REGIO
'Als je 65 wordt, ben je verplicht seniel'
Gevangenis op MEOB-terrein: wat een slechte bak!
Een echte christen voert
geen oorlog tegen Irak
Speelweide? Leiderdorp heeft
meer behoefte aan rustig park
AG 1 MAART 2003
NAVRAAG
Staatssecretaris Khee Liang Phoa wil mannen vaker achter het aan
recht hebben. Onder het motto 'Mannen in de hoofdrol' gaf de LPF'er
voor emancipatie en familiezaken donderdag de aftrap voor een uit
gebreide campagne: mannen moeten meer doen in het huishouden.
Goed initiatief vindt JOS SCHMIDT (69), scheidend voorzitter van de
Nederlandse Vereniging voor Huisvrouwen (NVvH), afdeling Leiden. Ze
nam eerder deze week afscheid van het NVvH-bestuur.
Goed idee om mannen het huishonden in te krijgen?
„Nou, ik vind zo'n campagne niet gek. Het gebeurt nog te weinig
dat mannen helpen in het huishouden.
Is het niet een beetje laat, zo'n campagne?
„Zoiets is nooit te laat. Vooral als vrouwen buitenshuis werken
moeten mannen ook in het huishouden actief zijn. En als ik zo kijk
bij mijn eigen kinderen, dan zie je dat mannen het toch makkelijker
vinden als vrouwen het
huishoudelijk werk doen.
Mannen willen wel wat
doen, maar moeten altijd
aangespoord worden. Ze
blijven toch eerder zitten
dan vrouwen."
Heeft u uw eigen kinderen
goed opgevoed, als het gaa t
om het uitvoeren van huis
houdelijke taken?
„Voor mijzelf is het niet bij
zonder dat mannen het no
dige in het huishouden
doen. Ik kom uit een groot
gezin en was gewend dat ie
dereen een taak had. Ik heb
een zoon en een dochter en
mijn zoon kan beter koken
dan mijn dochter. Hij vindt
dat ook leuk om te doen.
Maar de badkamer zal hij
nooit schoonmaken. En zo
zijn er ook weer dingen die
mijn dochter beter kan."
En toch ziet u dat de tradi
tionele rolverdeling in de
gezinnen van uw kinderen
nog niet is doorbroken?
„Zoals ik zei: mannen moeten meestal echt gevraagd worden om
iets te doen: ze doen het niet altijd uit zichzelf. Mijn schoonzoon
vindt het prachtig om boodschappen te doen, maar heeft twee lin
kerhanden. Het initiatief om dingen te doen komt meestal niet van
hem, dus zegt mijn dochter dan vaak: 'doe jij dit maar en doe jij dat
maar'. Dat doet-ie dan wel hoor."
Hoe zijn de taken bij u thuis verdeeld?
„Ik heb nooit problemen met mijn man gehad over dit onderwerp.
Hij komt ook uit een groot gezin en is van huis uit gewend om klus
sen in huis te doen. We hebben de taken goed verdeeld. Ik hoef bij
voorbeeld nooit te stofzuigen, maar zorg wel voor het eten en de
was. En hij zorgt dan weer voor de voorbereidingen bij het koken,
zoals het schillen van de aardappels, en regelt het in- en uitruimen
van de vaatwasser. En hij doet ook een deel van het tuinwerk."
tekst: Ema Straatsma
foto: Henk Bouwman
U IT DE ARCHIEVEN
ANNO 1978, woensdag 1 maart
LEIDEN - Het Rijkszuivelstation, gevestigd in een pand aan de Vree
wijkstraat, bestaat vandaag vijfenzeventig jaar. Het volgend jubile
umjaar zal het niet meer halen. In het kader van een nieuwe land-
bouwkwaliteitswet, daterend uit 1971, is besloten een aantal onder
zoekslaboratoria samen te voegen. Dat ene grote Rijkskwaliteitsinsti
tuut voor Land- en Tuinbouwprodukten, wordt gevestigd in Wagenin-
gen. Vorig jaar is met de nieuwbouw begonnen.
Het Rijkszuivelstation voorzag de goedgekeurde zuivelprodukten van
bijvoorbeeld het Rijksbotermerk. In het begin van deze eeuw was het
vervalsen van boter met vreemde vetten en andere stoffen nog sche
ring en inslag. Eveneens werd in het Leidse Rijkszuivelstation een
kaasmerk ontwikkeld bestaande uit een ongekleurd caseineplaatje.
Zowel het rijksbotermerk als het kaasmerk treft men ook vandaag nog
steeds aan op boter en kaas.
ANNO 1978, woensdag 1 maart
LEIDERDORP - De nieuwbouwplannen van de streekmuziekschool
passen volgens de commissie ruimtelijke ordening en openbare wer
ken goed in het totale beeld van de bebouwing rond Gallaslaan en
Engelendaal. Volgens een besluit van de raad zullen er op de plek
van de 'oude' streekmuziekschool aan de Hoofdstraat (zie foto) wo
ningen komen. Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507,2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de oalie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, G.P. Arnold
W.MJ. Bouterse (adjunct)
E-mail: directie@damiate.hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@damiate.hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-5150 5&7
ADVERTENTIES
071-5 356 300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut ine)
p/kw €55,00 p/j €210,60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Vo{ir nabezorging: 071-5128 030
mzj t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Allt auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
wc rden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
ree iten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
c.q de betreffende auteur.
JDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HCC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit'dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
wqrden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 507,2003 PA Haarlem.
Toevallige ontmoeting in Barrera, bruine pleisterplaats voor
studenten, stadgenoten en toeristen aan het Rapenburg. Koos
Reugebrink (72), hoogleraar met emeritaat, drinkt er op een
zondagochtend een kopje koffie en rookt een sigaar aan de
stamtafel. Achter hem legt een Engelsman aan een paar
Nederlanders uit hoe de tegenoverliggende universiteit is
ontstaan. Dat prins Willem van Oranje de Leidenaren na het
Spaanse beleg in 1574 wilde belonen voor hun dapperheid en ze
voorde keus stelde: of tien jaar geen belasting betalen of een
universiteit. Reugebrink staat op, complimenteert de verteller
met het verhaal over de instelling waar hij dertig jaar college
heeft gegeven en schudt achteloos een tweetalige limerick uit
zijn mouw.
DE DINGEN DIE
VOORBIJ GAAN
geven, dus werd ik daar be
noemd in 1965. Eerst parttime
en nadat de BTW eenmaal
was ingevoerd fulltime. Bij el
kaar heb ik er dertig jaar ge
werkt. Met heel veel plezier,
kan ik u zeggen. Vooral in de
perioden dat ik decaan was
van de Faculteit Rechtsge
leerdheid, tussen 1979 en
1982 en van 1993 tot 1995. Als
decaan vond ik dat ik voorzit
ter moest zijn van de afstu-
deersessies en dat
waren er
nogal
Terug op zijn stoel begint de
oud-hoogleraar belasting
recht, die zoals hij zelf zegt
'verplicht seniel' werd toen hij
de pensioengerechtigde leef
tijd had bereikt en niet mocht
doorwerken, een betoog over
recht en onrecht en de zin en
onzin van het leven. Redeloze
rijmen, gekke gedichten en
losse limericks komen in
hoog tempo voorbij, aange
vuld met anekdotes over de
afstudeersessies die hij voor
zat in de twee perioden dat
hij decaan was van de Facul
teit Rechtsgeleerdheid. „Zo'n
4000 bullen heb ik uitgereikt.
Dat heeft nooit iemand ge
haald in Nederland. Eigenlijk
zou ik dus in het Guinness
Book of Records moeten
staan, maar dat wilde de fa
culteit niet. Te ludiek. Onzin
en jammer, want aan de hand
van het ludieke onthoud je
vaak dingen."
Reugebrink, de man die de
wet voorbereidde waarmee in
1969 de BTW werd ingevoerd,
is er het levende bewijs van.
Hij kreeg de prestigieuze Hof-
stra-penning omdat hij fiscale
vraagstukken zo toegankelijk
kon maken, en volgens oud
studenten waren zijn colleges
in de droge stof een feest. Een
afspiegeling daarvan is het
vervolggesprek bij hem thuis,
waar hij een complete one-
manshow opvoert. De oud
wethouder van Leiderdorp,
die ook nog wel eens preekt
sinds hij z'n kandidaatsexa
men theologie haalde, zingt
zonder enige schroom een
zelfgemaakt lied en draagt
met stemverheffing voor uit
eigen sonnetten en ander
mans gedichten.
„Heeft u vanmorgen in de
kaant gelezen dat het asielzoe-1
kerscentrum in Sidderburen
dichtgaat? Ja? Nou, ik ook,
maar dan denk ik onmiddel
lijk: 'Wat zou er met de bok
gebeurd zijn?' Welke bok zegt
u? De bok die Kees Stip be
schreven heeft:
In Sidderburen was een
bokdie machtsverhiefen
wortel trok/Die bok heeft
onlangs onverschrok
ken/de wortel uit zich
zelf getrokken/waar
na hij zonder onge
rief/zich weer in het
kwadraat verhief./
Maar 't feit waar
door hij voort zal le
ven/ is dat hij ach
teraf nog even/ de
massa die hem hul-
digde! met vijf ver
menigvuldigde.
Dat vind ik leuk en
heb ik altijd leuk ge
vonden. Gekke
gedichten voor
dragen. Deed ik
ook altijd als ik
college gaf. Om
te vluchten uit de
droge stof van Koos Reugebrink: „Zo'n 4000 bullen heb ik uitgereikt. Dat heeft nooit iemand gehaald in Nederland." Foto: Mark Lamers
SCHRIJVENDE LEZERS
het belastingrecht, om even
op adem te komen. De weten
schap moet natuurlijk wel
voorop staan, maar daar mag
best af en toe een glimlach bij,
vind ik. Dat heb ik op de uni
versiteit wel eens gemist en
dat heb ik op mijn eigen ma
nier proberen in te vullen.
Natuurlijk heb ik ook weten
schappelijke boeken geschre
ven, maar mijn speelveld was
toch de collegezaal. Daar kon
ik het toneel spelen, zoals ik
dat had geleerd in mijn stu
dententijd op de Belasting
academie in Rotterdam, waar
ik na mijn HBS- en diensttijd
op terecht was gekomen. En
niet omdat mijn vader doua
neambtenaar was, maar om
dat je 35 gulden in de maand
kreeg als je daarop zat.
Ik heb die Academie afge
maakt in de vijfjaar die ervoor
stonden en ben op het Minis
terie van Financiën gaan wer
ken. Elke dag naar de Kneu
terdijk, vanuit mijn woning in
Den Haag, waar mijn vrouw
en ik als pas getrouwd stel
waren gaan wonen. Juist in
die tijd begonnen in Brussel
de besprekingen over de har
monisatie van de indirecte
belastingen, en aangezien dat
mijn hoofdrichting was ge
weest op de Academie, lag het
voor de hand dat ik die ge
sprekken bij moest wonen.
Zoals ook voor de hand lag
dat ik op het ministerie ver
antwoordelijk werd voor het
invoeren van de BTW, wat uit
die gesprekken was voortge
vloeid.
Even terzijde: in Brussel sprak
ik vaak met een Duitser over
de ethiek van het recht.
Door die gesprekken
gie gaan studeren, maar ik
krijg er ook weer een andere
associatie van. Met een ge
dicht van Stip. Vertel ik u ook
even: 'Dit weekeinde ging een
groepje maden/in Schevenin-
gen pootjebaden/De welbe-
spraakste van het stel/ sprak:
makkers, merken jullie wel! er
zijn hier heel wat maden bij!
die made zijn in Germanij'.
Maar goed, in de tussentijd
was de Belastingacademie op
geheven en was de opleiding
overgeheveld naar
de Universiteit
Leiden. Er
was er
maar één
die
daar
les
wat. Zeker in de eerste perio
de, waarin zo'n 1000 studen
ten per jaELr afstudeerden. In
mijn toespraken mocht ik
graag een paar regels citeren
van Robert Burns, Schot,
dichter en douaneambtenaar.
'Friendship is the green hill,
along life's dusty road', vond
ik zeer toepasselijk, want de
weg van het belastingrecht is
stoffig en dan moet je af en
toe even naar een groen heu
veltje kunnen vluchten. Even
lachen met je vrienden bij een
pilsje en dan die stoffige weg
van het dagelijks leven weer
op.
Even lachen hoorde er altijd
bij, ook tijdens de plechtige
promoties. Zo hadden we een
keer een kandidaat uit wiens
proefschrift een geweldige be
wondering voor de dichter
Martinus Nijhof bleek. Diens
laatste stelling was: 'Marsman
is geen dichter'. Nu mag een
laatste stelling omstreden en
grappig zijn, maar dit ging
een hoogleraar in de letteren
die erbij was toch te ver. 'Ik
weet dat er over een laatste
stelling gewoonlijk niet gede
batteerd wordt', zei hij, 'en ik
zou sommige regels van
Marsman ook niet gemist
hebben als hij ze niet had ge
schreven, maar dat hij geen
dichter zou zijn geweest, vind
ik toch lichtelijk beledigend.
Dit kan niet'. Het werd dood
stil. Tot de kandidaat het
woord nam. 'Ik ben blij dat u
erover begint', zei hij, 'want
ik heb het hier niet over
Marsman de dichter,
maar over mijn buur
man die Marsman heet
en loodgieter is. En zo
als bewezen is toen
mijn waterleiding was
gesprongen: hij krijgt
geen pijp dicht. Dus
ik houd het vol:
Marsman is geen
dichter'.
1 Dergelijke humor
zorgde dat ik er al
tijd plezier in hield.
Ook in het uitreiken
van de bullen. Rond
de 4000 heb ik er
overhandigd en het
stond me nooit tegen,
zoals ik ook eens tegen
koningin Beatrix heb ge
zegd. Prins Constantijn
was 'mijn' nummer 3612
en in mijn toespraak re
kende ik
hem en zijn ouders voor dat'
ik, uitgaande van een gemidi
delde van tien minuten per 1
uitreiking, er op dat momenf
al 602 uur aan had besteed. I
kunt zich afvragen of ik die 1
tijd niet beter had kunnen bf
steden', vervolgde ik, 'maar
dan is mijn antwoord vol
mondig 'nee'. Het is uiterma
te belangrijk om aandacht te'
schenken aan het afstuderer
van een student. Twee keer i
mijn leven heb ik gezeten
waar u nu zit, toen mijn zoor
en mijn dochter afstudeerder
en ik weet nog dat ik dat harr
verwarmend vond. Ik was bf
retrots'. Na afloop kwam deP
koningin naar me toe, gaf mr
een hand en zei: 'Meneer E
Reugebrink, ik ben beretrots
Ja, ik vind het jammer dat ht
allemaal voorbij is. Ik had j
graag door willen werken,
maar op je 65ste doe je niet
meer mee. Dan word je 'verf
plicht seniel' en kun je kennP
lijk geen handtekening meer
zetten. Daar ben ik licht verf,
bitterd over. Maar ach, ik hef
mijn vrouw, mijn kinderen e
mijn kleinkinderen, ik puzzé
graag, wandel drie keer per
dag en ik preek nog af en toe-
In de buurt en bij speciale gr
legenheden, zoals bij de her
denkingsbijeenkomst van h6
ongeval op het Christelijk LC
ceum in Apeldoorn. In de tij
dat ik daar op zat, was daar
een gevechtsvliegtuig op ge-p
stort, waarbij een aantal mej
deleerlingen omkwam. Ik hi
er mijn vliegangst aan overj
houden.
Toch heb ik nog een jaartje
aan de universiteit van Floriè<
gedoceerd en verder heb ik b
een prachtig leven gehad. Ikili
heb de herinnering aan al div
ogen die me bij het begin va 1;
h« studiejaar aankeken met a
die onuitgesproken vraag:
'Wat is recht?' Recht is alles
wat geen onrecht is, zei ik
dan. Maar soms is recht ookjir
onrecht en moet je dat on- r
recht gebruiken om een gro ei
ter onrecht te bestrijden. Oo a
log is onrecht, maar was in c w
Tweede Wereldoorlog het ei re
ge middel om een groter on-aj
recht uit te schakelen. Wat
Saddam Hussein doet is on
recht, maar ik ben fel tegen
een oorlog met Irak, omdat
het onrecht van zo'n oorlog
groter is dan het onrecht dat
blijft bestaan als je die niet
voert. Zo is alles relati*
Daar is een out
maar toepassel
ke limerick ove
'Er was een kaa
boer in Gouda/
die zat om de ti
fel zijn vrouw n
maar riep die
vief/alles is rek
tief/ want als ik ;i
iets harder loop^&
zit ik jou na.
Stomverbaasd, in opperste verbazing of - di
plomatiek uitgedrukt - bijzonder onaangenaam
verrast. Zo kun je onze gemoedstoestand om
schrijven toen wij kennis namen van het artikel
in het Leidsch Dagblad van zaterdag 1 februari
over de plannen voor de bouw van een gevan
genis op het MEOB-terrein in Oegstgeest.
Het is wel een bak zeg: een gevangenis voor
driehonderd gedetineerden zo dicht bij een
woonwijk en dat terwijl op een steenworp af
stand, aan de rand van Sassenheim, ook al een
jeugdgevangenis (Teylingereind) staat. Op deze
manier wordt het crimineel gehalte in de buurt
wel ongekend hoog. Dit is een uiterst onge
wenste situatie. Oegstgeest en zijn omgeving
hebben toch zeker wel hun bijdrage geleverd
met Teylingereind? En dat in zulk een dichtbe
volkt gebied?
Dit kan toch niet de alom geroemde Oegstgees-
ter klasse zijn, waarmee de bewoners naar deze
nieuwbouwwijk Morsebel werden gelokt? Wij
werden verwelkomd met een bord: 'De natuur
als naaste buur'.
Wat bezielt een wethouder überhaupt om zelfs
maar over dit soort plannen van gedachte te
wisselen? Is het een slinkse manier om het res
terende deel van het terrein in handen te krij
gen?
Neen, dat is niet eerlijk. Het was de gemeente
óók om de werkgelegenheid te doen. Let op het
woordje 'ook', dat betekent dus dat er eveneens
andere overwegingen zijn geweest. Wij zouden
graag willen weten welke dat dan zijn. En waar
blijven onze politieke partijen? Van hen horen
wij in deze kwestie tad noch teken.
O ja, er is nog iets waar de buurtvereniging
nogal over gepikeerd is. In 2002 heeft wethou
der Meester ons nog toegezegd dat bewoners
en de buurtvereniging Haaswijk en de Morse
bel vroegtijdig zouden worden geïnformeerd
over mogelijke plannen met betrekking tot het
MEOB-terrein. Het is daarom voor de buurtver
eniging onbegrijpelijk en onaanvaardbaar dat
gedane toezeggingen wederom niet worden na
geleefd.
Hoe moeten wij het trouwens rijmen dat wet
houder De Ruijter in het Leidsch Dagblad van 7
december 2002 het uitgebreid heeft over een
toekomstvisie voor het MEOB-terrein en zijn
collega Meester hier al een concrete invulling
aan geeft?
Tot slot hebben wij nog één kwestie waar wij
ons zorgen over maken: is de gemeente wel
sterk genoeg om voldoende weerstand te kun
nen bieden tegen de Rijksgebouwendienst
CRgd). Heeft zij daar wel de mogelijkheden voor
(financieel en vakinhoudelijk gezien)?
Wij denken eigenlijk dat deze bekendmaking
een 'cri de coeur' was van onze wethouder
Meester. Zij zoekt natuurlijk medestanders om
dit waanzinnige plan van de Rgd tegen te houe
den. Daarbij kan zij alle steun gebruiken. Nou ei
die kan zij krijgen - van de bewoners en van
onze buurtvereniging. Wij willen haar graag
helpen, een handtekeningenactie opzetten, g
woon allerlei andere middelen inzetten om va Ik
deze onzalige gedachte een zalige gedachte te
maken. En dan ruste deze gedachte in vrede., ne
Maar dan willen wij er wel goed bij betrokken 101
zijn en niet meer met voldongen feiten worde et
geconfronteerd.
Neen, het spijt ons mevrouw Meester, wij kunjio
nen dit toch echt geen goede bak vinden!
Namens buurtvereniging Haaswijk en de Morfcc
sebel,
Albert Nleuwenbu e
HJV. Cot ui
Peter Thomijr
OegstgeeOX
f:
Weer staat het mensdom aan de
vooravond van een oorlog, een
oorlog die Amerika zo graag wil.
'In de naam van God val aan',
God is met Amerika volgens de
president van Amerika. Geef ons
heden ons dagelijks olie, geld en
macht
Onze regering staat achter deze
misdaad, want oorlog is mis
daad daar hoeven we niet over
te redetwisten. Nederland loopt
weer als een schuw eendje ach
ter Amerika aan met de hoop
dat het ook nog een olie-graan
tje kan meepikken van zo een
verschrikkelijke oorlog. Onze
minister-president is zwaar
christelijk Maar een waar chris
ten voert geen oorlog waar vele
onschuldige mannen, vrouwen
en kinderen de dood worden in
gejaagd.
Dit weet Balkenende zeer goed,
maar, zegt hij: 'Het is een nood
zakelijke oorlog en in iedere
oorlog zijn er slachtoffers'. Zijn
woorden zijn altijd tweevoudig
zoals: 'Ik ben tegen oorlog, maar
die leider van Irak is een bandiet
en moet een halt worden toege
roepen. Ook als dit met oorlog
moet gebeuren. Er zullen doden
vallen, maar dat is een aan
vaardbaar risico'.
Dit heeft niks meer te maken
met Christus. Het zijn woorden
van Kaïn, de moordenaar van
den beginne. Jezus is de vrede
vorst. Koningin Wïlhelmina
Jan Peter Balkenende.
Foto: Reuters/Guido Benschop
sprak in 1945 de woorden 'Wij
zullen van Nederland een chris
telijke natie maken'. Er is niks
van terecht gekomen. Dat zien
wij allemaal en alles gaat weer in
de naam van God. De wereld en
vooral Nederland is aan het ein
de van de balk.
P. van Delft,
Oegstgeest.
Hierbij een reactie op het artikel 'Politiek ak
koord met speelpark De Bloemerd' in de
krant van 6 februari. Ik vind het belachelijk
dat er in De Bloemerd een speelweide ge
pland staat voor kinderen van 10 jaar en ou
der. De halfpipe die is geplaatst, was al bela
chelijk en nu ook nog een speelweide.
De Bloemerd is een park waar men gaat
wandelen of sporten. Het is al geen groot
park, maar nu worden er steeds meer stukjes
natuur verruild voor faciliteiten waar slechts
een kleine vraag naar is. De speelweide bij
voorbeeld.
Er was jarenlang een stukje gras met daarop
een aantal klimrekken. Deze zijn weggehaald
omdat ze verrot waren, maar niet vervangen
door nieuw materiaal. Nu is er het plan voor
een speelweide bij de halfpipe waar kinderen
kunnen spelen uit, jawel, Leyhof. Deze buurt
is ruim opgezet en bestaat uit nieuwbouw,
ut
kunnen ze daar geen toestellen neerzetten? ol
Trouwens, wie laat zijn jonge kinderen allei iel
in een donker park spelen?
Nog een voorbeeld: de hangplek. Er is een
hangplek gecreëerd waar totaal geen vraag
naar was. Men zat aan het water in de zom .1
en niet bij het basketbalveld. Het hele idee
van 'hangen' is gezellig bij elkaar zijn, en nijeri
op een donkere koude plek vernikkelen.
Ik hoop dat Leiderdorp eens zijn prioriteite ee
gaat stellen en dan hoop ik dat de natuur
eens een keer voorrang krijgt. Er is meer
vraag naar een rustig mooi park dan naar
een speelweide. Er is namelijk geen rustig
plekje meer te vinden en na het centrumplsier
bij de Houtkamp is alleen De Bloemerd noj io(
over. Ik hoop dat de gemeente daar eens aa )e
denkt.
Nienke Sixm >ül
Leiderdof er
ap
