LEIDEN REGIO
nge hond zet Leiden
p de culinaire kaart
ze masdjid wordt prachtig'
D66 Leiderdorp wil basisscholen moderniseren
gen boom
larnpaal
veel
ken
R3
Hema wil dat Kerkplein
weer parkeerplaats wordt
jeimse dansschool wordt moskee
Iedere
verzamelaar
handelt
Extra lokalen 'slechts een begin'
Barones met een missie
Twee inwoners
en een inwoner
[im zijn in de
lerdag op zondag
akt bij een auto-
feHaarlemmer-
Oegstgeest. De 19-
*der van de auto
r At hij 'iets' de weg
k tin. Door auto raak-
^■Vn kwam tot stil
ten lantaarnpaal,
lier inzittenden
jekenhuis overge-
jkklachten, borst-
gebroken pols. De
der kwam met de
pin run - Een 45-
it Nieuwkoop, die
ihen aan den
jehouden, had
il gedronken als
j. De politie hield
>n uur 's nachts
iver de Willem de
maandag 20 JANUARI 2003
sassenheim - Het plein voor de
Hervormde kerk in Sassenheim
moet de komende tijd weer
worden ingericht als parkeerter
rein. Ook langs de Hoofdstraat
en de Hortuslaan moeten meer
parkeerplekken komen. Auto's
rijden dan weer, net als vroeger,
langs de muren van de kerk.
Daar pleit R. Luxen van de Sas-
senheimse Hema voor in een
brandbrief aan de gemeente
Sassenheim.
Volgens Luxen gaan de Sassen-
heimse winkeliers een paar
moeilijke jaren tegemoet. Ze
moeten niet alleen het hoofd
bieden aan economische reces
sie, criminaliteit en toenemende
leegstand van winkelpanden,
maar kampen ook met groot
schalige bouwactiviteiten in het
dorpscentrum. En dat betekent
voor Luxen, dat in de omgeving
van zijn Hema ruim honderd
parkeerplaatsen verdwijnen.
Dertig procent van Luxens klan
ten komt uit Voorhout, War
mond en Noordwijkerhout.
„Die komen niet meer als ze
hun auto niet kwijt kunnen.
Daarom moet dat Kerkplein ge
weer open." Volgens hem heeft
ook zijn buurman Albert Heijn
last van het verdwijnen van par
keerruimte.
Zorgen over het voortbestaan
van de Hema heeft Luxen niet.
„Maar je gaat wel minder inves
teren en je neemt die vervan
gende verkoopster niet aan. En
als je minder investeert, kom je
in een negatieve spiraal. Dat
heeft ook weer effect op de win
kels die er straks allemaal bij ko
men."
Tlbboel
iTot voor kort gaven de rumba en de
ir het tempo aan en leerde een gene-
Sassenheimers er de grondbeginse-
Itijldansen. Nu wordt de voormalige
an de Hoofdstraat verbouwd tot ge-
mtmoetingscentrum voor de Sassen-
imgemeenschap. Ingetogenheid en
palen binnenkort de sfeer in het ge-
e moskee klaar is, wordt de stilte
rbroken door de 'salaat', het rituele
een strak tijdschema vijf keer per dag
iroken met het gezicht naar Mekka.
B het nog niet. Het is zondagmiddag
Rachid Kartoubi van de geloofsge-
i met een aantal medewerkers te vin-
n zijöskee, de masdjid, in wording aan de
plaj Sinds de moslims van de Vaartkade
de *n heeft de grote danszaal een meta
st v irgaan.
ïm &ots laat Kartoubi zien wat er door de
ie tt l van een aantal vrijwilligers in een
Jed t stand is gekomen. Terwijl hij de ze-
n dt meter grote gebedsruimte inloopt,
Ei let was een complete bende toen we
juisEen koeienstal had er niet erger uit
rst De leidingen waren losgetrokken en
ig nflvas aan flarden. Dan ziet het er nu
kuit."
aortAls je het rond slingerende gereed-
sart igestapelde bouwmaterialen en de
a sii yen wegdenkt krijg je al gauw een in-
in jt [een de moslimgemeente met het in
kt a leeft. De muren zijn smetteloos wit.
ijfplr, de zetel voor de imam die op yi-
ij oifdagse gebedsdienst, voorgaat staat
„Ni egen de oostelijke muur. Ook de be-
lolisfaekken, de gebedsruimte voor vrou-
>n. Jfparte afdeling voor de jeugd, zijn al
>1 erfwderd stadium. „Maar een maand
Jtijd het zeker nog wel duren voordat we
•lijkofficieel in gebruik kunnen nemen",
ie git Kartoubi. „Er moet nog een plafond
vloer moet nog gelegd worden. En er
in de avonduren en in het weekeinde
gewerkt, dus erg snel gaat het allemaal niet."
Hoe de ingrijpende verbouwing wordt gefinan
cierd? Volgens Kartoubi is er de afgelopen jaren
aangeklopt bij moslimgemeenschappen in de re
gio. „Dat heeft ons totaal ruim twintigduizend eu
ro opgeleverd." Een bedrag waarmee de Sassen-
heimse moslims een heel eind denken te komen.
Kartoubi: „We krijgen alle materialen met korting
en het werk wordt bijna gratis door onze eigen
mensen gedaan."
Daar komt bij dat de moslims zuinig zijn. „We
hebben een aantal balken uit de oude moskee aan
de Vaartkade voor een zacht prijsje gekocht van
de slopers. Die gaan we straks gebruiken voor de
vloer.' De binten zijn inmiddels gratis door de na
burige aannemer keurig op maat gezaagd. Kartou
bi: „Diezelfde aannemer heeft, toen hij hoorde dat
wij hier naar toe zouden komen, een klacht inge
diend bij de gemeente. Hij verwachtte dat hij last
van ons zou hebben. Inmiddels staan we op goe
de voet met elkaar en heeft hij zijn klacht inge
trokken."
Dan wordt Kartoubi gevraagd zijn oordeel te ge
ven over een poort die toegang geeft tot de ge
bedszaal. De uit Leiden afkomstige timmerman
Ayad legt daar juist de laatste hand aan. ,,'t Begint
allemaal ergens op te lijken", vindt Kartoubi.
Inmiddels is het tijd voor gebed. De werkzaamhe
den worden stilgelegd. Dat de noeste werkers
voordat ze op hun knieën de teksten uit de Koran
gaan uitspreken, eerst wat rommel opzij moeten
schuiven, deert hen niet. „Bidden en werken is
een prima combinatie", zegt Kartoubi, terwijl hij
zijn schoenen uittrekt en naar de gebedsruimte
loopt, waar tijdens de verbouwing wat schots en
scheef liggende stukken tapijt de gebedsplaatsen
markeren. „Daar komt straks een prachtig rood
met wit kleed te liggen. Dat wordt speciaal in Bel
gië besteld", kondigt hij aan.
Dan spreekt hij tot slot de wens uit dat de mos
limgemeenschap aan de Hoofdstraat een gelukki
ge toekomst tegemoet zal gaan. „Wij laten ieder
een met rust en als de Sassenheimse bevolking
hetzelfde doet met ons dan zal het allemaal wel
lukken." En dan wordt met de uitroep „Bismillah"
(in Naam van God) het gebed ingezet.
door Marieta Kroft
zoeterwoude-rijndijk - Al VOOr-
dat de ansichtkaartenbeurs in
de Eendenkooi in Zoeterwoude-
Rijndijk begint, staan de men
sen in de rij. Het zijn de echte
verzamelaars, de mensen die
absoluut niet het risico willen
lopen dat een ander er met die
ene felbegeerde kaart vandoor
gaat. In de vroege zaterdagoch
tend ligt dan wel de piek, maar
de loop naar de vijftigste beurs
van de bijna twintig jaar oud
Prentbriefkaartkring De Bollen
streek blijft er de hele dag in.
Tiny Waasdorp, secretaresse van
de kring, heeft een kaart uit de
jaren twintig op de kop getikt.
De geboren en getogen Sassen
heimse spaart alle dorpsgezich
ten van haar woonplaats. Ze
heeft er al bijna 900, daterend
vanaf 1900 tot nu. Ze laat de
kaart zien die ze in een van bak
ken van de tientallen standhou
ders vond. Het is een zwart-wit-
plaat van de Vaartkade. „Ik heb
hem al, maar alleen staat de
tekst op een andere plek. Als je
al zoveel kaarten hebt, ga je op
die kleinigheden letten.
Jan Koppenaal uit Noordwijk
verkoopt kaarten. Maar tegelij
kertijd verzamelt hij alle afbeel
dingen over de schaaksport. „Ie
dere verzamelaar is een halve
handelaar", vertelt hij. „Je koopt
kaarten en die hoop je te kun
nen ruilen of weer te verkopen."
De dag kan voor Koppenaal niet
meer stuk. Hij kan weer een
schaakkaart aan zijn verzame
ling toevoegen. „Ik kocht hem
voor drie euro, maar als ze er
twintig euro voor hadden ge
vraagd, had ik het ook gedaan."
Het zijn bijna alleen vijftig-plus
sers die er lopen of verkopen.
„Jongeren hebben andere inte
resses", veronderstelt bestuurs
lid Waasdorp. „Pas als je ouder
wordt krijg je belangstelling voor
oude dingen." Ook kan geld een
rol spelen, denkt ze. „Een hobby
Kopen, verkopen en of ruilen in
de Eendenkooi. Foto: Henk
Bouwman
mag geld kosten, vinden wij.
Maar jongere mensen hebben
het er waarschijnlijk nog niet
voor over."
De kaarten, variërend in prijs
van één tot 75 euro, gaan van
hand tot hand. Hoe beter de
kwaliteit, hoe ouder en hoe klei
ner de oplage, hoe duurder de
ansicht is. Of de kaart beschre
ven of onbeschreven is, maakt
niet uit.
De echte kenners, zoals pen
ningmeester Stikkelman, zien de
waarde in een oogopslag. Hij
heeft bakken vol kaarten van ve
le plaatsen in Nederland te
koop. De Leidenaar krijgt van
een echtpaar drie boeken met
kaarten van Alphen in zijn han
den gedrukt. Stikkelman taxeert
ze en voor een paar honderd
euro neemt hij de boeken van
het echtpaar over.
Zoeterwoude-Rijndijk in 1910. Op de achtergrond staat de Meerburgerkerk. Het is een van de ansicht
kaarten die zaterdag te koop waren op de beurs van Prentbriefkaartkring De Bollenstreek. Ansichtkaart
collectie Wil Stikkelman
leiderdorp - D66 in Leiderdorp
noemt de tien extra lokalen voor
het basisonderwijs in het oude
dorp in Leiderdorp 'slechts een
begin'. Scholen aanpassen aan
de modernste onderwijseisen is
net zo nodig, en mag niet op de
lange baan worden geschoven,
stelt de partij.
Onderwijswethouder Roest
(CDA) deelde onlangs het plan
voor onderwijshuisvesting rond,
dat hij in overleg met schooldi
recteuren heeft opgesteld. Het
nieuwe aan het plan is, dat er
verder vooruit wordt gekeken,
en dat het plan ieder jaar kan
worden bijgesteld. De directeu
ren zijn tevreden, omdat ze door
deze manier van samenwerken
makkelijker aan permanente lo
kalen komen in plaats van tijde
lijke, die altijd veel langer blijven
staan dan gepland.
D66 is hier blij mee, maar vindt
dat het hierbij niet mag blijven.
„De vernieuwingen en ontwik
kelingen in het onderwijs stellen
andere eisen aan de huisvesting.
Er is een toegenomen vraag
naar faciliteiten en geschikte
ruimtes voor individuele bege
leiding van kinderen, voor wer
ken met computers, voor pro
fessionele ruimtes voor de lera
ren, en niet in de laatste plaats
genoeg lokalen om kleinere
Idassen te huisvesten", aldus
D66 in een persverklaring. De
partij vindt het plan voor tien
extra lokalen (in 2005 zes voor
de Willem de Zwijgerschool en
vier voor de Koningin Juliana-
school) logisch, omdat het mi
nisterie van onderwijs de laatste
jaren meer geld geeft aan ge
meenten. Wil de gemeente Lei
derdorp ook zelf meer bijdragen
aan het onderwijs, dan moeten
de scholen gemoderniseerd
worden, aldus D66.
De raadscommissie onderwijs
buigt zich waarschijnlijk in fe
bruari over het onderwijshuis-
vestingsplan.
IN MEMORIAM
ten ïhoort hij tot een
ub. Wilfred Tege-
VS enaar van restau-
vemante aan het
>eU mrg, is toegetreden
nsla s Restaurateurs
zf vJen internationale
21 eigenaars van
ij en eden in Nederland
„De Jeunes Restau-
ers fleert haar leden in
lelpen en naar de
™sl|eiden."
cht van Erwin Ro-
lotel-restaurant De
n Oegstgeest kwam
1 het selecte gezel
een ballotagecom-
p Jcre leden komen
Cl digd bij je eten, je
ïukaart toelichten
je zaak presenteren.
O emaal best ver voor
dat je lid bent"
De Jeunes Restaurateurs be
staan achtjaar in Nederland en
elf jaar in Europa. Voor zijn
35ste moet een restaurateur lid
zijn, bij 45 jaar eindigt het lid
maatschap. „En dan word je
automatisch erelid." Volgens
Tegelaar gaat het lidmaatschap
verder dan alleen praten over
culinaire hoogstandjes. „Je hebt
het met elkaar over allerlei din
gen. Dat kan zijn op financieel
gebied, maar ook over prakti
sche zaken. Misschien heeft een
collega in zijn bedrijf een pro
bleem waar ik mee worstel al
lang opgelost. Dat doen we ook
via de websites met buitenland
se collega's."
Daarnaast wordt van een Jeune
Restaurateur een actieve opstel
ling verwacht Zo moet hij zijn
mnMpR
De Blauwe Steen, die al 700 jaar in de
Breestraat ligt, is het symbolische
middelpunt van de stad.
Onder redactie van
Timoteus Waarsenburg en Eric-Jan Berendsen
TELEFOON 0 71 - 53 56 424
eigen zaak en de Jeunes Restau
rateurs promoten en allerlei
evenementen organiseren. „Ik
ben de eerste restauranteige
naar in Leiden die lid is", aldus
een trotse Tegelaar. „Dat geeft
toch wel een beetje de kwaliteit
weer van mijn zaak. Ik zie het
lidmaatschap als een stapje
omhoog naar een ster. Daar
naast wü ik Leiden op de culi
naire kaart zetten. Leiden heeft
prachtige zaken en daar moe
ten gewoon meer mensen van
buiten de stad op afkomen.
Goed voor de restaurants, goed
voor Leiden."
Oloroso
Wilfred Tegelaar liep vorig jaar
zomer op de Breestraat langs
nummer 49 (tegenover Miner
va). Op die plek hebben achter
eenvolgens de horecagelegen
heden Centraal, Twins, Broad
way, Hotel de Ville, Bachus en
Alhambra gezeten. „Ik belde de
eigenaar van het pand, kreeg
een rondleiding en was onder
de indruk van de prachtig
mooie ruimte. Die was wel ver
waarloosd en de huur was veel
te hoog. Ik liep verdoofd naar
buiten."
Toen Tegelaar weer bij zijn po
sitieven kwam, kreeg hij tijdens
een etentje met zijn vriendin
Adrienne van der Laan, met wie
hij samen De Gouvernante
runt, een ingeving. „Ineens wist
ik wat ik met die ruimte moest
doen." Hij onderhandelde met
de eigenaar over de huurprijs,
trok een kok en ander personeel
aan, regelde de financiering en
op 7 november 2002 kreeg hij
de sleutel. Een drukke periode
Wilfred Tegelaar en zijn vriendin Adrienne van der Laan willen de Leidse horeca veroveren.
Foto: Hielco Kuipers
van slopen, bouwen en inrich
ten volgde. Op 4 december ging
grande cantina Oloroso open.
„Een grand café gericht op
Spanje, waar je in comfortabele
rode clubfauteuils kunt zitten
met een rustig muziekje op de
achtergrond. We zijn open van
11.00 tot 01.00 uur en in het
weekeinde tot vier uur 's
nachts, voor lunch, diner en
souper. Als de gasten in het
weekeinde voor 2 uur 's nachts
binnen zijn, kunnen ze tot vier
uur blijven zitten met een hapje
en een drankje. Vanaf elf uur 's
avonds reduceer ik de menu
kaart, zodat er een kok weg kan.
En het andere personeel werkt
in ploegen, zodat niemand
meer dan acht uur achter elkaar
bezig is."
Een aantal vrienden en colle
ga's van Tegelaar vroeg hem
verbijsterd waar hij nu weer
mee bezig was. „Maar ik had dit
voor ogen. Lekker eten, lekker
zitten en lekker met elkaar bezig
zijn in een rustige omgeving.
Vandaar ook de tapas. Voedsel
dat je met elkaar eet en deelt
aan één tafel. Gezellig toch?"
De loop zit er volgens Tegelaar
al goed in. „Er zijn veel mensen
die na een bezoekje aan de bio
scoop en schouwburg in Oloro
so komen voor een drankje en
een hapje. Of collega horeca-
mensen die nog even komen
'nazitten'. Je moet natuurlijk
wel goede waar leveren. Geen
kaas van een hotelblok. Ik heb
al een hoop positieve reacties
gehad in de trant van: dit had
Leiden nog niet, dit had Leiden
nodig."
Eric-Jan Berendsen
Johanna Maria Barones
Schimmelpenninck van der Oije
1912 - 2003
De rondleidingen op kasteel
Duivenvoorde in Voorschoten
zullen niet meer hetzelfde zijn
zonder de aristocratische ver
schijning met het bijzondere
taalgebruik van zijn laatste mar
kante bewoonster. Donderdag
overleed barones Johanna Maria
Schimmelpenninck van der Oije
op haar geliefde kasteel Duiven
voorde aan een hartaanval.
De 'barones van Duivenvoorde'
was een bekende verschijning in
Voorschoten. Ze hoorde bij
Voorschoten, maar veel meer
nog bij het uit 1226 daterende
kasteel. Voor de instandhouding
en promotie daarvan deed ze al
les. De viering van haar 90ste
verjaardag in juli vorig jaar stel
de ze uit, omdat een huwelijks
voltrekking op het kasteel voor
ging. Voor haar inspanningen
om het culturele erfgoed te be
houden kreeg ze vorig jaar de
Roemer van Voorschoten uit
handen van burgemeester Ver
ver
De 37 jaar dat zij op Duiven
voorde woonde, greep het 'visi
tekaartje van Duivenvoorde' zo
als de barones zichzelf wel
noemde, alles aan om het kas
teel te promoten. Wat begon
met het geven van rondleidin
gen groeide uit tot een bedrijf,
dat het kasteel verhuurt als loca
tie voor recepties, en feesten. Al
les uiteraard op niveau. Zelf gaf
ze graag acte de présence als be
zoekers met haar op de foto wil
den of een kasteelvrouwe wil
den ontmoeten. „Ik ben d'r voor
de reclame", was haar motto.
Tot voor enkele jaren gaf ze de
rondleidingen nog zelf, totdat
een val, waarbij ze haar dijbeen
en schouder brak, daar een eind
aan maakte. Sindsdien liep ze
met een stok, wat niet verhin
derde dat ze nog dagelijks haar
wandeling door het park maak
te.
Als Johanna Maria Beelaerts van
Blokland werd ze in 1912 in huis
De Hazenberg in Wassenaar ge
boren. Als kind kwam ze al op
Duivenvoorde. Haar vader, die
griffier was in de Eerste Kamer
kende de baron en freule
Schimmelpenninck van der
Oije, die toen op Duivenvoorde
woonden, goed. Johanna trouw
de met een halfbroer van de ba
ron en vertrok met haar man
naar Zeeland, waar hij burge
meester van Kloetinge werd. Ze
kregen vier kinderen, drie doch
ters en een zoon.
In 1965 kwam de baropes met
haar gezin op Duivenvoorde
wonen. Het kasteel werd gron
dig opgeknapt en de rondleidin
gen begonnen. Sindsdien hoor
de Johanna Schimmelpenninck
van der Oije bij Voorschoten. En
bij Duivenvoo^fe. Wie zal haar
levenswerk voor de instandhou
ding ervan nu voortzetten? Nog
maar een paar maanden gele
den reageerde ze ongewoon fel
op die vraag. „Wie ben ik, dat ik
dat kan zeggen? Qui vivra, ver-
ra." (Wie dan leeft, zal wel zien).
In de Dorpskerk in Voorscho
ten wordt woensdag om 12.00
uur een herdenkingsdienst ge
houden voor de barones. Aan
sluitend is er gelegenheid tot
condoleren. Na de afscheids-
dienst zal de teraardebestelling
in besloten familiekring plaats
vinden.
Ine van den Boer
