REGIO
Nederland maakt zich op voor 'nieuwe' ra;
Het leven is
mooi op Palmzondag
Brand is nooit leuk, maar 77?°"
duingebied herstelt zich snel' struiken
Alphens bedrijf vindt het weer eens tijd voor de jojo
noem maar
op. En
na-
NAVRAAG
leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, C P. Arnold
W.MJ Bouterse (adjunct)
E-mail: directie@damiate.hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@damiate.hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres^ Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-5150 567
ADVERTENTIES
071-5356300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut. ine)
p/kw €55,00 p/j €210,60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
cq. de betreffende auteur.
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV. Afdeling
Lezersservice, postbus 507.2003 PA Haarlem
MAANDAG 14 Al
OORLOGSDAGBOEK
Het natuur- en waterwingebied Meijendel in Wassenaar is 4,5 hecta-
0 armer.
Door de aanhoudende droogte had het vuur er gistermiddag vrij
spel. Ook op tal van andere plekken in Nederland brak het afgelopen
weekeinde brand uit. Even navraag doen bij PETER VAN DEURSEN, al
dertig in dienst bij Staatsbosbeheer.
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1978, vrijdag 14 april
LEIDEN/OEGSTCEEST - Het tolhek op Haarlemmertrekvaart: fietsers
en auto's samen op de weg. Binnenkort mogen hier in de ochtend
en avondspits alleen nog maar (brom)fietsers rijden. Tijdstippen
waarbinnen door scholieren per fiets het meest gebruik gemaakt
wordt van deze smalle weg. Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 Ln.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Enig idee hoe het gisteren is misgegaan met het stuk van
4,5 hectare met bomen en struiken in Wassenaar?
„Ik ben er niet bij geweest, want het terrein is niet van ons. Boven
dien had ik een dag vrij. Ik heb de brand wel op televisie gezien.
Zo'n brand is nooit leuk, maar voor het duingebied is het geen
ramp. Dat herstelt zich in een maand of anderhalf. Bomen en
struiken daarentegen ben je wel kwijt."
Hebt u nog aanbevelingen i>oor het
nietsvermoedende publiek?
„Het is een open deur, maar de
mensen moeten, zeker in droge tij
den, niet roken in de duinen. Eén si
garetje kan al fataal zijn. Op drukke
dagen zoals gisteren is er relatief
weinig toezicht. Vroeger plaatsten
we nog wel eens waarschuwingsbor
den als er brandgevaar dreigde.
Maar dat doen we niet meer, omdat
dat pyromanen zou kunnen aan
moedigen om straffeloos brand te
stichten. Wel gaan we acht keer per
jaar met papierprikkers het duinge
bied in. Hoe schoner het terrein is,
hoe minder kans op brand. Want
zelfs een stukje glas kan onder in
vloed van de zon brand veroorzaken
als de omgeving kurkdroog is."
Moeten we in Nederland bang zijn voor 'Australische
toestanden'?
„O nee, hier is alles veel kleinschaliger. De brandweer is gauw ter
plekke en ook Staatsbosbeheer is paraat. Wij hebben op diverse
plaatsen vuurzwepen klaarliggen, waarmee je beginnende bran
den kunt uitslaan. Wist je trouwens dat dat ook het geval is bij ho
tel Duinoord? Daar stuurt de eigenaar de kelners en de rest van het
personeel met vuurzwepen naar buiten om het vuur te lijf te gaan.
Voor hen neem ik mijn petje af."
Stel dat u weerman was, welke voorspelling zou u dan graag
doen voor morgen?
„Ik houd ook wel van mooi weer, maar ik zou toch een zwoel
buitje aankondigen. Alles moet groen worden, dan is er ook min
der brandgevaar."
tekst: Tim Brouwer de Koning foto: Dick Hogewoning
ANNO 1903, Dinsdag 14 April
LEIDEN - Aan het plan tot oprichting van het gemeentelijk slacht
huis is heel wat strijd voorafgegaan. Op verre niet allen waren met de
ze nieuwigheid ingenomen en zagen er het heil, laat staan de nood
zakelijkheid van in. Toch is het tot de oprichting gekomen en wie
thans eens den Maresingel langs wandelt, merkt reeds, dat het
Slachthuis voor het gebruik gereed is. Men krijgt door een oppervlak-
kigen kijk van den Singel niet dien grootschen indruk van de verschil
lende gebouwen, als wanneer men het inwendige, de inrichting van
het gansche bedrijf aan de hand van een deskundige waarneemt.
Alle slachthuizen zijn niet gelijk. In hoofdzaak vinden twee typen in
de practijk hun toepassing, het kamersysteem en het halsysteem.
Het halsysteem wordt thans bijna uitsluitend en is ook in Leiden,
waar men terecht profijt heeft getrokken van de nieuwste vindingen
op dit gebied, toegepast. Doordat het gelegenheid geeft het geheel
gemakkelijk te overzien, is de controle er minder moeilijk, de reini
ging sneller, en gaat het transport vlugger. Hierbij komt nog dat,
doordat de slagers en hun gezellen naast elkaar en voor elkaar zicht
baar werken, er een zekere naijver tusschen hen ontstaat, waar de
behandeling en daardoor de qualiteit van het vleesch bij wint.
Lee Eure (30) studeert interna
tionale betrekkingen aan de
Webster University in Leiden.
Hij komt uit Florida. In de vori
ge Golfoorlog was hij soldaat
in het Amerikaanse leger.
„Er zijn nog steeds geen che
mische wapens gevonden en
de olievelden 'overleven' de
oorlog tot nu toe ongeschon
den. De oliestroom zal snel
op gang komen en de VS zul
len de wereldeconomie weer
op gang helpen door de
transportkosten te verlagen.
Intussen vind ik niet dat
Amerikaanse soldaten de
standbeelden van Saddam
moeten neerhalen. Dit is
geen oorlog tegen politieke of
culturele symbolen. Laat de
Irakezen dat zelf maar doen.
Ik vind ook dat het gevaarlijk
is voor de VS om sommige
plaatselijke groepen meer te
steunen dan andere. Dat zul
len ze nog betreuren in de
toekomst, zoalp in het verle
den wel vaker het geval was.
Het aantal burgerdoden is in
middels enorm hoog en er
wordt ook al gesproken over
oorlogsmisdaden. Ameri
kaanse soldaten hebben een
gebrek aan discipline ge
toond met het uitkiezen van
hun doelen. De beschieting
van ongewapende journalis
ten in het Palestine-hotel is
mogelijk zo'n misdaad.
Verder is lang niet alles zoals
het door CNN wordt ge
toond. Niet overal in Irak is
steun voor de Amerikanen en
Saddam is nergens te vinden.
Wel ligt de regering van het
land in puin. Maar een opge
legde machtswisseling heeft
geen rechtsgeldigheid, al
wordt dat nu wel heel erg
snel vergeten.
De Verenigde Staten worden
bovendien slordig. Er wordt
op grote schaal geplunderd
in Irak. Het leger moet daar
snel controle over krijgen.
Plunderaars moeten meteen
worden gestraft.
De hebzuchtige en arrogante
Bush-regering moet ook toe
staan dat andere landen
meehelpen aan de wederop
bouw van Irak. En wie geeft
Amerika het recht om te be
palen welke politieke kop
stukken moeten worden ge
ëlimineerd?
Ik vraag me ook af hoe het
kan dat de VS falen in hun
pogingen om humanitaire
hulp te verlenen, terwijl ze
wel in staat zijn om een
grootscheepse militaire cam
pagne te voeren. Het leger
faalt net zo hard bij het be
schermen van de historische
waarden van Irak. Dat gebrek
aan respect voor het cidturele
erfgoed heeft al geleid tot het
plunderen van musea.
Ik heb pas nog met mijn zus
ter in Amerika gesproken. Zij
vertelde me dat de Ameri
kaanse media niet meedelen
hoeveel burgerdoden er in
Irak zijn gevallen. Niet dat dat
het Amerikaanse volk zou in
teresseren. De meeste men
sen denken dat er al chemi
sche en biologische wapens
zijn gevonden en vinden dat
veel belangrijker. De regering
Bush kondigt wel aan dat er
massavernietigingswapens
zouden zijn gevonden, maar
maakt niet bekend dat tests
vervolgens aantonen dat het
om onschuldiger stoffen gaat.
Hoeveel Amerikanen die deze
oorlog steunen, zouden af
weten van de genocide die
momenteel aan de gang is in
Congo of van de humanitaire
ramp in Zimbabwe? De rege
ring heeft ze niet verteld dat
ze dat erg moeten vinden,
dus maalt niemand er om.
Zou er ooit een moment ko
men dat het Amerikaanse pu
bliek voor zichzelf kan den
ken, in plaats van zich als
door de overheid geïnstru
eerde robots te gedragen?
Godzijdank zijn er volgend
jaar verkiezingen. Het is toch
beschamend dat de VS (de
regering, het Congres en de
kiezers) zoveel geld willen
spenderen aan oorlog, terwijl
veertig procent van het Ame
rikaanse volk niet eens verze
kerd is?"
Lee Eure
Heeft u het ooit erger meegemaakt?
„Helaas wel. Ik loop al een tijdje mee
en kan me nog herinneren dat ik
eens verbrande eenden op hun nest
aantrof. Dat zijn akelige beelden."
preek recensie
Jos van Duinen
Ds. P. van Ankeren, kerkdienst voor mensen
met een verstandelijke handicap. Dorpskerk,
Hoofdstaat 19, Leiderdorp. Zondag. 15 00 uur
„We zijn er bijna, maar nog niet",
roept de dominee. De kerkgangers,
opgewonden, enthousiast en vol ver
wachting: „Helemaal!" Dan weer de
dominee: „En weten jullie waar we
nog niet helemaal zijn?" De kerk, nog
enthousiaster: „Pasen!" De dominee:
„En wat is dat precies, Pasen, weten
jullie dat?" Het blijft stil in de kerk,
een meisje uit het kinderkoor valt
hem bij. „Dat is dat Jezus weer is op
gestaan."
„Klopt", zegt de dominee, „en dat is
volgende week. Dat is bijna. Vandaag
is het Palmzondag." Voorzien van ge
baren en eenvoudige taal verhaalt
dominee van Ankeren aan een kerk
vol verstandelijk gehandicapten wat
Pasen is. „Jezus doet onderweg aller
lei wonderen. Lazarus wordt door Je
zus weer levend gemaakt. Hij was
eerst ziek, doodgegaan, en heel veel
mensen hebben dat gezien. Zo wordt
Jezus een echte 'Idol'. Kennen jullie
dat? Ze vinden Hem zo goed dat Hij
de koning moet worden, en dat ze
met palmtakken naar Hem gaan
zwaaien."
Van Ankeren pakt vervolgens drie
vlaggen, de Zweedse, de Noorse en
de Deense, en zwaait er als een beze
tene mee rond. „Wij hebben hier
geen palmbomen met palmtakken,
en deze vlaggen had ik toevallig thuis
liggen. Staat wel leuk, hè? Zo zag het
er ongeveer uit. Maar er zijn ook
mensen die Jezus vervelend vinden,
die Hem een kopje kleiner willen ma
ken. Die zorgen er voor dat Hij ge
vangen wordt genomen, en sterft aan
het kruis. Maar met Pasen staat Jezus
weer op. De dood heeft niet het laat
ste woord. Voor Hem niet, en voor
ons niet. En om dat te onthouden -
want ze vonden het vroeger ook al
moeilijk - hebben ze een soort ge
heugensteun gemaakt: Pasen."
De Dominee tovert een palmpasen-
stok met broodhaan, zuurstokken,
mandarijnen en andere lekkernijen
omhoog. De kerk lacht. Als het kin
derkoor gaat zingen, lopen enkel ge
handicapten richting koor en gaan
dirigeren, meedeinen, meezingen.
Op de kerkbanken spelen dergelijke
taferelen zich af. Er wordt geschud,
geklapt, gelachen en gezongen. Van
Ankeren brengt de onvoorspelbare
dienst vanmiddag op een even in
drukwekkende als integere manier.
Hij loopt door de kerk en vraagt of er
nog mensen zijn die ergens voor wil
len bidden. Alles, van de dieren tot
Irak, wordt even serieus genomen
door de dominee, en krijgt aandacht.
Lientje vertelt hem over een overle
den familielid. Van Ankeren bidt tot
God: „Soms worden mensen geboren
en dan zijn we blij. Maar soms gaan
ze dood en dat is best heel moeilijk.
Daarom vragen we U of U met de
overleden familie van Lientje wil
zijn."
De bijbel is als een cadeau ingepakt,
en mag door iemand worden uitge
pakt. Als Van Ankeren vraagt wie het
cadeau vandaag wil uitpakken, rea
geert de halve kerk. Kelvin is de ge
lukkige. De dominee loopt naar hem
toe, en helpt hem met uitpakken.
Kelvin is trots, zo trots dat hij moeite
heeft het boek weer af te st j
Ankeren loopt met de bijt
naar het altaar. „Lieve God, [j
vandaag weer lezen uit Uv Ij
len." Het geluk straalt van de i
delijk gehandicapten af. Ze
hier duidelijk naar toegeleefi
tepunt van de dienst is de r(
Terwijl de organist boven in
zijn best doet, lopen de kei
in optocht door de kerk.
'Kijk eens om je heen'. Ha
vals, maar vooral uit volle en
te borst.
De wandelaars zijn voorzien
tamboerijn, sambabal, of a
luidsvoorwerp. De dominf
voorop, en trekt als een lol
de muzikale verstandelijk
capten achter zich aan. De
de zittende achterblijvers a
ze optreden voor een groot
En: „We hebben allemaal
zijn allemaal raar, en toch 1
broertjes en zusjes van el)
toch houden we van elkaar.'
lied is afgelopen vult een
scheurend applaus de kerk. 1
het leven mooi.
Nederland weet het nog niet, maar binnen een
paar maanden wordt de jeugd gegrepen door
een nieuwe rage. Zij gaat massaal jojoën. Vorig
jaar bedacht de in Alphen gevestigde groothan
del in speelgoedartikelen Canenco dat het weer
eens tijd wordt voor de jojo. „Iedereen heeft het
vroeger wel eens gedaan. Een keer in de zes jaar
keert het als rage terug", weet inkoper Martijn
Kuenen.
Vanaf vandaag laten wereldkampioenen uit
Zuid-Amerika tien weken lang in heel het land
zien waartoe kunstenaars met een jojo in staat
zijn. Zij verzorgen op uitnodiging van Canenco
demonstraties op plaatsen waar de jeugd sa
mendromt. Kinderen mogen zelf meedoen aan
de demonstraties en trucs als walk the dog,
spinner en loop-the-loops uitproberen. En ze
mogen ook deelnemen aan wedstrijden, die
dan weer yo-yo-wedstrijden heten. In septem
ber vindt de landelijke yo-yo-finale plaats.
Jojo of yo-yo? Kuenen
zelf heeft zich er niet zo
erg in verdiept. Zeker is
dat het oorspronkelijke
spel met de twee houten
schijven en een
touwtje vernoemd
is naar de Franse
variant. Hoe
wel afbeel
dingen van
de jojo al uit
de oude Griekse tijd stammen, is de naam afge
leid van het 'joujou de Normandie'. Zoals de
schrijver Multatuli al eens te berde bracht, en
ook het woordenboek van Van Dale aangeeft.
Maar als de wereldtitelstrijd om de hoek komt
kijken, praten we ineens over yo-yo. „En daar
om brengen wij het spel ook als yo-yo op de
markt. Wij willen de jeugd ook laten zien wat je
allemaal met een jojo kunt doen. Het lijkt al
weer een eeuwigheid geleden, maar iedereen
heeft het vroeger wel eens gedaan. Nu ligt het
accent op het showelement. Daarom laten we
iedereen ook zien wat je er al-
lemaal mee kunt. Dat doen
we op scholen, in pretpar
ken, op boulevards,
tuurlijk ook in Alphen en Leiden en omgeving.
Alleen is het programma nog niet definitief
klaar."
Volgens Kuenen zal de jeugd andermaal gegre
pen worden door de jojo-koorts. „We kunnen
van tevoren niet zeggen of het aanslaat. We
hebben immers geen glazen bol. Maar we pas
sen een beproefde marketingstrategie toe. Het
is al een paar keer bewezen dat die werkt We
hebben dan ook de verwachting dat het op
nieuw een rage gaat worden."
Om zijn woorden kracht bij te zetten, wijst hij
erop dat zijn groothandel binnen twee maan
den een miljoen jojo's denkt te verkopen. Dat
zijn er 300.000 meer dan zes jaar terug. „We
zijn eind vorig jaar al met onze campagne be
gonnen. We importeren de jojo's uit China en
Hongkong. Het duurt een maand om ze te la
ten maken en een maand om ze per schip naar
Nederland te vervoeren. Je hebt in de voorbe
reiding dus wel enige tijd nodig. Nee, echt forse
winst maken we er niet op. Het is een super
leuk speeltje, met een relatief lage aans j
waarde, waar je veel lol mee kunt hebb
Kuenen.
Zelf kan hij 'een beetje jojoën'. Zijn kiel
hij vooal bedrijfsmatig uit het lanceren j
nieuwe rage, waar zijn Canenco trouw
tent op heeft. Maar denk maar niet dat
er met de jaren cooler uit komt te zien.
laatste keer hadden we jojo's met een I
lingssysteem en gewichtjes, die er voor
dat de jojo bijna automatisch over het
terugrolde. Nu hebben we gekozen vo<
derwetse houten as en het katoenen to
We gaan terug naar af."
Maar de mogelijkheden van de Diablo,
Spider's Web lijken dit keer onbegrena
het de wereldkampioenen van de Arge
jojo-manager Juan Palasimo. Zij zullen j
derlandse jeugd eens leren jojoën, voo j
Wim van
Inkoper Martijn
Kuenen raakt op
het speelplein
met gemak zijn
jojo's kwijt aan
de leerlingen van
De Kameleon in
Alphen aan den
Rijn.
Foto: Henk
Bouwman
-v
■t*h
ifflrw»
PREEKTIJGERS
L
