LEIDE
Ergernis over
te eenzijdige
bouw bij A4
1%
m
HBïg
Lekker wroeten tussen de vieze beesten
De Stemming
REGIO
Ide stellingI
Verplicht 'creatief boekhouden'
met twintig mille subsidiegeld
Jfatte
Haniël
Vr jwfll.ge s doen een beroep
R1
;ire$ maanden
ee koppende
elende junk
dat werkt beter
zaterdag 14 SEPTEMBER 2002
ltei or de tiende
iag op rij Veens
ghisspektakel
cheic/LEiDEN - Anderhalf
lus drie maanden voor
voor één kopstoot en
of twintig inbraken,
de officier van justitie
jervoudige kamer van
rechtbank eiste tegen
rige aan hard-dmgs
Leidenaar.
;n bonte verzameling
:en waarvoor de Lei-
iteren voor de recht-
lest verschijnen.Over
lien deed de verdach-
ieilijk. Op de kopstoot
rdachte heel wat meer
irken. Volgens de Lei-
:rd hij op 28 mei van
de brandpoort bij zijn
ipgewacht door een
e man zou hem be-
iben en zijn weg heb-
;rd. En hij zou hem
jpstoot hebben gege-
radej de ander had gepro-
jn met een fles bier te
rtom: de kopstoot was
van noodweer zoals
^ftaat het juridisch cor
pank doet over twee
spraak.
ied,
Leidse afdeling van natuurvereniging IVN bestaat 25 jaar
door Robbert Minkhorst
leiden- Met de kruising van de
A4 met de N11 en de toekomstige
Rijn Gouwe Lijn valt veel meer te
doen dan wat in de huidige plan
nen staat geschreven. De Kamer
van Koophandel stoort zich aan
de veel te eenzijdige bouw die
dreigt te ontstaan in het gebied
aan de rand van Leiden.
Secretaris C. Broeksma van de
Kamer van Koophandel mist
creativiteit in de plannen van de
provincie Zuid-Holland, de ge
meenten Leiden, Leiderdorp en
Zoeterwoude en Rijkswaterstaat.
Het W4-project (wonen, werken,
water en wegen) concentreert
zich rond de knoop louter op
woningbouw en kantoren. Ter
wijl zo'n knooppunt fantasti
sche mogelijkheden biedt, zei
Broeksma. De secretaris hield
gistermiddag tijdens een werk
bezoek van de WD-statenfractie
aan de Leidse regio een pleidooi
voor meer gedurfdheid en crea-
tiveit bij overheden.
Broeksma begrijpt wel waarom
Leiden kiest voor woningbouw,
en Zoeterwoude voor kantoren.
(advertentie)
Tl'Jil.fl'liU
Leiden kampt met woningnood
en de polder Roomburg is tot
dusver de laatste plek waar de
stad veel huizen kan bouwen.
Het W4-project draait om de
verdiepte aanleg van een ver
brede A4. Om die te kunnen be
kostigen, betalen gemeenten
mee. Vooral voor een kleine ge
meente als Zoeterwoude is de
verlangde bijdrage fors.
„Daardoor ontstaat alleen wel
een monocultuur", zei Broeks
ma. „Als je maar genoeg vier
kante meters kantoren wegzet,
kun je het wel betalen. Maar
waarom kun je er niet ook re
creëren? Waarom bouw je er
niet ook zorgcentra? Waarom
bestem je niet de bovenste eta
ges van de gebouwen voor wo
nen? Ik kan zo drie, vier, vijf an
dere gebruiksfuncties voor dat
gebied noemen."
De secretaris wees ook op de
twee meubelboulevards in de
omgeving. Wat hem betreft mo
gen die - al dan niet op termijn,
of in fasen - verhuizen naar de
A4-knoop. „De kruising is een
prima plek voor distributie, en
zeer goed bereikbaar." Overi
gens hoef je er zonder Rijn Gou
we Lijn niet eens aan te begin
nen, zei Broeksma. De Kamer
van Koophandel is een groot
voorstander van de sneltram
tussen Gouda, Leiden en de
kust. Pas met een stop van de
Rijn Gouwe Lijn ontstaat een
druk, volwaardig en aantrekke
lijk knooppunt.
De Kamer van Koophandel
heeft eerder dit jaar al in samen
spraak met de gemeente Leiden
een voorzichtige studie gemaakt
van het gebied. In dat plan is ex
tra ruimte gecreëerd voor recre
atie, wonen en bedrijvigheid. De
studie heeft vooralsnog slechts
de status van een verkenning.
(advertentie)
De sneltram
Rijn Gouwe Lijn
komt er nooit
Geef uw mening J
www. leidschdagbladnl
door Silvan Schoonhoven
leiden - Tussen snelwegen, aan
vliegroutes en vinexlocaties
houdt de natuur hardnekkig
stand. Na 25 jaar heeft de Leidse
afdeling van het Instituut voor
Natuurbeschermingseducatie
(IVN) daarom nog altijd een mis
sie. Weg met de televisienatuur,
leve de vieze beestjes.
Wat is natuur nog in dit land?
Heel wat, denkt IVN-voorzitter
Wouter Gerstel. Hij treft er een
'bodemloze put van nieuwe ver
banden en samenhangen' aan.
Het 'doorgronden van de logica
van de natuur', daar gaat het om
bij natuurclub NVI. Door cur
sussen, excursies en wandelin
gen doen de 16.000 leden (lan
delijk) het niet voor minder dan
'het verband leggen tussen
mens, milieu en natuur'. Niet
dat het allemaal fanatieke mi
lieuactivisten zijn. „Wij zijn geen
actiegroep. We ketenen ons niet
vast aan hekken. Andere natuur-
en milieugroepen doen dat be
wust wel. Maar we denken dat je
dan een stuk van je publiek
kwijtraakt."
Het IVN heeft alleen maar actie
ve leden, constateert de voorzit
ter. Goed, dat zijn er minder dan
de 700.000 van Natuurmonu
menten. Maar, vindt hij eigen
lijk, dat zijn toch mensen die
met een jaarlijkse girootje hun
schuldgevoel afkopen. Toch
blijkt uit die bijna driekwart mil
joen donateurs, dat er blijkbaar
in Nederland een potentieel
sluimert van interesse in de na
tuur. „De mensen hebben wel
de balen van die geheven vin
ger", zegt ook Dineke Kistema-
ker, voormalig voorzitter. „We
roepen dus niet: je mag niet
meer met de auto of je mag niet
met het vliegtuig. Dan stoot je
een heleboel mensen af." Het
verval van het Nederlandse
landschap is er wel, heeft ze ge
merkt in de ruim twintig jaar
lidmaatschap. Het is een slui
pend verval. „Het zijn kleine
dingen; je merkt dat een paar
jaar geleden op een bepaalde
plek nog jaarlijks paddestoelen
stonden, en nu alleen nog maar
gras."
Het probleem is dat de mens de
natuur eigenlijk alleen nog maar
van de televisie kent, denkt Ger
stel. Hij herinnert zich nog een
dame tijdens een cursus over
paddestoelen. Haar kind zag op
een stuk dood hout een zoge
naamd Judasoor zitten. De moe-
Wouter Gerstel: „Sommigen zeggen wel dat we rentmeesters over de schepping zijn, maar ik voel sterk dat we een onderdeel zijn, zeker niet
de baas." Foto: Henk Bouwman
der riep meteen: niet aankomen!
Vies! „Zwammen op een plaatje
waren niet erg, maar in het echt
vond ze het maar enge dingen.
Terwijl een Judasoor niet giftig
is, je kan hem zelfs eten. Boven
dien kan je helemaal niet ziek
worden door aanraking."
De angst voor de natuur zit in
de genen gebakken, meent de
IVN-voorzitter. Kinderen ziet hij
onbevangen in de bodem wroe
ten, maar volwassenen moeten
een flinke drempel over. „Als
het donker wordt is het eng; na
tuur is vies en er zitten beesten
in. Het is een basisangst die we
ooit hebben overwonnen. De
gedachte van: slakken, regen
wormen, het zal wel giftig zijn.
Terwijl mensen ziek van elkaar
worden, niet van die beesten.
Kinderen hebben daar geen last
van, die hebben geen moeite
met kleine beestjes. Ze peuteren
ze ook wel uit mekaar natuur
lijk."
De natuurclubs hebben met
twee trends te maken. Het mi
lieu is uit. Zes, zeven jaar gele
den zaten natuurcursussen nog
dubbel vol. Nu moet het bestuur
'meer zijn best doen'. Nederlan
ders kunnen even geen veront
rustende verhalen over broei
kaseffect, zure regen, das of
boom meer horen. Aan de an
dere kant, als de zon schijnt
gaan ze ook niet binnen zitten,
want dat is zonde. De druk op
de overgebleven lapjes groen
neemt daardoor toe. Kistema-
ken „Je hoeft op Meijendel op
zondag niet meer te komen; je
kan je auto er niet meer kwijt.
Iedereen gaat zodra het zonne
tje schijnt, hup het bos in of de
duinen. Het buiten willen zijn
leeft enorm, maar je moet met
steeds meer mensen op hetzelf
de kleine stukje."
Toch is er nog genoeg natuur te
beleven. Op Terschelling komt
Gerstel, als hij even een eindje
doorrijdt voorbij de jongeren-
campings, 'geen kip meer te
gen'. Ook in de eigen duinen,
'een gigantisch gebied', kan de
randstedeling nog eenzaamheid
beleven. De kunst is om wat ver
der door te fietsen dan het par
keerterrein. Of om vroeg op te
staan. 'Een stukje actiebereid-
heid' noemt de voorzitter het.
De beloning voor dat stukje ac
tiebereidheid is hoog. Je leert de
hele natuurlijke keten doorgron
den, zegt Kistemaker. En de ge
reedschappen die dieren en
planten hebben om te overle
ven, ook als dat pal naast de
snelweg moet. Maar ook hoe
kwetsbaar alle schakels met el
kaar samenhangen. „Als die ene
plant er niet meer staat, kan die
vlinder er zijn eitjes niet leggen
en de bij er geen nectar uit ha
len. Dan heeft de vogel ook geen
insecten meer om te eten." De
natuur kan prima zonder de
mens, maar de mens kan niet
zonder natuur, denkt de voorzit
ter. .Anderen zeggen wel dat we
rentmeesters over de schepping
zijn, maar ik voel sterk dat we
een onderdeel zijn, zeker niet de
baas."
IVN-afdeling Leiden viert haar
25-jarig bestaan zondag 15 sep
tember vanaf 12.00 uur in de
Leidse Hout met onder meer
een roofvogelshow.
hondenbaan dan
raadslid is er niet.
ibekrats moet jij,
1 Schoonderwoerd
:r, nadat je je hele-
25el hebt geprofileerd
irkiezingscampagne
k besturen. Puinbak
deugt nergens ene
1 Leiden. Van die
inde wethouders
onbetrouwbare
ran Eurodusnie niet
^demieter met die
■Iers moet ook afgelo-
_Him nog maar te zwij-
ït parkeerbeleid, maar
traks meer.
ig voor je noeste ar-
- fe wel vergeten. Als er
:tie is, is het er een
laar je doet het toch
lid van de gemeen-
Uit een soort van
land moet het toch
is snuifje aan de
it die ruikt toch best
ielse ifc vanuit de oppositie-
nuttfcntens Leefbaar Lei-
itij van Daan Sloos,
jlgbare politieke ka-
toch maar mooi drie
wacht sleepte,
leeft ook wel een
hij heeft je ten-
reep; jteunbetuigingen, tot
2toe> aan extreem-
r 29 [tijen vergeven. Dat is
Jan Leefbaar Leiden,
urigheid. Een bruin
teen regenboog mis-
^zeeDP ^eiden zit je dus
""verder is raadslid zijn
Jen enorm belastende
ker als je voor al die
igen tussen stadhuis
en Stevenshof moet pendelen.
Op je fietsje.
En omdat je ook nog eens wordt
geacht duaal te opereren, moet
je je bij voortduring onder de in
gezetenen van de stad begeven
om problemen en ideëen aan te
horen. Op je fietsje.
En dat ben je nu echt zat. Tel
kens die zeiknatte broek, die
eeuwig beslagen bril, zompige
sokken, die bruine modderbaan
op je rug, die grapjassen die je
vragen waar je rugnummer is en
die coupe dweil en druipsnor
waarmee zelfs fractiegenoot Piet
Peper, kapper emeritus, niets
kan beginnen en waaruit het de
rest van de vergaderavond blijft
regenen. Over je onbegrijpelijke
en nu ook nog eens onleesbare
stukken. En in je koffie.
Dit is geen werken zo, je moet
toch veilig en droog de stad
kunnen besturen. Een chauffeur
vragen, durf je niet, hoewel je
met scheve ogen kijkt naar al die
glanzende bolides waarin de le
den van het college worden
voorgereden. Maar een parkeer-
ontheffing, dat is toch wel het
minste. En dus eis je die in een
brief met hoge poten.
Burgemeester en wethouders
komen binnenkort met een ad
vies. Wij zijn, zoals gewoonlijk,
sneller. Wat dacht je van een re
genpak Daniël?
Baas boven baas
Leiden heeft een centrummana
ger nodig. Tenminste, dat vindt
de Haarlemse centrummanager,
die op verzoek van de gemeente
Leiden hier eens rondneust. Erg
verrassend is die conclusie dus
niet. Het is zoiets als een lood
gieter vragen of we voor het ont
stoppen van de afvoer een lood
gieter nodig hebben. Die ant
woordt heus niet - ook al heeft
hij zelf absoluut geen tijd - dat
we met een flesje ontstopper
van de drogist de boel zelf wel
kunnen klaren. Nee, want dan
krijgt hij ruzie met de collega
loodgieters die wel tijd hebben
en staan te popelen om hun ap
paratuur door uw afvoer heen te
jassen.
En zo is het vast ook gesteld
binnen het gilde der centrum
managers. Die lui jagen elkaar
echt niet de ww in.
Los daarvan heeft de man na
tuurlijk ook wel een beetje ge
lijk. Het contact tussen de ge
middelde winkeldief en onder
nemer is misschien niet hartelij
ker, maar in elk geval wel inten
siever dan die tussen gemeente
en winkelier. Een beetje extra
management op dit gebied kan
helemaal geen kwaad.
Jammer alleen dat deze conclu
sie eerder ook al is getrokken bij
het Aalmarktproject, het veilig
heidsbeleid, de meelfabriek, het
gemeentelijke lobbywerk - voor
dat deze functionaris gillend gek
vertrok, tenminste - de kwaliteit
van de grote bouwplannen en
het gemeentelijke apparaat, om
er maar een paar te noemen. Je
kunt langzamerhand met dit
soort figuren al een modale win
kelstraat vullen.
Da's natuurlijk fijn voor politici.
Die zijn verlost van al die lastige,
vervelende problemen, en heb
ben dus hun handen vrij voor
dingen die veel leuker zijn. Maar
toch ook wel weer een beetje
verwarrend. Bij welke coördina
tor moet een geplaagd burger
nu weer terecht?
Tijd dat daarin ook eens wat
management komt.
Een management-manager,
welke deskundige ziet daar
brood in? Graag opstellen in rij
en van drie bij het manage
ment-manager-management.
door Timoteus Waarsenburg
leiden - De zaak die gisterochtend voor de com
missie voor de beroep en bezwaarschriften van de
gemeente Leiden diende, is eigenlijk zowel intens
triest als buitengewoon grappig. Begin vorig jaar
diende de Stichting Aangepast Roeien Rijnland
een eenmalig subsidieverzoek in bij de gemeente
Leiden voor de plaatsing van een invalidentoilet.
Zonder enige aarzeling honoreerde de gemeente
deze aanvraag. Leiden zou 20.000 gulden beschik
baar stellen voor de aanleg van een aangepast toi
let.
Tot zover geen bijzonderheden. Maar de Stichting
schreef begin dit jaar opnieuw naar de gemeente
Leiden. „Bij Beschikking Clubactiviteiten heeft U
vorig jaar aan onze stichting een subsidie toege
kend van f 20.000,- voor de bouw van een invali
dentoilet in ons clubhuis. Bij deze verzoeken wij u
om zo vriendelijk te zijn ons een subsidie toe te
kennen van f 10.000, -. Kortom, de stichting had
recht op 20 mille, maar wilde slechts de helft.
Wat was het geval? De stichting maakt gebruik van
een reguliere roeivereniging. De stichting wilde
een invaliden wc aanleggen, maar dit aangepaste
toilet werd uiteindelijk in de verbouwingsbegro
ting van de roeivereniging meegenomen. Het
reeds toegezegde geld van de gemeente was dus
feitelijk niet meer nodig. Een meevallertje, zo re
deneerde de stichting. Maar naast een speciale
kraan en een aangepast toilet wilde de stichting
eigenlijk ook wel een aangepaste roeiboot. Van
daal het verzoek aan de gemeente om slechts de
helft te doneren. Niet voor de wc, maar ten be
hoeve van de boot. En daar liep de ambtelijke mo
len op vast.
„We willen slechts de helft van het geld", pleitte
de secretaris van de stichting, H. Ponneker, gister
ochtend voor de commissie. „De andere helft van
het geld kan de gemeente Leiden dan aan overige
goede doelen besteden.". Maar zo werkt de ge
meente niet. „Dit verzoek gaat alle perken te bui
ten", oordeelde de verbaasde voorzitter van de
commissie. „U heeft dit bedrag toegezegd gekre
gen voor een wc en voor niets anders." En hierin
kreeg de voorzitter bijval van de vertegenwoordi
ger van de gemeente. .Aanvragen voor sportma-
teriaal worden door ons niet in behandeling geno
men. Uw roeiboot dus ook niet."
Tegen beter weten in smeekte Ponneker om wat
creativiteit van de zijde van de gemeente. „U moet
zelf creatief te werk gaan", luidde de repliek ech
ter. „U krijgt 20.000 gulden. En voor dat bedrag
moet die wc er komen. Dat moeten wij kunnen
controleren. Dan moet u zelf maar in uw boek
houding gaan schuiven met het geld zodat u een
deel van deze subsidie kunt gebruiken voor de
aanschaf van die boot.
En daar moest de stichting het dan maar mee
doen. „Wij hebben hier geen zeggenschap over,"
lichtte de verantwoordelijk ambtenaar het opmer
kelijke besluit toe. „De wet zegt nu eenmaal dat
wij wel een toilet mogen subsidiëren, maar geen
boot. U krijgt dus het hele bedrag." Enigszins be
duusd verliet Ponneker de zitting. „Ik hou niet van
gerommel in de boekhouding. Wij wilden eigen
lijk maar de helft van dat bedrag hebben. Maar
dat blijkt hier niet mogelijk."
(advertentie)
c
op de raadsleden en de wethouders in onze gemeenten
Nodig ons uit voor een gesprek
Steun ons met advies en faciliteiten
Maak ons werk niet moeilijker, maar makkelijker
Erken het belang van vrijwilligerswerk voor de lokale
leefbaarheid
Formuleer een vrijwilligersbeleid (en voer dit royaal uit)
Alvast bedankt!
Tekst: Wim Koevoet
en Wim Wegman
Tekening: Maarten Wolterink
Cofrir^issie
Vrijwilligersbeleid
