regioH
Erbij gelapt door je oorsmeer
Een bemoeizuchtige ex-man met een videocamera
ai
Wanneer legt Norder zich erbij neer
dat Valkenburg een vliegveld blijft?
Valkenburg ma
en moet niet i!idf
GERECHT
li
NAVRAAG
De Belg E. de Bolster gelooft er helemaal niets van en daagt daarom
de Leiderdorpse evangelist Jan Zijlstra uit. Die kan 10.500 euro ver
dienen als hij kei-
'Ik maak vaak mee dat
God mensen geneest' ^od"npat,ent
0 heeft genezen van
een terminale ziek
te. De Bolster wil met deze actie aantonen dat Zijlstra, die met zijn
genezingssessies volle zalen trekt, een charlatan is. Wat vindt de Kat-
wijkse dominee PIETER STAM hier allemaal van?
Goed initiatief van meneer De Bolster?
„Ik sta zeer sceptisch tegenover gebedsgenezers, maar sta ook
sceptisch tegenover dit soort weddenschappen of uitdagingen. Je
hebt al eeuwenlang mensen die beweren
te kunnen genezen in naam van God. Ik
zet daar mijn vraagtekens bij. Als ik zo'n
Jomanda dan weer op de radio hoor zeg
gen: 'Mevrouw ik krijg wat door, u heeft
helemaal geen tumor', dein denk ik: kan
dit allemaal maar ongestraft? Het wordt
helemaal verdacht als die gebedsgene
zers hun eigen naam met hoofdletters
gaan schrijven, zoals Zeilstra of Maas-
bach doen. Ik ken ook een man die die
gave heeft, maar dat niet aan de grote
klok hangt. Hij gaat veel bij boeren langs,
want dieren genezen kan hij ook. Van
publiciteit wil deze man niets weten.
Voor zo iemand heb ik meer respect. Be
scheidenheid siert de genezer."
De Bolster heeft onder andere kritiek op
Zijlstra's technieken. Hij beweert dat de
evangelist gebruikmaakt van hypnose.
Hoe kijkt u daar tegenaan?
„Ik voel met die meneer mee. Bij dergelijke technieken kom je al
gauw bij het paranormale en het occulte terecht en daar kun je je
maar beter afzijdig van houden. Dit lijkt me niet de rechte, bijbelse
weg."
Wat denkt u, kdn God genezen?
„Zeker, dat gebeurt vaak. Alleen denken de mensen dan dat de
dokter dat heeft gedaan. Ik maak in mijn werk regelmatig mee dat
mensen genezen en zie dat wel degelijk als gebedsverhoring. Zo
kende ik een zeer gelovige vrouw die hier op de Boulevard woonde
die leverkanker en borstkanker had. Ze had een tumor in haar
borst zo groot als een kanonskogel, zo omschreef de dokter het. De
vrouw vroeg de Heere om de tumor weg te halen of haar te leren er
vrede mee te krijgen. De tumor is nooit meer aangetroffen. Aan de
kanker in haar lever is ze trouwens wel een paar jaar later overle
den."
Wat adviseert u terminale patiënten?
„In ieder geval niet om naar een gebedsgenezer te gaan. Kijk, we
gaan allemaal een keer het leven uit. Ik adviseer mensen toch te
proberen zich voor te bereiden op het sterven en daar vrede mee
te hebben, als het kan te geloven dat men naar God gaat en voor
de achterblijvers een aantal zaken te regelen voor daarna. Maar
bidden om genezing mag ook, hoor. Soms worden de gebeden
verhoord, soms niet."
tekst: Paul de Vlieger foto: Dick Hogewoning
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1903, Vrijdag 13 Februari
ANNO 1978,
maandag 13 februari
LEIDEN - Het kan vriezen en
dooien en dat deed het afge
lopen zaterdag en zondag al
lebei. Dat maakte het ijs op
de meeste plaatsen in de
stad nog erg onbetrouwbaar.
De verkoop van schaatsen le
verde zaterdag nog geen pie
ken op. Schaatsenslijpers
hadden het overigens wel
druk.
Foto: archief
Leidsch Dagblad
LEIDEN - Het Leidsche Prentenkabinet huisvest onnoemelijke
schatten. Denk echter niet, dat ge ze naar waarde kunt beoordeelen
en dienstbaar maken aan uw studie. Wel neen, deze bergplaats is
voor 't publiek geopend des Dinsdags alleen van 1-3 uren, altijd als
ze door omstandigheden niet gesloten blijft. De persoon, belast met
't toezicht, woont niet te Leiden, en de u als een adjudant volgende
suppoost zou doodsangsten uitstaan u van 't een en ander te bedie
nen. 't Is werkelijk onbegrijpelijk, dat deze rijksinrichting, feitelijk ei
gendom van 't algemeen, niet op iederen dag, gedurende een lange-
ren tijd, voor 't publiek geopend is. Wie deelt hierin de lakens uit?
RIJNSBURG-Gisteravond omstreeks zes uren hadden wij iets in
Rijnsburg te zien, hetgeen zeker velen onzer ingezetenen nooit heb
ben aanschouwd. Een kind van circa 2 jaar lag in een wagen in huis.
Daar de vader en de moeder afwezig waren wegens werkzaamheden,
was het kind alleen, maar het krijgt gezelschap, en wel van een rat,
die op zoo'n ruwe manier aan het kind begon te knagen, dat het met
vele bloedende wonden door
de buren werd gevonden. Ge
lukkig is de toestand van het
kind op het oogenblik vrij
wel. Alweder dus een treurig
gevolg van den arbeid der
vrouwen, die jonge kinderen
thuis onverzorgd achterlaten.
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 Ln.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van
plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad,
Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B M. Essenberg, G.P Arnold
W.MJ. Bouterse (adjunct)
E-mail: directie@damiate.hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@damiate.hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-5 '5° 5^7
ADVERTENTIES
071-5 356 300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail. abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut. ine)
p/kw €55,00 p/j €210,60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per beuling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19 30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
c.q. de betreffende auteur.
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2003
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 507.2003 PA Haarlem.
DONDERDAG 13 FEBRU
HDC970
Als je denkt dat alles over
het Marinevliegkamp Val
kenburg al een keer is ge
zegd, komt daar ineens me
neer Norder (LD 1 februari:
'Provincie steunt omsinge
ling Valkenburg') met een
suggestieve persconferen
tie. Hij stelt met minister
Kamp te zijn overeengeko
men dat er wellicht op een
deel van het vliegkamp ge
bouwd kan gaan worden.
Wat een stompzinnig idee!
Het is bij geen enkel vlieg
veld in Nederland mogelijk
om in de directe omgeving
te bouwen. Sterker nog: bij
Zwanenburg moesten re
cent nog woonboten en
huizen verdwijnen vanwege
de aanleg van de vijfde
baan. En dan zou je binnen
de grenzen van het vlieg
kamp Valkenburg huizen
gaan bouwen? Belachelijk.
Inwoners van Valkenburg
en Wassenaar zijn niet an
ders gewend dan dat er
vliegtuigen op weg naar
Valkenburg over hun hui
zen vliegen. Maar wie straks
een huis op het vliegkamp-
terrein koopt of huurt,
hangt direct aan de telefoon
als er midden in de nacht
een vliegtuig van het vlieg
kamp vertrekt. Bovendien:
aan de kant van het vlieg
kamp waar Norder wil gaan
bouwen, heeft het vlieg
kampterrein nu net de
hoogste natuurwaarde.
Laat Norder nu eens de rea
liteit onder ogen zien: het
vliegkamp komt misschien
beschikbaar voor woning
bouw, maar niet eerder dan
na 2020. Tot nu toe heeft
Norder zich - net als Ron
Hillebrand, die andere aas
gier die het vliegkamp wil
sluiten - opgesteld als een
eigenwijs bestuurder. Het
rijk beslist over Valkenburg,
niet de provincie en niet de
gemeente Leiden.
Marco PJ. Borst,
Leiderdorp.
jartei
dië
agtw
heef
ds de
Oorafdrukken leveren steeds vaker het bewijs bij ernstige misdrijven
ivrij
Een reactie op artikel hetProv 'n a
omsingeling van vliegkamp Val nut
de krant van 1 februari. ee9
Het gekonkel is weer begonnen 'n u
nu maar eens een keer afgelop^et
het gezeur over het vliegveld. Hp001
mag niet, kan niet en moet niet !n<t
regio zijn nog verschillende loc^e I
nogal wat huizen kunnen word lce(
maar alles draait om het vliegki mc
deze mijn reactie: handen af va
Valkenburg. Laat het besluit in^gd
Kamer het juiste zijn. Meneer P ^9
maar heel gauw wat anders gaaf Ni<
maar niet meer in het provincif
laat ze nu eerst maar eens een s M
derzoek instellen naar de ruimiPP3-
daadwerkelijk nog is. °P
v*
Ronald P?011
Isei
SP
»eni
Een Katwijkse vrouw en haar
man liggen in scheiding. De
echtelieden kunnen niet meer
met elkaar onder één dak le
ven en dus pakt de man zijn
biezen en vertrekt. Van het
wederzijdse vertrouwen is nog
maar bitter weinig over. Zo
weinig zelfs dat hij besluit het
doen en laten van zijn toe
komstige ex-vrouw op camera
vast te leggen. Met de video
beelden wil hij aantonen dat
zij geen goede moeder is. Hun
drie kinderen kunnen beter
aan hem worden toegewezen,
meent hij. Daarbij wordt hij
gesteund door zijn oude bu
ren. Die geven de man direct
een seintje, zodra de buur
vrouw haar woning zonder de
kinderen verlaat.
Als de Katwijkse na het doen
van de wekelijkse boodschap
pen weer wordt geconfron
teerd met haar filmende ex-
man, vraagt ze hem dringend
de camera weg te doen. Hij
weigert dat en roept triomfan
telijk uit: „Nu heb ik je te pak
ken, jij bent hier en de kinde
ren zitten alleen thuis!" Dat de
moeder allang een oppas voor
haar kinderen heeft geregeld
gaat er bij hem niet in.
De vrouw begint zo langza
merhand haar geduld te ver
liezen en wil de camera afpak
ken. Haar man laat de filmap
paratuur echter niet los en
grijpt de moeder stevig bij de
duim. Die duwt hij vervolgens
hardhandig naar achter waar
door de vrouw vanwege de
pijn los moet laten. Als tegen
reactie slaat de Katwijkse op
haar beurt met de volle bood
schappentas op zijn schouders
en in het gezicht. Kleine glas
splinters van een gebroken fles
cfrank zorgen ervoor dat de
man aan het incident een snij-
wond overhoudt. De vrouw
komt er zonder kleerscheuren
vanaf maar moet wel voor de
rechter verschijnen.
Die heeft net als de officier van
justitie weinig zin om zich
over de zaak te buigen. Ruzies
rondom een scheiding dienen
eigenlijk niet voor zijn neus te
worden uitgevochten, vindt
hij. De officier kan de reactie
van de vrouw welïegrijpen:
haar advies.
De rechter is het daarmee on
eens. De geweldadige reactie
van de vrouw op het gedrag
van haar man is niet strafbaar,
oordeelt hij. „Hier is sprake
van noodweer exces." En dus
wordt de Katwijkse ontslagen
voor rechtsvervolging.
Mishandeling
Een hardwerkende Leidenaar
is dolgelukkig wanneer een
vriend hem in zijn bouwbe
drijf een baan aanbiedt voor
langere tijd. Financieel gaat hij
er met dit werk namelijk flink
op vooruit. Het genot van zijn
betere salaris is echter maar
van korte duur want na twee
weken houdt zijn vriend de sa
menwerking al voor gezien. De
Leidenaar krijgt te horen dat er
op het moment te weinig werk
voor hem is en hij wordt zon
der pardon op straat gezet.
In één klap is de man zijn
baan, geld en vriend kwijt. Om
toch rond te kunnen komen,
besluit hij daarom zwart wat
bij te klussen. Zijn voormalige
vriend én baas is daar duide
lijk niet van gecharmeerd. Die
beschuldigt hem van brood
roof en dreigt acties te onder
nemen. De Leidenaar neemt
de verwijten niet serieus en
werkt stug door. Dit tot woede
van de eigenaar van het bouw
bedrijf die zijn voormalige
werknemer maar al te graag
een lesje wil leren. Hij zoekt de
zwartwerker daarom op en
slaat met een spade hard op
hem in.
Terwijl het slachtoffer ineen
gedoken van de pijn over de
grond rolt, hoort hij de agres
sieveling roepen: „De maak je
kapot. Ga maar dood, dan
kom je tenminste niet aan
mijn brood." Het slachtoffer
vreest voor zijn leven maar
kan niets anders dan de vele
klappen incasseren. Met bloe
dingen en gekneusde ribben
weet hij uiteindelijk weg te ko
men.
Hoewel de verdachte is opge
roepen om vandaag voor de
rechter te verschijnen, laat hij
zich niet zien. Dankzij zijn lan
ge strafblad vol vernielingen,
openlijke geweldpleging, en
wapenbezit kan
toch zonder moe
van hem vormen
delijk een licht oi
type", constateer jL-;
„Je kunt wel steil j
hier om een agre -
tje gaat. Uit de v
van het slachtofii
getuige blijkt dat
malen met een s(
slagen."
De zaak is wat ha
rond. De man isi -
schreef gegaan e ré
moeten boeten, i
rechter acht de n
deling bewezen,
der zestig uur taa
een maand voon
gevangenisstraf. f
straf', geeft hij to
is omdat het feit
enhalf jaar geled
plaatsgevonden.
Het slachtoffer,
niet af is van mg
gevolg van de mi f
in ieder geval te\ 1
lucht verlaat hij (r
Floor Ligtvoet
s
Orions op Marinevliegkamp Valkenburg. Foto ANP
„Uw man vertoont stalkerach
tig gedrag. Het zou mij dan
ook niets verbazen als hij bin
nenkort in het verdachten
bankje staat", verklaart ze.
„Die eerste klap met de bood
schappentas zie ik als een po
ging tot zelfverdediging, maar
voor die tweede klap eis ik een
voorwaardelijke geldboete. In
de toekomst moet u tijdens dit
soort situaties weglopen, ook
al bent u nog zo boos", luidt
er
George Maat en Lynn Meijerman: „Op
ontstaan." Foto: Hielco Kuipers
dit moment zit er nog geen systeem in het politiebestand, maar uiteindelijk moet
De inbreker steekt zijn ijzerdraadje in
het slot, maar luistert eerst nog even
aan de deur. Verstandig, want mis
schien kan de bewoner van het huis de
slaap niet vatten en loopt hij nog be
neden rond op zijn pantoffels. Toch
kan deze voorzichtigheid de inbreker
fataal worden. Huidvet op zijn oor laat
een prachtige afdruk achter op hout of
glas. Rechercheurs zijn daarom niet al
leen meer geïnteresseerd in vingeraf
drukken, maar tegenwoordig ook in
oorschelpen. Met dank aan anatomen
van de Leidse universiteit, die zich
morgen met het oren-project op de
landelijke publieksdag presenteert. Het
doel: laten zien hoe praktisch weten
schappelijke kennis toepasbaar is.
George Maat en Lynn Meijerman
hebben hun werktafel vol liggen met
zwarte afdrukken van oren op wit pa
pier. Op het bureau zwerven verder
dossiers als 'de Twentse mummie'
en talloze preparaten en uitstrijk-
jes tussen knijpflesjes alcohol.
Vanuit een vitrinekast kijken ver
geelde mensenschedels de kamer
in.
„Vorig jaar zijn er zeker twee
honderd zaken geweest waarbij
oorafdrukken zijn achtergela
ten", zegt Maat. „Vaak zijn
dat de ernstiger misdrij
ven, want dat zijn mensen
die niet over één nacht ijs
gaan en zorgvuldig, van
kamer tot kamer het huis
afwerken."
Oren speelden bijvoorbeeld
een beslissende rol in een
overval op een bankiersecht
paar uit Oostvoome. De
man en vrouw werden
vastgebonden, met de dood
bedreigd en van een flinke som
geld beroofd. De dader had aan
een raampje geluisterd en jawel: de
oren van een toen 28-jarige
Alblasserdammer deden
hem de das om. De
man ging voor tien
jaar de gevange
nis in.
hun sporenonderzoek. Met een data
bank kan dat veel sneller en gaat de
pakkans omhoog.
Is een oorafdruk uniek of niet, dat is
de vraag. „Van vingerafdrukken ne
men we al honderd jaar aan dat die
uniek zijn", zegt Maat. „Hoewel dat
nooit is onderzocht." Het nadeel van
een oor is dat die plooibaar is. De in
breker die ingespannen aan de deur
luistert, drukt zijn oorschelp krachti
ger tegen het hout dan iemand die
even vluchtig luistert. Taak van Meij
erman is om te onderzoeken hoe
groot statistisch de kans is dat een af
druk overeenkomt met het oor van
een verdachte.
Zullen inbrekers zich niet tweemaal
bedenken voor ze ooit nog hun oor
tegen een ruit of deur drukken nu ze
weten dat het vlezige flapje hen de
kop kan kosten? Meijerman: „Bij
vingerafdrukken dachten mis
daadbestrijders
dat ook,
jaar geleden. Toch blijven recher
cheurs tot op de dag van vandaag
vingerafdrukken aantreffen."
Maat: „Dieven zijn slordig en gemak
zuchtig, anders word je geen dief.
Dan zou je wel werken. Bovendien
kun je oorafdrukken moeilijk
vermijden.
Om
een landelijke of Europese orendatabank
Maat kent een Zwitserse rechercheur
die onderzocht oorafdrukken bij drie
verschillende zaken. Hij had een aan
tal verdachten op het oog. Opeens
bedacht hij zich dat het er maar één
kon zijn. De andere vielen af omdat
de oorafdrukken te hoog zaten voor
kleinere mannetjes.
In Leiden zijn binnen twee jaar bij
twintig inbraken, twintig keer dezelf
de oorafdrukken aangetroffen. Dat
moest wel dezelfde persoon zijn. De
kans dat de recherche hem een keer
pakt op een bijzaakje wordt dan heel
groot, denken Meijerman en Maat.
Op dit moment zit er nog geen sys
teem in het politiebestand, maar uit
eindelijk moet er een landelijke of
Europese orendatabank ontstaan. Nu
is een huurmoordenaar hooguit twee
maanden actief op een aantal klusjes
voor hij weer het land uit vlucht.
Want hij weet dat de rechercheurs
toch minstens zo lang nodig hebben
voor
geen vingers achter te latfj6
handschoenen gebruikeif
knop afvegen. Maar er is^r
ker die ook nog een steth
meeneemt, want dan ziti jw
oren dicht en hoor je niei vaI
mand op de galerij aan krV001
jij staat te luisteren."
Leiden presenteert het oi^^o
i lande! je d
DenH
umven ientl
tor van de maaü|en 5
bieden Nederla rat z(
versiteiten eer n st?
in de vorm v wen
tor aan demi diet
nister Van cu]
van ondenSp€
Leiden wi zo)
laten ziende
onderzoel e lei
Nu de wiütijd
de broekii
aanhalen,
die als eer%ri j
vaar dreig
de anatom
„Ni
in d(
\nthrof jd
aan elke
vakken wa
dat mom
veel be
ma%,
wili
niet
Danii
dat je
ken ook
goed kan
om de ide
achterhalt
sen die uit
den gehenge j
stellen van deï^(
het geslacht,
leen losse licha ;*j
worden gevond
het meisje van
Zijn vak profiteert!
vende belangstelling
heid en criminaliteit, f
toe. Geleerden moeti
ren zichzelf te present
nut te verkopen. „He i
schil in levenshoudii jj
delaar leeft daarvan,
schapper is niet
stem te verheffen. I
tijd gewoon studen
ISi
0 ibra
v men
11N «era
mso
ki
an
i'ïika-
ntn en
iÜT"
imsi
eer
jere:
rekei
Silvan Schoonhoven
