REGIO
'De moderniteit is hier nog niet doorgeslagei
3Je moet uitkijken datje «^vierhonderd
ouderen niet betuttelt'
Buitenlanders moeten voor democratie zorgen
Arie geweest
Boek over Voorstraat en Lindenplein in Noordwijk-Binnen
vrijdag 11 APR!
NAVRAAG
Thuiszorginstelling Groot Rijnland ontwikkelde een 'consultatiebu
reau voor ouderen' en dat blijkt een groot succes. De gezondheid en
het welzijn van
leerd en dat bracht
een scala aan gebreken aan het licht. Ouderen zijn enthousiast over
het initiatief van Groot Rijnland. De Leidse huisarts JUST EEKHOF,
verbonden aan de afdeling huisartsgeneeskunde van het LUMC,
plaatst echter kritische kantteke
ningen bij het idee van een 'con
sultatiebureau voor ouderen'.
Eekhof promoveerde in 1999 op
preventief gezondheidsonderzoek
bij 75-plussers.
Wat is precies uw bezwaar?
,,Op zich is het een heel goed
initiatief, maar je moet doen wat
je belooft. En het is niet zo dat je
de gezondheid van de meeste ouderen kunt verbeteren. Het is lo
gisch dat als je veel ouderen uitnodigt om aan een gezondheidson
derzoek mee te doen, je ook veel mankementen opspoort. Mensen
die niet goed horen, incontinent zijn. Maar je hebt voor die oude
ren meestal niet veel in de aanbieding dat gezondheidswinst ople
vert. Wie niet goed hoort, zal het moeten doen met een gehoorap
paraat."
Het advies om een gehoorapparaat te gebruiken is toch een goe
de zaak?
.Als iemand een gehoortoestel wil dragen wel, ja. Maar ik merkte
tijdens mijn eigen onderzoek dat veel ouderen, na het constateren
van een nieuwe aandoening, dat ze ervoor kozen om er niets aan
te doen. Of ze hadden geen geld voor een nieuwe bril, of ze zeiden:
'nu even niet, want mijn partner is net overleden'. Ouderen zijn
natuurlijk een heel andere patiëntengroep dan zuigelingen, waar
je ook consultatiebureaus voor hebt. Baby's kunnen hun klachten
niet onder woorden brengen, ouderen wel en die hebben boven
dien al een heel leven achter de rug en zijn gewend om zelf keuzes
te maken. Daar moet je respect voor hebben. Je moet ook uitkijken
dat je ouderen niet te veel gaat betuttelen."
Wat verstaat u onder 'gezondheidswinst'?
„Dat je mensen beter kunt maken. Dat mensen die slecht horen,
beter kunnen gaan horen. Dat mensen die incontinent zijn minder
incontinent worden. En dat kan Groot Rijnland waarschijnlijk niet
vaststellen. Uit verschillende onderzoeken, waaronder het mijne,
blijkt dat het effect uitermate gering is."
Hoe verklaart u de enthousiaste reacties van de ouderen zelf?
„Dat komt waarschijnlijk door de aandacht die je voor hun pro
bleem hebt. Die aandacht heeft meer effect dan de gezondheids
winst die je kunt boeken. Je kunt sommige ouderen adviezen ge
ven, ze krijgen ëen steuntje in de rug."
tekst: Ema Straatsma
foto: Ton Kastermans
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1953, Zaterdag 11 April
NOORDWIJK - Er is na de stormramp van 1 Februari in Noordwijk
hard aangepakt om de schade aan de Koningin Wilhelmina Boule
vard en de afgangen naar het strand voor Pasen te herstellen - en het
is gelukt. Het 6,5 meter brede tegeltrottoir aan de zeezijde is weer
geheel hersteld en voor het verkeer vrijgegeven, het smalspoor, waar
over de ontelbare kubieke meters zand vanaf het duin ten Noorden
van de vuurtoren naar de afgeslagen duinreepgedeelten werden ver
voerd, is weer verwijderd. Het uitzicht over het strand vanaf de Boule
vard is opvallend verbeterd. Doordat de grote geschutsbunker bij de
vuurtoren is opgeblazen, kan men vanaf het trottoir de nieuwe water
toren van Zandvoort zien. Alle bunkers ten Zuiden van het zwembad
zijn opgeblazen en het vrijgekomen puin is afgevoerd. Met alle macht
wordt gewerkt aan de wederopbouw van het Oranjebad. Algemeen
hoopt men dat ook de grote bunker ten Zuiden van het Palaceplein,
dat het uitzicht over het strand in de richting Katwijk ernstig belem
mert, nog voor het a.s. seizoen zal worden verwijderd.
ANNO 1978, dinsdag 11 april
OEGSTGEEST - Koningin Juliana heeft vanochtend het nieuwe kin
derpsychiatrisch centrum 'Curium' en de prof. Leo Kannerschool
(voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen) aan de Endegeesterstraat-
weg geopend. Het centrum is niet alleen vrij uitzonderlijk in opbouw
- losse wooneenheden voor de kinderen - maar ook voor de wijze
van behandelen en het intensieve contact met de ouders.
Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 tn.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507,2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO tLd.(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, C.P. Arnold
W.MJ. Bouterse (adjunct)
E-mail: directie@damiate.hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@damiate.hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-5 '5° 567
ADVERTENTIES
071-5 356 300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut ine)
p/kw €55,00 p/j €210,60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betalir 3.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr-. 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
c.q. de betreffende auteur
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
'fzersservice, postbus 507,2003 PA Haarlejn.
OORLOGSDAGBOEK
Azad Sarkisian is 31 jaar. Hij is
geboren in Zakho in het noor
den van Irak. In 1991 vluchtte
hij naar Syrië. Omdat hij daar
werd gedwongen om als spion
te werken in Irak ging hij er op
nieuw vandoor. Sinds 1997
woont hij in Noordwijk. Daar is
hij een van de 28 uitgeproce
deerde vluchtelingen.
„Ik ben blij dat de oorlog zo
snel is afgelopen. Of bijna af
gelopen, moet ik zeggen, want
nog niet alle steden zijn be
vrijd. Maar ook al zijn de geal
lieerden de winnaars, toch
vind ik het nog steeds niet
goed dat de Amerikanen en de
Britten Irak zijn binnengeval
len. Oorlog was niet de juiste
oplossing. De tactiek die werd
toegepast om wapencontroles
uit te voeren en wapens te
vernietigen had moeten wor
den voortgezet. Dan had het
misschien nog een jaar ge
duurd, maar dan was Saddam
ook zodanig verzwakt geraakt
dat het afgelopen met hem
was geweest.
Ik heb wel steeds gezegd dat
als de geallieerden zouden
aanvallen, de oorlog kort
moest duren. Dat is gelukkig
het geval. Daarmee is tenmin
ste nog veel leed voorkomen.
Hoewel. Er zijn nu ook dui
zenden slachtoffers gevallen.
Onschuldige Iraakse burgers,
die er ook niets aan konden
doen dat dertig jaar geleden
een dictator de macht greep.
De Amerikanen praten niet
over al die gewone mensen
die om het leven zijn geko
men. De Verenigde Staten
hebben het alleen over de
mooie overwinning, het ver
drijven van Saddam en de
zwakke tegenstand. Die heeft
mij ook verrast. Volgens mij
komt dat, omdat verschrikke
lijk veel bombardementen zijn
uitgevoerd, waartegen Irak
met gewone wapens niets kon
beginnen. Saddam had ook
niet de steun van het volk
waarop hij had gehoopt. Sad
dam had alleen een kans ge
had als hij over massavernieti
gingswapens had beschikt, zo
als Bush en Blair vermoedden.
Maar als Saddam die had ge
had, had hij die wel ingezet.
Geen misverstand. Ondanks
alle ellende en de afschuwelij
ke beelden die ik op televisie
zie, ben ik ook blij dat Saddam
nu verslagen is. Van het ver
volg hangt het af of deze oor
log dat allemaal waard is ge
weest. Komt er een goede, ste
vige democratie dan is het
antwoord ja. Dan zal de pijn
van de oorlog voor de mensen
geleidelijk aan minder wor
den. Voorlopig zullen buiten
landers voor die democratie
moeten zorgen. Op dit mo
ment kun je niet de Irakezen
een regering laten vormen.
Dan krijg je een burgeroorlog.
De verdeeldheid is immers
veel te groot. Je krijgt dan sji'i-
ten tegen Koerden, Koerden
tegen sunnieten en sunnieten
tegen sji'iten.
Voorlopig is het dan ook al
leen maar goed dat er buiten
landers blijven om het land
dat helemaal opnieuw moet
beginnen te besturen. Het
mooiste is dat de Verenigde
Naties de leiding overnemen,
maar de Amerikanen zullen de
macht nooit helemaal uit han
den geven. De Verenigde Sta
ten hebben er immers alle be
lang bij om in Irak te blijven.
Ze kunnen van daaruit meer
druk uitoefenen op Syrië en
Iran. Maar wie het straks ook
voor het zeggen hebben, het
gaat er om dat de nieuwe lei
ders de Irakezen leren wat de
mocratie is en geleidelijk de
macht overdragen. Democra
tie kan je immers niet opleg
gen. Zeker niet in een land dat
nog nooit democratie heeft
gekend."
Azad Sarikisan
noordwijk - Wandelend door de vijf-
tiende-eeuwse Noordwijkse Voor
straat komt Herman Schelvis veel ou
de bekenden tegen. Onder hen touw
slagers, chirurgijnen, de zadelmaker
en de Boechorsten. Oftewel de Hee-
ren van Noordwijk en Noordwijker-
hout. Zij genieten op deze zonovergo
ten voorjaarsdag op straat en in de
herbergen van de rust. Net als schout
Adriaen Floriszoon. De klapperman,
die alarm moet slaan als er onraad is,
kan zich vandaag wijden aan zijn an
dere taak - waarvoor hij even geknipt
is. Die van barbier.
De 72-jarige Schelvis lijkt iedereen
persoonlijk te kennen. Zij kennen
hém echter niet. Je ziet al die histori
sche figuren, die zijn samengebracht
in het boek Van karrenspoor tot
klinkerweg, Vier eeuwen Voorstraat
en Lindenplein' dan ook denken:
wat doet die moderne mens hier in
onze tijd? Het antwoord is simpel:
„Ik vind het heerlijk om uit te zoe
ken hoe het vroeger is geweest.
Daarom ben ik op een gegeven mo
ment m'n eigen familie gaan natrek
ken. Dat waren schelpenbaggeraars
en dagloners. En mogelijk vissers. Ik
ben teruggegaan tot 1684. Ik liep
toen een beetje vast en eerlijk gezegd
interesseerde die stamboom me ook
niet zo. Ik wilde wel spitten in het
verleden, maar op een andere ma
nier. Voor de Blauwdotter, het blad
van het museum Oud Noordwijk,
schreef ik regelmatig verhaaltjes en
het leek me wel leuk om de geschie
denis van De Lindenhof op het Lin
denplein te achterhalen. Dat pakte
me meteen. Voor mij is het een soort
ontdekkingstocht geworden."
Die reis terug in de tijd voerde Schel
vis in 1995 onder meer naar het
Rijksarchief in Den Haag, waar hij de
nu 77-jarige Floor't Hooft tegen
kwam, die op dat moment nog met
wist dat hij zo'n groot aandeel aan
het boek zou leveren, 't Hooft maak
te deel uit van de redactie van Kern
punten, het blad van de vereniging
De Oude Dorpskern in Noordwijk-
Binnen. „Ik zocht stof voor Kern
punten. Jarenlang heb ik op Noord-
wijk-Zee gewoond. Sinds 1990 woon
ik in de Voorstraat. Ik had tijd over
en wilde wel eens weten in wat voor
straat ik nou precies woonde en hoe
oud die panden nou eigenlijk wa
ren."
Heel oud dus. De vroegst bekende
bewoning dateert uit 1448. Voor
straat 48, de hofstede van Adriaen
Floriszoon. De schout dus, die van
LEIDS DIALECT
Snoepwinkeltjes zijn pure
nostalgie. Als je eraan
denkt, ruik je als het ware
weer de zoete geur van
kaneelstokken, gevulde
koeken en kauwgombal-
len. Frans van Velsen her
innert zich een aantal van
die paradijsjes. „Eerst
Matze. Dat was in mijn
(ik geef toe: wat latere)
dagen bepaald geen
snoepwinkel meer, maar
een buurtsuper. Toen ik
achttien was, woonde ik
in de Wielmakerssteeg
(mijn eerste eigen honk)
en kocht ik vaak bij Mat
ze. In die tijd zaten er nog
papieren wikkels om de
conservenblikken gelijmd
en die gingen er wel eens
af. Daarmee daalde de
waarde van zo'n blik
enorm. Ze hadden bij
Matze een grote korf met
van die blikken zonder
wikkel. Voor weinig geld
kocht ik dan (arm als ik
toen was) een blik Ik zag
thuis wel wat er in zat.
Dat was elke keer weer
een grote verrassing. Zo
bestond mijn diner soms
uit appelmoes, soms uit
witte bonen in tomaten
saus of uit een kilo boon
tjes..."
Biziot op de Hoge Woerd
is mij geheel onbekend.
Ik ken wel een Biesiot,
Schuintegenover mijn ge
boortehuis, op de hoek
van de Haarlemmerstraat
en de Mare, tegenover de
Koeliekerk, waar mijn va
der collectant was (par
don: lid van het collec
tantencollege). Die winkel
- die er nog heel lang
heeft gezeten - heette in
mijn kindertijd: 'Het cho
coladehuis' maar mijn
moeder noemde 'm altijd
naar de oude, oorspron
kelijke naam 'Biesiot' en
daar lagen de brokken
borsthoning in de etalage.
Ik herinner mij nu overi
gens ook zeeschuim, een
harde witte substantie in
grote brokken, die ik als
kind smerig vond en dus
niet kocht.
Er waren in de oude wij
ken van die heerlijke
snoepwinkeltjes (die de
Duitsers zo mooi Tante
Emma Laden zouden
noemen). Veterdrop, cel-
lofaanstaafjes met sal
miak (dun voor een cent
en dik voor een stuiver;
alles kostte in die tijd
trouwens een cent of een
stuiver), zoethout en zo
meer en altijd was er een
kauwgomballenautomaat
aan de gevel. Ik was ook
koopkrachtig genoeg,
want mijn vader (winke
lier) had de eigenaardige
gewoonte zijn muntgeld
in de rechterbuitenzak
van z'n colberts te doen
en daarvan hing er altijd
wel ergens een op een
kapstok, dus (ik kan 't
makkelijk toegeven: het is
buitengewoon verjaard
en mijn ouders hielden
mij altijd veel te klein).
Maar het verklaart waar
om ik die winkeltjes zo
goed ken. Ze zaten na
tuurlijk in de directe om
geving van een lagere
school. De eerste die ik
bezocht was in de Caeci-
liastraat. Iets verderop
had je in de Lange Lijs-
bethsteeg (van Caecilia-
straat naar Oude Vest)
zo'n winkeltje, waar ik
vaste klant was.
Later ging ik aan het Ra
penburg naar school
(recht tegenover het aca
demiegebouw: Domini-
cus Savioschool). Toen
was er een snoepwinkel
tje in de Kaiserstraat. De
eigenaar had een zoon
die niet helemaal bien
was. Daar gingen we ex
pres een andere lekkernij
kopen: blaadjes ouwel
(die waren er in het wit
en in de pastelkleuren ro
ze, geel en groen). Er was
een heel bijzondere reden
voor: de jongeman mocht
zijn vader helpen in de
winkel. Als er ouwel werd
verkocht telde de jongen
de blaadjes zorgvuldig af
van een stapeltje en dat
deed hij door steeds aan
z'n (toch al niet erg scho
ne) duim te likken, zodat
ieder blaadje goed 'mee
ging'. Later, buiten, beke
ken wij dan de blaadjes
en onder grote hilariteit
beoordeelden wij als fo
rensisch experts wie het
exemplaar met de mooi
ste vingerafdruk had.
Uiteindelijk werden de
vieze, vochtige duimaf
drukken eruit gescheurd
voor de blaadjes werden
genuttigd. Vervolgens lie
pen we heft Rapenburg af
en staken onderweg alle
gaslantaarns aan.
Volgens George Gussen-
hoven was Biesiot geen
snoepwinkeltje. Ze ver
kochten er onder meer
veel soorten koffie, fijne
koek, banket, chocolade,
'dessert- en suikerwer
ken', honingtafelkoek en
gemberkluiten. De hoofd
vestiging was inderdaad
aan de Haarlemmer
straat, maar de firma Bie
siot had op haar hoogte
punt nog 17 andere vesti
gingen, waarvan een op
het hoekje van de Water-
steeg en de Hoogewoerd:
boven de deur is nog het
monogram HMB te zien.
„Wat snoepwinkeltjes be
treft was Arie aan de Lan
ge Lijsbethsteeg (zijstraat
van de Caeciliasteeg) een
drukbezocht winkeltje in
de jaren 1935-1942. De
belangrijkste artikelen
voor de schooljeugd - in
die buurt waren veel
scholen - kosten meestal
0,5 cent tot 2 cent. Door
de drukte in de winkel
kwamen veel jong(
laat op school. Bij
vraag van de meesl
'waarom ben je zo
was steevast het ar
woord 'Arie gewees
neer'Arie geweest,
need, 'Arie geweest,
neef
Geliefd was vooral
miakpoeder. Het Ti
met dit heerlijke g(
legde je in de opbe
ruimte onder het b
blad van de bank e
een natte vinger na
elke keer een beetjf
Voor de meester w
meestal niet te ziei
snoepte."
Reacties en tips voc
rubriek kunt u still
naar de redactie va
krant, Postbus 54,1
AB Leiden, onder v
ding van de rubrie
naam 'Leids dialed
mailen naar de aul
kan ook: heester-
mans@inl.nl
Hans Heestermans
Dat 't Hooft zich op het centn
Noordwijk-Binnen heeft gesto
niet zo verwonderlijk. Hij woo
mers in de Voorstraat. Compu
huis van Herman Schelvis sta.
ter in Noordwijkerhout. „Ik be
Noordwijk geboren, hier woor
pas dertig jaar", zegt hij enigs2
verontschuldigend. „Maar ik v
me nog altijd Noordwijker. In
Noordwijkerhout ben ik pas ei
maal in het archief geweest. Ir
Noordwijk ben ik kind aan hui
Daarom weet ik er ook zoveel
Zeker van de Voorstraat. Het i
altijd een romantische straat, 1
rust uitstraalt." En, zo vult 't I
aan, met 'grote sociale saamh
heid'. „Als ik een brief op de b
doe, doe ik daar altijd vrij lang
Met zoveel mensen als ik dan
sprek raak."
Herman Schelvis heeft die ges
ken ook, maar dan in gedacht
de oorspronkelijke bewoners,
tijd dat er een zandweg liep vj
Haarlem naar Den Haag dwaï
Noordwijk-Binnen. Het karrei
dus. De tijd ook van het Heilig
Geesthuis voor de armen, tem
van de statige woningen van d
„Ik zou dat Noordwijk van toe
graag eens willen zien." Floor
Hooft pr
hem uit
droom te
pen: „He
ook de ti
ziekte, vc
van choli
Met de h
was het 1
bel geste
Riolering
ren er nil
kon de p
wijze v<fi
ken vani
raam lee
en op sti
Dat schri
Schelvis
„Ik hoef
te wonei
zou ik na
niet mee
landarbeider of boerenknecht
Misschien touwslager, maar ii
geval geen vooraanstaand ieni
Nee, ik wil er gewoon even eei
nemen."
De presentatie van het boek Vi
renspoor tot klinkerweg vier 6
Voorstraat en Lindenplein te ft
wijk' heeft vrijdagavond om ai
plaats in de Grote ofSintJeroe
aan de Voorstraat.
Jan Preenen
De Voorstraat in Noordwijk-Binnen. Over de mooiste straat van de badplaats is een boek versche
nen: 'Van karrenspoor tot klinkerweg, Vier eeuwen Voorstraat en Lindenplein'.
Foto: Dick Hogewoning
1443 tot 1460 zijn ambt uitoefende.
Schelvis is hem intussen al vaak te
gengekomen. Desondanks is de ach
ternaam van de hoogwaardigheids
bekleder nog altijd niet bekend. „Ik
heb een flauw vermoeden dat het
een Van der Does was, maar hon
derd procent zekerheid heb ik nooit
kunnen krijgen, hoeveel literatuur ik
er ook over heb gelezen", stelt hij
somber vast. Alsof het aanvoelt als
een nederlaag. Zover wil hij echter
niet gaan. „Beslist niet Het is een
hobby van me. Ik ben geen weten
schapper."
Tegenover het ontbreken van die
ene achternaam staan duizenden
andere feiten uit lang vervlogen ja
ren die wel zijn blootgelegd. Zoals
over Voorstraat 19, het oudste, nog
bestaande pandje, gebouwd in 1452.
Het heeft dienst gedaan als rent
meesterswoning van het landgoed
Offem, als herberg, wagenmakerij,
café en garage. In 1977 is het pand
gekocht door de landelijke stichting
Hendrik de Keyser, die het heeft ge
restaureerd. „Heel aardig" vindt hij
het ook dat hij er achter is gekomen
dat schrijfster/dichteres Henriëtte
Roland Holst niet in De Lindenhof is
geboren, zoals de ANWB op een in
formatiebordje op de gevel wil doen
geloven, maar op Voorstraat 41. „Zij
heeft wel in De Lindenhof gewoond.
Dat zou eigenlijk veranderd moeten
worden."
Schelvis en 't Hooft bouwden hun
kennismaking in het Rijksarchief (in
middels omgedoopt in Nationaal Ar
chief) uit tot een gezamenlijke ex
cursie, die langs 3600 akten voerde
en tot in details alle gegevens ople
verde van elk van de ruim 160 pan
den aan de Voorstraat en het Lin
denplein. 't Hooft: „Schelvis heeft
een cursus oud-Nederlands gevolgd.
Hij kon daardoor negentig procent
van die akten lezen." Op zijn beurt
gunt Schelvis 't Hooft alle eer voor
het totstandkomen van het boek:
„Floor was de doordouwer, die me
steeds voorhield dat we alle gege
vens moesten bundelen. Dan zou
den ze niet verloren gaan en zouden
anderen er ook iets aan hebben. Uit
eindelijk heb ik daarin toegestemd.
Wim Hekkens heeft alles in de com-
Voorstraat 19. Het oudste nog be
staande pandje, gebouwd in 1452.
Publiciteitsfoto
puter gezet en
we hebben er
een schrijversgil
de bij gehaald
om van alle dro
ge akten een ver
haal te maken."
Zodra hem even
wat is ontglipt,
duikt Herman
Schelvis in zijn
computer, zijn
verbinding met
het verleden.
„Voorstraat 67?
Ogenblikje. Ja, hier heb ik het Bak
kerij van Wanninkhof. Een pand uit
1612. Daar heeft altijd een bakkerij
gezeten. In het begin Jeroen Corne-
fiszoon van der Does." Van 't Hooft
grijpt die gelegenheid aan om erop
te wijzen dat de gemeente steeds
meer negotie uit de Voorstraat weg
haalt. „Dat gaat ten koste van de le
vendigheid." Schelvis: „En dat is
jammer. We hebben het wel over het
meest behouden gedeelte van
Noordwijk-Binnen waar de moder
niteit nog niet is doorgeslagen."
