De Zijl/LGB is
ijn dip te boven
SPORT
zaterdag 28 SEPTEMBER 2002
SI
5".
Ik ga later ook de economische
denk ik. Maar ik wil geen les
iven. Dat lijkt me niks. Ik leg ook
it makkelijk contact,
y wil ook absoluut niet de kant van
op. Ik ben ook graag alleen aan
rk, maar ik vind het ook leuk om
iepje te trainen en zo op een ho-
:au te brengen.
We zijn allebei vrij rustig en we
ibei gek van sport, daar besteden
veel tijd aan. En ik denk dat we
il serieus zijn, ook met onze
loen veel samen op sportgebied,
nbiken en wandelen in de ber
il Op vakantie doen we dat soort
is zijn we samen naar Ajax ge
leimuiden - Vader Ed van den Berg was al trainer van zijn zoon Steven, maar dit sei
zoen tafeltennissen ze ook samen in een team, Docos i. Twee keer was Ed van den
Berg (56) kampioen van Nederland met Scylla, drie keer haalde hij op het NK de halve
finale van het enkelspel. Steven (17) werd met een jeugdteam van zijn vorige club
Scylla Nederlands Kampioen. Hij zit in 5 havo op het Ashram College in Alphen aan
den Rijn. Zijn vader is leraar management en organisatie aan het Huygens Lyceum in
Voorburg. De familie Van den Berg woont in Leimuiden.
weest.
Steven: Het is soms wel lastig om din
gen samen te doen omdat hij zoveel
training geeft.
Ed: Qua tafeltennis lijken we totaal niet
op elkaar. Ik speel een achterhaald spel.
Ik ben de enige verdediger die nog met
gewoon materiaal speelt. Het spel is zo
snel geworden, er wordt gelijmd en ge
plakt-
Steven: Zijn spel kan hij nu niet meer
veranderen. Ik speel gewoon aanval
lend. Mijn voetenwerk kan nog verbete
ren, en ook mentaal kan ik nog beter
worden. Ik ben erachter gekomen dat
het belangrijk is dat je het allemaal goed
op een rijtje hebt.
Ed: In de eerste wedstrijd merkte ik al
dat ik het heel belangrijk vindt dat hij
wint. Eigenlijk ben je dan zo bezig met
de partij van je eigen kind, dat je zelf
minder geconcentreerd staat te spelen.
Het geeft zo'n ontlading als hij gewon
nen heeft en dan kost het weer moeite
om jezelf op te laden.
Steven: Hij is voor mij gewoon een
teamgenoot, en ik kan goed met hem
overweg.
Ed: Wij hadden wat mensen van buiten
af en die gingen weg omdat we degra
deerden. Ik zei: vind je het heel erg om
met je vader te spelen.
Steven: Ik vond het niet erg.
Ed: Het is heel leuk om samen te spelen.
Met spelers van buitenaf bouw je geen
band op. De mensen leven nu ook meer
mee, die zien ons echt als spelers van
Docos.
Tekst: Janet van Dijk
Foto: Taco van der Eb
Voetballers
zijn gewend
aan handje
contantje
Its)
erk:
heb
jree Leidse waterpolovereniging staat weer op de rails
daarna Niels Joor, Rob Dubbeldeman en Ron Ligt-
voet. Dat liep allemaal mooi in elkaar over. Maar op
een gegeven moment willen spelers wel eens kampi
oen van Nederland worden. En dan gaan ze weg.
Daarbij hielp het niet dat er steeds wisselende men
sen waren die de kar trokken. We hadden wel goede
trainers, maar die besteedden alleen aandacht aan
het eerste team."
Het was voor de club een teken om veranderingen
door te voeren. Oudgedienden namen De Zijl bij kop
en kont. „Er zijn meer verenigingen geweest die om
laag gevallen zijn. Nog veel verder zelfs. Het was zaak
om ons goed te handhaven in de eerste klasse. Gelei
delijk aan moesten we stapjes vooruit doen. De Zijl
heeft de boel bij elkaar geraapt met een besef van: er
moet iets gebeuren", zegt Van der Moolen. Uitten-
hout: „Met Jacob Spijker hebben we nu al vijfjaar een
trainer die ook naar de breedte kijkt. Dus ook naar
het tweede en het derde en de aspiranten. De juiste
mensen zitten op de juiste plek. We hebben daar na
drukkelijk naar gezocht. Soms lukt dat niet. Daar
moet je eerlijk in zijn. Maar iemand in een bestuurs
functie of technische functie zit daar wel voor de lan
ge termijn."
Jeugdopleiding
De juiste mensen op de juiste plek. Het is een terug
kerend thema. Otto Kolling bleek de juiste man om
de jeugd weer op het goede spoor te krijgen. De hui
dige trainer van de vrouwen van LZ bemoeide zich
ruim zes jaar intensief met de jeugdopleiding. Geen
makkelijke opdracht in tijden, waarin de jeugd aan zo
veel verleidingen naast het waterpolo blootgesteld
wordt. „Dan wordt het een kwestie van leuke trainin
gen geven en de jongens zo gek proberen te krijgen
dat ze ervoor willen gaan. Om de top te bereiken zijn
zo- en zoveel trainingen nodig", aldus Kolling, die
trots kan bogen op het feit dat De Zijl/LGB zes jeugd-
internationals telt. „Ze moeten het gevoel hebben dat
er naar hen omgekeken wordt. Om de twee jaar ging
ik met een jeugploeg naar het buitenland. Daar ma
ken ze dingen mee, waar ze het tien jaar later nog
over hebben. Als je een goed cultuurtje kweekt, kan je
ze behouden. Ouders pikken dat ook op. Ze leren de
vereniging kennen en rollen zo in commissies."
„Een goed en stevig verenigingsleven. Daar steunt De
Zijl op", zegt Rob Schouten. De oud-bondscoach, die
met het Nederlands team nipt de Olympische Spelen
van Barcelona 1992 misliep, noemt zich bagatellise
rend een van de stille krachten binnen de club. „Mijn
rol is marginaal. Ik help bij de aspiranten en bewaak
de boel een beetje om de doorstroming te verzorgen.
Er is nu een goede basis om door te gaan en de ko
mende vijf a zes jaar een rol te spelen. Er is nu een
aardige groep en het zal niet meevallen voor de jeugd
om zich in de selectie te spelen. Juist de spelers die
niet gelijk doorstromen moet je dus goed opvangen
en ervoor zorgen dat er altijd een trainer klaar staat."
Het succesvolste team van De Zijl/LGB ooit, hier gefotografeerd nadat het zich in Savona heeft geplaatst voor de halve finale van de Europa Cup II in 1983. Achterste rij:
Marc van Belkum, Stan van Belkum, Martin Vreeburg, Johan Uittenhout, Alex van Belkum, Jan-Jaap Koorevaar, Albert Spijker, John van den Bosch, Arno van Winkel, Ja
cob Spijker en bestuurslid Corrie van der Meij. Voorste rij: Theo Uittenhout, Henk Harteveld, trainer/coach Rob Schouten, Henk Harteveld sr., Ruud Plouvier en Edwin Re-
degeld. Foto: Archief De Zijl/LGB
Hoewel de overtuiging heerst dat zelf opgeleide spe
lers niet zo snel zullen vertrekken, is de verleiding
groot voor spelers die net naast de boot vallen. Buur
man LZ speelt in de hoofdklasse en Vivax uit Oegst-
geest komt een klasse lager uit. De vriendschapsban
den zijn de laatste jaren stevig aangehaald, onder het
motto: samen kunnen we meer. „Leiden is een van
de succesvolste regio's", zegt Mariska van Beukering,
sedert drie jaar voorzitter van de waterpolocommis-
sie. „Maar er is te weinig 'badwater' en daarom zijn
we met regiotrainingen begonnen. Ook DKD uit Lei
derdorp is daarbij betrokken." Vorig jaar trainden De
Zijl en Vivax op maandagavond samen. Resultaat was
dat Vivax achter de kampioen op de tweede plaats
eindigde en in de promotie/degradatiewedstrijden te
gen Brandenburg net tekort kwam. Vivax-speler Koen
Plasmeijer, een van de grootste talenten van Neder
land, kon naar bijna elke club maar koos voor de ge
borgenheid van De Zijl.
De dwarsverbanden die tussen LZ (ex-Vivax-trainer
Michel van der Zeeuw leidt dit jaar daar de selectie),
De Zijl en Vivax steeds sterker worden, voeden de ge
dachte om in Leiden één topteam te maken. „Wij
hebben toppers en zij hebben toppers", stelt Van
Beukering. „Dus zitten we in eikaars vaarwater. Ik wil
niet angstvallig over een fusie praten, maar voorheen
bleven die gesprekken over samenwerking beperkt tot
bestuursniveau en nu groeit het besef ook bij de le
den. De verenigingen kunnen autonoom blijven,
maar we kunnen daarboven wel een topteam bou
wen in de vorm van een startgemeenschap. Ik kan het
niet genoeg roepen: 1 1 3."
AZC
En meer zijn dan de som der delen is noodzakelijk,
want even verderop speelt landskampioen AZC, dat
op eenzame hoogte staat. In het nabije verleden ver
trokken LZ-ers Niels Zuidweg, Bob Brebde en Tjerk
Cramer naar Alphen aan den Rijn. De vorig seizoen
bij De Zijl teruggekeerde Niels Joor kwam ook vijf jaar
voor AZC uit Van Beukering:Als we zo doorgaan lei
den we spelers op voor AZC. Dat kan niet de bedoe
ling zijn. Ik voorspel dan ook dat we binnen vijf jaar
een andere poloregio hebben. In oktober hebben we
de eerste vergadering met LZ. De mogelijkheden wor
den onderzocht, ook door de bond."
Tot die tijd moet De Zijl/LGB het zelf doen. „De pro
motie kwam precies op het juiste moment", zegt
voorzitter Van der Moolen. „Voor het proces en de
aantrekkingskracht was het noodzakelijk. Nu is het
zaak een stabiele hoofdklasser te worden."
Plouvier ziet dat wel zitten. De man die met ruzie ver
trok, maar onlangs werd teruggevraagd als jeugdcoör-
dinator, ziet met een glimlach hoe zijn oude vereni
ging er weer bovenop gekrabbeld is. „Voor mij was
het iets te vroeg om al terug te keren. Bovendien was
ik al in onderhandeling met Brandenburg. Maar ze
doen het slim en dat heb ik ook gezegd. Ik heb er be
wondering en respect voor. Op waterpologebied be
wandelen ze de goede weg, willen ze ooit meer mee
tellen in Nederland. Het is geen toeval dat ze zes
jeugdintemationals hebben. Er is eenduidigheid in de
poloafdeling en de voorzitter heeft daar een goede in
vloed op", aldus Plouvier.
Rest de vraag wat De Zijl/LGB moet doen om fouten
uit het verleden te voorkomen. Plouvier: „Er loopt bij
elkaar 130 jaar hoofdklasse-ervaring rond. Met deze
mensen aan het roer krijgt De Zijl niet eens de kans
om fouten te maken."
Ter Leede staat op springen.
De spelers van het eerste elf
tal willen meergeld zien, maar
de belastingdienst ook. Dat de
Sassenheimers vanmiddag met
hetZeeuws-Vlaamse Hoek de
koppositie in de hoofdklasse A
betivisten, mag een wonder he
ten. Op het veld lijkt er niets
aan de hand, maar in de kanti
ne en in het clubhuis is het
hommeles. Alle bestuursleden
zijn er vandoor en ze schijnen
een belastingschuld van meer
dan een ton oud-Hollandse gul
dens te hebben achtergelaten.
Lekker zootje.
De jaren dat de fiscus zich door
voetbalclubs eenvoudig op het
verkeerde been liet zetten, zijn
voorbij. Vandaar dat er tegen
woordig niet alleen zwart, maar
ook wit wordt betaald. Om te
voorkomen dat de fiscale recher
che in de boeken komt neuzen,
werken topamateurclubs sinds
kort met arbeidsovereenkom
sten. Maar voetballers hebben er
geen boodschap aan dat pen
ningmeesters sociale premies
moeten betalen. Ze zijn gewend
aan handje contantje en willen
van bruto bedragen niets weten.
Als een knappe voetballer van,
laten we zeggen, Katwijk tegen
Ter Leede zegt: voor vijftiendui
zend euro per seizoen kom ik bij
jullie voetballen dan bedoelt hij
natuurlijk 15 mille netto. Maar
in Sassenheim ligt een naheffing
van een halve ton euro en die
hakt er zo in zo dat de spelers
tot hun verbijstering te horen
hebben gekregen dat hun netto
loon bij nader inzien toch bruto
is. En dat pikken die voetballers
niet. Bij Ter Leede zullen ze als
de bliksem de plaatselijke on
dernemers een paar centen uit
de zak moeten lullen, anders
dondert het hele bouwwerk van
succestrainer Arie Lagendijk nog
dit seizoen in elkaar.
Salarisperikelen in het ama
teurvoetbal, het is maargoed
dat het christelijke dagblad
Trouw dddr niet over hoeft te
berichten. Zoals ik hier vorige
week meldde, heeft Trouw het
zaterdagi'oetbal afgeschreven.
De krant die groot werd in een
tijd dat er nog om 's Heeren wil
(en niet voor de poen) op zater
dag werd gevoetbald, moet ern
stig bezuinigen. Om die reden
zijn Ter Leede en al die andere
verkapte semi-profclubs van de
sportpagina's geschoven.
Over Trouw en de verloochening
van het zaterdagi'oetbal werd ik
van de week gebeld door Ruud
Paauw. De gepensioneerde re
dactiebaas van het Leidsch Dag
blad heeft ze nog allemaal op
een rijtje en uitzijn fabelachtige
geheugen rolde een prachtige
anekdote uit de tijd dat de
Nieuwe Leidsche Courant nog
niet in Trouw was opgegaan. In
de protestantse concurrent van
het religieus ongebonden LD
werd elke zondagse sportactivi
teit doodgezwegen. Om in de
winter van 1964 toch melding te
kunnen maken van de olympi
sche triomf van Sjoukje Dijkstra
pleegde de Nieuwe Leidsche
schaamteloos geschiedverval
sing. Televisiekijkend Nederland
zag Dijkstra op zondag in Inns
bruck goud winnen, maar de
christelijke pers maakte daar
zaterdag van.
Paauw sprak daar destijds een
prominente redacteur van de
Nieuwe Leidsche op aan. Hij zei:
'Nu komen jullie in de proble
men, want in Katwijk pikken ze
dit niet.De aangesprokene ge
loofde daar niets van en merkte
triomfantelijk op: "We hebben
de Winterspelen van dag tot dag
gevolgd en dan kun je het groot
ste Nederlandse succes toch
moeilijk verdoezelen? In Kat
wijk gaan ze heus niet klagen,
want dan vallen ze door de
mand. Dan hebben ze immers
ti> gekeken en dat horen ze daar
op zondag helemaal niet te
doen.
Toen ik Paauw thuis aan de lijn
kreeg, had ik er net een speur
tocht door het archief van het
Leidsch Dagblad op zitten. Ver
geefs waren mijn vingers door
de kranten van 1969 gewan
deld, op zoek naar het verslag
van een wel heel merkwaardige
voetbalwedstrijd: het Neder
lands elftal tegen het Leidse
UVS. Omdat ik voor het voet
balmaandblad Johan de avon
turen van Nederlandse voetbal
lers in het Oostblok verzamel,
ontdekte ik dat Oranje in 1969,
voor de cruciale WK-kwalifica
tiewedstrijd tegen Polen, met
UVS moet hebben gespard. Op
gezag van bondscoach Georg
Kessler zouden de Leidse ama
teurs zich op het KNVB-centrum
in Zeist als Polen hebben uitge
dost (wit shirt, rode broek).
Daar wilde ik meer van weten,
maar in het Leidsch Dagblad
kon ik niks over dit mysterieuze
oefenpotje terugvinden. Dat ver
telde ik Ruud Paauw en die riep
meteen: 'Maar daar ben ik bij
geweest en ik kan me niet voor
stellen dat ik er niets ómr heb
geschreven. Ik zie diejmgens
van UVS na afloop nog zo zit
ten. Met verhitte koppen keken
ze stomverbaasd toe hoe de in
ternationals voor die trainings
wedstrijd werden uitbetaald.
Cruijffen zo kregen hun geld in
van die ouderwetse bruine enve
loppen.
Maar waaróm repeteerde het
Nederlands elftal uitgerekend
tegen UVS? Hoe Pools speelden
de Leidse aanvallers Leo Holl en
Gerard Désar en wat was de uit
slag. Ddt kon Paauw zich niet
herinneren. Ik moet en zal daar
achter komen. Wordt i>ervolgd
derhalve.
Jaap Visser
Reageren?
sportrcdaclie.ld@damiale.hdc.nl
ege
[iertjan van Geen
- 25 aar lang speelde De Zijl/LGB op het hoogste
poloniveau, totdat het onvermijdelijke gebeurde
club afzakte. Vijfjaar na de degradatie zijn de Lei-
irs weer terug in de hoofdklasse. Basis van de we-
standing is de continuïteit in bestuurlijk en tech-
opzicht. De Zijl/LGB is zijn dip te boven en vastbe-
binnen een paar jaar weer mee toe doen om de
iste plaatsen.
lemruchte vereniging, die het in 1983 zelfs tot de
finale van Europacup-II-toernooi schopte,
t een paar keer slikken toen de degradatie een
las. Ruzies, roddel en achterklap binnen en bui-
eei et water, hadden van het vlaggenschip een doel-
n d, Irijvend geheel gemaakt. De Zijl was De Zijl niet
„Het was een klotegeneratie", oordeelt voor-
Ier en trainer Ruud Plouvier hard. „De spe-
len maar wat en ze werden door niemand te-
Qde floten. Als ze niet kwamen trainen en er werd
en an gezegd, dreigden ze doodleuk om dan maar
n naai niet te komen."
1 2 'er> die dit jaar hoofdklasser Brandenburg onder
eej oede heeft, wil niet kwaadspreken. Daarvoor is
ijlhart te groot. Zelf maakte hij deel uit van de
in generatie met onder anderen de broertjes
Marc van Belkum. Hij keerde er in 1994 als
ee| r terug, toen de club al aan het afglijden was.
eÜrt was in zijn totaliteit al mis en daarom gevaarlijk
mim te stappen", zegt Plouvier nu daarover. Na
jchtpartij in de kantine van Brandenburg stapte
ssentijds, op. 'De Zijl is over twee jaar dood', zei
De stijds in een interview met deze krant. Maar
ging de club niet, in ieder geval werd ze niet be-
n'00^ voorspelde Plouvier de termijn waarop
jl de hoofdklasse zou verlaten, juist.
°P'nkeerbaar
joie
der Moolen, sinds drie jaar voorzitter,
kt van een onomkeerbaar proces. „Ik heb die
de niet echt meegemaakt, maar we zakten lang-
af van de top naar de middenmoot naar de on-
regionen. Er was altijd veel eigen kweek, maar
«t kwam erop." De Zijl zag zelfs stadgenoot LZ
altijd het kleine broertje, de club voorbij steken,
er Moolen denkt niet dat misplaatste arrogantie
ians bijgedragen aan het verval. Eerder verloor De
ntrekkingskracht. „Spelers uit de lagere regio-
ongi ivamen niet meer bij ons spelen. Ën toen de.ou-
he het genoeg vonden, werd het helemaal lastig."
j3 Uittenhout, eveneens oud-speler'Öi nu be-
,De jeugdopleiding vond geen aansluiting
top. Daar is het fout gegaan. Eerst had je de
ig met Albert en Jacob Spijker en mij. Daarna
e broers Van Belkum en Henk Harteveld en
RANDJE BUITENSPEL
