GESPREK VAN DE DAG
Chili is al bijgepraat over 'Margarifci
Liechtenstein omaril"
'eigenzinnige potenta
Allesopener
Onverantwoordelijk
f
De acteur RUSSELL CROWE gaat
trouwen met de Australische zange
res DANIELLE SPENCER. Zij vor
men al jaren een stel. Het huwelijk
is op 7 april, de 39ste verjaardag
van Crowe. De Hollywood-ster, in
Nreuw-Zeeland geboren en in Au
stralië opgegroeid, won in 2001 een
Oscar voor de hoofdrol in Gladiator.
De bruiloft vindt plaats in een kapel
op Crowes landgoed Nana Glen ten
noorden van Sydney, meldt de Au
stralische krant The Sunday Tele
graph. Foto: EPA
Na stripfiguren Asterix en Obelix
spreekt binnenkort ook JEZUS in
LIMBURGS DIALECT in een strip.
Dit voorjaar verschijnt een uitgave in
het Limburgs van de Jezusstrip. Het
gaat om het boek Jezus Messias van
de stichting Wereldtaal in Houten.
Dat heeft het bisdom Roermond gis
teren bekendgemaakt. De strip ver
schijnt rond Pasen in het kader van
het Limburgs Bijbeljaar. De tekst en
de tekeningen zijn van Willem de
Vink. Het boek is inmiddels in meer
dan 25 talen verschenen, van het
Engels tot en met het Swahili. In de
nieuwe uitgave worden de dialecten
van Geleen, Sittard, Roermond, Val
kenburg, Maastricht en Tegelen ge
bruikt.
Een HOND heeft in het weekeinde
in Groningen tijdens een opera-uit
voering een gedeelte van een ARIA
'meegezongen'. De aria uit de opera
Acis and Galatea van Georg
Friedrich Handel, was onderdeel
van een concert door het Gabrieli
Consort Players. De hond beschik
te over een opmerkelijke timing. Op
het moment dat bas Andrew Foster-
Williams in zijn rol van monster Po
lyphemus een heftige verbale aanval
op de nimf Galatea inzette, besloot
het beest in te grijpen en er een
duet van te maken, tot grote hilari
teit van het publiek en de leden van
het Gabrieli Consort. Het baasje van
de hond, een vaste concertbezoek-
ster in een rolstoel, voerde haar
hond snel af, terwijl de zangers een
korte pauze moesten inlassen om de
lachspieren weer tot rust te laten ko
men.
Na twee jaar is een vermiste KAN
GOEROE weer terug bij zijn eige
naar in Bornerbroek. De politie trof
het dier om half zeven zondagmor
gen aan op de Al tussen Azelo en
Rijssen. Volgens de politie Twente
hebben jachtopzieners het dier be
wusteloos geschoten en hem daarna
gevangen. De Al werd er een kwar
tier voor afgezet. Een medewerker
van de ANWB had de kangoeroe ont
dekt en de politie getipt. De eige
naar uit Bornerbroek was dolgeluk
kig dat hij na twee jaar zijn kangoe
roe weer in de armen kon sluiten, al
dus de politie.
Mensen met wijs- en ringvingers die
praktisch even lang zijn, hebben
een meer symmetrisch gezicht dan
personen wiens VINGERS in lengte
verschillen. Dit blijkt uit een onder
zoek aan de Northumbria University
in het Britse Newcastle upon Tyne.
Eerder wezen studies al uit dat sym
metrische gezichten als aantrekke
lijk worden ervaren, zo meldde de
krant The Guardian zaterdag. Bij het
onderzoek waren tachtig studenten
betrokken, dertig mannen en vijftig
vrouwen. Hun vingers werden geme
ten en hun gezichten gefotogra
feerd. Uit andere onderzoeken bleek
dat de lengte van vingers ook iets
zou kunnen zeggen over de seksuele
geaardheid en de vruchtbaarheid
van mensen. Mannen wiens ringvin
ger langer is dan hun wijsvinger,
zouden meer vruchtbaar sperma
produceren. Bij vrouwen zou juist
een lange wijsvinger wijzen op gro
tere fertiliteit.
MAANDAG 17 MAART 2(
DAGELIJKS LEVEN
\/oLGEtJy VUUREW tT OA/r BEDRIJF
TE- R-UI AA.
MENSELIJK
Koningin Beatrix moet er niet op rekenen dat ze
tijdens haar woensdag beginnende staatsbezoe
ken aan Chili en Brazilië verlost zal zijn van de
mediastorm over de uitlatingen en beschuldigin
gen van haar petekind en nichtje prinses Marga
rita. De familieruzie heeft op 12.000 kilometer
van Nederland ook de Chileense pers bereikt. En
die heeft de lezers bijgepraat over de 'intriges'
aan het Nederlandse hof.
Dat is meteen ook zo'n beetje alle aandacht die
het staatsbezoek tot nu toe krijgt. In Chili heeft
men het vooral over de kwestie Irak. Het Zuid-
Amerikaanse land speelt als tijdelijk lid van de
Veiligheidsraad van de Verenigde Naties een
belangrijke rol. Ook de gezondheidstoestand
van oud-dictator Augusto Pinochet, die net een
nieuwe pacemaker heeft gekregen, en liet be
gin van het nieuwe schooljaar bepalen het
nieuws.
Het schandaal rond prinses Margarita en haar
man Edwin de Roy van Zuydewijn geeft vol
gens het Chileense dagblad 'El Mercurio' een
bijzonder tintje aan het traditionele gesprek
met de pers dat 'reina Beatriz' donderdag heeft.
De Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) heeft de
meereizende journalisten er vorige week nog
eens aan herinnerd dat deze ontmoeting alleen
is bedoeld om te praten over de ervaringen en
indrukken van het koninklijk gezelschap in
Chili, maar Beatrix moet ook vragen verwach
ten over Margarita'. Meer dan de korte mede
deling waarin de uitlatingen van de prinses
weiden betreurd en de familie verklaarde er 'uit
liefde voor Margarita' verder het zwijgen toe te
doen, heeft de vorstin niet naar buiten laten
komen. Bij al haar publieke optredens van de
afgelopen weken speelde de familieruzie een
rol, al was het maar omdat journalisten van
achter de hekken de koningin luidkeels om
commentaar vroegen. Ook de staatsbezoeken
lopen het risico te worden overschaduwd door
de affaire.
Ingewijden zeggen dat de koningin, die volgen
de week in Brazilië nog een persgesprek heeft,
daar wel wat over zal willen zeggen. Maar ge
zien de ook politieke gevoeligheid van de zaak -
die ondertussen premier Jan Peter Balkenende
al meer heeft geschaad dan de koningin - is de
vrijheid van meningsuiting van Beatrix beperkt.
In Nederland zal de advocaat van het gekr enkte
paar elke uiüating van de majesteit, ook al mag
die niet rechtstreeks worden aangehaald, op
een goudschaaltje wegen voor mogelijk gebruik
in de rechtszaak tegen het koninklijk huis. „Het
is niet zo zeer een zaak of de koningin wat wil
zeggen, maar of ze wat mag zeggen aldus een
zegsman.
De koningin en prinses Maxima zijn inmiddels
al in Chili aangekomen. Hurt precieze verblijf
plaats blijft geheim. De 'officiële aankomst' is
pas woensdagmorgen op het vliegveld van San
tiago. Enkele uren eerder wordt ook kroonprins
Willem-Alexander verwacht vanuit Japan, waar
hij op dit moment een conferentie over water
bijwoont. Pas bij de traditionele kranslegging
bij het nationaal monument van Chili voegt de
prins zich bij het gezelschap. Voor de koningin
zijn de dagen voorafgaande aan het staatsbe
zoek bedoeld om te wennen aan het klimaats-
en tijdverschil, hetgeen gezien de zomerse hitte
en het overbeladen programma van de komen
de twee weken geen overbodige luxe is. Vol
gens een zegsman van het hof zit een uitstapje
naar buurland Argentinië er niet in. Mogelijk
dat tussen de staatsbezoeken door een ont
moeting met Maxima's familie is gepland,
maar daarover wordt het stilzwijgen bewaard.
Het is voor het eerst sinds 1987 dat Beatrix
weer een staatsbezoek brengt aan een Zuid-
Amerikaans land. In dat jaar bezocht ze in ge
zelschap van prins Claus Venezuela. Voor
Maxima is het haar eerste echte staatsbezoek,
en dat daarbij buurlanden van Argentinië wor
den bezocht, maakt het tot een bijzondere ge
beurtenis. Het hoogtepunt had een bezoek
moeten zijn aan haar geboorteland. Maar de
politieke en economische onrust in Argentinië,
dat volgende maand een nieuwe president
kiest, hebben gezorgd voor uitstel van dat be
zoek. Afgelasting van alle bezoeken vanwege de
dreigende oorlog in Irak, zoals het voor deze
week geplande bezoek van de Britse koningin
Elizabeth aan België, is niet overwogen. Wel
kan 'Irak' er voor zorgen dat minister Jaap de
Hoop Scheffer (buitenlandse zaken), die zich in
Chili al laat vervangen door staatssecretaris At-
zo Nicolaï, ook niet naar Brazilië komt.
Hans Jacobs
'Mijn tante kan h#l
excuses aanbiedei
„Of mijn tante iets kan di a
Ik denk het wel. Ze zou h >n
excuses kunnen aanbiedi
voor de slechte dingen di ei
over mijn man zegt. Da»|j
prinses Margarita zaterd Je
het Jeugdjournaal. Op de
vraag of de prinses in de |g
is, nu ze haar ruzie met I
ninklijke familie in het oj e
baar uitvecht, antwoordt ;1<
„Ik ben niet in de war. Di
mensen kunnen zien dal >1
mezelf moet verdedigen.
het vraaggesprek gaf Mai g
ook aan dat ze het als 12
meisje leuk vond om in j E
sessenjurken naar het ba m
mogen. „Het is op zich e ni
raar gegeven dat je prins jf
bent. Het leven is toch aj pc
Je ziet het een en ander,
nog steeds leuk is? Je blij ii;
prinses."
Om hoeveel elleboogjes het precies ging is niet bekend, maar een pan met
1500 KILO MACARONI zoals dit weekeinde in Gorinchem was nog nooit eerder
vertoond. Een nieuw wereldrecord dus, want de makers van de vorige grootste
pan pasta beperkten zich tot 1480 kilo. Achttien studenten die in Den Haag
een koksopleiding volgen begonnen om elf uur met het opwarmen van de voor
gekookte macaroni, het aanmaken van de 150 liter saus en het verwerken van
de dertig kilo gedroogde groenten. Ze gebruikten speciale roestvrijstalen schep
pen van 1,70 meter om de pasta te roeren. Vanaf twee uur kon het winkelende
publiek gratis een hapje eten.
- r
Met zo veel tentakels en zuignappen lijkt het openen van een potje een koud kunstje. Frieda, een negen maanden
oude octopus in de dierentuin van München, heeft dit inderdaad in de vingers. Ze gaat op het deksel zitten, slaat
haar tentakels om de pot heen en klemt die vast met haar zuignappen. Na een ferme draai met het lichaam kan ze
de stukjes krab en garnalen uit het potje vissen. Want voor een leeg potje vindt Frieda dit toch te veel moeite. Fo
to: Reuters/Alexandra Winkler
11
Ofl
ii
Europese koningshuizen mogen er jaloers op zijn dat er nog mo b
zijn die kans zien hun absolute macht via een democratische vo I
ming nog een graadje op te voeren. Dat gebeurde gisteren in hel isi
staatje Liechtenstein, waar Zijne Doorluchtigheid Hans Adam II te
dreigd zijn biezen (en zijn kunstverzameling) te pakken en naar! re
rijk te verkassen, als hij zijn wil niet mocht opleggen aan regeriii| 81
ment en zelfs de rechterlijke macht. Maar ruim 64 procent van zi j
33.000 onderdanen wilde de eigenzinnige, boomlange potentaat ne
kwijt. Begrijpelijk, want het tussen Zwitserland en Oostenrijk ing
vorstendommetje zou met Hans Adam ook zijn boegbeeld verlie
postzegelstaatje zonder de doorluchtige beeldenaar op de postzi
Zonder het op 1,3 miljard dollar geschatte vorstelijke schilderijer
net? Zonder de grootaandeelhouder van de voornaamste Liechti
bank met een omzet van
elf miljard dollar, de
voornaamste steunpilaar
van dit belastingparadijs?
Al tien jaar lang had Hans
Adam gedreigd zijn mid
deleeuwse bergslot dat
heel zijn onderhorigheid
domineert, te ontruimen
als zijn voorstel om de
grondwet te wijzigen
werd afgestemd. „Ik heb
geen zin om een clown te
zijn die minzaam naar
het volk wuift", zei hij vo
rig jaar. Premier Frick, tal
van ministers en de par
lementaire oppositie la
gen dwars, want Zijne
Doorluchtigheid vroeg
niet niks: een verkapt ve
torecht over nieuwe par
lementaire wetsontwer
pen, het recht om kabi
net en volksvertegen
woordiging zonder op
gaaf van redenen te ont
binden, plus vergaande
inspraak over de benoe
ming van rechters. Theo
retisch mag het parle
ment nog steeds beslissen over het afschaffen van de monarchii
ook daarover heeft nu de vorst nu het laatste woord. 'e
Zelfs de zogeheten "Venetiaanse Commissie' van de Raad van Ei ra
die het democratische gehalte van aanstaande EU-lidstaten peil !r;
het vorstelijke gemanipuleer nogal gortig. In een analyse consta
commissie dat Hans Adams grondwetsingreep 'verstrekkende g y
zou hebben, omdat het niet meer gaat om een constitutionele n
chie, maar om een monarch die zijn bevoegdheden naar eigen |i
dunken hanteert.' In zijn jaarlijkse troonrede veegde Hans Adai
maand de vloer aan met deze uitspraak: „Dit is een praktisch 01 m
commissie, waarvan de leden uit landen komen waar het vaak 1 fa
democratisch toegaat dan hier in Liechtenstein."
Van meet af aan maakte Hans Adam II duidelijk, dat hij de volks °l
ming over de grondwetswijziging beschouwde als een 'persoon 'ol
rendum'. Als het er niet doorkwam zou hij Liechtenstein voorgceri
rug toekeren. Maar Hans Adam II, een intelligente en daadkracl p1
soonlijkheid, was redelijk zeker van zijn zaak. „Zover zal het zek fln
komen", verzekerde ons de vorst vorig jaar tijdens een gesprekiet
slot. „Ik ken mijn pappenheimers - pardon, Liechtensteiners." I
was hij gisteren na de stembusuitslag dan ook 'verheugd en zee
den'.
Zijne Doorluchtigheid Hans Adam 11^
Foto: AP/Arno Balzarini
Bob Kroon
Het geluid van de accuboormachine die ik een dag eer
der in de koffer heb opgeborgen - ik weet het zeker! -
giert in golven uit het trapgat naar de zolderverdie
ping als ik na een rondje op de racefiets de keuken
deur achter me sluit. Zouden ze daar bij de Stichting
Verantivoord Elektrisch Gereedschap een verklaring
voor hebben? Of zou...? Met twee treden tegelijk ren ik
de trap op.
Lang voordat de minister-president het als stopwoordje
annexeerde, werd ik al gegrepen door het begrip 'ver
antwoordelijkheid'. Je verantwoordelijkheid nemen is
één ding, verantwoordelijkheid géven is wat anders.
Omdat mij van huis uit is meegegeven dat het beter is
te geven dan te nemen, beschouw ik mezelf als een ver-
antivoordelijkheidgéver. Zijn eerste verantiuoordelijk-
heid gaf ik aan mijn zoon toen hij twee maanden oud
was. Het was zijn verantwoordelijkheid om 's middags
te blijven slapen in het tijdsbestek dat lag tussen het
tijdstip waarop zijn moeder naar haar werk ging en
het tijdstip waarop ik had beloofd om thuis te zijn.
Naarmate hij die verantwoordelijk nam, werd dat
tijdsbestek langer. En kon er wel eens anderhalfuur
zitten tussen het tijdstip waarop mijn eega de deur
achter zich dichttrok en het moment dat ze ervan uit
ging dat ik hem weer opende.
Mijn zoon kon die verantwoordelijkheid aan; nimmer
ontivaakte hij te vroeg nooit vloog het huis spontaan
in brand en geen enkele keer meldde er zich een over
spannen, kinderloze vrouw die bij ons inbrak om hem
uitzijn ledikantje te stelen. Toch besloot ik het verant
woordelijkheid geven enige tijd uit te stellen in de pe
riode dat hij verbaal in staat was om mij bij mijn echt
genote te verlinken met mijn ongeoorloofde afiuezig-
lieid. Verantwoordelijkheid geven staat of valt name
lijk met vertrouwen. Over en weer.
Pas zeer recent heb ik het verantivoordelijkheid geven
weer opgepikt. Mijn dochter van elf is al enige jaren in
staat om één tot meerdere uren zelfstandig in huis te
blijven als ik buitenshuis belangwekkende bezigheden
ontplooi (uurtje hardlopen, stukje racefietsen) waarbij
je eigenlijk geen kinderen kunt gebruiken. De prijs die
je daarvoor betaalt bestaat in de regel uit zoethouder
tjes: de belofte van een zakje chips en tv kijken op tijd
stippen waarop dit pedagogisch eigenlijk niet verant
woord is.
Nu mijn zoon alweer enige tijd zes jaar is, acht ik de
tijd rijp om ook hem verantwoordelijkheid te geven. De
eerste keer dat ik een uurtje weg ben om hard te lopen,
blijkt hij niet alleen in staat om zijn zakje chips, maar
ook de koektrommel en alle zich binnen handbereik
bevindende snacks uit de koelkast te nuttigen. Ontken
nen heeft geen zin, omdat er meer eet- en drinksporen
van de keuken naar zijn stoel voorde tv leiden dan
Klein Duimpje in zijn omzwervingen door het Grote
Bos ooit had achtergelaten. De tweede keer dat ik hem
een uur alleen laat, blijkt hij bij mijn terugkomst het
huis te hebben verlaten. Er hebben zich vage vrienden
gemeld die hem hebben aangezet tot buitenspelen. Na
een uur komt hij pas weer boven water.
En dan nu, na de derde keer, hoor ik (na het wegbren-
gen van mijn racefiets naar de fietsenmaker) de
boormachine loeien op zolder, terwijl ik me in de
keuken bevind. Met de vrienden waarvan ik eerder
heb gezegd dat hij niet met ze naar buiten mocht
- maar die hij wel mocht binnenlaten - voor
ziet mijn zoon de gipsen wand van mijn
werkkamer van een structuurlaag die je
doorgaans aantreft in leisteen waarin een
kolonie termieten haar intrek heeft geno
men. Wat de achterwand voor een darts
kabinet moet worden (een plaat zacht-
board), ligt dan al verkruimeld op de
grond.
„Het is eigenlijk wel een beetje klikken,
pap, als je dit tegen mamma vertelt", zegt
mijn zoon, zich zeer wel bewust van de
delicate positie waarin ik mij als verant
woordelijkheidgever bevind.
Dat vind ik eigenlijk ook wel
Maar mijn dochter niet. Vandaar dat ik mijn
zoon voorlopig weer overal mee naar toe
sleep. In haar verklaring voor deze
maatregel was mijn vrouw even breed
sprakig als (maar wel een stuk duidelij
ker dan) de minister-president. En ook
zij bediende zich voortdurend van een
stopwoordje.
Onverantwoordelijk, was dat, geloof ik.
Reageren?: column@dickvanderplas.nl
