REGIO
Crisis betekent gouden tijdel
Boodschappen doen of laden en lossen?
Motorzweefliegtuigen gfc
soms lager dan toegestfi
GERECHT
NAVRAAG
Een meerderheid binnen de gemeenteraad van Leiden wil dat de ex
treem-rechtse band Brigade M vertrekt uit het Muziekhuis aan de
Middelstegracht, waar de formatie al ruim een jaar blijkt te oefenen.
Zeven van de negen fracties zijn van mening dat 'gesubsidieerde in
stellingen niet mogen worden gebruikt voor het verspreiden van ra
cistisch gedachtegoed'. Zij vragen het college van B en W dan ook te
bewerkstelligen dat het huurcontract met de band wordt beëindigd.
Cultuurwethouder ALEXANDER PECHTOLD is dat echter niet zomaar
van plan. Hij wil pas oordelen als zijn ambtenaren een gesprek heb
ben gehad met de leden van de band en de leiding van het Muziek
huis. Navraag bij de wethouder.
Dat gesprek wordt dus toch nog gearrangereerd?
.Jawel, want die raadsmeerderheid schiet nou precies in de poli
tieke kramp, waarin iedereen raakt als het om extreem-rechts gaat.
Gaat het om ex
treem-links dan
mérk ik dat er spra
ke is van een heel
antiere politieke af
weging dan als het
woord extreem
rechts wordt ge
bruikt. Valt dat, dan
zegt iedereen met-
eeh: 'dat kan niet'.
Zonder de preciese
feiten te kennen.
Dié wil ik eerst bo
ven tafel krijgen via
dat gesprek. Als
daaruit blijkt dat
deze band teksten produceert die over de schreef gaan, gaan ze er
meteen uit. Koste wat het kost zelfs. Maar dat wil ik wel eerst we
ten."
Titels als 'Schande voor ons ras' en 'Eigen volk eerst' laten toch
iveinig aan de verbeelding over?
,,Als het inderdaad om zulke teksten gaat, ben ik snel klaar met die
band. Maar niemand weet of die ook daadwerkelijk worden gezon
gen in het Muziekhuis. Wat dat betreft is er geen enkel houvast,
ook niet voor de raadsleden die nu zo opgewonden doen. Iedereen
praat elkaar maar klakkeloos na, sinds die zaak aanhangig is ge
maakt door Eurodusnie."
U vindt dus dat de raad afgaat op geruchten?
„Ja, en dat niet alleen. Op grond van die geruchten worden ook
conclusies getrokken. Ik acht het mijn taak de feiten te achterhalen
en die op een rij te zetten."
Gaat dat op korte termijn lukken?
„Het gesprek met de band en de leiding wordt op korte termijn ge
houden. Aan de hand daarvan zal ik een mooi dossier samenstel
len voor de raad. Daarna kan die er op grond van de feiten over
oordelen. En verder vind ik dat de raad op deze manier wel heel
veel reclame maakt voor een club die ze eigenlijk zo min mogelijk
in het nieuws wil zien."
Welke popmuziek vindt u zelf eigenlijk leuk?
„De Ketchup-song. Dat vind ik wel een lekker nummer. Maar ja,
dat is in het Spaans en daarbij weten we met z'n allen ook niet wat
we zingen."
tekst: Paul de Tombe foto: Hielco Kuipers
UIT DE ARCHIEVEN
Anno 1977, zaterdag 8 oktober
9
SASSENHEIM - "Het meest afschuwelijke in films vind ik zinloos
geweld. Er zijn in Amerika onderzoekingen geweest naar het effect
van bepaalde geweldscènes in films op jeugdige kijkers. In de krant
laslik een geval van een jopgeftdie een uitzending van Kojak had na-JIIIrT^ri
gebootst en op die manier een oude vrouw had vermoord. Een ver
schrikkelijk gevolg van zo'n uitzending".
Ria van der Brugge uit Sassenheim is sinds juli lid van de nieuwe
filmkeuring. Haar belangstelling voor films werd vergroot, toen zege-
durende een jaar bij het ministerie van CRM op de afdeling film
werkte. "Ik heb gereageerd op een advertentie die in de kranten ver
scheen, net als alle andere twaalfhonderd sollicitanten". Behalve ge
weld heeft zij een vreselijke hekel aan abnormale situaties, die in een
film als normaal worden voorgesteld. "Ik vind films waarin niet-com-
plete gezinnen als iets volledig normaals worden gesteld onjuist. In
die gevallen vind ik film een bijzonder gevaarlijk medium."
RA-r^, éi JJ
IALEN x -wJUKi
LEIDEN - Voor 500 toeschouwers won het ijshockeyteam van Leiden
Lions gisteravond in de Menken-hal met 8-3 van DISC Phantoms het
openingsduel van de strijd om de Coupe der Lage Landen. Op de fo-
tp: een aanval van Rudy Bakker (geheel links) en center forward
Frank Dobbelaar. Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op
gironummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA
Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d. (datum van plaatsing)
t»f door contante betaling aan de balie van net Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82
te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg, C.P. Arnold
W.MJ. Bouterse (adjunct)
E-mail: directie@damiate.hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor, Kees van
der Malen, Léon Klein Schiphorst (adjunct)
E-mail: redactie.ld@damiate.hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rpóseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 323 508
Familieberichten fax 023-5 '5° 5^7
ADVERTENTIES
071-5 356 300
Sprinters (rubrieksadv.). 072-519 6868
ABONNEESERVICE
ojp-5128 030
Eimail: abonneeservice@hdc.nl
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €19,60 (alleen aut. ine)
p/kw €55,00 p/j €210,60
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
pèr betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van
0,50 aan portokosten per verschijndag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 071-5128 030
ma t/m vr: 18-19.30 uur, za. 10-13 uur
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Zuid BV
cq. de betreffende auteur
HDC Uitgeverij Zuid BV, 2002
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen
HDC Uitgeverij Zuid BV is belast met de
verwerking van gegevens van abonnees van
dit dagblad Deze gegevens kunnen tevens
worden gebruikt om gerichte informatie over
voordeelaanbiedingen te geven, zowel door
onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar
tegen, dan kunt u dat schriftelijk laten weten
aan HDC Uitgeverij Zuid BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 503,2003 PA Haarlem.
SCHRIJVENDE LEZE
leiden - Het voornemen was juist om
niet in de voetsporen van zijn vader te
treden. Verplancke senior was voorzit
ter van de afdeling Leiden van de Cen
trale Vereniging voor de Ambulante
Handel (CVAH) en van zoonlief Chris
Verplancke 'hoefde dat allemaal niet'.
„Ik ambieerde dat niet." De functie
ging te veel ten koste van zijn vaders
privéleven, vond hij. Dat had alles te
maken met de bestuursstijl van Ver
plancke senior. „Hij was brandjesblus
ser." In 1989 - Verplancke senior was
inmiddels afgehaakt om gezond
heidsredenen - werd hij gevraagd om
de voorzittershamer ter hand te ne
men. Zijn aanvankelijke 'neen' werd
toch een 'ja' toen hij een koppel kon
vormen met secretaris M. Huisman.
„Een uitgelezen vent daarvoor."
Twaalfenhalf jaar later haakt Ver
plancke, die het wel welletjes vindt
en het vele werk dat hij op verschil
lende fronten verricht nauwelijks
meer kan combineren met zijn jonge
gezin, af. Dat wil zeggen: als voorzit
ter. Op de Leidse zaterdagmarkt,
waar hij ook als marktkoopman ac
tief was, zal niemand om hem heen
kunnen want hij blijft er gewoon zijn
inkopen doen.
Verplancke was een heel andere
voorzitter dan zijn vader. Hij heeft
geprofiteerd van de fouten die pa
Verplancke in zijn ogen maakte. Al
voordat hij aan de klus begon, was
het inzicht er 'dat marktkooplieden
hun voorzitter pas serieus nemen als
deze niet de belangenbehartiger van
het individu uithangt'. Verplancke
heeft altijd 'de weg van het collectief
gevolgd. „Je moet niet voor één
koopman gaan maar voor het alge
meen belang van de markt."
Verplancke's afscheid van de ambu
lante handel valt samen met een te
rugval van de economie. Volgens
hem breken er voor de marktkoop
lieden juist goede tijden aan. „Voor
ons waren de jaren zeventig en
tachtig gouden tijden. Er
was onderbewinkeling en
de economie kelderde.
Dat is nu weer het geval.
Met die euro erbij, waar
door alles nog duurder
lijkt, krijgen we de wind
nog meer mee. De men
sen kopen niet meer
blind hun aardbeien bij
Albert Heijn, zoals in de
jaren negentig. Het zijn
niet langer twee grote
bedrijven die de markt
bepalen. Het onderne
merschap keert weer te
rug. We zijn niet meer
op de kruimels aangewe
zen."
Verplancke heeft een
bonte stoet van wethou
ders economische zaken
aan zich voorbij zien
trekken. Wijlen Joop
Walenkamp was de
eerste die zich aan
hem voorstelde en
Verplancke bewaart
misschien nog wel
de beste herinne
ringen aan deze
CDA'er. Wat niet Chris Verplancke:
Al jaren parkeert een Leide-
'naar tijdens het boodschappen
doen zijn auto in het vak waar
een parkeerverbod geldt. Geen
enkel probleem, vindt hij zelf.
„Ik kom alleen maar wat be
stelde broden bij de bakker
aan de overkant afhalen." Het
is een typisch geval van laden
en lossen, vertelt de man aan
de kantonrechter. „Ik ben al
tijd in een mum van tijd weer
terug."
Verontwaardigd is hij dan ook
als op een middag een agent
een bekeuring uitschrijft voor
zijn asociale parkeergedrag. De
politieagent oordeelt dat de
man zijn auto best vijftig meter
verder op had kunnen parke
ren aan de Oude Varkenmarkt.
„Bij het halen van brood is
trouwens geen sprake van la
den en lossen", legt de officier
van justitie hem geduldig uit.
„We spreken pas van laden en
lossen bij onhandelbare goe
deren die alleen per motor
voertuig kunnen worden ver
voerd."
De man is van mening dat zijn
boodschappen wel degelijk
onder deze definitie vallen. „Ik
bestel iedere keer voor tweeën
twintig euro brood. Weet u
hoeveel dat is? Dat past echt
niet in een boodschappentas",
roept hij geïrriteerd. „Ik vind
de bekeuring onterecht."
De rechter is het daar niet mee
eens: „U maakt mij niet wijs
dat u niet met de broden naar
de auto verderop had kunnen
lopen. Op dezé manier wil ie
dereen wel even naar de bak-
tle I
Een motorzwever vliegt boven de regio. Foto: Taco van
Op de pagina Overzomeren
van 12 augustus deed Roelf
Reinders verslag van een
tochtje in een zweefvliegtuig
met motor. Een citaat daaruit:
'De piloot wil even laagvlie
gen, 150 meter boven de
grond. Dat mag alleen maar
boven de duinen of boven de
zee'. Naar aanleiding van wat
ik onlangs meemaakte, wil ik
daar alsnog op reageren.
Lager mag zo'n gemotoriseer
de zwever inderdaad niet,
maar toch gebeurt het regel
matig. Laatst stond ik, met an
deren, bij een vlak bij Leiden
gelegen, internationaal be
schermd natuurgebied. Op
een gegeven moment kwam
uit de richting Leiden dezelfde
motorzwever (registratienr.
PH 853) aanvliegen. Hij vloog
op zo'n geringe hoogte dat al
le vogels in paniek ra;
opvlogen. Het vliegtu
dween, om met een b
achter ons weer terug
ren. Tegen de sterke
vloog het nu vanuit h
den over de dijk wa;
geleden stonden. Ecl
laag dat we een nooi
weesden. We stondei
lijk als aan de grond
Maar na het gebied
seerd te zijn, vervolg»
vliegtuigje zijn weg.
Ik zou zo zeggen, als
ten van die motorzwf
graag laag willen vlie^
zij zich aanmelden als
van sproeivliegtuigjes
dat zijn de enigen die
mogen vliegen.
F.G.
Oe
Je moet niet voor één koopman gaan maar voor het algemeen belang van de markt." Foto: Hielco Kuipers
hij spottend. „Maar de agent
die achter mij reed, moet ook
door rood zijn gereden. Da's
pas onveilig voor médewegge
bruikers", aldus de man ver
ongelijkt.
„Daartoe zijn zij bevoegd",
antwoordt de officier onder
koeld. „Ik wil u best uitleggen
waarom u niet bent staande
gehouden maar dan moet u
mij wel laten uitspreken",
klinkt het streng. De man
houdt een poosje zijn mond.
„De agent reed die dag niet in
een politiewagen. Volgens de
regels mag hij u dan niet
staande houden. Wel kan hij
voor de overtredingen boetes
uitschrijven."
De Leidenaar twijfelt openlijk
aan het verslag van de agent:
„Ik vermoed dat hij een maxi
mum aantal bekeuringen wil
de uitschrijven. Op die manier
verdient hij lekker geld." De
rechter ziet geen enkele reden
om de boetes van de man kwijt
te schelden: „Ik kan niet an
ders concluderen dan dat u de
overtredingen hebt begaan.
Maar u kunt nog tegen deze
uitspraak in beroep." De man
haalt zijn schouders op. „Te
gen de uitspraak in beroep
gaan, heeft geen enkele zin."
De automobilist pakt zijn jas,
maar alvorens de zaal te verla
ten, laat hij nog even luid en
duidelijk weten hoe hij over de
gang van zaken denkt: „Wat
heb ik toch een hekel aan de
arrogantie van justitie."
Floor Ligtvoet
d
J3g.
I v- de
V
-del
)n
id.
>il
it.
ker. Ik zal uw
sanctie halve
ren omdat u uit
onwetendheid
handelde. Maar
een gewaar
schuwd mens
telt voor twee",
klinkt het drei
gend. „De vol
gende keer
krijgt u van, mij
het volle
pond."
Inparkeren
Om zijn vrouw,
vier kinderen, en de hond te
kunnen vervoeren, heeft een
man uit Leiden pas een extra
ruime auto aangeschaft. „Mijn
Chrysler Voyager is ideaal om
mee te rijden maar inparkeren
geeft wel eens problemen",
geeft de in pak gestoken Leide
naar toe.
Het parkeren van de wagen op
de Garenmarkt ging deze zo
mer niet zonder slag of stoot.
Na wat heen en weer steken
op een bloedhete dag in een
auto zonder airconditioner,
vindt de man het welletjes. „Ik
heb nog even gekeken hoe ik
stond. Het verdiende absoluut
geen schoonheidsprijs maar
mijn buurman kon nog wegrij
den", aldus de man tegen de
rechter.
Een agent denkt daar tijdens
zijn ronde anders over en be
keurt de Leidenaar voor het
parkeren buiten de vakken.
„Onterecht", vindt de automo
bilist. „Ik stond alleen met
mijn achterwiel
op de lijn. En bij
tennis is een bal
op de lijn toch
ook nog in",
grapt hij met een
glimlach. „Dit is
natuurlijk geen
tennis", reageert
de rechter. „Toch
geef ik u het
voordeel van de
twijfel. Ik zal uw
boete halveren."
De man bedankt
de rechter harte
lijk. „Ik ben hier
eigenlijk wel heel tevreden
mee."
Verontwaardiging
Een Leidenaar maakt vandaag
bij de rechter bezwaar tegen
drie bekeuringen. Volgens de
politie had de man enkele
maanden geleden het rode
licht genegeerd en via een ver-
drijvingsvlak en een doorge
trokken streep andere wegge
bruikers ingehaald. De eige
naar van de auto kan zich van
de incidenten niets meer her
inneren: „Ik snap het niet. Die
dag had ik geen afspraak in
mijn agenda staan dus volgens
mij was ik gewoon thuis", legt
hij aan de rechter uit.
De boetes zitten hem dwars.
Hij vindt dat hij oneerlijk is be
handeld. De politie had hem
toch op z'n rnjnst kunnen
waarschuwen. „Het is onbe
grijpelijk dat ik niet staande
ben gehouden. Ik was toch
zo'n gevaar op de weg", zegt
Leidse netwerker Chris Verplancke weg bij ambulante handel
wil zeggen dat de twee nooit woor
den hadden. „Ik heb nog nooit zo
veel ruzie gehad met een wethouder
als met Joop Walenkamp. Maar ook
nog nooit zo veel plezier."
De grote verdienste van Walenkamp
is volgens Verplancke geweest dat hij
heeft afgerekend met 'de gebrouil
leerde verhoudingen tussen onder
nemers en de gemeente'. „Maar wat
hem daarbij niet is gelukt, is ieder
een te vriend te houden."
Het grootste twistpunt was Walen-
kamps plan voor 'meer synergie tus
sen de horeca en de markt'. De wet
houder wilde meer terrassen tussen
de kramen maar hij draafde volgens
Verplancke te ver door. „Op een ge
geven moment was ik het zo zat dat
ik zei: Joop, ik haal heel de markt er
af." Walenkamp vond dat de kramen
best wat opzij konden voor de ter
rassen. „Jullie zijn toch ambulante
handel", beet hij Verplancke en de
zijnen toe. Verplancke kan er nu om
lachen. „Wij krijgen dat heel vaak
naar ons hoofd. Het lijkt een logi
sche opmerking maar dat is het niet.
De verkoper is niet ambulant maar
zijn handel. Iedere marktkoopman
of -vrouw is bang voor zijn of haar
plekkie. De betrokkenheid bij de
vierkante meters waar ze moeten
werken is enorm. Wat velen niet be
seffen is dat marktkooplieden net zo
veel kosten moeten maken als win
keliers."
Netwerken, zegt Verplancke, is zijn
grote kracht. Hij leerde de kunst bij
Walenkamp. „Door
hem weet ik ook dat
het geen zin heeft
om alle markten
van het werkge
bied van de
Leidse afde
ling af te lo
pen. Ik bereik
meer met bila
terale contac
ten. Ik vind het prettig om met de
benen op tafel planben wat te filoso
feren. Liever geen ambtenaren erbij.
Nee, dat is geen achterkamertjespo
litiek want er wordt niets besloten.
Gewoon informatie uitwisselen."
Verplancke moet dezer dagen veel
aan Walenkamp denken. Als lid van
de Projectgroep Nieuw Aalmarkt
plan (NAP) ziet hij allerlei plannen
voorbij komen om het Leidse cen
trum weer in de vaart der volkeren te
krijgen. „Het Aalmarktplan en het
verkeersplan dat daar onlosmakelijk
mee is verbonden, het is eigenlijk al
lemaal Joops verhaal. Waar ik het
toen al mee eens was. Toen heetten
de plannen 'Sleutelhof en 'autoluwe
binnenstad'. Joop zag het allemaal
heel goed. Ook de mogelijkheden
van het water", aldus Verplancke,
die als directeur van de Stichting
Stadsparkeerplan Leiden (SSL) veel
succes heeft met het fenomeen wa
tertaxi.
Volgens Verplancke heeft Leiden wel
maar de Leidse markt geen Aal
marktplan nodig. „Het gaat om de
synergie. De markt draait ook zon
der zo'n plan heus wel door. De
markt wordt dikwijls gezien als een
economische impuls en dat is een
denkfout. Dat komt neer op het
paard achter de wagen spannen.
Eerst moeten er mensen zijn. Dan
komen wij. Zo is ook Leiden ont
staan! De omgekeerde volgorde
-Inl
es L«
gspc
1-Ho
dia
groothandel en de veilingjn de
gestimuleerd om hun spufcaar
af te leveren." dscl
Alleen de terugkeer van dje Bc
de Hooglandse KerkgrachHet
1984 voor het laatst gesigu in 1
hem niet gelukt. „Dat kom de
ene bewoner, Jaap van Mo. Ai
die houdt elke ontwikkeli^an]
gen omdat je hem geen gNivc
recht aan kunt doen als hj
niet meer voor zijn deur k
De Hooglandse Kerkgraclr
plek met de allure van de£?
Voorhout, waar echter all?
auto's staan. Zoiets noem&e
miste kans."
Ook de vereniging is geprc - H
seerd. Wat niet wil zeggergint
mijn zakken goed heb gevjen
sinds een jaar of vijf, zes kuwsi
onkosten vergoed." Dat slkun
aan bij een trits one-linersLisei
hij zijn afscheidsspeechesor d
spekken: „Ik heb er als koiur ii
tijd geld voor over gehad daat:
klanten tevreden te houdéa hi
ondernemer heb ik er gele
om niet te hoeven onderaf
Maar ik ben vaak vergeter» _e
te verdienen." n
werkt niet. Daarom heb ik ook moei
te met de vergroting van de markt.
Als de Stille Rijn en de Aalmarkt ge
schikt waren geweest, hadden we er
al gestaan. Het probleem is daar ook
dat er geen onafgebroken rij kramen
mogelijk is vanwege inpandige gara
ges."
Verplancke vindt dat onder zijn
voorzitterschap de markten zijn ge
professionaliseerd. Het is mede door
zijn toedoen dat de kramen van de
Leidse markten collectieve energie
kregen. „Dat was hard nodig. Er lie
pen overal draden en iedereen tapte
in het wilde weg stroom af, dikwijls
bij particulieren die aan de markten-
route woonden."
Voor het marktafval koos hij juist
voor een tegengestelde oplossing.
Van de collectieve regeling die daar
voor was getroffen, werd hevig mis
bruik gemaakt en dat drukte enorm
op de marktkosten. „Winkeliers, be
woners én marktkooplieden kwa
men zo op goedkope wijze van hun
afval af. Ik zag soms marktkooplie
den die hun eerste appel nog moes
ten verkopen, al pellets weggooien.
Weg met dat collectieve opruimen,
dacht ik. Nu hebben ze allemaal hun
eigen contractje met Vliko of zo. Dat
is goed voor het milieu want de
Wim Koevoet
