Paul Vogels brengt het Oostblok PR bij
REGIO
'De Rijnwoude Live
Tour blijft geweldig'
Ik ben het zat om Bagdad te zien branden
d
ei
Pastor Bladowski verzuimt zijn tanden te laten zien
Onjuistheden in stuk over
demonstratie tegen oorlog
Wethouders als sinterklaas: bezopen idee
NAVRAAG
Inmiddels vaste traditie in Rijnwoude: het weekeinde dat de zomer
tijd ingaat is het feest. In alle kroegen spelen bandjes en niemand
hoeft in de auto te stap-
pen om van het ene optre
den naar het andere te
gaan. Zaterdagnacht reed
de telkens goedgevulde
borrelbus weer langs de horecagelegenheden in Hazerswoude-Dorp,
Hazerswoude-Rijndijk, Koudekerk en Benthuizen tijdens de zesde
Rijnwoude Live Tour. Het evenement trok honderden bezoekers. Zij
zagen bandjes als Van Dattum, de J.C. Mark Band, Robert Sand, Nixx,
Valium en Catch optreden. MARKO WICHERTJES (op de foto rechts),
samen met Idske
Velders (links) en
Clemens Timmer
mans drijvende
kracht achter de
stichting Rijnwoude
Live Tour, kijkt met
genoegen terug op
de laatste editie.
Waar halen jullie
al die bandjes van
daan?
„Daar zorgen de
horecagelegenhe
den zelf voor. De stichting hoeft daar niets voor te doen. De kroeg
bazen kennen de muzikanten en de muzikanten spelen gaag tij
dens de Rijnwoude Live Tour."
Wat maakt die Rijnwoude Live Tour nu zo leuk?
„Gewoon, de hele entourage. De samenwerking met alle horecage
legenheden, de voorbereidingen en het napraten. Het is allemaal
reuze gezellig. We hadden dit jaar 101 medewerkers. Dat weet ik
zeker, want dat is precies het aantal T-shirtjes dat Clemens heeft
laten drukken.''
Geen rottigheid voorgevallen?
„Nee, over het algemeen gebeurt er weinig in Rijnwoude. En met
de veiligheid was het dit weekeinde dik voor elkaar. Je hoeft niet in
de auto te stappen om van de ene naar de andere plek te komen.
Een pilsje op en dan gaan rijden, dat is niet zo verstandig, hè. Dus
hebben wij een bus rijden."
Je bent zelf overal wezen kijken?
„In andere weekeinden kom ik normaal gesproken vooral in Jon
gerencentrum Stek en in De Egelantier. Maar nu ben ik overal ge
weest. Dat was nog best aanpoten. Het feest was om drie uur afge
lopen. Wintertijd, hè. We zijn om twee uur niet direct naar zomer
tijd gegaan. Dat uurtje is niet van de tijd afgegaan. Voor mij per
soonlijk is het nog veel later geworden, want daarna was het gezel
lig napraten. Tot hoe laat? Nee daar ga ik niets over zeggen want
het lijkt me niet verstandig dat dat in de krant komt."
Volgend jaar weer, of heb je er genoeg van?
„Volgend jaar absoluut weer. Zo'n geweldig evenement, dat moe
ten we voortzetten."
tekst: Annet van Aarsen
foto: Henk Bouwman
UIT DE ARCHIEVEN
MAANDAG 31 MAART 2OO3
OORLOGSDAGBOEK
Lee Eure (30) studeert internationale
betrekkingen aan de Webster Univer
sity in Leiden. Hij komt uit Florida. In
de vorige Golfoorlog was hij soldaat in
het Amerikaanse leger.
Na anderhalve week oorlog hoop ik
dat mensen zich nog lang de beelden
zullen herinneren die ze dagelijks op
tv te zien krijgen. Deze oorlog krijgt
veel meer media-aandacht dan elke
andere die ooit is gevoerd. Ik hoop
dat de aanblik van dood, verschrik
king en pijn zoveel indruk zal maken
op iedereen die zelf nadenkt dat de
diplomatie in de toekomst meer kans
zal krijgen. Ik ben het zat om Bagdad
te zien branden.
In de landen die aanvallen is de pu
blieke opinie nu helemaal veranderd.
Na de uitzending van de beelden van
dode en gewonde soldaten, komt de
bevolking meer en meer op een lijn.
Steun de troepen, is het nieuwe mot
to, terwijl het protest in de Arabische
wereld groeit.
Vorige week voelde ik voor het eerst
ook zelf iets van de oorlog. Op het
moment dat ik uit de trein stapte,
stond er een grote groep Arabische
en islamitische jongeren bij elkaar.
Ze waren verwikkeld in een luidruch
tige discussie vol anti-Amerikaanse
en anti-Bush retoriek en spuwden
hun woede over de oorlog. Ik was
even bang, maar kon ze zonder pro
blemen passeren, al weet ik niet of
dat ook het geval zou zijn geweest als
ze mijn nationaliteit hadden gewe
ten.
Ik vraag me intussen wel af of er ook
maar iemand is binnen de regering
van Bush die een vraag nou eens
recht voor z'n raap en eerlijk kan be
antwoorden. Zeker nu de opmars
van de Amerikaanse en Britse strijd
krachten vertraging oploopt en er
steeds meer burgerslachtoffers val
len. Zoals ik me ook afvraag hoe je de
waarschuwing aan Syrië en Iran
moet plaatsen dat ze Irak niet te hulp
moeten schieten. Zouden zij de vol
gende op het lijstje van Bush zijn?
Nog een vraag: zou de grote journa
listieke aandacht voor deze oorlog de
VS nou helpen of schaden? Ik denk
dat die schadelijk is. Op driekwart
van de tv-stations is de oorlog te
zien. En waarom? Geven we zoveel
om de bevolking van Irak? Zitten we
te wachten op misstappen van de
VS, of is de oorlog gewoon de ultie
me vorm van entertainment? Ik denk
het laatste.
Zaterdag zag ik dat de regering Bush
weer vele miljarden dollars meer
heeft gevraagd voor de oorlog. Die
hebben ze gekregen ook van het
Congres, dat alle eisen op dat gebied
inwilligt. Nederland mocht willen dat
de bureaucratie zo soepel zou wer
ken, maar dat bedoel ik natuurlijk
ironisch.
Intussen ben ik niet blij met het ge
drag van de Fransen. Frankrijk heeft
alweer aangekondigd dat ze automa
tisch een veto zullen uitspreken over
elk Amerikaans voorstel voor het na
oorlogse Irak. Frankrijk realiseert
zich kennelijk niet hoe weinig zijn
mening de VS en misschien ook wel
de rest van de wereld kan schelen.
Lee Eure
'Door de armoede lopen ze achter daar, maar achterlijk zijn ze zeker niet'
VI
ANNO 1903, Dinsdag 31 Maart
BOLLENSTREEK - De bloembollenvelden tusschen Haarlem en Lei
den staan weder in volle pracht, - het teeken voor het jaarlijksch
bloemenfeest der Lente. In grooten getale komen de stedelingen ge
nieten van kleuren en geuren van Flora's kinderen. Jaarlijks wordt het
dorp Noordwijk al meer en meer bezocht, hoewel het niet langs den
grooten heirweg ligt tusschen Haarlem en Leiden. Men bezoekt
Noordwijk het gemakkelijkst per tram van af Leiden, of per rijwiel tot
voorbij het dorp Oegstgeest, links af bij de Postbrug, langs de Leid-
sche Vaart, naar Noordwijk. In het dorp aangekomen, rijdt of wandelt
men naar Noordwijk aan Zee, beklimt de duinen, en een prachtvol
landschap vertoont zich voor uw oogen.
ANNO 1978, vrijdag 31 maart
LEIDEN - De Leidse Paardendagen in de Groenoordhal kunnen spor
tief en organisatorisch niet meer stuk. De te verwachten prestaties
van de sub-topruiters, de attractieve demonstraties (zoals van de
Rijnsburgse menvereniging In 't Gareel) en het gezellige rumoer van
het aanpalende kermisje zullen de tribunes dusdanig doen bevolken,
dat de exploitatie rond komt. Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO tLd.(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B M. Essenberg, CP. Arnold
W.MJ. Bouterse (adjunct)
E-mail: directie@damiate.hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie-ld@damiate.hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-5150 567
ADVERTENTIES
071-5356300
Sprinters (rubrieksadv072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut. ine)
p/kw €55,00 p/j €210,60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0.50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
c q. de betreffende auteur.
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
L. zersservice, postbus 507,2003 PA Haarle,n.
PREEKTIJGERS
preek recensie
Onno van 't Klooster
Pastor S. Bladowski, Sint
Martinuskerk, Hillegom, Zondag
30 maart, 10.00 uur.
'Van Babel tot Bagdad'
had de titel kunnen lui
den van de korte preek
van pastor S. Bladowski
in de rooms-katholieke
Sint Martinuskerk in Hil
legom. Hoewel hij zijn
Oost-Europese tongval
niet kan verhullen,
spreekt de pastor zeer
goed Nederlands. Dat
neemt niet weg dat hij
zijn overdenking min of
meer van papier af moet
voorlezen. Onvermijdelijk
gaat dat ten koste van de
bevlogenheid die een
goede preek eigenlijk
moet hebben.
Toch valt, tussen de op
gelezen regels door, waar
te nemen dat Bladowski
begaan is met wat hij
1 zegt. Hij spreekt voor een
jeugdig pastor met veel
zelfvertrouwen. Mis
schien put hij die uit de
wetenschap dat op zijn
geboortegronden de ont
kerkelijking nog niet heeft
toegeslagen; daar heeft de
mening van een pastor
nog gezag.
Die grondhouding biedt
ruimte voor een gepeper
de opinie. Helaas ver
zuimt Bladowski in deze
preek zijn tanden te laten
zien. Hij heeft het bij
voorbeeld over de oorlog
in Irak. Uiteraard. Maar
het blijft bij de weinig
schokkende constatering
dat we in deze veertig da
gen vastentijd 'extra stil
staan bij de oorlog' en dat
'we ons allemaal op eigen
manier kunnen inzetten
voor de vrede'. Tja.
Op het vertrouwde terrein
van de bijbel scoort hij
ook al niet spectaculair.
Hij wijst de half gevulde
kerk op de lacunes in het
verhaal waar God de
wankelgeloTige Israëlie
ten straft door hen naar
Babel te verbannen (Kro
nieken 36, 14-16.19-23).
„We lezen in deze passa
ge bijvoorbeeld niets over
de terugkeer naar Jeruza
lem", zegt hij. „Het ver
haal is incompleet." Tot
zover verrast hij nog
enigszins. Maar de kern
is, vervolgt Bladowski, dat
de mens van de duister
nis altijd weer naar het
licht gaat. Net als het volk
van Israël dat op haar ge
boortegrond terugkeert
na ongeveer zeventig j
slavernij en ballingsch
Vervolgens vraag hij zi
af, of wij vandaag de d
nog iets kunnen met d
soort verhalen, hoe in
compleet ze ook zijn.
luidt het weinig verass
de antwoord. In een tij
van oorlog en geweld,
mogen we optimistiscl
vooruit kijken. In één 2
vertaald zegt hij in zijn
preek eigenlijk niets m
dan: na regen komt zo
neschijn. Tja.
media. Een tijd later won hij de ver emf
kiezingen."
In Tsjeljabinsk had een jong PR-be
drijfje moeite met het werven van
klanten. „Ik vroeg welke klant ze h^ien
allerliefste wilden hebben en dat
bleek de treinmaatschappij in de
zuid-Oeral te rijn. Mijn advies: stuijr he
een brief naar de directeur. Dat ge
beurde en de volgende dag mochti fdr.
we al komen. Nu verzorgt het bedi ide
een rail tijdschrift voor de reizigers
haakt het slim in op het feit dat de
treinen daar ook leegstaande coup lina:
hebben. Daarin kunnen bedrijven
clame voor hun producten maken.
Zo stond er een tijdlang een Daewt end
in de trein als een soort rijdende al u
showroom." er n
Eveneens in Rusland kwam Vogels hee
contact met een aanstormend poli kte
cus. „Een rijke ijsfabrikant wilde in Dort
de Doema en hij moest daarvoor d pai
provinciale verkiezingen winnen. 2 n o
tegenstander had nogal de neiging Isoi
om met modder te gooien. Ik zei: jebi
jij dat ook gaat doen, ziet niemani
meer omdat je onder rit. Je moet h i k
omdraaien. Toen is hij, ook weer o sul
der massale belangstelling van de he
pers, naar rijn tegenstander gegaai I 2(
en heeft hem een bosje bloemen 00.
aangeboden. Ik kreeg laatst een lari
kaartje dat hij de Doema had ge- ipiji
haald."
Het Oostblok heeft in de ogen van
Vogels toch nog een lange weg te
gaan. „Op een weg van honderd n
ter rijn ze nu tussen de zeven en
twaalf meter. Ze rijn de puinhoop
aan het opruimen en proberen eei
paar pasjes naar voren te maken.
Soms zie je bedrijven die al verder
rijn, maar die krijgen op een gege\
moment weer een terugslag. Maar e L
rijn door de armoede erg creatief ud<
gewend om goed samen te werkei
Er heerst een sfeer waarin iedereei
elkaar helpt en wat gunt."
Hoelang Paul Vogels doorgaat medng.
rijn 'ontwikkelingswerk' weet hij n ïm
„Mijn probleem is dat ik geen nee
kan zeggen tegen mensen. Maar a lidi
de andere kant: PR is mijn lust en
mijn leven en zolang ik het kan do^zii
blijf ik druk in de weer."
nf
VS
ul<
.tl
In de stukjes die Marjolein Hendriks
schreef over de demonstratie tegen
de oorlog tegen Irak staan een paar
onjuistheden. Om te beginnen: de
spreekster was niet Nada Al-Rubaiee,
maar Salwa de Vree. Verden het klopt
dat ik, Janna van 'Leven duurt langer
zonder wapens' me openlijk distanti
eerde van enkele opmerkingen van
deze spreekster. Ik maakte bezwaar
tegen het feit dat rij de oorlog tegen
Irak benoemde als resultaat van een
volgens haar anti-zionistische lobby.
Ik vind het een slecht idee om dingen
te zeggen die niet waar rijn. Tegen
haar opmerkingen tegen Bush heb ik
geen bezwaar gemaakt.
Tenslotte wil ik even kwijt dat 'Leven
duurt langer zonder wapens' geen
partij is, maar een actiegroep tegen
wapens, militarisme en oorlog.
Janna Devors,
Leiden.
scl
In de rubriek Springtij van
15 maart vond de schrijver
de zogenoemde 'Idols-aan-
pak' om te komen tot een
voor alle Noordwijkerhou-
ters geschikte sinterklaas
geen goed idee. Dat heeft
deze springerige getijden-
schrijver goed gezien. Al
hier vindt men het zelfs
een bezopen idee. Echter
het idee van de Springtij-
auteur om de goegemeente
daarom te laten kiezen uit
de drie plaatselijke wet
houders, lijkt mij - en an
deren - nog zotter.
Waar wij van een goedhei
ligman, geheel kosteloos,
bepaalde zaken uit het ge
meenschappelijk verlang
lijstje hopen te verkrijgen,
kosten de toegezegde voor
zieningen van de wethou
ders handenvol belasting
geld, hetgeen erg lijkt op de
bekende sigaar uit eigen
doos. Over dit soort zaken
wordt door de man in de
straat behoorlijk gemop-
Zorgen bij sint. Foto: ANP
perd, geklaagd en gekan
kerd.
Dat brengt mij, mede door
de afsluitende zin 'en geen
Noordwijkerhouter die iets
tegen die goedheiligmai iek
durft zeggen', tot de op- rs
merking dat Noordwijk< k>j
houters doorgaans hun
mening over het trio we
houders echt niet onderin:
stoelen of banken stek(
Luister maar naar hun i en
latingen en opmerkinge d 2
tijdens het 'tonnenpros: i e
en op de diverse hangpl >t
ken in het dorp!
Nic. Sluis
Noordwijkerh
geleerd om een organisatie op te zet
ten, te adverteren enzovoorts. En in
tussen vroegen ze me de oren van
m'n kop."
Dat Vogels' adviezen het bedrijf hiel
pen, bleek drie jaar later. Het bedrijfje
hield een seminar over PR in het
prestigieuze Marriothotel, waarbij
Vogels werd gevraagd als gastspreker.
„Op het seminar kwamen grote jon
gens af, als Interbrew en Orange. Het
geeft mij veel voldoening om te zien
dat mijn adviezen werken."
Vogels' volgende opdrachten waren
veel verder van huis. De Russische
gemeente Koergan, een stad met
650.000 inwoners in de Oeral, wilde
een goede communicatieafdeling op
zetten. „Rusland is relatief kort de
mocratisch en de overheid is niet ge
wend om te communiceren met de
burgers. Toch is er veel begrip en
openheid om dat te gaan doen om
dat de burgers mondiger zijn gewor
den. In twee weken tijd hebben we
een goede organisatie opgezet."
De aanwezigheid van Paul Vogels
bleef niet onopgemerkt bij een plaat
selijke burgemeesterskandidaat. In
Rusland worden burgemeesters
rechtstreeks gekozen en moeten dus
campagne voeren. Voor advies klopte
de kandidaat aan bij Vogels, die in
rijn eigen land in de landelijke cam
pagnecommissie van de WD heeft
gezeten. „Mijn advies was heel sim
pel: zeg wat je wilt en doe wat je zegt.
De sta^ stond vol met verwaarloosde
en verveloze flats - Stalin-bunkers -
en er was veel werkloosheid. Ik advi
seerde hem de mensen kwasten en
verf te geven om de flatgebouwen op
te knappen. En hij moest zelf het
startschot geven door ook de handen
uit de mouwen te steken. Dat
deed hij on
der mas
sale be-
lang-
stel-
ling
van
de
Paul Vogels: „Het geeft mij veel voldoening om te zien dat mijn adviezen werken." Foto: Hielco Kuipers
door Jelle Settels
Vraag Paul Vogels iets te vertellen over
public relations en hij praat honderd
uit. Vraag hem iets te vertellen over
zijn werk in ontwikkelingslanden en de
anekdotes vliegen je om de oren. Het
oud-WD-raadslid uit Sassenheim
helpt met zijn adviezen bedrijven in
vooral het voormalige Oostblok. Hij is
niet de enige. Ongeveer 3500 deskun
digen van allerlei gebieden zijn ver
enigd in het Programma Uitzending
Managers (PUM).
Het PUM is een initiatief van onder
meer de werkgeversorganisatie
VNO/NCW om bedrijven in ontwik
kelingslanden te helpen met de vak
kennis van ervaren mensen. Dat ge
beurt vrijwel op vrijwillige basis. Het
PUM betaalt de reis en een beetje
zakgeld en de kosten voor het
verblijf komen voor rekening
van het bedrijf. „Er ritten
ongeveer 3500 mensen in
een kaartenbak", vertelt
Vogels. „Dat rijn over het
algemeen mensen die
gestopt rijn met werken
maar t,och nog wel wat
willen doen met hun
kennis. Dat kan op al
lerlei gebied rijn. Van
landbouw tot, in mijn
geval, PR."
Na jarenlang hard
werken in de PR stop
te Vogels in 1999.
Toch bleef het kriebe
len om wat te doen
met rijn kennis en er
varing. „Toen kwam
ik via een vriend in
contact met het PUM
en dat leek mij wel leuk. Even later
werd ik gebeld met de vraag of ik in
Roemenië wilde helpen een profes
sioneel public relations-bedrijfje op
te zetten. In Boekarest heb
ik die mensen twee
weken terzijde ge
staan."
De Nederlandse
luxe en werk
omstandighe
den kon Vo
gels bij aan
komst in de
Roemeense
hoofdstad
Boekarest
direct uit
rijn hoofd
zetten.
„In
die landen is het soms wel eens af
zien omdat de bedrijven je geen luxe
verblijf kunnen aanbieden vanwege
een gebrek aan geld. Maar in Roeme
nië boden ze mij een studentenka
mer aan die zo smerig was dat
ik die heb geweigerd. Tij
dens die twee weken ben
je dag en nacht bezig
maar moet je wel fat-
I soenlijk kunnen eten,
1 wassen 'en slapen. Ge-
lukkig kwamen ze
I snel met een keurig
tweekamerapparte
ment."
Ondanks de wat min
dere ontvangst trof Vo
gels zeker geen hopeloze
situatie aan bij het nog
jonge PR-bedrijfje. „Je moet
het zo zien: die landen rijn
arm en lopen dus achter,
maar achterlijk zijn ze
zeker niet. Het on
derwijs staat nog
altijd op een hoog
niveau. De men
sen waren ont
zettend leergie
rig maar rela
tief onbe
kend met
PR. In die
twee we
ken
heb
ik
ze
