'Het moedergevoel overheerst GESPREK VAN DE DAG Heus kampioenschap voor snelle straatracers Het blijkt v* lekker won| in Amsterdj» De thuisblijfmoeder kiest heel bewust voor kinderen boven carrière Manimist MENSELIJK MADONNA (44) is bezig met het schrijven van KINDERBOEKEN. In september verschijnt in Groot-Brïttannië de eer ste uit een reeks van vijf werken van de Ameri kaanse popzangeres en tweevoudige moeder. Het boek krijgt de titel 'De Engelse Rozen', aldus de Britse uitgeverij Penguin. Het is niet Madonna's eerste stap op het boe- kenpad. Tien jaar gele den publiceerde ze het veel rumoer veroorzaken de fotoboek 'Sex'. De kinderboeken zijn be doeld voor de jeugd vanaf zes jaar. Verscheidene kunste naars verzorgen de illustraties. Foto: AP Musicals op BROADWAY dreigen het vanaf donder dag zonder levende muziek te moeten stellen. De vak bond van musici heeft zijn leden opgeroepen in STA KING te gaan, als de pro ducenten van de musicals in de Newyorkse straat, het walhalla voor liefhebbers van deze theatervorm, niet afzien van hun voornemen het aantal musici bij uit voeringen tot maximaal ze ven terug te brengen. Tot nu toe zijn zo'n 25 musici bij een voorstelling vereist. De producenten willen hen vervangen door op compu ters afgedraaide opnames van orkesten. Volgens de vereniging van producen ten zijn musici eigenlijk niet meer nodig, en is het aanbod van maximaal ze ven begeleiders juist een tegemoetkoming aan de bonden. Dronken was hij wel, maar rijden deed hij niet. Toch meldde een 45-jarige CARNAVALSVIERDER uit Zwaag zich gistermorgen spontaan in het politiebureau in Hoorn. Om een BOETE te betalen. Naar eigen zeggen had de man zich in Zwaag lastig gedragen. Hij had bij verschillende mensen aangebeld, en 'alaaf' geroepen als ze opendeden. Daarvoor verdiende hij straf, vond de man. De agent op het bureau vergaf hem zijn zonde, maar daar wilde de man niet in mee gaan. Hij legde 50 euro op de balie en vertrok. Gistermiddag nodigde de politie de ontnuchterde man uit op het bureau. Hij wist zich nog wel te herinneren dat hij daar was geweest, maar die 50 euro was hem ontschoten. Hij kreeg het geld weer mee. Proefwedstrijden vorig jaar be wezen dat er leven in zit. Een heus nationaal kampioenschap moet de definitieve zet geven. Straatraces moeten uit de illega liteit. Daar zijn ze te leuk en te populair voor, vindt Don Leem ker, voorzitter van Operation Street Legal (OSL). Plannen heeft hij genoeg, medewerkers en belangstellenden ook. Nee, het wordt geen achteraf- weggetje, zelfs geen tweede rangs vliegveldje, maar een heus circuit. Op de TT-baan in Assen wordt zondag het startschot ge geven voor het eerste nationaal kampioenschap straatracen. Le gaal. Het straatracen is en blijft ongekend populair in Neder land. Cijfers zijn er niet, maar op internet zijn wekelijks de versla gen te lezen van tientallen wed strijden met soms honderden deelnemers. Vijf kernen hebben zich ontwik keld: Drachten, de Kop van Noord-Holland, Rotterdam, Til burg en Venray. Races zijn daar uitgegroeid tot volksvermaak en familievertier. Desondanks blijft het een illegale bezigheid, niet in de laatste plaats wegens de potentiële gevaren die het met zich meebrengt. „Zonde", zegt Don Leemker. „Want het kan makkelijk zo veel beter. En het is zo'n leuke sport. Vooral omdat het zo'n brede groep aan spreekt." De boomlange Leemker komt van de DHRA, de Dutch Hot Rod Association, een organisatie die dragraces organiseert. Drag- racen is knallen op de korte af stand: 402 meter sprinten. Let terlijk met vuurwerk, want het gaat met monsters die 800 tot 3.000 pk op de baan kunnen Straatracen blijft ondanks het verbod razend populair. Foto: GPD/Jan de Vries leggen. Met de vlam in de pijp, rokend rubber en remparachu- tes. Straatracen is in feite hetzelfde: ook een sprintje trekken. Van daar dat een DHRA-commissie zich over het fenomeen boog, en al snel tot een internationale groepering kwam: OSL, Opera tion Street Legal. Die kreeg vorig jaar een paar keer de gelegen heid om voor en/of na d ces 'géwone' snelle jongens op de baan los te laten. Gevolg: een publiek van duizenden, plus honderden enthousiaste rijders. Het experiment wordt nu een versnelling hoger geschakeld: een kampioenschap. Deze keer los van de dragraces, een eigen evenement samen met VDB-Ca- revents. In totaal zijn er twaalf races, waarvan er acht meetel len voor de beker. De andere zijn typegebonden: alleen voor Golfjes, Opeis of Italiaanse au to's. De opzet van de races is vrijwel gelijk aan die van het dragracen. Eerst komen auto's twee aan twee aan de start. Afhankelijk van hun gereden tijd worden ze 's middags ingedeeld in drie klassen. Om het extra spannend te houden, krijgen snellere wa gens een handicap-tijd, zodat het echt om stuurmanskunst en wagenbeheersing gaat. Met re actietijd en keuringen zijn bo- nuspunten te verdienen. Deelnemers aan races - zowel auto's als bestuurders - moeten altijd aan strenge eisen voldoen. Bij de straatracekampioen- schappen zijn die simpel: alles moet voldoen aan straateisen. Oftewel: de bestuurder moet een geldig rijbewijs hebben, de auto moet verzekerd zijn en een geldig keuringsbewijs hebben. Dat houdt in dat er niet al te veel aan gesleuteld mag zijn, wat bij dragraces juist wel het geval is. De OSL-dagen blijven niet be perkt tot het racen. Er wordt ook gestreden om de King Street- en de decibeltitel, er zijn wedstrij den op het gebied van stereo-in bouw en bum out. het slippend optrekken zodat brede rubber sporen achterblijven. Daarnaast zijn er stands en demonstraties van allerhande auto-apparatuur en wordt zondag ook het straat- raceblad AutoMaxx gelanceerd. Hamvraag is natuurlijk of het ra cen even populair blijft als het uit de illegaliteit wordt getrok ken. Volgens Leemker groten deels wel. „Nu kun je professio neel aan de gang, met echte starters en tijdmetingen. Rijden, dat is de kick. Het illegale zal voor een minderheid de aan trekkingskracht zijn, maar het is allemaal erg riskant, zowel per soonlijk als financieel. Dan lie ver legaal, zo horen wij. Kijk ook naar de coffeeshops: het aantal blowers is er niet minder op ge worden sinds ze in het daglicht mogen zitten." Max Steenberghe ANDRÉ HAZES (52) en zijn vrouw RACHEL (33) gaan na een hu welijk van twaalf jaar uit elkaar. Dat heeft een woordvoerder van het paar tegenover De Telegraaf bevestigd ,,Het boek is uit", zo zei hij. De twee, op de foto op hun trouwdag, beginnen nog geen echtscheidingsproce dure, maar ze hebben wel allebei een advo caat in de arm geno men. André heeft de echtelijke woning in Vinkeveen verlaten en woont tijdelijk in een hotel. Er waren al langer spannin gen tussen Hazes en Rachel, die samen twee kinderen hebben. De zanger was al twee keer eerder getrouwd voor hij in de echt trad met Rachel, die als kind al idolaat van hem was. Foto: ANP Ijshockeyer Sergei Fedorov heeft toegegeven dat hij de man van tennisster ANNA KOERNIKOVA is geweest. De speler van Detroit Red Wings is inmiddels ook weer van haar gescheiden. Hij wil geen data noemen. Koernikova krijgt al jaren vragen over een huwelijk met de 33-jarige Fedorov. De 21-jarige glamourgirl van het tenniscircuit heeft de geruchten echter altijd tegengesproken. De Russi sche wordt de laatste tijd ook in verband gebracht met de beroemde ijshoc keyer Pavel Bure en zanger Enrique Inglesias. Vee! be ter tennissen gaat ze niet van de geruchten. Ze is de nummer 67 van de wereld ranglijst, en wacht nog steeds op haar eerste toer nooizege in het enkelspel. Een van de boegbeelden van de NATIONAL GEOGRAPHIC Society, Luis Marden, is gisteren op 90-jarige leeftijd overleden. De ontdekkingsreiziger, fotograaf en schrijver was 64 jaar aan National Geographic verbonden. Hij werk te mee aan zeker zestig artikelen voor het wereldberoemde geelgerande tijdschrift van de organisatie. Marden was een pionier op het gebied van 35 mm-fotografie en onder waterfotografie. Hij verwierf in 1957 faam door de restan ten van het schip 'Bounty' te vinden. Marden maakte in totaal elf documentaires. Hij werkte ook jarenlang nauw samen met de Franse oceanograaf en documentairemaker Jacques Cousteau. DAGELIJKS LEVEN NEoEAJ w£l<EN TOE- AA Aft E.M If HET- MSHONU dinsdag 4 maart 2oo3 Amsterdam is terug in di tien van beste woonplaaj wereld. Twee jaar geledei de stad naar de twaalfde!15 maar Amsterdam staat v*' onderzoeksbureau Mer< man Resource Consult! weer op tien. „Amsterd; weinig onder voor andei steden, maar de verkeer^ stoppingen blijven een punt", concludeert Men score van de hoofdstad bied van veiligheid is m( 25ste plaats een stuk mL Mercer houdt elk jaar eer!1 reldwijd onderzoek naarPJ1 kwaliteit en veiligheid in| steden. Het bureau hieli' steden tegen het licht, blijkt dat de vijf veiligste plaatsen in Europa ligg< gaat om Luxemburg, Hl, Zürich, Genève en Bern. P j ten naar het algehele leese' is Zürich de beste plaats."^ Mercer baseert zich bij voor persoonlijke veilig misdaadcijfers, ordeham en stabiliteit. De steden i afgezet tegen New York ij, basisscore 100. Eenderd^" 215 onderzochte steden score boven de 100 punt in Europa. Amsterdam sè|| 113,5 punten. Milaan, At Rome scoren lager dan ten op de veiligheidsranj De minst aantrekkelijke wereld is Brazzaville in Ook Bangui in de Centrj kaanse Republiek en de hoofdstad Bagdad kunne, gemeden worden. hr ANP 'u ;d Het is helemaal niet erg als u nooit van Emile Ratelband hebt gehoord. Inmiddels is het helaas te laat, u bental door de eerste zin heen. Laten we samen door de zure appel heen- bijten. Ik op mijn beurt zal mij onthouden van demonise- ring. Immers, maak nooit het tekort van een ander tot jouw probleem. Woede is energieverlies. Denk je eigen positieve dingen. Aldus dezelfde Emile Ratelband, een voormalige pa tatbakker die het vemiogen heeft zichzelf permanent in een optimistische stemming te dwingen. Daar doet hij niet ver keerd aan. Optimisten hebben een beter leven dan pessimis ten, ze zijn domweg gelukkiger. Gelukkige mensen zijn bo vendien niet alleen voor zichzelf beter gezelschap, ze zijn dat ook voor hun omgeving. Dat maakt hen geliefd, vanwege hun energie en vrolijkheid. Op het gebied van relaties en car rière heefteen optimist daarmee een natuurlijke voorsprong op de zwartkijker. Er is ook een schaduwzijde, tenminste, als je in schadu wzijden gelooft. Een optimist hoeft, wegens eer dergenoemde pluspunten, lang niet zo intelligent te zijn als een pessimist om toch hetzelfde te bereiken. Ofzeljs meer. Een manisch optimist als Ratelband hoeft daarom niet per se dom te zijn, zo werkt dat niet. Wel loopt Emile een fors risico dat hij zijn intelligentie en kennis veel te gunstig inschat. Uit psychologisch onderzoek blijkt dat ook telkens: optimisten hebben duidelijk een minder realistisch beeld van zichzelf dan pessimisten. Optimisme is eigenlijk een vorm van dom heid, maar wel een buitengewoon lonende. Dat laatste maakt optimisten slecht bekeerbaar en extra moeilijk toe gankelijk voor met hun overtuiging strijdige feiten. Emile Ratelband is, ik zei het al, een buitengewoon optimistisch man. Vandaar dat hij onlangs een bezoek bracht aan Sad dam Hussein, die hij naar eigen zeggen inderdaad ook ont moet heeft. De na afloop door Ratelband over Irak en Sad dam verstrekte informatie ontleen ik weer aan Het Parool, mijn avondkrant. Zo meende Emile dat Saddam Hussein één van zijn boeken, Vuurloper', ook daadwerkelijk had gelezen. Dit feit kwam ter sprake in Saddams monoloog die Emile volgens eigen zeggen als in een waas registreerde. Een pessi mist zou opwerpen dat Saddam op dit moment geen tijd voor boeken van Emile Ratelband heeft, en dat hier sprake is van een leugentje om bestwil. Aan vrolijke vrienden heeft de Slager van Bagdad bepaald gebrek, en dat is al jaren zo. Aan de andere kant, ik was er niet bij. We gunnen Emile hier het voordeel van de twijfel. Zo mogelijk nog opmerkelijker is de constatering van Ratelband dat de westerse media al jaren een compleet verkeerd beeld van Irak geven. Want Emile zag in Bagdad verliefde stelletjes op de terassen zitten. Hij zag rij- Hoger opgeleide jonge moeders hebben steeds meer moeite een passende baan te vinden en blij ven noodgedwongen thuis. Er is echter ook een groep die er be wust voor kiest een paar jaar te 'moederen'. Ze zien geen heil in het rennen tussen huis, speelzaal en werk. Zonde van al die 'verlo ren jaren' van studie en werken, vindt Ciska Dresselhuys van Opzij. De emancipatie-goeroe geeft de ze groep zelfs het predikaat 'dom' en vindt dpt deze 'luxepaardjes' hun talenten vergooien. Hoe tr endsettend is de thuisblijfmoe der? Of ze een trendsetter is? Welnee, het is toch heel gewoon om een paar jaren voor je kinderen te zorgen? Welzijn en geluk voor jezelf en je gezinsleden zijn ook in deze tijd belangrijke items. De jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw waren veel meer een periode waarin carrière en ambitie van de jonge moeder een hogere prioriteit hadden dan huiselijk geluk. In een sfeervol bovenhuis in de Amsterdamse Watergraafsmeer woont Claudia van het Kaar (31 jaar) met haar man en hun zoon, die luistert naar de intri gerende naam Rijkman. Claudia is net bezig de zes maanden ou de baby in bad te doen. Het knulletje lacht naar het bezoek. Claudia is hoger opgeleid en 'thuisblijfmoeder'Dat is heel wat anders dan een huisvrouw die ramen zeemt en het platje schrobt. De thuisblijfmoeder is niet 'zomaar' thuis. Ze wil niets missen van de sociaal-emotio nele ontwikkeling van haar kind (eren). Ze kiest er bewust voor zelf voor hen te zorgen geduren de de jaren dat ze klein zijn. „Ik ben geen moederkloek, Ik wilde steeds vaker het beste voor de personen en dat ging wringen. Misschien raakte ik in deze machowereld wel een beetje gefrustreerd, maar die onlustgevoelens waren nog slui merend, en ik schoof ze een beetje naar de achtergrond." Anderhalve maand na de ge boorte van Rijkman deed ze een zogeheten transformatiespel. Tijdens dit spel worden er kaar ten getrokken die je inzicht kun nen geven in je denkwereld. „Ineens werd het me duidelijk dat ik me steeds meer verwij derd voelde van de 'buitenwe reld', dat ik eigenlijk helemaal niet meer wilde werken, en dat ik het mezelf al die tijd knap moeilijk had gemaakt. Blijkbaar had ik een soort angst gehad om voor die beslissing uit te ko men." Ze belde kort daarna haar baas en zegde haar baan op. Ze verbaasde zich erover dat hij zo Thuisblijfmoeder Claudia van het Kaar en zoontje Rijkman. Foto: George Verberne el laconiek reageerde, in d 1 i van 'het is heel goed om tijdje te moederen, doet vrouw ook'." Ook anderen, inclusief 11| man, vonden dat ze een beslissing had genomen n het haar eigen keuze wa sp andere opties had hij ui en overtuiging gesteund. V pe gen hoefde ze zich nauv n „Ja een beetje naar mijn Ze moeder, omdat zij zelf a ap res had gewerkt en ze h< iu; langrijk vond dat ik mijrpe ciële onafhankelijkheid >t1 hield." er Toen ze een keer ging ki ru een crèche, wist ze helei ag ze de goede keuze had g pe „Dat is toch niks voor et Ik ben ervan overtuigd d|)| kind tot twee drie jaar kwetsbaar is. Daarna ka aangeven dat hij hier of pijn heeft of dat hij het i iai zijn zin heeft, maar een >v< heeft die mogelijkheden )t niet" Desalniettemin b< d. ze bij zichzelf een dubbi er voel: „Soms voel ik me ite eenzaam en moet ik be< ek hoe ik mezelf moet bezige u den, want al mijn vrienebgs werken. En als Rijkman n1 het ook niet echt gezelli) st Maar op dit moment ov ite de moedergevoelens in flui weet ik dat ik voor meze tc kind de beste keus heb b Natuurlijk heeft het feit ev< geen financiële zorgen krs i daar aan bijgedragen. Mde mijn talenten vergooi ik natuurlijk niet. Zo'n uits f vind ik overigens behoo genuanceerd, want mijn teiten komen vanzelf we pas als ik opnieuw aan c en ga. Wanneer dat is weetpiji Dat hangt er natuurlijk (plu af of we nog meer kinde sto gen." ed d- Irene Nieuwenhuijse en ng Internet: www.thuisblijfmoeders.iin C va en voor de theaters en volle café's. Hoe was het mogelijk. Ondanks alle westerse propaganda bleken in Irak mensen te leven die op u, op mij en wellicht zelfs op Emile lijken. Ja, Emile, dat is zo. En dat is ook altijd zo geweest. Mensen proberen er altijd iets van te maken, zelfs zonder dat ze speciaal op cursus zijn ge weest. De veerkracht van onze soort, zowel van de azijnpissers als van de manische vlindertjes, is onge hoord en wonderschoon. Maar het feit, Emile, dat jij je ver baast, juist jij, over dat prakti sche optimisme van onze zo her kenbare medemensen in Bagdad, dat kwalificeert jou wat mij be treft definitief voor het gesticht. Je conclusie dat, gezien dat terrasbe- zoek door verliefden in Irak van een zwaar gecontroleerde maatschappij geen sprake is neem ik minder zwaar op. Dat is nog enigszins herkenbare domheid. maar ik voed ze liever zelf op dan ze uit te besteden. Het is in derdaad een luxe dat ik mezelf de tijd geef. In die zin voel ik me een luxepaardje, omdat ik zelf die keuze heb kunnen maken. Als ik hem 's morgens uit de wieg haal en in die stralende oogjes kijk, dan word ik vanzelf ook vrolijk. En dan kan ik ook nog in alle rust de dagelijkse dingen met hem doen. Mijn man kan alleen maar in het weekeinde van hem genieten. Maar ik heb net zo veel respect voor moeders die wel werken." Claudia is in Duitsland geboren, maar omdat haar vader Neder lander is, heeft ze de Nederland se nationaliteit. Na het gymnasi um in Duitsland is ze in Parijs aan de Sorbonne gaan stu deren, Franse literatuur en letterkunde. Ook de Franse cultuurgeschie denis was een belangrijk onderdeel van haar studie. Ze werd daarna re searcher bij een headhuntersbe- drijf. Eerst in Düsseldorf, daarna in Amsterdam. Ze genoot er van, vooral van de vele interna tionale contacten. Ze deed voor namelijk de voorselectie van kandidaten. Ze was zeer gemoti veerd en wilde carrière maken. Oook toen ze eind 2001 zwanger werd, was ze daarom aanvanke lijk van plan om te blijven wer ken. „Op een gegeven moment zat ik in mijn zwanger schapperiode tijdens een diner naast een vrouw, die vertelde dat ze thuis moeder was. Eerlijk gezegd kon ik dat toen nog niet helemaal begrijpen, omdat ik toen nog vol ambitie was om hoger op de maatschappelijke ladder te komen." Toch veranderde er iets, aan vankelijk onbewust. Tijdens haar werk merkte ze dat ze zich steeds meer ging focussen op de gevoelens van de klanten die ze moest plaatsen, en niet zozeer op de banen. „Wat ik be doel, is dat ik wist dat bedrijf X gebaat zou Zijn met meneer Y, maar dat ik me te gelijkertijd af vroeg or be drijf X wel de juiste onder neming voor me neer Y was.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2003 | | pagina 2