zonder basketbal
lenieuwd
naar een leven
SPORT
Y wil mooie dingen laten zien op de marathon'
JMijn bijdrage blijft
beperkt tot het veld
triska van Zegveld (27)
neemt afscheid van BV Leiderdorp
zaterdag 12 april 2003
is leuker als ik had kunnen zeg
gen dat we ooit Nederlands
kampioen zijn geworden, maar
nee. Dat is niet erg, dat is jam
mer."
Ze speelde ruim tien seizoenen
in het Leiderdorpse vlaggen
schip, voor het merendeel in de
eredivisie. Het regime van drie
keer per week trainen en een
wedstrijd is niet het struikelblok.
„Ik wil niet meer 'moeten'. De
druk van het drie keer trainen
om speeltijd te krijgen heb ik
naast me neergelegd. Ik heb het
nodig om goed te kunnen spe
len."
De drang om eens iets anders te
doen overwint het van de passie
voor de sport. „Ik heb er altijd
plezier aan beleefd en basketbal
is een deel van mijn opvoeding
geweest. Ik heb er veel voor te
ruggekregen, maar op een of an
dere manier mis ik sociale con
tacten. Natuurlijk heb ik in wel
een leven buiten basketbal,
maar spontaan ergens langs
gaan of op zaterdag met een ro-
seetje op een terras gaan zitten
is er niet bij. Vriendinnen pas
sen hun leven aan mij aan en
met familieuitjes kon ik nooit
mee. Ik koos ervoor, maar ben
ook geleefd en gestuurd door
het basketbal. Ik ben benieuwd
hoe ik straks met de vrijheid
omga. Het is een gevoel. Ik weet
niet precies wat de doorslag
heeft gegeven. Misschien de
combinatie met een fulltime
baan. Dat is best pittig."
Zelfs op de basisschool waar ze
werkzaam is, werd met haar re
kening gehouden. Avondverga
deringen waren steevast op de
trainingsloze maandag. Haar
zus bracht haar op het idee de
pabo te doen. Lesgeven werd,
net als basketbal, een passie. „Ik
trainde altijd al jeugdteams, dus
onbewust had ik wel feeling
voor het omgaan met kinderen.
Het is zo apart om met kinderen
te werken. Ze zijn zo eerlijk en
zo open en ik kan ze veel mee
geven. Mijn leerlingen komen
met krantenstukjes naar school.
De innige band die ik met hen
opbouw, maakt dit werk bijzon
der." De raakvlakken met de
sport zijn er ook. „In beiden wil
ik presteren en daar komt veel
bij kijken. In een klas met 29
leerlingen kun je geen moment
verslappen. Je moet continu
scherp zijn, want je kan niet ge
wisseld worden. Tijdens een
wedstrijd probeer ik als captain
mee te denken met verschillen
de speelsters. Niet iedereen is
hetzelfde 'leerbaar'. Dat merk ik
in de klas ook."
De 1.86 meter lange center liet
zich nooit verleiden tot een
overstap naar andere clubs. De
veilige haven die Leiderdorp
haar bood was de ene reden, de
morele verplichting naar de club
de andere, aanbiedingen waren
er wel. Groningen, Lieshout en
Landsmeer toonden interesse.
„Soms denk: ik had het moeten
doen. Leiderdorp moet het in de
organisatie van een paar men
sen hebben. Ik heb heel erg veel
waardering voor wat ze doen,
maar het blijft amateuristisch. Ik
had wel eens willen zien hoe ze
het bij een andere vereniging
toegaat, ook al gaat het overal
waarschijnlijk hetzelfde. Ik heb
ook nooit künnen doen. Het is
toch mijn vereniging. Vorig jaar
belde iemand namens Lands
meer. Die zei dat hij me daar
voor nooit had durven bellen,
juist omdat ik volledig met Lei
derdorp geïdentificeerd word."
Medespeelsters zeggen dat ze
niet geloven, dat ze dinsdag
werkelijk haar laatste wedstrijd
speelt. Van Zegveld geeft toe dat
ze de deur niet definitief in het
slot gooit, maar dat de openge
laten kier heel erg klein is. „Ik
wil heel veel andere dingen pro
beren. Daar had ik vroeger geen
behoefte aan, maar nu wel en
dat is een teken. Dan kan ik be
ter stoppen, voordat ik het niet
meer leuk vind of dat anderen
gaan zeggen dat ik mijn beste
tijd gehad heb. Ik ga echt niet
op de bank voor de televisie zit
ten en ik ben ook niet bang dat
ik iets mis. Maar er zijn andere
dingen. Af en toe een boek le
zen, vrienden uitnodigen voor
een etentje. En ik moet hoogno
dig een naaicursus gaan volgen,
want er zijn geen broeken in
mijn maat te vinden."
Jolly Jumpers -BV Leiderdorp
zaterdag 20.30 uur
DOSR - Docos
zondag 14.00 uur
zege in
Maassluis
en een bonte
avond in
Katwijk
Ik hoop op
een klinkende
John van der Meer, DOSR-routinier
door Loman Leefmans
roelofarendsveen - John Van
der Meer stapte vlak voor het
kerstreces over van Katwijk naar
derdeklasser DOSR. Mede door
zijn inbreng en hoofdklasse-er
varing maakt de club uit Roelof-
arendsveen morgen kans op een
periodetitel. Daartoe volstaat
een gelijkspel tegen Docos dat
moet winnen om in de race
voor het kampioenschap te blij
ven. Het belangrijkste duel van
het jaar gaat echter aan de 30-
jarige routinier voorbij. Afgelo
pen week liep hij een forse bles
sure aan zijn enkel op. Daarmee
is zijn seizoen, met of zonder
nacompetitie, definitief voorbij.
Dat is balen.
„Dat ik niet kan werken is heel
wat erger dan dat ik niet kan
voetballen. Ik kreeg afgelopen
zondag in de wedstrijd tegen Al-
tior een schop tegen mijn enkel.
In het ziekenhuis werden foto's
gemaaki "n daarop werd niet
helemaal duidelijk of er een
breukje te zien was. Voor de ze
kerheid ben ik gespalkt en kan ik
nauwelijks lopen. Het is jammer
dat ik de rest van het seizoen
moet toekijken."
Waarom stapte je halverwege
het voetbaljaar over naar de
club in je woonplaats?
„Ik voetbalde jarenlang bij Kat
wijk, daarna bij Argon en aan
het begin van het huidige sei
zoen ging ik weer terug naar
Katwijk. Ondanks dat onze sla
gerijen veel tijd opslokken, wilde
ik toch proberen zo lang moge
lijk op een hoog niveau te blij
ven spelen. Met goede voetbal
lers om je heen, speel je nu een
maal zelf ook beter en lekkerder.
In het laatste halfjaar bij Katwijk
speelde ik nauwelijks. Daarom
heb ik in december overschrij
ving aangevraagd. Het stond
vast dat ik ooit bij DOSR zou te
rugkeren, ik volgde die vereni
ging nog bijna wekelijks. Op het
moment dat het zover was,
moest ik me ook neerleggen bij
het feit dat ik een stapje terug
deed."
Is het spel van DOSR door jou
komst verbeterd?
„Ik zou dat niet overdrijven. Het
elftal draaide al behoorlijk op
het moment dat ik erbij kwam.
Het voetbal was niet altijd su
per, maar we haalden redelijk
veel punten. Ik kon met name
aan jongere spelers bepaalde
dingen aangeven en veranderen
en ik heb wel het idee dat ze wat
hebben opgestoken. De laatste
drie wedstrijden gingen verlo
ren. Misschien had dat te ma
ken met het komende, belang
rijke inhaalduel met Docos, nog
uit de tweede periode. Ze zullen
zonder mij verder moeten en
daar heb ik wel vertrouwen in.
Ga me nou niet vragen of DOSR
eventueel wat te zoeken heeft in
de tweede klasse. Ik vind dat een
zinloze vraag die veel te vaak
wordt gesteld. Schaf die klasse
dan af als niemand er wat te
zoeken heeft. Wie promoveert,
is tweedeklasser, zo simpel is
dat. Het zou de eerste keer zijn
in de clubhistorie. Je gooit mis
schien geen hoge ogen in het
eerste seizoen, maar er is niets
fout aan het hoogste nastreven."
De weg is nog lang, maar stel
dót DOSR promoveert, dan
moet er toch wel wat verande
ren.
„DOSR is goed te vergelijken
met WSB uit Noordwijkerhout.
Dat is ook een club waar de bin
ding met het dorp groot is en
het voetbal nog écht leeft. WSB
is een paar jaar geleden de weg
omhoog ingeslagen door een
wat professionelere aanpak van
onder meer de trainingen. De
jeugd krijgt er extra aandacht
want daar wordt de selectie uit
eindelijk ook beter van. Nee,
spelers halen en betalen in de
mate zoals bij WSB gebeurt, dat
wordt bij DOSR niet gepikt,
maar er is een tussenweg. Alleen
al het opvoeren van de trai
ningsintensiteit kan een paar
plaatsen op de ranglijst sche
len."
Is er op dat punt misschien een
rol voor jou weggelegd? In de
technische staf?
„Voorlopig lever ik alleen een
bijdrage op het veld. Het werk
en mijn gezin gaan voor. Ik kan
mezelf niet in drieën delen.
Meer tijd om aan de club te
spenderen, heb ik gewoon niet.
Als ik zoiets zou ambiëren dan
wil ik het goed doen ook. Wie
weet komt het er ooit nog van."
niel Maase morgen in actie in Rotterdam
RANDJE BUITENSPEL
wee wedstrijden en dan zit
op voor Van Zegveld, die
aalfjarige leeftijd bij BV
rdorp begon en er nooit
wegging. In de kwartfinale
e playoffs treft de ploeg
ond landskampioen Jolly
ers in een best-of-three.
tweede wedstrijd, dinsdag
Bloemerd, is het normaal
)ken voorbij. Tenzij Lei-
rp voor een stuntje zorgt,
1 dat zit er niet nu de ploeg
g gehandicapt is geraakt.
;e van der Voort, Kika Stij-
I Kee Brinks zijn gebies
de Amerikaanse point-
Burgundie Porter vertrok
r dan gepland terug naar
;enigde Staten vanwege de
1 op Irak. van Zegveld:
adden dit jaar het beste
I waarin ik ooit gespeeld
let is jammer dat mijn
Sa an zo wordt afgesloten.
Je jaar hebben we ergens
oe gewerkt. Ik was ervan
ligd dat we vierde of vijfde
>n kunnen eindigen, maar
dlemaal in duigen geval-
nder dat iemand er iets
>n doen."
r geboorteplaats Zoeter-
was ze keeper in een
lalteam. Eenmaal in Lei-
rp reden haar ouders haar
ie keer per week naar de
lalvereniging, maar ze wa-
t al snel zat. „Ik was ook
loogvlieger. Met vriendin-
in school ging ik mee naar
tbal. Ik mocht gelijk mee
Dgere teams."
egveld bleef als enige over
ts wat als een gouden ge-
3i kan worden aangeduid,
jgdteam waarin ze op-
e speelde jaarlijks mee
t landskampioenschap,
raren eeuwige tweede
Den Helder. In de junio-
dden we twee keer mak
van Den Helder gewon-
laar Sandra Wagemaker
aakten geblesseerd en we
en het beslissingsduel. Het
Krotwaar niet vergeten. In Rot
terdam gaat het ook nog om de
Nederlandse titel en Luc heeft
dat marathonpasje. Hij heeft
ook de ervaring, al is mijn per
soonlijk record sneller."
Maase vreest het 'Coolsin-
geldrafje', dat herinnert aan de
laatste kilometer in 1999, toen
hij in Rotterdam als haas door
liep naar de finish. Ook in Syd
ney waren de laatste kilometers
een martelgang. „Uit tests blijkt
dat ik een hoge verbranding van
koolhydraten heb. Dat kón ook
nu problemen geven. Ik ver
bruik blijkbaar veel. Loop je de
10.000 meter onder de 28 minu
ten, ga je dus zo'n 22 kilometer
per uur. Dat loop je op super-
benzine, niet op diesel. Maar
een marathon is vier keer ver
der. Het is een zwak punt bij
mij."
Toch wil Maase de komende ja
ren „mooie dingen laten zien op
de marathon". Het verbeteren
van het nationaal record van
Gerard Nijboer (2.09,01) noemt
hij „een groot doel." En dan: „Ik
wil in Europa bekend staan als
een goede marathonloper. Dan
wil ik ook in Berlijn, Londen of
New York lopen. Met mooie tij
den. Marathon is mooie tijden
lopen. Het spreekt aan als je
2.08 of 2.09 achter je naam hebt.
En dat wil ik."
Klinkt eerzuchtig. Ijzig, presta
tiegericht.
Maase: „Als je er zo mee bezig
bent, is dat toch ook logisch. Ik
ga niet voor niets vier keer per
jaar op stage."
„Lopen," zegt hij, „betekent
voor mij heel veel. Maar niet al
les. Als ik in Leiden ben, wil ik
naar die prachtige musea. Ik
ben deze week naar het Con
certgebouw geweest. Ik kan niet
acht weken in Font Romeu zit
ten, zoals Greg van Hest. Drie,
vier weken Kenia is mooi, twee
maanden zoals Luc trek ik niet.
Dan ga ik de andere dingen te
zeer missen."
Suick Boys wordt kampioen.
Tenminste, ik hoop het. Ik
een zwak voor de Katwij-
kers, vanwege die mooie blauw
wit gestreepte shirts en dat
prachtige hoofdveld in de Zuid-
duinen. Ik heb trouwens ook
een zwak voor Katwijkers en dat
komt omdat ik een jaar of vijf
met ze heb gevoetbald. Of het
nou een fanatieke kerkganger of
een even fanatieke kerkverlater
betreft, op een Katwijker kun je
bouwen. Hij is recht door zee en
behulpzaam. En ik hoor hem
graag 'hopen wind en bergen
water' zeggen. Op z'n Katteks
dan natuurlijk.
Vanmiddag kan het gebeuren,
in Maassluis, dus wie straks
richting Rotterdam moet, kijk
uit, want óver de A13 trekken
enkele duizenden Katwijkers
oostwaarts. Het zal me niets ver
bazen als op pagina 730 van te
letekst vroeg in de middag een
file tussen Den Haag en Rotter
dam staat. Of het nou om de W
Katwijk of Quick Boys gaat, als
er in het dorp van Ou wehand
(364 keer in het telefoonboek),
Van Duijn (466 keer) dan wel
Van Duyn (355 keer) en Van der
Plas (896 keer) een kampioen
schap zit aan te komen, breekt
de gekte uit.
Op zulke momenten zoek ik, als
het even kan, dekking. Wie dit
hoekje van de krant vaker leest,
weet dat ik allergisch ben voor
de geschminkte medemens. Of
het moet mijn dochter van drie
ënhalf zijn die vindt dat zij iets
te vieren heeft. Volwassenen die
op hun wangen de vlag van hun
land of de kleuren van hun club
kalken, grappig bedoelde kleren
aantrekken en iets stompzinnigs
op hun hoofd zetten, bezorgen
mij ontstellende jeuk tussen de
schouderbladen. Oranjesuppor
ters, aanhangers van Ajax, Fey-
enoord of Quick Boys, zodra ze
voor lui gaan lopen, blijf ik lie
ver uit hun buurt.
De krant keek van de week op
alle mogelijke manieren vooruit
naar de kampioenswedstrijd
van vanmiddag. Onder andere
met de vriendin van een verde
diger en van haar begreep ik dat
ook de Katwijkse spelersvrou
wen zichzelf vandaag ernstig
zullen toetakelen. De meiden
gaan supporteren met blauw
jCertjan van Geen
i - Ze wil even extra bena-
en dat ze het basketbal niet
Dat is voor Mariska van
ld niet de reden om (al) op
ge leeftijd te stoppen. De
jilaar van BV Leiderdorp wil
s uitvinden of er nog meer
ben benieuwd naar een le-
inder basketbal. Het is tijd
eer te zien en ik heb einde-
rust om dit fantastische
stuk af te sluiten", zegt Van
ld.
i
idam/gpd - In de Rotter-
j marathon van 1999 liep
haas door naar de finish.
rej zo'n marathon', verbeet
il Maase na afloop de pijn.
ney 2000 werd hij dertien-
de olympische klassieke
d. Wil de loper van Leiden
k zich morgen in Rotter-
kwalificeren voor Athene
dan moet het sneller dan
uur. En dat wil hij. 'De
I hon, dat is mooie tijden
En dat wil ik.'
Zatopek was net als jij
tleet die marathonloper
Hij zei: 'marathonlopers
c n, maar ze zweten geluk-
gespoten haren, in blauwwitte
rokjes en trekken een paar voet
balkousen van hun mannen
aan. Goeie genade. Ik zou me
dood schamen en van afgrijzen
geen bal meer raken als mijn
vrouw e op de tribune zo bij
ging ziiien.
Ik moet het nog zien hoor, dat er
vanmiddag voor die opgedirkte
Quick Boys-dames wat te vieren
valt. Zo goed als zeker kampi
oen zijn is één, daadwerkelijk
de.titel binnen slepen is twee. En
tussen één en twee kan nog een
heel verschil zitten. Sinds de
overwinning van een paar we
ken geleden op concurrent Hoek
speelt Quick Boys met samenge
knepen billen en is er niet meer
gewonnen. Excelsior Maassluis
hoeft zich in deze competitie
nergens meer druk om te maken
en dan kunnen er twee dingen
gebeuren: de spelers geloven het
wel en doen een stapje opzij
voor de aanstaande kampioe
nen, of ze spelen frank en vrij
hun beste wedstrijd van het sei
zoen en geven de stiknerveuze
titelpretendenten een draai om
hun oren.
In dat geval zullen de trainers
Gert Aandewiel en Arjen van der
Werf hun jongens nog flink over
de bolletjes moeten aaien om ze
weer op te kalefateren voor de
resterende tivee competitiewed
strijden. OfTerLeede moet
Quick Boys vandaag een handje
helpen door Hoek nog een keer
pootje te lichten. In dat geval
mag Quick Boys zo meteen zelfs
dik verliezen. Maaralleen al
voor Aandewiel en Van der
Werf, leuke, slimme kerels die
altijd op de aanval spelen, hoop
ik op een klinkende zege in
Maassluis en een bonte avond
in Kativijk. Als ik er maar niet
bij hoef te zijn.
Van de top naar de diepste
krochten van het amateurvoet
bal, van Quick Boys naar Leid-
sche Boys en het gedonder aan
de Boshuizerkade. Omdat de
wethouder zich er mee is gaan
bemoeien, komt er toch een fu
sie. Maar dan eentje zonder
Leidsche Boys, de enige club van
de Kade, waar nog een beetje le
ven in zit. De Boys gaan alleen
verder omdat ze geen trek heb
ben in een samenlevingsver
band met UDWS, in hun ogen
een zooitje ongeregeld met een
eerste elftal vol An tilianen die
met geld hierheen zijn gelokt.
Een tijdje terug stond in de
krant een brief vatten Leidsche
Boy die opmerkte mt zijn club
UDWS niet alleen afwijst omdat
het spelers betaalt. 'Dat is niet
de ware reden', schreef hij ge
heimzinnig waarop ik hem op
riep zich nader te verklaren.
Dat heeft hij gedaan. Althans
een beetje. De samenstelling
van het ledenbestand van UD
WS staat de heren en dames van
Leidsche Boys niet aan en dit
kun jezelf wel invulle?i', mailt
hij mij. Maar dat invullen kost
me toch de nodige moeite. Hij
zal met 'de samenstelling van
het ledenbestand' toch niet op
die gekleurde spelers uit het eer
ste elftal doelen?
Jaap Visser
Reageren?
Sportredactie.ld@>hdc.nl
Mariska van Zegveld: „Ik kan beter stoppen, voordat ik het niet meer leuk vind of dat anderen gaan zeggen dat ik mijn beste tijd gehad heb." Foto: Mark Lamers
eet niet precies wat hij
lee heeft bedoeld. Zou ik
iterpreteren, dan denk ik
lanatletiek wat klinisch is.
marathon loop je niet
die rondjes. Je bent vrijer,
in de training. Ik trek
in Wageningen de deur
me dicht en weet meestal
nraar ik naar toe ga of uit-
elk geniet van een baantrai-
maar het is toch anders
sen duurloop in het bos
r poespas. Luc Krotwaar
iet zwerven noemen. Ja,
;eniet ik. Het gelukkige
voor jou een passie,
je hebt atletiek ook wel
a ijzige, prestatiegerichte
ns omschreven.
iri t ook. Maar ik ben ook de
e kant gaan zien. De bui-
ot van de sport is serieus,
ik heb spectaculaire slot-
tten na internationale
0 rijden meegemaakt. Dat is
Kamiel Maase (op kop): „Ik ben nog onervaren in de marathon, ik heb houvast nodig. Ga ik te snel van
start, kom ik mezelf op 35 kilometer tegen. Lastig." Foto: GPD/Theo van Zwam
de andere kant. Neem Haile Ge-
brselassie. Een doodserieus at
leet, maar verre van ijzig. Hij
staat daar altijd met een enorme
smile. Maar zodra het startschot
klinkt is de smile weg, dan is hij
meedogenloos. Dan is de smile
een grijns geworden."
Wordt de passie niet af en toe
een frustratie? Je kunt als Eu
ropeaan nog zo goed zijn, uit
eindelijk zijn de Afrikanen al
tijd beter.
„Valt wel mee, die frustratie. Je
blijft toch dromen... Op de baan
ben ik kansloos voor de medail
les. Maar in Athene, de olympi-
(advertentie)
alvereniging v.v. Leiden zoekt voor de Junioren A selectie een TRAINER
liet seizoen 2003 2004. De A junioren is een groep ambitieuze jongens,
t leuk vinden om op het gebied van voetbal veel bij te leren. In deze groep
allen een aantal jongens die de mogelijkheden hebben om door te groeien
het eerste elftal. Zie je het als een uitdaging om deze jonge mannen verder
;eleiden in hun carrière, bel dan voor meer informatie met R Hoogstraten.
>6-11362909
sche marathon van volgend jaar,
dan is het meer tactisch. Er kan
van alles gebeuren. Iemand
struikelt over een tak, een hond
steekt plotseling over. In Sydney
werd de Brit Jon Brown vierde,
hij had bijna een plak. En als hij
bijna een plak had, waarom ik
niet?"
De frustratie over bijvoorbeeld
Mohammed Mourhit (betrapt
op EPO-gebruik) is groter?
„Ja, Mourhit heeft drie Europese
records gelopen. Akelig scherpe
tijden, waar je nu aan mag twij
felen. Het oude Europees record
op de 10.000 meter van Antonio
Pinto stond op 27.12,47 minu
ten en dat zou ik misschien ooit
nog kunnen aanvallen. Niet die
26.52,30 van Momhit."
„In 1999 was ik haas in Rotter
dam, voor onder andere Julio
Rey. Ik ken hem, paai' keer mee
gebabbeld, grappen gemaakt.
Leuke vent. Ik haas hem naar
een goede tijd. Later bleek zijn
plasje in Rotterdam positief.
Verdomme, denk je dan. Ik
dacht dat hij aardig was."
Nu niet meer?
„Nee, niet echt. Van die doping
baal je. Een Keniaan of Ethio
piër krijgt in zijn leven niet zo
veel kansen. Als hij beter is, dan
is dat zo."
In september vorig jaar, op be
zoek in Athene, is het vlamme
tje voor de olympische mara
thon gaan branden?
„Die keuze zat er al langzaam
aan te komen. Op dat parkoers
gaat het na zo'n 30 32 kilome
ter langzaam omlaag. Met die
lange passen van mij, liggen
daar mogelijkheden. Normaal
wordt die pas als nadeel gezien.
Maar daar? Wie weet. Ik maak
me geen illusies, ik ga me niet
ongelukkig voelen als ik geen
plak haal. En als ik realistisch
ben, moet ik tevreden zijn als ik
in Athene beste Europeaan
word."
„Ik ben nog onervaren in de
marathon, ik heb houvast nodig.
Ga ik te snel van start, kom ik
mezelf op 35 kilometer tegen.
Lastig. Ik kan me dus beter in
houden. En eh... laten we Luc
