Verknocht aan
dynamisch New York
Max Westerman
schrijft boek over
'stad van acht
miljoen verhalen'
De passie voor
wolkenkrabbers, de obsessie
voor rijkdom en de hond als
lokaas voor de perfecte date.
Ziehier enkele ingrediënten
voor Max The City. RTL-
correspondent Max
Westerman brengt onder
deze titel een boek en een
tv-serie uit over 'zijn' New
York. „De stad van de acht
miljoen verhalen."
door Berrit de Lange
Vlak na de terreuraanslagen
van nine eleven dacht Max
Westerman (44) serieus dat
hij nooit meer iets anders zou ver
slaan dan rokende puinhopen. Toch
haalde hij enkele maanden later al
weer een rijke New Yorkse voor de
camera die zich liet injecteren met
Botox, de allernieuwste cosmetische
trend. „Dat New Yorkers zich weer
druk maakten om hun rimpels was
een hele opluchting. Een teken dat
het leven na 11 september door
ging"
New York heeft een dynamiek die je
in geen enkele andere stad aantreft,
zegt Westerman, sinds tien jaar cor
respondent voor RTL Nieuws. Hij
woont al twintig jaar in de stad. Zijn
boek Max The City getuigt van een
diepe passie voor de metropool van
de wolkenkrabbers, waar het streven
naar succes, eeuwige haast en gren
zeloze ambitie tot norm zijn verhe
ven.
Tegelijkertijd heeft Westerman ge
noeg nuchterheid weten te bewaren
om zich te kunnen blijven verwon
deren over het in Hollandse ogen
vaak absurde leefpatroon in The Big
Apple, voor hem 'de stad van de acht
miljoen verhalen'. „Ik sta met één
been in New York en met het andere
in Nederland. Ook na twintig jaar
ben ik niet zo'n doorsnee immigrant
die elke zin eindigt met een knau
wend 'you know'."
Het afgelopen jaar was een slijtage
slag. Maandenlang heeft Westerman
vanuit zijn woonkamer in Manhat
tan uitzicht gehad op de smeulende
resten van de WTC-torens. „Dat
maakte het heel moeilijk om afstand
te nemen. Op de dag zelf heb ik zo'n
twaalf uur onafgebroken verslag ge
daan van de ramp, maar ik kan me
er nauwelijks iets van herinneren. Ik
dreunde de informatie op, maar op
een bepaald moment moest ik de
sterke drang onderdrukken om
slechts uit te roepen: 'Kan iemand
mij vertellen wat hier in godsnaam
aan de hand is?'"
De RTL-correspondent krijgt alom
lof toegezwaaid voor zijn eigenzinni
ge berichtgeving. Terwijl veel colle
ga's zich uitsluitend lijken op te
houden rond het Witte Huis reist
Westerman geestdriftig het land in
op zoek naar het originele verhaal
dat de Amerikaanse levensstijl ty
peert of juist volledig indruist tegen
de heersende fatsoensregels.
De catastrofe van 11 september
maakte zijn behoefte aan een boek
en een serie tv-specials over 'het
New York van Max Westerman' al
leen maar groter. „Oorspronkelijk
zou het boek gaan over heel Ameri
ka, maar sinds vorig jaar staat New
York natuurlijk meer dan ooit in het
centrum van de belangstelling. De
rest van het land doet er even niet zo
veel meer toe."
In de gelijknamige tv-serie struint
Westerman in acht afleveringen de
stad af, op zoek naar de 'echte, dy
namische kiem van de stad'. De pas
sie voor wolkenkrabbers, de obsessie
voor rijkdom en de hond als lokaas
voor de perfecte date. „Mijn hoofd
taak is en blijft het nieuws en dat
gaat ook nooit vervelen. Maar het
moment is nu daar om aan de hand
Max Westerman: „Het lijkt me afschuwelijk om oud te zijn in New York. Als je energie begint af te nemen, wordt het een heel moeilijke stad."
Foto: GPD/Harmen de Jong
van wat langere verhalen de intense
kracht en levenslust van New York te
illustreren."
Omslagpunt
„De gave om op te krabbelen en er
met positief gemoed tegenaan te
gaan was enkele maanden na de
ramp duidelijker dan ooit zichtbaar.
Na Oud en Nieuw merkte je in de
stad dat er een omslagpunt was ge
komen. Het leek alsof iedereen met
elkaar de afspraak had gemaakt: nu
gaan we door. Dat is geen desinte
resse of ongevoeligheid, want de
ramp vergeten kan en wil niemand.
Het is gewoon de onverwoestbaar
positieve levensinstelling, onder het
motto: 'New York is still the greatest
city on earth. Let's keep going'."
De herdenkingsplechtigheden rond
Ground Zero en vooral de massale
media-aandacht waren voor veel
New Yorkers een groeiende bron van
irritatie. „Als je dagenlang alleen
maar documentaires ziet over men
sen die iemand verloren hebben,
word je daar wel moe van. De plech
tigheid zelfwas heel sober bedoeld,
maar zodra de politici en de media
zich erover gingen ontfermen,
zweepte iedereen elkaar op totdat er
weer een hype van reusachtige om
vang was geboren. Ik was zelf heel
blij toen het 12 september werd. En
dat gevoel hadden veel mensen."
Angst voor een nieuwe afgrijselijke
terreurdaad sluimert, maar over
heerst allerminst de niet aflatende
drang van de New Yorker om 'het te
maken' in het leven. „De mensen in
deze stad genieten stiekem ook wel
een beetje van de schaduwkanten
van het New Yorkse bestaan. Je kunt
het ook romantiseren: het heeft wel
iets stoers om te vertellen dat je in
een stad woont die door kwaadwilli
gen binnen de kortste keren in de
zee kan worden geduveld. Een be
paalde bravoure is New Yorkers ei
gen."
Een jaar lang Monica Lewinsky en
vervolgens de maandenlang aan
houdende commotie rond de nipte
uitslag van de presidentsverkiezin
gen in 2000 gaven Westerman de
overtuiging dat hij het hoogtepunt in
zijn carrière wel had bereikt. „En
toen kwam 11 september, wat mij
betreft overigens een verhaal dat
New York bespaard had mogen blij
ven, dat alle voorgaande gebeurte
nissen ver in de schaduw zette. Mijn
opvolger bij RTL Nieuws zal over
vijftig jaar nog ouwe mormeltjes in
terviewen over hoe erg het destijds
was. Misschien halen ze mij dan ook
weer tevoorschijn uit het bejaarden
huis in Utrecht om het verhaal nog
eens te vertellen."
Utrecht, de stad waar vader en moe
der Westerman nog steeds wonen en
waar de jonge Max bij de posters van
wolkenkrabbers en Amerikaanse
rockbands op zijn kamer al droomde
van een toekomst in New York. „Ik
kwam op mijn achttiende voor het
eerst in New York en toen dacht ik
al: suf, saai Nederland, bekijk het
maar, daar kom ik niet meer terug.
Nu ik wat ouder word, kan ik me
voor het eerst voorstellen dat ik er
gens anders zou wonen. Je kunt na
tuurlijk altijd New Yorker blijven,
daarvoor hoefje er niet per se te wo
nen. Liever nog voel ik me Nieuw-
Amsterdammer, want ik ben ervan
overtuigd dat New York een van de
interessantste steden van de wereld
is juist omdat de Nederlanders hem
gesticht hebben. Wat dat betreft ben
je daar eigenlijk helemaal niet zo ver
van huis."
„Naarmate ik er langer woon, begin
ik een aantal dingen toch te missen.
Ik zie mezelf best wel eens neerstrij
ken aan zo'n heerlijk grachtje in Am
sterdam. Mensen hebben hier veel
meer tijd voor een sociaal leven. In
New York is iedereen bezig met zijn
carrière, het zijn allemaal strebers.
Dat is ontzettend leuk, maar ze zijn
sociaal onderontwikkeld. Gelukkig
heb ik een vriendin die' Hollandse
avondjes organiseert, waarbij je om
vijf uur met een borrel begint en na
het eten nog tot een uur of één blijft
hangen. Dat is met New Yorkers ge
woon ondenkbaar."
Het boek Max The City is opgedra
gen aan zijn ouders. „Zij hebben me
ZATERDAG
5 OKTOBER
2002
zelden ergens toe gedwongen en bij
na altijd overal in gesteund. Ik bel ze
elke week. Mijn vader, hij is nu tach
tig, volgt alles wat ik voor het nieuws
doe op de voet. En als-ie dat waarde
loos vindt, laat hij dat ook weten.
Meestal betreft het dan een politieke
richting die ik laat doorschemeren
en waarmee hij het niet eens is. Daar
heeft-ie natuurlijk helemaal gelijk in,
mijn politieke opvatting hoort hele
maal niet thuis in het nieuws.
Mijn ouders hebben mijn avonturen
in New York altijd met de grootste
interesse gevolgd. Mijn moeder
kwam vroeger nog wel eens over met
haar zus, mijn hippe tante. Dan gin
gen we bijvoorbeeld naar Studio 54,
dé trendy disco in New York, en hin
gen we met z'n drieën de beest uit."
Vrijgezel
Nederland kent hem vooral van de
stand-ups voor RTL Nieuws op het
door wolkenkrabbers omgeven dak
van het gebouw van de Amerikaanse
tv-zender CBS, waar Westerman
kantoor houdt. Voor hemzelf is het
werk grotendeels een niet aflatende
zoektocht naar originele verhalen.
„Werk is op dit moment het belang
rijkste in mijn leven, ja. Ik ben één
van de drie miljoen vrijgezellen in
New York. Mijn vrienden zijn vrijge
zel, mijn vriendinnen zijn allemaal
van die Sex and the City-girls. New
York is helemaal op vrijgezellen in
gericht. Samen vormen we allerlei
alternatieve familietjes.
„Ik wil op den duur wel wat meer
tijd inbouwen voor een privé-leven.
Eens kijken hoe dat is", schatert hij.
„Dat is een van de dingen die ik nog
een beetje moet ontdekken in het le
ven. Ik wil mijn bestaan ook niet te
somber afspiegelen. Ik maak volop
gebruik van de leuke dingen die New
York te bieden heeft. Ik ga naar bui
tenhuisjes van vrienden, naar de
film, op zondag lekker fietsen door
de stad en met mooi weer heerlijk
languit in Central Park. Maar zoals
met alles in New York, doe je ook dat
snel, snel, snel."
Hij ziet voor zichzelf in ieder geval
geen vijftigjarig jubileum als RTL-
correspondent in New York wegge
legd. „Het lijkt me afschuwelijk om
oud te zijn in New York. Als je ener
gie begint af te nemen, wordt het
een heel moeilijke stad. De stad fokt
je op, geeft je een hoop energie,
maar volgens mij slaan op een gege
ven moment een keer alle stoppen
door. Maar voorlopig gaat het met
mij wel heel erg lekker daar..."
Zijn volgende grote 'verhaal' betreft
ongetwijfeld de Amerikaanse aanval
op Irak. „In Amerika gaat het nu on
afgebroken over de oorlog die we
gaan voeren, sorry, die zè gaan voe
ren, want ik doe er niet aan mee. Ik
hou er wel rekening mee dat het in
december, januari, misschien febru
ari zo ver is, al zit ik er bepaald niet
op te wachten. Ik gun het mijn colle
ga Conny Mus in Jeruzalem ook ab
soluut niet dat straks weer de Scuds
om zijn oren vliegen. Ik heb mijn
portie stevige verhalen voorlopig wel
gehad."
