SCHRIJVENDE LEZERS
Vossen horen
niet in polder
Hartverscheurende uitspraken van Gretta Duisenberg
Wereldwinkels eisen minister ontwikkelingssamenwerk
Iedereen profiteert mee als boe
een behoorlijk inkomen verdiei
Vrouwenweg laat zich niet uitrt
Pleidooi voor een normale entreeprijs
voor een vaste ploeg Leidse zwemmers
Wat waren we blij met de vorige taxi-regeling Ook van rust kun je genieten
rt
vrijdag 24 januari
ten
Het is goed als ouderen in be
weging blijven: zwemmen, fiet
sen, wandelen. Vooral zwem
men is goed. Maar daar denkt
de gemeente Leiden anders
over. Met ingang van 1 januari
2003 vervalt het aloude abon
nement en wordt de senioren-
leeftijd vehoogd van 60 naar 65
jaar.
Als senior betaalde ik vorig jaar
100 euro voor een jaarabonne
ment. Daarmee kon ik onbe
perkt zwemmen. Nu kost een
50-badenkaart 87,50 euro (voor
65+ 66,50 euro). Ik zwem twee
keer per week, dus 104 keer per
jaar. Dat kost nu 181,84 euro
(voor 65+ 138,32 euro). Dat is
voor een niet-65-plusser een
verhoging van 80 procent.
Maar er zijn ook ouderen die
vijf keer per week zwemmen.
Voor hen is het helemaal niet
meer op te brengen, want zij
gaan 444,34 euro betalen.
Ook zwembad De Vliet en het
5-Meibad moeten mee in deze
idiote prijsverhoging. En alleen
omdat De Zijl wordt verbouwd
tot een waterspeelplaats met
toeters en bellen.
Bestaat er nu echt geen moge
lijkheid om voor de vaste ploeg
zwemmers een normale prijs
en vaste zwemtijden af te spre
ken?
Simon Kraan,
Leiden.
De gebeurtenissen van 11 sep
tember 2001 in New York en on
ze binnenlandse problemen
hebben de aandacht en zorg
voor de Derde Wereld bij veel
mensen ver naar de achtergrond
verdrongen. De beheersing van
de vluchtelingeninstroom ver
dringt vreemd genoeg één van
de belangrijkste oorzaken waar
om mensen vluchten: de uit
zichtloze armoede waarin ze
verkeren.
Al meer dan dertig jaar vragen
de Wereldwinkels de aandacht
van de politiek en de consu
ment voor de onrechtvaardige
verhoudingen in de wereldhan
del. 12.000 Mensen in vierhon
derd Wereldwinkels zetten zich
in voor rechtvaardiger wereld
handelsverhoudingen. Zij laten
zien dat het anders kan en
moet. Omdat zij vinden dat ie
dereen recht heeft op een mens
waardig bestaan. De Wereld
winkels zijn van mening dat een
minister voor ontwikkelingssa
menwerking noodzakelijk is om
de Derde Wereldproblematiek
weer stevig op de politieke
agenda te loijgen.
Onaangenaam venast. Dat was
de reactie van de heer Van der
Steen uit Leiden op het artikel
over de jacht op de voorpagina
van het Leidsch Dagblad van 16
december. Ik vraag mij nu af of
een dagblad alleen maar datge
ne mag publiceren waar hij het
mee eeas is. Wat zou dat een
stomvervelende bedoening wor
den. Ieder zijn mening, ook al is
dat niet de mening van de heer
Van der Steen.
Maar dit terzijde.
Ik wil nu graag ingaan op be
paalde passages uit zijn inge
zonden stuk. Op de eerste plaats
zijn opmerking over het teruglo
pen van het aantal weidevogels
in ons land. Zij houden zich, zo
als hij hopelijk wel zal weten, in
meerderheid op in de veenwei-
degebieden. Dit teruglopen zou
als belangrijkste oorzaak heb
ben, het verlagen van het grond
waterpeil.
Tot mijn spijt moet ik hem me
dedelen dat dit peil de laatste
honderd jaar niet is veranderd.
De reden hiervoor is dat dit niet
anders kan. 's Winters wordt er
zo diep mogelijk bemalen. Diep
is in dit verband betrekkelijk
omdat de sloten ondiep zijn als
gevolg van het feit dat het veen
in de sloot te hoog zit Uitbagge
ren, hoor ik u zeggen. Maar dat
kan niet in verband met de zeer
instabiele bodemgesteldheid.
De sloten zouden direct weer
dichtslibben, ten koste van de
slootkanten. De sloten kunnen
de tegendruk van het weiland
niet weerstaan.
Met deze uitleg hoop ik de be
wering dat waterpeilverlaging
een voorname oorzaak is van de
terugloop van het aantal weide
vogels, te hebben weerlegd. Er is
trouwens nog een reden dat wa
terpeilverlaging niet kan: de
veenlaag droogt uit, klinkt in en
dat is niet meer te herstellen.
Het is bijzonder jammer dat met
zo weinig echte kennis van de
feiten zulke ingezonden stukken
worden geschreven. De belang
rijkste redenen voor het teruglo
pen van het aantal weidevogels
zijn:
1. De afbraak van hun leefmilieu
door bebouwing en wegenaan-
leg;
2. De helaas noodzakelijke op
voering van de mechanisatie in
de rundveehouderij;
3. De ongebreidelde uitbreiding
van de vossenstand en het aan
tal kraaiachtigen als gevolg van
ondoordachte beschermende
maatregelen (jachtwet) door
twee paarse kabinetten.
4. De grote aandacht en ruimte
die Kritisch Faunabeheer, Na
tuur Milieu en dergelijke
wordt gegeven om hun indoctri-
nerende visie over ons land en
onze politici uit te strooien.
Enige jaren terug had ik het ge
noegen veertien dagen vakantie
door te brengen in het noorden
van ons land. Ik sprak daar ook
boeren en weidevogelbescher
mers rond het Fochteloërveen,
een groot natuurgebied in die
streken. Zij vertelden dat ze
stopten met weidevogelbescher
ming omdat er niets meer te be
schermen was. Het grote aantal
vossen had vanuit dat natuurge
bied bijna alle weidevogels ge
roofd, verjaagd. Weidevogels
zijn, vooral in het broedseizoen,
geen partij voor vossen.
De vos is een prachtig dier,
maar heeft in ons land geen na
tuurlijke vijand. Ik ben blij dat
ze er zijn, maar overbevolking is
rampzalig voor onze fauna. Ze
horen niet thuis in onze veen-
weidegebieden. Het is nooit hun
territorium geweest en dat moet
het ook nooit worden. Dat moet
je als natuurbeheerder ook niet
willen. Daarbij moeten wij ons
altijd realiseren dat er in ons
piepkleine landje nergens echte
natuur te vinden is.
Van achter hun bureaus worden
door natuurbeheerders de wild
ste plannen bedacht die onze
natuur moeten redden. Deze
plannen zijn veelal niet goed
doordacht en onvolledig. Hun
kennis van flora en fauna doet
hen beslissingen voorstellen die
niet praktisch zijn. Ze laten zich
soms te veel door emoties lei
den en door de waan van de
dag. Alleen een gezamenlijke in
spanning van wetenschap en
praktijk bij het beheren van de
natuur in ons land kan onze flo
ra en fauna nog redden.
Tot slot nog dit: onze familie
verdient al eeuwen haar brood
als veehouder in een veenwei-
degebied. Ik ben in deze polder
geboren. Elk geluid, elke geur in
welk jaargetijde dan ook, herken
ik blindelings. Als ik in het voor
jaar de roep hoor van de weide
vogels en ik zie de hazen ram
melen, dan prijs ik me gelukkig
deel te mogen uitmaken van dit
gebeuren.
Graag wil ik de heer Van der
Steen deelgenoot maken van al
dit moois en hem wijzen op de
onschatbare waarde van het
veenweidegebied. Een gebied
waar de vossen niet thuis horen.
Een grutto. Als vossen de polders gaan bevolken, zijn weidevogels als grutto, kievit, tureluur, scholekster
en kluut de klos. Martijn de Jonge.
Als ze er bij voortzetting van dit
onzalige beleid toch komen,
hoop ik dit niet meer mee te
maken. Dan is onze polder de
polder niet meer. Het natuurbe
leid moet om. De vossen moe
ten terug naar hun oude territo
rium. Er valt aan het decimeren
van hun aantallen niet te ontko
men.
Ik weet wel dat niemand op de
ze wereld de wijsheid in pacht
heeft, ook ik niet. Maar als wij in
Nederland een flora en fauna
willen behouden die het aan
zien en beleven waard is, moe
ten we samenwerken en naar el
kaar luisteren. Laten we elkaar
de hand reiken en samenwer
ken, redden wat nog kan. Het is
tegen twaalven.
P.Th. Zonneveld,
Voorschoten.
Op de ingezonden brief van me
vrouw Kraus 'Alleen prettige er
varingen met OV-taxi' - in de
krant van 30 december - wil ik
reageren. Dat er een marge is
van 20 minuten (geen kwartier)
is bekend, maar was dat maar
waar! De keren dat ik voor de
tweede keer moest bellen zijn
legio. En velen delen met mij die
ervaring. Het antwoord luidt
dan steevast: 'Hij is onderweg,
hij komt er aan'. Wat niet altijd
het geval is.
De klachten betreffen niet de
chauffeurs (op een enkele uit
zondering na), maar het knel
punt ligt inderdaad bij de cen
trale, buiten Leiden. Maar de
hoofdzaak is dat ik vermoed dat
briefschrijfster mevrouw Kraus
geen WVG-pasje heeft, omdat ze
bij particuliere klanten meer op
tijd rijden.
We kunnen de klok niet meer
terugdraaien, maar wat waren
we blij met de vorige regeling.
A. van Klaveren-van Haarlem,
Leiden.
Op het artikel 'Centrum van
Katwijk moet veel gezelliger', in
de krant van 17 januari, wil ik
reageren. Als de gezelligheid in
een centrum afhankelijk is van
het aantal te houden evenemen
ten, zijn we wat mij betreft arm
van geest. Daar is meer voor no
dig dan alleen maar muziek.
Veel bezoekers genieten juist
van de rust of ontvluchten de
braderieën, school- en volks
feesten en flaneren over de bou
levard. Trouwens, er valt hier
genoeg te beleven. Denk bij
voorbeeld eens alleen al aan de
'gezellige' weekeinden in het
centrum.
Bas Zweng,
Katwijk.
Waarom een minister en geen
staatssecretaris? Omdat de ar
men, verdrukten en rechtelozen
in de wereld voortdurend aan
dacht verdienen. Internationaal
heeft een minister meer aanzien
en macht. Nederland is interna
tionaal gezien één van de groot
ste donoren in de sector ontwik
kelingssamenwerking. In relatie
tot de omvang van het donor
schap is daarom de titel van mi
nister belangrijk; het legt zo no
dig meer gewicht in de schaal.
Ontwikkelingssamenwerking
valt onder Buitenlandse Zaken,
maai' houdt ook verband met
zaken als buitenlandse handel
en milieu. Alleen een minister
kan ervoor zorgen dat tussen de
diverse raakvlakken coherent
beleid ontstaat. Ook de omvang
van de portefeuille ontwikke
lingssamenwerking rechtvaar
digt een ministerspost.
Zeer onlangs is een petitie met
deze strekking aangeboden aan
de demissionaire staatssecreta
ris van ontwikkelingszaken.
De publieke opinie valt ons bij.
Bijna de helft van de Nederland
se bevolking vindt dat er een
ing
en
minister voor ontwikt :tie
menwerking moet koi hoi
De 12.000 medewerkt er v
Wereldwinkels in Ned
verzoeken met klem
ke partijen van Nede
tot het uiterste in te 2
een minister voor ont
lingssamenwerking in
we kabinet.
Namens alle medewei le
de Wereldwinkel in Zo enti
de, fcf r
er-
C. van (talige
Zo veg
De bekende toneelspeler Bram
van der Vlugt heeft in het artikel
'Acteur op de bres voor weide
landschap' (LD 14 december)
het probleem erg goed weerge
geven: Als niet-boer heeft hij er
gr oot belang bij dat de boer in
Nederland niet verdwijnt. En
dat geldt niet alleen voor hem,
maar voor elke inwoner van Ne
derland.
We vinden het nu nog vanzelf
sprekend dat er weilanden met
vee erin en akkers met gewassen
erop te zien zijn en dat die goed
worden verzorgd. Zo vanzelf
sprekend, dat we het soms nau
welijks opmerken, misschien.
Dit hebben wij echter wel te
danken aan de inspanning van
de boer, die daar een matig of
mager inkomen mee verdient.
Bij het drukke dagelijkse werk
wordt hij/zij gehinderd door een
enorme papierrompslomp en
ambtelijke traagheid van bij
voorbeeld mestwetgeving en an
dere overheidsregels. Logisch
gevolg: op veel boerenbedrijven
is geen jonge opvolger te vinden
en uiteindelijk worden gebou
wen en grond verkocht.
Dit is een niet-omkeerbaar ge
beuren: het is te kostbaar, dus
niet rendabel, om een bedrijf
dat aan de boerenstand is ont
trokken terug te kopen en er op
nieuw een boerenbedrijf te be
ginnen. In het minst slechte ge
val wordt de landbouwgrond
gekocht door een buurman-
boer die schaalvergroting nog
als redmiddel ziet.
Het omschakelen van land
bouwgrond naar natuurgebied
lijkt oppervlakkig gezien zo ide
aal. 'Laat de natuur toch ge
woon haar gang gaan, zo was
het vroeger ook', hoor je vaak
zeggen. 'En lekker gemakkelijk
en goedkoop', wordt erbij ge
dacht.
Vergeten wordt dan dat Neder
land dichtbevolkt is en niet
meer in de toestand van vroeger
kan worden teruggebracht.
We kunnen de natuur niet meer
haar gang laten gaan. Want als
het sneeuwt, ijzelt of vriest moe
ten de wegen worden gepekeld.
En bij een kwaaltje moeten we
echt wel naar de dokter voor
een pilletje. En in het echtelijk
bed kunnen we de natuur ook al
niet haar gang maar laten gaan.
Geruime tijd geleden bracht het
Deventer Dagblad een artikel
van een Diepenveense boer die
zijn weiland normaal onder
hield in het belang van zijn be-
»arg
luk
drijf. Hij betoogde dal t
ners van de omliggen
gen daar profijt van h AN
vanwege het mooie u hea
zij hadden over dit wi in
Dit is naar mijn menii at b
juist gezien. Niet allee
grenzende bewoners,
dereen die langsfiet;
of -autorijdt, profite
mee van een mooi k
Een landschap dat
derd is, om de uitd
Bram van der Vlugt
te herhalen.
Ik ben er stellig van
dat de hele Nederla
king, direct of indiri
lang heeft bij boeren
bedrijf een behoorlijk olit
kunnen verdienen, ra vee
hinderd worden door doe
kelde regelgeving eni >anl
nier kunnen blijven b at b
De oplossing hiervooi te 0
eenvoudig aan te gevi s tw
als wij met z'n allen ti ner
het is erg kort dag - to net
zicht komen, hebben abt
samenleving ernstige
toegebracht, die niet
herstellen is.
Volgens het nieuwe vooront
werp bestemmingsplan Oost-
vlietpolder krijgen de bewoners
van de Vrouwenweg een indu
strieterrein ('bedrijvenpark' heet
dat tegenwoordig netjes) pal te
gen hun achtertuin. Wethouder
Hillebrand zegt daar zelf over
dat 'de belangen van de 52
adressen aan de Vrouwenweg
niet uit de verf komen'. (Voorde
duidelijkheid: op die 'adressen'
wonen mensen!) Daarmee geeft
hij aan dat er in het plan geen
evenwichtige afweging van be
langen is gemaakt, en daarmee
deugt het plan niet.
Om te beginnen is het al onbe
grijpelijk dat de gemeente op
nieuw met een^plan komt om
een bedrijventerrein te vestigen
in de Oostvlietpolder. De Oost-
vlietpolder maakt deel uit van
een rijksbuffergebied tegen ver
stedelijking, wat voor de Raad
van State één van de redenen
was om het vorige plan van de
gemeente te vernietigen. En nu
probeert de gemeente Leiden
het vrolijk nog een keer.
Vervolgens presteerde de ge
meente het, om bij het zoeken
van 40 hectare voor de bestem
ming bedrijventerrein (55 hecta
re bruto) binnen een plangebied
van in totaal 190 hectare, pre
cies uit te komen tegen de ach
tertuinen van één van de twee
huizenrijen die het gebied kent,
te weten de Vrouwenweg. Het
geen door de wethouders aan
de bewoners - vrij vertaald -
wordt gepresenteerd onder het
motto: 't is rot, maar 't mot.
De gemeente heeft volgens het
plan nog wel gekeken naar an
dere locaties dan de Oostvliet
polder voor het bedrijventer
rein. Maar die moesten helaas
terzijde worden geschoven. Zo
als bijvoorbeeld de locatie
Roomburg/Meerburg, immers:
die locatie grenst aan bestaande
woonbebouwing (Hallo, ge
meente, aan de Vrouwenweg
wonen óók mensen!)
Eenmaal in de Oostvlietpolder
aangeland, heeft de gemeente
zó zijn haar gedaan om eenieder
tevreden te stellen. Aan de be
nodigde 40 hectare bedrijven
terrein viel natuurlijk niet te tor
nen. Daar is onderzoek naar
verricht in de vorm van een zo
geheten quick scan. Met de
volkstuinders waren al afspra
ken gemaakt, ook daaraan
wordt niet getornd. En voor de
natuur is er een 'compensatie-
gebied' en een ecologische zo
ne.
Daar is gedegen onderzoek naar
gedaan. Althans, ten zuiden van
de Europaweg, niet tussen de
Europaweg en de Vrouwenweg.
De bewoners van de Vlietweg
tenslotte, krijgen een groen
strook van 200 meter tussen
hun huizen en het bedrijventer
rein. Aan alles is gedacht. Om
met de wethouders te spreken:
het is een 'goede mix van groen
en werkgelegenheid' (Hallo, ge
meente, er is ook nog zoiets als
wónen!)
Hoe komt het dan dat de bewo
ners van de Vrouwenweg hun
belangen nergens in het plan
zien verdedigd? Dat de wethou
ders tijdens de informatie
avond desgevraagd beamen dat
de bewoners inderddad het kind
van de rekening zijn? Het ant
woord is te vinden in die éne zin
in het bestemmingsplan, waar
staat dat 'de bruikbaarheid' van
het gebied tussen Eui wetl
Vrouwenweg 'sterk vi »ste
wanneer de gronden terh.
huidige gebniik een v ge
tie hebben, in de toel iet v
gebruikt kunnen won flbrt
drijvenpark'. stan
In gewoon Nederlanc le k
de gemeente beter uil ntal
om de huizen langs d ng h
wenweg te slopen. Dj gen.
schap wilden of durft iouv
houders op de infornfwor
voor de bewoners nie
gen. Ondertussen hoi
meente haar kruit drc
het plan te lezen: 'in t
mingsplan wordt op I
een beleidsmatige afv
bestaande woonbebo V>
zodanig bestemd'. Vo
dóór normaal Nederl;
maken is, staat er: we
bewoners gewoon vei eke
Is dat de manier waai
meente Leiden met h ip -1
ners omgaat? Dat kan j?
waar zijn? Wij kunnei
ven dat de partijen in MPr
meenteraad dit waan BUP1
plan steunen. Wij alsi eepn
zullen ons in elk geval on
terste verzetten. Dat i
lijk gebleken op een e
eenkomst waar de be1 vo°
massaal kozen voor h r in I
van een groene Vroin jderc
Met dezelfde vastbera i
en saamhorigheid wa
bewoners hun weg ja e'
een tot de leukste stra n elk
Leidse Marathon-rou sevel
ten, besloten zij: wij k het
niet uitroken! c
Namens Buurtcomité 15
weg,
M land
t ni
amv
Op het commentaar onder de kop
'Gretta' op de voorpagina van dins
dag 7 januari wil ik een reactie geven.
Israël en zijn omgeving zijn al sinds
de oertijd een groot probleem. Assy-
riërs, Babyloniërs, Arabieren, kruis
vaarders, Britten... tja, wie heeft er
nog niet gevochten? Maar de situatie
zoals die nu is, valt te herleiden tot
de Tweede Wereldoorlog. Tijdens die
afgrijselijke periode was het de Groot
Moefti der Palestijnen die in Duits
land kwam kijken of de vele miljoe
nen die hij had geïnvesteerd in het
vemietigingsprogramma van Hitier
wel goed werden besteed. Hij kwam
letterlijk toezien of er wel voldoende
mensen (joden, homo's, zigeuners,
zwakbegaafden etcetera) werden
vermoord. En of de sporen wel goed
genoeg werden uitgewist.
Na de oorlog vluchtten veel joden
naar Palestina. In dat gebied woon
den al jaren joden, christenen en
moslims samen. Soms in vrede,
soms in oorlog. Maar de rust was re
delijk. De Britten hadden het gebied
al jaren bezet en wilden het niet
meer teruggeven. De VN besloten
het
ttenc
's m
lun
uiteindelijk dat het Britse mandaat
daar werd opgeheven en dat er twee
zelfstandige staten werden opge
richt: Palestina en Israël. Ben Goe-
rion werd aangewezen als de aller
eerste 'baas' van de nieuwe staat Is
raël. In de vorige eeuw was Hertzl al
begonnen met het maken van de
plannen rond de staat Zion. Maar die
werden niet geheel overgenomen in
de nieuwe staat Israël.
Op het moment dat de VN deze bei
de staten uitriep, kwamen verschil
lende Arabische landen in opstand.
Ze vielen het Israëlische gebied aan.
Een bloedige oorlog volgde en een
groot deel van de Palestijnse Arabie
ren die ook in het land Israël woon
den, ontvluchtten het gebied. Ze wil
den hun eigen land niet verdedigen
tegen de aanvallers.
Op hetzelfde moment werden een
miljoen joden die al eeuwen in de
Arabische gebieden hadden geleefd,
verjaagd. Met name uit Marokko, Sy
rië, Irak, Egypte. Bij deze verjaging
werden ongeveer honderdduizend
joden gedood. Israël nam de vluch
tende joden op in de huizen van de
weggevluchte Palestijnen.
Na de oorlog eisten de Palestijnen
hun huizen weer terug. Maar Israël
stelde dat ze waren gevlucht en niet
hadden meegevochten om hun ei
gen huizen te beschermen. Degenen
die waren gebleven, wonen nu nog
steeds in Israël en hebben daar ook
gewoon alle democratische rechten.
De overige Arabische landen weiger
den om de Palestijnen op te nemen.
De Palestijnse leiders (onder wie
vooral Jasser Arafat) wilden niets met
deze Palestijnse vluchtelingen te ma
ken hebben. Ze werden gevestigd in
de zogeheten vluchtelingenkampen.
Daar wonen ze nu nog steeds.
Israël heeft in de loop van de tijd als
enige staat in het Midden-Oosten tot
drie maal toe de Palestijnen een ei
gen staat aangeboden. Arafat en de
zijnen hebben dit keer op keer ge
weigerd. Ze kozen telkens de weg
van geweld en terreur. De Neder
landse regering heeft jaarlijks een
bijdrage gestort van 2 miljoen gulden
ontwikkelingswerk in de kas van de
Palestijnen. Dit geld was bedoeld om
te voorkomen dat Nederland, als 'het
Israël van het noorden', ook last zou
krijgen van terreur. Het geld is ge
bruikt voor aanslagen en de goede
doorvoeding van de leiders.
De Palestijnse bevolking lijdt nu nog
dagelijks. Ze krijgen slechts te horen
dat Israël de vijand is. En de andere
Arabische leiders steunen door leve
ring van munitie en explosieven.
Israël heeft na de zesdaagse oorlog
een aantal gebieden van de Palestij
nen bezet. Dit deden ze om tè voor
komen dat deze gebieden direct als
uitvalsbasis konden dienen voor Sy
rië om Israël weer aan te vallen.
Egypte heeft uiteindelijk vrede geslo
ten met Israël. Libanon werd jaren
gedeeltelijk bezet door Israël. Dit in
verband met de raketten die daar
vandaan werden afgeschoten. Maar
dat gebied is inmiddels weer aan Li-
banon.gegeven.
Wat de Israëlische overheid doet... Ik
kan niet goedkeuren dat burgers niet
naar buiten mogen voor medische
hulp of eten. Dat kinderen niet mo
gen spelen onder de zon. De VN
hebben dit ook veroordeeld. Maar ik
kan ook niet goedkeuren dat mensen
zo worden gekneed dat ze zichzelf
opblazen te midden van kinderen en
andere onschuldigen. Dit is door de
VN nog nooit veroordeeld.
De leiders van beide zijden, de VN en
de geschiedenisleraren zijn in zeer
hoge mate verantwoordelijk voor de
situatie zoals die nu is en voortduurt
Vlak na een vreselijke dubbele zelf
moordaanslag waarbij wederom 22
onschuldige burgers te betreuren
waren, meldde Gretta Duisenberg
aan de internationale pers dat ze be
grip heeft voor dergelijke acties. Het
is hartverscheurend dat ze dergelijke
uitspraken doet. Voor familie, vrien
den en kennissen van slachtoffers
van dergelijk zinloos geweld. Deze
dame reist daar onder diplomatieke
bescherming van Nederland. Haar
echtgenoot, directeur van de Euro
pese Centrale Bank (ECB), staat daar
achter. Maar dit geeft wel een hele
merkwaardige draai aan het verhaal.
Nu kunnen 'minder intelligenten'
van geest dit opvatten als zouden
Nederland en de ECB staan achter
zelfmoordaanslagen. Een heel ver
ontrustende gedachte.
Veel Israëlische staatsburgers zijn
niet betrokken bij de bezettingspoli-
tiek. Ze zijn het er zelfs niet mee
eens. Maar dergelijke aanslagen drij
ven alle kiezers binnenkort
handen van zeer extreme el
binnen de Israëlische politii
betekent alleen nog maar ra
lende. Begrijp me goed, ikk er(je
geweld af. Van wie het ooki ,en j
Oorlog, aanslagen, bloedvei lorjj
het zijn allemaal tekenen va j.
en machteloosheid. Maar w
die machteloosheid werkel
hatma Gandhi had een h<
ger tegenover zich. Zijn g<
verzet heeft in kortere tijd
opgeleverd dan welke aans
ook. Ook in Zuid- Afrika is Et
heid tenslotte met door het een
opgelost, maar door drukvi nan]
gers, hier en daar. tevo
Ik vind dat de Israëlische rej
Palestijnse bevolking moetl seve
Niet de Palestijnse 'overheii yjj 2
woon door kleding, medical^
ding, opbouwen van steden lvoo
Dat zou veel meer bijdragei !n zj
derlinge communicatie tuss n ZQ
woners van het Midden-Oo t
alve
Thaddeh V n 1
