REGIO
Zeshonderd kilometer hard trappen door Siberi
'Het bloemencorso is een wereldevenement'
'Het mag wel wat moderner. En met minder reclame'
HDC970
woensdag l6 april j
NAVRAAG
Dirk Kuyt was gisteravond de beste man van het veld in de beker
wedstrijd FC Utrecht-PSV (2-1). De Katwijker speelde zich, achter de
spits dit keer, volkomen leeg, stond aan de basis van het tweede
doelpunt en had op die manier een belangrijk aandeel in de zege van
Kuyt is om in te lijsten
de financi
eel ge
plaagde
club uit de Domstad, die de bekerfinale mag spelen in de Kuip. Kuyt
speelde precies zoals de Utrecht-fans hem graag zien spelen: 'met
het bloed in de ogen' en hij werd na de zege letterlijk op handen ge
dragen door de uitzinnige supporters. Die zullen hem dus wel met le
de ogen zien vertrekken. Of niet? Navraag bij MARC VERHOEF uit
Zeist, voorzitter van de 150 leden tellende fanclub van Dirk Kuyt.
Hoe kijken jullie tegen het vertrek van Kuyt
aan?
„Het is natuurlijk heel jammer dat hij weg
gaat, want met doelman Wapenaar heeft hij
dit seizoen heel erg veel voor de club bete
kent. Ook gisteravond speelde hij weer heel
sterk. Maar anders dan bij Wapenaar, die
met Ajax in onderhandeling is, gunt ieder
een in Utrecht Dirk de kans die hij nu krijgt.
Komt omdat hij naar Feyenoord gaat en niet
naar Ajax, want dat ligt veel gevoeliger. Als
hij naar Amsterdam zou zijn vertrokken, zou
hij heel wat minder sympathie hebben ge
had."
Wordt de fanclub na zijn vertrek
opgehei>en?
„Waarschijnlijk niet. We moeten er nog over
praten in het bestuur, maar vermoedelijk
gaan we wel door. Dirk is ook zo aardig. Hij
kan met iedereen goed opschieten, staat al
tijd voor de leden van de fanclub klaar en is
nooit te beroerd om een handtekening te
geven. Dat geldt overigens voor alle spelers
van Utrecht."
Daarvan gaan er nu misschien wel negen of tien weg.
Hoe moet het nu verder?
„We kunnen alleen maar hopen dat de nieuwe spelers het goed
oppakken, maar meer dan de middenmoot zal er vermoedelijk
niet inzitten. Laat staan dat we nog eens mee kunnen doen om Eu
ropees voetbal. Dus moeten we dat nu maar halen en dan hoop ik
dat we Ajax in de finale treffen. Dan kunnen we meteen het on
recht van vorig jaar rechtzetten. Voordeel is in elk geval dat Dirk
Kuyt nu wel mag meedoen. Hij wil ontzettend graag met een prijs
vertrekken bij Utrecht, zoals hij altijd ten koste van alles wil win
nen. Dat is gewoon zijn mentaliteit."
Neemt de fanclub daarna nog persoonlijk afscheid van Kuyt?
„Natuurlijk. Tijdens een fanclubdag op 21 juni, rondom het stadi
on. Met een voetbaltoernooi, een veiling en spelletjes voor de kin
deren, want die moet je ook bezig houden. Dat is ons officiële af
scheid van Dirk en dan willen we hem ook wat meegeven. We we
ten nog niet wat, maar het wordt vermoedelijk zoiets als een inge
lijst schilderij van hemzelf. Daar denken we aan, want hij is een
voetballer om in te lijsten"
tekst: Paul de Tombe
foto: ANP
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1978, maandag 17 april
TER AAR - Alle openbare gebouwen die de gemeente Ter Aar rijk is
(raadhuis, dorpshuis, sporthal, brandweergarage en de enige weken
geleden opengestelde nieuwe provinciale brug over het Aarkanaal)
zijn dit weekeinde rijkelijk besmeurd met verf. Zowel spuitbusjes als
kwasten hebben als materiaal gediend waarmee de 'kladderaars' hun
grieven hebben kenbaar gemaakt. Volgens de rijkspolitie in het dorp
zullen er heel wat manuren moeten worden geïnvesteerd om de verf
te verwijderen. 'Jeugdwerk hoeft niet' is één van de kreten die op het
gemeentehuis is geschilderd. "We weten dus wel uit welke hoek de
wind waait," vertelt een woordvoerder van de politie. "Alleen we kun
nen het nog niet hard maken".
Burgemeester Verhoef, die de laatste maanden druk aan het jeugd
werk binnen zijn gemeente heeft gesleuteld, legt in geen enkele rich
ting een link. "En als er mensen zijn die aan de Schakeljeugd den
ken, dan kan ik me dit nauwelijks voorstellen. Er was dit weekeinde
in dit dorpsdeel een bazaar waar zoveel saamhorigheid was, dat ik ge
woon niet wil geloven dat we hier moeten zoeken."
ANNO 1978, maandag 17 april
LEIDEN - Zo'n vijfentwintig kinderen leefden zaterdagmiddag op
straat hun fantasie uit in een tekenwedstrijd van museum De Laken
hal. De wedstrijd was opgezet rondom de opening van de tentoon
stelling over 'Cobra in Nederland'. Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 Ln.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: 8.M. Essenberg. C P. Arnold
W.MJ. Bouterse (adjunct)
E-mail: directie@damiate.hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@damiate.hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-515° 567
ADVERTENTIES
071-5356300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut ine)
p/kw €55,00 p/j €210,60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
c.q. de betreffende auteur.
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 507,2003 PA Haarlem.
OORLOGSDAGBOEK
Saddamthe movie'deel 1 tot en met 83
Leidenaar Thomas Erdbrink (27)
is oud-medewerker vari het
Leidsch Dagblad. Hij woont te
genwoordig in Teheran, waar
hij Midden-Oosten-correspon-
dent is voor NRC Handelsblad.
Momenteel vertoeft hij als oor
logsverslaggever in de stad Ti
krit, het voormalig machtscen
trum van Saddam.
De bevrijding van de laatste
Iraakse stad, Tikrit, verliep net
zo als alle andere veldslagen.
Een paar mannen met machi
negeweren schoten wat op
Amerikaanse troepen en die
stuurden er bommenwerpers
op af om met de muggen af te
rekenen. Serieuze tegenstand
kon je dit niet noemen, vertel
de een Amerikaanse soldaat
me. „De meeste Iraakse strij
ders gaan letterlijk en figuur
lijk in rook op."
Tikrit zou het bolwerk zijn ge
weest van Saddam Hoessein.
Het hoofdkwartier, de ge
boorteplaats, het machtscen
trum. Mijn verwachtingen
over de stad waren hoogge
spannen; straten van goud,
dat soort werk. Maar toen we
de stad naderden en ik zag
nog steeds overal die schapen
langs de weg, bleek dat al snel
een illusie. Het was eigenlijk
een Iraakse stad als alle ande
re met het verschil dat hier
(nog) niet werd geplunderd.
Het hoofdkantoor van de par
tij van Saddam Hoessein, de
Baath, was daarom nog
maagdelijk onaangeraakt.
Tientallen verschillende por
tretten van de 'Grote Oom'
lachten me toe. Op de bu
reaus van de receptiekamer
lag een laag stof. Klaarblijke
lijk was al lang geleden beslo
ten dat het gebouw een mo
gelijk doelwit was. Eén trap
hoger was de ingang tot de
Baath-bioscoop; welke kas
krakers daar in het verleden
werden vertoont, werd me
niet duidelijk, maar plotseling
begon de plek voor me te le
ven. Ik stelde me voor hoe de
geüniformeerde mannen in
keurige rijtjes op de stoelen
zaten, hun ogen gericht op
het scherm, waar ook weer
het portret van Saddam op
was geschilderd. Die moet
dus altijd als een soort geest
op de achtergrond van de film
te zien zijn geweest. 'Saddam,
the movie', deel 1 tot en met
83. Dat soort werk. Een licht
bundel viel door het ventilat
orgat, wat het allemaal nog
spookachtiger maakte. Het
was het geluid van Ameri
kaanse bommenwerpers dat
me uiteindelijk deed besluiten
het gebouw te verlaten. Bui
ten stonden de twee plunde
raars klaar die niet naar bin
nen durfden, omdat ze vrees
den dat het gebouw een doel
wit voor de Amerikanen was.
Het schilderij van de Iraakse
president dat ik had geplun
derd wilden ze niet. „Daar
hebben we er al genoeg van."
Verder was er bijna niemand
op straat, behalve dan de
Amerikaanse soldaten uit Io
wa, Kentucky en Alabama, die
met hun tanks wat rond re
den. Soms staken Irakezen
hun hoofden buiten de deur,
maar voor de rest was Tikrit
een dode stad.
De Amerikanen verzamelden
zich op het centrale plein,
vlak bij een standbeeld van
Saddam Hoessein op een
paard. Een restaurantje open
den snel zijn deuren voor de
nieuwe klandizie, maar de
soldaten hadden lunchpak-
ketjes met snoep en ander
voedsel uit hun vaderland.
Teleurgesteld zat de eigenai
languit op een stoel. Geen
werk, geen inkomen. De glo
euze bevrijding van Tikrit \y
een feit, alleen jammer dat(
bevrijders geen kebab atea
oegstgeest - Opkruiend ijs, de zon die weerkaatst
op het diepblauwe bevroren Baikalmeer. Vis, heel
veel vis op een geïmproviseerde steengrill. En
zeshonderd kilometer heel hard trappen op je
fiets om je einddoel te bereiken. Voor Herbert-
Jan Anholts (32) uit Oegstgeest was dit iets meer
dan een week geleden nog dagelijkse kost In een
maand tijd reed hij samen met nog dertien ande
ren op speciale fietsen over het bevroren Siberi-"
sche Baikalmeer. „Waarom kom je niet in de len
te, vroegen alle Russen mij. Ze verklaarden me
voor gek, wie fietst er nu in de winter, in de zo
mer is het Baikalmeer veel mooier. Maar als ik de
zon zie ondergaan op die ijsvlakte en ik zie al die
verschillende kleuren: er bestaat niets mooiers."
Het is niet de eerste keer dat Anholts zich aan
de koude tocht over het Baikalmeer waagde.
Ook in 2000 maakte hij de tocht met twee an
dere vrienden. Ze reden eerst in vier maanden
tijd van Nederland naar voormalig Rusland, en
vervolgens nog een maand over het Siberische
meer. „De voorbereiding was toen alleen lang
niet zo goed", zegt Anholts. Bij min vijf graden
overdag, en min dertig 's nachts, hadden ze het
toch kouder dan verwacht. „Onze schoenen
waren niet warm genoeg. We hebben een paar
keer bevroren tenen gehad."
Daar was dit keer geen sprake meer van. Hoe
wel het af en toe best koud kon worden in hun
tentjes op het ijs, maar met de speciale laarzen
die ze aanhadden, en speciale fietsen met 800
'spikes' konden ze de kou, het ijs en de sneeuw
goed aan. Het viel allemaal best wel mee.
De kou is ook zo vergeten als je de natuur ziet,
en onderweg telkens weer aardige mensen te
genkomt, zegt Anholts. „Het is als een warme
deken. Ze zijn zo vriendelijk en gastvrij. In 2000
fietsten we met zijn drieën, en werden we over
al binnen gevraagd, maar ook met veertien
man was dat zo. Auto's stoppen voor je, en la
den vóór veertien man vis uit, met augurken.
En natuurlijk met een glaasje wodka erbij." An
deren reden zestig kilometer om ze hardge
kookte eieren en een flesje cola te brengen.
„Omdat ze het zo fantastisch vonden wat we
deden." Maar het meest geroerd was Anholts
misschien nog wel van het jongetje dat 120 ki
lometer achterna reed om ze hun verloren
landkaart terug te brengen. „Die waren we on
derweg verloren. Het stond vol met coördina
ten, en die hebben de Russen zelf niet eens om-
Herbert-Jan Anholts pauzeert tijdens de lange tocht door ijskoud Siberië. Publiciteitsfoto
dat het Amerikaanse legerkaarten zijn. Ze had
den de kaart dus goed kunnen gebruiken, en
toch komen ze 120 kilometer rijden, om het
aan ons terug te geven. Zoiets vind ik echt fan
tastisch. Dat overkomt je in Nederland niet."
Rusland heeft echt zijn hart gestolen. In 1998
reed hij voor het eerst met zijn fiets door Azië,
voor zeven maanden, en hoewel hij Pakistan,
Nepal en Tibet echt fantastisch vond, na zeven
maanden 'begon het ook wel te irriteren.' „Zo- Martine Zeijlstra
dra je 's ochtends uit je tent kwam, zaten ei
mensen op hun hurken om je heen. Kijken
je doet. En ze draaien aan je versnellinge
moet iedere keer zo opletten. Je wordt 01
binnen gevraagd, maar je komt er ook I
niet meer weg, ook al ben je vreselijk moe
is erg onbeleefd om weg te gaan." Dat is he
Rusland nog nooit overkomen. „Als je een
gaapt sturen ze je meteen naar bed toe. En
laten ze je met rust. Echt een verademing."
De reislust en de zucht naar avontuur zat!
waarschijnlijk altijd al in het bloed, denkt
holts. Het fietsen echter niet. „Ik deed vn
wel aan triatlons, en was wel altijd bezig
mijn grenzen te verleggen. Te kijken hoe
mijn uithoudingsvermogen was, hoe lai
kon volhouden." Zijn vriend Ralph Tuyn
hem aan, en sindsdien fietsen ze samen om
wereld. „Als je alleen maar gebruik maald
bussen en treinen als backpacker mis je zd
Je stopt nooit bij de kleine plaatsjes, en
doen wij wel. Op de fiets leer je de mensfl
de cultuur echt goed kennen."
En Anholts en zijn vriend zijn niet de enige
daar zo over denken. Dit jaar fietsten ze al
z'n veertienen, in de toekomst hoopt Anl
nog meer mensen enthousiast te maken.)
gaat zich dit jaar bezig houden om een re
ganisatie op te zetten, die half georganist
fietsreizen naar het Baikalmeer op te zetten
is zeker vraag naar. Een doelgroep die nog
is aangeboord. Het is een groepsreis, die i
organiseerd, maar aan de andere kant: er is
mand die je tent opzet, en die uitgebreid
je gaat koken. Je moet het allemaal zelf dot
is niemand die helpt." Dat stevig moeten
poten spreekt bepaalde mensen wel aan, d
hij. „Als ik zag dat sommigen mensen nil
uitgang van Schiphol wilden opzoeken tot
reis was afgelopen, wil dat wel wat zeggej
hadden het zo naar hun zin gehad. Ze w
geen afscheid nemen."
Anholts heeft inmiddels zijn baan als ICL
Rijnsburg alweer opgepakt, en blijft voorl
zitten waar hij zit. „Ik heb een erg leuke li
en als je zo vaak hebt gereisd als ik ben j
zo weer in Nederland gewend." Wel gaat!
de achtergrond meehelpen het reisburfl
van de grond te krijgen. En wat er ook gaa
beuren met zijn reisplannen, het moet alq
combinatie ijs en fiets zijn. „Want dat vil
het allermooiste. Naar Frankrijk krijg je raj
meer."
KLANKBORD
Oubollig? Misschien wel, maar
wat maakt dat uit? Een bloe
mencorso is wel degelijk van
deze tijd, vindt een grote
meerderheid van de bezoekers
van www.leidschdagblad.nl.
Twee derde van de stemmers
kan het corso niet missen, van
de rest hoeft deze fleurige tra
ditie niet zo nodig. Een greep
uit de reacties:
P. Puute, Leiden: „Totaal
mee oneens, alleen de bloe
men moeten ontdaan worden
van gif, er moet met ecobollen
worden gewerkt. Heerlijke na
tuur, gecombineerd met cul
tuur. De carnavalsoptocht
wordt toch ook niet afgeschaft
in Limburg?"
G. Julien, Leiden: „Oneens.
Bloemen Bloemen en nog
eens Bloemen."
A. Stol, Leiden: „Oneens.
Nostalgie vinden we toch alle
maal zo prachtig? Moet dit
dan verdwijnen? Ik vind van
niet, dan kan je ook 3 oktober
wegstoppen, want dat is al
leen een vreet- en zuipfeest."
G. Verheijen, Lisse: „Oneens.
Het is echt iets van deze
streek."
W.Hoogerdijk, Heinkens-
zand: „Oneens. Ik ben gebo
ren en getogen in de Bollen
streek. Waarom zou het corso
niet meer van deze tijd zijn?
Onze nationale trots is van al
le tijden."
J. van der Hulst, Hillegom:
„Eens. Het bloemencorso is
misschien dan wel leuk voor
de toeristen en goed voor de
afzet van bloembollen, maar
in de huidige vorm - ook al
zijn de ontwerpen van Heieen
Valstar vemieuwender - vind
ik dat de bloembollensector
blijft hangen in het toch wat
oubollige imago."
P. van Braak, Beinsdorp:
„Oneens. Het corso is het
leukste feest van het jaar."
A. van Rijn-Vrolijk, Lisse:
„Oneens. Een wereldevene
ment waar we zuinig op moe
ten zijn."
R. Genuit, Oegstgeest: „On
eens. Het corso is een pracht
van een promotie voor de
Duin- en Bollenstreek en een
stimulans voor het toerisme."
J. Loeber, San Anselmo, VS:
„Oneens. Jullie zijn gek, wij
wonen in Amerika en wij vin
den het prachtig."
De kabinetsformatie sleept
zich al weken voort. Niemand
kan het eens worden, er mist
'chemie' en geld. De stelling
waarop u tot en met maandag
kan reageren luidt daarom:
Om uit de politieke proble
men te komen, is een nieuwe
gang naar de stembus onver
mijdelijk
Reageren kan via de post: De
Stelling, postbus 54, 2300 AB
Leiden of via de website: ww-
w.leidschdagblad.nl
Een bloemencorso i
meer van deze f
Cees van Duijn (41) uit Warmond,
vastgoedconsultant/belegger:
„Waarom zou een bloemencorso
niet van deze tijd zijn? Het past juist
als attractie/toeristenitem in deze
streek: denk aan Tiel en het Fruitcor-
so. Wel zou het corso voor wat be
treft de opzet wat gemoderniseerd
kunnen worden. Sinds midden jaren
tachtig staat de ontwikkeling van het
corso stil. Wat praalwagens, een mu
ziekcorpsen een losse opgedirkte au
to bomvol reclame is toch wel het
beeld wat op mijn netvlies gebrand
staat. Misschien wat minder recla
me, meer kwaliteit, een andere op
zet. Ik weet dat veel
vrijwilligers dagen
in touw zijn om al
les weer op tijd rond
te krijgen. Ik heb
daar heel veel res
pect voor."
Dennis Salman (30) uit Noordwijk,
werkzaam bij Noordwijkse woning-
bouwstichting en actief lid Lijst
Nieuwe Politiek:
„Daar ben ik het mee eens, zonder
te zeggen dat het corso moet ver
dwijnen, hoor. Het is een oubollig
evenement waar men niet echt meer
voor warmloopt, getuige de tanende
belangstelling langs de route. Dat
ligt niet aan de altijd vriendelijk wui
vende en vaak wat oudere 'jongeda
mes' in veel te kleine pakjes, maar
aan de bijna truttige themakeuze en
opzet van het corso. Praalwagens
moeten opgeleukt worden met mu
ziek en commercie moet
a minder nadrukkelijk aan
wezig zijn. Het 'lokken'
van jongeren kan door
er iets omheen te orga-
- niseren, zoals een feest
M v met dj's en artiesten in
veiling Flora en
als dresscode
kleurige, vrolijke
zomerkleding."
Pieter Stam (51) uit Katwijk,
dominee:
„Zo'n corso is erg jaren vijftig, zestig.
Vroeger ging ik nog wel eens kijken,
nu niet meer. Het is steeds hetzelfde
liedje. Een beetje verandering zou
geen kwaad kunnen. Vernieuwing
zou goed zijn, al weet ik niet precies
op welke manier. Zulk soort dingen
moeten met hun tijd meegaan. Mis
schien een leuk paviljoen, hier op
het plein? Anita, wat vind jij ervan, is
het corso niet meer van deze tijd? Ik
zit hier in een strandtent, dus ik
vraag het ook even aan deze me
vrouw. Oh, zij voelt wel wat voor een
cocktailcorso. Nou
goed, wij vinden het
corso inderdaad
niet meer van deze
tijd."
Karin Castelijn (42) uit Rijpwete-
ring, boerin:
„Waarom is een corso niet meer van
deze tijd? Een bloemencorso is toch
een leuk volksvermaak? Het wordt
gratis aangeboden door de tuinders
en komt door verschillende gemeen
ten. En je ziet toch altijd veel men
sen langs de kant staan te kijken als
het corso voorbijkomt. Nee hoor, het
is goed zoals het is. Iets verbeteren
kan natuurlijk altijd, maar grote ver
anderingen lijken me niet nodig. Je
hebt elk jaar al een ander thema en
er is veel animo voor het evenement.
Nee, het corso moet niet verdwijnen.
Berend Stolk (48) uit Leiderdoi
intensive-carespecialist in Dijk
ziekenhuis:
„Het plaatsen van schaars gekle
medemensen, slechts gehuld in
pen is van elke tijd. Reeds bij de
de Romeinen werd de laurierkii
als kledingstuk gebruikt. Een de
tal jaren terug werd speciaal ter
structie van het belang van het
mencorso het begrip flower pov
gelanceerd. Kortom: handhaaf!
corso. Een roestige tractor meti
tjes en Miss Lisse halen elk jaar
CNN. Dat doen Bos en Balkenei
ze niet na."
