Niet zeuren,
maar rijden
Rijnhoeve herbergt twee marathonschaatsers
Een kwartier
later zag
UVS-back
Balkhoven
nog sterretjes
SPORT
anet van Dijk
ekerk aan den rijn - En waar maakt de fotograaf
o van twee marathonschaatsers? Tussen de koei-
de stal. Het beeld is weer bevestigd, ook al klopt
aar voor de helft: Jan Dirk Corts (35) is melkvee-
r, maar Peter van Niekerk (26) is geboren en geto-
Amsterdam. Sinds maart bewoont hij met zijn
in het appartement boven boerderij Rijnhoeve,
en aan de Oude Rijn in Koudekerk, al ruim hon-
aar in het bezit van de familie Corts. De twee
tsen in het team van Kocomon Vastgoed. Een ge-
n de woonkeuken over een amateurbestaan tus-
profs. Folklore? „Nee, nee, nee!"
ie
1 Jirk: Het eerste wat ik 's ochtends doe is op Tele-
c kijken, 704. Of er nog ergens een noordoosten-
op komt.
Ik kijk ook elke ochtend op het metertje. Van-
hadden we het er op de ijsbaan al over dat de
vorst weer over de boerenkool en de spruiten
is. Daar wordt al gauw over gepraat door
tsers.
ha Smit
Een goede ambassadrice van het marathon-
tsen. Ze geeft nooit op, is nooit te beroerd om
inval te kiezen.
iirk: En ze is een boerendochter, dan heeft ie-
I bij mij een streepje voor. Ze heeft het mara-
schaatsen op de kaart gezet toen ze ook nog een
lille haalde op de Olympische Spelen.
Soms denken mensen: Als het met langebaan-
itsen niet lukt, dan gaan ze maar marathon-
itsen. Maar ze vergeten vaak wat het is om hon-
rondjes in ruim vijftig minuten te schaatsen,
lirk: Maar zij is wel een uitzonderlijk talent,
rtj Bij ons zijn er ook mannen die de tien kilome-
tel hard kunnen rijden. Ik kan zo wel tien namen
lemen.
nsors
)irk: Voor de sport onmisbaar, maar voor mij
jonlijk niet, hoewel het wel leuk is. Voor elke
is het goed als er geld komt. Er zijn grote bedrij-
ivakker geworden en in de marathon gestapt,
er zijn er ook die stoppen, dus dit worden cruci
ale jaren. Het verschil met vijf jaar geleden is dat er
nu twintig, 25 profs in het peloton rijden.
Peter: Sponsors maken het voor mij mogelijk dat ik
deze sport op dit niveau kan beoefenen. Wij rijden in
een goed georganiseerde ploeg, zelf hoeven we ons
alleen maar bezig te houden met het schaatsen. Ik
werk vijf dagen, als administratief relatiebeheerder
van pensioencontracten. Misschien dat ik volgend
jaar een dag, of twee middagen, minder ga werken. Ik
was eerst bang dat het verschil met de profs en semi-
profs erg groot zou zijn, maar dat valt wel mee.
Jan Dirk: Maar je moet niet van ons verwachten dat
wij woensdag op het podium staan. Die druk is er ook
niet.
Peter: Je legt jezelf een andere druk op. Ik wil bij de
eerste twintig per wedstrijd rijden en laten zien dat ik
meedoe. Ik wil meer zijn dan pelotonvulling.
Jan Dirk: Mijn drijfveer is: natuurijs. En dan zie je het
verschil met profs en semi-profs totaól niet. Dan rijd
ik gewoon bij de eerste twintig. Met kracht heeft dat
te maken, en met leeftijd.
Peter: En met je beroep. De mentaliteit van boeren is
toch anders dan die van jongens uit de stad. Meer
van: niet zeuren, rijden.
Jan Dirk: Dat merk je ook op de Weissensee. Sommi
gen zijn bang voor scheuren of voor sneeuw. Die zijn
bij voorbaat al uitgeschakeld.
Teamgenoten
Peten We helpen elkaar tijdens de wedstrijd, bijvoor
beeld als iemand stuk zit. En we coachen elkaar.
Jan Dirk: En na afloop lekker nakletsen. In een ploeg
is het heel belangrijk dat de karakters bij elkaar pas
sen.
Peter: Met vier dezelfde karakters heb je geen goede
ploeg. Het moet een goede mix zijn.
Jan Dirk: We zijn geen profs, maar we steken er wel
veel tijd in. Dan is het belangrijk dat je goed met el
kaar kimt opschieten.
Peten Je moet plezier hebben, want het is toch een
soort sportverdwazing. We worden er financieel niet
rijk van, maar op andere gebieden wel. Bij ons is het
eigenlijk zo dat we elke zaterdag met zes vrienden op
pad gaan, maar dan om honderd rondjes zo hard
mogelijk te schaatsen.
Jan Dirk: Maar het is niet zo dat we altijd bij elkaar
blijven. Vorig jaar heeft de ploegleiding ook afscheid
genomen van een Groninger. We zijn niet zes vrien
den die een sponsor hebben gevonden. Als ik de
wedstrijden niet meer uitrijd, dan zeggen ze ook: dag
Jan Dirk.
Koudekerk
Peten „We moesten snel een huis vinden. Het appar
tement hierboven stond leeg en mijn vriendin was
meteen verkocht. Een oud huis straalt gezelligheid
uit, het is een boerderij en we hebben een prachtig
uitzicht over de Rijn en de polder. Mijn vriendin, die
middenin Amsterdam woonde, was nog eerder ge
wend dan ik.
Jan Dirk: Nee, ik zou nooit naar Amsterdam verhui
zen. Dit is mijn stekkie. In de agrarische sector wordt
veel geëmigreerd, maar dat zou ik niet kunnen.
Peten „Ik ben in Amsterdam opgegroeid, maar ik was
de mentaliteit wel zat. Sinds tien jaar is Amsterdam
Amsterdam niet meer. Je ziet te veel rottigheid. Ik ben
hier gelijk met Jan Dirk mee geweest naar Trekker-
trek, dan weet je wel meteen hoe het dorpse leven is.
De mensen steken hier nog hun hand op en zeggen
goedemorgen.
Trainen
Peten 's Zomers zit ik vooral op de fiets, voor duur-
en snelheidstrainingen. Af en toe met ploegmaten, af
en toe met anderen uit het peloton, 's Winters schaats
ik op Amsterdam, op dinsdag, woensdag en vrijdag.
Op zaterdag is de wedstrijd en op zondag ga ik uitfiet
sen.
Jan Dirk: Op maandag, woensdag en donderdag
schaatsen op De Uithof en op dinsdag fietsen, vaak
met Henk Angenent. Maar ik zeg wel eens: mijn werk
is ook een training.
Massasprints
Peten Misschien is het voor het publiek niet altijd
leuk maar het gebeurt toch. En als je je mengt in de
sprint dan geeft dat wel een heel erg mooi gevoel.
Dan heb je echt het idee dat de adrenaline door je lijf
pompt. Om voorop te komen moet je je eerst naar vo
ren wurmen door een massa die drie, vier of vijf
breed door de bocht gaat.
Jan Dirk: Stel je voor dat volgende week een groepje
van vijf man na twintig ronden weg is. Alle grote ploe
gen zitten erbij. Dat vind ik de meest saaie wedstrij
den, niet de wedstrijden met een massasprint Als ie
dereen tot de negentigste ronde nog bij elkaar zit is
het spannend: gaat er een groepje weg of wordt het
een massasprint.
Elfstedentocht
Peten Tot mijn spijt heb ik die in 1997 niet gereden.
Toen was ik nog langebaanschaatser. Van 's ochtends
vroeg tot 's avonds laat heb ik voor de tv gezeten.
Jan Dirk: Ik ben toen dertiende geworden ja. Het was
een supermooie dag. In 1985 en '86 heb ik 'm ook ge
reden, maar niet als wedstrijdrijder.
Peten Stel dat een van ons zou wint, dat is echt een
droom die werkelijkheid wordt. Maar voor mij is het
al een droom om 'm te rijden.
Folklore
Jan Dirk: Nee, nee. nee. Totaal niet. Op natuurijs
misschien een klein beetje. Maar dan zoeken de foto
grafen ook altijd het plaatje van het peloton met op
de achtergrond een molen. Maar als je zo veel moet
trainen, en op trainingskamp gaat, overal naar toe,
dan vind ik dat geen folklore, maar topsport.
Peter: Ja, het is toch topsport wat wij naast onze baan
beoefenen, 's Winters laat je er ook dingen voor, het is
bijvoorbeeld moeilijk voor de sociale contacten, elke
zaterdagavond ben je weg.
RANDJE BUITENSPEL
Meneer Kessler kon het zich
nog herinneren. Toevallig
had hij met eigen ogen gezien
hoe UVS in een oefenwedstrijd
WOG uit Harderwijk de kam
pioen van het zaterdagvoetbal,
van het veld speelde. Dat ge
beurde in de fabelachtige zomer
van 1969 toen Kessler bonds
coach was, UVS een topama-
teurclub en er soms op één dag
wel meer dan tienduizend men
sen verkoeling zochten in het
Leiderdorpse zwembad De Does
(destijds nog een buitenbad).
Dat laatste las ik in het Leidsch
Dagblad tenvijl ik me een onge
luk zocht naar een verslag van
de merkwaardige ontmoeting
tussen het Nederlands elftal en
UVS op het KNVB-sportcentrum
te Zeist.
Maar ik heb 'm gevonden. UVS
was niet, zoals een paar oud
spelers mij verzekerden, in het
weekeinde bij Kessler te gast,
maar op een doordeweekse mid
dag. Op dinsdag 19 augustus
1969 om precies te zijn. Namens
het Leidsch Dagblad was Ruud
Paauw getuige van het trai
ningspartijtje waarin de bonds
coach wat experimenten uit
voerde met het oog op de crucia
le WK-kwalificatiewedstrijd een
maand later uit tegen Polen.
'ÜVS was aangever voor Oranje
team staat er boven het stuk
van Paauw die na afloop bij
Kessler informeerde waarom hij
in vredesnaam UVS had uitver
koren als sparringpartner van
Johan Cruijff& co. Vanwege het
intelligente, bijna charmante
spel dat hij tegen WOG had ge
zien, antwoordde de bonds
coach. Hij vond UVS goed ge
groepeerd voetballen, een beetje
zoals de Poolse nationale ploeg.
Vandaar.
Ik heb Kessler van de week ge
beld en de grijze eminentie (zo
als hij werd genoemd toen hij
nota bene AZ in 1981 kampioen
van Nederland maakte) wist me
nog te vertellen dat het bijna
charmante UVS zich 33 jaar ge
leden keurig aan zijn instructies
hield: zorgvuldig combineren,
de bal zo lang mogelijk in de
ploeg houden en om de donder
geen zware tackles begaan.
Waarom de Leidse amateurs
niet hun vertrouwde blauw-wit
gestreepte shirtjes mochten aan
trekken, kon Kessler zich ook
nog herinneren. „Ze moesten
zich van mij als Polen verkle
den, wit shirt, rode broek. Kon
den mijn spelers vast aan de
kleuren van de tegenstander
wennen.
En? Hielp het? Ja en nee. Op
zondag 7 september 1969 dolde
het Nederlands elftal in Chorzov
twintig minuten lang Polen als
of het UVS betrof Wery maakte
0-1, hielp daarna een dot van
een kans om zeep en miste ook
nog een penalty. Toen maakte
Jarosik een buitenspelgoal die
door de Tsjechische scheidsrech
ter Placek werd goedgekeurd en
het was gedaan met Oranje. Op
gejut door 100.000 landgenoten
vochten de Polen zich naar een
2-1 overwinning. Nederland
kon het WK van 1970 in Mexico
wel vergeren.
Meneer Kessler ruim ontslag en
nu nog baalt hij van die gemiste
kwalificatie. Ajax en Feyenoord
stonden in 1969 op het punt Eu
ropa Cups te gaan winnen. Ne
derland barstte van het talent,
maar de nationale ploeg boeide
sterren als Cruijffen Pietje Kei
zer nuiar matig. Een beetje zoals
nu dus. Zij het dat die Oelewap
pers van tegenwoordig zich wel
graag laten selecteren om ver
volgens in naam van Oranje
eens lekker de bloemetjes te
gaan buitenzetten. Eind jaren
zestig lag het even anders. Toen
bedankten de grote jongens voor
de eer wanneer ze door keuze
heer Kessler waren opgeroepen
Geen zin. Het besef dat je ook als
interruitional carrière kon ma
ken, moest toen nog groeien.
Terug naar Zeist, waar UVS in
1969 een diepe buiging voor
Oranje maakte: 9-0. Vorige
week kondigde ik het verluial
van de verschrikkelijke vrije
trap van Sjaak Roggeveen aan.
maar het daverende schot bleek
afkomstig van Dick van Dijk.
Uit het verslag van Ruud
Paauw: 'Na zo n 75 minuten
spelen, toen de score tot 9-0 was
opgelopen, werd het spelletje af
gebroken. Dat gebeurde direct
nadat Balkhovens hoofd bijrui
van zijn romp was gescheiden
door een onmogelijk harde knal
van Dick van Dijk. Een kwartier
later zag de UVifack nog ster
retjes.
Hans Neuteboom. een van de
oud-UVS'ers die mij hebben ge
beld en gemaild over hun Zeis
ter avontuur, stond er met zijn
neus bovenop toen Van Dijk
aanlegde. Hij zag hoe Balkho
ven van de wereld werd gescho
ten: gezicht kapot en bril in gru
zelementen. Tenvijl de verzorger
van UVS met spons en zeem in
de weer was. hoorde Neuteboom
rechtsback Wim Suurbier in het
voorbijgaan tegen de broodma
gere linksbuiten Coen Moulijn
zeggen: „Hij heeft verdomme
mazzel gehad dat jij niet schoot.
Coen."
Jaap Visser
Reageren?
sportredactie.ld£>damiate.hdc.nl
Taco van der Eb
lard: „Vroeger woonden we in de
ïstraat en daar was een pleintje
bij waar we dagelijks voetbalden,
een mannetje of vijftien."
mond: „Hij was toen al beter dan ik
•eter dan alle andere jongens."
lard: „In Zuid-West lagen overal
- ntjes waar volop werd gevoetbald,
k tegenwoordig door de wijk loop
valt me op dat de helft van die
itjes is verdwenen en op de andere
t ook niet meer tegen een bal wordt
apt. Toen ik bij de F-jes van Docos
spelen, bestond er nog geen G-
Ibal. Raymond ging dan altijd met
mee als hulpje van het elftal."
mond: „Ik vond het erg leuk toen ik
jaar of tien geleden zelf kon gaan
leiden - De Leidse broers Raymond (links) en Richard Koldenhof voetballen bij verschil
lende clubs in het eerste elftal. Raymond (24) speelt in het Gi-team van UVS, Richard
(26) in de hoofdmacht van Rijnsburgse Boys. De jongste van de twee werkt bij cateraar
Albron, de oudste in het magazijn van de Zoeterwoudse firma Micro-Mei. Het ouder
lijk huis staat aan het Rousselpad in Leiden Zuid-West.
voetballen, bij UVS. Ik blijf wel altijd
naar de wedstrijden van Richard gaan."
Richard: „Ik kan eerlijk gezegd bijna
nooit naar een wedstrijd van Raymond
omdat hij doorgaans op een tijdstip
speelt dat ik bij Rijnsburgse Boys moet
verzamelen. Ik stel het op prijs dat Ray
mond er dan wel is bij mijn partij. Toen
ik nog bij Docos zat, hoorde je zijn aan
moedigingen overal bovenuit. Dat is er
nu een beetje vanaf."
Raymond: „Bij het grote G-toernooi van
UVS doet Richard altijd mee. Dan spelen
we dus tegen elkaar. Hij heeft me een
keer 'gepoort' en dat zit me nu nog niet
lekker. Wat ik zo goed aan Richard vind?
Hij kan snel naar voren rennen en dan
een goede voorzet geven."
Richard: „Het sterke punt van Ray
mond? Ik denk zijn loopvermogen. Het
belangrijkste is natuurlijk dat hij enorm
veel plezier aan het voetbal beleeft."
Raymond: „Ik heb al twee keer gescoord
dit seizoen en dat pas na vijf wedstrij
den."
Richard: „Dat zal mij niet vaak gebeu
ren. Ik ben meer een verdediger. Ik
maak er hooguit een per jaar en mo
menteel ben ik sowieso tot de winter
stop geblesseerd. Laat Raymond er ook
even bij vertellen hoe zijn elftal er voor
staat in de competitie."
Raymond: „Dét is nou net éven een
probleem."
Richard: „Ik weet het niet precies, maar
volgens mij hebben ze nog alles verloren
en staan ze onderaan."
Raymond: „Ja, de laatste keer verloren
we met 10-4. Maar daar was ik gelukkig
niet bij. Ik zat in Disneyland Parijs."
Peter van Niekerk (links) en Dirk Jan Corts willen meer zijn dan pelotonvulling in het marathonschaatsen, waarvan het nieuwe seizoen woensdag begint met een wed
strijd in Alkmaar. Foto: Mark Lamers
