SPORT
Gerard Bosch van Drakesteiny een hard rijdende edelman
Hardlopen
LINKS
BUITEN
Deportivo Jalapa
heeft triest record
new york - Deportivo Arabe
Unido uit Panama heeft een
opmerkelijk record in het voet
bal gevestigd. De ploeg won in
de eerste ronde van de Con-
cacaf-cup - het bekertoernooi
in Noord-Amerika, Midden-
Amerika en de Caribische eilan
den - met 19-0 van Deportivo
Jalapa uit Nicaragua. Dat is de
grootste uitslag ooit in een in
ternationale clubcompetitie, zo
bevestigt de internationale fe
deratie van voetbalhistorie. Het
oude record stond op naam
van Suwon Bluewings. Deze
Zuid-Koreaanse club won vorig
jaar in het toernooi van de Azi
atische landskampioenen met
18-0 van Saunders SC uit Sri
Lanka. In Europa heeft Ajax in
een intemationele clubcompe
titie nog altijd de grootste uit
slag geboekt. In 1984 overrom
pelden de Ajacieden in de eer
ste ronde van de UEFA-beker
Red Boys Differdange uit
Luxemburg met 14-0.
ac 21 oktober
J' onkheer Gerard Dagobert
Hendrik Bosch van Dra-
estein (1887-1972) was, zoals
zijn naam aangeeft, een telg van
zeer goede huize. Al vanaf zijn
eerste fiets die hij op elfjarige
leeftijd kreeg, ontwikkelde hij
een niet te blussen liefde voor
de wielersport Dat stuitte bij
zijn ouders op grote, jarenlange
weerzin. Fietsen was een aardi
ge bezigheid, maar het rijden
van zoiets ordinairs als wedstrij
den, 'slagersjongensgedoe', pas
te een jonkheer niet. Om discus
sies in eigen kring verder te ont
lopen, reed hij jarenlang onder
tal van pseudoniemen, waarvan
'Ulysses' de bekendste was.
Bosch' grote kracht lag op de
baan. Als sprinter, tijdLrijder en
achtervolger behoorde hij, ook
internationaal, tot de besten. Hij
werd in een periode die zich uit
strekte van 1908 tot 1928 negen
keer sprintkampioen van Neder
land en zes keer baankampioen
op de 25 kilometer. Zijn tragiek
was dat wereldtitels hem ont
gingen omdat in zijn beste jaren
de Eerste Wereldoorlog woedde
en er geen internationale kam
pioenschappen werden gehou
den. Het zat hem vaker niet
mee. Tijdens de tandemfinale
met Fransen en Denen tijdens
de Olympische Spelen van 1924
in Parijs lagen Bosch en zijn
partner Peeters in gewonnen
positie toen de Fransen plotse
ling een harde schreeuw gaven.
Kopman Peeters schrok daar zo
van dat hij begon te slingeren en
niet uitgeslingerd raakte. Slechts
de bronzen medaille viel hun nu
ten deel. Terug in het renners
kwartier merkte Bosch dat het
geslinger nog een oorzaak had.
Om zijn zenuwen te kalmeren
dronk Peeters voor een belang
rijke race altijd een glaasje cog
nac. Dit keer bleek hij een hele
flacon te hebben leeggedron
ken.
Bosch besloot zijn carrière in
1926, maar ging in 1928 op
nieuw in training om aan de
Spelen van Amsterdam deel te
nemen. Hij was toen al 41 jaar
en het zou zijn mooiste seizoen
worden. Door een even verras
sende als overtuigende overwin
ning op de 14 jaar jongere Ma-
zairac werd hij nationaal sprint
kampioen. Bij de selecties bleek
hij veruit de beste tijdrijder en
reed hij zich ook met gemak in
de nationale achtervolgings-
ploeg. Op de Spelen had hij dus
op drie nummers kunnen uitko
men. Hij liet het bij twee, de
duizend meter tijdrit en de
ploegachtervolging. Op de dui
zend meter tijdrit veroverde hij
de zilveren medaille. Hij had de
handicap dat hij met zware
wind moest rijden anders was
het vermoedelijk goud geweest.
Op diezelfde avond moest hij
ook twee keer vol aan de bak
voor de ploegachtervolging. Die
krachtsinspanningen braken
hem 's nachts lelijk op. De vol
gende ochtend constateerde de
dokter bronchitis. Bosch moest
zich laten vervangen. Een tegen
valler voor de Nederlandse
ploeg want zijn vervanger
bracht er in de finale weinig van
terecht.
Bosch bleef zijn hele wielerleven
amateur. Met het professionalis
me wilde hij niets te maken
hebben. Hij gedroeg zich ook als
een ware gentleman op de baan.
Op gemene streken of dubieuze
trucjes zou men hem nimmer
betrappen. Fairheid, zuiverheid
en respect voor de tegenstander
stonden bij hem voorop.
Als bestuurder van de wieler-
unie en als redacteur van het
blad Wielerecho ging hij later
stevig tekeer tegen alles wat in
zijn ogen niet deugde. Maar zo
als dat vaker met idealisten gaat:
op zeker moment worden ze
aan de kant geschoven. Dat ge-
Jonkheer Gerard Bosch van Drakestein. Archieffoto
beurde ook met Bosch.
Daniël Rewijk die een biografie
over hem schreef, betitelt hem
als grensfiguur: 'Hij had zich los
moeten maken van zijn familie
en vrienden om in de wieler
sport verder te kunnen. In de
wielerwereld was hij een relict
uit een vervlogen periode'.
Dit is de 37ste aflevering van een serie
over de geschiedenis van de sport
UIT
GESPROI
Marathonloj
Krotwaar in fl
week:
niet zo veel.
fiets gestolen wordt, vei
me gewoon weer op het\
van een nieuwe.
Volendam-speler F
in het Algemeen Da^
„Het is zó bekrompen. S
rechters weten niet hoe A
een duel moeten staken
persoonlijk worden beleI
Maar roept een heel trih
dat die 'zwartjoekel varm
moet oprotten naar zijn\
nenland' dan doen ze n
Idem:
Bij het begin van het si
noteer ik alvast de data f
ik mijn familie bij u
thuis moet laten. Het is 1
dels een routinehandeli§
worden. Je laat je vriei
dochter niet meemaken
jou voor kutneger uiti
Go Ahead Eagles, Cambl
ADO Den Haag. Bij die cj
ik elke keer weer door e
hun stadions is het het ei
Idem:
„Het is de cultuur u
baar is geaccepteerd a
donkere speler word venI
Je leert ermee leven, mam
nen doen racistische leim
nooit. Wat er wordt ge-1
schreeuwd, raakt me ella
weer vol in mijn hart.
Oud-hockeyer Tom v
in Sportweek:
„Ik sprak laatst iemand
dat zijn hockeyloopbai
lukt was doordat hij bij A
het elftal kwam. Ik zal If
zijn geweest voor jonge a
Hoorde bij het tijdsbeehl
was als jochie lastig tegm
dus vond ik dat ik dat a
re speler ook moest zijn
jonkies.
Idem:
Van André Bolhuis heb I
l van scheidsrechta
l. Hij zei dat ik nol
moest protesteren t
lijke beslissingen en afn\
wachten tot het eerste tl
val. Zei ik: 'Scheids, je z
niet helemaal goed. Maa
was ook wel lastig om U
hoor.Ik kreeg ontzettend
corners mee. Tev
FC Twente-speler Patr
huizen in VI:
„Na de wedstrijd drink A
ik in het openbaar altijtÊ
wat, dat is geen probleem
dere spelers doen het thikf
maar niets te horen vanL
en sponsors. Ik ben nietM
schijnheilig."
Feyenoorder Sebasti;
in VI:
„Als je in Chili op de trt
mand schopt, krijg je bij "3
van spreken klappen. En
het de normaalste zciak\
wereld.
RBC-speler Henk Vos Ij AE
Misschien hebben de m
wel gelijk als ze zeggen
met mijn talent veel ven ian
kunnen komen. Sterken op
is gewoon zo. Maar daai pn<
niet blind genoeg voor. I 1 aï
genieten van het leven e edt
doe ik. Als ik lekker aan o
wijntje zit, staat de tijd
I
Ajacied Mido in VI:
„Als je het aan mij vrat
Ajax onverslaanbaar ah n t«
(Mido en Ibrahimovic, i ch'
men in de aanval spelerSn d
Idem:
„Ik heb vrienden die zót lm
dat ze Ajax zouden kunt
pen. Ze hebben miljarde I-1
lde«
Louis van Gaal in Sport n 1
„WelkeNederlandse trai 'sti
heeft gepresteerd watik\ igs
teerd heb? Qua titels, qu
ring van een bepaalde
taal, qua visie, qua man
spelen? Michels misschit
ben ik een goede tweede.
Idem:
„Kluivert is van een and 1
veau dan Bergkamp en I Ne
Ik heb ooit wel eens geze rca
ie beter zou worden dan
Basten. Dat wil ik nogsl
zien. Kluiven heeft alles 1
om de beste van de were 'et
zijn. Maar daarvoor mo
je kwaliteiten als mens
maal aanspreken. Daat
ie nog een weg te gaan.
Idem:
„Ik had graag tot juli do f
gaan als technisch direc
de KNVB. Om de bondsc
te werken. Heb ik ook
ven, maar dat was kenn
niet nodig. De geest moe fl®
Nou, dan gaat de geest tt1
weg? Het is alleen een Ai
dubbel. Ik had zogenaat
veel petten op. Daarna i111
een bondscoach be-
noerqd, die ook nog
eens directeur bij
Rangers was en een
assistent heeft die
voor de televisie
werkt.
u
■n
het veertigers of vijftigers. Niet dat je
meteen zegt dikke veertigers of vijftigers. Maar
toch iets te dik voor het goede.
Die ervoor verantwoordelijk zijn dat u als auto
mobilist voor het rode licht moet wachten en
hardlopend de weg oversteken.
Nou ja, hardlopend.
Ze lopen eigenlijk niet hard genoeg om het hard
lopen te noemen, maar zweten als een echte
hardloper doen ze wel, de trimmers en de joggers.
In hun flitsende maar aan hun lijf niet bestede
aërodynamische looppakjes.
Waarvan die strakke, model ber
muda, hardloopbroeken een
doorn in het oog van elke zichzelf
serieus nemende schoonheids
commissie zouden moeten zijn.
Ik weet er alles van.
Ik erger me er ook groen en geel
aan. Aan die automobilisten die
getergd door het rode licht naar
hun voorhoofd wijzen als ik hier
toe in staat gesteld door het groe- I
ne voetgangerslichtzo hard lo
pend als ik kan oversteek in mijn
flitsende maar misschien aan
mijn lijf niet helemaal bestede
aërodynamische looppak, met
daarbij inderdaad een bermuda
model hardloopbroek aan mijn
kont die - dat sluit ik niet uit -
hoogst waarschijnlijk beter zit dan ziet.
En noem het trouwens geen trimmen of joggen
wat ik doe. Wij hardlopers lopen hard.
Drie verschillende door mijzelf vastgestelde par-
coursen staan mij ten dienste bij het hardlopen.
Ik zal maar eerlijk zijn. Het kortste parcours loop
ik het vaakst en het langste parcours het minst.
Aan het langste parcours kleeft behalve dat het 't
langste parcours is nóg een nadeel: de kans dat ik
quasi-lollige grappen naar mijn hoofd geslingerd
krijg is rekenkundig op het langste parcours het
grootst.
Maar aan het kortste parcours kleven ook grote
nadelen. Honden.
Dit parcours voert halverwege langs de idyllische
Westbroekerplas, een waterpartij die naast hard
lopers door nog een bevolkingsgroep als idyllisch
wordt ervaren: de hondenuitlaters.
Twee keer in de afgelopen zes jaar was ik daar
wat je noemt de gebeten hond, wat in dit geval
een contradictio in termini is. Niet de hond maar
ik was de gebeten partij.
Een kleine vijftig keer wist ik in doodsangst met
een Maradona-achtige manoeuvre de hond op
het verkeerde been te zetten en de overige zesdui
zend honden die mijn pad kruisten blaften
slechts. En beten dus niet.
Erger dan honden zijn mensen die zichzelf uitla
ten.
Laatst ontviel mij na 8 kilometer hardlopen tij
dens het uithijgen (de vakterm 'coolingdown'is
voor mij te veel eet) na enig gerochel een milli
gram of wat slijm.
„Dat komt er nou van, van dat
trimmen", zei een toevallige pas
sant. Ongetwijfeld bedoelde de
man het goed. Maar van alle
commentaren zijn de goed be
doelde commentaren de op één
na ergste commentaren.
Ten eerste trim ik niet, maar
loop ik hard en ten tweede ver
lies ik dat slijm niet vanwege het
hardlopen maar vanwege het
roken, wat ik voor en na het
hardlopen doe.
Erger dan de goed bedoelde
commentaren zijn de lollig be
doelde commentaren. U zou
eens moeten weten hoeveel ge
mankeerde cabaretiers er onder
u schuilgaan. Er zijn onder u
nog altijd reserve-Seth Gaaike-
ma's die hardlopers denken te verrassen met de
one-liner: „Stop maar, ze hebben hem all"
Of de variant hierop: „Hij ging die kant op,
hoor.
Wat dacht u van de zelfverklaarde Wim Sonne-
velden op de fiets die ternauwernood en in hoge
ademnood de hardloper voorbijfietsen en dan
bijna de macht over het stuur verliezend omkij
ken en uitroepen: „Met de fiets gaat het sneller,
hoor!"
Van de zomer werd ik, tenvijl ik op het schema
van een persoonlijk record liep, door een iets te
corpulente en ook overigens in niets op Katja
Schuurman gelijkende fietsster bedreigd met de
naar ik vreesde gemeende uitnodiging: „Spring
maar achterop!"
'Dat nóóit', dacht ik nog en minderde bewust
vaart. Maar ddt was dan ook werkelijk de enige
keer dat ik mij tijdens het hardlopen aan trim
men heb bezondigd.
Frank Snoeks
Tribune AGOW is
reddeloos verloren
Apeldoorn - In een laatste po
ging de historische houten tri
bune van voetbalclub AGOW
overeind te houden heeft de
Stichting Apeldoomse Monu
menten (SAM) het college van
burgemeester en wethouders
verzocht het bouwwerk op de
monumentenlijst te plaatsen.
Het lijkt een kansloze missie:
sportwethouder Jaap Wortman
en AGOW zijn tegen. De SAM
wil de tribune hoe dan ook red
den. Dat AGOW de tribune niet
in het tijdelijk stadion wil opne
men, omdat het houten bouw
werk in de ogen van de prof
club in spé brandgevaarlijk en
sterk verouderd is en dus geen
grote aantallen toeschouwers
verdraagt, wijst de SAM af.
Wortman zit op de lijn van
AGOW: „We hebben het jaren
geleden in het Engelse Bradford
gezien. Een volgepakte houten
tribune vloog in brand. Ik moet
er niet aan denken."
Film over familie
Van der Geest
abensberg - Productiemaat
schappij IDTV maakt een film
over het leven van de familie
Van der Geest. Het is de bedoe
ling dat de film over de judoën-
de zoons Elco en Dennis, hun
vader Cor en moeder Els eind
volgend jaar uitkomt. Produ
cent Piet Erkelens kwam op het
idee toen hij in mei van dit jaar
beelden zag van de Europese
kampioenschappen in het Slo
veense Maribor. Daar verover
de zowel Elco als Dennis de
gouden medaille. „Cor zat tus
sen zijn zoons in, terwijl Dennis
zat te huilen omdat zijn broer
Europees kampioen was gewor
den. Van deze familie moet een
film worden gemaakt, was toen
mijn eerste gedachte." Erkelens
benaderde documentairemaker
Roel van Dalen, die bekend
werd door de Ajax-film 'Daar
hoorden ze engelen zingen'.
Foto: AP/Denis Doyle
UIT HET OOG
moordrecht/leiden - Aan het
Leidse korfballeven van Jan Wil
lem Meijer kwam vier jaar gele
den een einde toen hij verhuisde
naar Moordrecht. De inmiddels
34-jarige ex-Leidenaar speelde
bij Fides Pacta en na de fusie
met De Algemeene bij Sporting
Trigon. Jan Willem Meijer is ge
trouwd met Lilian en samen heb
ben zij een zoontje van 2,5 jaar,
Sam. In Moordrecht heeft Meijer
een administratiekantoor.
„Het gaat niet zo goed nu met
Sporting Trigon, nee. Erg jam
mer. Maar dat zat er ook wel
een beetje in. Toen Fides Pacta
en De Algemeene samengin
gen, een jaar of zeven geleden,
werd er een nieuw team ge
vormd met de beste spelers van
de twee clubs. Dat werd een
heel leuk team, het klikte goed.
Iedereen was net na de fusie
erg enthousiast en alle factoren
waren aanwezig om er iets
leuks van te maken. En dat is
ook gebeurd.
Beide verenigingen zaten op
dood spoor en de fusie was een
geweldige impuls voor het korf
bal in Leiden. Dat zie je nu
weer verdwijnen, dus mis
schien is het tijd voor een vol
gende fusie. Na zeven vette ja
ren komen zeven magere jaren
en ik hoop dat Trigon die ma
gere jaren kan beperken tot
twee, en met een jong team
weer kan gaan bouwen aan
nieuwe successen.
Het is wel jammer dat ik de
hoofdklasse niet heb meege
maakt. Ik ben gestopt in het
jaar voordat Sporting Trigon
naar de hoofdklasse promo
veerde. Maar ik heb het altijd
erg leuk gehad. Vooral de com
petitie in de zaal in de altijd
goed gevulde Vijf Meihal vond
ik leuk. Het eerste jaar na de fu
sie werden we zowel in de zaal
als op het veld kampioen in de
eerste klasse. Het spelen in de
overgangsklasse wasteen hëtè
belevenis. Dan speel je toch
landelijk korfbal. Het waren
spannende wedstrijden en er
kwam veel publiek, dat gaf veel
voldoening.
Misschien was ik wel een beetje
eigenwijs of eigenzinnig. Ik ging
altijd een beetje mijn eigen
gang en wat andere mensen
daarvan vonden, vond ik niet
zo belangrijk.
Als ik niet was verhuisd, dan
was ik nog wel een paar jaartjes
doorgegaan. Maar we woonden
in een flat in de Mahlerstraat en
we wilden een leuk huisje. Er
was niet zo veel keus, en de
huizen waren vier jaar geleden
ontzettend duur. Hier waren
leuke huizen waar we ons voor
in konden schrijven en we wer
den wonderwel ingeloot. De
keuze was snel gemaakt, maar
je leven staat wel op z'n kop. Ik
heb er nooit spijt van gehad.
Mijn vrouw heeft ook in Leiden
gewoond, maar toen ze een jaar
of zeven, acht was zijn haar ou
ders naar Moordrecht verhuisd.
Vandaar ook dat we hier terecht
zijn gekomen.
Hier is het allemaal wat rusti
ger. Er is een supermarkt en
een Dorpsstraat en dan houdt
het qua voorzieningen op. En
er is een heel grote korfbalver
eniging, IJsselvogels, waar we
beiden lid van zijn. We spelen
in een veteranenteam, een
soort vriendenteam, met mijn
zwager en nog wat andere
mensen die vroeger hoger heb
ben gekorfbald.
In het eerste jaar dat we hier
woonden, ben ik nog wel eens
bij Sporting Trigon gaan kijken.
Dat werd steeds minder. Ik
moet nu hard nadenken of er
nog mensen in het eerste spe
len met wie ik samen heb ge
korfbald, maar volgens mij is
dat niet zo.
Ik hou het nog wel bij. Ik ben
nog steeds niet-spelend lid en
^ik krijg elke week het blaadje,
en dan moet ik toch altijd even
Jan Willem Meijer namens Trigon in actie in een wedstrijd in 1996.
Archieffoto: Loek Zuyderduin
kijken wat er is gebeurd.
Het is niet zo dat ik nog weke
lijks bij oude teamgenoten over
de vloer kom. Het zijn geen
goede vrienden gebleven. Ik
had altijd al een hoop andere
vrienden. Als je drie keer in de
week met elkaar traint en daar
naast ook wedstrijden speelt
dan ben je blij als je eens een
ander gezicht ziet.
Ik kom nog wel geregeld in Lei
den. Mijn ouders wonen er en
mijn zus woont in Oegstgeest,
we hebben er ook nog aardig
wat vrienden. En op 3 oktober
ben ik ook nog in Leiden ge
weest."
Andre Agassi serveert. Madrid. Oktober 2002.
