OORLOG IN IRAK
Snelle victorie voedt vrees voor arrogantie VS
Amerikaanse overwinning roept
in Rusland pijnlijke vragen op
Optimisme in Israël na val Bagdad
Tikrit laatste belangrijke doelwit Amerikanen
Speelkaarten met foto's verspreid
Primakov wilde
Éftreden Saddam
Qioskou - De Russische ex-pre-
ïier Jevgeni Primakov heeft
ak voor de oorlog in Irak ge-
robeerd Saddam Hussein tot
treden te bewegen. Dat ver-
lde hij donderdag aan de
jssische pers. De Russische
•sident Vladimir Poetin
uurde Primakov op 17 maart
ior een speciale missie naar
ak, drie dagen voordat de
irlog begon. „Als u van uw
ndt houdt en van uw volk,
iu u de post van president
in Irak moeten verlaten", zou
rimakov tegen Saddam heb-
ezegd. Deze reageerde
jlgens Primakov met opmer-
ngen die niets met de kwestie
maken hadden en de vast-
ïlling dat de voormalige Sov-
tunie hem tijdens de Golfoor-
igvan 1991 eveneens had
jorgesteld af te treden.
"30.000 Irakese
Vluchtelingen'
- enéve - Ongeveer 30.000 Ira-
ezen die hun huizen zijn ont-
acht hebben zich verzameld
ij de grens met Iran. Ze lijken
chter niet de grens over te wil-
in en wachten op wat er ver-
er gaat gebeuren, zei woord-
jerder Ron Redmond van de
N-vluchtelingenorganisatie
nhcr gisteren. Een team van
e UNHCR is donderdag naar
e Iraans-Iraakse grens gegaan
m te kijken hoe het met de
- uchtelingen is. Iraanse he
chten spraken toen van een
- intalvan 100.000 mensen,
laar het bleken er veel minder
zijn. Desondanks hebben ze
jlgens de Unhcr meer hulp
odig. Iran heeft inmiddels
jedsel water en medicijnen
;stuurd en om hulp verzocht
in internationale organisaties.
'"Hulpverleners
jan AZG bevrijd
mus - De twee medewerkers
in Artsen zonder Grenzen die
*1 ids vorige week werden ver-
ist in Bagdad, zijn vrijgelaten,
jlgens Artsen zonder Grenzen
eeft het tweetal zich gister-
liddag telefonisch gemeld bij
Bt hoofdkantoor in Parijs. De
anse coördinator en de Suda-
;se logistiek medewerker ma
in het goed. De twee mede
erkers werkten met vier colle-
,'s in het al-Kindi-ziekenhuis
het noordoostelijke deel van
igdad, toen ze een week gele-
in verdwenen. Artsen zonder
enzen vermoedt dat de
lakse autoriteiten de twee ge-
ingen hielden, maar volgens
in woordvoerder van Artsen
ider Grenzen in Nederland
,at nog altijd niet duidelijk,
ar aanleiding van de vrijla-
J jg heeft de hulporganisatie
isloten de activiteiten in Irak
hervatten.
zaterdag 12 april 2003
door onze correspondent
Ans Bouwmans
Washington - De oorlog in Irak
is militair bijna gewonnen, en
nog snel ook. Maar wat nu? De
wereld houdt de adem in, om
dat zij maar één ding wil weten:
kiezen de VS opnieuw voor de
arrogante eigengereidheid
waarmee George Bush en zijn
haviken in de aanloop naar de
oorlog internationaal zoveel
kwaad bloed hebben gezét? Of
is Washington bereid om de
wrok en frustratie over de gang
van zaken in de Verenigde Na
ties in te slikken en oude vrien
den opnieuw de hand te reiken?
Het eerste slagveld dat op
doemt is de wederopbouw van
Irak. De afkeer van de spelbe
dervers - Frankrijk, Duitsland
en Rusland - is groot bij de be
langrijkste beleidsmakers in
Washington. Er is twijfel over
de kiacht van de VN, en Irak
wordt als 'te belangrijk' gezien
om zijn toekomst aan anderen
over te laten.
Aan de overkant van de Atlanti
sche Oceaan leeft grote achter
docht over de 'ware bedoelin
gen' van het Witte Huis, en is
eigenlijk alleen reconstructie
onder VN-paraplu bespreek
baar. Het verzet tegen een ver
kapt Amerikaans protectoraat
in Irak is groot, omdat dat
wordt gezien als voedingsbo
dem van nieuwe conflicten en
Irak en daarbuiten.
Het debat over de vraag hoe
veel geld de buitenpost Bagdad
de Amerikanen waard moet
zijn, is al begonnen. Is straks
wel aan het Amerikaanse pu
bliek uit te leggen dat in de VS
ambtenaren ontslagen moeten
worden wegens geldgebrek,
terwijl in Irak het staatsappa
raat overeind wordt gehouden
met Amerikaans belastinggeld?
Laat de Europeanen meedoen
voor ze van gedachten veran
deren, zo is het Witte Huis al
geadviseerd.
Dat vraagt wellicht te veel
grootmoedigheid van Bush.
Ongetwijfeld willen de VS graag
dat de internationale gemeen
schap mee betaalt - Frankrijk
en Rusland zouden hun oude
leningen aan Irak kunnen
schrappen - maar tot nu toe
lijkt het er op dat Amerika zelf
wil bepalen wie het in Irak voor
het zeggen krijgt en hoe. De VS
hebben het vuile werk gedaan
en gaan over de buit, nietwaar?
De angst voor de arrogantie
van supermacht Amerika reikt
verder dan de wederopbouw
van Irak. Er is het afgelopen
jaar een diep wantrouwen ge
groeid tegen de VS, vooral te
gen de persoon Bush, die zich
te zeer op zijn gemak lijkt te
voelen in zijn rol van 'sheriff
van de wereld'. Hij heeft er op
gehamerd dat het in Irak niet
alleen ging om verboden wa
pens, maar op termijn ook om
de veiligheid van de VS en de
wereld.
Deze oorlog is de eerste uitvoe
ring van zijn preventieve doc
trine. De angst buiten de VS is
groot dat Irak pas de eerste
oorlog in een rijtje is. Het Witte
Huis probeert die onrust weg
te nemen - Irak is 'uniek' -
maar tot op de dag van van
daag is er geen geloofwaardige
verldaring gegeven voor de
vraag waarom Irak een groter
gevaar vormde voor de VS dan
Syrië, Iran of Noord-Korea.
Ook de grandioze ideeën over
een nieuwe wereldorde, die le
ven bij mensen als vice-presi
dent Dick Cheney, minister
Donald Rumsfeld en staatsse
cretaris Paul Wolfowitz van de
fensie - zijn niemand ontgaan.
Het gevaar van het snelle suc
ces in Irak is dat zij Bush verder
sterken in zijn overtuiging dat
internationale instituties een
beperkt nut hebben, bedreigin
gen van de veiligheid aange
pakt kunnen worden met pre
ventieve militaire acties en de
Arabische wereld via interven
ties opgeschud kan worden.
Daar staat tegenover dat de
oorlog voor veel onrust in de
wereld heeft gezorgd en het
anti-Amerikanisme heeft aan
gewakkerd. Het snelle militaire
succes en de blije gezichten in
de Iraakse steden hebben de
wereldopinie nog niet erg heb
ben doen bijdraaien. Dat komt
voor een deel omdat mensen
buiten de VS een andere oorlog
hebben gezien dan Amerika
nen. Terwijl de zwaar verbran
de 12-jarige Ali Ismael Abbas,
door Amerikaanse bommen
beroofd van zijn armen en zijn
hele familie, de aandacht trok
van India tot Londen, zagen de
kijkers in VS slechts militaire
heroïek en weinig Iraaks bur
gerbloed.
Dat de Amerikanen en Britten
gemakkelijk over het Iraakse le
ger walsen, maakt de oorlog in
de ogen van tegenstanders bo
vendien niet achteraf gerecht
vaardigd. Niemand heeft sym
pathie voor Saddam Hussein,
iedereen ziet hem graag gaan.
Maar de kritiek blijft. Was deze
oorlog de enige mogelijkheid
om hem te verdrijven en het
gevaar van massavernietigings
wapens het hoofd te bieden?
Ontstaat zo wel een stabiel
Irak? Is het gevaar voor terro
risme verminderd?
Dat kan ertoe leiden dat Bush
zijn krijgshaftige opstelling
tempert, in de hoop dat het
concept van preventief ingrij
pen al afschrikkend genoeg
werkt. Hij kan veel goodwill te
rugwinnen als hij werk maakt
van zijn belofte om zich in te
zetten voor de totstandbren
ging van Palestina en voor een
democratisch en voorspoedig
Irak. Zeker is dat de doorsnee
Amerikaan niet op nóg een
oorlog zit te wachten. In eigen
huis moet de president eerst
maar eens zorgen dat hij de
economie op orde krijgt.
Amerikanen halen
mozaïek van
Bush uit hotel
bagdad/afp - Amerikaanse mi
litairen hebben gisteren het
mozaïek van George Bush, de
vader van de huidige president,
verwijderd uit het Rashid hotel
in Bagdad. De Iraakse presi
dent Saddam Hussein had het
mozaïek laten aanbrengen om
dat de beeltenis van de presi
dent die de vorige Golfoorlog
begon dan zou dienen als
deurmat.
Een bezoek aan het wereldbe
roemde hotel was in het verle
den een verplicht onderdeel
voor buitenlandse bezoekers
aan Bagdad. Zo moesten bij
voorbeeld de VN-wapenin
specteurs het Bush-portret be
rieden, wat in de islamitische
wereld als grove belediging
geldt.
De Amerikaanse militairen
hebben van het mozaïek alleen
het gezicht verwijderd. De nek
en de schouders zijn nog te
zien, evenals de Engelse tekst
'Bush is een crimineel'.
oldaten vinden
wapenarsenaal
igdad - Amerikaanse solda-
n hebben gisteren in Bagdad
in privé-collectie wapens ont-
ikt van Saddam Husseins
ion Oday. Het wapenarse-
lal, bestaande uit tientallen
iremoniële wapens die Oday
irmoedelijk cadeau heeft ge-
egen, werd aangetroffen in
in verlaten onderkomen van
Baath-partij. Waarschijnlijk
aren plunderaars de Amerika-
:n al voor geweest. Er werden
jnderden dozen aangetroffen
n handwapens in te bewaren,
aar zonder inhoud. Niet alles
as echter verdwenen. Er lagen
Dg tientallen vergulde en ver-
Iverde militaire wapens.
furkse minister
telt bezoek uit
^ikara - De Turkse minister
a buitenlandse zaken Gül
feeft zijn bezoek aan Syrië, dat
por morgen gepland stond,
jtgesteld. Gül noemde de ont-
kelingen in noord-Irak als
den voor het uitstel en zei dat
fe situatie daar zijn volledige
indacht vereist. Gül ontkende
kt de Verenigde Staten in-
loed hebben gehad op de be-
psing. De VS beschuldigen
frië ervan Irak te hebben ge
kund tijdens de oorlog.
U-Douri blijft
/N-ambassadeur
york - De Iraakse ambas-
leur bij de Verenigde Naties,
•hammed al-Douri, heeft
iteren verklaard dat hij nog
ijd de vertegenwoordiger is
n Irak zolang er geen opvol-
r bekend is. „Nu is er de be-
!tting. Er zal een machtswis-
'ling plaatshebben en dan
ordt een ander benoemd'
ii al-Douri gisteren in New
)rk. Donderdag ontstond ver-
ring over de verblijfplaats
al-Douri, die zelfs onder-
:g zou zijn naar Nederland,
inderdagochtend bleek hij in
wYork echter een onder-
•ud te hebben met de secre-
ds-generaal van de Verenigde
tties, Kofi Annan.
as sayliyah - De Amerikaanse militaire leiding heeft de troepen van
de coalitie speelkaarten met de foto's van 55 gezochte Iraki's ver
strekt. Het gaat om personen die opgepakt of gedood moeten wor
den. Dat heeft de Amerikaanse militaire woordvoerder brigade-gene
raal Brooks gisteren gezegd tijdens een persconferentie van het Cen
traal Commando van de coalitie in Qatar. Hij zei dat ook affiches zijn
verspreid met foto's van de Iraki's. Brooks stelde dat Iraakse leiders en
hun medwerkers naar het buitenland proberen te vluchten. Hij zei dat
de Amerikanen de snelweg A11 naar Syrië controleren. De Amerikanen
vermoeden dat hooggeplaatste Iraki's via die weg naar Syrië proberen
te ontkomen.
Foto: EPA/Paul Richards
door onze correspondent
Ad Bloemendaal
tel aviv - Heeft Israël bij de Amerikaans-Britse
inval in Irak een opruiende rol gespeeld? Berich
ten met die strekking in Arabische en sommige
westerse media lijken evenzeer overdreven als de
suggestie dat premier Ariel Sharon in Washing
ton de lakens uitdeelt. Dat neemt niet weg dat de
successen van de coalitie hebben gezorgd voor
een optimistische stemming in de Israëlische re
gering.
Het algemene oordeel is dat de strategische toe
stand in het Midden-Oosten in Israëls voordeel is
veranderd, al betwijfelen sommigen dat Amerika
de toekomst van Irak naar zijn hand kan zetten.
De voorspelling dat president George Bush nu Is
raël en de Palestijnen zal dwingen de 'routebe
schrijving', het vredesplan van het 'kwartet', uit
te voeren neemt niemand serieus.
Op verzoek van de VS heeft Israël zich de afgelo
pen weken koest gehouden. „Dit is niet onze
oorlog", zei Sharon voortdurend. Het gasmasker
alarm is nog steeds van kracht, maar de enigen
die de maskers plichtsgetrouw meedragen zijn de
ministers van defensie en onderwijs. De Israëliërs
hebben vanuit hun leunstoelen kunnen toekijken
hoe de Amerikanen en de Britten zich het vuur
uit de sloffen liepen.
„Nu het regime van Saddam Hussein is gevallen,
hoop ik dat de Palestijnen beseffen dat de wereld
is veranderd", zei minister van defensie Shaul
Mofaz. Inderdaad rolde afgelopen week een
schokgolf door de Palestijnse gebieden, die des te
harder aankwam doordat de Arabische media
aanvankelijk de indruk hadden gewekt dat Sad
dams troepen hevig verzet boden.
Een Palestijnse winkelier in Ramallah vertelde
dat hij speciaal een tv-schotel had aangeschaft
om de strijd in Bagdad op de voet te kunnen vol
gen. „Ik was ervan overtuigd dat dit een van de
grote slagen uit de geschiedenis zou worden,
waarbij een Arabisch leger de binnendringende
kruisvaarders zware verliezen zou toebrengen",
zei hij. „Nu ik Amerikaanse soldaten op hun ge
mak door het centrum van Bagdad zie lopen, is
het alsof een dolk in mijn hart is gestoken." Na
de vernederingen van 1948,1956,1967,1973,
1982 en in zekere mate 1991, heerst er in de Ara
bische wereld opnieuw een gevoel van totale ver
slagenheid.
Israël hoopt dat de val van het Iraakse regime
niet alleen psychologische, maar ook praktische
gevolgen zal hebben voor het conflict met de Pa
lestijnen. De afgelopen twee jaar heeft Saddam
Hussein ongeveer dertig miljoen dollar laten uit
betalen aan de nabestaanden van Palestijnse ple
gers van zelfmoordaanslagen. Mede daardoor
beschouwden veel Palestijnen hem als de enige
Arabische leider die bereid was zijn nek uit te ste
ken voor hun zaak. Op de Westelijke Jordaanoe-
ver en in de Gazastrook zal niemand openlijk
zeggen dat hij niet langer bereid is zijn leven te
wagen in de strijd tegen Israël nu de geldelijke
beloning is weggevallen, maar het moreel móet
er wel onder lijden.
De Israëlische regering gaat ervan uit dat de VS
het Midden-Oosten willen reorganiseren. Met
hun onuitgesproken dreiging vanuit Irak linksaf
te slaan willen ze druk uitoefenen op Syrië, dat
een aantal Israël slecht gezinde organisaties gast
vrijheid verleent. Zo wordt het gewapende verzet
in de Palestijnse gebieden voor een deel georga
niseerd door de in Damascus gevestigde leiders
van de Harnas en de Islamitische Jihad.
Zonder Syrische steun krijgt ook de Hezbollah in
Libanon het uiterst moeilijk. De sji'itische bewe
ging heeft enkele duizenden Katyusha-raketten,
die een groot deel van Israëls noorden kunnen
treffen. Israël verwacht ook Amerikaanse druk op
Iran. De ayatollahs voorzien de Hezbollah van
wapens en instructie, en werken met Russische
hulp aan een nucleaire optie.
De Amerikaans-Britse coalitie is zich bewust van
de frustratie in de Arabische wereld. De Britse
premier Tony Blair zegt bij iedere gelegenheid
dat de veelbesproken 'routebeschrijving' naar
een Israëlisch-Palestijnse vrede eindelijk op tafel
moet komen. Met die geste wil hij niet alleen de
Arabieren, maar ook de critici van het Iraakse
avontuur binnen zijn eigen partij voor zich win
nen.
Toch lijkt ook na de val van Bagdad de kans op
uitvoering ervan gering. Israël moet er niets van
hebben en het Witte Huis, de Nationale Veilig
heidsraad en het Pentagon hebben er geen be
lang bij het Sharon moeilijk te maken. Bush wil
zijn mede-conservatieven, die door dik en dun
Israël steunen, niet als vijanden. De andere part
ners in het kwartet - de Europese Unie, Rusland
en de Verenigde Naties - hebben in de aanloop
naar de inval in Irak zoveel diplomatieke averij
opgelopen dat hun toch al geringe invloed verder
is afgenomen. Sharon maakt zich weinig zorgen.
door onze correspondent
Frank Hendrickx
moskou - De snelle overwinning
van het Amerikaans-Britse leger
in Irak brengt veel Russische ge
neraals in verlegenheid. Ze
voorspelden een 'tweede Viet
nam', geen Amerikaanse zege
tocht. Nu komen de pijnlijke
vragen. Waarom verloor het
Russische leger duizenden sol
daten bij de bestorming van
Grozny, terwijl de Amerikanen
bijna moeiteloos het veel grote
re Bagdad veroveren?
De meeste generaals lijken het
nog niet te kunnen bevatten.
Amerikanen trekken als bevrij
ders door de straten van Bag
dad, de Iraakse bevolking is in
extase, Saddam Hussein valt
overal van zijn sokkel. Het zijn
verbijsterende beelden voor de
Russische militairen die de afge
lopen weken uitblonken in
doemscenario's. Een enkeling
denkt alsnog gelijk te krijgen.
„Nu begint een partizanenstrijd
tegen de Amerikanen", zei ge
neraal b.d. Machmoed Garajev,
maar erg overtuigend klonk het
al niet meer.
De Russische generaals zijn van
tactiek veranderd. Ze geven in
middels de Irakezen er van
langs. Watjes zijn het, zo luidt
het oordeel. „De Irakezen staan
daar als idioten te zwaaien naar
de Amerikanen", vindt voorma
lig minister van defensie Dmitri
Jazov. „Zo verdedig je toch niet
je moederland", meent ook Joe-
ri Rodionov, generaal en promi
nent parlementariër. „Ze spre
ken over zelfmoordaanslagen,
maar gooien nu hun vuisten in
de lucht."
Minder praatjes hebben Vlad
Atsjalov en Igor Maltsev. Een
paar weken geleden waren de
twee gepensioneerde driester-
rengeneraals nog in Bagdad om
de Irakezen te adviseren bij de
verdediging van hun stad. „De
Amerikaanse tanks worden ver
brand en de infanterie afge
slacht", voorspelde Atsjalov. Het
liep iets anders. De onderschei
ding die de generaals kregen in
Irak zal voorlopig wel de laatste
zijn in hun carrière.
Ook de rest van de militaire elite
in Rusland zit in een moeilijk
parket. Onvermijdelijk komen
nu de vergelijkingen tussen het
Amerikaanse optreden in Irak
en het bloedige Russische optre
den in Tsjetsjenië. Een militaire
specialist die donderdag bij het
radiostation Echo Moskiy kritiek
durfde te uiten op de Ameri
kaanse troepen, werd met sar
casme onthaald. Droogjes
merkte een luisteraar op: „Die
Amerikanen hebben in drie we
ken tijd minder mensen verlo
ren dan wij bij de bestorming
van Grozny in één dag."
De vergelijking met Tsjetsjenië
is inderdaad pijnlijk. Hoewel
Grozny tien keer zo klein is als
Bagdad deed het Russische leger
er in 1995 en 2000 een maand
over om de stad te veroveren.
Zeker vijfduizend Russische sol
daten kwamen om en er vielen
tienduizenden gewonden. De
stad werd bovendien volledig in
puin gebombardeerd. Deson
danks zijn de Russische solda
ten negen jaar na het begin van
de gevechten nog steeds hun le
ven niet zeker in Grozny. „Veel
mensen in Rusland beginnen
zich af te vragen waarom ons le
ger zo inefficiënt is vergeleken
met het Amerikaanse en Britse
leger", merkt de onafhankelijke
analist Pavel Felgenhauer in de
The Moscow Times op.
„Een goede vraag", vindt kolo
nel b.d. Sergej Petsjnikov, tegen
woordig adviseur in het Russi
sche parlement, de Doema. „En
we moeten eerlijk zijn. Het
Amerikaanse leger is professio
neler, moderner en wordt beter
geleid."
Maar lang niet iedereen wil toe
geven dat het Russische leger
een voorbeeld kan nemen aan
de voormalige aartsvijand. De
Amerikanen hebben gewoon
geluk gehad met de Irakezen als
tegenstander, vindt bijvoorbeeld
Vladimir Golovin, eveneens ac
tief als militair adviseur in de
Doema. „De Tsjetsjenen hebben
een andere mentaliteit: die ren
nen niet weg, maar schieten. In
Tsjetsjenië ben je pas een echte
man als je vecht. De Irakezen
slaan gewoon op de vlucht.
Daarom hebben de Amerikanen
een Grozny weten te voorko
men." Het Russisch leger valt
niets kwalijk te nemen, kortom.
De wil tot kritisch zelfonderzoek
ontbreekt volkomen bij de mili
taire elite, constateert Felgen
hauer. Liever wordt nu het Ame
rikaanse succes gebagatelli
seerd. Veel generaals menen dat
de overwinning van de Amerika
nen te danken is aan de sterke
propaganda. Hierdoor zouden
de Irakezen het al snel in hun
broek hebben gedaan. Ook
wordt gezegd dat de overwin
ning veel minder eenduidig is
dan hij nu lijkt. Er zouden in
werkelijkheid duizenden Ameri
kanen om het leven zijn geko
men.
Allemaal afleidingsmanoeuvres,
oordeelt Felgenhauer. Veel ge
neraals willen voorkomen dat
de bezem gehaald wordt door
het veel te grote, inefficiënte en
corrupte Russische leger. Fel
genhauer: „Onze generaals wil
len geen modern leger."
door Frans van den Houdt
den haag - Tikrit, de geboorte
plaats van Saddam Hussein, is
een belangrijk symbool van zijn
macht. De coalitietroepen in
Irak gaan ervan uit dat als Sad
dams regime nog een laatste po
ging zal doen terug te slaan, dat
in Tikrit gebeurt. Het Ameri
kaanse ministerie van defensie
zegt dat duizenden leden van de
Republikeinse Garde zich heb
ben teruggetrokken in de stad.
Ook de plaatselijke bevolking
bestaat hoofdzakelijk uit Sad-
dam-aanhangers. Ter voorberei
ding van een opmars van de
grondtroepen is Tikrit de afgelo
pen dagen al diverse keren
zwaar gebombardeerd.
Tikrit is een woestijnstadje dat,
140 kilometer ten noorden van
de Iraakse hoofdstad Bagdad,
ligt ingeklemd tussen een snel
weg en de rivier de Tigris. De
ruim 60.000 inwoners zijn over
het algemeen rijker en beter af
dan de gemiddelde Irakees. Dat
heeft alles met Saddam te ma
ken, die in 1937 in het aangren
zende dorpje al-Auja is geboren.
Volgens goed Arabisch gebruik
verloochent de leider zijn af
komst niet.
Saddam heeft in Tikrit daarom
kwistig gestrooid met goed be
taalde baantjes, mooie wegen,
betere scholen en ziekenhuizen
en luxere gebouwen. Ook heeft
de plaats zijn eigen Saddam-
museum, een majestueuze, met
mozaïek ingelegde toegangs
poort en een pretpark. Boven
dien is hier 's lands grootste
concentratie van Saddam-af-
beeldingen te vinden. Overal
staan standbeelden van de
Iraakse leider en werkelijk op ie
dere lantaarnpaal en kale muur
is een portret van Saddam ge
schroefd of getekend.
Saddam was extra trots op zijn
geboorteplaats omdat hier ook
de grote islamitische strijder Sa-
In Tikrit raken steeds meer gebouwen beschadigd door de bombardementen. De stad is het laatste grote
doelwit van de Amerikanen. Foto: AP/Samir Mezban
ladin, geboren in 1138, vandaan
komt. Een van zijn grootste
overwinningen was de verove
ring van Jeruzalem in 1187 op
de kruisvaarders. Ook wist hij
van Egypte een verenigde isla
mitische staat te maken.
In Tikrit bevinden zich diverse
belangrijke militaire bases en
paleizen van Saddam. Eén ervan
wordt beschouwd als een van
zijn grootste paleiscomplexen,
vier vierkante kilometer groot.
Op het terrein staan naast de
presidentiële villa's, boerderijen,
weelderige tuinen en vijvers met
eilandjes en luxe gastenverblij
ven voor prominente leden van
Saddams Baath-partij. Dit hele
complex zou via tunnels ver
bonden zijn met Bagdad.
De Amerikanen beschouwen Ti
krit als een belangrijk politiek
centrum van Irak en geloven
daarom dat hier een schat aan
belangrijke informatie te vinden
is over Saddams politieke en mi
litaire handelen. Ze hopen hier
ondermeer dokumenten te ont
dekken over zijn mogelijke arse
naal aan chemische en biologi
sche wapens.
De prijs die de inwoners van Ti
krit betalen voor hun speciale
positie is dat ze, evenals tijdens
de eerste Golfoorlog in 1991,
ook nu weer voortdurend wor
den gebombardeerd. De VS zijn
erop uit zoveel mogelijk militai
re eenheden in en rond Tikrit
via de lucht uit te schakelen
voordat ze de stad bestormen.
De Amerikanen willen voorko
men dat ze tijdens hun opmars
in een sooit van 'ambush alley
(een weg van hinderlagen) te
rechtkomen, zoals eerder het
geval was nabij de zuidelijke
stad Nasiriya. Het stelsel van
ondergrondse tunnels rond Ti
krit is een perfecte uitvalsbasis
voor Saddam-getrouwen die gu
errilla-aanvallen willen uitvoe
ren op de coalitietroepen.
