Van lorrenboer tot recyclaar
J
LEIDEN REGIO
sSnelle groei en achterblijvende motoriek
'beschaafde buurt'
::n beetje bezorgd
rtj:
ONDERZOEK
jlxaozuaciNO
HORA EST
woensdag 25 SEPTEMBER 2002
R3
res
jk wijst asielzoekerscentrum niet af
- Als de veiligheid ge-
jorgo blijft, hebben buurt-
lers geen bezwaar tegen
irgenomen veranderingen
opvang van asielzoekers in
iroord. Het Centraal or-
Opvang Asielzoekers
wil het huidige opvang-
inderzoekcentrum in de
1 nalige zusterflat aan de
'j jurgerweg ombouwen tot
jekeiscentrum. Gisteren
dit plan, dat nog moet
goedgekeurd door de
»k, besproken met de
r- *bu
verl ni
meK)i
enot
Cae;
lgeii,
eert
woi
C
pa
;e v
rc el
itape
hoe
isJie'
„M :h
3 root
.v< j|
:lez( t
hets1
/-kt
'toi
ft
8
Koos Kluivers neemt afscheid na halve eeuw inzamelen
gevolgen voor de buurt
leze verandering op voor
niet te hebben. Het aantal
oekers in de voormalige
rflat neemt mogelijk iets af,
1 de maximale bezetting van
insen blijft hetzelfde. Wel
het verloop in de flat min-
aangezien het verblijf
asielzoekerscentrum ge
ld genomen langer duurt
gebruikelijk is in een op-
entrum.
ngeveer dertig wijkbewo-
'ie op de informatiebijeen
waren afgekomen, rea-
en niet afwijzend. Wel eis-
van verantwoordelijk wet-
r Rabbae waarborgen
le veiligheid. Op de aan
leid van de politie in het
ïgcentrum is de afgelopen
flink gekort. En het einde
bezuiniging is nog niet
meldde de aanwezige
jent. De buurt wil daar
!e dupe van worden. Ook
de omwonenden de for-
ekuinigingen op het COA
,p inister Nawijn in het voor-
stelt. „Als Nawijn de be-
van het COA wegbezui-
de gemeente die taak
ken", stelde een wijkbe-
Ook drong een aantal
t izigen aan op betere be-
,e eving van de gemeente
t zij de uitnodiging voor
iformatiebijeenkomst pas
ag van tevoren onder ogen
in gekregen.
'gaand aan de bijeen-
had wethouder M. Rab-
ip het stadshuis geïnfor-
naar de wijk die hem die
te wachten stond. Een
Sol
ieral
t m#ag«
ht,
Z( noet c
kritische maar beschaafde
buurt, luidde het antwoord. En
die reputatie maakten de buurt
bewoners gisteravond tijdens de
informatieavond over de toe
komst van Nieuweroord tot op
luchting van de wethouder
waar.
Het COA kreeg zelfs compli
menten van een aantal buurtbe
woners. „Onze lange waslijst
met ernstige klachten is in het
afgelopen jaar gereduceerd tot
een klein lijstje met irritaties",
meldde R. Stam van het wijkco-
mité van de Vogelwijk. Vorige
zomer was de maat vol in de
aan Nieuweroord grenzende
woonwijk. De bewoners protes
teerden bij het COA over de toe
genomen geluidsoverlast, onvei
ligheid en vervuiling in de buurt.
Die pakte de klachten voortva
rend op, meent Stam. De ge
luidsoverlast is teruggebracht
door middel van een verbod op
openstaande schuifdeuren. De
veiligheid verbeterde door de
plaatsing van camera's en hek
ken. En van vervuiling in de
buurt is nauwelijks meer sprake.
De overlast hing nauw samen
met problemen In de opvang
van alleenstaande minderjarige
asielzoekers (ama's). Een aantal
meisjes werd seksueel mis
bruikt, geslagen en geïntimi
deerd in en rondom het op
vangcentrum. Om deze mis
standen tegen te gaan werd het
aantal ama's teruggebracht en
werd de verdieping tussen de
volwassen afdelingen en de eta
ges van de ama's leeggeruimd
om als buffer te dienen.
In het afgelopen jaar is het aan
tal minderjarigen dat in Neder
land asiel aanvraagt, fors afge
nomen. Van de negentig bed
den die Nieuweroord voor deze
groep heeft, zijn er momenteel
slechts dertien bezet. Dit aantal
speciaal voor jongeren bestem
de opvangplaatsen blijft voorlo
pig overigens ongewijzigd. Dit
voorjaar leek het erop dat de
ama-afdeling in Nieuwerood
zou worden opgeheven als ge
volg van veranderd rijksbeleid.
Maar dit is voorlopig nog niet
aan de orde, meldde locatieco-
ordinator G. Pedroli.
door Marijn Kramp
leiden - Hij scharrelt wat tussen
zijn verzameling oude spullen die
op de tussenverdieping in de hal
met oud metaal op het Waardei-
land staat uitgestald. Emaillen
Leidse straatnaamborden, antie
ke kassa's, weegschalen, deur
knoppen, gewichten, Solexen en
zelfs een Vespa scooter, vallen op
in de enorme verzameling die
Koos Kluivers in de afgelopen vijf
tig jaar aanlegde. Een liefhebberij
die hij onderhoudt naast de veel
grootschaliger inzameling die hij
dagelijks als directeur van Klui
vers Recycling voor zijn rekening
neemt. Aan dat laatste komt vrij
dag een einde. Hij sluit een halve
eeuw recyclen af door het bedrijf
over te dragen aan zijn zoons.
Natuurlijk zal hij na die dag nog
wel eens te zien zijn tussen de
containers met zink, lood, staal
en koper op het terrein aan Ad
miraal Helfrichweg op het
Waardeiland. Hij woont tenslot
te boven de zaak en zijn zonen
zullen ongetwijfeld af en toe een
handje extra nodig hebben of
een advies over het een of an
der. Maar veel tijd zal ook op
gaan aan zijn verzameling op de
tussenverdieping. Waar een
groot deel van het antiek nog
ügt te wachten op restauratie.
Koos zal zich na zijn pensioen
geen moment vervelen. Buiten
wacht ook nog een oldtimer op
zijn twee rechterhanden en hij
heeft nog wat onroerend goed
dat onderhouden moei. worden.
Hij had het eigenlijk nooit ge
wild, vertelt hij. Zijn zonen in de
zaak. Niet omdat het geen mooi
vak is, want dat is het wel. Maar
omdat hij zelf nooit de kans
heeft gekregen om door te leren.
„Op mijn twaalfde zei mijn va
der al dat ik thuis moest blijven
omdat hij een hoop werk in de
sloop had." Zijn kinderen, zo
nam hij zich voor, zou het an
ders vergaan. Zij moesten verder
kunnen leren. „En eenmaal af
gestudeerd, dacht ik, zouden ze
nooit in dit bedrijf terechtko
men." Het liep anders. „Hij wil
de nooit leren", wijst hij op
Hans die buiten aan het werk is.
Dat het milieu de lorrenboeren zo in de kaart zou gaan spelen heeft Koos Kluivers nooit voorzien. Foto: Henk Bouwman
„Met moeite hebben we hem op
een technische school gekregen.
Hij is ook zo handig, als kind al.
En altijd bezig. Die jongen is
goud waard." Zijn zus en twee
broers gingen wel naar het ho
ger onderwijs of de universiteit
en kwamen terecht in de jour
nalistiek, de marketing en de ac
countancy. De registeraccoun
tant is echter op zijn schreden
terug gekeerd. „Ik heb het ge
probeerd", grinnikt Frank, de
jongste van de vier. „Bij KPMG.
Maar dat was het toch niet voor
mij."
„Na vier jaar KPMG stond hij in
eens voor mijn neus. Pa, zei hij,
ik heb mijn baan opgezegd en ik
ga samen met Hans het bedrijf
overnemen. Tja, dan sta je wel
even met je mond vol tanden."
In de jaren daarna had, tot groot
plezier van pa, de overname
stukje bij beetje plaats. „Door de
jongens is het bedrijf zo groot
geworden. Zij hadden andere
ideeën dan ik en wilden groter.
Van mij hoefde dat niet zo no
dig."
Het bedrijf heeft tegenwoordig
zo'n duizend containers uit
staan in de Randstad. Twaalf
vrachtwagens pendelen tussen
de standplaatsen en de loodsen
van Kluivers op het Waardeiland
en de Baanderij. Met twintig
werknemers in totaal wordt zo'n
1100 ton materiaal per week
verwerkt.
In Kluivers' beginjaren was dat
slechts 30 a 40 ton. Koos begon
zijn loopbaan op zijn vijftiende
bij de gebroeders Palm in de
Janvossensteeg. Toen die uit el
kaar gingen bleef Koos bij een
van de broers werken en begon
hij in de vrije uren voor zichzelf.
Een paar jaar later kon hij de
zaak van Palm overnemen. Een
handel in papier, glas, metaal,
plastic en lompen. Met lompen
of lorren is hij gestopt. Dat is te
specialistisch, dat doe je er niet
zomaar een beetje bij. De rest is
gebleven en vooral de oud-pa
pierhandel zet wekelijks vele ki
lo's om.
De papiertak van Kluivers is on
dergebracht in een enorme
loods aan de andere kant van de
Zijl, op het Leiderdorpse bedrij
venterrein de Baanderij. Een
enorme versnipperaar en dito
papierpers vervormen de ton
nen papier die dagelijks worden
aangevoerd, tot overzichtelijke
grote balen. „Die worden ver
volgens aan diverse papierfa
brieken geleverd, onder andere
in China."
Het is een wisselvallige handel.
De prijs voor een kilo papier
fluctueert sterk en datzelfde gaat
op voor de metalen. „Je kunt er
wel eens naast zitten. Dat je te
lang wacht met verkopen en
verliest. Of juist wint. Dat is ook
het leuke aan de handel, hè. Het
blijft spannend." Van Koos Klui
vers zul je geen ingewikkelde
verhalen en theorieën oVér zijn
succesvolle loopbaan hojqen.
Welnee, hij heeft het vak simpel
weg van jongs af aan afgekeken
en nagedaan. En dat zijn handel
zo'n vlucht zou nemen, het mi
lieu de sector zo in de kaart zou
spelen, heeft hij nooit voorzien.
Kluivers' verklaring voor het
bloeiende bedrijf dat hij achter
laat is veel pragmatischer. Hij
heeft het te danken aan een ge
weldige vrouw die altijd achter
hem stond en stevig meehielp
en aan een halve eeuw lang
werkplezier. „Want ik ben het
altijd als mijn hobby blijven
zien. Elke dag weer van 's och
tends vroeg tot 's avonds laat."
op
kleit
wsgierigheid is de belang-
e drijfveer voor de weten-
e 1. De rubriek In Onderzoek
^een greep uit de vele on-
11 erpen waar Leidse onder-
^Ws zich in hebben verdiept.
r e!laag: analiste Hermine van
uJenvoorde.
nog maar 21 jaar oud en
haar eerste prijs al bin-
■dig-
DOOR THUS 1ASK1
Katwijkse analiste oogst lof met studie naar Sotos-syndroom
iDe Katwijkse Hermine van
'envoorde won begin deze
01 ld de Hogeschool Leiden
(een cheque ter waarde
i j (50 euro) met haar onder-
naar het zogeheten Sotos
room. De voormalig stu-
e Biologie en Medisch on-
>ek van de Hogeschool
inmiddels een eenjarig
act bij de universiteit op
P let winnende werkstuk
rerzoek naar de etiologie
a iet Sotos Syndroom' werd
a izen om de 'creativiteit en
:s n ïaliteit waarmee Van Duy-
ie, a Dorde nieuwe informatie
n 3 ar eigen onderzoeksgege-
e integreerde'.
ez5otos syndroom is een
ame aandoening waarmee
veer vijf kinderen per jaar
ren worden. Deze ziekte
oornamelijk aan het uiter-
je orden vastgesteld. Perso-
0 0 net het syndroom ken-
naa en zich door een karakte-
s a k gezicht (wijd uiteen-
de ogen), overgroei van le-
jiten en een vooruitlopen-
r la3eletleeftijd. De Sotos pati-
1 s'11 zijn over het algemeen
>n elijk onderontwückeld.
)uyvenvoorde kwam via
1 Telting (voormalig do-
jj. lan het Hoger Laboratori-
mderwijs) in aanraking
iet onderwerp. „Mijn be-
N Ister (Lonneke de Boer,
e irarts in opleiding) was al
llrl met een onderzoek naar
1S Tidroom. Het onderwerp
ewot me zo aan dat ik besloot
r mijn afstudeerstage aan
pen."
inloop naar haar onder-
Verliep vrijwel zonder pro-
len. Van Duyvenvoorde las
ders reageerden positief, en vol
gens Van Duyvenvoorde niet
zonder reden.Als ouder zie je
dat er iets met je kind aan de
hand is. Een exacte diagnose
neemt een hoop onzekerheid
weg. Er wordt een keer duidelijk
gezegd wat er met hun kinde
ren aan de hand is."
De kinderen werden ingedeeld
op IQ en uiterlijk. Er werd be
sloten om alleen de kinderen
met duidelijke uiterlijke ken
merken te onderzoeken, de zo
genaamde typische patiënten.
Tijdens het onderzoek werd be
keken wat het effect van het
groeihormoon IGF1 was op de
huidcellen. Het is namelijk het
IGF1-systeem dat de groei in de
baarmoeder en na de geboorte
regelt. Van Duyvenvoorde ver
wachtte dat de Sotos-cellen,
aangespoord door IGF1, nog
harder zouden groeien dan zij
normaal gesproken toch al
doen. Geheel tegen de ver
wachting in waren de Sotoscel-
len echter minder gevoelig voor
IGF1 dan de (gezonde) contro
lecellen. „Bij mensen met het
syndroom van Sotos treedt de
puberteit vaak eerder in, waar
door de skeletgroei eerder op
houdt. Vergeleken met leeftijd
genoten wordt alles weer gelijk
getrokken."
Van Duyvenvoorde gaat zich nu
exclusief aan de studie van het
syndroom wijden. Zij gaat het
komende jaar proberen om het
gendefect dat het syndroom
veroorzaakt te achterhalen.
Vooralsnog gaat Van Duyven
voorde ervan uit dat de ziekte
ontstaat als gevolg van een
spontane mutatie (een sponta
ne fout in de genen). Van Duy-
envoorde wil er het komende
jaar achterkomen welk gen pre
cies muteert.
Van Duyvenvoorde beseft dat
door de spontane mutatie het
syndroom niet te genezen of te
voorkomen is. Toch blijft ze po
sitief over de toekomst. „Via
onderzoek van het ongeboren
kind in de baarmoeder kunnen
we een tijdige diagnose stellen.
We krijgen zodoende meer in
zicht in de groei."
Het werkstuk van Van Duyven
voorde wordt wellicht door
haar begeleiders gepubliceerd.
Als analiste, zoals Van Duyven
voorde zichzelf noemt, wil ze
eerst kijken wat ze kan voordat
ze verdere carrièreplannen
maakt. Biologie studeren aan
de universiteit is een mogelijk
heid. Het onderzoek geeft op
dit moment genoeg uitdaging.
„De lab- en praktijkervaring die
ik nu opdoe, draagt meer bij
aan mijn kennis dan welke stu
die ook."
Hermine van Duyvenvoorde. Foto: Henk Bouwman
Opmerkelijke stellingen toegelicht
veel aan het onderwerp gerela
teerde artikelen en dacht na
over de testen die ze ging uit
voeren. „Het was erg belangrijk
om heel veel te overleggen met
de mensen die al met het on
derzoek bezig waren. Zonder
hun hulp had ik het niet kun
nen doen." Het onderzoek,
waarvoor bij de patiënten huid
cellen afgenomen werden, werd
vooral toegespitst op de eerste
vier levensjaren. „De ontwikke
ling verloopt anders dan bij
normale kinderen. Sotos-kinde-
ren groeien erg snel, maar hun
motoriek blijft achter", aldus
Van Duyvenvoorde.
Via de afdeling kindergenees
kunde van de universiteit kwam
De Boer aan de namen van kin
deren met het syndroom van
Sotos. Vervolgens vroeg ze de
ouders of zij hun kinderen be
schikbaar wilden stellen voor
het onderzoek. De meeste ou-
De mededeling van de arts
aan de patiënt 'dat kan ik me
voorstellen', is niet functio
neel en bijna nooit waar. Dit
is daarom een voorbeeld van
onprofessioneel gedrag.
Stelling 8 uit het proefschrift
'Risk Factors for non-melano
ma skin cancer' van Maarten
Bastiaens, Faculteit der Ge
neeskunde.
„Een patiënt die bij een arts op
bezoek gaat, wil maar één ding
en dat is dat de arts het pro
bleem oplost. De mededeling
van de arts dat hij het zich voor
kan stellen, wordt gebruikt om
de patiënt gerust te stellen. Het
heeft geen nut, is vaak niet
waar, en niemand schiet er iets
mee op. Een patiënt wil van
zijn probleem af, en de uitspra
ken van de arts leveren daar
geen bijdrage aan."
uit de
Leidsch Dagblad /1RCII IE VE IV
ANNO 1902
Donderdag 25 September
DE STUDENTEN ZIJN ER WEER! - De opstootjes
der laatste avonden voor de sociëteit 'Minerva'- werk
van opgeschoten jongens in hoofdzaak - mogen we
niet stellen op rekening der burgerij. Zulke manifes-
tatiën zijn, hoewel te betreuren, vooral wanneer een
van Minerva's zonen -0 schande! - mishandeld
wordt, toch maar tijdelijk. Laten de studenten er
eens weinig en de politie er heel veel aandacht aan
schenken, dan is het spoedig uit.
De Leidsche burgerij kan in onze dagen meer pog
dan vroeger hechten aan den tintelende levenslust
van de studeerende jongelingschap, die, als ze niet
nederzit aan Minerva's voeten, uitspatten doej de
dartele jonkheid. Wij vinden het saai en doodsch irr
de stad als de zomervacantie de jongemannen en -
dank ook al weder den nieuwe tijd - de jonge vrou
wen der academie uiteen strooit naar alle vier de
windstreken, waar zij voor een poos gedoemd zijn op
te gaan in de gewone menschenmassa.
ANNO 1977
LEIDEN-Op het
Schuttersveld
werd een sym
bolische eerste
'ledereen wil
wonen'. Met de
ze actie wil het
comité de aan
dacht vestigen
op de woning
nood onder al
leenstaanden en
twee-persoons
huishoudens in
Leiden, die vol
gens het comité
'alarmerende
vormen' heeft
aangenomen.
Foto: Archief
Leidsch Dagblad
Zaterdag 24 september
OEGSTGEEST- "Wat moet ik met die ouwe rot
zooi", waren de woorden van de heer Overdevest
toen hij voor de eerste keer met het voormalige pa
tronaatsgebouw 'Willibrord' geconfronteerd werd.
Dat was in oktober 1976. Wie de officiële opening
bijwoonde van 'Camphuys' zal verbaasd zijn geweest
over de metamorfose die de heer Overdevest in één
jaar tot stand heeft weten te brengen.
"En dat alles op eigen initiatief en zonder subsidie",
zoals één der leden van de beheerscommissie op
merkte. De gemeente heeft slechts gezorgd dat de
nodige vergunningen er kwamen. Kosten noch moei
te zijn gespaard om het oude parochiehuis te veran
deren in een modern uitgaanscentrum. De buiten
kant van't gebouw heeft men gelaten zoals het was,
maar binnen is alles vernieuwd. Toch heerst er nog
een 'ouderwetsig' sfeertje.
Wethouder Thorn herinnerde in zijn openingsspeech
aan de tijden van weleer, toen pater Henri ibGreeve
'hier een éénmansshow ten beste gaf'. "DatRoomse
tintje is er nu af. De relatie met het kerkbestuur -
mijn huisbaas - bestaat hieruit dat de kerk het ge
bruik van één der zalen heeft geclaimd".
De zondagmiddagen in het 'Camphuys' zijn gereser
veerd voor de jeugd. Die kan er dan terecht in een
discotheek. Daarnaast zijn diverse verenigingen van
plan allerlei terugkerende evenementen te houden
in het nieuwe gebouw. Er is ook gelegenheid tot ex
poseren. Verder is er een grote theaterzaal met 300
zitplaatsen en diverse kleine zaaltjes die geschikt
zijn voor familiefeesten en vergaderingen.
De heer Overdevest zegt zo het een en ander van
plan te zijn. Bijvoorbeeld éénmaal per maand een
jazz-avond. De komende dagen heeft het 'Camp
huys' al een programma gereed: vanavond AVRO's
Toppop drive-in-show en morgen Pipo de clown en
Mamma Lou.
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien
.bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer 57055 t.n.v. Dugbluduitgeverij
onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d-d. (datum van plaatsing) of door contante betnllng aan de balie van het
ljgtdeft
plaatsing 2,50 (voor
Dainiate b.v. Postbus 507,2003 PA lloaricm,
loor contante bctnling aan dc baf
Leidsch Dagblad, Roosevdtstraat 82 te Lelden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.
