'Succes, dat
is iets heel
vreemds'
Hans de Booij aan het einde
van een moeilijke tijd
'Ik was verlamd
van angst voor
een optreden'
ZATERDAG
2 NOVEMBER
2002
Hans de Booij: „Mijn ego vond al die aandacht wel prettig hoor, mijn ik achteraf niet." Foto: GPD/Diana Scheilen.
is de Booij* wilde zó graag. Maar na drie grote
ikte het hem niet meer als zanger aan de bak
tomen. Deze maand verschijnt dan toch weer
nieuwe cd. 'Geduld' heet de verzameling met
>ude en nieuwe liedjes. Hij komt op een mooi
noment, vindt de zanger. „Het is twintig jaar
eleden dat ik met Annabel door het ijs brak."
door Ingrid Beckers
nnabel, who the hell is Annabel?
MJk Hans de Booij (43) buigt zich
uitdagend voorover. Warrige
bos grijs haar, groene wollen schipperstrui,
serieuze blik. Het is alweer zo lang geleden
dat hij met het lied 'Annabel' (...het wordt
niets zonder jou) doorbrak. „Nou, zeg maar
gerust: door het ijs brak. Succes, dat is iets
heel vreemds."
Bijna twintig jaar zijn voorbij sinds Annabel
- in 1983 - bovenaan de Nederlandse hitlijs
ten stond. Voor platenmaatschappij EMI
aanleiding weer eens iets met de ooit zo po
pulaire zanger te doen. Een verzamel-cd
dus, met de titel Geduld. Zelf zegt de zanger
muziek niet zo belang
rijk meer te vinden. Boe
ken verkopen, dat is nu
prioriteit één.
Vorig jaar mei dook De
Booij als schrijver uit het
niets op met zijn roman
Het Ministerie van de
Liefde. Ontsproten aan
een krantenartikel over
een drugsverslaafde jon
gen uit Maastricht. Geweigerd bij de afkick-
kliniek en twee maanden later dood. Over
die jongen gaat het onsamenhangende
boekje. Maar ook over de oprichting van een
heus ministerie van de liefde. Pontificaal legt
de zanger zijn werk op tafel. De verslaggeef
ster moet ook zeker iets doen met het A-vier
tje waarop een vurig, maar warrig betoog
staat over hoe het nu verder moet met zijn
ministerie.
Wat zijn ministerie van de liefde zoal moet
doen? Het woord liefde populariseren en be
studeren, zegt hij. Ziet hij het als een kunst
uiting? Nee. „Het ministerie van de liefde is
zeer urgent en dringend. Mensen hebben
het in deze tijd veel te druk om zich met het
woord liefde bezig te houden. Je kunt in Ne
derland alles bestuderen. Geneeskunde,
goudvissen, noem maar op. Maar het be
langrijkste ter wereld leer je nergens." De
Booij beweert binnenkort zestien miljoen
Nederlanders aan te schrijven met de vraag
of ze vóór of tegen een ministerie van de lief
de zijn.Als iedereen 'ja' zegt, kunnen de
koningin en de premier er toch niet langer
omheen?"
Mensen stonden wel even raar te kijken toen
de bekende zanger deur aan deur ging om
zijn boek te verkopen. Vijf maanden lang
trok hij in gezelschap van zijn Antwerpse
bloedbroeder Emiel door het hele land. Deze
in Hoensbroek geboren en getogen juwelier
- op zijn borst een plastic broche met de
Dalai Lama - vergezelt hem nog steeds over
al.
„Veel mensen waren blij als ze eindelijk hun
verhaal konden vertellen. Kom binnen. Wil-
'Het ging te snel'
hij ook trapte. Ottenbros belandde in de
goot, verloor huis en haard. Hij kwam er bo
venop, maar, zegt De Booy:Als je inter
views met hem leest, merk je dat hij dat hele
verhaal nog steeds niet heeft losgelaten. Wat
mij is overkomen, overkomt veel mensen."
Krankzinnig werd de zanger van het verlan
gen nog één keer te scoren. „Dat maakt je
erg ongelukkig, want niks in het leven her
haalt zich. Maar het duurde even voordat ik
daar achter was. Ik vervulde mijn tijd met
tandenknarsen, nagelbijten en dingen als je
in elkaar laten slaan door een politieagent
voor plassen in het openbaar. Ik was heel re
calcitrant, daar komt het eigenlijk op neer.
Chaotisch, verward en
verstrooid. En vervuld
van zelfhaat, omdat niks
meer lukte.
De Booij vluchtte in het
Antwerpse uitgaansle
ven. Leefde het leven
van een rock 'n roll hero,
met te veel drank, vrou
wen en drugs. Nou ja,
een kleine nuance is wel
op zijn plaats, vindt hij. De pers overdreef
zijn drugsgebruik behoorlijk. „Harddrugs.?
Ach welnee, ik rookte alleen wiet." Dan
zachtjes: „Heel veel wiet, dat moet ik toege
ven." Langzaam maar zeker zakte de zanger
af naar de status van uitgerangeerd artiest.
Albums verkochten niet meer - hij maakte er
twaalf in totaal. Na een echtscheiding ging
De Booij bankroet. In 1994 vertrok de zwer
vende zanger op aanraden van vrienden een
tijdje naar Aruba.
„Natuur, natuur, zee, zee dn paarden dicht
De Booij. In Aruba knapte hij een zeilboot
op en maakte dagtochtjes met Amerikaanse
toeristen. Door de rust en stilte kreeg hij ein
delijk zelfinzicht. „Nu ben ik erachter dat je
niet krampachtig naar succes moet blijven
grijpen." Drie jaar later keerde hij terug naar
Antwerpen, vanwege de heimwee naar zijn
twee zoons. Twaalf en achttien jaar zijn ze
nu.
Ook al kennen de meeste mensen alleen zijn
drie grote hits, op de verzamel-cd Geduld
kon De Booij toch mooi negenendertig lied
jes kwijt. Grijnzend: „Drieënzeventig minu
ten en vijftig seconden passen op zo n dub-
belalbum. Die heb ik allemaal benut." Er
staan vijf nieuwe nummers op.
Wat hij verwacht van de cd? „Niet veel. Tien
rocent van de muziek die je op de radio
oort, is nog maar Nederlandstalig. En met
de komst van de cd-brander is de markt in
elkaar gedonderd." Hoop heeft hij wel. Zijn
blik dwaalt even af. „Ik heb een groep fan
tastische muzikanten in mijn hoofd. Nu nog
stoppen met roken, dan kan het echt gaan
gebeuren."
de ene op de andere dag was
hij bejubeld zanger en meis
jesidool. De debuutelpee
'Hans de Booij' stond meer
dan een jaar in de top hon
derd.
De Booij: „Ik vond dat erg
moeilijk. Of ik nou in Gro
ningen of Brussel liep, op el
ke straathoek kreeg ik com
plimenten. Nou, dat is echt
een overdreven vorm van
aandacht. Het is een enorme
streling voor je ego, maar je
kunt er ook door in de pro
blemen komen. De weg van
de anonimiteit naar de be
kendheid duurde bij mij
maar drie maanden. Het
ging te snel. Mijn ego vond
al die aandacht wel prettig
hoor, mijn ik achteraf niet.
Het leven drijft voornamelijk
op ego, buitenkant. Als dan
iets fout gaat, begint het hart
te kloppen en zegt het ik: hé
wacht even, ik voel me hier
niet zo lekker bij. Wat veel
mensen vergeten: roem
geeft je veel mogelijkheden,
maar beperkt je ook enorm.
Het is zeven dagen per week
tv-program- werken. Ik voelde een
enorme druk om mijn
marktwaarde te bestendi
gen. Je maakt één doelpunt
en dan verwachten ze dat je
er nog één maakt, en nog één."
Stress is wat de zanger zich voornamelijk
herinnert. Wie zich de televisieoptredens
van De Booij bij programma's als 'Toppop'
en 'Op volle toeren' voor de geest kan halen,
zal dat niet verbazen. Stokstijf stond de slon
zige zanger achter de microfoon. Lange wol
len sjaal om de nek. Schrikachtige ogen.
Hans de Booij was een beetje een vreemde
vogel. Niet het type dat het moest hebben
van zijn sterke performance.
De Booij: „Ik was verlamd van angst voor
zo'n optreden. Ik wist bij god niet hoe ik me
moest uiten, wat te zeggen tegen het pu
bliek. Mijn enige houvast op het podium wa
ren de liedjes en de liefde voor de muziek."
Nu is hij wat communicatiever geworden,
zegt hij. „Door dingen los te laten en ruimte
in mijn hoofd te creëren zodat een gesprek
mogelijk is."
Hans de Booij vergelijkt zichzelf met Harm
Ottenbros. Middelmatig Nederlands wiel
renner die dertig jaar geleden tot zijn eigen
verbazing vanuit het niets wereldkampioen
werd in Zolder. Arme kerel, daarna kon hij
het succes nooit meer evenaren, hoe hard
len jullie koffie, een broodje?
Blijven jullie slapen? Goede
wijn, lekker eten. Fantas
tisch." Maar sommige men
sen reageerden ook met:
pats boem, deur dicht, zodra
het woord liefde viel. Zoals
die gescheiden vrouw. .Alle
maal best met dat ministerie
van jullie", riep ze, „maar
mijn man heeft me na vijfen
twintig jaar huwelijk toch
mooi ingeruild voor een jon
ger exemplaar." In de Rand
stad legden managers de
vergadering stil voor de uit
het zuiden opgerukte am
bassadeurs van de liefde.
'Heren, eindelijk jullie zijn
er!'
„We waren bekend." De
ogen van Hans de Booij glin
steren. „De eerste Neder
landse schrijver die met zijn
boek langs de deur gaat, daar
schreven alle kranten over."
Hoeveel exemplaren hij ver
kocht? Dat zegt hij niet, want
„voor je het weet staan ze
met een aangiftebiljet aan je
deur te zwaaien."
Hans de Booij is duidelijk
opgefleurd van alle aan
dacht. Hij heeft een moeilij
ke tijd achter de rug, omdat
hij maar niet kon wennen
aan een leven buiten de
schijnwerpers.
Een opname uit de glorietijd met Annabel: Hans de Booij in het
ma Veronica Award. Foto: Archief/Buro Ger Dijkstra&Zonen
Zijn muzikale hoogtepunt duurde slechts
een jaartje of vijf. Na Annabel kwamen er
nog twee hits, Vrouw zoals jij' en 'Thuis',
over zijn geliefde stad Antwerpen waar hij al
geruime tijd woont. De periode na Annabel
omschrijft De Booij als volgt: Eerst nog vijf
jaar rustig voortborduren op Annabel. Nog
eens vijf jaar wanhopig proberen vast te
houden aan het succes van Annabel. En, tot
slot: vijf jaar misère door Annabel. Voilé,
twintig jaar uit het leven van Hans de Booij.
„Misschien kwam het succes te snel", zegt
hij. Net twintig was hij, kleinkunstenaar uit
Arnhem die er altijd van droomde liedjes te
schrijven. Zelf zingen hoefde voor hem niet
eens zo nodig. Maar dat liep anders. Anna
bel, een nummer van Boudewijn de Groot en
Herman Pieter de Boer, lag al jaren in de kast
te wachten op een passende zanger. Iemand
als Hans de Booij: jong, aantrekkelijk en met
een prachtige donkere stem. Beetje zuur is
het wel, spot de zanger nu. Annabel is een
van de weinige liedjes die hij niet zelf
schreef. En uitgerekend dét nummer zette in
1983 zijn hele leven volledig op zijn kop. Van
Publiciteitsfoto bij gelegenheid van het
programma 'Tournee met Trees' (1987).
Foto: Luk Monsaert
