KUNST CULTUUR
La Pat is dood, leve Patty Trossèl
CPNB komt met hitlijst best verkochte boeken
José van Roy Dali amuseert zich uitstekend op Leyden Art Far
Wispelv
heeft aan*
cello m|
dan genj
zaterdag 9 novembej
Wally Tax reikt
Stones-boek uit
Amsterdam - Voormalig bassist
Bill Wyman van de Rolling Sto
nes krijgt op 15 november de
eerste Nederlandse editie van
het boek 'Rolling with the Sto
nes' over de Britse popgroep uit
handen van een Hollandse
popheid: Wally Tax. Het wordt
min of meer een ontmoeting
tussen twee oude bekenden.
Tax stond in 1966 als zanger
van The Outsiders in het voor
programma van de Stones in de
Brabant Hallen in Den Bosch.
Harry Belafonte. Foto: Reuters
Harry Belafonte
naar Nederland
delft - De 'King of Calypso'
Harry Belafonte komt naar Ne
derland voor een concert in de
PWA-zaal van het Congrescen
trum in Den Haag. Het optre
den is op 28 februari. Belafonte
is bekend van tientallen hits,
waaronder 'Matilda', 'Banana
Boat' en 'Island in the Sun'.
Koch signeert
in Oegstgeest
oegstgeest - Jacques Koch sig
neert vandaag zijn zojuist ver
schenen debuut 'Alles blijft zo
als het was', een literaire thriller
die speelt in het roerige Surina
me van de jaren tachtig. De au
teur, een oud-Oegstgeestenaar,
doet dat tussen 13.00 en 15.00
uur in de Rijnlandse Boekhan
del, aan de Lange Voort.
Dubbelplatina
voor Bl0f
Rotterdam - Blof krijgt van-
avond tijdens het tienjarig jubi
leumfeest van Radio 538 in
Ahoy' Rotterdam een dubbel-
platina-plaat. Dat betekent dat
het album 'Blauwe Ruis'
160.000 keer over de toonbank
is gegaan. De cd kwam in janu
ari uit en bevat nummers als
'Mooie dag', 'Blauwe Ruis' en
'Meer van jou'. Na onder meer
twee uitverkochte Ahoy'-optre-
dens last de groep nu een rust
periode in, waarna zomer 2003
een nieuw album op stapel
staat.
Culturele
Hoofdstad
haarlem - Haarlem moet in
2018 de Culturele Hoofdstad
van Europa zijn. Een meerder
heid van de Haarlemse ge
meenteraad wil dat het college
van B en W probeert dit te ver
wezenlijken. De Nederlandse
regering draagt rond 2014 een
stad voor aan het Europees Par
lement. Het culturele evene
ment wordt elk jaar in een an
der Europees land gehouden en
Nederland is dus in 2018 aan de
beurt.
den haag/gpd - De Stichting CPNB begint vol
gend jaar met de Bestseller 60, een wekelijkse hit
lijst van boeken. Het moet 'de nationale standaard
van het best verkopende boek' worden, die alle
andere bestsellerlijsten overbodig maakt.
„Een equivalent van de Top 40 in de muziekbran-
che", zegt CPNB-directeur Henk Kraima in Boek
blad. De lijst is gebaseerd op de Boekmonitor/K-
VB van de verkoop in de boekhandel in de week
ervoor. De stichting heeft voor een selectie van
zestig titels gekozen om een zo breed mogelijk
aanbod onder de aandacht te krijgen.
„Het voornemen is om, naast de top 60, zeven
deellijsten per categorie te maken", aldus Kraima.
„Verder worden er twee tiplijsten in opgenomen,
die inspelen op een bepaalde actualiteit in de sa
menleving, zoals moederdag of Prinsjesdag."
Welke vorm de Bestseller 60 definitief krijgt, is af
hankelijk van adverterende uitgevers en sponsors.
„De standaardlijst komt er sowieso in januari.
Maar over de verschijningsvorm zijn we nu aan
het denken en rekenen. Het kan een internetsite
zijn, een poster of een blaadje van acht pagina's."
Bij het Boekblad van deze week heeft de CPNB al
vast een nulnummer van de lijst gevoegd.
Op nummer 1 staat Baantjer met 'De Cock en de
dood van de Helende Meesters', gevolgd door 'De
kleine vriend' van Donna Tartt en 'Het platte land'
van Youp van 't Hek.
In de lijst komen verder boeken voor als 'Red Dra
gon' van Thomas Harris (nummer 16), 'Fokke
Sukke komen er niet uit' (26), 'De wijnalmanak
van 2003' van Hubrecht Duijker (46) en "Wie heeft
de langste?' (54). De Amerikaanse auteur Tom
Clancy is de rode lantaarndrager met zijn thriller
'Special forces'.
muziek recen
Susanne Lamm
Crenzenloos Muziekfestj
Ensemble en Pieter Wispe'
8/11. LAKtheater,
Patty Trossèl, links als La Pat, de extravagante zangeres die begin jaren negentig furore maakte, rechts als zichzelf: alleen nog puurheid. Publiciteitsfoto's
Diva uit Sassenheim maakt rentree met theatertour
door Theo de With
sassenheim/alphen aan den run - Zeven jaar was
zij weg. Weg uit het theater, weg uit de schijnwer
pers. Heel voorzichtig maakt Patty Trossèl nu haar
rentree. Niet meer als La Pat, de extravagante zan
geres die begin jaren negentig furore maakte op de
podia. Ze keert terug als zichzelf. Weg zijn de uit
bundige kostuums, weg is alle overtollige ballast.
Patty Trossèl wil alleen nog puurheid.
Zes optredens heeft ze dit najaar in haar agenda
staan. Veel ruchtbaarheid is er niet aan gegeven.
Drie zijn er al achter de rug en het volgende is za
terdag 16 november in het Parktheater in Alphen
aan den Rijn. „Het is stom. In Berlijn schijn ik nog
steeds heel bekend te zijn, maar over deze korte
theatertour voel ik me erg onzeker", zegt de in
Sassenheim geboren zangeres.
Het is eigenlijk stom toeval dat Patty Trossèl weer
op de bühne staat. „Ik heb het afgelopen jaar aan
de cd 'Lotusfeet' gewerkt. Hij is nu af en dus wilde
ik optreden. Alleen zijn alle theaters al anderhalf
jaar van tevoren volgeboekt. Zo werk ik niet. Ik
leef met de dag." Omdat zangeres Marlies Helder
wegens een writer's block haar optredens annu
leerde, kon Trossèl haar plek innemen.
Vier cd's maakt ze in de eerste helft van het vorige
decennium. „Het leek of ik er ineens was. Eind ja
ren tachtig ging ik met Theo Thea op tournee. Ik
schreef ook de muziek voor hun programma. Ze
deden een kwartiertje en de rest vulde ik in met
mijn band." Het waren echter niet haar eerste
stappen op het podium. Als 17-jarige Sassenheim -
se toerde ze al met een punkbandje door Colom
bia. Beroemd in Bogoto.
Ze koos daarna voor de kleinkunstacademie.
„Nee, niet voor het conservatorium. Ik kon niet
van papier zingen", bekent Trossèl. „Op die
school heb ik het best moeilijk gehad. Er zitten
veel cabaretiers in spe en met dat genre heb ik
veel. Ik ben moeilijk in een hokje te plaatsen. Al
tijd een einzélganger geweest. Wel was ik toen al
met kostuums in de weer. Dat paste heel goed bij
me. Het heeft me geïnspireerd tot La Pat."
Voor deze creatie werd haar de Pisuisse-prijs toe
bedeeld, die ze prompt weigerde. De erkenning
door het publiek nam ze wel dankbaar in ont
vangst. In een mum van tijd stond ze te boek als
demeest extravagante zangeres van Nederland. Ze
relativeert: „Er waren nog maar twee netten op te
levisie. Toen de VPRO een special over mij uit
zond, kende half Nederland me." La Pat maakte
niet alleen indruk met uiterlijk vertoon. Ook haar
repertoire en stemgeluid - een soort kruising tus
sen Mariene Dietrich en Nina Hagen - waren een
openbaring.
Haai- cd's 'Eine Frau für die Liebe' en 'La Gabbia
d'Oro' werden goed ontvangen. Met het lied 'Keu
kenhof scoorde ze zelfs een bescheiden hit. Ze
verloochent haar geboortegrond niet. „O nee, ik
ben een bollenstreker in hart en nieren. Ik woon
de in Sassenheim recht tegenover een bollenveld.
Bloemen zijn een onlosmakelijk onderdeel van
mijn leven. Kijk naar de hoes van mijn eerste
plaat. Daarop word ik omringd door bloemen."
De titel van haar nieuwe cd ('Lotusfeet') heeft ze
ontleend aan de lotusbloem.
„Een lotus groeit uit de modder naar het licht",
verklaart ze. „Dat is heel symbolisch: je moet door
de stront heen om bij het licht te komen." Het is
een van de wijsheden die ze overhield uit een reis
naar India. Zes weken bracht ze door in een ash
ram (een spirituele leefgemeenschap). „Ik was he
lemaal in mijn eentje. Je komt je eigen angsten te
gen, maar ontdekt ook je kracht."
Haar woning in een voormalig bejaardencomplex
in Bergen ademt één en al oosterse mystiek. Ze
heeft het oosten meegenomen naar het westen.
Wierook, boeddhabeeldjes, kruidenthee. Op het
hoesje van de cd 'Lotusfeet' staat ze zelf afgebeeld
als mystieke vrouw. „In India heb ik oude Engels
talige gedichten gevonden en die heb ik thuis op
muziek gezet. Ze gaan onder meer over de dood
van het ego. De vorige cd's draaiden juist om mijn
eigen ego. Ik doe nu iets wat ik de vorige keren
De tweede avond van
zenloos Muziekfest#
gisteravond geopend
Rosa Ensemble, datf
ernst paart aan het ei
Van slagwerker Danif
het meest toegankelj
mer, 'Sorrocco', waaj,
en shaker het décij
voor een lied dat in je?1
zongen moet worden
van Matthijs Berger e
foon van Karlijn Schep,
gen gloeiende zon
heid toe.
De twee Leidse cq
stellen een tikje teleu'1
wen' van Rita Hijm
een vitaal walsje de
van krijsende kauwf'
gehoorsafstand, maaht
klinkt een beetje te hik
in 'Klepdicht' van
minga voor sopraai
en electronica gaan di
ze herhalingen de op:
nerende klankkleurq
ten en vervormde ech
werken. Muzikaal L
'Bati no portao do ten
do' van Dimitris An
los, waarmee Rosa op,_
spannendst met zijn-
sfeer en ritmische lj[j
stuk wil de ontoegan
en vijandigheid verkj
het schrille en geknifl
maakt dat volkomen
Pieter Wispelwey ooj>jr
de volle bepakking vag
Ensemble, heel afleer
instrument, maar hijL
zijn cello meer dai
Wispelwey is mateli
kaal, hypergeconcej
speelt buitengewoon]
overgave deelt ziel
mee in de muziek,
krijgt betekenis en li
feest naar hem en zif
kijken- In zachte pasó
als in Luc Van HovesP1
28 j tokkelen zijn vin£ I
heb overgeslagen. Normaal groei je als artiest van
klein naar groot. Ik doe het tegengestelde. Ik maak
hèt nu heel klein en sta als mezelf op het podi
um." r >rV: 'fl priiNelciMls' Vdrt,dfevcello subf
„La Pat is misschien dood, maar Patty Trossèl is me mee, en veert en1
springlevend. Ik doe nog steeds gek en heftig.
Men moet absoluut niet denken dat het een saai
optreden wordt. Ik kies nu voor andere expressie
middelen dan kostuums.
Hoewel ik nu achteraf besef dat die kostuums zie
len uit andere levens van mij hebben verbeeld.
Die periode is voorbij. Ik wil op het podium net zo
mezelf zijn als ik nu in de huiskamer zit. Als blijkt
dat daar geen behoefte aan is, is dat jammer. Zin
gen is mijn roeping. Ik zie dit als mijn levenswerk.
En als ik dat moet combineren met werken in de
supermarkt om mijn brood te verdienen, doe ik
dat liever dan dat ik als commercieel nummer in
een musical ga staan."
„Dat is ook de reden dat ik mijn succesformule
heb afgelegd. Er zat geen groei meer in. Het werd
een kunstje. Ik heb zeven jaar nodig gehad om dat
te ontdekken."
Patty Trossèl: Lotusfeet. Zaterdag 16 november,
Parktheater, Alphen aan den Rijn. Reserveren
via tel. 0172-472875. Marcel van de Beeten ver
zorgt het voorprogramma.
stok op de snaren. Grfi'
gen blijven vloeiend^
brokkelen de muzieP
melodieën zijn bij b
groots. Hij begint nT
Eschers prachtige SP«
violoncello solo. 1®
speelt een warme kan
op de kille buitenweg
krijgen en laat de mf
len. Mooi is ook GyoL
ti's Sonate, met heldetl
te lange lijnen die aaj_
wegglijden, omkransl
tokkeld commentaar^
Meijerings 'La belle d
merci' wordt de cell»*
en dat geeft het vf
dansritme iets bijzo^l
cello slaat ons om
gooit ons noten dieB
scheren naar ons hots]
te imponeren. Maar <f|
lang gelukt.
Iz
'Een tweede Salvador Dali zal ik nooit worden; zo'n man als mijn vader komt nooit meer terug' ei
door Cees van Hoore
Leiden Als Salvador Dali nog had
geleefd, zou hij het tafereel
waarschijnlijk te surrealistisch
voor zijn doeken hebben gevon
den. Zijn zoon José van Roy Dali
in de Leidse Groenoordhallen,
die plek waar duizenden koeien
in doodsnood hebben geloeid.
Maar José is hier niet voor een
mals ribstukje naar toe geko
men. Hij opende gisteren de
Leidse Art Fair, een prestigieuze
tentoonstelling met werk van
kunstenaars uit Leiden en de
rest van Nederland. José: „Ik
heb wel van Holland gedroomd.
Het is net als met een mooie
vrouw, die moet je op afstand
houden. Je moet je droom niet
waarmaken, want dan is het
over. Maar goed: ik ben hier nu
en vind deze beurs erg leuk."
Even achter de tentoonstellings
ruimte van de ras-Leidse kunst
schilder Willem Breddels, over
wiens werk het oog van de be
zoekers met behagen glijdt, is de
stand van beeldhouwster Mari
anne Beij en José Van Roy Dab'.
De maestro komt na enige tijd
achter de coulissen vandaan. De
gelijkenis met zijn vader is ver
bluffend. Als hij op de foto
moet, is er net als bij Salvador
die sterke, borende blik die, zo
lijkt het althans, vazen aan
scherven kan laten springen.
Het is Marianne Bey en kunst
schilder Reinier Schoonder-
woerd den Bezemer na drie jaar
zeuren gelukt de zoon van de
surrealistische godheid uit zijn
comfortabele huis met zwem
bad in het Italiaanse Velletri te
lokken. „Op het laatste moment
ben ik hier met tweehonderd ki
lometer per uur naar toe ge
scheurd", zegt José, die zijn
snorpunten nog maar eens op
draait. „Maar zeg niet dat ik ook
met die snelheid weer naar huis
ga, anders ligt er straks een co
lonne motoragenten achter de
bosjes."
Tolk Fabio Taddei schiet in de
lach. José kiest zijn woorden
zorgvuldig. Zijn handen doen
mee met het praten. Soms, bij
het kiezen van een woord, is het
alsof hij een duur juweel met
duim, wijs- en middelvinger
even uit een fluwelen zakje
haalt.
José heeft onlangs in Italië een
boek gepubliceerd over zijn le
ven als zoon van een wereldbe
roemd kunstenaar. „Ik hoop dat
het wordt vertaald", zegt hij.
„Want het is de moeite waard.
Ik beschrijf erin wat mij allemaal
is overkomen. Ik heb lange tijd
bij een ander ouderpaar ge
woond. Omdat mijn vader en
mijn moeder altijd op reis wa
ren. Toen ik zo'n jaar of twaalf
was, ben ik teruggegaan. Het
was moeilijk mijn vaders leven
binnen te komen. Hij werd afge
schermd, ook voor zijn familie.
Het genie moest denken. En er
waren altijd mensen om hem
heen die beter van hem wilden
worden. Zijn secretaris bijvoor
beeld heeft zijn begrafenis al
drie jaar van tevoren exclusief
verkocht aan Paris Match.
José van Roy
Dali opende
gisteren de
Leidse Art
Fair, een pres
tigieuze ten
toonstelling
met werk van
kunstenaars
uit Leiden en
de rest van
Nederland.
Foto: Taco
van der Eb
Schaamteloos. Ik heb me geër
gerd aan de foto's die versche
nen toen hij op zijn ziekbed lag,
met een slangetje uit zijn neus
en helemaal uitgeteerd. Maar
mijn vader is eigenlijk al veel
eerder gestorven. Namelijk op
het moment dat mijn moeder
overleed. Die twee waren een
eenheid. Zoals man en vrouw
ooit, in het diepe verleden, een
eenheid zijn geweest en toen
zijn gescheiden. Sindsdien zijn
de wederhelften altijd naar el
kaar op zoek. Mijn vader had
zijn wederhelft gevonden."
„Ik heb het met hem over dat
schilderen van mij gehad. 'Doe
het niet', zei hij. 'Er zijn in de
wereld veel middelmatige men
sen. Als je je kop maar even bo
ven het maaiveld steekt, gaat-ie
eraf.' Maar ik had hem bezig ge
zien en dat boeide me enomi. Ik
heb eerst onder de naam Van
Roy geschilderd. Later heb ik dat
Dali er maar aan toegevoegd.
Zo'n genie als mijn vader ben ik
niet. Maar dat vind ik helemaal
niet erg. Ik hoef zelf niet zo no
dig naar mijn schilderijen te kij
ken. Ik hou ervan om ze te ma
ken. Andere mensen moeten er
maar naar kijken. Ik wil geen
succes hebben. Ik ben een schil
der, geen exhibitionist. Dat ui
terlijke interesseert me niets. Ik
weet gewoon dat ik mijn vader
nooit kan verbeteren." „Trou
wens", zo voegt hij er lachend
aan toe, „ik ben ook te lui om
beter te worden dan hij."
„Het enige dat me interesseert is
in een beeldtaal di£Lr(
kan begrijpen algeme^e
lijke dingen naar voreL
Verdriet, liefde, woedC
de rest geloof ik in het
gelooft daar natuurlijlhj
in als het goed met L
kunt op de oceanen gL
op de toppen van be^
staan, je lot ontloop jD£
lot volgt je als een tro^
Af en toe vals, af en tcL
lijk."
„Of er nog iets is nag.
weet ik niet. Ik wou da
was. Als ik mijn va<j®
hiernamaals zou tegeife
het eerste wat ik dor'
snor trekken. Dat d^1
kind ook altijd als if™
schoot zat. In de buuree
vader blijf ik altijd kinc
ik ook word."
„Het is eigenlijk een eitid
vrijding om als schilden
der te hebben gehadert
niet te streven, je dóöcx
Kijk, ik leef met mijnee
veel dieren op het plate c
Morgens als ik opsta~~
nog steeds van de kle'nl
hemel en van de zon.!,d
heerlijk om te leven. lf°r
ook een donkere kan!
zijn de twee gezichte0'
geheim dat ik in mijij1'
doorgronden. Een twef13
dor Dali zal ik nooija.,
Zo'n man als mijn
nooit meer terug.n
