GESPREK VAN DE DAG
Jim en Jamai als j
vrienden naar finali
Rijk word je niet op de koetsenmarkt
En het Songfestival was
er natuurlijk ook nog...
Hind huilt eerst hard, maar heeft later het hoogste woord
MENSELIJK
LEVEN
Je bent een heel
lekker ding en
o ja, je kunt ook
goed zingen'
1
Geen boodschap aan een kind
Braziliaanse pluimveefokkers zijn erin geslaagd een REU-
ZENKIP te ontwikkelen, die bijna een meter hoog is en die
30 procent meer eieren legt dan andere kippen. De 'polio
indio gigante' is het resultaat van een project van zeven
tien jaar, waarbij verschillende kippenrassen zijn gekruist.
Een van de leiders van het project, Manuel Barbosa, ver
telde aan de krant Folha de Sao Paulo dat de reuzenkip-
pen behalve de grotere eierproductie nog een voordeel
hebben: ze kunnen al na 130 dagen geslacht worden, ter
wijl dat bij gewone kippen pas na 180 dagen kan.
De Britse popster GEORGE
MICHAEL heeft vandaag
een nummer uitgebracht
dat is bedoeld als protest
tegen een OORLOG met
Irak. Michael riep vorig jaar
al de woede van Amerika
nen over zich af door het
nummer 'Shoot the Dog' te
maken, vergezeld van een
clip waarin hij de Ameri
kaanse president Bush en
de Britse premier Blair be
lachelijk maakte. George
Michael heeft een cover op
genomen van 'The Grave'
van Don McLean, bedoeld als 'een keiharde en persoonlij
ke verklaring over het vraagstuk oorlog', aldus MTV, dat
het nummer vandaag voor het eerst uitzendt. Foto: EPA
Een 13-jarige SCHOTSE
SCHOLIERE heeft voor een
relletje gezorgd door een
opstel te schrijven in SMS-
TAAL, omdat ze daar naar
eigen zeggen beter in is
dan in gewoon Engels, al
dus The Daily Telegraph.
Schoolbesturen en ouder
raden waarschuwen al lan
ger voor 'taalarmoede' bij
scholieren. Ze schrijven het
woord zoals het klinkt,
waardoor ze bijvoorbeeld
geen onderscheid meer
maken tussen there (daar-
/er) en their (hun). Het op
stel begon zo: Mysmmr
hols wr CWOT. B4, we usd
2go2 NY2C my bro, his GF
thr3.- kds. In het En
gels: My summer holidays
were a complete waste of
time. Before, we used to go
to New York to see my bro
ther, his girlfriend en their
three screaming kids. Of
wel: Mijn zomervakantie
was totale tijdverspilling.
Vroeger gingen we naar
New York om mijn broer,
zijn vriendin en hun drie
schreeuwende kinderen te
bezoeken.
Esther Hart schreeuwt het uit van vreugde na haar overwinning op
het Nationaal Songfestival. Foto: ANP/Robert Vos
„Wat! Hind uit Idols gestemd?"
Deze mededeling kreeg de win
nares van het Nationaal Song
festival, Esther Hart, zaterdag
nacht even stil. De vergelijking
tussen de twee liedjesprogram
ma's is de afgelopen weken
veelvuldig getrokken, waarbij
Idols qua populariteit aan het
langste eind trok. Maar de finale
van het Songfestival in Rotter
dam Ahoy" leverde.toch een
leuk feest op.
Net als bij Idols (RTL4) ontstond
ook bij deze uitzending van de
publieke omroep een sms-rel.
Niet over de kosten dit keer,
maar over de ontvangst van de
tekstberichten. Wegens een sto
ring kon de organisatie aanvan
kelijk niet over de 30.000 ver
stuurde sms'jes beschikken, en
baseerde ze daarom de pu-
bliekspeiling op de 55.000 'ge
wone' telefoontjes. Later stoom
den de sms'jes toch nog binnen,
en volgens de notaris leverden
die tekstberichten dezelfde
einduitslag op.
DAGELIJKS
De overwinning van de Rotter
damse Esther Hart (170 punten)
blijft dus onomstreden. Gordon
eindigde zaterdag met 124 pun
ten op de tweede plaats, maar
toonde zich een sportief verlie
zer. Hart mag meezingen met
toekomstige Gordon-concerten,
en hij beloofde haar dat hij mee
zal reizen naar Riga. In de
hoofdstad van Letland wordt op
24 mei de 48ste editie van het
Eurovisie Songfestival gehou
den. Esther Hart (Epe, 1970)
droomt naar eigen zeggen al ja
ren van deelname aan het lied
jesfestijn, en dit jaar had ze dub
bele kansen. Een componist had
namelijk een nummer dat zij
zong ingezonden naar de Engel
se evenknie van het Nationaal
Songfestival. Dat liedje mag
meedoen aan de finale in dat
land, maar Hart koos voor Ne
derland. Het 'BBC-liedje' wordt
volgens Hart nu 'door een of an
der groepje gezongen'.
ANP
f ZILT MtpoNI<-Éft.V/ool2.T
VANDAAG WGèisL.. f O\F''
Drieduizend liefhebbers kwa
men er gisteren af op de rijtui-
genbeurs van Nieuw-Vennep.
De koetsenmarkt trekt vooral
paardenliefhebbers en hobbyis
ten als koetsier Cor Hazeu: „Me
neer, ik heb Maxima en Willem-
Alexander nog gereden."
In de zanderige bak van manege
l'Ecuus toont een verkoper van
een rijtuig trots zijn antieke
'roundabout' uit 1910. „Hij
komt uit Oostenrijk en is voor
zondags naar de kerk. Hij heeft
ijzeren wielen en loopt op vetas-
sen. Doordeweeks kun je er hooi
mee rijden of boodschappen
mee doen."
De prijs van deze tweespan: 800
euro. „Een koopje!", vindt be
zoeker Frans Remmerswaal. Hij
kan dit juweeltje eigenlijk niet
laten lopen, maar bedenkt zich
nog even. Zojuist kocht hij
handjeklap voor zijn 11-jarig
zoontje een nieuwe ponywagen.
„Hij heeft een Shetlander van 76
centimeter, en zo'n kleine pony
wagen past daar precies bij."
Op de manegevloer wordt druk
gehandeld in allerlei nieuwe en
gerestaureerde rijtuigen. Hazeu
heeft al goede zaken gedaan. Hij
heeft net een concourswagen
gekocht voor 650 euro. „Die is
prachtig", zegt hij. „Daar zetje
namelijk zo'n trots showpaard
voor. Er bestaan foto's van con-
courspaarden die alle benen van
de vloer hebben. Meneer, die
zwéven door de bak."
In totaal bezit hij vijf rijtuigen.
In zijn vrije tijd is hij koetsier.
Trots toont hij een stapel foto's:
Hazeu op de bok van een Jan
Plezier, een donkerblauwe paar-
dentaxi, met aan boord de Rot
terdamse burgemeester Opstel
ten én twee koningskinderen.
„U ziet het: ik heb Mdxima en
Willem-Alexander gereden toen
zij op kennismakingsbezoek wa
ren in Rotterdam."
Op de beursvloer staat ook een
Jan Plezier, gloednieuw. Hazeu
toont de schijfremmen. „Dat is
fijn", zegt hij. „Ik reed onlangs
met een Jan Plezier de Erasmus-
brug op. In deze taxi kunnen 22
mensen. Dat is zeg maar 22 keer
tachtig kilo. Daarvoor rijden
twee werkpaarden van 1.200 kilo
per stuk. Je begrijpt dat ik blij
ben met deze schijfremmen. Zie
je ons al gaan, zonder remmen
van de Erasmusbrug?" Prijs van
een nieuwe Jan Plezier: 12.500
euro. „Maar je moet nooit geven
wat ze vragen", fluistert Hazeu.
Als je niet afdingt, noemen we
dat luiigheid."
Er zijn ook allerlei aanverwante
artikelen te koop. Levensgrote
paarden van kunststof, met bij
behorend veulentje, leuk voor in
de tuin. Nieuwe en versleten
paardenjassen, romantische ar-
resleetjes die bij gebrek aan
sneeuw voor het gemak op wiel
tjes staan. Stapels boeken en
tijdschriften. Gereedschap, za
dels en tassen. En natuurlijk
hoeden. Hoge hoeden, bolhoe
den, chique dameshoeden, een
hoed met veren voor de jacht-
aanspanning, een bolhoed voor
de sportgerij, een dressuurhoed
voor de dressuur.
In een hoek staat hét pronkstuk
van de beurs: een echt Victoria-
rijtuig. Verkoper Hein Verma
nen vertelt er alles oven ge
bouwd in 1888, volledig geres
taureerd. Donkerblauw, met
bordeauxrode fluwelen bekle
ding. Een typisch Engelse twee-
zitter uit de tijd van koningin
Victoria, voor het vervoer van de
hoge Londense heren. „Zet er
twee Friese paarden voor, en je
Rijtuigen, hoeden en zo'n 3.000 liefhebbers; het was gisteren dr{
Nieuw-Vennep. Foto: United Photos de Boer/Milan de Bie
/-Vennep.
kunt een bruidspaar zó naar het
stadhuis rijden."
Een koper is al gevonden, een
man uit Hillegom.
Prijs van de Victoria: 9.500 euro.
„Dat is niet zo veel hoor", zegt
Vermanen. Hazeu beaamt dat:
„Het is handel, maar je wordt er
niet rijk van. Het is allemaal^
hebberij. Persoonlijk kost hi"
mij alleen maar geld. Maar
ding meneer: mensen met
den hebben de hemel op
de."
René van Trigt
Hind huilde tranen met tuiten nadat ze uit Idols was weggestemd, en zocht troost bij presentatrice Toos-
ke. Foto: WFA/Bert Westendorp
Zo bedrukt als de stemming vo
rige weekwas na afloop van
Idols, zo veel praatjes hadden de
kandidaten deze week. Het ver
trek van Dewi leidde tot een
emotionele ontlading waar ie
dereen stil van werd. Het afval
len van Hind en het bekend
worden van de finalisten leidde
tot opluchting: eindelijk weet ie
dereen waar hij of zij aan toe is.
Hind mocht dan meteen na het
horen van het oordeel in tranen
uitbarsten, toen ze na een uurtje
de pers te woord stond, hield ze
het droog.
Vorige week was ze stilletjes, zei
bijna geen woord. Zaterdag
avond had ze praatjes voor tien.
Voor haar doen dan, want een
echte prater zal de 19-jarige
Hind nooit worden.
„Misschien is dit uiteindelijk wel
beter voor mijn carrière. De
winnaar moet van allerlei ver
plichte dingen doen. Voor hem
wordt de druk hoog. Ik kan toch
een beetje in de luwte blijven,
mijn vrijheid houden. Ik houd
erg van vrijheid."
De uitschakeling had ze niet
echt zien aankomen. Ze had een
rustige week en werkte vol ver
trouwen naar zaterdag toe. Met
haar prima stem was Hind voor
velen dé winnaar van Idols.
Twee tieners, Jim (15) en Jamai
(16), maken zaterdag uit wie de
eerste aflevering wint van het
RTL4-programma Idols. Jim had
niet verwacht zo ver te komen,
en Jamai dacht dat - als hij de fi
nale al zou halen - hij toch zeker
naast Hind zou staan. De kijker
besliste anders.
De twee vrienden is het nu om
het even. Jamai gunt Jim de
overwinning en omgekeerd.
Misschien hebben ze het Britse
verloop van Idols in het achter
hoofd. Daar had nummer twee
meer succes in de hitlijsten dan
nummer één. Maar hoe de fina
le-avond ook verloopt, beiden
weten dat hun carrière het ko
mende jaar hoe dan ook van
start gaat.
Toch is het een verrassing dat
Jim de finale haalt. Hij zat drie
keer eerder op de bank en is
veruit de minste zanger. Zijn
stemgeluid is monotoon en het
lijkt wel of hij alles door zijn
neus zegt en zingt. Jim: „Ik ben
heel vaak verkouden. Ik weet
niet hoe dat komt. En dat terwijl
ik mijn amandelen niet meer
heb."
Jim zowel op zijn zangtalent als
op zijn uiterlijk zo ver gekomen.
„Dat maak ik op uit de brieven
die ik krijg. 'Je kunt goed zingen
en bent ook een lekker ding',
staat er dan. Maar ook: 'je bent
een heel lekker ding eh o ja, je
kunt ook goed zingen'." Nu hij
in de finale staat, is wat hem be-'
treft de klus geklaard. „Ik dacht
echt vorige week al dat ik eruit
zou vliegen en deze week dacht
ik dat weer. Van tevoren zei ik:
als ik de finale haal, heb ik Idols
voor mezelf gewonnen."
Niet alleen Jim, maar ook de
juryleden en zijn mede-kandi
daten Hind en Jamai erkennen
dat het stemgeluid van Jim niet
het beste is van de Idols-finalis-
ten. Jurylid Jemey Kaagman:
„Maar Jim leert elke week bij.
Hij luistert heel goed naar de
Toch kan ze zich achteraf wel
iets voorstellen bij haar uitscha
keling. „Jim is een echt popidool
en Jamai heeft een heel sterke
uitstraling."
Het zou ook een rol zou kunnen
spelen dat waarschijnlijk meer
meisjes dan jongens stemmen
op hun favoriete Idols-kandi-
daat, vermoedt jurylid Jemey
Kaagman. En meisjes stemmen
op jongens. Kaagman had Hind
Jim. Foto: ANP/Rick Nederstigt
Jamai. Foto: ANP/Rick Nederstigt
graag'in de finale gezien. Om
ook een vrouw op het hoogste
podium te hebben, maar ook
omdat Hind gewoonweg het
beste zingt van de drie. „Maar je
ziet dat er meer meetelt dan al
leen je stem."
Wat Hind betreft is de eindzege
nu aan Jamai. „Hij is mijn maat
je. Hij heeft zó veel uitstraling,
ook al is hij geen echt popidool.
Hij voelt meer voor musical of
kritiek van de jury. Zo zingt I
minder monotoon. Ik heb bfc
wondering voor de manier ,5
waarop hij gegroeid is." Hinj,
stipt aan dat Jim pas vijftien!,
„En dan kan hij dit al aan. KL
je nagaan wat er van hem k%,
worden als hij blijft doorlerd,
als artiest. Jim is een hele grfo
Bij Jamai staan alle seinen oj,
groen. Een echt zwak punt i[t
niet snel te bedenken. Mis-
schien is hij minder geliefd
de fanatiek stemmende jon{|
meisjes? Kaagman: „En misT
schien ook niet. Hij staat in
finale. Wie denk je dat er op
hem gestemd hebben?" L
Jamai had zaterdag een zwar
avond. Hij werd door Reinoh
Oerlemans seconden in onzf
kerheid gelaten over zijn toeL
komst. De presentator verba,
de het wereldrecord 'langzai,
uitslag voorlezen' en de zenw
wen werden Jamai bijna te
Na afloop neemt hij OerlemE
niets kwalijk. Het laatste uui£
hoe dan ook zwaar. „En toei^
naar voren werd geroepen,
dacht ik echt dat het was afg»,
pen." Tj
Op de hotelkamer die de twu
finalisten delen, zeiden Jim L
Jamai vrijdagavond net vooiL
slapen gaan nog tegen elkaaf
als één van ons in de finale Li
staat, dan is het met Hind, n'
staan ze er samen. Niet tegel,
kaar, maar met elkaar. „We f
ben samen al een nummer Aq
schreven. Misschien kunner£
dat een keer opnemen. Dat
Engeland ook gebeurd." n
Nu de twee heren tegen oveji<
kaar in de finale staan, waagjn
niemand zich meer aan eenj j
voorspelling. Jim heeft al weL
alle kansen tegen zich, en JaL
lijkt zich overal moeiteloos L
doorheen te slaan. Jurylid Eii
win Jansen: „Ik doe geen voir
spelling.". Kaagman: „Het isL
ty-fifty." Hind: „Jamai wint, F,
maar Jim is eigenlijk het ulti^
popidool."
Dolf Rogmans
0
presenteren." Voorlopig blijf
Hind nog druk met Idols. D<
mende week heeft ze al een
le agenda met allerlei uitnod13
gingen. Daar komt de reeks
tredens in Ahoy nog eens bije'
mogelijk een single. De have
scholiere weet dan ook één
zeker: van school komt de k(
mende tijd weinig.
Dolf Rogmans
De Unicef-campagne tegen kinderarbeid Iaat ook in ons
gezin zijn sporen na. Dat het een schande is dat de acht
jarige Shewly in Bangladesh de hele dag in een steengroe
ve zit te hakken, wil ik nog wel aannemen. Maar dat
mijn zesjarige zoon verontivaardigd uitroept dat hij als
een slaaf wordt behandeld als ik hem vraag om vier pla-
cemats voor het avondeten op tafel te leggen, wekt bij mij
enige bevreemding. Dat kan Paul van Vliet toch niet be
doeld hebben, met zijn boodschap vooreen kind?
Het neerleggen van de placemats (voor het ontbijt, de
lunch en het diner) is één van de weinige dagelijkse be
zigheden die wij in het gezin nog wel eens willen uitbe
steden aan de nazaten. Het is een werkje van niks: ze lig
gen onderin een la van de servieskast. Die moet je open
trekken, dan moet je het stapeltje bordkartonnen onder
leggers oppakken en ze de afstand van anderhalve meter
naar de eettafel laten overbruggen. Binnen twintig secon
den- ben je er mee klaar. Maar je moet toch ergens begin
nen, met het opvoeden in de huishoudelijke taken.
Dit ogenschijnlijk eenvoudige kariveitje leidt nu al meer
dan een jaar tot een vorm van psychologische oorlogsvoe
ring waaraan Saddam Hussein nog een klein puntje kan
zuigen. De ergernis richt zich in eerste instantie op ons.
(Zuchtend): „Ja jeetje, ik moet hier in huis ook altijd alles
doen!"
En wanneer dat niet helpt, gaan de giftige pijlen richting
broer of zus (al naargelang wie het verzoek om de place
mats op tafel te leggen, het eerst heeft bereikt):
(Geërgerd): „Hij (of zij) hoeft nooit iets te doen! Hij (of zij)
is aan de beurt! Ik heb het vanoch tend al gedaan!" (De
opgedragen taak is zó zwaar dat het ondoenlijk is om
hem tivee keer per dag te vervullen).
Als hem (of haar) duidelijk is gemaakt dat dit soort argu
menten er niet toe doen, wordt overgaan op irritatiefase
2: het traineren. Zelden heb je een la van een servieskast
trager zien openschuiven, vergezeld van een zodanig ge
zucht en gesteun dat ik meerdere keren naar de televisie
ben gelopen om te kijken of er niet toevallig een herha
ling van de SBS-serie De Bevalling" gaande was.
Daarna is het tijd voor irritatiefase 3: het expres verkeerd
neerleggen van de placemats. Persoonlijk maakt het mij
helemaal niet uit boven welke placemat ik eet, maar als
je 6 of 10 bent, ligt dat kennelijk anders. Wij hebben vier
placemats (een welkomstgeschenk van het blad Seasons,
meen ik) met daarop getekende afbeeldingen van: de Pi-
per Indicum (Chili Pepper), de Cynara Scolymus (Arti
choke), de Ocimum Basilicum (East Indian Basil) en de
Solanum Melongera (Aubergine). Ik zou deze vitamine-
beplanting zonder de begeleidende teksten niet eens uit
elkaar houden, maar mijn zesjarige zoon wil alleen eten
van de Cynara Scolymus en mijn tienjarige dochter van
de Solanum Melongera,
Als er iets is wat ze van elkaar weten, dan is het dat wel.
Maar toch ligt, na elk afgedwongen placematcorvee, de
verkeerde placemat onder het bord van degene
(zoon of dochter) die zich (volgens dochter of
zoon) ten onrechte aan het placematcorvee
heeft onttrokken. Met als gevolg dat elke
maaltijd begint met oorlog (het onvermij
delijke vervolg op alle irritatiefasen).
Omdat ik weliswaar in het leger heb ge
zeten maar niet van oorlog houd, is liet
bovenstaande voor mij in de regel aan
leiding om zelfde vier placemats maar
op tafel te leggen. Het is een werkje van
niks, tenslotte. Maar dat is mijn echtge
note te makkelijk. Zij blijft derhalve de
slogan 'Help een werkend kind naar
school' volgens mijn zoon vertalen in 'Help
een schoolgaand kind aan een slavenbe-
staan'.
Met enige huivering las ik deze week dat
staatssecretaris Phao - in de nadagen
van dit kabinet - nog begint met een
campagne om de man vaker ach ter
het aanrecht te krijgen. Ik geloof dat
ook ik de ketenen van de slavernij
weer hoor rammelen.
Reageren?: column@dlckvandcrplas.nl
