J an buiten lijkt
het zo mooi
Hendrik van Beelen is weer thuis
1
SPORT
ZATERDAG 2 NOVEMBER 2002
(met van Dijk
k van Beelen leefde vier jaren in een wereld die
[ie zijne zou worden. Aan het begin van dit sei-
lesloot de ex-prof om terug te gaan naar Katwijk,
)uick Boys, naar huis. Iets meer dan vijftig wed-
n speelde de 22-jarige Van Beelen in de ere- en
divisie, bij FC Utrecht, Heracles, Cambuuren Wil-
Vanmiddag speelt hij op zijn favoriete positie
de spitsen op Nieuw Zuid, waar nummer twee
tBoys de strijd aanbindt tegen koploper Hoek. „Ik
4n leuke tijd gehad, maar ik ben blij dat het voor-
lit
jiaar zag ik het al helemaal niet meer zitten. Het
i was helemaal weg. Ik was maar aan het revali-
71 bij een nieuwe club, waardoor ik de spelers niet
|eerde kennen, ik zat in een appartement in Til-
&weg bij vrienden en familie, en weg uit Katwijk,
'd het heel lastig. Ik heb er nooit kunnen aarden.
:r gelijk had kunnen spelen, was het misschien
geweest. Ze zeiden wel: je ligt goed bij de spe-
daar ik voelde me er buiten staan. Ik voelde me
t op mijn gemak en ik ben een gevoelsmens. Na
'Iningen ging ik gelijk weg. Ik denk niet dat ie-
jbij Willem II me echt kent. Als ik me niet op
;emak voel, dan word ik heel stil.
il, mei dacht ik: ik zie het niet meer zitten. Toen
toch besloten om het nog te proberen, mijn
let liep nog een jaar door. In de laatste oefen-
jij d voor de zomer scheurde ik mijn meniscus
lens de revalidatie van die blessure kreeg ik
last van mijn buikspier. Dat was de bekende
<tel.
T
ID
wres
-oord typeert eigenlijk de laatste vier jaar. In de
had ik er nooit last van, het begon bij de profs,
ik wel eens: misschien is het toch allemaal te in-
f voor je lichaam. Ik ben redelijk grof gebouwd
sschien is dat een nadeel als je elke dag traint of
edstrijd speelt. Het zit ook tussen je oren, als
jzier weg is, krijg je eerder klachten. Bij Quick
3jieb ik het plezier in het voetbal vrij snel terug
gen, en lichamelijk gaat het nu ook goed met
jikspierklachten begonnen bij Cambuur. Ik ben
geopereerd, maar het is nooit echt goed geko-
3Nu voel ik na een training nog wel dat die buik-
jen zwakke plek is. Soms ben ik bang dat -ie het
Den paar jaar echt begeeft. Het is een soort over-
ing, tijdens de operatie hebben ze het weefsel of
lub bel geklapt, om de spier heen, zodat -ie ster-
^rd.
etbalwereld is hard. Speel jij niet, dan speelt een
ander. Sommigen hebben er alles voor over om te
kunnen spelen. Dat merkje op de trainingen of hoe
er tegen je gedaan wordt. Ze kunnen een aardige tik
geven op de training. Gelukkig is het bij mij niet ge
beurd, maar ik heb het wel gezien. Die wereld sprak
mij niet aan. Het is een vrij egoïstische wereld, waarin
mensen in zo kort mogelijke tijd zo veel mogelijk geld
willen verdienen.
We gingen wel eens wat doen met het team, maar
omdat die wereld me niet echt aansprak, voelde ik
niet de behoefte om vriendschappen op te bouwen.
Het is een wereld waarin je elke dag moet presteren,
dat beviel me ook niet.
Ik ging erheen met de gedachte: ik kijk wel wat het is.
In de jeugd heb ik nooit aan profvoetbal gedacht. Het
eerste jaar dacht ik al: ik dien mijn contract uit en dan
stop ik ermee. Maar toen kreeg ik toch een nieuw
contract van een jaar, ik dacht: dat probeer ik dan
maar. Bij Heracles en Cambuur kwam het plezier wel
weer terug, daar was het een stuk gezelliger, de druk
was ook minder, daardoor ga je beter presteren.
Soms hoor je jongens wel eens zeggen dat ze het liefst
profvoetballer willen worden. Dan denk ik: ik zou er
nog eens goed over nadenken. Van buiten lijkt het zo
mooi met die volle stadions, maar je moet er veel
voor opgegeven, er ligt veel druk op je en het is ook
een aparte wereld.
A-typisch, ja, ik denk wel dat ik een a-typische prof
voetballer was. Misschien dat ik het daarom ook niet
echt gered heb. Ik ken ook wel anderen die er zo over
denken, maar die willen het toch koste wat het kost
halen. Als je profvoetballer bent moet het voetbal op
nummer 1 staan en dat stond het bij mij zeker niet.
Jong Oranje
Dat is toch wel het hoogtepunt geweest. Ik heb er drie
keer bij gezeten, bij de twee EK-kwalificatiewedstrij-
den tegen Ierland en Cyprus en bij een vriendschap
pelijke interland tegen Spanje. De shirtjes heb ik be
waard, er hangt er ook een in mijn kamer hoor. Het
was ook heel gaaf om geselecteerd te zijn. Het niveau
was heel hoog. Maar er waren ook spelers met een
grote mond en een air, daar hou ik gewoon helemaal
niet van. Ik was ook wel blij als ik weer thuis was.
21 maart 1999
Als er had gestaan: Utrecht-NAC, dan had ik het wel
geweten, maar de datum heb ik niet onthouden. Mijn
debuut in de eredivisie, een heel aparte ervaring en
ook een klein hoogtepuntje, zeker omdat het in een
volle Galgewaard was en ik nog lekker inviel ook. Het
negatieve wat ik me ervan herinner is dat ik niet
scoorde. Maar ik was als een kind zo blij. De week
daarna - NEC uit - stond ik in de basis, dat ging goed,
en de volgende week - Feyenoord uit - speelde ik niet,
dat was heel jammer.
Quick Boys
Mijn thuishaven. Ik was heel blij toen ik weer terug
was. Op de eerste trainingen moest ik hard werken, ik
Hendrik van Beelen, de nummer 10 van Jong Oranje. Op 1 september 2000 speelde de Katwijker 81 minuten mee in de met 2-0 gewonnen kwalificatiewedstrijd tegen Ier
land. Foto: Cees van Hoogdalem
dacht: ik kan niet meer voetballen, zelfs dit niveau is
voor mij te hoog. Maar het gaat me nu lekker. Ik moet
nu wel mezelf scherp houden en goed blijven trainen
zodat ik op mijn niveau blijf. Dat lukt aardig. En het
gaat gewoon goed. We hebben een goede mix tussen
ervaring en talent. De wedstrijd tegen Hoek wordt
heel belangrijk; als we verliezen dan staan we negen
punten achter en dat is vrij veel. Het is geen team dat
nu al echt voor het kampioenschap kan gaan, een
plaats bij de eerste vijf is onze doelstelling. Maar het
zou supergaaf zijn als we kampioen worden.
Studie
Waarschijnlijk wordt het fysiotherapie. Aan de ene
kant is het jammer dat alle studies alweer zijn begon
nen, aan de andere kant ben ik na de laatste vier jaar,
en zeker na de laatste anderhalf jaar, wel toe aan rust.
Toen ik geblesseerd was, ging ik ook in de vakanties
door met revalideren. Misschien dat ik na de winter
stop een cursus sportmassage ga doen, als opstap
voor de studie fysiotherapie. Het menselijk lichaam
boeit me, en met fysiotherapie kun je ook in de sport
verder gaan. Maar het is een pittige opleiding.
Ik wil nu vrijwilligerswerk gaan doen bij De Brug, een
centrum voor drugs- en alcoholverslaafden. Ik heb er
al gesprekken gehad. Vakantie is leuk, maar je moet
niet de hele dag thuiszitten. Ik had me voorgenomen
om een paar weken naar Amerika te gaan, waar een
vriend jeugdwerk doet in New York, in Brooklyn.
Maar nu de goedkeuring van de KNVB is gekomen
om weer bij Quick Boys te voetballen, gaat dat niet
door.
Geluk
Ik ben christen. Mijn geluk vind ik veel meer daarin
dan in het voetballen. Met familie en vrienden dingen
doen en daar plezier in hebben is voor mij veel meer
geluk, dan slagen in de voetballerij. Ik ben nu zeker
gelukkiger dan een jaar geleden. Ik heb ook nog geen
moment spijt gehad, heb meer een gevoel van op
luchting dan van teleurstelling. Als ik naar Quick Boys
fiets dan ben ik zo blij, veel blijer dan toen ik met de
auto naar Willem II ging.
Sommigen begrijpen het dat ik gestopt ben, anderen
vinden het jammer omdat ik misschien wel de voet
balkwaliteiten had. Ik heb nog wel eens contact met
de trainer van Cambuur 2 en die zegt: als mens be
grijp ik je, maar als voetbalmens en trainer vind ik het
doodzonde. Maar ik was daar ongelukkig en ik had er
alles voor over om er een punt achter te zetten.
Terug?
Quick Boys is mijn duppie, ik hoef hier niet weg. Als
er nu een profclub zou komen, zou ik het niet doen,
maar als ik ouder ben en de omstandigheden zijn an
ders, dan misschien wel.
HET ZIT IN DE FAMILIE
RANDJE BUITENSPEL
i „Ik kom nog bijna bij alle wed
en kijken. Soms zelfs nog de uit
dijden als ik tijd heb. Voetballen
j; echt niet meer. Volgens de dokter
L een chronische ontsteking in
knie. Mijn blessureleed begon toen
In achillespees afscheurde."
Jd: „Dat moment herinner ik me
joed. In de eerste minuut van de
trijd kreeg hij de bal. Hij kapte,
'Ier ging iets mis. Ik zie hem nog lig-
|k ben er toen niet naar toe gelo-
Jvant ik dacht: de eerste minuut, zo
kan het niet zijn. Na de rust
jie ik met een veel minder prettig
rjs „Ja, de fysiotherapeut had het
NOORDWiJK - Mark en Ronald van Kesteren.zijn allebei verknocht aan de Noordwijkse
eersteklasser SJC. Ronald is actief als keeper in de hoofdmacht. Mark, die als verdediger
speelde, is wegens een chronische knieblessure met voetballen gestopt. Hij staat enkel
nog op de selectielijst van SJC. Ronald (rechts) is groepsleider van verstandelijk
gehandicapten. Mark is werkzaam als agrarisch medewerker.
vrijwel gelijk door. Helemaal afge
scheurd. Ik kon er niks meer mee."
Ronald: „Pas de laatste wedstrijd van
het seizoen speelde hij weer mee. Tegen
Noordwijk. We wonnen met 3-1. Toch
wel fijn, want ik miste hem wel in de
verdediging. Met Mark erbij wist ik zeker
dat alle ballen tegengehouden werden.
Hij schakelde iedereen uit."
Mark: „Dat we elkaar goed kenden,
droeg er ook aan bij dat de verdediging
sterk stond. We kennen natuurlijk de
sterke en zwakke punten van elkaar. Ro
nald is wat dat betreft een keeper die
niet mee kan voetballen maar in de
lucht niet te kloppen is."
Ronald: „Ik neem gewoon het zekere
voor het onzekere. Ga geen aanvallers
uitkappen. De bal de tribune in, dat is
naar mijn mening goed genoeg."
Mark: „Zodra ik het veld op ga, mis ik
het voetbal wel weer. Misschien ga ik
volgend jaar wel weer voetballen. Op
een lager niveau, dat wel. Ik heb geluk
kig naast het voetbal genoeg andere din
gen te doen. Ik ben niet zo'n sportdier
als Ronald."
Ronald: „Mij is al een functie als kee
perstrainer aangeboden. Voorlopig ga ik
nog even door met keepen, maar deze
aanbieding neem ik zeer serieus."
Mark: „SJC zal altijd in de familie blij
ven. Onze vader komt altijd kijken en
zelfs oma van Kesteren volgt alle wed
strijden via de radio."
Ronald: „Mark komt hier ook geregeld
over de vloer om over het voetbal te pra
ten. Kopje koffie erbij, gezellig hoor."
T Torig weekeinde op stap ge
it weest met Milko Djurovski.
U weet wel, die wonderbaarlijke
kettingroker uit Macedonië die
tien jaar terug met FC Gronin
gen naar de derde plaats in de
eredivisie dribbelde. Deze
prachtige belhamel is tegen
woordig trainer in de Republika
Srpska, Bosnisch Servië. Gewa
pend met twee sloffen sigaretten
en een prijzig flesje reukwater
stapte ik vrijdag op het vliegtuig
naar Zagreb en vandaar ging
het met de auto naar Prijedor,
een mijnstadje waar Djurovski
mij een warm welkom bereidde.
Of het nou vanwege dat lekkere
geurtje en die sigaretten wqs
(Milko is nog immer een harts
tochtelijk roker) of dat hij het
werkelijk op prijs stelde dat een
Nederlandse journalist hem in
de wildernis opzocht, weet ik
niet. Doet er ook niet toe. Dju
rovski sloofde zich flink voor
mij uit waardoor ik drie aange
name dagen in een bizarre en
tourage beleefde.
Voor mij geen Rijnsburgse Boys
- Noordwijk dus afgelopen za
terdag. Ook geen Feyenoord -
Willem II of RKC - Ajax, maar
Omladinac Banja Luka tegen
Rudar Praijedor. Niet om aan te
zien deze derby in de 'Perva Li
ga' van het Bosnisch Servische
voetbal. Hoewel voetbal hun be
roep is, denk ik dat de mannen
van de FC Djurovski hier niet
verder dan de hoofdklasse van
de.amateurs zouden komen.
Overigens, een beetje Neder
landse topamateur verdient
aanzienlijk meer dan de paar
honderd euro per maand waar
mee die arme sloebers van Rud
ar zich tevreden moeten stellen.
Het werd in Banja Luka 1 -O
voor de thuisclub en dat was
een klap voor Milko's elftal dat
juist een beetje op toeren begon
te komen. Het pijnlijke verlies
was ook de bestuursleden van
Rudar aan te zien. Maar na een
paar biertjes en wat Slivovitsj
begonnen de gezichten op te
klaren. Djurovski fluisterde mij
toe dat ik ze alles kon vragen.
Maar please', zei hij er bij,
'praat niet te veel over de oorlog.
Daar worden ze al genoeg aan
Om trainers als
Schaap moet ik
onbedaarlijk lachen
herinnerd.
Maandagmiddag kwam ik
thuis met een hoofd vol Bosnië.
Als je dan in de krant de kop
'Trainer Rijnsburg spreekt oor
logstaal' aantreft, raak je toch
even in de war. Is hier iets mis
gegaan mischien? Heeft de com
puterper ongeluk twee koppen,
een van de buitenlandpagina
(Bush dan wel Saddam of Sha
ron spreekt oorlogstaal) en een
van de sport, vermengd? Maar
nee hoor, niks vergissing. In de
inleiding van het verslag van
Rijnsburgse Boys - Noordwijk I-
4 las ik dat Wim Schaap, de ver
liezende trainer, oorlog met zijn
spelers gaat maken. Prettige
wedstrijd generaal.
Vorig seizoen heb ik het bestuur
van Rijnsburgse Boys al eens
voorgesteld om zijn raaskallen
de trainer Schaap te muilkor
ven. Na de ongelukkig verloren
wedstrijd tegen Capelle legde
Schaap zijn spelers een spreek
verbod op. Om hen te behoeden,
zo verklaarde hij, voor ondoor
dachte uitlatingen over de
scheidsrechter die zijn elftal een
loer zou hebben gedraaid. Ver
volgens mekkerde Schaap er te
gen verslaggevers van Radio
West en het LD zelf lustig op los.
Na de afgang van zaterdag re
gen Noordwijk was het weder
om bal. Volgens Schaap zit hij
bij Rijnsburg opgescheept met
een stelletje pseudo- vedetten die
op de training hun krachten
voor een avondje stappen spa
ren. Omdat hij vindt dat die
fuifnummers op voetbalschoe
nen hem in het duel met Noord
wijk voor schut hebben gezet,
zal hij oorlog met ze maken.
Tjonge, jonge, wat een krijgs
haftige taal van deze zichzelf
vrijpleitende blaaskaak. Om
trainers als Wim Schaap met
hun grenzeloze zelfoverschat
ting moet ik geregeld onbedaar
lijk lachen. FC Lisse werd een
jaar of wat geleden kampioen
van de hoofdklasse om het sei
zoen daar op net niet te degra
deren. Zelfde elftal, zelfde trai
ner, toevallig Wim Schaap. Zo
gaat dat in het voetbal. Het kan
vriezen, het kan dooien. Daar
verandert geen trainer wat aan.
Nou ja, een goede trainer kan
het een beetje minder htm laten
vriezen. Of dooien. Meer niet.
Maar kom bij Schaap niet aan
met het verhaal dat zijn staat
van dienst wordt bepaald door
toeval en door de kwaliteit van
zijn spelers. Welnee, Schaap zelf
is de alles bepalende factor.
Vandaar ook dat er maandag in
het LD stond dat hij helemaal
niets meer van zijn spelers pikt.
'Iedereen moet zich aanpassen
aan Schaap en wie dat niet
doet, die sodemietert maar op.
Als ik het bestuur van Rijns
burgse Boys was, zou ik de trai
ner op hei matje roepen en hem
zeggen: ,,Wim, je bent een heel
behoorlijke trainer, maar i>oort-
aan ga je na een nederlaag eerst
een straatje om voordat je met
de pers praat. Oorlogstaal is hier
uit den boze. En dan nog wat:
wij gaan ons niet aan jou aan
passen, maar het wordt tijd dat
jij je gaat aanpassen aan de
club. Doe je dat niet dan sode
mieter je maar op.
Jaap Visser
Reageren?
Sport rcdactieJd^'d amiale.hdc.nl
