Ook in Leiden is nu hulp
voor verlegen mensen
REGIO
Man, man wat een narigheid
rond Oranjebuurt Sassenheim
'Mijn advies: heel veel
praten binnen je korps'
Waarom moetje voor of tegen zijnl
Kanttekeningen bij brief ov
Oranjebuurt van PvdA'er Vi
Misdaad en fluwelen handschoen
DINSDAG 25 MAAR
NAVRAAG
De gebeurtenissen vertonen angstig veel overeenkomsten. Zondag
avond kwamen bij een brand in Haarlem drie vrijwilligers van het
plaatselijke brandweerkorps om het leven toen een muur van de
brandende Ko-
ningkerk instortte.
Ruim dertien jaar
geleden kostte de
brand in hotel
Huis ter Duin in Noordwijk drie brandweerlieden het leven. De ge
dachten van het Noordwijkse korps zijn bij de collega's in Haarlem,
vertelt de Noordwijkse commandant JOS PESCHIER.
Wat doet zo'n bericht uit Haarlem met uw korps?
„Uiteraard brengt dit bij ons allemaal in volle hevigheid de herin
neringen terug aan 25 januari 1990 toen onze drie collega's om
kwamen. Gisteren had
den we een oefenavond
en toen we daarna bij
elkaar zaten, is er heel
veel over gesproken."
Wat staat het
Haarlemse korps te
wachten?
„Het verdriet dat het
korps toen te verwer
ken kreeg, staat me nog
heel goed bij. De ter
neergeslagenheid, het
geworstel met de vraag:
waarom overkomt ons
dit? Het Haarlemse
korps gaat wat meema
ken. Ik weet nog wel dat wij in het begin werden geleefd. Je werd
als het ware meegesleurd door de gebeurtenissen die elkaar na dat
fatale moment opvolgden."
Zou u het Haarlemse korps nog een advies aan de hand kunnen
doen?
„Zeker. Praten, praten, praten binnen je korps - dat is wat mij be
treft het allerbelangrijkste voor de verwerking. En goed op elkaar
letten, zaken signaleren als ze niet goed gaan.
Worden de drie Noordwijkse collega's nog steeds herdacht?
„In 2000 was het tien jaar geleden en toen hebben we een herden
king gehouden waar ook de families bij waren. We zijn toen ook
naar het nieuwe Huis ter Duin geweest. Die herdenking was zeer
waardevol en werd ook gewaardeerd, maar we hebben het daar
mee wel formeel afgesloten. Het is dus niet zo dat we dit in 2010
weer gaan doen. Maar bij de kazerne staat een monument voor die
drie mannen en dat blijft er natuurlijk tot in lengte van jaren staan.
En ieder jaar op 25 januari legt het korps er een bloemstukje bij."
Gaat het Noordwijkse korps nog iets speciaals doen voor
de collega's in Haarlem?
„Gisteravond na de oefenavond is afgesproken dat we in elk geval
een brief sturen. We hopen ze daarmee toch een beetje een hart
onder de riem te steken.
OORLOGSDAGBOEK
Ahmed Dadou (24) is Marok
kaan. Hij woont in Alphen aan
den Rijn en studeert Internatio
naal Recht in Amsterdam. Da
dou is vaste gast in het tv-pro-
gramma Het Lagerhuis.
Al vijf dagen kunnen we van
uit onze luie stoel kijken naar
de oorlog; live zien wat de val
lende bommen aanrichten,
alsof het niets is. Met de lage
opbrengst van giro 555 voor
hongerend Afrika was de con
clusie dat we ongevoelig zijn
geworden voor het beeld van
de dood. Nu lijken we ons ook
van moord niet veel aan te
trekken. Ons leven gaat ge
woon door; ik moet morgen
mijn tentamen maken, u
moet naar uw werk en die
meisjes die vanmiddag bij mij
in de bus zaten, hebben nu de
planning van hun zomerva
kantie (waar ze al aan begon
nen waren) vast voltooid.
Toch houdt de oorlog ons be
zig; we hanteren vandaag de
dag allemaal de Bush-doctri-
ne; wie niet voor de oorlog is,
moet wel tegen zijn. Een bela
chelijke stelling. Waarom wil
iedereen per se een mening
hebben over deze complexe
oorlog? Waarom hoor ik nie
mand zeggen 'ik heb gemeng
de gevoelens bij deze strijd,
dus ik weet het niet'? Voor die
eerlijkheid heb ik zoveel meer
respect dan voor iemand die
zichzelf indeelt bij 'voor' of
'tegen' om vervolgens bij ge
brek aan overtuiging met
drogredenen zijn stellingna-
me te verdedigen. Natuurlijk
is het verleidelijk om het argu
ment van bevrijding van het
Iraakse volk te gebruiken;
maar wie denkt dat die vrij
heid voor Bush een grote rol
heeft gespeeld in het beden
ken van deze oorlog is naïef.
Het is een voor de publieke
opinie gunstig gelegenheids
argument, niet veel meer dan
dat. Waarom zou het Iraakse
volk hem zoveel dierbaarder
zijn dan het Egyptische waar
de door de VS gesteunde
Mubarak (ook) een schrikbe
wind voert? Dat ik tegen deze
oorlog ben, weten de mees ten
wel; en wie het niet weet,
denkt het te kunnen raden
aan de hand van mijn naam
(Ahmed), mijn godsdienst (Is
lam), of mijn afkomst (Marok
ko). Mijn mening over deze
oorlog wordt echter door heel
andere factoren bepaald; als
student Internationaal Recht
zie ik de onrechtmatigheid er
van in. Een juridisch bezwaar
dus, en een overtuiging dat
onze wereld niet gebaat
het scheppen van een pi
dent voor het recht van
sterkste. Dat verwacht m
niet van een moslimjong
die kan toch niet anders
een emotioneel standpu
hebben over deze oorlog
denkfout heeft tot paniel
bal geleid bij de politie; 2
de oorlog uitbreekt zoud
moslimjongeren gaan re
schoppen. Niets van waa
juist omdat moslimjonge
ook maar gewone jongei
zijn. Ik ga slapen, ik heb 1
gen een tentamen te ma
Ahmed Dadou
tekst: Paul de Vlieger
archieffoto: Loek Zuyderduin
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1953, Woensdag 25 Maart
LEIDEN - De Inspecteur der Artillerie, de Brigade-Generaal J.F.M.
Steenmetser, die gisteravond op een in 'De Harmonie' gehouden ver
gadering van de afdeling Leiden en omstreken van de Ned. Bond van
Oud-strijders en dragers van 'Het Mobilisatiekruis' betoogde, dat het
noodzakelijk is, dat ons volk 'Army-minded' wordt gemaakt, omdat
het leger tegenwoordig zulk een bijzonder grote rol in de internatio
nale samenleving heeft te vervullen, merkte o.m. op, dat de school
jeugd te weinig legerkennis wordt bijgebracht.
Hoewel de belangstelling voor het leger groeiende is, weet men over
het algemeen practisch niets af van militaire zaken en rangen. Vol
gens spreker is dit voor een belangrijk deel te wijten aan het feit, dat
in de scholen practisch niet over het leger wordt gesproken.
Spreker, die o.a. met een verwijzing naar de geboden militaire hulp
bij de laatste watersnoodramp, van oordeel was, dat de Nederlandse
soldaat over het algemeen een goed figuur maakt, zeide, dat het volk
sympathie voor dat leger moet krijgen. Daarnaast zal het beroep van
militair, o.a. door het verlenen van faciliteiten, het bouwen van mili
taire woningen in garnizoensplaatsen en zo mogelijk ook een betere
salariëring, aantrekkelijk moeten worden gemaakt.
ANNO 1978, zaterdag 25 maart
LEIDEN - Leiden is al enige tijd bezig met een plan voor een vrije bus
baan naar Leiderdorp. De gemeente is daarvoor afhankelijk van een
niet-gemeentelijke instelling (NZH). Voor de belangrijkste verbin
ding, de binnenstadsroutes Breestraat en Marktenroute, geldt dat de
ruimte voor de bus wordt bepaald door de ruimte die het overige
verkeer laat. Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO (Ld.(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: 8.M. Essenberg, C P. Arnold
W.MJ. Bouterse (adjunct)
E-mail: directie@damiate.hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor. Kees van
der Malen. Lêon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@damiate.hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82. Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-515° 5^7
ADVERTENTIES
071-5356300
Sprinters (rubrieksadv.)- 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut. ine)
p/kw €55.00 p/j €210,60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0.50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0.50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
cq. de betreffende auteur
HDC Uitgeverij Zuid BV. 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 507.2003 PA Haarlem.
SCHRIJVENDE LEZERS
Op de berichtgeving over de Oran
jebuurt in Sassenheim - onder an
dere het interview met bewoon
ster mevrouw Honders, dat 28 fe
bruari in de krant stond - wil ik
reageren. Mijn mening is dat als
de woonstichting van het begin af
aan onderhoud aan deze huizen
had gepleegd, er heus niet ge
sloopt had hoeven te worden. En
wat het hokkerige aan die huizen
betreft: zo zijn ze nu eenmaal. Wie
daar niet tevreden over is, moet
aan de overkant van de Zandsloot
zijn, alleen die kosten wel even
meer. Je kunt nu eenmaal niet
voor een dubbeltje op de eerste
rang zitten.
Verder moet mevrouw Honders
maar eens naar nummer 33 en 34
lopen. Zowel van buiten als van
binnen zijn dit plaatjes van hui
zen. En als u op uw gemak door
de straten loopt, ziet u heel wat
huizen van eigenaar-bewoners die
er goed uitzien en zo nog wel der
tig jaar mee kunnen. Het gaat er
namelijk niet om hoe oud ze zijn.
Het gaat erom hoe goed ze zijn
onderhouden.Dat laatste is de
woonstichting vergeten en ik vraag
me af waar dat geld van dat on
derhoud is gebleven.
Toen men in 1998 erover begon,
was het eerste wat de woonstich
ting zei: 'we hebben geen geld
voor onderhoud en renoveren he
lemaal niet'. Maar ze hebben in
middels voor 1 miljoen euro hui
zen teruggekocht van eigenaar-be
woners. Ra, ra hoe kan dat? Me
vrouw Honders, u laat zich mislei
den door de woonstichting en met
u misschien nog vele anderen. En
wat belangenvereniging Voortva
rend betreft: die kwam voor het
gelijk van de bewoners op en die
hebben inderdaad het gelijk aan
hun kant.
Er is er maar één die verschrikke
lijk heeft gefaald en dat is de
woonstichting. En die gaat maar
rustig door op de ingeslagen weg
want zij bekommert zich niet om
de bewoners. De stichting belooft
wel, maar er staat niks op papier
en dat kan tot onverkwikkelijke si
tuaties leiden. Een voorbeeld. Vo
rig jaar was er een bewoner die
naar De Gildehof wilde omdat zijn
vrouw het moeilijk had met trap
lopen. Hij had een huis in de
Oranjebuurt in eigendom en de
woonstichting zou het allemaal re
gelen: de stichting het huis en het
echtpaar in De Gildehof. Alles was
in kannen en kruiken, werd ge
zegd, alleen de overeenkomst
moest nog worden ondertekend,
maar wat bleek? Vlak voordat de
handtekening zou worden gezet,
kreeg het echtpaar te horen dat de
'deal' niet doorging, want 'er ging
een andere instantie over'. Daar
sta je dan.
Wat de gemeente betreft, ook die
handelt niet geweldig. Vorig jaar,
voor de verkiezingen, was er een
en al activiteit, maar na de verkie
zingen is de stilte na de storm in
getreden. Pas toen het probleem
weer werd aangekaart, kwam er
weer wat leven. Zo zouden wij 21
november wat horen. Er gebeurde
niets. Toen zou er in december
een besluit vallen. Weer hoorden
we niets. Januari dan? Nee hoor.
Op 18 februari was het eindelijk
zover: ons huis stond rood inge
kleurd en dat betekende: slopen in
verband met het volkstuinenpro
ject.
Nog een voorbeeld. De tien huizen
aan de stenen brug zouden vol
gens de gemeente blijven staan.
Nu woont daar een echtpaar dat
naar Brabant wil en zijn huis wil
verkopen. Omdat elke keer de
twijfel opdook of het huis gesloopt
zou worden, haakten veel potenti
ële kopers af. Op 19 februari stond
de makelaar op de stoep met weer
een koper, die na een bezichtiging
zeer geïnteresseerd was. Maar
thuisgekomen belde de koper in
spe toch nog maar even naar het
gemeentehuis, en wat denkt u?
Daar doen ze mededeling dat het
gesloopt wordt. Daar sta je dan als
makelaar en verkoper, gewoon
voor gek gezet. En zo gaat het
maar door.
Zelfs de pers raakt in de war, want
in een weekblad stond laatst een
stukje 'Slopen of opknappen' met
een foto van de Irenestraat. Man,
man wat een narigheid.
J. Tilma,
Sassenheim.
De heer Vink van de PvdA in Sassen
heim reageerde per ingezonden brief
op een interview met mij over mijn
visie op de toekomst van de Oranje-
wijk. Als spreekbuis van de PvdA,
Voortvarend (de belangenvereniging
van Oranjebuurtbewoners, red.),
zichzelf, of alledrie? Ik wil in elk geval
enkele veronderstellingen van de
heer Vink rechtzetten.
Als eerste: in januari 2003 kregen wij
een brief van de woningbouwvereni
ging met het aanbod 'nieuwe huizen
tegen dezelfde huur als gerenoveerde
woningen'. Wie aan de toekomst
denkt, moet een dergelijk aanbod
toch minstens serieus overwegen en
aan de wijkbewoners voorleggen. Of
nog beter aan diegenen die met
smart op een huis zitten te wachten.
Het gevoel dat dit aanbod door
Voortvarend en de PvdA zonder bre
de discussie opzij werd geschoven,
heeft mij een brief naar ons gemeen
tebestuur doen sturen.
Ten tweede: natuurlijk begrijp ik de
pijn van de huiseigenaren die vele
uren werk in hun huis hebben gesto
ken en er soms een paleisje van heb
ben gemaakt. Maar huur- en koop
huizen staan in deze wijk nu eenmaal
kriskras door elkaar en daardoor is
het lot van de een ook het lot van de
ander. We moeten wel aan de toe
komst denken en ook aan de woon
omstandigheden van de huuri
Mijn huis is gebouwd in 1926
voudig arbeidershuis en wat e
aan wordt opgeknapt: de basis
dert niet. Wonen tussen schin
niet gezond en een beperkte r
tie lost praktische zaken als de
te van de badruimte niet op.
Tot geruststelling van de heer
als aanzet tot actie: ik heb wel
lijk pogingen ondernomen eei
huis te krijgen. Dat dit niet luk
aan het huidige toewijzingssys
van huizen en de veel te hoge
prijzen; ook van de in Sassenh
gepleegde nieuwbouw.
Tot slot: ik ken ook wel een pa
geren die wel in deze buurt wi
wonen. Maar dan wel tijdelijk,
stapje naar een 'echt huis'. He
grote deel heeft toch liever me
een aardig en makkelijk te on(
den flatje. En of bewerkelijke 1
als deze gebaat zijn bij duiven
woning-
Het aantal positieve reacties d
kreeg van 'zwijgende' buurtbe
sterkt mij gelukkig in mijn visi
vertrouw erop dat bij de beha
van mijn brief aan het gemeei
stuur aan beide visies evenvee
zal worden gedaan.
Nel
Sass
Een reactie op het artikel 'Katwijker
beboet na aanhouden fietsendief in
het LD van 11 maart.
De heer Abdel Abdou woont kenne
lijk te kort in ons land om te weten
dat criminelen hier met fluwelen
handschoentjes worden aangepakt.
Mijn advies: eerst fluwelen ha
schoenen aantrekken alvorens
misdaad te lijf te gaan.
Sterkte, Abdel.
L
Wolpha
Sommige mensen zijn v
jongs af aan verlegen, a
ontwikkelen een sociale
op latere leeftijd.
Foto: GPD/Werner Rauu
Het leven begon op zijn 38ste. Met een cursus die
hem zelfvertrouwen gaf. „Nu ga ik me pas ont
wikkelen", zegt John Woestenenk. De eerste 37
jaar van zijn leven ging de Voorburgenaar gebukt
onder een ernstige vorm van verlegenheid. In
middels is hij zover dat hij zijn ervaringen wil
overdragen op anderen. In Leiden gaat hij een
'zelfhulpgroep' voor verlegen mensen leiden.
„Als ze een paar jaar geleden tegen me hadden
gezegd: jij wordt regiocoördinator van de Ver
eniging voor Verlegen Mensen (WM), jij gaat
praatgroepen opstarten en daarover interviews
aan kranten geven had ik gezegd: ikke niet."
Maar het is er toch van gekomen. John van
Woestenenk, inmiddels 39 jaar, vertelt zijn ver
haal zonder enige zichtbare schroom.,A1 moet
ik zeggen dat ik voor dit interview wel gespan
nen was. Ik heb zoiets nog nooit eerder ge
daan." Een aantal andere leden van de WM
zag dermate op tegen een gesprek met een
journalist, dat het niet kwam van een afspraak.
Maar Woestenenk durfde het wel aan, al gaat
een foto hem nog net iets te ver. „Dat vind ik
nog een beetje eng."
Zijn verlegenheid heeft buitensporige vormen
kunnen aannemen door een veel te bescherm
de opvoeding, zegt hij. „Ik was enig kind en
mijn moeder was nogal bezitterig. Ik voelde me
altijd anders dan anderen en had een enorm
gebrek aan zelfvertrouwen." Toen zijn klasge
noten de leeftijd kregen om uit te gaan, bleef
John thuis. „Ik sloot mezelf overal buiten. Als
iemand eens vroeg of ik mee wilde gaan zei ik
altijd: nou nee, ik houd niet zo van de disco. Of
ik zei dat ik te veel huiswerk had om mee te
kunnen."
Hij ging pas op zijn 24ste het huis uit en werd
toen pas goed geconfronteerd met zijn sociale
tekortkomingen. „Ik had weinig vrienden en
vond het behoorlijk eng om in een eigen huis
voor mezelf te zorgen. En ik merkte dat er veel
meer was dan ik tot dan toe gewend was. Het
was een heel erg leeg gevoel dat ik had. Zijn
werk als administratieve kracht wilde niet zo
vlotten. „Ik had verschillende banen, maar ging
altijd weer weg als ik kritiek van mijn baas
kreeg. Daar kon ik niet mee omgaan. Steeds
had ik het idee dat ik niet goed genoeg was.
Daardoor ontwikkelde ik me tot een soort per
fectionist."
Op zijn 31ste werd hij lid van de WM, nadat
een vriend hem op het bestaan van die club
had gewezen. Zeven jaar lang beperkte zijn lid
maatschap zich tot deelname aan jaarlijkse
uitjes, vergaderingen en een sollicitatietraining.
„Pas vorig jaar heb ik de beginnerscursus ge
volgd."
De beginnerscursus, die binnenkort ook Leiden
van start gaat, omvat 20 lessen. „Het is een cur
sus, maar je moet het wel zélf doen. In een
zelfhulpgroep leren zo'n twaalf deelnemers
hun sociale angsten te overwinnen. Voor Woes
tenenk zelf was de cursus het begin van een be
vrijding'. „Je leert assertief te zijn, voor je me
ning uit te komen, je doet oogcontactoefenin
gen. Ik ontdekte al snel dat het met mijn verle
genheid eigenlijk best wel meevalt. Ik heb bij
voorbeeld niet zo n probleem met het tegemoet
treden van vreemden of zo."
De cursussen van de WM rijn bedoeld voor ie
dereen die last heeft van 'sociale angsten'. De
deelnemers hebben uiteenlopende klachten.
Sommigen rijn van jongs af aan verlegen; ande
ren ontwikkelen een sociale angst op latere
leeftijd. „We hadden iemand die problemen
had met oversteken als er aan de andere kant
van de straat een groepje mensen stond. Of
mensen die niet door drukke winkelstraten
durven te lopen. Maar het kun
nen ook mensen rijn die snel
blozen of gaan stotteren.
Nu Woenstenenk van rijn
een groot deel van rijn
angst is verlost vindt hij
de tijd rijp om anderen
te gaan helpen. „Je riet
soms dat WM-leden de
vereniging gedag zeggen als
ze hun verlegenheid hebben
overwonnen, maar ik vind
het zelf logisch om mijn
kennis en ervaring over te
dragen op anderen. Ik ben
de afgelopen tijd zo ont
zettend veel verder geko
men dankzij de WM."
Sinds januari is Woesten
enk 'regiocoördinator'
bij de WM („mijn regio
omvat de hele provincie
Zuid-Holland") en werkt
hij samen met enkele
andere leden aan het
opzetten van nieuwe
zelfhulpgroepen. Een
daarvan is de groep die in
Leiden moet beginnen. „We
hebben al een zaaltje geregeld, er
gens in de Stevenshof."
Meer informatie over (curus-
sen van) de Vereniging van
Verlegen Mensen is verkrijg
baar bij de landelijk contact
persoon: 0174—240707 en via
de website www.verlegenmen-
sen.nl (email: wm.info@hetnet.nl)
Erna Straatsma
