Ellende achter de roze wolk GESPREK VAN DE DAG blij =raa Koninklijke putschItalië Vallen en opstaan Vet en appelstroop woensdag 2 OKTOBER 2C MENSELIJK RTL 4 stopt voorlo pig met het spel- programma STAATSLOTERIJS HOW: THE BIG MIS SION, waarin een ruimtereis viel te winnen. Aanleiding is de tegenvallende ontwikkeling van het ruimtevaarttoerisme. De eerste korte burgervluchten buiten de dampkring heb ben op zijn minst vijf jaar vertraging opgelopen. Dat heb ben RTL4, producent Endemol en de Staatsloterij giste ren bekendgemaakt. Ze waren er vanuit gegaan dat de winnaar van The Big Mission mogelijk al in 2003 de ruimte in kon. Mocht het ruimtevaarttoerisme weer aan trekken, dan kan het programma weer verder gaan. De winnaars van de eerste vijf afleveringen krijgen als com pensatie van de Staatsloterij een prijs van 45.000 euro. De eerste dertien maandelijkse afleveringen zouden evenzoveel kanidaten vooreen ruimtereis opleveren. In de laatste vijf programma's zou te zien zijn geweest hoe hun astronautenopleiding in de Verenigde Staten de uit eindelijke winnaar op zou leveren. Bij het begin van de serie uitzendingen van Staatsloterij: The Big Mission in februari erkende RTL 4 al dat het nog lang niet zeker was dat de winnaar ook echt de ruimte in zou gaan. Foto: Reuters Het bestuur van de Chinese hoofdstad Peking heeft het SPUGEN OP STRAAT VERBODEN. De maatregel is een nieuwe poging de miljoenenstad 'schoon' te maken met oog op het communistische partijcongres in november en de Olympische Spelen van 2008. Spugen in het open baar is een algemeen gebruik in China. De meeste Chine zen beschouwen fluimen als een noodzakelijke lichame lijke bezigheid. Eerdere campagnes om de gewoonte in te dammen liepen op niets uit. China steekt momenteel miljarden in de voorbereidingen van de zomerspelen over zes jaar. Zo zijn verpauperde delen van Peking al met de grond gelijkgemaakt en moeten veel taxichauffeurs En gels leren spreken. De aanpak van de soms ongekende milieuvervuiling is ook een belangrijk thema. JOHNNY DE MOL is gisteren in Paradiso in Amsterdam uitge roepen tot best ge klede Nederlander. De verkiezing wordt jaarlijks gehouden door het blad Esqui re. Johnny de Mol volgt Abraham Mosz- kowicz, de winnaar van vorig jaar, op. Eerdere voorgangers waren Pim Fortuyn, Humberto Tan en Ju les Deelder. Voor de titel waren tien man nen genomineerd. Johnny de Mol nam het onder meer op tegen politicus Joao Varela van de LPF, voetballer Pierre van Hooijdonk, tele visie-presentator Beau van Erven Dorens en columnist Martin Bril. Met de verkiezing van acteur Johnny de Mol nemen de lezers van Esquire afstand van de in strakke pakken gestoken mannen. De Mol is meer de man van gympen en vrijetijdskleding, dan van streepjespak en stropdas. emmen - Het jonge olifantje Than Myan tuimelt van een steen in het buitenverblijf van de olifanten in het Noorderdierenpark in Emmen. Than Myan mocht gisteren voor het eerst naar buiten. Het jonge beest is de eerste maanden van zijn leven afgezonderd van de kudde, omdat het niet wilde drinken bij de moeder, maar bij andere vrouwtjes in de kudde. Inmiddels is het contact tussen moeder en kind hersteld, beide dieren zijn nu weer terug in de kudde geplaatst. Foto: ANP/Jan Aninga 'Knokken en nog eens knokken' voor oma (29), dochter (15) en kleindochter (2 maanden) De ot in alk ïtpoj irede egen 2 ten jshoi Over ruim een week keert Vittorio Emanuele van Savö volg bijna een halve eeuw ballingschap naar Italië terug. Mg- D het aan overtuigde monarchisten ligt komt hij nooit eaarm nimmer op de troon. „Koninklijke putsch", meldden «ang i liaanse kranten gisteren meesmuilend over het besluioor t de 'koninklijke Senaat' om de aanspraken op het konland schap over te hevelen naar Vittorio's neef Amedeo di izijn hertog van Aosta. breel Het besluit viel na maanden ruzie in dit 92 leden tellei ninklijk adviescollege, in 1955 ingesteld door Vittorio'» Q| Umberto II die tot zijn dood in het Portugese Cascais lingschap leefde. Het gezelschap voornamelijk ouder^j©! vond zoon Vittorio niet deugen: hij en zoon Emanuel* berto hadden trouw gezworen aan de republikeinse g«p -1 wet van Italië en Vittorio was destijds getrouwd zondé! in F Umberto om toestemming te vragen. Maar ongetwijfe opn belangrijkste reden was dat de 64-jarige Vittorio recertr op de koninklijke senatoren per decreet hun congé had gnuit ven. *e vii Dat trouw zweren aan de grondwet maakte eerder dit ben het Italiaanse parlement de weg vrij voor het ophefferplger de ballingschap van de Savoie's. Zij moesten in 1946 veen dat het Italiaanse volk zich per referendum had uitgetfi on voor afschaffing van de monarchie. f. Op Vittorio liet via een woordvoerder weten dat hij niet oflder 1 indruk was van de actie van de senatoren. "Wij trekkejvan I hier niets van aan, op die bijeenkomst waren slechts dg va ten present - de Italiaanse zegswijze voor een man en'stee paardenkop -' luidde zijn verklaring. Niet onvermeld U cip dat de koning door het nieuws overvallen werd toen b>en j Egypte meereed in de 'rally van de farao's'. Hertog Amadeo vond op zijn beurt dat zijn rivaal niet ware hout van de democratische monarch is gesnedei torio kwam enkele jaren geleden in opspraak toen hij ||ll niet wilde verontschuldigen voor de anti-joodse wetge die de fascistische dictator Mussolini in 1938 met konAM - goedkeuring afkondigde. vist Spa Hans Geleijnse 'it hi rdai raak een nju! heti )e 31 djaf ïjeij lij v olwi m De Britse thriller schrijver en voor malige minister LORD JEFFREY AR CHER heeft een be drag van 1,8 miljoen pond (ruim 2,8 mil joen euro) terug be taald aan een Britse krant. Hij had het geld gekregen na een rechtszaak in 1987 tegen de Daily Star, waarin hij een valse verklaring had laten afleggen door een vriend. De krant meldde destijds dat de conservatieve ex-politicus de nacht met een prostitu ee had doorgebracht. Daarop spande de inmiddels 62-ja- rige miljonair een rechtszaak aan, die hij won door de val se verklaring van zijn vriend Ted Francis. De Daily Star betaalde hem een financiële vergoeding 500.000 pond (ruim 785.000 euro). Francis kwam echter later op zijn woorden terug, waardoor de voormalige minister vorig jaar werd veroordeeld tot vier jaar cel wegens meineed en het belemmeren van de rechtsgang. De Daily Star eiste hierop volgens de Britse omroep BBC het geld terug, in clusief alle juridische kosten. De rechter noemde het de grootste meineedzaak in de Britse criminele geschiede nis. Archer ging eerder dit jaar in beroep tegen zijn ver oordeling. Volgens zijn raadsman was zijn cliënt veroor deeld tijdens een 'onevenwichtige' rechtszaak omdat hij samen met medeverdachte Francis terechtstond. Die laatste werd vrijgesproken. In juli wees het Hof van Be roep zijn verzoekschrift voor hoger beroep af. Foto: AP WALTER ANNENBERG, de Amerikaanse mediamagnaat en FILANTROOP, is gisteren op 94-jarige leeftijd overle den in zijn huis in Wynnewood in de staat Pennsylvania. Hij stierf aan een longontsteking. Dat heeft de Ameri kaanse omroep CNN gemeld. Annenberg was een goede vriend van de Nixons, de Reagans en de Clintons. Onder Nixon was hij ambassadeur in Groot-Brittannië. In 1953 gaf Annenberg voor het eerst de TV Guide uit. Dat werd het meest verspreide tijdschrift ter wereld. Hij bouwde het familiebedrijf uit tot een miljardenbedrijf met diverse kranten, tijdschriften en radio- en tv-stations. Nadat An nenberg het concern had verkocht aan Rupert Murdoch riep hij een aantal stichtingen in het leven, onder meer ter verbetering van het Amerikaanse onderwijssysteem. In 1993 schonk hij een aantal scholen 500 miljoen dol lar. Annenberg was ook kunstverzamelaar. In 1991 gaf hij zijn hele collectie, ter waarde van ruim 1 miljard dol lar, aan het Metropolitan Museum of Art in New York. Fo to: AP ellende het met zich meebracht. Ik had netj|^ babyspullen de deur uit gedaan." En toch z houden. De De bevalling verliep goed. Alleen moest de \ak Damian Angel na twee weken een paar dagleus worden opgenomen, omdat hij veel hoest e. Aa in zijn longetjes had. De naam wist Deboral0ek meteen: Angel. Zo heet die knappe jongen ivrijj televisieserie Buffy the Vampire. Maar alleejk ir gel is niks voor zo'n knul, vond oma. Dus v^dai Damian voor gezet. Deborah:Als het een iiolit was geweest zou ik haar Demi Angel hebbe grc noemd." igc Het jochie is een druk ventje. Deborah vreee jo al de komende jaren. Dat wordt de hele daglt o mei opruimen. Voorlopig moet Barbara datn ee Deborah is vastbesloten haar opleiding Zor aai Welzijn af te ronden. Ze wil kraamverzorgstjrig worden. „Ik ga niet van school af, zolang ikwer papiertje heb." Haar moeder moet glimlacl hoopt dat Deborah de rit uitzit. Maar ze weu» zwaar het is. I Huisvriendin Wendy ('ze hoort bij het meu^|»| valt binnen met de Story wapperend in haa terhand. Ze staan erin. Leuke foto, maar eer. Ee tekst. Hun ellende is uitgebuit, vindt Barbaiieel of ze haar hele leven heeft verprutst. Debor^f g wijst naar de foto. „Vind je mij niet op iem^ ze ken, op iemand van The Bold And The Beats h Knap koppie hè?" De1 Ze is nog een puber, zegt Barbara als Deborfde even weg is. Soms is ze lastig, dan denkt ze »n, haar plaats in de maatschappij al heeft gevcqde En ze heeft gewaarschuwd, heel vaak gewa^m schuwd, dat het leven als tienermoeder zw^ian „Het is knokken, knokken en nog eens knolnd i Ze zag dat Deborah met jongens omging, tQtel puber werd. Deborah slikte de pil, dat wel. Ie n werd ze zwanger. „Ze sloeg soms maaltijdei en dan werkt de pil minder goed." En ze w^« al zo mager. Barbara: „Jonge meiden verwaB niet dat het hun overkomt. Net als een inbrflf^ die denkt ook dat hij nooit wordt gepakt." Ze heeft haar dochter vervloekt. Ze wist dat ian groot deel van de lasten op haar schouders <el komen te liggen, net als destijds bij haar eigs C moeder. Voor haar heeft Barbara de laatste led den veel respect gekregen. Natuurlijk is eentan: lief en leuk, maar de financiële ellende vreelde je. „Dat reageer ik vaak op Deborah af. Of iüet spijt van heb? Weet je, aan de ene kant voel 76- zo dat mijn eigen kinderen nu te kort komep d doordat hij is geboren. Een foute gedachte, i he ja, ik had net het idee dat het rustiger werd i pr mijn leven, dat ik bij kon tanken." gei Toch zou Barbara haar kleinzoon voor geengei willen missen. Dat komt door een bizarre di begin dit jaar. Barbara droomde 's nachts oa L een ventje met blonde krulletjes van een jaa twee, dat bij haar door de huiskamer liep. Z* (j snapte het niet. Zelf kan ze immers geen kin meer krijgen; ze heeft zich laten stenliserenjAH paar weken na de droom vertelde Deborah tigi zwanger was. rt e le c Rudi Buis In 1 Arnhem ook. Veiligheid is vet. We beleven een trend naar vast patroon. Sinds 15 mei weet iedere korpsbeheerder het precies. Hij moet met zijn spierballen op de buis. Hij komt in actie en seint op tijd de media in. In Den Haag roken ze terwijl de televisielampen de scène bijlichten een stel krotten uit waar illegale Bulgaren en Roemenen verblijven. In Amsterdam zijn de prostituees zonder ver blijfsvergunning doelwit. In een van god, normen en waarden verlaten havengebied laten de meisjes zich gedwee bijeen drijven in een container voor verhoor en transport. Hun pooiers beschikken over voorinformatie en ontbreken op de set. De burgemeester staat de pers te woord en soms de hoofdcom missaris zelf, pet met prachtige klep vol ei kenloof, op krachtig hoofd. Maandagavond beleeft Arnhem dus een nieuwe variant. Alle maal mannen per mountainbike en een helm ten behoeve van de lachspieren. Er be staat ook een plastic versie voor de peuter in het achterzitje, niet zwart maar in felle kleu ren met Mickey Mouse of Donald Duck erop. In Arnhem legden 36 ingezette gezagsdragers de hand op een wildplasser. Ook genoot ik van vanaf het middel neerwaarts gefilmde zwartlederen rokjes tot ver boven de knie die infrarood werden afgevoerd. De oppassende inwoner van Arnhem kon rustig slapen. Zo veel daadkrachtige politie op de been, dat zat met de goede zeden en de veiligheid wel snor en ringetje in het oor. Tussen de bedrijven door meldde de krant dat het merendeel van de zeventig opgepakte Bulgaren en Roeme nen tivee weken na de razzia per goedkoop vliegticket inmiddels retour in Den Haag zijn. Ook de illegale hoererij in Amsterdam was terug op haar oude gewicht. Kortom, Nederland als bakermat van holle container en loos gebaar. Waar gebaren nog werkelijk zin hebben, ontbreken ze. Voor beeld van nabij: verleden week studeerden mijn dochter en vijftig anderen af aan een hogeschool, in communicatie nog wel Van wege uitreiking der diploma's werd iedereen met aanhangen ouders verwacht in het schoolcomplex in een luguber slaapdorp ten zuiden van de hoofdstad. De hal voor £st remonieel was naar een beroemde sch/pn uit de jaren zestig vernoemd. Vier jciarï n; en studeren wachtten op hun apotheo&d spanning zou eindelijk breken. De doo zouden door hun aanwezigheid en maM\ woorden van de oploop een echte ceret maken. De hal oogde al als een bloem£% Vergeet het maar. Er was helemaal gee cent, want ritueel gebaar of niet, het wf - vrijdag en dan hebben de docenten vripz dat is verworven en heilig. Daarom wed t de fris geboren 'bachelors' toegesproken 1 een ingehuurde consultant die ze nooiN3 zien hadden, maar die voor een coulaifrt tarief, hij deed het wel meer voor de hd*£ school, deze honneurs wilde waarnemPP Misschien komt het doordat scholen teft1 woordig anonieme leerfabrieken zijn zPe franje. Ik hunieer naar ware gebaren, di Dus wacht ik op Schuurman als koniriJg' niet met een kroon op maar met een a£ij namische fietshelm, Katja please! ta: uit Gistermorgen, thee en boter ham met appelstroop binnen bereik, geloof ik mijn slaperige ogen niet. Over het tv-schemi snellen in uniform gestoken mannen op witte mountain bikes. Op het hoofd dragen zij gestroomlijnde helmen. Bejaarde fietsers in de dui nen hebben ze soms op en wielrenners bij een tijdrit. De helmen op de tv zijn zwart. Hier is de Arnhemse politie in actie. Het krankzin nige van de aanblik wordt ex tra versterkt doordat het infra rode opnamen zijn bij avond gemaakt. Arnhem 'by night', een grootscheepse actie tegen hoere rij, spuitgasten en ander onge rief in Spijkerkwartier en Kla- rendal. Arnhem kon niet achter blijven. Wat Den Haag, Rotter dam en Amsterdam kunnen kan zijn beroemd: oma Barbara (29), dochter Debo rah (15) en kleinzoon Damian Angel van bijna twee maanden. De jongste grootmoeder van Nederland zit lachend in televisieshows en siert vrolijk de co vers van (buitenlandse) kranten. Maar de roze wolk wordt steeds donkerder. „Het is knokken, knokken en nog eens knokken." Het rijtjeshuis staat in de Rotterdamse Vreewijk, een rustige volksbuurt met veel groen. Binnens huis hangt de muur vol met foto's. Een donker bruine bank staat schuin voor de televisie, een hond rent door de kamer en een zwart konijn zorgt voor opschudding in zijn kooi. Muziekzen der TMF staat aan. Speelgoed ligt in de hoeken van de woonkamer. Een kersverse oma, ringetje door haar rechterwenkbrauw, biedt iets te drinken aan. Barbara van der Stam (29) gaat bij haar oudste dochter, de 15-jarige Deborah aan tafel zitten. De kleine Damian Angel ligt in de wandelwagen. Bar bara en Deborah draaien een sigaretje uit dezelfde buil shag. Beiden raakten ze erg jong zwanger. Beiden dachten ze onmiddellijk aan abortus, maar konden het niet over hun hart verkrijgen de baby weg te halen. „En dan ben je opeens oma, op een leeftijd waarop de meeste vrouwen pas aan kinderen gaan denken", zegt Barbara. Dami an Angel geeuwt; het is tijd voor de fles. Een vriendin van Barbara belde het weekblad Sto ry over de extreem jonge oma. Ze had aandacht verdiend, vond de vriendin, want Barbara had de laatste jaren een bak ellende over zich heen ge had. Daarna ging het hard. In de speeltuin werden Barbara en Deborah door wildvreemden van al lerlei nationaliteiten aangesproken, omdat zij fo to's van de jonge oma en dochter in de buiten landse bladen hadden gezien. Een paar dagen geleden liep Barbara met Damian Angel over straat. Een paar bejaarden zaten op een bankje te smoezen. Schalkse blikken. Een vrouw stapte op Barbara af. „Dat is toch je klein zoon?", vroeg ze. „Wat een poppie, zet 'm op." Barbara liep een dag met haar hoofd in de wol ken. Maar het kan ook anders. Zoals een vrouw in de supermarkt, de dag na een televisie-uitzending, die tegen Barbara zei: „Ze zorgt toch zeker wel zélf voor haar dochter, hè!" Dan is ze ontdaan. In de wijk noemen sommigen Deborah een slet. Voormalige vriendinnen maken haar zwart, al ko men ze haar wel opzoeken. Uit sensatie, zegt De borah. Ze wijst haar roddelende 'vriendinnen' de deur. Op straat worden ze nagestaard. Dan voelen ze zich een kermisattractie. Barbara dacht haar eigen leven weer op te pak ken. Toen vertelde oudste dochter Deborah dat ze zwanger was. Barbara kon de bestelde spullen voor de cursus boekhouding weer terugbrengen. Haar vierjarige dochtertje Charity naar de basis school brengen is geen probleem, al moet ze daarvoor acht keer per dag heen en weer. Maar ook nog de fles geven en luiers verschonen van de kleine Damian Angel én het huishouden doen, daar kon de cursus niet meer bij. De jonge oma Barbara (29) met haar kleinkind in haar armen. Naast haar staat dochter Deborah (15), de moeder van het kind. Op de bank de andere kinderen van Barbara. Foto: GPD/Guido Benschop Want ze heeft ook nog drie andere kinderen, de tienjarige Sven, de achtjarige Manuela en Charity. Eigenlijk ziet ze Damian Angel als haar eigen zoon, haar vijfde kind, en niet als kleinzoon. Voor Deborah is het ook verwarrend. „Het lijkt meer alsof ik een broertje heb waarvoor ik extra moet zorgen. Ik snap niet dat het kindje bij mij vandaan komt." Barbara moet elk dubbeltje een paar keer om draaien. Ze moet van een uitkering haar vier kin deren en kleinzoon onderhouden. Een weekje va kantie in Twente kon alleen met hulp van de soci ale dienst. Ze krijgen geen alimentatie; de vaders rijn óf verdwenen óf weigeren ook maar een cent te betalen. Barbara was dertien toen ze Deborah kreeg. „Ik speelde nog met barbiepoppen." Ze had op straat een vijftienjarige jongen uit de buurt leren ken nen. 't Was gelijk in één keer fout. Pas in haar zes de maand wist Barbara dat ze zwanger was. Ze had gewoon haar 'maandelijkse lasten', ze dacht alleen af en toe dat haar darmen op hol waren ge slagen. Toen ze zich eindelijk realiseerde dat ze een kind kreeg, dacht ze na een huilbui van uren aan abortus. Maar daarvoor was het te laat. Met hulp van haar ouders besloot ze het kind op te voedén. Haar moeder zorgde voor Deborah, zelf ging ze nog een jaartje naar school. Maar op haar veertiende zei ze de schoolbanken vaarwel. Nog geen twee jaar later, op haar zestiende, ging Barbara samenwonen met een andere man. De vader van haar drie jongste kinderen. Ook met hem heeft ze amper contact. Hij stuurt af en toe een kaartje voor de kinderen. Zoals afgelopen week voor Charity's verjaardag. „Maar rij was al een paar dagen eerder jarig geweest Ik heb hem meteen een sms'je gestuurd: lekker laat!" Haar inmiddels gescheiden ouders riet Barbara ook niet meer. Ze weet niet waar haar vader woont, het contact met haar moeder is de laatste jaren verwaterd. Nog maar een paar maanden geleden waren ze met z'n vieren, een echt meidengezin. Plots kwa men er twee jongetjes bij. Sven, die eerst bij rijn vader verbleef, werd bij Barbara op de stoep gezet. „Wij hebben onze portie gehad, je kunt 'm heb ben", kreeg Barbara te horen. Bijna tegelijkertijd kreeg Deborah Damian Angel. Ook haar zwanger schap was 'een foutje'. Wie de vader is weet ze niet, al heeft ze wel een vermoeden. Misschien laat ze nog een test doen. „Maar eigenlijk maakt dat niet meer uit." Een abortus, was haar eerste reactie. Maar eerst moest ze haar moeder de waarheid vertellen. Ze was bang. Ze had uren op de wc ritten huilen. Toch ging ze naar beneden. Barbara zat televisie te kijken. Ze reageerde rustig op het nieuws en leek zelfs blij. Fout ingeschat. Barbara verdween naar de zolderkamer en speelde lange tijd op de computer een stressspelletje. „Ik moest me afrea geren." Al snel werden er folders in huis gehaald. Wat brengt een abortus met zich mee? Maar bij de eer ste echo smolten moeder en dochter. „Dat mens je, alles zat erop en eraan. De tranen liepen over mijn wangen", vertelt Barbara. De vraag van De borah gaf de doorslag: „Wat zou jij doen?" Barba ra: „Ik wist dat alles opnieuw zou beginnen, welke

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2002 | | pagina 2