REGIO
Kolen hebben Van Duyns hart gestoler
Artikel over jacht een
blamage voor de krant
Solisten ten onrechte niet in
artikel over benefiet-concert
Groene golf Churchilllaan past niet in Pechtolds straal
HOC 970
ZATERDAG 28 DECEMBER 2O0
NAVRAAG
De verkoop van vuurwerk mag vandaag officieel beginnen. Maar na
tuurlijk is er al een hele tijd volop vuurwerk besteld. Wat worden dit
jaar de toppertjes? De har
de knallen, de gillende pij
len, de kleurige vonkfontei-
nen? Navraag bij THOM
PRINS, eigenaar van Inter-
toys in Katwijk.
Wij hebben begrepen dat
heel Katwijk bij u zijn
vuurwerk haalt..
„Dat zou mooi zijn. hè?
Nee, niet heel Katwijk
hoor, er zijn nog meer
verkooppunten. Maar wij
zitten natuurlijk wel mid
den in het centrum, dus je
stapt hier makkelijk even
binnen als je ziet dat we
het verkopen."
Wat verwacht u dit jaar
het meest te verkopen?
„Eigenlijk hetzelfde als
vorig jaar, denk ik. Het is
namelijk elk jaar hetzelf
de. De pakketten van 15 a
20 euro vliegen de deur uit. En wat het losse vuurwerk betreft, ver
kopen we qua aantallen het meest astronauten, babypijltjes en
grondbloemen. Het meeste geld gaat om in de grote sierpotten.
Dat zijn dingen die voornamelijk de oudere klanten kopen. Of pa
pa's."
Steekt u zelf ook vuurwerk af?
„Ja, natuurlijk! Je moet toch weten wat je verkoopt, of niet? En
zonder de smaak van oliebollen en de geur van buskruit is oud en
nieuw niet compleet."
Morgen mag de verkoop pas beginnen, maar nu knalt het hier en
daar al aardig. Heeft u daar ook last van?
„Dat is vuurwerk uit het illegale circuit, of wat ze van vorig jaar
hebben overgehouden. En van dat illegale circuit hebben we zeker
last. Net als nog meer verkooppimten. Want voor ons worden de
regels steeds strenger. Wij hebben onze vuurwerkkluizen bijvoor
beeld onder de grond liggen, maar dat mag volgend jaar niet meer.
Want de brandweer moet er goed bij kunnen. Dus dat betekent dat
we kostbare winkelruimte moeten leegmaken om het vuurwerk te
kunnen opslaan - en dat kost ons dus het hele jaar geld. Dan zul
len sommige verkooppunten zich genoodzaakt zien te stoppen
met het legale vuurwerk. En dat werkt het illegale circuit weer in
de hand. Daar maak ik me echt zorgen over."
tekst: Anton Diedrich foto: Cynthia van Dijke
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1977, woensdag 28 december
WARMOND - „Plantsoenen en parken hebben we genoeg. Laat Kou-
denhoorn als één van de weinige gebieden in deze streek nou in he
melsnaam ruig". Aan het woord zijn de biologen Sevenster en Udo de
Haes, die beiden verbonden zijn aan de werkgroep milieubeheer van
de Rijks Universiteit van Leiden. Het is niet voor het eerst dat ze zich
bezighouden met het stuk grond dat keer op keer de Warmondse ge
moederen verhit. Ook toen bebouwing dreigde van de Zwanburger-
polder kwamen biologen van de Leidse universiteit in het geweer.
Samen met vele anderen slaagden zij erin om een uitspraak van de
r\r: ;n bewerkstelligen waarin gesteld wordt dat bebouwing van de
Z".c'; gerpolder niet is toegestaan. Een deel werd vergraven en zo
ontst: nd de 80 hectare grote plas 'het Joppe'. Met die vergraving ver
dween een typisch Hollands weidegebied. Maar het ruige eiland Kou-
denhoorn dat ervoor in de plaats kwam, kan de beide biologen mis
schien in vervoering brengen. Bij de verschillende bezoeken aan het
eiland hebben zij
kunnen constate
ren dat er een
enorm vogelre
servaat is ont
staan. Minstens
98 verschillende
soorten werden
waargenomen.
Alhoewel de
stand van de
grutto's is terug
gelopen door het
verdwijnen van
het weidegebied,
zijn er nu bruine
kiekendieven,
kluten, lepelaars
en vele andere
soorten te zien.
Anno 1977,
woensdag 28
december
ZOETERWOUDE -
De eerste lam
metjes zijn al
weer geboren en
wel in Zoeter-
woude bij de fa
milie Droog. De
jonge diertjes
maken het goed.
Foto: archief
Leidsch Dagblad
Foto's In deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien daeen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 t-n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d. (datum van plaatsing
of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82
te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, C.P. Arnold
W.MJ. Bouterse (adjunct)
E-mail: directie@damiate.hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@damiate.hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-5150 567
ADVERTENTIES
071-5 356300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail. abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut ine)
p/kw €55.00 p/j €210.60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten'berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
c.q. de betreffende auteur.
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2002
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 503,2003 PA Haarlem.
Stef moet pekelen. Eerst dacht ik aan een slechte grap,
maar nee hoor, het meest prominente bericht in de
maandageditie van het Leidsch Dagblad was toch werke
lijk 'Het natrillen is de reflex van het rennen' (als ze niet
worden doodgeschoten trillen ze na het rennen óók,
neem ik aan).
Hoe krijgt een redactie het in haar hoofd om zoiets tot
kop te maken? Is dat de restyling? Dan zou ik deze hele
voorpagina nog maar eens goed bekijken want bepaald
evenwichtig is hij niet. De foto toont vier onverschrokken
jagers. Persoonlijk zou ik die foto wat anders in scene
hebben gezet. De laarzen op de dode dieren en niet zoals
'natuurbeheerder' Stef, het kopje van de woerd even op
lichten: kijk maar hij doet niets meer, ik heb hem goed
geraakt;
Op zijn werk is Stef ook gewend aan de dood, meldt hij
aan journalist Jan Preenen, dus trekt hij er op zijn vrije
dag graag op uit om te doden. Het verband ontgaat me
helemaal.
Jagers doden als hobby. Ze zeggen dat ze het doen om de
boeren te helpen. Ik zou wel eens willen weten hoeveel
schade hazen aan suikerbieten berokkenen. In de Els-
geesterpolder al helemaal niet, denk ik. De vos is een
hooligan (moet de lezer eens over nadenken). En hazen
en eenden maken zich schuldig aan vandalisme (ook een
doordenkertje).
Dat vier, althans lichamelijk, volwassen mannen in de
krant willen komen is al onbegrijpelijk, maar dat het
Leidsch Dagblad daar op die plek zo'n artikel aan wijdt, is
een enorme blamage.
Wim Oudshoorn,
Lisserbroek.
Naar aanleiding van het artikel 'Benefiet-concert smaakt
naar meer', georganiseerd door de Rotaryclub regio Lei
den, in de Uit-bijlage van 19 december wil ik zeggen dat
ik teleurgesteld ben dat de solisten van deze avond niet
worden genoemd. De professionele solisten, Bob van der
Ent (viool) in het vioolconcert in A groot van WA Mozart
en Anja van Dooren (klarinet) in het klarinetconcert in A
groot eveneens van Mozart, waren deze avond zeker twee
mensen die het benefiet-concert tot een succesvolle
avond hebben gemaakt.
Zelf was ik een van de gelukkigen die van hun werkelijk
magnifieke vertolking van deze beide concerten heb mo
gen genieten. Jammer dat ik hierover niets heb kunnen
teruglezen.
B.K.M. van Oosten,
Leiden.
Met niet geringe verbazing heb
ik in het Leidsch Dagblad van 18
december kennisgenomen van
de uitspraak van wethouder
Pechtold aangaande een even
tueel toekomstige 'groene golf
op de Churchilllaan. De wet
houder betoogt dat een groene
golf voor de zwakkere verkeers
deelnemers (fietsers en voetgan
gers), komend vanuit de zijstra
ten van de Churchillaan, een
verslechtering van de verkeers
veiligheid betekent.
Terwijl een groene golf een mid
del is om én het milieu te die
nen (immers auto's rijden een
constante snelheid zonder al te
vaak te hoeven optrekken en af
remmen, hetgeen beter is voor
het milieu), én de verkeersveilig
heid te verhogen (immers, au
to's rijden een constante, in te
stellen (aangepaste) snelheid),
lijkt een groene golf juist een
middel waar het verkeer in Lei
den Zuid-West mee gebaat is.
Mijn verwondering betreft met
name het volgende. In de dis
cussie rondom de aanleg van d'e
Rijn Gouwe Lijn (RGL) door Lei
den hebben direct-betrokkenen
uit stadsdeel Zuid voortdurend
betoogd dat de veiligheid van
zwakkere verkeersdeelnemers
komend vanuit de zijstraten van
de Lammenschansweg niet gro
ter werd door de geplande aan
leg van de RGL over de Lam
menschansweg. Dat zwaarwe
gende argument om de RGL
niet over de Lammenschansweg
aan te leggen is van tafel ge
veegd, mede onder het mom
dat de RGL zoveel beter is voor
het milieu.
Het werkt dus op zijn minst ver
bazing dat de redenatie die niet
goed genoeg werd bevonden
om de 'inmenging' van een
sneltram in het Leids binnenste
delijk verkeer tegen te hoij
wel goed genoeg is om eei,
groene golf op de Churchl
tegen te houden, terwijl dj
de verkeersveiligheid aan
drukke weg zou kunnen x\
gen, en het milieu zou kui
dienen.
Het heeft er dus alle schijil
dat de wethouder argumej
rondom de verkeersveilig!
van zwakkere verkeersdeej
mers alleen wil horen als i
zijn (zij)straatje past.
Thed van
Geen groene golf
Churchilllaan een
flater van jewelste
Gelezen in het Leidsch Dagblad
van 18 december wethouder
Pechtold wil geen groene golf op
de Churchilllaan.
Wat wil hij nou? Dat iedereen
zoals nu voor rood op elkaar
staat te wachten? Dat auto's van
irritatie van rood stoplicht naar
rood stoplicht gaan scheuren?
Dat tijdens een hoog auto ver -
keersaanbod de hele Chuchill-
laan (plus omliggende verkeers
aders) vast komt te staan?
Op zijn zachtst gezegd een
merkwaardig standpunt van de
wethouder. We praten hier niet
over een 'secundaire' weg door
een woonwijk, maar over een
weg die veel doorgaand verkeer
te verwerken krijgt. Of men dat
nu wil of niet, het is nog steeds
een belangrijke verkeersader in
Leiden.
Er is dan één beproefde manier
om auto's aan de maximum
snelheid (50 km per uur) te hou
den en dat is een groene golf.
Automobilisten die dat weten,
pikken zulks meteen op. Gevolg:
geen onverantwoord hardrijden
meer, zodat ook overstekende
fietsers en voetgangers veiliger
De Churchilllaan in Leiden. Is de weg wel of niet beter af met een groene golf? Archieffoto: Hielco
aan de overkant kunnen komen.
Waarmee Pechtolds enige argu
ment ook meteen van tafel kan.
Maar nee hoor, de wethouder
weet het beter en torpedeert een
goed plan wat zowel de door
stroming, de geluidsoverlast, als
de veiligheid van weggebruikers
aan wil pakken.Een flater van je
welste, die in het licht van hier
aan voorafgaande blunders van
de gemeente (fietspad Utrechts-
eveer, renovatie kruispun
vendaal) helaas niet eens
als een verrassing komt.
Teus Lu
Katwijker Arend van Duyn is een van de dertig kolenhandelaren die zijn overgebleven van de geschatte 10.000 die er ooit waren.
Met zijn vrachtwagen - 'een oud beestje, maar de motorkap is nog nooit open geweest' - rijdt hij kriskras door het gebied dat zich
uitstrekt van Vogelenzang tot het Westland. Vroeger had hij aan een paar Katwijkse straten voldoende. Foto: Hielco Kuipers
SCHRIJVENDE LEZERS
'Ze zijn mijn lust en mijn leven en ik ga door tot die lust een last wordt'
gas hielden ze hun hoofd boven wa
ter door andere firma's op te kopen
en ook nu er in Nederland nog maar
zo'n dertig handelaren zijn overge
bleven van de geschatte 10.000 die er
ooit waren, boeren ze nog redelijk.
Ondanks de zachte winters van de
laatste jaren. „Met de vorige als
dieptepunt. In januari en februari
hebben we geen kooltje verkocht."
Van september tot maart maken ze
dagelijks ritten in het gebied tussen
Vogelenzang en het Westland. Met
hun vrachtwagen („een oud beestje,
maar de motorkap is nog nooit open
geweest"), om him laatste klanten te
bedienen. Een paar honderd hebben
ze er nog, verspreid over de hele re
gio. Ooit hoefden ze maar twee stra
ten in Katwijk in te rijden om hun
vracht kwijt te raken. Nu moeten ze
tientallen kilometers afleggen. „Naar
plekken in de polder waar nog geen
aardgas is en naar oudere mensen
die hun kolenkachel nooit hebben
weggedaan toen het aardgas kwam
in 1963."
De komst van het aardgas leek de
kentering in hun bestaan te worden,
maar de Katwijkse brandstofhandel
bleef niet alleen dankzij de overna
me van andere bedrijven
overeind. Arend
en Kees van
Duyn ontgon
nen ook andere afzetgebieden.
„Voor openhaardhout bijvoorb
Zijn we in 1973 mee begonnen,
dens de oliecrisis. Sindsdien he
we dat erbij gehouden. We hak
die blokken zelf, in de bossen b
leis Het Loo. Daar gaan we 's o<
tends vroeg met de vrachtwage I
heen en dan kloven we per och
met de hand een paar ton hout
Loopt altijd aardig, dat hout, n<
de bruinkoolbriketten. Als de k 1
valt, zoals pas geleden, kan de
trale verwarming het niet aan e
men de houtkachels tevoorsch
Dan gaan de bruinkoolbrikette
weg als warme broodjes."
„We verkopen trouwens toch h
veel aan de deur", aldus Van D
die ook vanwege 'die gezellighf
voorlopig niet aan stoppen wil
ken. Onvoorziene omstandighi
daargelaten. „Doen die zich vo
dan hebben we een afspraak n
een kolenhandelaar in Maassli
die in dat geval onze klanten 01
neemt. Maar anders werk ik ge
door, want lichamelijk heb ik g
klachten en ik zou niet weten v
zou moeten gaan doen. Kolen I
ben nou eenmaal mijn hart ges'
Prachtig product, puur natuur 1
gloed ervan is heerlijk. Ze zijn 1
lust en mijn leven en ik ga dooi
die lust een last wordt.
„Mooi gezicht, hè", zegt hij, wijzend
op de zwarte bergjes die er liggen.
„Dat is antraciet 1, daar ligt antraciet
2. Dat is extraciet en daar ligt cokes.
Hebben we onlangs weggehaald uit
de kelder van een huis hier in het
dorp. Vijftig jaar oud, maar is het
niet schitterend? We zullen die partij
niet snel kwijtraken, want er zijn niet
veel stokers meer voor cokes. Daar
Energie heeft hij nog genoeg. Drieënzeventig is Arend van Duyn, maar het
enthousiasme van de enig overgebleven kolenboer in de regio is nog altijd niet
te temperen. In de loodsen op het erf achter zijn huis aan de Varkevisserstraat
in Katwijk begint hij al aan een gloedvol betoog over zijn brandstofhandel.
DE DINGEN DIE
VOORBIJ GAAN
moet je hele grote kachels voor heb
ben, zogenaamde Godinnen en daar
vind je er niet veel meer van. Maar
het is prachtig dat we die cokes heb
ben. Kan ik van genieten en dat heb
ik ook als ze hier een nieuwe voor
raad antraciet hebben gebracht. Als
die er ligt, ga ik 's avonds altijd nog
even kijken. Dat is zo'n mooi ge
zicht. Een plaatje."
Op weg naar zijn kantoortje gebaart
hij naar de petroleumautomaat die
in een andere opslagruimte staat.
„Hebben we ook een
streek-
functie
mee.
Mensen uit de verre omtrek komen
hier kannetjes met vijf liter halen.
Om vis op te bakken. Doen ze liever
op petroleum dan op gas, want dat
wordt te heet."
Eenmaal binnen bij de brandende
convectorkachel, loopt hij helemaal
warm. „De antraciet die je zag, komt
uit Wales, waar nog veel particuliere
mijnen zijn, en uit de buurt van
Münster in Duitsland. De kolen die
ze daar naar boven haalden, waren
aanvankelijk niet best. Maar sinds ze
een nieuw kolenfront zijn be
gonnen, lijken het wel diamanten."
Het zal duidelijk zijn: kolen beteke
nen 'alles' voor Arend van Duyn.
Zijn broer en zakenpartner Kees (69)
gaat in januari dan toch eindelijk
volledig van zijn AOW genieten en
het beroep mag uitsterven; zelf
denkt hij er niet aan om te stoppen.
Arend van Duyn is kolenboer voor
het leven. Als jongetje van 13 sjouw
de hij al met zware kolenzakken in
het bedrijf van zijn vader en met zijn
broer overwon hij alle tegenslagen,
nadat ze samen de zaak hadden
overgenomen.
Na de intrede van het aard-
