Sponsoren vanaf de
ijlijn heeft geen zin
Hoefew wtwu wMtMwot
Succes bepaalt financiële steun, niet de recessie
SPORT
zaterdag 1 FEBRUARI 20C>3
de
Vol'
-ter van der Hulst
lijk te
lelijke sportbonden zijn in last. Het overgrote
j Det het zonder hoofdsponsor stellen. Is dat een
in ie zich voortzet in de amateursport? Merken de
ie af-ingen in de Leidse regio dat bedrijven steeds va-
^de iancj 0p de knjp houden? En komt dat door de
1 jjs lisch tegenwind? Frank van den Wall Bake, goe-
gebied van sportmarketing, gelooft niet in
lid- tste. „Het is niet zozeer de recessie die de proble-
tem-.roorzaakt, maar de ondeskundigheid en het op-
Og
isme van sportbestuurders. Bij amateurvereni-
maak je dat uiteraard vaker mee."
m- t, het Nederlands volleybalteam, BS Leiden en
ït akers van Oegstgeest mogen dan elk op een
illend niveau uitkomen, één ding hebben ze
het n: ze missen de financiële steun van een grote
lig- lieter. Voor de meeste clubs is dat een pro-
want niet alleen in de profsport, maar zeker
ilt amateurniveau maken sponsorgelden een
Jelij- belangrijker deel van de begroting uit.
3 in Wall Bake ziet het met grote regelmaat ge
ek i. Bij het opmaken van de jaarcijfers wordt de
igmeester opeens met een financieel gat ge-
nteerd. „Al snel wordt dan gezegd: „Dan zoe-
toch een sponsor." Maar dat is de omgekeer-
eld." Verenigingen moeten zich volgens hem
afvragen wat zij te bieden hebben en wat dat
is. Hoe hoger het bedrag, hoe hoger de eisen
sponsor. „Natuurlijk spelen emotie en verbon-
id met een club een rol, maar een potentiële
)r zal toch vaak een tegenprestatie verlangen.
orplan
|n Wall Bake vindt dat lokale verenigingen een
arplan moeten maken geënt op de lokale indu-
|Sportbestuurders moeten zich verdiepen in de
wen en zich afvragen welke past bij ons? Bepaal-
uijven combineren beter met een bepaalde
■Ze moeten zich afvragen wat de bedrijven be-
wat zij al sponsoren en met een op maat ge-
plan komen. Het bedrijf krijgt dan het idee dat
goed hebben voorbereid. En zal sneller rede-
.Als ik daar geld in stop zullen ze er ook zorg-
mee omgaan."
Verloop kan zich helemaal vinden in het ver
ban Van den Wall Bake. Als voormalig sponsor-
r voor de Sassenheimse voetbalclub Ter Leede
[i hij in het verleden geregeld bij bedrijven over
Her. „Ik wist wat het bedrijf deed, en in het geval
p;n bouwer wat hij in de omgeving had neerge
ls in de laatste vijf minuten van het gesprek was
n: O, ja ik kom hier voor sponsoring." Sportbe-
j3ers zijn volgens Tjeerd Scheffer, voorzitter van
[den Marathon, niet gewend om op zakelijke
jen contact te hebben met een .sponsor. „Het
|niet door te zeggen: geef ons een zak geld."
Strategie
Toch slaagde Scheffer er niet in een opvolger te vin
den voor 3M, een onderneming die jarenlang zijn
naam aan het Leidse loopevenement verbond. Hoe
zeer Scheffer het eens is met Van den Wall Bake, hij
wijst toch op de economische recessie. „Toen 3M de
finitief stopte was net de beurskrach ingezet en die
trof vooral bedrijven in het midden- en hogere seg
ment, een markt waarop wij ons richtten. Ik heb wel
bij 35 tot 40 bedrijven aan tafel gezeten." Niet alleen
de timing zat tegen, ook de strategie van de bedrijven
pleitte niet in het voordeel van de marathon. Zo koos
Libertel/Vodafone voor teamsporten en wilde Vru-
mona uitsluitend niet-sporten ondersteunen. „We
hebben daarom gekozen voor sponsoring van de in
dividuele afstanden. Gezamenlijk moet dat een som
opleveren die gelijk staat aan de bijdrage van een
hoofdsponsor."
Zorgverzekeraar Zilveren Kruis Achmea is zo'n bedrijf
dat zijn koers wijzigde. De onderneming, met een
hoofdvestiging in Noordwijk, ondersteunde in het
verleden de tennisbond KNLTB, maar stelt nu 'het
kind in relatie tot de zorg' centraal. „Dat wil niet zeg
gen dat de sport daar niet in voorkomt. Zo hebben we
een sportproject voor kansarme jongeren in Amster
dam. We geven alleen geen geld meer aan sec de
sport", zegt persvoorlichter Michael Isaac. Clubs in
Noordwijk vangen derhalve bot.
Bij Ouwehand's Rederij en Visverwerking, een Kat-
wijks bedrijf dat zich eveneens op de landelijke markt
richt, wordt daar iets anders over gedacht. Volgens di
recteur Luc Ouwehand was zijn onderneming in het
verleden uit puur 'lokale overwegingen' shirtsponsor
van Quick Boys. „Het verwerven van naamsbekend
heid via een shirt is voor ons beperkt. Ook al trok
Quick Boys in die periode nog wel landelijk de aan
dacht omdat het goed ging", zegt directeur Luc Ou
wehand. En de Rabobank in Lisse houdt er evenmin
een stringent sponsorbeleid op na. Praktisch elke
club die een beroep doet op de financiële instelling
kan steun verwachten. Frans Overdevest: „We slaan
niets af, alleen als iets negatief in de publiciteit is. Als
freefighters elkaar in Lisse op de bek slaan, schieten
wij daar niets mee op."
Band
Koos Luycx, bestuurslid van basketbalvereniging BS
Leiden en voorzitter van de businessclub, meent dat
potentiële investeerders een band moeten hebben
met een sport of een club. „Ze moeten het je gunnen.
We hebben op dit moment zo'n veertien sponsors,
maar geen hoofdsponsor. Het is gewoon moeilijk om
ze te vinden." Luycx wijt dat aan een gebrek aan inte
resse. Voetbal ligt nu eenmaal beter in de markt dan
basketbal en krijgt vaker aandacht van de media.
Luycx zoekt niet alleen onder de eigen leden naar
sponsors ("Veel ouders hebben bedrijven'), maar kijkt
vooral naar ondernemingen die affiniteit hebben met
de sport. „Het basketbal heeft zijn oorsprong in Ame
rika dus kijk je naar zaken met een Amerikaanse ach
tergrond."
Het is de weg die clubs volgens Van den Wall Bake
>oa
em mvJN m w K «r -
SR3WS0R cniTCKicvt-i \/AiA
Tekening: Maarten Wolterink
ook moeten bewandelen.Als een vrouwenhandbal-
team hoger speelt dan het mannenteam, moet je zoe
ken naar speciaal op vrouwen gerichte ondernemin
gen, zoals een lokaal cosmeticabedrijf of kapsalons.
Voor hockeyverenigingen is de Volvo-dealer bij uit
stek geschikt. Hockey is een gezinssport en Volvo een
gezinsauto. Daar hoef je geen verstand voor te heb
ben. Het is een kwestie van gezond nadenken."
Toch werkt het niet voor iedereen. De schakers van
Oegstgeest spelen in de hoogste competitie, maar
ontberen een suikeroompje. Volgens Joop Piket,
schaker bij de club en voormalig bestuurslid van Top-
schaken Nederland, hebben schaakverenigingen een
sponsor te weinig te bieden. Soms zijn er uitzonde
ringen, zoals Volmac dat in het verleden Rotterdam
steunde. De directeur interesseerde het niet dat de
ploeg niet op televisie kwam. Hij was schaakminded.
Piket: „Bij alle clubs die gesponsord worden schaakt
er iemand met macht in een bedrijf, of hij is eigenaar
van het bedrijf."
Recessie
De economische recessie speelt nauwelijks een rol
van betekenis. Het zijn veelal de sportieve resultaten
die bepalend zijn bij het vinden van een sponsor. An-
dré van Kruijssen, sponsorwerver bij rugbyclub DI-
OK: „We hadden het makkelijker in de periode dat
het goed ging." Verloop deelt die mening. .Alles staat
of valt met resultaat. Maar als het economisch niet zo
goed gaat is het wel moeilijker om alles bij elkaar tc
houden. Uitbreiden kan alleen als je succes hebt."
Ton van Bemmelen, van het gelijknamige Zoeter-
woudse sportbedrijf, lijkt zich evenmin weinig aan te
trekken van de economische barometer in het land.
„Ik sponsor om de sport te promoten en ervoor te
zorgen dat de verenigingen het wat beter krijgen." Hij
eist wel dat op topniveau (het eerste team) en de ba
sis (de jeugd) alles klopt. „Ik hoef niet in het bestuur
van een club te zitten, maar ik geef wel aan wat ik wil.
Sponsoren en dan aan de zijlijn gaan zitten, dat heeft
geen zin. Ik denk op de achtergrond hard mee." Van
Bemmelen stopt binnenkort als shirtsponsor van de
mannen van DIOK, de vrouwen blijft hij wel onder
steunen. Dat heeft met zijn budget te maken. Vraagt
de een wat meer, zoals zijn vrouwenwielerploeg met
jonge talenten, dan gaat dat ten koste van een ander.
„Wielrennen heeft ook een duidelijke link met onze
winkel. We verkopen hier allerlei wielerspullen."
Brainstormen
Dat van Bemmelen aan zijn eigen nering denkt, is al
lerminst uniek. Sponsors willen baat hebben bij een
samenwerking met een vereniging. De meeste clubs
kunnen volgens Van den Wall Bake genoeg bieden.
„Met creativiteit kun je van alles bedenken. Ga een
middagje met het bestuur brainstormen en je komt
op tal van ideeën."
Ter Leede en de Leiden Marathon hebben dat begre
pen. Dat moet ook wel want ze zijn voor het belang
rijkste deel afhankelijk van de bedrijven. Scheffer:
„Wij hebben heel veel mogelijkheden voor uitingen.
Op de lijst met tegenprestaties voor sponsors staan
zo'n veertig tot vijftig dingen en die zijn allemaal be
hoorlijk wat waard."
Clubblad
Bij een hoofdklasseclub maakt sponsoring (alles mee
gerekend: borden, advertenties, drukwerk) toch al
gauw zo'n vijftig tot zestig procent van het totale bud
get uit en dat vraagt om tegenprestaties. Zo verwijst
Ter Leede op de internetsite door naar de sponsors
en is er in het clubblad elke week voor bedrijven een
pagina beschikbaar. Verloop: „Op zaterdag gaat het
om het business-to-business-verhaal. Wat ik daarmee
bedoel? Als schilder kun je in de businessruimte mak
kelijk in contact komen met een aannemer. Ze kun
nen dan rond een wedstrijd zaken regelen."
Een gedachte die Van den Wall Bake aan moet spre
ken. Want, zegt hij: „Er wordt te veel gedacht: „Hoe
kan ik cash geld uit de zak van een sponsor kloppen."
HET ZIT IN DE FAMILIE
RANDJE BUITENSPEL
ant;Taco van der Eb
Wij waren de enige meisjes uit de
rt die met de jongens mee mochten
x Omdat wij konden voetballen,
leen: Ik ging altijd met mijn vader
L hij speelde bij Katwijk. Toen ik ne-
^00jwas, ben ik er zelf gaan voetballen.
Een jaar later ben ik begonnen.
weraf de junioren hebben we met elkaar
>eeld.
it; leen: Dat is onwijs leuk, want we
nk; onwijs close. We hebben dezelfde
resses.
Voetbal.
rleen: Voetbal, inderdaad. En voor-
n gingen we ook altijd samen stap-
er i Dat doe ik niet meer, zij nog wel.
rleen: Het is gewoon heel gaaf om
katwijk- KRV heeft twee zusjes in de selectie: Marleen van Duijvenboden (30) en Ina
Barnhoorn-Van Duijvenboden (27). Zij begonnen met voetbal bij w Katwijk, waar ze
vertrokken uit onvrede met de manier waarop de club het vrouwenvoetbal
behandelde. De twee verdedigers maakten de opmars van KRV naar de eerste klasse
mee. Marleen (links op de foto) is bijstandsconsulent bij de sociale dienst. Ina, moeder
van de elf maanden oude Pieter, is huisvrouw. De foto is gemaakt bij Ina, die aan een
kopduel een blauw oog overhield.
samen te spelen. Je hoort ook wel dat
zussen in een team vaak ruzie hebben.
Maar dat hebben wij nauwelijks.
Ina: Buiten het veld hebben we ook
nooit ruzie. We hebben het een keer ge
had, dat weet ik nog wel.
Marleen: Ik ook, maar sindsdien is het
niet meer gebeurd.
Ina: Ze is ook bij mijn bevalling geweest.
Buiten Marleen heb ik eigenlijk nooit
een vriendin gehad. We deden alles sa
men.
Marleen: Ik had ook wel vriendinnen,
en dat waren dan eigenlijk gemeen
schappelijke vriendinnen.
Ina: Ik had meestal alleen vriendjes.
Marleen: We lijken niet op elkaar.
Ina: Zij is liever.
Marleen: Nou...
Ina: Ja, ik ben wat meer zwart-wit.
Marleen: Je bent recht door zee, ik ben
wat diplomatieker.
Ina: In het veld zijn we ook totaal ver
schillend. Zij is heel rustig, ik ben vrij
agressief.
Marleen: Het is niet echt agressief, je
bent gewoon een drukker type.
Ina: De rust, kopkracht en het op tijd in
stappen zijn sterke punten van Marleen.
Marleen: Ina is samen met Annette Be
rendonk echt de motor van het team.
Andere sterke punten zijn haar overzicht
en kopkracht.
Ina: Ik ben misschien iets fanatieker, zij
is niet zo snel opgefokt, en dat is wel een
goede combinatie. Zij houdt mij in
toom.
Marleen: En zij pept mij op.
P are jongens toch die Romei-
IX. nen. Rare meisjes trouwens
ook. Onvoorstelbaar katholiek
zijn ze en daarnaast doen ze
ook nog eens fanatiek aan afgo
derij. Zondagmiddag zat ik me
in het Stadio Olimpico voor te
bereiden op Lazio Roma tegen
Reggina toen het lawaai op de
tribunes ineens verstomde. Uit
de speakers schetterde de stem
van de omroeper. Of we alle
maal wilden gaan staan om de
laatste eer te bewijzen aan een
van de grootste Italianen aller
tijden: Giovanni Agnelli. 'Un sa-
luto Avvocato', verscheen erop
de levensgrote videoschermen.
Het hele stadion ging staan en
zeker een minuut lang klonk
een klaterend applaus.
Ik was met stomheid geslagen.
Agnelli, de baas van het in Ro
me zo gehate Juventus, kreeg
een eresaluut van zijn vijanden
van Lazio. Mooi? Aan de ene
kant wel, maar aan de andere
kant: geef die Italianen een
schurk met charme en ze gaan
met zijn allen door de knieën. T
Avvocato' (Agnelli studeerde ooit
rechten, vandaar) werd door het
ganse land aanbeden omdat hij
zo groots en theatraal wist te le
ven. Niet zo'n kunst natuurlijk,
want gewerkt hoefde er niet te
worden. Bij zijn geboorte was de
klus, Fiat opbouwen en een on
gekend familiekapitaal verga
ren, al geklaard. Agnelli kon
naar hartelust de gebraden
haan uit hangen en deed dat
met zo veel flair dat ze zelfs tot
ver onder Turijn voor hem be
zweken.
Toen de fans van Lazio zo on
derdanig klapten voor de laatste
koning van de republiek, zoals
de zondagkranten de overleden
tycoon betitelden, moest ik den
ken aan mijn eerste keer in Ro
me, bijna 28 jaar geleden. Ik
was er toen met school en de Ro
meinen waren in de ban van
Francesco Franco die op apega
pen lag. El generalissimo mocht
dan een Spanjaard zijn, voor
rechts Italië was hij na het heen
gaan van Mussolini toch ook
een beetje hun duce. Voor onze
hospita zelfs heel erg. Deze ka
kelende bemoeial die zelfs on
aangekondigd de slaapzalen
van de jongens kon binnenval
len, ging vanwege Franco vanaf
haar nek, die we zo nu en dan
Verschrikkelijk
voor Jaap Stam
als hij van Lazio
naar AC Milan
zou moeten
wel wilden dichtknijpen, in
zwart gehuld.
Op 20 november legde de oude
dictator het loodje en onze hos
pita acteerde dat zij daar zo on
dersteboven van was, dat wij
even veronderstelden dat ook zij
het hoekje om zou gaan. Twee
dagen later, zondag de 22ste,
speelde het Nederlands elftal in
Rome zijn laatste kwalificatie
wedstrijd voor het EK 1976.
Hoewel wij, om haar te plagen,
Franco's dood overdreven uit
bundig hadden gevierd, moch
ten we bij onze hospita naar de
wedstrijd kijken. De tv stond in
haar slaapkamer waar de beel
tenissen van Mussolini en Fran
co aan de muur hingen. Daar
zaten we dan, op de rand van
de sponde van een ouwe fascis-
te, mijn vrienden Kees en Ron
en ik. Nederland mocht met niet
al te veel verliezen om toch naar
het EK te gaan en deed dat dan
ook. In een van de allerslechtste
interlands ooit vertoond. Onze
hospita, nog altijd in het zwart,
kraaide van plezier en wij maar
met handen en voeten proberen
haar duidelijk te maken dat die
1 -0 nederlaag ons niet deerde.
Daar snapte ze natuurlijk geen
bal van en toen haar stralende
humeur ons begon te irriteren,
zeiden we maar dat wij lekker
naar het EK gingen en Franco
naar de hel, Mussolini achterna.
Dat hielp.
Kees en Ron, een tweeling, wa
ren al even gek op voetbal als ik.
Een van de redenen waarom we
op school onafscheidelijk wa
ren. Rome was het hoogtepunt
van onze middelbare schoolja
ren waar we ons met een scha
terlach doorheen hebben ge
werkt. Spiekend en donderja
gend. Gek genoeg heb ik de
tweeling na school een tijd lang
uit het oog verloren. Maar sinds
een jaar of wat is het weer dikke
mik. Eens in de paar maanden
gaan we met zijn drieën om
vangrijk dineren. Een hele
avond ouwehoeren in altijd het
zelfde restaurant met altijd met
dezelfde kostelijke wijn (Sancer-
re Rosé) als brandstof. Waar wij
het zoal over hebben? Over het
leven, het gezin, overboeken
(Kees en Ron krijgen hun lees
honger maar niet gestild en ver
slinden verschillende romans
per week), over voetbal en over
Rome. Elke kqer weer. Onze hos
pita moet zich al lang en breed
bij haar geliefden Mussolini en
Franco hebben gevoegd, aan ons
eettafeltje wekken de tweeling
en ik haar moeiteloos weer tot
leven.
Toevallig hebben Kees, Ron en
ik gisteravond weer eens aan ta
fel onze liefde aan Rome zitten
verklaren. Dat ik de dag na La-
zio-Reggina bij Jaap Stam op de
koffie ben geweest, boeide mijn
vrienden niet zo. Maar dat ik
zondagochtend op mijn gemak
door hartje Rome banjerde, ver
vulde hen toch met enige af
gunst. Na een fles of wat waren
wij het over één ding roerend
eens: het zou voor Jaap Stam
toch verschrikkelijk zijn als hij
van Lazio naar AC Milan zou
moeten. Je zult toch van het
goddelijke Rome naar het misti
ge, kille Milaan moeten verhui
zen. Eeuwig zonde.
Jaap Visser
Reageren?
Sportredactie.ld@damiate.hdc.nl
