De koning van de versprekingen
GESPREK VAN DE DAG
Maxima gaat te water
Philip Freriks deelt zijn leven met het hele land
Tutti Frutti
HDC152
MENSELIJK
Profbokser REGILIO
TUUR die sinds eind
juli vastzit op ver
denkingvan mishan
deling van zijn vrien
din, wordt onder
zocht in het Pieter
Baan Centrum in
Utrecht. Dat heeft
het openbaar minis
terie dinsdag beves
tigd. Het onderzoek
betekent dat de
rechtszaak tegen
Tuur veel later zal worden behandeld. Voor 1 november is
wel een pro-formazitting bij de rechtbank in Rotterdam
voorzien, maar het onderzoek in Utrecht is dan nog niet
klaar, aldus de woordvoerder. Regilio Tuur is in 1999 en
2000 al eerder veroordeeld wegens mishandeling van
respectievelijk zijn vrouw en vriendin. Toen kwam hij er
met een werkstraf en een verplichte behandeling voor
zijn agressieve buien vanaf. Afgelopen juni zat hij al kort
vast nadat hij een agent zou hebben geslagen. Foto: ANP
Een jurylid beoordeelt twee kandidates van de New Silk
Road Model-verkiezingen op het Zuid-Chinese eiland
Hainan. Gisteren streden daar 86 modellem om de titel
van CHINA'S MOOISTE MODEL. Vandaag wordt de win
nares bekendgemaakt. Zij zal in november meedoen aan
de Miss World-verkiezingen in Nigeria. Foto: AP
Pas GETROUWD, maar
toch GESCHEIDEN. Het
overkwam een jong echt
paar uit Poeldijk dat de
huwelijksnacht van don
derdag op vrijdag wilde
doorbrengen in een hotel
in Naaldwijk, maar het
werd uiteindelijk het poli
tiebureau van Naaldwijk.
Het nog jonge bruidspaar
had ruzie gekregen met
een 44-jarige receptionist
van het hotel. Het echt
paar vond dat de receptio
nist zich niet correct ge
droeg. Dit maakte het stel
zo boos dat zij verschillen
de voorwerpen die op de
balie stonden, naar het
hoofd van de man gooiden.
Daarna namen de twee een
taxi om de nacht dan maar
in hun eigen woning door
te brengen. Maar de por
tier liet het er niet bij zit
ten en belde de politie die
even later de taxi staande
kon houden. Het echtpaar
werd aangehouden voor
openlijke geweldpleging
en bracht de nacht ge
scheiden door op het bu
reau.
De best verkopende ZAN
GER in COLOMBIA heeft
zich gisteren, na ander
half jaar voortvluchtig te
zijn geweest, gemeld bij
de gevangenis. De artiest
Diomedes Dfaz (45) werd
tot twaalf jaar cel veroor
deeld wegens schuld aan
de dood van een 22-jarige
vrouw. Zij overleed vijf
jaar geleden aan een over
dosis cocaïne die ze in
Dfaz' woning had geno
men. Wegens ziekte kreeg
Dfaz eerst huisarrest maar
toen hij hersteld was en
naar de gevangenis
moest, nam hij de benen.
Hij heeft naar verluidt an
derhalf jaar lang op een
luxe boederij verbleven
onder bescherming van
paramilitairen. De straf is
inmiddels verminderd tot
drie jaar.
jsSS
Villa Eikenhorst op koninklijk landgoed de Horsten in Wassenaar.
Foto: ANP/Phil Horvat
Kroonprins Willem-Alexander
en prinses Méxima laten naast
hun landhuis Eikenhorst in
Wassenaar een nieuw zwembad
bouwen. Het fraai betegelde
bad, voorzien van trendy snuf
jes, komt op dezelfde plek als
het inmiddels wat vervallen bui
tenbad dat destijds voor prinses
Christina en haar gezin (de vori
ge bewoners) is neergezet.
Ook het door het weer aangetas
te bijgebouwtje wordt omgeto
verd tot een eigentijds kleedge
bouw, dat klaar moet zijn als het
prinselijk paar Eikenhorst be
trekt.
De gemeente Wassenaar heeft
de bouwvergunning voor het
nieuwe zwembad al verleend.
Dat vormde volgens de gemeen
telijk woordvoerder geen enkel
probleem. „Dat komt omdat de
aanvraag gewoon voldoet aan
de voorschriften van het gelden
de bestemmingsplan."
Zwembad en bijgebouw gaan
schuil achter metershoge bo
men en heesters, zodat paparaz
zi zelfs met joekels van telelen
zen geen glimp van een zwem
mende Maxima kunnen opvan
gen. Bovendien wordt er nog
een looppad voor de bewaking
aangelegd met daarachter weer
groen en een nieuw veiligheids
hek. Links en rechts van de toe
komstige woning van prins en
prinses is inmiddels het grootste
deel van de 82 bomen gekapt
waarvoor in een eerder stadium
al vergunning is verleend. Dat is
onder meer nodig voor de bouw
van het verblijf van de Dienst
Koninklijke en Diplomatieke Be
veiliging en dat van de Konink
lijke Marechaussee.
Aan de overzijde van het toe
gangshek aan de oprijlaan die
niet meer voor het publiek toe
gankelijk is, wordt in het bos
een parkeertenein aangelegd.
Dit is voornamelijk bestemd
voor de beveiliging die hier met
maximaal 25 auto's kan parke
ren.
Om de veranderingen goed te
maken worden er ook tal van
maatregelen, zoals extra aan
plant, genomen ter verbetering
van de cultuur-, natuurhistori
sche en landschappelijke waar
den van het omliggende land
goed De Horsten (350 ha). Het is
nog onbekend wanneer prins
WiÏÏem-Alexander en prinses
Maxima van Den Haag naar
Wassenaar verhuizen.
Leo van der Velde
zaterdag 28 SEPTEMBER 26
Al in 1948 nieuwslezer
Philip Johan Freriks werd op 27 juli 1944 gebo
ren in Utrecht. Na de opleiding hbs-a ging hij de
journalistiek in. In 1966 vertrok hij naar Parijs.
Hij was een trouwe bezoeker van jazzclubs en
leerde er zijn (Franse) vrouw kennen. In 1971
werd hij de Parijse correspondent van Het Pa
rool, Vara, VPRO en Tros. Medio 1974 kwam hij
voor drie jaar terug naar Nederland, werkte voor
Achter het Nieuws en Haagse kringen.
Vanaf september 1977 was hij terug in Parijs als
correspondent van verschillende media. Hij be
richtte over Franse zaken in de Volkskrant en het
NOS-Joumaal van 1985 tot 1993. In 1991 werd
hij de vaste spreekmeester bij het jaarlijkse
Groot Dictee der Nederlandse Taal.
Hij presenteerde het boekenprogramma Passa
ges van de NPS en De tijd staat even stil van de
NCRV. Vanaf 1 januari 1996 is hij presentator
van het Journaal van acht uur. Philips Freriks is
getrouwd en heeft een zoon.
'Goedenavond, dames en heren, dit is het
nieuws van 27 juli 1948.' Nee, toen richtte Philip
Freriks zich nog niet tot het volk. „Deze foto is
gemaakt op mijn vierde verjaardag", licht hij toe.
Philip had twee oudere broers en een jongere
zus. Broer Jan, 8 jaar ouder, is tijdens de bevrij
ding van Groningen in april 1945 geraakt door
een verdwaalde kogel en gestorven. Broer Joop,
6 jaar ouder, werd huisarts. Foto: eigen foto.
k<
Philip Freriks belde iedere dag met zijn moeder tot zij anderhalfjaar geleden op 89-jarige leeftijd overleed. „Ik mis de telefoongesprekken. Ik moet nog regelmatig wennen aan het idee ti
hoef te bellen en dan voel ik even een leegte." Foto: GPD/Ben Steffen
maar dat gevoel geeft deze dame
me niet. Moet ik nog eens over na
denken, ben ik nog niet uit.Ik zie
dat ochtendprogramma graag
want je krijgt de laatste 24 uur
keurig in mootjes geserveerd. Dat
waren vandaag (woensdag) de
doelpunten uit de Europacup -
mooie goal van de Feijenoorder
Pardo -, de nasleep van de Duitse
verkiezingen, het Irakrapport van
Tony Blair en de ruzie binnen de
PvdA. Beetje ruzie om niets trou
wens. Een commissie heeft de ver
kiezingsnederlaag geanalyseerd
Volgens het rapport heeft de partij
de "afgelopen jaren het antwoord
op een aantal brandende kwesties
(integratie, normen en waarden)
gemist". Verder heeft het bestuur
Melkert niet voldoende aange
stuurd en viel er op de lijsttrekker
zelf ook het een en ander aan te
merken. Het was nogal komisch
dat voorzitter Koole de kritiek op
hem naast zich neer legde met de
mededeling dat de commissie niet
gevraagd was om het falen van
het bestuur te onderzoeken.
Waarom niet, zei hij er niet bij.
Ook Melkert was, geloof ik, niet
erg te spreken over de conclusies.
Ik had die hele klus voor de PvdA
goedkoper kunnen doen. Mijn
conclusie: materiaalmoeheid.
Macht heeft de gewoonte zichzelf
uit te hollen. Natuurlijk hebben
de socialisten de discussie over
brandende kwesties gemist. Ze
waren al lang de baas en dus wa
ren ze bijna iedere discussie verge
ten. PvdA en WD stonden zo
wankel op hun benen dat het
kleinste duwtje genoeg was om ze
uit hun evenwicht te krijgen. Pim
en de rebellenclub hebben niet
eens hard hoeven duwen. Het zijn
nooit de anderen die de macht
hebbers bedreigen. Ze zijn altijd
hun eigen vijanden. Overeen jaar
of tien is Balkenende weer het
zwarte schaap. Materiaalmoe-
heid.Wat bood "Goedemorgen Ne
derland" nog meer? Een reportage
over spuitbussen waarmee over
vallers blauw gespoten konden
worden. En dat blauw blijft drie
dagen zitten. In tegenstelling tot
de pepperspray was deze spuitbus
wel legaal te verkrijgen. Dat niet
alleen de arme bejaarden maar
ook de boeven dan zo'n bus kun
nen kopen, werd er niet bij ver
teld. Om over kinderen die pesten
willen, nog te zwijgen. Werd ook
niet opgemerkt door de intervie-
wer. Onzinreportage.Verder
acteur Victor Löw te gast.
maakte reclame voor de
acteurssmartlap 'Requiem
een zwaargewicht'. Ik ga kijk
want Victor speelt zelf de hoi
en hij is één van mijn favorii
acteurs.Tegen negenen was c
ontbijtshow afgelopen. Ik sto
op, kleedde me aan en liet di
hond uit. En terivijl ik langs
water wandelde, dacht ik no,
even aan die presentatrice. II
wel denken dat ze geen fami
van me is, maar dat zegt eve
over mij en mijn familie als 1
de dame in kwestie. Misschii
moet ik eens wat meer menst
de familieschoot toelaten. Be
meer 'open mind' zou mij ge
kwaad doen. Moet ik eens 01
nadenken, ben ik nog niet ui072
eig
zinnen kleur, ik breng de ti
min of meer acterend. Het
leuk om te doen, ik had no ig|
nooit op een podium gesta
„Toen Uc met de tekst bego ||f
dacht ik: het is prettig anel
te delen met anderen. Ma$ ha
werd gedwongen eerlijk te :au
en uiteindelijk geef je meet 1H
dan je zelf wilt." pti<
hee
De dood van uw broer drul gis
het gezin. Jullie gingen elke di
dag naar zijn graf in Biltho 'he
„Mijn broer en zus vinden op
overdrijf en mijn moeder r i ha
geïrriteerd als ik erover beg jen
'Het was niet elke zondag', n a
ze dan. Maar in mijn belev 0(
gingen we elke zondag. Mi rag:
broer is altijd bij het gezin gjjjJ
bleven, zijn foto stond in d
mer, hij was een deel van 1 qj
milieverhaal. Ik was te jonj
het gebeurde, maar ik beg
toch vrij snel dat er iets wa
beurd. Mijn moeder kon h rs"
verdrietig zijn. Er hing een ves
sluier over de dingen en di iter
merk je als kind.Is g
elc
U staat bekend als de man nal
de versprekingen. >rai
„Dat is vooral beeldvormii on
heb de naam dat ik me alti id 1
verspreek, maar dat is vols leli
onzin. Als ik eens een keer iarl
maak, roept men: zie je we k u
Maar het komt bijna niet nidv
voor. In het begin was het ld 1
daad niet goed en dat vonijen
erg vervelend. Het had te 11F
met onwennigheid. Ik had
tv-ervaring, maar het lezer ig
het Journaal is een aparte
pline, heel strak. Improvisi 0
kan tot op zekere hoogte,
qua woordkeus en toon m me
het vlekkeloos zijn. Want a del
het vaste pad verlaat, kan 1 ian
helemaal mis gaan." dei
„Het komt wel eens voor d kar
in de voorbereiding heel la irst
een tekst zitten te kauwen se
dat ik toch niet helemaal ti tud
den ben met een bepaald eei
of een zinswending. En da on
ik tijdens het lezen in de u en
ding opeens de goede inge Voi
Dan is er opeens dat wooriihn
ik al die tijd heb gezocht." ge'
enl
Het Groot Dictee hebt u n
nomen uit Frankrijk.
„Het was al een succe
Frankrijk, maar dat h
Nederland zo'n trai
zou worden, had il haj
verwacht. We krij gi
nu alweer de dei ste
de aflevering. D rol
met de tekst ge
bemoeienis. Ik er
de zinnen zo n>ur<
mogelijk, niet nng:
de bedoeling z >tr
te verbergen 0 Z
mensen op ee ive
keerd spoor te im
ten, zoals somr Ui
schijnen te den] e i:
kan normaal gei Ur«
ken een goede te In
schrijven, maar ii B
dictee maak ik vei 00
ten, ik stink overal lus
Maar dat is niet leve g g
dreigend."
Dirk Vellenga
Philip Freriks brengt de
Ling 'Ik herinner me' i
Nederlandse theau
wordt begeleid
combo onder
van Feman
Vanochtend gekeken
naar "Goedemorgen Ne
derland", de opvolger
van de "Ontbijttelevi-
sie". Waarom dat laat
ste programma plaats
moest maken voor
Goedemorgen weet ik
niet want veel verschil
tussen die tivee pro
gramma's is er niet. An
dere presentatie, dat wel.
Er is iets aan die nieuwe
presentatrice dat me
niet helemaal bevalt
maar ik kan niet thuis
brengen wat het is. "Ik voel
me niet door haar vertegen
woordigd", zei mijn vrouw.
Daar zit misschien iets in. Bij
Dieuwertje Blok had ik het
gevoel dat ze familie was
Zijn versprekingen leverden hem
een fanclub op. Halve Fransman
Philip Freriks brengt het Journaal
met bravoure en zwier. Van het
Groot Dictee maakt hij ieder jaar
een goed bekeken show. En nu
gaat hij dan naar het échte thea
ter, om het publiek te vertellen
over zijn leven.
„Laatst was ik bij de banketbak
ker. Ik was jarig en bestelde taart
voor de hele redactie van het
Journaal, ik besteedde dus een
behoorlijk bedrag. Ik vroeg of ze
misschien een tasje hadden
voor die dozen. Toen moest de
afrekening helemaal opnieuw,
want ik moest voor dat tasje be
talen, 15 eurocent. In Frankrijk
zou ik vijf tasjes hebben gekre
gen, voor niks."
„In restaurants denk ik heel
vaak: 'O ja, dit is Nederland.' De
bediening is amateuristisch, om
het eufemistisch uit te drukken.
Het zijn vaak studenten die zich
eigenlijk te goed vinden voor het
vak. Ze denken dat jij er voor
hen bent, niet andersom. Het is
nog net niet onbeschoft."
Bent u een Fransman met tijde
lijk heenkomen in Nederland?
„We wonen op twee plaatsen,
zolang we ons dat kunnen ver
oorloven. Mijn vrouw organi
seert beurzen voor documentai
remakers, in Parijs en Marseille.
Dan zitten we voornamelijk in
Parijs. In het najaar vertoeven
we meestal in Amsterdam."
„Vliegen doe ik niet meer, dat is
zo'n gedoe. Ik neem de trein, in
tijd komt dat ongeveer op het
zelfde neer. Met de TGV win ik
een uur, maar ik weet niet of ik
er iets aan heb. De aanleg is zo
vertraagd. Het is de vraag of ik
dit werk nog doe, als de fijn he
lemaal klaar is."
Uit wat voor gezin komt u?
„Mijn ouders waren maatschap
pelijk zeer betrokken en dat
werd op ons overgebracht.
Moeder had verschillende be
stuursfuncties en zat in de
Utrechtse gemeenteraad voor
de PvdA. Vader was voorzitter
van de EHBO-afdeling Utrecht.
Hij werkte op het hoofdkantoor
van de NS, hij leidde de afdeling
centrale codering, de voorloper
van de computerafdeling. Hij
was technicus, ooit begonnen
als machinist. Zijn vader was
ook machinist en zijn broer zat
bij het seinwezen van de NS.
Heeft het spoor in uw jeugd een
grote rol gespeeld?
„We zaten voortdurend in de
trein, het was ons tweede on
derkomen. Door het werk van
mijn vader konden we gratis rei
zen door heel Europa, eerste
klas. We maakten uitstapjes
naar de familie en later gingen
we met vakantie naar het bui
tenland. Onze eerste grote reis
was in 1957 naar de Ardèche,
waar ze toen nog nooit een Ne
derlander hadden gezien. Met
een stoomtrein in de nacht van
Parijs naar het zuiden, dat was
een heel avontuur. Zo'n vakan
tie was in die tijd in Nederland
heel bijzonder."
U bent geen machinist gewor
den, maar u hebt later wel op de
trein gewerkt.
„Ik ben een halfjaar steward ge
weest op de Wagons-Lits, de
slaaptrein. Ik heb heel Europa
bereisd, Londen, Kopenhagen,
steden in Duitsland, en dat altijd
's nachts. Ja, ik moest wat. Ik
woonde in Parijs en had geen
cent. Ik schreef stukjes voor Ne
derlandse bladen en deed wat
voor jeugdprogramma's op de
radio, maar dat leverde niet veel
op. Die eerste jaren in Frankrijk
waren moeilijk. Mijn vriendin,
later mijn vrouw, heeft mij in
het begin onderhouden."
Hoe is die liefde voor Frankrijk
ontstaan?
„Frankrijk was in die jaren het
land waar het allemaal gebeur
de. Parijs, met z'n chansons,
jazz, mode en film, was een
droomwereld. In 1966 kwam ik
aan, het waren de nadagen van
de Franse glorie, Engeland
kwam op met de Beatles en de
minirok. In Parijs was het vrij
snel afgelopen, maar toen kwa
men nog wel de beroemde mei
dagen van 1968, de opstand van
mijn generatie, zal ik maar zeg
gen. Dat heb ik allemaal van
dichtbij meegemaakt en ik heb
ervan genoten."
„Die zware ideologie, daar had
ik weinig mee. Ik heb veel dis
cussies gehad met trotskisten,
leninisten en marxisten, maar ze
konden mij niet overtuigen, ik
hield mijn achterdocht. Bij de
revolutionaire retoriek haakte ik
af. Maar het generatieconflict
raakte mij wel, het afrekenen
met het burgerlijke, conformisti
sche en paternalistische."
„Daarna ben ik politieke weten
schappen gaan studeren in Pa
rijs. Die revolutionairen waren
wel heel slim en ik vond dat ik
me moest laten bijscholen."
In uw theatervoorstelling zitten
een paar ontboezemingen
over uw moeder.
„Ik had een hele goede
band met mijn moeder.
Toen ik een scholier van
16,17 jaar was, maakte ik
mijn eerste stukjes voor
de krant. Ik kon nog niet
typen en zij tikte mijn
stukjes uit. En ze maak
te er op- en aanmer
kingen bij. Heel lang
heb ik haar mijn stuk
ken laten lezen. Mijn
moeder regelde ook
een baantje bij Het
Vrije Volk via de
stadsredactiechef,
die al-
bij de raadsvergaderingen zat."
„Ik heb snel geleerd zelf te tik
ken, bij Het Vrije Volk zat ik te
rammen op die oude Duitse ty
pemachines. In het computer
tijdperk doe ik dat nog steeds.
Op de Journaal-redactie zeggen
ze: We horen het alweer, Freriks
is binnen.' Dan zeg ik: 'Een goed
stuk moet er stevig ingemept
worden.' Henny Stoel en ik
doen om de week de presentatie
en we gebruiken dezelfde com
puter. Zij stopt aan het eind van
de week altijd haar toetsenbord
in een la. Bang dat ik het in el
kaar ram."
U vertelt op het podium ook over
de dood van uw moeder.
„Ze is anderhalfjaar geleden
overleden, 89 is ze geworden. Ik
belde haar elke dag, meestal 's
ochtends. Niet uit een soort ver
plichting, al had ik er wel eens
spijt van als er weer een lang
verhaal kwam vol details over de
partij of over het bridgen. Het
was gewoon een vast gegeven,
vooral na de dood van mijn va
der in 1993."
„Er is altijd veel contact geweest
met mijn ouders. Mijn vader
vond het leuk dingen voor mij
te doen. Ik stuurde uit Pa
rijs wel eens bandjes die
voor de NOS bestemd
waren. Maar die
zond ik naar hem
en dan ging hij
als koerier
naar de
studio.
Daar
ken
den
ze
hem wel, hij kreeg een kopje
koffie geserveerd en babbelde
wat."
Mist u uw moeder als de persoon
die op afstand meekijkt bij wat u
doet?
„Ik mis vooral de telefoonge
sprekken. Dat is iets heel geks.
Als ik weer terug ben in Amster
dam, denk ik: eerst even moeder
bellen. En dat kan niet meer. Op
ons vakantieadres heb ik het
zelfde: we komen binnen, ope
nen de luiken en dan wil ik naar
de telefoon. Dan heb ik een mo
ment van verwarring. Het slijt
natuurlijk wel. Maar bij het wak
ker worden moet ik nog regel
matig wennen aan het idee dat
ik niet hoef te bellen en dan voel
ik even een leegte."
„De relatie met mijn moeder
ging dieper dan die met mijn
vader. Mijn moeder was altijd
bang dat wij als kinderen elkaar
na haar dood uit het oog zou
den verliezen. Ze heeft het er bij
ons ingestampt, stuk voor stuk.
En we houden ons keurig aan
haar wens, er is goed contact."
Er zitten nog een paar dramati
sche fragmenten in uw voorstel
ling. Bijvoorbeeld over uw broer
die in 1945 omkwam tijdens de
bevrijding. Hij logeerde bij zijn
grootouders in Groningen. Zijn
dat moeilijke momenten?
„Het kost me niet meer moeite
dan de rest van de voorstelling.
Maar juist in die onderdelen
moet de toon goed zijn, niet te
dramatisch, alleen al uit respect.
Het zou verschrikkelijk zijn als ik
op die ogenblikken zou gaan
schmieren."
„De voorstelling gaat over het
verglijden van de tijd, het opha
len van herinneringen, het idea
liseren wellicht. Met de nodige
zelfspot. Dingen die ik destijds
heel serieus nam, klinken nu
grappig. Het gaat om hele
herkenbare zaken en
daar hoort de
dood ook bij.
Ik geef
de
