f
KUNST CULTUUR
Avril Lavigne:
beetje stoer,
maar niet té
©IIRJ@
Weemoed en engagement bij Jackson Browne
Het leven te lijf
Kleurrijke schilderijen van
een kleurrijke persoonlijkheid
Leiden schiet Muziekhuis te hul
CE N ES
Lisa Marie
Presley zingt
Uitstel teruggave
kunst Rusland
Tweede editie
FullColor
Griezelbus kampt
met geldgebrek
Zelfgekozen plek in het za
Klassieker Het Zwanenm
te zien bij Nationale Ball<
woensdag 19 MAART 200]
onste
STERF
Foto: AP/Phelan Ebenhack
Orlando - Haar wereldberoem
de vader zong vooral en acteer
de een beetje. Voor dochter Li
sa Marie Presley gold lange tijd
dat ze acteerde en een beetje
zong. Voor het eerst zong ze
gisteren in het openbaar, in Or
lando, Florida. Presley deed dat
om haar album 'To whom it
may concern' te promoten. De
cd komt in april uit.
moskou - Rusland stelt de te
ruggave van een verzameling
waardevolle tekeningen en
schilderijen aan de Kunsthalle
in de Duitse stad Bremen uit.
Volgens het Russische ministe
rie van Cultuur heeft het muse
um niet bewezen dat het de
rechtmatige eigenaar is van de
kunstcollectie. Het gaat in to
taal om 364 werken van Rem
brandt, Dürer en Titiaan.
noordwijk - Op vrijdag 21
maart wordt in Noordwijk de
tweède editie van het FullColor
Festival gehouden. Een groot
aantal Noordwijkse en regiona
le bands, met een breed scala
aari muzikale stijlen, is te be
luisteren op.dit festival tegen
racisme en zinloos geweld. De
deuren van de Kuip (Zeestraat 1
in ftoordwijk) gaan om 20.30
uur open.
Amsterdam - De verfilming van
de populaire kinderboeken-
reeks 'De Griezelbus' van Paul
vaniLoon is uitgesteld, omdat
de financiering nog niet rond is.
De filmmakers wilden 'De Grie
zelbus' komende kerst in de
bioscopen hebben, maar stel-
leirdat nu uit tot najaar 2004.
muziek recensie
Peter Bruyn
Concert: Jackson Browne. Gezien: 18/3, Heineken
Music Hall, Amsterdam.
De Amerikaanse zanger Jackson Browne
gaf gisteravond zijn eerste Nederlandse
concert in bijna tien jaar. Het was niet de
vraag óf hij iets over de politieke actuali
teit zou zeggen, maar veel meer 'wan
neer' en 'wat precies'. Hij deed het na het
vierde nummer, 'Casino Nation', met de
treffende openingsregel 'In a weapons
producing nation under Jesus'. Hij be
dankte de mensen die de afgt
maanden tegen oorlog in Irak hadden
gedemonstreerd en benadrukte nog eens
dat de oorlogszuchtige taal van de Ame
rikaanse machthebbers afkomstig was en
„niet van een heel groot deel van het
Amerikaanse volk.
Applaus vanuit de zaal. „Steeds meer
mensen in Amerika beginnen te beseffen
dat het in die oorlog helemaal niet om
vrijheid gaat maar om heel andere zaken.
Om macht vervolgt de zanger. Maar hij
wil eigenlijk helemaal geen preek hou
den. Wat hij te melden heeft, dat zingt hij
immers al in zijn liedjes.
En zo is het. Want zoals Dylan in de jaren
zestig, gold Califomiër Browne in de ja
ren zeventig als spreekbuis van zijn gene
ratie. Zijn songs gingen vaak over twijfel -
in relaties, in idealen en noem maar op.
En daar herkenden velen zich in.
Eind jaren zeventig verdween de 'brille'
wat uit zijn introspectieve songs. Er
kwam een sterk engagement voor terug.
Jackson werd het rockboegbeeld van de
antinucleaire beweging, de vredesbewe
ging, de mensenrechtenbeweging. Muzi
kaal trachtte Browne ondertussen wat al
te krampachtig met zijn tijd mee te gaan
door het gebruik van synthesizers en an
dere nieuwlichterij. Sinds hij die fase in
de jaren negentig achter zich liet, gingen
zijn platen er weer met stappen op voor
uit.
Het is verbazingwekkend hoe tijdloos de
muziek van Browne anno 2003 klinkt. De
Amerikaan kiest bewust voor veel songs
van zijn vorig jaar verschenen album
'The naked Ride Home' - dat afgezien
van de sterke titelsong toch vooral een
schaduw is van het vroege werk - aange
vuld met nummers uit de jaren zeventig.
De tussenliggende decennia worden gro
tendeels genegeerd. En omdat hij in z'n
ruim dertig jaar omspannende carrière
amper een half dozijn concerten in ons
land heeft gegeven, zijn de paden nog
niet plat getreden.
Het publiek roept om weemoedige klas
siekers als 'Rosie' en 'Late for the Sky' en
krijgt die ook. Je voelt op die momenten
de vonk door de zaal gaan. Echte muzi
kale verrassingen kent het concert niet.
De jaren zeventig zijn natuurlijk voorbij.
Die kun je niet terug halen. Je kunt alleen
proberen de muziek van destijds zo goed
mogelijk te spelen. En dat gebeurt.
muziek recensie
Richard Stekelenburg
Concert Avnl Lavigne Gezien: 17/3,
Heineken Music Hall, Amsterdam.
Als het zwarte doek voor het po
dium van de Heineken Music
Hall even na negen uur naar be
neden valt, barst het hoge jon-
ge-meisjesgegil in volle hevig
heid los. Daar staat ze dan: een
nieuwe heldin. Gekleed in een
eenvoudig groen T-shirtje en
zwarte broek met op het hoofd
een zwart skate-mutsje. Avril La
vigne dus: een tenger, bijna nie
tig klein meisje met stoere oog
opslag. De anti-Britney.
„Waarom zou ik in alleen een
bh op het podium gaan staan?
Zo loop ik toch ook niet over
straat?" Met dit soort uitspraken
bepaalde de 18-jarige Avril La
vigne (spreek uit: è-wrill lawien)
haar positie ten opzichte van de
sexy Britney Spears-achtigen.
Zoals ze er op straat bij liep, zo
stond ze ook op het podium.
Een beetje jongensachtig, maar
puur natuur. En zonder laag uit
gesneden decolleté, want, aldus
Avril: „Daar heb ik de tieten niet
voor en ik ben niet van plan
daar wat aan te doen."
Avril opent de avond met haar
hit 'Sk8er Boi' en rent daarbij
gedreven in het rond, de vuisten
in de lucht priemend. Haar
band - drie jongens op gitaar,
bas en drums - neemt de be
proefde punkpose aan. Dat de
muziek van Avril goedbe
schouwd maar weinig met punk
te maken heeft, doet er niet toe.
Het is de houding en een uit
straling die tot de verbeelding
sprekerr. En dat geldt ook voor
de teksten die Avril zingt. Over
een uitsloverig vriendje dat zich
anders voordoet dan hij is
Complicated Over een in de
kiem gesmoorde romance tus
sen het balletmeisje en de pun
ker ('Sk8er Boi'). En over vooral
niet 'gewoontjes' willen zijn
('Anything but ordinary"). Stuk
voor stuk worden de teksten
meegebruld.
Met drie wereldhits op haar
naam is Avril inmiddels een ster.
Maar, al zingt ze dan het niet te
willen zijn, Avril Lavigne is óók
wel degelijk heel 'gewoontjes'.
Met 'gewone' jonge-meisjesdro-
men, 'gewone' jonge-meisjes-
verliefdheden en 'gewone' jon-
ge-meisjeswensen, allemaal be
zongen in 'gewone' jonge-meis-
jesmuziek. Op het brave af. Aan
het begin van de avond maakte
zè ons nog beleefd haar excuses,
want er heerst een griepje in de
bandbus. Maar haar stem heeft
er nauwelijks onder te lijden.
Avril zingt met mooie, kraakhel
dere stem. Na dik een uur is het
voorbij. Nog één keer gaat haar
vuist de lucht in. Avril is best
stoer. Een beetje stoer, maar Avril Lavigne: „Voor een laag decolleté heb ik de tieten niet en ik ben niet van plan daar wat aan te
niet te. doen." Foto: Rob Verhorst
De Boekenweek staat dit jaar in
het teken van Leven en dood in
de letteren. In dat kader kozen
tien redacteuren van deze krant
het boek met de meest aangrij
pende sterfscène. Vandaag Jaap
Timmers over het ontroerende
verhaal 'Die ene man' van Mar
guerite Yourcenar. Een simpele
ziel, die zijn einde vindt op een
van de Friese eilanden.
De beroemde Franse schrijfster
reisde speciaal voor de sterfscè
ne van haar hoofdpersoon Na-
thanaël naar Ameland. Het be
zoek leerde haar over het ruige
eilandleven: de geluiden van de
meeuwen, de branding van de
zee en de stilte. In het verhaal
zelf wordt Ameland niet ge
noemd. De enige topografische
aanduiding die Yourcenar geeft,
wijst op Texel (Oudeschild).
Nathanaël is de zeventiende-
eeuwse zoon van een scheeps-
schilder, die werkte voor de
VOC in Amsterdam. Als hij na
een liefdesavontuur met zijn
meisje een opdringerige dronke
man ongewild doodslaat, vlucht
hij. Jarenlang werkt hij op een
zeeschip. De man loopt pleuritis
op en hoest veel. Na zijn om
zwervingen komt hij in huis bij
een rijke Amsterdamse familie.
De schone zeelucht op de 'Frie
se eilanden' moet hem er bo
venop helpen. Nathanaël be
trekt een buitenhuis van de Am
sterdammers. De zieke hoeft
maar een paar dingen te doen:
het huis schoonhouden en stro
pers afschrikken. Hij leert ande
re eilanders kennen. Geleidelijk
neemt het aantal gebeurtenis
sen in zijn leven af. Kermissen
Leve ei en do<
n de lettere
BOEKENWEEK 2003 1 2 T
in naburige dorpen, die hij
ger graag bezocht, zweert
bang als hij is voor hoestb
De zelf zo belezen Yource
vertelt het verhaal van een
pele ziel. Levenslessen he<
van horen zeggen. In de la
periode van zijn leven zoe
de eenzaamheid op. Drijft
pleuritis hem daarheen? I
neringen komen boven, m
krijgen geen intellectuele i
ning. Alles vervliegt in het
gakken van de rotganzen.
Het einde van een mensei
is op komst. Yourcenar be
schrijft de dood als een vr
gebeurtenis, in harmonie
de natuur. Een zelfgekoze
in het zand, tussen de kad
van konijnen. Een overwe
gend beeld, dat mij ontro»
Nathanaël besluit een lan
duinwandeling te maken,
waar hij fysiek eigenlijk m
lijks meer toe in staat is. I
een afgelegen duinpan, zj
mand hem zoeken, moch
sterven. Hij overweegt no
terug naar huis, zal ik evei
dutje doen? Dan vloeit he
in zijn mond. 'Hij had het
beetje benauwd, nauwelij
meer dan hij gewend was
legde zijn hoofd op een gi
neer en ging gemakkelijk
als om te slapen'.
Amsterdam - Het Nationale Bal
let heeft volgend seizoen onder
meer de klassieker 'Het Zwa-
nenmeer' van Tsjaikovski op het
programma staan. De choreo
grafie is van Rudi van Dantzig.
Daarnaast brengt het balletge
zelschap rond de kerstdagen het
klassieke werk 'The Sleeping
Beauty', een balletversie van het
sprookje 'Doornroosje'. Verder
komt Het Nationale Ballet met
veertien hedendaagse werken
en internationale stukken uit de
negentiende en twintigste eeuw.
Daarbij zitten zeven pren
Het Nationale Ballet is i
ventig dansers het
dansgezelschap van Ned
De producties van het k
seizoen staan voor het et
der leiding van Ted Bn
die in juni als artistiek di
aan de slag gaat. Het balli
schap opent het seizoen
tember met 'Carmen q
een tournee van drie i
waarin vrouwen de hi
spelen. Volgend voorjai
'Pulcinella' op het progra
HU
In Leiden en de regio bestaat grote belangstelling voor
professionele en amateuristische kunstbeoefening. Heilig Vuur
volgt stad- en regiogenoten die musiceren, zingen, dansen,
toneelspelen, fotograferen of op andere wijze actief zijn. Vandaag:
de Leidse schilder Evert van Seggelen.
Soms kan het razendsnel gaan
in de kunstwereld. Neem Evert
van Seggelen. Al sinds jaar en
dag vrijetijdsschilder, zonder
dat ooit aan de grote klok te
hangen. Zonder de ambitie om
er op het professionele vlak iets
mee te doen. Tot zijn doeken,
geheel per toeval, onder ogen
kwamen van Peter Milosevic,
een voormalige galeriehouder
int Londen. Compleet over
donderd bood hij Van Seggelen
meteen een expositie aan. Vrij
dag is het zover: dan hangen
zijn doeken in de Britse hoofd
stad.
Milosevic heeft grote verwach
tingen van de expositie bij ga
lerie Mediteraneo Casa del Ar
te. „Ik schat dat we minstens
de helft van de doeken kwijtra
ken. Bij de opening zullen vijf
honderd gasten aanwezig zijn,
onder wie veel belangrijke
mensen uit het kunstwereld.
Tot nü toe zijn de reacties heel
positief." De tentoonstelling in
Londen zal niet de laatste zijn,
als het aan Milosevic ligt. Voor
de zomer staat Amsterdam ge
pland en daarna wordt New
York veroverd, zegt hij zonder
een spoor van ironie.
Een opvallende lacune in dat
rijtje is Van Seggelens thuisstad
Leiden. „Tja, in je eigen stad
word je toch niet serieus geno
men", zegt de besnorde schil
der, die in Leiden vooral be
kend is als oprichter van uit
zendbureau Seggment. „Ik
weet nu al wat voor reacties ik
dan krijg: die Van Seggelen, die
denkt nu zeker ook al dat 'ie
kan schilderen."
Het meest opvallend aan zijn
schilderijen zijn de kleuren.
Die spatten werkelijk van het
doek. „Ik houd van kleuren",
beaamt de schilder. „Dat past
ook wel bij een kleurrijke per
soonlijkheid, hè", voegt hij er
met een grijns aan toe. Het is
ook deze kleurenrijkdom die
Milosevic meteen voor zijn
werk innam. „Zijn schilderijen
zitten vol levensenergie. In
mijn galerie had ik werk van
zo'n 200 kunstenaars van over
de hele wereld hangen, maar
dit heb ik nooit gezien. Evert is
Evert van Seggelen: „Ik schilder altijd als ik me óf heel goed, óf heel slecht voel. Een tussenweg is er
niet." Foto: Hielco Kuipers
57, maar hij schildert alsof hij
25 is."
Zijn onderwerpen en voorstel
lingen ontstaan spontaan, zegt
Van Seggelen. „Waarom heb ik
daar nu een hoofd met tulpen
geschilderd? Ik weet het echt
niet. Zoiets ontstaat gewoon. Ik
moet er ook in de juiste stem
ming voor zijn. Ik schilder al
tijd als ik me óf heel goed, óf
heel slecht voel. Een tussenweg
is er eigenlijk niet. Ik ga ook
niet zitten pielen. Dat werkt bij
mij niet. Ik gooi het er altijd in
één keer op."
Van één doek is in ieder geval
wel duidelijk waar de inspiratie
vandaan komt: Al Pacino. Van
Seggelens ontmoeting met de
wereldberoemde acteur staat
hem op het netvlies gebrand.
Samen met zijn vriendin zat de
Leidenaar in een chique gele
genheid in New York te lun
chen. „Toen ineens Al Pacino
binnen kwam lopen. In zwart
pak en met zonnebril. Alsof
God de zaak betrad. Zelfs de ei
genaar werd er zenuwachtig
van."
Toen de acteur na een half uur
aanstalten maakte om te ver
trekken, raapte Van Seggelen al
zijn moed bijeen. „Ik heb een
servet en een pen gepakt. Met
knikkende knieën ben ik achter
hem aan gelopen en heb hem
op de schouder getikt. 'My gir
lfriend loves you', zei ik tegen
hem. Hij lachte, pakte een vilt
stift en zette zijn handtekening.
Ik was echt helemaal de weg
kwijt." In stemmige kleuren is
het onvergetelijke moment
door Van Seggelen vereeuwigd.
Rody van der Pols
door Herman Joustra
leiden - Om de grootste financi
ële nood te lenigen heeft de ge
meente Leiden het Muziekhuis
een bedrag van ruim 20.000 eu
ro kwijtgescholden. Dat bedrag,
de zogenoemde investeringsbij
drage, moet de organisatie die
het gelijknamige pand aan Ui
terstegracht en Middelstegracht
runt, normaal gesproken jaar
lijks betalen naast de reguliere
huur. In ruil voor deze kwijt
schelding verplicht het Muziek
huis zich concertzaal Q-bus ook
na 1 mei open te houden. Beide
partijen zijn dat mondeling
overeengekomen.
Coördinator John May van het
Muziekhuis reageert gematigd
positief op het gebaar van de ge
meente. „Voor nu is het leuk,
maar voor de financiële situatie
op de langere termijn lost dit
niets op. We blijven zitten met
een jaarlijks groot structureel te
kort. Het gevaar dat we de sala
rissen niet kunnen uitbetalen,
blijft op de loer liggen." May
zeg^ wel te hopen dat het Mu
ziekhuis de komende tijd met
een gewiekste programmering
kan aantonen, dat de concert
zaal zonder die jaarlijkse inves
teringsbijdrage wél kan draaien.
„Dat houdt in dat we de komen
de periode het liefst zo commer
cieel mogelijk programmeren.
Het is belangrijk dat we laten
zien dat we meer publiek kun-
nen trekken door het neerzetten
van wat bekendere bands. En
dat op die manier de tent zon
der verlies is te runnen."
Het Muziekhuis heeft recent
steeds aangeven dat juist het be
talen van die investeringsbijdra
ge, die het vorige bestu
een periode van 25 ja
overeengekomen met
meente, als een molenst
de nek hing. Met die 11
zijn de maandelijkse last i
het pand ongeveer 5511 ;1
per maand. Die zijn non
sproken niet op te brenj f
welke huurder dan ook,
Muziekhuis. De exploita 1
zijn inkomsten verder uil
huur van ruimten aan cM
de bands en de Streek o
school. Die staan echter tt
verhouding tot de vaste b
Om die reden zegde h|T
ziekhuis recent de hi k
concertzaal Q-bus per 1 Q
De gemeente voert op
ment gesprekken met de n
muziekschool over het i a
overnemen van de ex
van het pand. j'
theater recensie
Dick van Teylingen
Stan speelt Vraagzucht', gebaseerd op
teksten van Max Frisch, Hanif Kureishi,
Raymond Carver e.a. Idee: Jolente de
Keersmaeker, Frank Vercruyssen en
Thomas Walgrave. Spel: Frank
Vercruyssen. Gezien: 18/3, LAKtheater,
Leiden.
„Ik ga vanavond een aantal vra
gen stellen", zegt Frank Ver
cruyssen bij zijn huiselijke ont
vangst van het publiek. Dat is
het understatement van de
avond: drie uur lang zal hij zon
der enige stemverheffing de toe
schouwer voor het blok zetten
met vragen. Simpele, absurde,
onbeantwoordbare, retorische,
existentiële en nog veel meer
soorten vragen. Hij put daarbij
dankbaar uit het dagboek dat
Max Frisch schreef tussen 1966
en 1971; daar staan genoeg vra
gen in om de wereldbevolking
bezig te houden. Van 'hoeveel
van uw kinderen zijn niet ter
wereld gekomen omdat u dat
niet wilde?' tot 'bent u bang
voor de dood?' en 'waarom hui
len stervenden nooit?'
De vragen van Frisch roepen
weer andere teksten op: verha
len die aansluiten, met een
haakje in een vraag grijpen en
soms een beginnetje van een
mogelijk antwoord geven. De
ontmoeting met het honderd
procent perfecte meisje bijvoor
beeld, of de hond die gewurgd
wordt door een lift. Of Tsjechovs
vragen van een gekke wiskundi
ge, zoals: 'Mijn schoonmoeder
is 75, mijn vrouw is 42. Hoe laat
is het?'
Vragen en verhalen bieden uit
eindelijk onvoldoende houvast,
dus probeert Vercruyssen zich
vast te klampen aan de harde
feiten van het leven. Aantal ge
broken ledematen: drie. Aantal
keren hond geschopt: nul. Aan
tal broers, kussen gegeven en
gekregen, trappen op en afgelo
pen, keren zeeziek, enzovoort.
Het is de opmaat voor de aap
die uit de mouw komt: een dro
ge opsomming van de Ameri
kaanse macht. Vliegtuigen, on
derzeeboten en andere wapens,
inclusief de astronomische kos
ten, wat je ook voor da e
zou kunnen doen, en
tieven die oorlogsp
Bush heeft stopgezet of ül
laag pitje om zijn militai v
raat te bekostigen. Zet :i
jard aan bewapening
het feit dat elke vier si
iemand sterft van de y
Dat werkt nogal effecti
tegen het psychedeliscl1(1
met US Airforce-films.
De werkwijze die STAN
in "Vraagzucht' lijkt op 'n
de Nederlandse groej
paard in een stuk als
rest Take-away', waai
aanhef 'ik kan me niet
len dat' stellingen volgei II
voorbeeld de ongelijkhi
wereld tastbaar maken. a'
formance van Vercruysi et
fectiever door een zorgt aa
selectie en compositie *J'
sten, een betere presei
een sterkere vortlel
"Vraagzucht' doet wat1?6
moet doen: het leven 116
met een verrassend g 2
spot en de toeschouwe
laten met een indruk 1 lei
hij lang alleen kan zijn.
