Een echte stressduik
raq Koq
REGIO
Gegrepen door de duivel
Nog altijd te weinig aandacht]
voor ouderenhuisvesting
Kale koi
na misli
er af ging,
ve4asmilfwm
k 17.000 mp
Bk zou o jn I
1|& 8ca gek
OECSTCEEST - In Lake Malawi - een
enorm meer in zuidelijk Afrika - zijn
de vissers dol op duikers. Zodra zij
vanuit hun kano luchtbellen in het
water zien opborrelen, springen ze -
zo gaat het verhaal - het water in. Een
gratis bubbelbad, dat laten ze niet
aan zich voorbij gaan. Als er gisteren
op de Klinkenbergerpias in Oegst-
geest Malawiaanse vissers waren ge
weest, waren ze compleet uit hun dak
gegaan. Maar liefst 408 duikers zorg
den er voor een enorme jaccuzzi. Di-
ve4asmile heette deze recordpoging
onder water, waarvan de opbrengst
ten goede kwam aan de CliniClowns.
Verslaggeefster Annet van Aarsen
droeg op 13,3 meter diepte haar steen
tje bij aan het bubbelbad. En aan het
goede doel.
door Annet van Aarsen
vervolg van voorpagina
Eén uur, had de organisatie van de
recordpoging - leden van het Kat-
wijkse duikteam Time2Dive - ge
zegd: om één uur moeten alle dui
kers het water in. Maar de vele tien
tallen duikers die zich vanaf elf uur
's ochtends melden op het strandje
van de Klinkenbergerpias, lukt het
eenvoudigweg niet om op tijd aan
de waterkant te staan. De toestroom
is te groot. Het parkeerterrein bij de
Klink is al snel tjokvol en de pendel
busjes hebben moeite om iedereen
op tijd van het nabijgelegen tweede
parkeerterrein - bij Akzo Nobel in
Sassenheim - op de plek van be
stemming te krijgen.
Die kleine hindernis daargelaten
loopt het allemaal gesmeerd bij de
inschrijftenten. Wie voor deze gele
genheid geen maatje heeft, kan
zichzelf op een lijst zetten.
En zo word ik gekoppeld
aan een jonge vader,
Michel Wouterse, die
met zijn zoontje
vanuit Den Helder
naar Oegstgeest
is gereden. Hij
heeft geen
duiklamp bij
zich, en ik
ook niet.
Daar zullen we straks spijt van krij
gen Maar voorlopig staan we te
springen om de plas in te mogen.
Boven water is het vanwege de snij
dende wind venijnig koud. Zelfs een
winterjas over het duikpak, helpt
daar niet echt tegen.
„We gaan een half uurtje later dan
gepland het water in", roept Cees
Langmuur van Time2dive om. Het
wordt uiteindelijk bijna tien voor
twee. En het lijkt wel op de start van
een marathon, het ziet zwart van de
duikers. Niet te diep, bezweer ik Mi
chel. Op zo'n twaalf meter zit in de
Klinkenbergerpias de thermocline,
daaronder is het water ijzig koud.
Daar beginnen de onbedekte stuk
ken huid te prikken en raken ze uit
eindelijk gevoelloos. En daar is het
in een zeven millimeter dik neo-
preen pak niet echt behagelijk. Het
is maar voor twintig minuten, maar
toch
Dus blijven we dobberen in de buurt
van de tien meter-boei. Vanaf de
kant komen de aanwijzingen. Vlak
voor de duim naar beneden gaat -
het sein om de afdaling te beginnen
- klinkt vanuit het water een hels
fluitconcert. Iedereen heeft
ineens zijn alarmfluitje
gevonden. En dan is
het tijd om onder
.te duiken. De eer
ste meters zijn te
doen. Groene
soep weliswaar
maar de con
touren van
mijn duikmaat
Michel zijn nog
duidelijk te
zien. Maar
vanaf een meter of acht diep gaat het
licht uit. Elkaar vasthouden is het
devies, maar ik kan niet eens mijn
eigen handen zien.
Inktzwart is het als we de bodem ra
ken. Tijdens een normale duik is dat
niet de bedoeling, maar met honder
den duikers in het water kan het niet
anders. Blijf liggen waar je ligt en
verroer je niet. Hoe diep zitten we ei
genlijk? Die laatste donkere meters
moeten er slechts een paar zijn ge
weest, maar voor het gevoel kunnen
het er net zo goed dertig, veertig zijn.
En omdat we elkaar zo innig beet
hebben, kan ik niet bij het licht
knopje van de apparatuur. Thuis lag
toch een duiklamp? Waarom heb ik
niet even snel een batterij gekocht?
En shit, het is toch wel erg koud. Mi
chel en ik hebben klaarblijkelijk het
zelfde idee. Even later turen we alle
bei naar een flauw groen verlicht
venstertje: 13,3 meter.
De minuten kruipen voorbij. Er is
even een aanvaring met een andere
duiker. Verder is het donker, donker,
donker en ijzig koud. Niets te zien en
- behalve het geluid van mijn eigen
luchtbellen - ook niets te horen.
Michel en ik knijpen el
kaar af en toe
maar. Ben je er
nog? Ja, ja, alles
goed. Uiteindelijk
houden we het 26
minuten uit. De
reddingsbrigade
Anno 1977, vrijdag 14 oktober
WASSENAAR - Omdat het dit najaar honderd jaar geleden is dat Tho
mas Alva Edison de fonograaf, de voorloper van de grammofoon uit
vond, zijn er sinds lange tijd weer Edisons uitgereikt. De schrijver-
journalist Henri Knap deelde de fel-begeerde onderscheidingen on
der anderen uit aan Anita Meijer en Shirley Zwerus (links).
Foto: Archief Leidsch Dagblad
Foto's In deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d. (datum van plaatsing)
of door contante betaling aan de balie van net Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82
te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, C P Arnold
W.MJ. Bouterse (adjunct)
E-mail: directie@damiate.hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@damiate.hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-5 '5° 567
ADVERTENTIES
071-5 356 300
Sprinters (rubrieksadv.): 072-519 6868
ABONNEESERVICE
071-5128 030
E-mail. abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut. ine.)
p/kw €55,00 p/j €210,60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van
0,50 aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za: 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
c.q. de betreffende auteur.
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2002
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad. Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 503,2003 PA Haarlem.
MAANDAG 14 OKTOl
NAVRAAG
Anno 1902, Dinsdag 14 October
LEIDEN - De Afdeeling 'Leiden' van den Algemeenen Bond van Post
en Telegraaf-beambten hield een feestelijke bijeenkomst bij gelegen
heid van het negen jarig bestaan. Post- en telegraafbeambten en
vooral de bestellers staan, als boden, die blijde en droeve tijdingen
ons brengen, - en blijde willen we hopen het meest - bij het publiek
goed aangeschreven. Die beambten hebben zich over 't geheele land
vereenigd tot een Bond, gevormd uit de plaatselijke afdeelingen. Te
8 uren kwamen de beschermheer der Vereeniging, de heer A.L. Na
gel, directeur van het Postkantoor alhier, met zijn gezin, de directeur
van het Telegraafkantoor, benevens andere der hoogere beambten bij
de post en telegraaf, die allen donateurs der afdeeling zijn, binnen.
Aan den ingang ontvingen ze uit de hand van het vriendelijk dochter
tje van den secretaris eenige fraaie bouqueten, het bestuur stond
met opgeheven vaandel gereed, de muziekvereeniging 'H.M. Konin
gin Wilhelmina'- uit de afdeeling gevormd - speelde een marsch en
onder de vroolijke toonen der muziek, kwamen de gasten binnen en
werden door het bestuur naar hun plaatsen geleid.
Duiken voor de CliniClowns. Foto: Mark Lamers
PREEKTIJGERS
loos kunnen zingen.
Daarvoor hoef je alleen
maar naar de spelers van
het Nederlands elftal te
kijken, die kauwgum
staan te kauwen als ze
geacht worden mee te
zingen. Daar ging die uit
zending van TV West ook over. Dit was slechts een fragment, want
in die uitzending lieten ze ook een veteranenelftal van Teijlingen
het volkslied zingen"
En dat ging wel foutloos?
„Jazeker. Maar die jongens hadden het van tevoren ingestudeerd.
Zelf had ik dat niet gedaan, omdat ik het altijd 100 procent paraat
heb. Alleen dit keer dus niet. Stom, want ik heb op dat gebied een
voorbeeldfunctie en mij had dit niet mogen gebeuren."
Terecht dus, dat u genomineerd bent voor de Gouden Ezel?
„Gegeven de gebeurtenissen begrijp ik dat wel. Dit was natuurlijk
heel dom, op mijn leeftijd zo struikelen. Maar ja, het hele leven is
een leerproces en hier heb ik stevig van geleerd. Dit gebeurt me
dus nooit meer."
Wat doet u met die Gouden Ezel als u die krijgt?
„Dan zit ik 'm in de woonkamer in een kast. Nee, niet achter geslo
ten deuren, maar zó dat die ezel goed te zien is. Kan-ie me voort
durend herinneren aan de fout die ik heb gemaakt. Want dat
spreekwoord van die ezel ken ik wel."
UIT DE ARCHIEVEN
Ijskoud en aardedonker op de bodem van de klink
SCHRIJVENDE LEZERS
In het tv-programma Kopspijkers was zaterdagavond een opname van
TV West te zien, waarin voorzitter Theo Gozeling van de
Sassenheimse Oranjevereniging mocht vertellen waarom op de
inburgeringscursus voor allochtonen ook het Wilhelmus moet worden
geleerd. Op de vraag van de verslaggever of hij het volkslied zelf wel
kent, zei hij: 'Ja natuurlijk'. Maar bij het zingen ging het na de eerste
twee regels al fout. Het fragment werd door het publiek meteen
genomineerd voor de Gouden Ezel, een ludieke prijs voor de domste
tv-actie van het jaar. Navraag bij de preses (49), in het dagelijks
leven adviseur bij de Algemene Werkgeversvereniging in Haarlem,
die de sociaal economische belangen behartigt van de industriële
ondernemingen in Nederland.
Wat nou, een voorzitter van een Oranjevereniging die het Wilhel
mus niet kent?
„Ja, ja, ik weet het, dat is tenenkrommend. Ik ken het natuurlijk
wel, maar voor de camera had ik een complete black-out. Ik wist
het gewoon niet meer. Dat is het risico van in de schijnwerpers
staan. Iedereen maakt weieens een foutje en nu was ik aan de
beurt. Lullig, maar het is
niet anders."
Durfde u gisteren nog
wel over straat?
„Ja hoor. Er zijn ergere
dingen in het leven en ik
weet zeker dat zeven van
de tien Nederlanders het
Wilhelmus ook niet fout-
jjgvva
)S
ori
pOgltlQ**»
X O O jton
dijk
toe
Voor de organisatie £oe
Dive4asmile - acht leWh
het Katwijkse team Ti r(j d
ve - was het uiteindel vou
sultaat van de recordjk^n
in de Klinkenbergerp wou
teleurstelling. Ze zijn
vreden met de 408 d^boc
die in de Klinkenberp
beneden gingen. En o
opbrengst van de lote
aan het evenement y
bonden. Die leverde 1
vijfduizend euro op y
CliniClowns, de orgai
die jonge patientjes ii jai
kenhuizen opvrolijkt 0r z
schitterend evenemei uits
een fantastisch result er 1
verklaarde een verhei et di
mevrouw Mosselman >eg
ze organisatie. Op
Eén klein duikincidei jgel
zich voor. Een duiksl
dief
loor haar ademautom njke
dens een botsing met
dere duiker. Ze kreeg
binnen maar kwam vi
de kant. Uit voorzorg yg
met een ambulance n
ziekenhuis vervoerd,] arei
het bleek uiteindelijk >ogr
maal mee te vallen. „Ifend
ruim vierhonderd du^oelc
gelijk afzinken kan ge De
zijn", weet Cees Langt einc
„Het liep gelukkig got eer
Verder waren er geen itari
teiten." fen h
„Dat fluitconcert vooiihiel
dereen naar beneden e m
Dat was een emotioneren
ment", zegt medeorga
Arjan van de Meeberg
tastisch ook, de belanj
ling die er was. Er stoi
toch al snel zo'n duizc
mensen langs de kantT\1
de Meeberg moest p
met een kale kop
huis. In een ovc
dige bui had 1 III
Gods genade. Christenen hoeven niets te vrezen,
denkt de dominee, want de beloning is voor hen.
Van der Sluijs gaat lang door over de passage in
de bijbel waarin wordt gezegd dat God de vader
zelfs bij ieder musje dat doodvalt, aanwezig is. En
dat wij mensen hem vele malen meer waard zijn
dan musjes. We hebben derhalve, zeker als chris
tenen, niets om bang voor te zijn.
Wat hier in een paar zinnen staat, kost de domi
nee meer dan een half uur om te vertellen. Hij
heeft z'n preek bijzonder goed voorbereid. Mis
schien oefent hij wel voor de spiegel, thuis in de
badkamer. Telkens buigt hij zich op de indruk
wekkende kansel voorover om
met veel handgebaren zijn woor
den kracht bij te zetten. Soms
deinst hij naar achteren met een
gelukzalige lach richting hemel.
Vooral zijn stemgebruik wekt be
wondering. Hij schreeuwt niet,
fluistert eerder, en weet op die
manier zijn woorden een bepaal
de urgentie mee te geven. Het
geeft hem anderzijds wel iets hij
gerigs. Soms vertelt hij zaken
- bijvoorbeeld 'dat we worden ge
grepen door de duivel' - op een
manier die doet denken aan een
acteur die aan kinderen een eng
sprookje vertelt. Zijn mimiek, zijn
soms wat archaïsche taalgebruik
en vooral die hijgerige fluister
toon maken z'n preek boeiend
om naar te kijken en luisteren.
Tegelijkertijd vraag je je af of het
niet net iets té bestudeerd is alle
maal, nét iets te veel geacteerd.
Anderzijds is het mogelijk dat het theatrale van de
preek het gevolg is van de intense manier waarop
dominee Van der Sluijs zijn woorden doorvoelt.
Wellicht verdient hij, gezien de amusements
waarde van de preek, in ieder geval het voordeel
van de twijfel.
Uitgerekend in de aanloop naar 1 oktober,
de 'Dag van de ouderen', is er overal weer
opvallend veel aandacht voor het probleem
van de ouderenhuisvesting, tegenwoordig
op sluikse wijze gekoppeld aan het analoge
probleem van de jongeren, de zogenaamde
starters op de woningmarkt. Daarna komt
een en ander pas weer in beeld op de 'Dag
van de onnozele kinderen'.
Ook het Leidsch Dagblad van 19 september
wijdt middels twee artikelen terecht aan
dacht aan deze materie. Het stuk met de
kop 'Tekort aan seniorenhuizen groeit',
wijst nog maar weer eens op de bescha
mende desinteresse die veel (86%) ge
meenten tonen met betrekking tot de be
nodigde en geschikte wooneenheden voor
senioren.
Interessant zou het geweest zijn te verne
men waar Noordwijkerhout en andere re
giogemeenten in de toegekende cijferreeks
(tussen 8+ en 0,97) staan. Veel geld is her
en der besteed aan externe onderzoeken
en enquêtes, waarvan de burger zelden de
uitslag als wel de conclusies verneemt.
Waar een hotemetoot van de Vereniging
van Nederlandse Gemeenten het groeiend
tekort aan ouderenwoningen als 'zorgelijk'
benoemt, is mijn voor de hand liggende re
actie: doe er dan wat aan. Verbied, des
noods via hogere disciplines, in de Noord-
wijkerhoutse situatie de bouw van super
markten en onnodige winkels op de over
bekende centrumlocatie en realiseer op die
plek een appartementencomplex voor se
nioren, geheel of gedeeltelijk in de huur
sector.
Uiteraard refereer ik aan de door mij in ja
nuari 2001 aangedragen suggestie dat
Noordwijkerhout met de realiserin)
seniorenappartementen, effectief 2
ningzoekenden kan helpen. Over et
maanden zijn we twee jaar verder T.
afgezien van zeer veel bla, bla, bla, f
positief geluid uit Herenweg 4 vern
en is de factor 'doorstroming' nieti
dan een papieren tijger.
Thans buigt men zich in het gemee «s
over de constatering dat de huizenl fai
zing in de Bollenstreek op de hellin D;
Wel, daarover was de goegemeente et
eerder eens. Echter, waar voorheen bc
woonduurgetal binnen het toewijzi sat
giem een volkomen absurde rol sp< *>r
denkt men nu met het tovermiddel
loting het ei van Columbus geraaptlbec
ben. tati
Uiteraard weet iedere betrokkene dm
wijzing van tien woningen richting te
derd aanvragers altijd negentig telefMo
stelden oplevert. Het fenomeen lotifPo
je toe in een stabiele situatie. In het
van een woningtekort, -gebrek, of -j °jt
kan het niet zo zijn dat het lot een s fl'
van 25 jaar een woning oplevert, teiste
mededinger van 43 jaar een 'niet' ti e l
dergelijks doet zich voor bij senioreet
een 50-plusser middels dat verfoeid |or
woonduurbegrip voorgaat bij een 7fi'
ser. 's
Wanneer het systeem toch op de he alc
of in het dok - gaat, laat dan het gei da
verstand prevaleren en neem in de^er
sie mee of die regiotoewijzing niet k
worden opgeheven. ps
tlvc
Nic>e
Noordwijf10!
preek recensie
Onno van 't Klooster
dominee L.W. van der Sluijs, Sint Jeroenskerk in Noordwijk,
zondag 17.00 uur
„Het leven is een jammerdal", citeert dominee
Van der Sluijs uit de Heidelbergse catechismus.
Voor hem, in de grote Sint Jeroenskerk van
Noordwijk (er is ook een 'kleine' Jeroenskerk,
voor de rooms-katholieken)
luistert de hervormde ge
meente in stilte. Wat gaat ko
men, weten de meesten, is
de moeite waard.
De dominee is net een diesel.
Langzaam komt hij op gang,
om vervolgens met de vlam
in de pijp voort te denderen.
„Is het leven dan echt een
tranendal, niets dan ellen
de?", vraagt hij retorisch. „Is
dat niet wat zwartgallig? Er is
toch ook zoveel te genieten?
Op deze 'Zondag 9' in de
Heidelbergse catechismus
lijkt de leer van de reformatie
door deze woorden over 'het
jammerdal', een leer van
pessimisme. Alsof er een
kwade genius achter de
schepping steekt. Toch was
ook de man die deze woor
den schreef een christen."
Van der Sluijs spreekt de benaming 'christen'
consequent uit met een lange en harde 'g'. De
clou van zijn verhaal is dat de het leven wel dege
lijk een jammerdal is, omdat christenen zich als
de spreekwoordelijke schaapjes tussen de niet-
christelijke wolven bevinden. Maar gelukkig is er
heeft dan al onder water met een
metalen buis op een metalen buis
geslagen als teken dat iedereen weer
mocht opstijgen. Ik heb niks ge
hoord, maar wanneer we weer bo
ven komen, dobberen we tussen een
zee van hoofden. „Een echte stress-
duik", verzucht Michel. „Je ziet geen
klap. Voor het goede doel wil je na
tuurlijk graag meedoen, maar eigen
lijk is het knap gevaarlijk."
Ria Langmuur van Time2dive staat
bij het hek de duikers te tellen, sa
men met onder andere de Oegs-
geestse loco-burgemeester Heieen
Steens. Op 408 blijft de teller steken.
Nee zeg, niet eens een record. Haar
echtgenoot verzacht later vanaf het
podium de teleurstelling. „Het wa
ren er 408, dus niet de zeshonderd
waar we voor gingen. Maar voor Ne
derlandse begrippen toch een enor
me prestatie. En we hebben toch
een wereldrecord gehaald, want we
zijn met zijn allen twintig minuten
onder water gebleven. En dat is een
echte duik, dus we verdienen een
vermelding in het Guinness Book of
Records. Die 592 uit Durban die zijn
maar een minuut onder gebleven.
Die duik mocht niet eens in het log
boek."
