De wondere wereld
van meisje
De verkiezing van sportman en sportvrouw van het jaar 2001. Links Inge de Bruijn, rechts wiel
renner Erik Dekker. Foto.- ANP/Toussaint Kluiters
e Bruijn viert haar overwinning op de 100 meter vlinderslag op de Olympische Spelen van 2000 in Sydney. Foto: ANP/Koen Suyk
zatCHdag
14JUNI
2003
Inge de Bruijn,
geboren
Barendrechtse
Inge de Bruijn, 1973 Baren-
drecht, geen partner.
Haalt op 4-jarige leeftijd
haar eerste diploma.
Haar buurmeisje neemt
haar op 7-jarige leeftijd
mee naar de zwemclub en
sindsdien is ze niet meer
uit het water geweest.
Mavo, havo, Schoevers
(toerisme en sportmanage-
ment) niet afgemaakt van
wege het zwemrflen.
Trainde bij Dordrecht, Dol
fijn in Amsterdam, PSV en
Philips in Eindhoven, Paul
Bergen in de VS en nu bij
TZA in Amsterdam.
Drie maal olympisch goud,
één keer zilver, drievoudig
wereldkampioen, twee
keer Europees kampioen,
twaalf wereldrécords op 50
en 100 meter vrije slag en
vlinderslag.
Sportvrouw van het Jaar
2000.
Winnares van de World
Sports Award voor water
sporten in 2000 en 2001.
Lingeriedraagster van het
jaar 2000.
Inge de Bruijn: „De kick is
om jezelf te overtreffen. Dat
je perplex staat van jezelf."
Foto: GPD/Harmen de Jong
Ze is misschien wel de beste sportvrouw die
Nederland ooit heeft voortgebracht. Dat ze daarbij
"j ngeriedraagster van het jaar 2000 was, mogen we
k niet vergeten. „Ik wil perplex staan van mezelf."
door Monique de Knegt
fk ijn vriendin heeft een te gekke
If M boetiek in Rotterdam. Laatst was
M er een modeshow in het World
Trade Center en toen mocht ik ook meedoen. Ze
nuwachtig dat ik was! Ik ben nog nooit zo zenuw
achtig geweest. Ook niet voor de Olympische Spe
len. Echt, dat was niet normaal. En alles moest ra
zendsnel. Die modellen kleden zich in twee minu
ten tijd helemaal om! Twee minuten! Echt ongelo
felijk."
Haar verwondering over het kunstje van een an
der is aandoenlijk. In de tijd dat iemand anders
zich omkleedt, heeft zij twee keer honderd meter
vlinderslag gezwommen. Inge de Bruijn(29), win
nares van drie gouden olympische medailles,
houdster van twaalf wereldrecords en al vier jaar
ongeslagen, is de beste sportvrouw die Nederland
ooit heeft voortgebracht. Als door stomheid gesla
gen kijkt ze me met open mond aan. „Zoiets zei
laatst ook al iemand tegen me. Misschien besef ik
het pas over twintig, dertig jaar."
Ze heeft weinig om het lijf. Schouders en buik zijn
bloot De heupbroek zo laag mogelijk. Met graag
te poseert ze voor de fotograaf. „In Amerika leefde
ik ongeveer als een non, dan is het wel leuk om
wat anders te doen. Dat is geen schande, daar ben
je toch vrouw voor? Maar ik moet wel opletten. Ik
ben een type dat moeilijk 'nee' kan zeggen. Inter
views en fotoshoots vind ik leuk, ik moet de ba
lans vinden met het zwemmen."
Ze is niet vies van aandacht. Playboy kreeg de
kous op de kop omdat een blootreportage spon
sorcontracten in de weg kan staan, niet omdat ze
per definitie tegen naaktfoto's is.
Alle opnames bekijkt ze gretig terug op het
schermpje van de digitale camera. „Die is mooi.
Maar daar zie je mijn ogen niet. Zou die rode stoel
niet mooier zijn dan die groene?" Het is niet uit ij-
delheid of onzekerheid, bezweert ze, 'maar per
fectionisme'. Complimenten van Harry Mens en
baas Roberto van het Hilton doen haar blozen.
Tijd voor een salade mozarella en een verse jus,
want het lijf heeft vanochtend al 5,5 kilometer ge
zwommen maar alleen nog een banaantje gehad.
Gezonde eetster
„Ik ben van mezelf een gezonde eetster. Ik hou
van fruit en veel groente, maar ik neem als uit
schieters ook gerust een frietje of broodje shoar
ma. Als je zoveel traint mag je lichaam ook wel
wat vet. En ik ben gezegend met een gunstige
stofwisseling. Dat heb ik van m'n moeder. Die is
echt heel rank. Van haar heb ik m'n talent. Ik ben
supertrots op haar. Ze is geen type om in de
schijnwerpers te staan. Ze wil niet eens op een
VIP-tribune. Ze is de sterkste moeder op aarde. Ze
heeft in haar eentje vier kinderen groot gebracht.
Toen ik acht was is ze met mij en de drie andere
kinderen het huis uitgegaan. Sinds de scheiding
heb ik m'n vader sporadisch gezien. De laatste
keer is jaren geleden. Ik heb hem niet gemist.
Mijn moeder heeft gewoon voor twee gespeeld. Ik
heb ook helemaal geen behoefte om hem te zien.
Het boek is dicht en ik heb er geen moeite mee.
Niemand van ons heeft nog contact met hem.
Daarvoor is er te veel gebeurd. Ik wil het verder
niet over hem hebben. Alle lof is voor mamma."
„De scheiding heeft me gesterkt. Mijn moeder
had toen geen auto meer en dus ging ik in m'n
eentje op m'n elfde met de trein naar zwemmen.
Ik zie me nog ontredderd huilen op het perron.
Maar je wordt er wel zelfstandig van. Op m'n zes
tiende ging ik naar Amsterdam om bij Dolfijn te
trainen, toen de beste club van Nederland. Ik
kreeg heimwee en ben weer teruggegaan naar
huis in Barendrecht."
Ze heeft er nu bijna een huis gekocht. Amster
dam, de stad waar ze weer traint, is best leuk,
maar wel druk en zeker geen thuis. „In Baren
drecht ben ik geboren en getogen. Mijn moeder
woont er en mijn tweelingzus Jakline, dat is echt
mijn maatje. Mijn oudste zus woont in Rotterdam
en mijn broer in Frankrijk. Matthijs is waterpolo-
prof bij Olympic Nice waarmee hij net Frans kam
pioen is geworden. Goed hè? Ik hoop dat hij ook
naar de Olympische Spelen gaat en de wereld
kampioenschappen. Daar waren we eerder sa
men. Ook mijn moeder en tweelingzus waren bij
de Spelen in Sydney. En er zaten twee tantes op
de tribune. Ik wist precies waar ze zaten. Ze droe
gen een Nederlandse vlag met Inge erop. Ik keek
naar ze als ik naar het startblok liep. Ik ken op
zo'n moment geen faalangst, alleen gezonde
spanning. Ook toen een Amerikaanse tegenstand
ster in m'n baan spuugde, raakte ik niet van slag.
Ik vind dat zo onsportief, het motiveert me alleen
maar. Ik sloeg terug met een wereldrecord."
Vingers met lange nagels slaan het blonde haar
naar achteren. „Matthijs is vandaag jarig. Hij is in
Nederland dus we gaan vanavond met z'n allen
uit eten. Wij zijn een hele hechte familie."
Magie
„In Amerika heb ik ze gemist. Daar was ik solist.
Ik belde veel naar huis. Ik had een torenhoge tele
foonrekening. Pure discipline heeft me daar ge
houden. En coach Bergen natuurlijk. Hij heeft zo
veel voor me betekend. Maar na zes, zeven jaar
had ik het gehad. De magie was weg. Veel jonge
ren waarmee ik trainde moesten naar college en
dus was er een heel andere groep. Ik was toe aan
iets nieuws."
Na lang wikken en wegen besloot ze begin dit jaar
terug naar Nederland te gaan. Trainen bij het Phi
lips-proft earn van PSV was niet aan de orde. Ja
renlang combineerde ze drie maanden trainen in
de VS met één maand in Eindhoven, maar vorig
jaar april zette het team een punt achter de sa
menwerking. Volgens trainer Jacco Verhaeren, te
vens ex-partner, zou De Bruijn wispelturig zijn en
vedetteneigingen vertonen maar dat is volgens de
zwemster 'een verkeerde interpretatie'. „Ik zie
mezelf in het water niet als een kampioen. Ik ben
één met de rest. Ik wil geen uitzonderingspositie,
maar gelijk worden behandeld als alle anderen."
Ze wil het niet meer hebben over de breuk „Toen
heb ik geen commentaar gegeven omdat ik de
vuile was niet buiten wilde hangen en nu vind ik
het niet meer relevant."
Ze koos voor iets nieuws, ze koos voor TZA in Am
sterdam. „Variatie is belangrijk voor me, anders
houd ik het niet meer vol. Maar het was wel moei
lijk om afscheid te nemen van coach Bergen. Zo
noem ik hem, ja. Al zijn pupillen doen dat. Paul
zeggen is 'out of the question'. Zonder coach Ber
gen had ik die records nooit gezwommen. Ik heb
zoveel aan hem te danken. Bij hem ben ik veel
sterker geworden, lichamelijk en geestelijk. Ik
weet nog toen ik daar kwam en hij me een briefje
gaf met daarop vier wereldrecords. Die zou ik vol
gens hem gaan zwemmen. 'You're crazy", zei ik,
vier seconden van m'n tijd af. Hij vond me te ma
ger, wilde meer spieren zien. Dus ben ik kracht
training gaan doen. In het begin lag ik helemaal
op apegapen. Maar ik deed alles wat hij zei. Hij
wist gewoon wat goed voor me was. Kwam ik te
rug met goud van de WK in Hong Kong, ging hij
aan m'n techniek sleutelen. Ik moest een hele
nieuwe armtechniek gaan leren: de 'windmillstro-
ke', met gestrekte armen. Ik zeg hè? Maar het
prikkelde me wel. Ik heb van coach Bergen ge
leerd dat je er alleen met talent niet komt. Dat je
moet trainen tot het gaatje. Het was trainen, eten
en slapen in Amerika. Pas als je talent combineert
met keihard trainen kunnen er mooie dingen ge
beuren. Dat ben ik pas op latere leeftijd gaan in
zien. Vroeger wilde ik alleen met lichte gewichten
trainen, nu weet ik dat er meer voor nodig is. Als
ik train, zwem ik niet zomaar baantjes op en neer.
Ik werk aan m'n techniek, coördinatie, visualiseer
de finale en probeer altijd een wedstrijdgevoel te
creëren. Ik geef mezelf elke keer voor 110 procent.
Anders kan ik net zo goed niet gaan."
Spanning
„Coach Bergen is een man van weinig woorden,
maar wat hij zegt is pakkend. Hij heeft me ook ge
leerd om met spanning om te gaan. Ik ben veel
zelfverzekerder geworden, zelfbewuster. Hij gaf
me altijd het gevoel dat het goed zou gaan. Op
een gegeven moment ga je er zelf in geloven. Hij
heeft me heel erg gevormd. Af en toe hoor ik hem
nog schreeuwen. Dan spoken zijn aanwijzingen
weer door m'n hoofd."
Ze heeft niet overwogen om op het toppunt van
haar roem te stoppen met zwemmen. „Daar vind
ik het nog veel te leuk voor." Maar hoe hou je het
vol om je het apezuur te trainen als je alles al hebt
gewonnen? „De kick is om jezelf te overtreffen.
Dat je perplex staat van jezelf." Kan dat nog? „On
langs, tijdens de Nederlandse kampioenschappen
heb ik mezelf verrast. Iedereen vroeg zich af waar
ik nog toe in staat was. Ik wist zelf ook niet wat ik
in me had na het warrige laatste jaar waarin ik
ben weggegaan uit Amerika. Toch zwom ik twee
wereldbest-tijden en bijna een wereldrecord. Ik
heb die druk gewoon nodig, die wil ik aangaan. Ik
vind het leuk om te testen waartoe ik in staat
ben. Op de wereldkampioenschappen, volgen
de maand in Barcelona, ga ik natuurlijk weer
voor goud. Maar als ik een keer zilver haal is A
dat geen schande, ik heb me inmiddels be- m
wezen."
„Ik weet zeker dat ik af en toe geholpen
ben. Dat voel ik gewoon. Dat is een
heel apart moment. Alsof er een en- I
geitje op m'n schouder zit. Ik zeg
niet wanneer, dat is iets van mij.
Maar ik geloof wel dat er iets meer
is. In de VS ging ik op zondag ook
wel naar de kerk. Vriendinnen von
den dat heel gek want het zou niet bij
me passen. Maar de kerk daar is heel
anders, met muziek en zo. Ze vertellen
er ook veel over vriendschap, vertrou
wen, normen en waarden. Ik heb twee
jaar geleden van een priester in het vlieg
tuig een kruis gehad en dat neem ik altijd
in m'n koffer mee. Het brengt me geluk,
denk ik. Maar ik ben ook heel bijgelovig
hoor. Het getal zeven is absoluut mijn ge
luksgetal. Ik was zeven jaar toen ik m'n
eerste gouden medaille behaalde. De
Olympische Spelen in Sydney waren de
27-ste Spelen, ik was 27 jaar, de deur
waarop ik uitkeek had nummer zeven en
op 17 september haalde ik goud."
Sponsor
Misschien dat haar manager op de zeven
de van elke maand gesprekken moet gaan
voeren, want ze heeft sinds haar vertrek
bij het Philips-team geen hoofdsponsor
meer. Waar haar mannelijke evenknie
Pieter van den Hoogenband kan rekenen
op vette sponsorcontracten, moet Inge
de Bruijn het doen met prima, maar
kleinere contracten van de Staatslote
rij, V6 en Speedo. „Ik heb niet te kla
gen, maar ik verdien niet wat ik heb
verdiend met drie keer olympisch
goud. Als Amerikaanse was het een
heel ander verhaal geweest. In Ne
derland sta je even op de eerste rij,
word je op handen gedragen,
maar dan ebt het succes weg.
Respect is er wel, maar bedrij
ven doen er verder weinig
aan. Maar ik voel me rijk. Ik
ben gezond en gelukkig. Ik
knijp m'n handjes in eikaar
als ik als ambassadrice van
de KinderKanker Stich
ting (haar gouden bad
pak leverde tijdens een
veiling 40.000 gulden
op voor het goede
doel, red.) baby'tjes
zie met slangetjes in
de neus van de che-
mokuur."
Ze mag nog niet
denken aan haar le
ven na het zwem
men. Lichaam en
geest moeten totaal
bezig zijn met de we
reldkampioenschap
pen in Barcelona en de
Olympische Spelen vol
gend jaar in Athene.
Niettemin dagdroomt ze
soms van later. „Ik wil ab
soluut geen trainer worden.
Ik zie mezelf niet op de kant
staan en orders geven. Daar
ben ik te soft voor. Misschien
dat ik kan presenteren voor de
Staatsloterij show, één van de
sponsors. Maar een reisprogram
ma lijkt me ook leuk. Vroeger wil
de ik altijd stewardess
worden om de hele we
reld over te vliegen. Dat
doe ik nu als zwemster
en ik vind het hartstikke
leuk. Ik sla wel altijd
een kruisje als we op
stijgen."
