GESPREK VAN DE DAG
'De kogel z;
er altijd
blijven zittel
J Ba
Portier Jeroen Huffels overleel r
de schietpartij bij The Matrix
Zorgen voor de pub
HDC152
MENSELIJK
SINTERKLAAS rijdt zaterdag tijdens de intocht in Kam
pen op een HOUTEN PAARD door de stad. Pieten trek
ken het gevaarte. Het beeld is van de hand van een pro
fessionele houtsnijder. De Kampenaren hopen met de
stunt de landelijke intocht op televisie voor volgend jaar
binnen te halen. Houtsnijder D. Schinkel heeft een
maand lang veertig uur per week aan het 'koningspaard'
gewerkt. Volgens de organiserende Stichting Promotie
Kampen is het nooit eerder voorgekomen dat Sinterklaas
op een houten paard in een Nederlandse plaats aan
kwam.
PRINS CHARLES
heeft een intern on
derzoek gelast naar
de stroom van ge
ruchten rond het
Britse koningshuis
naar aanleiding van
de vrijspraak van de
vroegere butler van
prinses Diana. Paul
Burrell werd vrijge
sproken van diefstal
uit het huis van
Diana nadat konin
gin Elizabeth het
voor hem had opge
nomen. In diverse
media is gesugge
reerd dat het konink
lijk huis een voortij
dig eind aan het pro-
ces heeft gemaakt
om te voorkomen dat de butler voor de familie belastende
getuigenissen zou afleggen. Enkele dagen later klapte
Burrel tegenover enkele Britse kranten alsnog uit de
school over de familie van zijn in 1997 verongelukte
werkgeefster. Het onderzoek richt zich onder meer op de
beschuldiging van een kamerdienaar die zegt in 1989 te
zijn verkracht door een andere naaste medewerker van
prins Charles. Het paleis zou de zaak in de doofpot heb
ben gestopt. Foto: AP
Om te voorkomen dat de
wind het golfplaten dak
van zijn HUISJE zou bla
zen, had de 72-jarige Ni
caraguaan Helec Noa Wat-
sön het met zes brokken
metaal verzwaard. Wist hij
veel dat het LANDMIJNEN
waren die elk moment de
lucht in konden gaan. Ni
caraguaanse militairen
ontdekten de mijnen toen
ze gisteren in de omgeving
van het stadje Kamla, 300
kilometer ten noordoosten
van de hoofdstad Managua
op oefening waren. Watson
zei dat hij de mijnen zeven
jaar geleden had gevonden
bij een verlaten buitenpost
van het leger. Hij zei niet
te hebben geweten dat de
mijnen konden ontploffen
toen hij ze naar zijn huisje
had gezeuld en op het dak
had gelegd.
AMINA LAWAL, de
Nigeriaanse vrouw
die tot de dood door
steniging is veroor
deeld, is tegen een
boycot van de ko
mende miss-verkie-
zing in het land. Zij
bedankte gisteren al
le deelneemsters
aan de wedstrijd voor
hun bezorgdheid.
,,lk ben ze dankbaar,
maar ik vraag ze wel
te komen." De 31-
jarige gescheiden
moeder kreeg van
een islamitische
rechtbank de dood
straf omdat haar der
de kind uit overspel was geboren. Ze wacht nog op de
tweede behandeling van een hoger beroep. In Nigeria
zijn in december de Miss World-verkiezingen. Enkele
deelneemsters hebben uit protest tegen het doodvonnis
afgezegd, sommigen sturen een vervangster. ,,lk heb ge
hoord van een mogelijke boycot, maar ik denk dat ze ge
woon moeten komen. Niets gebeurt zonder medeweten
van God of zonder zijn toestemming." Foto: AP
Een HERDERSHOND die een jaar in een diepe put heeft
gezeten, is eindelijk door een dierenactivist uit zijn be
narde situatie bevrijd. Vermoedelijk is de hond ruim een
jaar geleden samen met een aantal puppy's in de tien
meter diepe put gegooid en kon hij daar overleven door
regenwater te drinken en dode dieren te eten. De put
werd gebruikt als dierenbegraafplaats. Een activist van
een dierenbeschermingsorganisatie, Dinko NovoSel,
voerde zondag de spectaculaire reddingsactie uit door
aan een touw in de put af te dalen en de hond naar boven
te halen. Het dier was er slecht aan toe en is naar een
dierenkliniek in Zagreb vervoerd.
Van het grillige, speelse lettertype in de titel tot de af
beelding van een kind dat door de lucht vliegt, alles aan
het boek doet op het eerste gezicht erg vertrouwd aan.
Toch is de persoon op de voorkant niet de beroemde Har
ry Potter, maar wel TANYA GROTTER, de heldin in een
serie van Russische bodem die door de hoeders van de
succesvolle jonge tovenaar wordt bestempeld als
schaamteloos plagiaat. Omdat de overeenkomst tussen
de verhalen verder reikt dan alleen maar het boekomslag
hebben de advocaten van schrijfster J.K. Rowling, haar
Russische uitgever en filmproducent Warner Brothers ge
dreigd om Eksmo, de uitgever van 'Tanya Grotter en de
Magische Contrabas', te vervolgen als deze het boek niet
uit de handel neemt en stopt met het drukken van nieu
we exemplaren. De reactie van Eksmo: 'vlieg naar de
maan, voor ons part op een Nimbus2000'. Foto: AP
De Italiaanse politie heeft
een OPLICHTER gearres
teerd die tientallen veroor
delingen wist te voorko
men door vervalste overlij
densaktes op te sturen
naar de rechter. De 39-ja-
rige Stefano Ramuni werd
in Verona aangehouden
nadat hij ruim tien maan
den uit handen van justitie
was gebleven. De eerste
keer dat hij moest terecht
staan was in januari omdat
hij met een vervalste che
que treinkaartjes zou heb
ben gekocht. Toen het pro
ces begon ontving de rech
ter een akte waarin het
overlijden van Stefano
stond. De magistraat sepo
neerde vervolgens de zaak.
Deze truc haalde Ramuni
tientallen malen uit. Hij
zal zich nu bij meer dan
vijftig rechtbanken moeten
melden om alsnog terecht
te staan.
Bij de Matrixx werden veel bloemen neergelegd voor de overleden portier. Foto: ANP/Erik van 't Huilenaar
net achter de slokdarm dooi >la
in mijn rechterschouder ten
men. Daar zal hij altijd blijvi rd
zegt Huffels, terwijl hij naar;
terschouder wijst.
Terwijl Huffels in het Nijme na
kenhuis werd behandeld, gii em
kwart over acht in de ochten na:
foon in Houten. Twee beken ge
den zijn vrouw Sandra dat ei ev;
schietpartij in The Matrixx w ru
en dat Jeroen één van de slai )a<
was. „Complete paniek", be ite
Sandra. „Ik belde met het zie n
en de politie, maar niemand
vertellen hoe het met hem gj
de middag kon de Houten:
bezoeken. „Het was allemaal
tisch. Ik werd constant gebé
kenden, die allemaal wilden Te;
het met hem ging.Ie
Na 24 uur was de kritieke fas rer
Huffels knapte heel snel op.
mensen kwamen de gewond I j£
opzoeken, met beren, bloem n
kaarten. „Veel betrokkenen i dui
onder de indruk. Een collega je
twee meter lang en honderdi n 1
zwaar, zat huilend aan mijnl ys
Afgelopen zaterdag was het a et
van Eddie. Daar wilde Huffel gel
zijn. Hij kreeg verlof van het er,
om in een rolstoel bij de uitv rrii
te zijn. Daarna ging hij voori hi
denkingsplechtigheid naar Tfks
trixx. Daar zag hij nog de vid|ja;
van de schietpartij.
Als hij vertelt over de ontvaiij m,
Matrixx, schiet hij voor het e<
het gesprek vol. „Ik werd me fj
plaus binnen gehaald. Iedere
belangstellend. Ik heb hondf -
den geschud, zoenen gehad, ivi;
om te weten dat je niet alleei im
Hij heeft de laatste dagen vee >ro
over de gebeurtenissen. De s de
voor zichzelf gereconstrueen
ervan overtuigd dat het niet. en
cotheek lag, niet aan de porti Tv
hebben allemaal ons werk ge Drc
het moest. Maar omdat eenj rai
gens elkaar hebben opgefokt en
zo nodig iemand met een pis an
zwaaien. En Eddie en ik stom cec
vallig op het verkeerde momi >r
verkeerde plaats.igs'
Hij vraagt zich af wat de schu e ii
bezield. „Hij was een hele rus
gen, maakte bijna nooit prob y
denk dat hij geen gezichtsvei
lijden. Stoer wilde doen teger|
vrienden. Maar hij heeft niet
hij daarmee een leven heeft! H
en dat van mij en de nabesta zal
Eddie voorgoed heeft verand rer
Huffels moet zijn hele leven 1t1
dunners blijven slikken en h( en
maar de vraag of hij nog wel n v,
gaan trainen in de sportschol Fir
slagader wordt behoorlijk belte b
zich inspant en de artsen wet Iet
niet of dat wel verantwoorde kv
meervoudig kampioen bodyl ta
hoort begin december wat hi el:
niet mag. „Het trainen hoortl n d
zou niet weten wat ik moet d aai
niet meer mag. Ik heb het ooi kei
voor mijn werk."
Zijn portierswerk, dat hij doeitfge
zijn 'gewone' baan als opleidi
sulent, wil hij gewoon voortzi y
ben niet bang", zegt hij. „Ovi
halve week sta ik weer in The Kl
Niet meteen als portier, maai
wel."
eft
Anouk Middelkamp 'D
1.1
- lel
toe
ier<
t!2
king class aan de pet en het donkere bier, de
beursbengels uit de City aan de te uitbundige
krijtstreep op het maatpak en het piskleurige
'lager' zonder schuim. In Groot-Brittannië
loopt de burger nog met zijn sociale aan- of
afzien te koop. Nergens heb je zo'n goed ge
sprek met de bovenmeester of de onderkruier
als in de Britse pub. Als gebruikers in dat
proeflokaal koesteten we namelijk de ge
meenschappelijke vijand: de klok die nijdig
zijn minuten tikt. Het verzet tegen het uur
werk smeedde in de loop van de jaren een
ijzeren band. Elke avond in cle pub is een
tijdrit, de etappe tegen het horloge.
Het is dus niet van vandaag of gisteren.
Sinds 1916 geldt die rare regeling. De Eerste
Wereldoorlog woedde in alle hevigheid. Een
hele generatie kanonnenvlees werd door de
gehaktmolens gedraaid van de loopgraven,
Somme en Pcissendale. Dat vergde miljoenen
granaten, honderdduizenden geweren en
tienduizenden stukken geschut. Die werden
in het moederland gemaakt, aan het 'thuis
front' zoals dat knus heette. Een kater van de
vorige avond, dat zou maar ongunstig wer
ken op de oorlogsproductie en dat bracht
Lloyd George, de premier van die dagen tot
zijn merkwaardige besluit. De kroeg op tij-
drantsoen. Er is nog een enkeling die het kan
navertellen. Maar vandaag heeft koningin
Elisabeth in de troonrede aangekondigd dat
de dwingelandij van de sluitingstijd binnen
kort over is. De deuren gaan wijd open. Zou
de oorlog eindelijk dan ook voorbij zijn?
Ik hoop dat de Britten geen spijt krijgen. Ze
vonden de Engelse zaterdag uit, ook geen
kraakheldere vertoning. Iedereen was vrij,
maar moest eerst naar het grijze voetbalsta
dion in een armoedige fabriekswijk, de club
zien winnen of verliezen, maar hoe dan ook
vervolgens naar het bier en om vijf voor elf
de voorraad voor de laatste keer aanvullen
met tien pullen, voor elke vinger één. Mocht
een oud-strijder een vinger missen dan stapte
are
een kroegmaat in dat gat. Daarop tvi
Engelse zóndag de verveling als ht Vc
goed. Voor het ritueel van de alcoh f h<
lige geesten op de dag des heren sU s d
Lloyd George en diens opvolgers to 5 g{
Blair nog minder uren toe. Gelukk p,
altijd veel te eten. Zijn grote naam
nair gebied dankt het Verenigd K01
aan de pub. Ik at veel 'pub grub' il
Londense jaren. Zoals daar is de
onion pie', een non-descript pastei
de penetrante rol van de ui verder
naar de herkomst der verdere ingrt bbi
verhindert. Mijn favoriet is echter jd
egg", een hard gekookt ei, geheel or iitu
ik hou me bij oorlogstermen - dooi
worstenvlees en altijd koud natuw m
dat was de routine van de Engelse gj
Het verschil tussen soep en bier? M ne
was, was het soep, was het warm d en
het bier. Het gaat allemaal verandi en
Engeland en Wales. Wat jammer n res
ete
ses
Een nietsbetekenende ruzie leidde tien
dagen geleden tot een schietpartij in de
discotheek The Matrixx in Nijmegen. Eén
portier werd dodelijk geraakt, de ander
raakte zwaargewond. Net terug uit het
ziekenhuis vertelt portier Jeroen Huffels
(39) uit Houten zijn verhaal. „De schutter
wilde stoer doen. Maar hij heeft niet be
seft dat hij mijn leven voorgoed heeft
veranderd."
Het ziekenhuisbandje zit nog om zijn
pols. Net onder zijn schouder verhult
een dun gaasje een gaatje. Daar, bij het
sleutelbeen, kwam de kogel terecht, om
zich daarna in zijn rechterschouder te
boren. Zijn slokdarm net gemist, geen
vitale organen geraakt Hij heeft heel
veel geluk gehad, beseft hij nu. „Ik ben
door het oog van de naald gekropen."
De afgelopen week heeft hij zich vaak
afgevraagd waarom hij de schietpartij
wel overleefde en zijn collega Eddie van
den Akker niet. „Hij had er niets mee te
maken, wilde mij en de andere portiers
alleen maar helpen. Verschrikkelijk dat
hij er niet meer is."
Huffels kijkt strak voor zich uit als hij
over Eddie praat. Hij kende hem nog
maar drie maanden, maar kon goed
met hem opschieten. „Hij was zo'n
goede vent, die altijd vriendelijk en net
jes was. Hij wist precies hoe een portier
zich moest gedragen. Maar hij had
geen schijn van kans tegen de schut
ter."
Met zachte stem vertelt hij over de
nacht van zaterdag op zondag, vandaag
tien dagen geleden. Het was gezellig in
The Matrixx, waar hij sinds drie maan
den als portier werkt. De bekende dj
Jean draaide, de stemming zat er goed
in. Tegen een uur of vijf, toen het feest
al een beetje tegen het einde liep, ging
hij naar de hal van de discotheek. Daar
hoorde hij een meisje ruzie maken met
een jongen, die haar lastig zou hebben
gevallen. Huffels ging, zoals hij wel va
ker deed, even polshoogte nemen. „Het
was al heel snel uitgepraat, die jongen
gaf toe dat hij iets onbehoorlijks tegen
haar had gezegd, maar bood ook zijn
excuses aan." Geen enkel probleem
voor de ervaren portier, die al twintig
jaar in het vak zit. Totdat een derde,
voor de betrokkenen onbekende man,
zich ermee ging bemoeien. Hij deed
lastig, wilde weten wat er was gebeurd.
„Ik vroeg hem zich er niet mee te be
moeien en naar binnen te gaan. Dat
deed hij, maar even later kwam hij
weer terug." De jongen stond een tijdje
te treiteren in de hal van de discotheek
en Huffels vroeg hem of hij naar buiten
wilde gaan. Toen hij dat na twee keer
weigerde, zetten twee portiers de
amokmaker buiten de deur. „Heel rus
tig, zonder problemen", weet hij zich
nog te herinneren.
Zijn vrienden kwamen daarna verhaal
halen bij de portiers en begonnen de
jongen op te ruien. „Ze zeiden dat hij
zich niet zo op de kop moest laten zit
ten door die washandjesportiers en
vonden het belachelijk dat hij eruit was
gezet. Ze riepen nog tegen ons dat ze
wel terug zouden komen en ons neer
zouden schieten."
Huffels krijgt wel vaker dergelijke drei
gementen naar zijn hoofd geslingerd
en was dus niet meteen onder de in
druk. „Natuurlijk ben je wel alert", zegt
hij. „Je weet dat het kén gebeuren."
Toen de portier die normaal bij de deur
De openingstijden van de Engel
se pubs moesten de gekte van
die eilandbewoners illustreren.
Ze gaan laat open en door de
week moeten ze om elf uur
dicht, op zondag nog een half
uur eerder. Net als de eerste
dorst is gelest en het over de al
coholische inhoud moet gaan
klonk jarenlang het 'last or
ders!'. Onverbiddelijk en op
windend tegelijk, dat teken van
achter de tap. Want de Britten
zijn misschien tipsy maar juist
dat strenge regiem van het uur
werk ontivikkelde hen tot luid
ruchtige genieters van de eerste
categorie. De pub werd ook een
ideaal voorbeeld van het sociale
harmoniemodel. Alle maatschap
pelijke klassen op één vierkante
yard. Zeker, men herkent de wor-
staat, even naar het toilet ging, vroeg hij
Huffels even op te letten. Met de be
dreigingen in het achterhoofd hield hij
de omgeving van de discotheek goed in
de gaten door de glazen pui. Er was
niets bijzonders te zien, tot hij een
groepje bezoekers naar buiten liet. De
deur werd aan de buitenkant tegenge
houden en uit het niets kwam de jon
gen die er eerder was uitgezet, uit de
menigte omhoog. „Hij had zich waar
schijnlijk op zijn hui ken door het pu
bliek gemanoeuvreerd. Ik heb hem niet
zien aankomen."
Binnen een paar seconden was het ge
beurd. Huffels zag een geweer op zich
gericht en hoorde een knal. „Ik voelde
een klap op mijn schouder, maar zag
verder niets. Geen wond, geen bloed,
helemaal niets." Hij zakte tegen de
muur naar beneden en ontweek daar
door het tweede schot. Pas daarna zag
hij dat zijn hele T-shirt onder het bloed
zat. „Het spoot er echt uit", zegt hij.
„Mijn steekwerend vest, een maliënkol
der met allemaal ijzeren ringetjes, hield
het bloed gelukkig nog een beetje te
gen."
Op het moment dat hij op de grond zat,
zag hij zijn collega Eddie een stap rich
ting de deur doen. Hij wilde waar
schijnlijk de deur dicht doen om de
schutter te weren. Maar hij werd door
de derde kogel in zijn hartstreek ge
raakt.
Huffels slikt even, maar vertelt daarna
rustig verder. „Ik lag op mijn rechter
schouder en zag Eddie in elkaar zak
ken. We keken elkaar recht aan. In een
paar seconden zag ik het leven uit hem
wegtrekken. Toen wist ik al dat het he
lemaal mis was."
Wat er daama gebeurde, kan hij zich
niet goed meer herinneren. „Ik zakte
telkens weg. Ben nog wel naar de am
bulance gelopen en op de brancard
gaan zitten." In het ziekenhuis bleek
dat hij een slagaderlijke bloeding had.
Hij verloor vier liter bloed en zweefde
op het randje. De artsen herstelden één
slagader en moesten de andere afslui
ten. „De kogel was van lood, dat bete
kent dat 'ie door je lichaam zwerft en
lelijke wonden kan maken. Bij mij is 'ie
Jeroen Huffels is weer thuis bij zijn kinderen Bodine (links) en Danique. Foto: GPD/Jaap de Boer
