een
'Ik ben geen schrijver, ik ben
vertellei
REGIO
'Wanneer je je verstand gebruikt, doe je niets'i
'Ben je met meer, dan moet je ingrijpen bij zinloos gewei'
WOENSDAG 6 NOVEMBER
NAVRAAG
„Een beetje steil, maar wel mooi." Dat is de algemene mening over de
nieuwe, halfoverdekte fietsenstalling bij Leiden Centraal, die deze week
in gebruik is genomen. Het 'steil' slaat op de hellingsgraad van de toe-
gangstrappen en banen, waarop meteen na de opening al een vrouw
onderuit ging, maar volgens de Afdeling Leiden van de Fietsersbond kle
ven er nog wel wat meer schoonheidsfoutjes aan de op zich fraai vorm
gegeven ondergrondse stalling. Navraag bij ELSBETH KLINK (34), be
stuurslid van die organisatie die opkomt voor de belangen van recrea
tieve en woonwerk-fietsers.
Wat vindt de Fietsersbond van die stalling
.Absoluut een vooruitgang, al is het inderdaad lastig je fiets tegen die
hellingen omhoog te krijgen We houden van fietsen, maar zo'n berg
als op het Stationsplein staat,
is toch een rommelig gezicht.
Dit is een mooie oplossing,
zeker als onze suggesties wor
den meegenomen."
Wat zijn die suggesties dan?
„In de stalling zijn op een
aantal plekken rekken boven
elkaar geplaatst. Met een he
velsysteem kun je je fiets in
de bovenste rekken stallen.
Dat systeem werkt goed,
maar heeft ook een nadeel.
Als iemand een fiets met een kinderzitje achterop gelijkvloers neerzet,
dan wordt dat zitje beschadigd als het rek erboven wordt uitgetrok
ken. Onze suggestie is dan ook om op de plejcken waar alleen fietsrek-
ken staan zonder een verdieping erboven, ruimte te reserveren voor
fietsen met kinderzitjes."
Nog meer adviezen?
„Jazeker. Met het in- en uitgaan van de stalling voorzien we behalve
de steilheid nog twee problemen. Ten eerste vanwege de kruising van
fietsers met de taxi's die op het dak van de stalling hun standplaats
krijgen. Voor die wagens zou er een verkeersremmer moeten komen,
zodat ze langzaam rijden bij de in- en uitgangen. En het tweede pro
bleem is de botsing van de fiets- en voetgangersstroom op het Sta
tionsplein. Daar is geen fietspad naar de stallingen, waardoor een on
duidelijke situatie ontstaat. Maar de fietsenstalling zelf is erg over
zichtelijk en is goed verlicht, dus daar zou ik ook 's avonds wel in dur-
Is het probleem met die berg fietsen op het Stationsplein nu dus op
gelost?
„Nou nee. Er zijn nu wel 2050 plekken bijgekomen om je fiets te stal
len, maar we verwachten dat dit nog altijd te weinig is. De Fietsers
bond wil dan ook dat het besluit om alle fietsen die vanaf 11 novem
ber toch nog op het plein staan te verwijderen, wordt opgeschort als
blijkt dat alle stallingen er vol zijn. In totaal zijn er nu zo n 6000 plaat
sen, maar dat is nog veel te weinig, want Leiden heeft extreem veel
fietsers."
tekst: Paul de Tombe
foto: Henk Bouwman
UIT DE ARCHIEVEN
Anno 1977, zaterdag 5 november
NOORDWIJKERHOUT- Waarschijnlijk zal in het voorjaar van 1978
begonnen worden met de bouw van een motel van 12 miljoen gulden
op een terrein nabij de Ruigenhoek. Een plan waartegen nogal wat
verzet is geweest. En ook nu heeft de Stichting Zuidhollands Land
schap nog steeds ernstige bezwaren. Het motel, annex restaurant,
vergaderzalen en dagwinkels, beheerderswoning, benzinestation en
zwembad wordt in opdracht gebouwd van F S Properties b.v., een
onroerendgoed maatschappij uit Amsterdam. Dat alles moet ge
bouwd gaan worden op een 4 hectare groot stuk grond, dat in de af
gelopen twee jaren eigendom is geweest van vier verschillende eige
naars. Sinds Van Herwaarden uit Hillegom - de kalkzandsteenfabriek
- het terrein in 1975 verkocht aan bloemist Van der Hulst, zijn er op
de grond enige miljoenen guldens speculatiewinsten gemaakt. De
grond is zelfs even in handen geweest van Arabische beleggers.
Met de verwezenlijking van dit miljoenenproject gaat een natuurge
bied - dat al was aangetast door Van Herwaarden - binnen de ge
meentegrenzen van Noordwijkerhout verloren. De heer Smets van de
Stichting Zuidhollands Landschap: "Het laatste stukje oorspronke
lijk bos waar Noordwijkerhout zijn naam aan te danken heeft (Nortich*
in den Houte) gaat nu verloren. De oerwoudachtige bebossing had
vroeger uitlopers tot voorbij de kerk van Noordwijkerhout.
•T
Anno 1977, maandag 7 november
KATWIJK - De altijd met veel spanning omgeven jeugdderby Kat-
wijk-Ouick Boys eindigde in een gelijkspel 2-2. Katwijk nam in de eer
ste minuut van de wedstrijd een voorsprong via Rick Talan. De wed
strijd had een rommelig karakter.
Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgcverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d. (datum van plaatsing)
of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82
te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, C P. Arnold
W.MJ. Bouterse (adjunct)
E-mail: directiedPdamiate hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor. Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@damiatehdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-5 '5° 567
ADVERTENTIES
071-5 356 300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut. ine.)
p/kw €55,00 p/j €210,60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0.50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr 18-19.30 uur. za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
c.q. de betreffende auteur.
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2002
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
tjn HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling ;i
Lezersservice, postbus 503,2003 PA Haarlem.
KLANKBORD
Klankbord
nieuwe stijl
Klankbord heeft
vanaf vandaag een
nieuwe formule.
Een vast panel van
tien personen uit
deze regio reageert
wekelijks op actue
le kwesties, aan de
hand van een stel
ling. Vandaag ko
men de eerste vijf
aan het woord.
De mogelijkheid
om als lezer op de
stelling te reageren
blijft bestaan. Dat
kan via www.leid-
schdagblad.nl, of-
voor wie geen in
ternet heeft - via
de post: De Stel
ling, Postbus 54,
2300 AB, Leiden.
De stelling waar
het vandaag om
gaal luidt: Niet al
leen 112 bellen.
Wie getidge is van
zinloos geweld
moet ingrijpen.
Niet alleen m bellen.
Wie getuige is van
zinloos geweld moet
ingrijpen
'Niet alleen 112 bellen.
Wie getuige is van zin
loos geweld moet ingrij
pen'. Over deze stelling
zijn de bezoekers van de
Leidsch Dagblad-inter
netsite duidelijk. Liefst
88 procent is het ermee
eens. De resterende 12
procent ziet bezwaren
tegen ingrijpen en wijst
daarbij vooral op het ge
vaar ervan. Een greep uit
de reacties.
A.F. Simonis, Leiden:
„Oneens. Daar moet je
namelijk wel op gebouwd
zijn. Of krijgt nu elke be
lastingbetaler een bus
pepperspray cadeau?"
F. Glasbergen, Leiden:
„Eens. Massaal helpen
moet toch makkelijker
zijn dan met z'n allen
toekijken?"
Chris van Duyn, Katwijk:
„Als je iemand voor je
neus doodgeschopt ziet
worden, dan laat je dat
toch niet zomaar toe!? Als
jij daar ligt en mensen
staan te tijken maar hel
pen niet, hoe zou jij je
dan voelen? Ik snap som
mige mensen echt niet,
hoor. En vooral de daders
niet. Hoe haal je het in je
hoofd om iemands leven
op zo'n manier te ontne
men? Kortom: tijk niet
toe bij geweld, maar help
elkaar."
J. Spekman, Rijnsburg:
„Eens. Maar dan moet
wel het OM geïnstrueerd
worden, dat voorgeleidin-
Vrienden van René Steegmans rouwen op de dag van de
begrafenis van de Venlonaar die slachtoffer werd van
zinloos geweld. Foto: ANP/Juan Vrijdag
gen zoals in de AH-zaak
niet meer plaatsvinden."
H. den Haan, Katwijk:
„Met deze stelling ben ik
het niet eens. Tegenwoor
dig is ingrijpen toch niet
meer mogelijk. Je wordt
of neergestoken, -gesla
gen of -geschoten óf je
krijgt zelf een straf voor
het ingrijpen vanwege
ons rechtssysteem."
M. Sitinjak, Leiden: „Als
burger heb je de plicht
een medeburger te hel
pen met inachtneming
van je eigen veiligheid. In
Venlo hebben mensen
staan toetijken, die geza
menlijk iets hadden moe
ten doen. De huidige
maatschappij is te egoïs
tisch. De meeste mensen
denken alleen aan zich
zelf en gaan er vanuit dat
een ander het wel doet.
Dit zal zeer snel moeten
veranderen willen we dit
soort excessen uitban
nen."
Marijke Vos, Voorhout:
„Op zich ben ik het met
de stelling eens, maar het
hangt wel sterk van de si
tuatie af. Want als eenling
begin je niks tegen meer
dere geweldplegers. Het
minste wat je dón kunt
doen is 112 bellen, dan
doe je tenminste iets."
Jan Lange, Katwijk:
„Wanneer je je verstand
gebruikt, doe je niets. Je
hebt op dat moment na
melijk de keuze: of je
komt in het ziekenhuis, of
je komt op het politiebu
reau. Met mijn karakter
weet ik wel zeker dat ik
ingrijp. Eigenlijk heb ik
dus een verkeerd®"'
ter. Met zo'n kari"*;
vraag ik om prob61®
W.J. de Wilde, Lèaë
dorp: „Mee eens1 i
geen ontoelaatb#®®
gengeweld toepafJ"
André Hermsen,eet
„Ingrijpen! En ed™
flinke rotklapperf"
schoppen geven,1' d
hij de volgende
even nadenkt." iet:
De stelling van d=
week gaat over II
Schultz, de ex-w
der van Leiden
bliksemcarrière
in Den Haag. DeT*
sionair staatssecJL
van verkeer en t
staat is door de
de derde plaats ]e,
kieslijst gezet. Dj,ei
waarop u tot en^
maandag kunt iye
luidt: va
Melanie Schultz^ ei
in zich om de e%en
vrouwelijke prei
Nederland te
rijd
laid
Nancy Knijnenburg (34), Leiden,
beveiligingsmedewerkster, voetbal
trainer van de damesselectie van
SJC uit Noordwijk: „Ben ik het ab
soluut mee eens. Het hangt natuur
lijk wel een beetje van de situatie af,
dan weet je pas hoe je handelt, Maar
nu zeg ik dat ik het niet over mijn
hart zou kunnen verkrijgen om niet
te helpen als ik zie dat iemand in el
kaar wordt geslagen. Maar ik kan me
ook voorstellen dat mensen dat niet
doen, omdat de kans bestaat dat je
zelf klappen krijgt, of erger nog dat
er een mes tussen je ribben wordt
gestoken. Dat gevaar bestaat ook,
omdat steeds meer mensen met een
wapen rondlopen. Daarbij is het
natuurlijk ook
raar dat je
Kamal Khodor al Cheikh (37) uit
Syrië, projectleider gemeente Al
phen aan den Rijn, voorzitter Syri
sche Culturele Stichting, bestuurs
lid Marokkaanse vereniging Moul-
taka: „Alleen 112 bellen is voor mij
te gemakkelijk. Ik vind dus dat je
moet ingrijpen. Maar dan wel onder
die voorwaarde dat je je niet door
emotie moet laten leiden. Je moet de
situatie rationeel inschatten. Kijken
naar de omstandigheden, jezelf niet
in gevaar brengen en dan ingrijpen
op een fatsoenlijke manier. Zonder
geweld te gebruiken de dader zo
mogelijk vasthouden tot de politie er
is. Maar daarbij moet je wel weten
dat je beschermd wordt door justitie
en dat je
niet zelf in
de rol
van da
der te
recht
komt.
Maar al-
leen 112
bellen en
denken: tiaar
is kees, dat is
me te ge
makkelijk."
w.
Dennis Salman (30), beleidsmede
werker Noordwijkse Woningstich
ting, lid van de LPF: „Gevoelsmatig
zeg ik: ingrijpen. Alleen, wat doe je
als je daadwerkelijk met zo'n situatie
wordt geconfronteerd? Je moet in
een fractie van een seconde reageren
er dan volg je natuurlijk je gevoel.
Wat dat je op dat moment ingeeft,
kun je niet met jezelf afspreken. Toe
vallig heb ik het daarover laatst nog
gehad met Hans Smolders, de
chauffeur van Pim Fortuyn die na de
moord, met gevaar voor eigen leven,
achter de dader is aangegaan. Hij zei
ook dat hij geen tijd had om erover
na te denken en in een reflex han
delde. Bij anderen kan die reflex ook
anders zijn. Een voorbeeld: ik stond
pas geleden
's nachts met
autopech
langs de
weg. Nie
mand, maar
dan ook nie
mand stopte.
Iedereen is
alleen maar
met zichzelf
bezig."
Ds. Pieter Stam (51), dominee in
Katwijk: „Zelf zou ik trachten in te
grijpen, want alleen 112 bellen is me
te passief. Daarbij moet je alleen
geen onnodig risico nemen. Als je er
in een vijf-tegen-een-situatie
induikt, dan is dat goed bedoeld,
maar dan heb je twee slachtoffers
van fysiek geweld en dan maak je het
probleem alleen maar groter. In zo'n
geval zou ik zeggen: dan maar liever
112 bellen. Ben je met meer mensen,
dan moet je ingrijpen. Maar dat
moet dan wel kunnen, zonder dat je
bang hoeft te zijn voor de conse
quenties. Wat dat betreft ben ik het
volkomen eens met prins Bemhard,
die achter die AH-medewerkers
staat. Het is
Zijl
Annemarie de Jong (16), Vd
ten, scholier. Mede-oprichj
schotense Jeugdraad: „A"
kan ik als ik getuige ben
geweld natuurlijk niet in
ingrijpen tegen zulke grote,
sen jongens. Dan lig ik er 01
lijk naast en dat heeft geen
Dus is er maar één manier:
er als groep of liever nog
maatschappij tegen opsta,
het zo ver is, ben je als vroi
teloos en kun je alleen 112
het slachtoffer blijven en di
ken van de dader doorgeve^
zou ik ook doen, tenzij we
grotere groep zijn. Met een I
kun je de dader of
daders ter plek
ke ter verant
woording
roepen."
ipc
Praktijkverhalen van Leidse huisarts Har Meijer gebundeld
Har Meijer
Hij schrijft zijn verhalen om een aantal za
ken aan te tonen. In een tijd dat zijn vak
ter discussie staat, grijpt de Leidse huis
arts Har Meijer wekelijks naar de pen om
voor het LD 'vrolijke of verdrietige' ge
beurtenissen uit 35 jaar praktijk te be
schrijven. Dat doet hij
om een aantal redenen.
Voor hem zelf is het een
soort ontspanningsthe
rapie nu hij bezig is met
een zwaar promotie-on
derzoek; de lezer wil hij
laten zien hoe het er in
'de praktijk' aan toegaat
en hij wil er mee duidelijk
maken hoe leuk het nog
altijd is om huisarts te
zijn. Vooral aan mannen.
„Want het wordt een vrou
wenvak, omdat steeds
meer kerels zich om finan
ciële redenen specialiseren." Meijer wil die
'kerels' zoveel mogelijk stimuleren om
voor zijn 'prachtige beroep' te kiezen en
vindt het ook daarom leuk', dat het resul
taat van zijn schrijfwerk gebundeld is in
een boekje. Dat wordt onder de titel 'Kop
stoot en andere praktijkverhalen' zater
dag gepresenteerd tijdens de Podiumdag
van historische verenigingen in de Hoog
landse Kerk.
Meijer overhandigt het eerste exemplaar
daar aan Piet van Sterkenburg, hoogle
raar lexicologie in Leiden, en ook die
keus heeft hij bewust gemaakt. „Nadat ik
hem mijn eerste verhaaltjes had laten le
zen, noemde hij me een geboren vertel
ler. Dat was precies het zetje dat ik nodig
had om door te gaan", zegt hij. „Zijn ty
pering was ook heel juist. Ik ben geen
schrijver, ik ben een verteller."
Het blijkt uit al zijn verhalen, die een
hoog dialooggehalte bezitten en doorlo
pend van zijn liefde voor Leiden en zijn
vak getuigen. Meijer vertelt vaak ontroe
rend en soms grappig over
zijn beroep. Hij is de eerste
huisarts in Nederland die
echt uit de school klapt,
maar waakt er wel voor zijn
ambtsgeheim geweld aan te
doen. De voorvallen die hij
beschrijft, berusten groten
deels op waarheid. „Maar
ik heb verschillende situa
ties door elkaar gemengd,
zodat patiënten niet meer
te herkennen zijn. De en
kele keer dat dit wel het
geval is, heb ik die men
sen eerst toestemming
gevraagd om het verhaal
te publiceren."
Ook nu zijn eerste boekje
- met een voorwoord van Elco Brinkman
over zijn 'lijfarts' - er aan komt is Meijer
(61) nog lang niet uitverteld. In de nabije
toekomst wil hij alleen wel meer verha
len gaan schrijven waarin hij stelling
neemt bij maatschappelijke problemen.
Een voorproefje daarvan levert hij af met
zijn kritische opmerkingen over het
steeds grotere aantal vrouwen in het vak
en de verminderde maatschappelijke be
trokkenheid van huisartsen.
Hij voorspelt dat huisarts over twintig
jaar 'helemaal een vrouwenvak zal zijn'
en zegt daar op zich geen bezwaar tegen
te hebben. „Maar het gevaar bestaat dan
wel dat het steeds vaker een parttime job
wordt, omdat veel vrouwen naast de
praktijk ook nog een gezin te runnen
hebben. En parttime kun je dit werk niet
goed doen", stelt hij vast. „Daarnaast is
het voor elke huisarts, vrouw of man,
ook goed om op maatschappelijk gebied
^opstoof
an<l<rePr*Vijk*>rl.n"
:eri
rd
idi
en
Har Meijbei
roman,|tN
mijn ultientdi
zijn. Maar|k.
absoluut r(tpi
dat kan. vi 11
blijf ik firi
ouzo
oefenendir
verhjpi
Fotdse
pri
actief te zijn. Dan weet je beter hoe het
reilt en zeilt in de samenleving. De
huisartsen van nu blijven te veel in
de beslotenheid van hun praktijk.
Nou hebben ze het wel veel druk
ker dan vroeger, omdat er veel
meer sociale problematiek is, maar
als je nergens komt heb je ook geen
voeling met de samenleving."
Zelf stond hij er met allerlei functies
altijd middenin gedurende zijn lan
ge carrière, die voorlopig nog niet
is beëindigd. Naast zijn 'zware
werk' voor zijn promotie-onderzoek,
naar de rol van de stadsgeneesheren
tijdens de cholera-epidemieën in Lei
den in de negentiende eeuw, blijft hij tot
zijn 65ste ook als huisarts gewoon door
gaan. „Daarna zou ik graag een echte ro
man willen schrijven, met mijn onder
zoek als uitgangspunt. De dokters
moeten in die tijd totaal wanhopig
geworden zijn, want ze liepen
van lijk naar lijk en moesten
roeien met riemen die ze
niet hadden. Over het
werk van die mensen
zou je een boek kun
nen schrijven. Een
roman dus, dat
zou mijn ultieme
wens zijn. Maar
ik weet abso
luut niet of ik
dat kan.
Voorlopig
blijf ik dus
nog maar
even oe
fenen
met die
verhaal
tjes."
Paul de
Tombe
