Rekenkamer
onderzoekt
bouw Leyhof
LEIDEN REGIO
en
getrokken
kiezen
Zesduizend tanden
h vergunning afvalbedrijf
'Gaaf dat je onder water kunt blijven ademen'
Afscheid van bibliotheek vol
wetenschappelijke juweeltjes
nüvèrsiteit Leiderdorp zoekt 'leerpunten'
en
Leiderdorp praat over 'de plaats van sport'
maandag 9 december 2002
- Twee Leidena-
130 jaar zijn zater-
ip de Leidseweg in
aangehouden op
an twee inbraken,
daarvoor in
jerden gepleegd.
deocamera, een
3 geld gestolen,
ti auto gestolen. De
Uen zaten in de au-
Jen werd terugge-
Het nieuwe pro-
;letje van de Leider-
universiteit is uit.
staan de cursus-
03 worden gege-
ndkje is verkrijgbaar
u van de volksuni-
3npuw Sjelter aan de
an. Het boekje ligt
sneentehuis, in de
>n ai bij ouderenorga-
•unt. Meer infor-
nden op www-
titeit.nl.
erd
atJ
De Stichting Soci-
IH Werk Leiderdorp
uwe activiteiten-
In het boekje staat
1 cursusaanbod
l jaar: onder meer
'loidance, circus,
roor kinderen, to-
•vqtyling voor jonge-
iei<|ge is op te halen
jncentrum Sjelter
lemraadlaan en bij
het activiteitencen-
Bloemerd lc.
door Janneke Dijke
leiderdorp - De Rekenkamer Lei
derdorp begint volgende maand
een onderzoek naar de gang van
zaken bij de bouw van de nieuw
bouwwijk Leyhof. De kamer wil
een antwoord vinden op de vraag
of de gemeente haar doelstellin
gen heeft gehaald bij de exploita
tie van de wijk, en in hoeverre de
samenwerking met projectont
wikkelaar Hopman-lnterheem
hiermee te maken heeft.
Het onderzoek wordt gehouden
omdat de wijk bijna klaar is.
Eind deze maand wordt het
laatste appartementencomplex
opgeleverd. „Landelijk gezien
komt de samenwerking tussen
gemeenten en bedrijfsleven
steeds vaker voor. Wij willen
eens kijken of hier leerpunten
uit te formuleren zijn", zegt
voorzitter M. Ritzema van de
Rekenkamer.
Volgens Ritzema heeft het on
derzoek slechts indirect te ma
ken met de kritiek van de bewo
nersvereniging Leyhof op de sa
menwerking tussen gemeente
en bouwbedrijf. De vereniging is
van mening dat er bij de bouw
van de wijk veel is misgegaan op
bestuurlijk, juridisch en beleids
matig terrein en vroeg de Re
kenkamer daarom twee jaar ge
leden al om een soortgelijk on
derzoek. „Wij zeggen niet bij
voorbaat dat de aanleg niet goed
gegaan is. Je moet objectief
zijn", aldus de voorzitter. „Wel
licht dat er ook dingen zijn die
heel goed gegaan zijn."
Om een antwoord op de vraag
te krijgen, onderzoekt de reken
kamer onder meer of de samen
werking rechtmatig, doelmatig
en effectief was. Ook moet blij
ken of de communicatie met de
bewoners in orde was. De re
kenkamer bestudeert dossiers
en houdt interviews met de be
trokken partijen: de ambtena
ren, burgemeester, wethouders
en raadsleden, medewerkers
van bouwbedrijf Hopman-lnter
heem en mensen van de bewo
nersvereniging Leyhof. Naar
verwachting is het onderzoeks
rapport in de zomer van 2003
klaar.
In het rapport komen aanbeve
lingen te staan voor nieuwe sa
menwerkingsverbanden tussen
de gemeente Leiderdorp en het
bedrijfsleven.
e Raad van State heeft alsnog de mi-
ig van afvalbedrijf J. van den Dool
tdorperweg in Wassenaar goedge-
imerkelijke uitspraak volgde na een
larin staatsraad J. Boll vorige maand
órmeel gebrek in de inspraakproce-
had alle woningen in een straal van
ld het bedrijf een brief gestuurd over
ïilieuvergunning van Van den Dool.
inzien bleek dat Zuid-Holland één
ran A. Greeven op de Oostdorperweg
geten. Volgens de provinciewoord-
een typefout de oorzaak. Een ambte-
abuis 201 in plaats van 210 op de
De bezwaarmakende omwonenden
200-meter zone) vonden het zeer
uitgerekend nummer 210 geen brief
l Immers, de familie Greeven speelt
Delangrijke rol in het verzet tegen de
overlast van het afvalbedrijf.
Nog merkwaardiger was het, dat de Raad van Sta
te al op 26 maart 2002 de bezwaren van de familie
Greeven om andere formele redenen had verwor
pen. Die rechtszaak ging in op de bezwaren van
omwonenden binnen de 200 meterzone. Destijds
ging het rechtscollege er nog wel van uit dat
Greeven de brief van Zuid-Holland had gekregen.
Het beroep van de bewoners werd in maart ver
worpen, omdat zij hadden verwacht op het be
roep van de gemeente Wassenaar tegen de ver
gunning te kunnen meeliften.
Maar in de laatste uitspraak oordeelt de Raad van
State nu toch onverwacht dat de zaak van
Greeven op 26 maart 2002 is afgehandeld. De be
zwaren van Greeven kunnen niet meer in de zaak
van de andere omwonenden aan bod komen,
meent staatsraad Boll.
Door de uitspraak heeft Van den Dool definitief
een milieuvergunning gekregen.
Duikles: nog wat onwennig aan de kant van het zwembad. Foto: Henk Bouwman
door Marianne Elissen
voorschoten - Zo'n dertig licht
verstandelijk gehandicapte kinde
ren van Stichting De Bruggen uit
Leiden en Den Haag beleefden
zaterdag hun eerste duikervaring
in het Voorschotense zwembad
Het Wedde. Duikschool Tibia had
hen uitgenodigd voor een proef-
duik in het onlangs gerenoveerde
zwembad.
Druk pratend stormen de kinde
ren het zwembad binnen. Aller
eerst worden de zwemvliezen en
duikbrillen gepast. Iedereen
krijgt een professionele uitrus
ting aangemeten. Helemaal on
voorbereid zijn ze niet. „Al eer
der heeft de groep een video
band over duiken gezien en zo
juist hebben we nog uitgebreid
instructies gegeven", vertellen
Jolanda Neeft en Geraldo Keij-
zer, de eigenaren van duik
school Tibia. „Al tien jaar lang
organiseren we elk jaar een dag
voor kinderen. Dit programma
is dus echt een traditie gewor
den. Ook PADI, de grootste or
ganisatie op het gebied van
duikopleidingen, promoot dit
soort evenementen. Als doel
groep worden kinderen geno
men die normaal gesproken niet
snel de kans krijgen duikerva
ring op te doen."
„Dit jaar is het voor het eerst dat
we verstandelijk gehandicapten
hebben uitgenodigd. Het is
trouwens een hele organisatie,
waar heel wat weken voorberei
ding aan vooraf zijn gegaan", al
dus Jolanda. Ook Tineke, activi
teitenbegeleidster van stichting
De Bruggen, is geruime tijd be
zig geweest met de voorberei
dingen. .Allereerst moesten we
zien wie er mee konden en ook
mee wilden, natuurlijk. Daarna
was er nog een gezondheidsver
klaring en toestemming van de
ouders nodig. Ook het vervoer
heen en terug moest geregeld
worden."
De eerste lichting komt uit het
water. „Het ademen gaat onder
water net zo makkelijk als daar
boven", roept Sylvia uit Leiden
opgewonden. „In het begin had
ik wel last van mijn oren, maar
dat ging later over." Zou ze va
ker willen duiken? „Ja, heel
graag zelfs. Maar ja, het is wel
erg duur." Ook de 19-jarige To
ny heeft genoten. „We hebben
allerlei oefeningen gedaan, zoals
het 'klaren'. Je moet dan je neus
dichtknijpen en door je mond
uitademen. Zo voorkom je datje
onder water teveel druk krijgt op
je oren. En verder hebben we de
signalen geoefend, zoals het 'ok-
gebaar'. Ook weet ik nu wat ik
moet doen als ik mijn mondstuk
verlies."
Remco klaagt over een droge
keel. „De lucht in die zuur-
stofflessen is zo ontzettend
droog. Maar het is wel gaaf dat
je onder water bent en toch kan
blijven ademen. Veel leuker dan
snorkelen, want daarbij kan je
niet zo diep en zo lang onder
water zijn." Twee meisjes waag
den zich op het laatste moment
toch maar niet in het water en
kijken veilig toe vanachter het
glas. Als hun begeleidster van
stichting De Bruggen vragend
naar hen opkijkt, vormen ze la
chend met hun vingers het 'ok-
gebaar'. Ze hebben in ieder ge
val goed opgelet tijdens de in
structie.
De duikinstructeurs kijken terug
op een geslaagde middag. „Het
is heel leuk werken met deze
kinderen. Ze zijn wel wat onrus
tig en je moet het tempo aan
passen, maar ze hebben er erg
veel plezier in. En wij ook", zegt
Jolanda. Is al bekend welke
groep kinderen volgend jaar de
gelukkige zijn? „We zitten er aan
te denken om slechthorende
kinderen uit te nodigen, maar
eerst moeten we nagaan of dat
geen problemen geeft met de
oren. Of anders misschien een
groep allochtone kinderen."
'Weet je dat we Oppenheim helemaal compleet hebben?'
door Nancy Ubert
oegstgeest - Bibliothecaris Jos
Leenes bewaakt en koestert een
specifieke boekenschat van het
LUMC. De voltallige serie van
The American Journal of Psychi
atry, vanaf het jaar 1938. Een rij
tje edities van Der Nervenarzt,
en wel vanaf 1928. Het complete
werk van R. Oppenheim, de
neuroloog die begin 20-ste eeuw
baanbrekend werk verrichtte.
Het zijn een paar voorbeelden
van de wetenschappelijke juwe
len die in de bibliotheek voor
geestelijke gezondheidszorg, het
domein van Leenes en zijn col
lega, staan te pronken. „Klein
maar puik", prijst Leenes zijn
leeszaal.
De vakbibliotheek is te vinden
in het Carpgebouw, dat ver
scholen staat achter het monu
mentale Rijngeest, het gemeen
tehuis van Oegstgeest. De ge
meente en het LUMC onder
handelen over de verkoop van
het pand, dat op de bibliotheek
ruimte na al helemaal leeg is.
Jos Leenes houdt er rekening
mee dat er nog dit jaar verhuisd
moet worden. Eigenlijk gaat
hem dat best aan het hart. Hij
heeft zich de afgelopen jaren de
koning van het kleine boekenrijk
gevoeld. Wie wilde, kon zo zijn
koninkrijk binnenstappen. Geen
portier die bezoekers tegen
hield, geen gesloten deuren.
Maar er komt een einde aan het
wetenschapsimperium van Lee
nes. Op de vierde etage van ge
bouw RijnVeste aan de Leidse
Albinusdreef worden de leeszaal
van de Rijngeest Groep en die
van het LUMC samengevoegd.
„Straks vormen we een echte re
gionale steunbibliotheek voor
de geestelijke gezondheidszorg,
gevoed vanuit de wetenschap
pelijke hoek en het werkveld."
De bibliotheekfusie kent naast
dat voordeel echter ook een
keerzijde. Er ontstaat een ruim
teprobleem. In het Carpgebouw
staan 47 volle boekenkasten met
elk zeven planken van een me
ter lang. Voor die hele 329 meter
lange boekenrij is in het nieuwe
onderkomen geen plaats. Lee
nes moet noodgedwongen een
aantal werken in een depot weg
stoppen. „Dat vind ik jammer.
Want de boeken die hier staan,
vertellen de geschiedenis van de
geestelijke hulpverlening. Je
ontdekt hier de trends die de
psychotherapie heeft gekend, de
veranderingen in de psychiatrie.
Vooral boeiend voor de mensen
uit het vak, natuurlijk. Maar ook
best interessant voor de leek."
Leenes wijst op een rijtje boe
ken. „Als je daar gaat bladeren
lees je dat psychiaters vroeger
dachten dat homoseksualiteit te
genezen was. Nadat het onder
werp jaren achtereen een groot
taboe is geweest, kwamen in de
jaren vijftig de eerste publicaties
tot stand. Met de insteek dus,
dat de anders geaardheid te
overwinnen was. Tegenwoordig
zoekt men intensief naar de bio
logische verklaring, zo blijkt uit
de jongste wetenschappelijke
verhandelingen.
Seksuologie werd vijftig jaar te
rug seksiatrie genoemd en zo
zijn er meer kleine en grote we
tenswaardigheden te ontdekken
in het Carpgebouw. Het maand
blad Geestelijke Volksgezond
heid is vanaf zijn eerste editie,
februari 1946, in te kijken. In
Leenes' verhalen proef je een
dubbele liefde. Die voor het vak
van de bibliothecaris en die voor
de wetenschap. „Weet je dat we
Oppenheim helemaal compleet
hebben? Als enige bibliotheek in
Nederland. Er komt een vrouw
speciaal uit Duitsland naar ons
toe omdat ze %en proefschrift
over Oppenheim aan het schrij
ven is."
Als Leenes uitgeleide doet wijst
hij op het naambordje met
daarop 'Carpgebouw". Destijds
is het pand vernoemd naar de
Leidse hoogleraar Carp (1895-
1983). „Dat bordje schroef ik er
af en neem ik mee naar de nieu
we bibliotheek. Per slot van re
kening heb ik hier meer dan
twaalf jaren doorgebracht."
leiderdorp - De gemeente Leiderdorp houdt don
derdag 19 december een discussieavond over de
plaats van sport in de lokale samenleving.
De gemeente nodigt alle organisaties op het ge
bied van sport, onderwijs, sociaal-cultureel werk
en welzijnswerk uit om mee te praten ovsr breed
tesport en een sportservicepunt. Ook het Neder
lands Instituut voor Sport en Bewegen (NISB) en
de Sportraad Zuid-Holland zijn bij het gesprek
aanwezig. De discussieavond in de Muzenhof aan
de Cor Gordijnsingel 4 in Leiderdorp begint om
acht uur. -
Tandarts Kees van Westerveld helpt een Nepalees van zijn kiespijn af. Eigen foto
kinderen hebben een slecht ge
bit omdat ze op suikerriet kau
wen. Veel patiënten waren na
de verdoving al blij, want ze
wisten echt niet dat je zonder
pijn tanden en kiezen kunt heb
ben."
Tolken van de Nepal Oral
Health Society The Netherlands
vingen de patiënten op en vul
den hun naam in op een briefje.
Vervolgens werd op de eerste
stoel de bloeddruk gemeten van
de patiënt, op de tweede volgde
de intake en de bijna onvermij
delijke verdoving, terwijl kort
daarna de behandeling op de
derde stoel plaatsvond. En dat
allemaal in de buitenlucht,
goed zichtbaar voor de honder
den Nepalezen die op hun
beurt stonden te wachten.
„De behandeling was heel ba
saal", zegt Van Westerveld.
„Wat je hier nog kunt redden
met een zenuwbehandeling,
daar gaat in Nepal de tang op.
We hebben naast de extracties
ook nog wat vullingen gedaan
en de mondhygiënisten hebben
zo'n 1000 mensen behandeld."
Van Westerveld bespeurde bij
de lokale bevolking niet meer
angst voor de tandarts dan in
Nederland. „Eerder minder, ze
ker gezien het feit dat alles zich
in de buitenlucht afspeelt en
dus voor iedereen te zien is. Dat
betekende ook dat we moesten
stoppen als het donker werd.
We hebben honderden mensen
moeten wegsturen."
De groep heeft in totaal acht
dagen in de 'bush' gezeten.
Daarbij werd het opleidingsas
pect niet vergeten. „In elk dorp
je is wel een gezondheidscen
trum, hoe primitief ook. We
hebben geprobeerd de ver
pleegkundige daar op te leiden.
Dan moet je denken aan het
verhelpen van pijnklachten. We
zijn daarbij bewust niet op de
stoel van de opleider gaan zit
ten. Dat ligt in Nepal nogal ge
voelig."
De Nepal Oral Health Society
The Netherlands zetelt in Gor-
redijk en organiseert regelmatig
hulpreizen naar Nepal. Tot en
met 2004 zijn er al tandartsen
en andere (para)medici bereid
gevonden mee te gaan. Het gi
ronummer is 322934877.
Eric-Jan Berendsen
De Blauwe Steen, die al 700 jaar in de
Breestraat ligt, is het symbolische
middelpunt van de stad.
Onder redactie van
Tlmoteus Waarsenburg en Eric-Jan Berendsen
TELEFOON O 71 - 53 56 424
it een aantal collega's
in Nepal. De tand-
n vijfduizend patiën
ten bij zesduizend
dezen. Kees van
die een praktijk
e Leidse Lammen-
ging mee uit sociale
:id. „En het was een
om het land te
hij eerlijk toe.
n andere tandartsen,
ïygiënistes, vijf tand-
ïtes, vier huisartsen
istenten werd de lo-
jt( ing tandheelkundige
lo le hulp geboden. Me
betaalden hun ei-
/h verblijfskosten,
tynond woonachtige
,fVveld besloot mee te
;n t hij een artikel had
^e!het tandartsenblad.
Dekon hij niet zonder
t aan het werk in
vv i moesten toen we
nafn eerst een soort
bij het Ministerie
lid. Volgens mij
was het meer om geld in het la
tje te krijgen, want dat 'examen'
kostte 100 dollar en stelde niet
meer voor dan een gesprek met
een aantal ambtenaren.
Na twee dagen acclimatiseren
splitste het gezelschap zich en
trok de groep van Van Wester
veld het binnenland in, zo'n zes
uur rijden van de hoofdstad Ka-
thmandu. In Nepal zijn op 24
miljoen inwoners zo'n 250
tandartsen. Daarvan werken er
tweehonderd in de hoofdstad.
„Maar voor de gewone man en
vrouw is er geen zorg", aldus
Van Westerveld. „Het zijn de
mensen met geld die worden
geholpen. Nepal is een van de
armste landen ter wereld. Het
gemiddeld jaarinkomen in de
hoofdstad Kathmandu is 510
euro en op het platteland 110
euro per persoon."
Van Westerveld heeft in Nepal
menig 'rampengebit' gezien.
„Veel abcessen, veel wortelres-
ten, veel mensen die al jaren
lang pijn hadden. Maar ook de
