'Mijn vader eist dat
ik doe wat ik kan'
'Niet zeuren. Doe er iets aan!'
mm
SPORT
TENNIS 2002
SUNNY CAMP OBD
LD TENNIS CIRCUIT 2002
s 24'
MASTERS
v.
van
Hammert de
Fen
117,51
tennisrackets:
^DVNLOP
3PCD3T
200 G van:^0^O
voor: 129,- l
opdeo^engeniode'len
20% korting—
tennisschoenen:
Crossfire
van
voor: 75,-
165,-
alle modellen inclusief bespa»ge l
K.Swiss S.l. dm
18 Status Omni (d+h) rijd.
van: 84,95 voor: 47t5("^
op de overige modelmn
20% korting!!!e -
ft'
HOCKEY TENNIS GOLl
De Kempenaerstraat ld, 2341 GE Oegstgeest 071 515 5
Openingstijden: maand. 13-00-18.00 dinsd. t/m dond 9.30-18 00vrijd. 930-2100 zat 9.0O-17
www.liaminfo.nl
Laurens Bianchi: „Noordwijkerhout is geen Amsterdam, maar ik vind het prettig om er naar toe te rijden. Ik krijg er energie van." Foto: Mark Lamers
drie jaar geleden in de eerste
klasse kwam en graag de stap
naar de hoofdklasse wil maken,
het liefst met zo veel mogelijk
'eigen' spelers. „Noordwijker
hout is geen Amsterdam, maar
ik vind het prettig om er naar
toe te rijden. Ik krijg er energie
van." Laurens Bianchi voelt zich
er nu al meer thuis dan hij zich
ooit bij Spakenburg voelde, al
had hij bij de zaterdag-hoofd
klasser een 'fantastisch jaar'.
„Maar ik had weinig raakvlak
ken met de club. Spakenburg is
een heel besloten gemeenschap,
waar mensen van buite
buitenstaanders zijn. Bi]
staan ze veel meer ope;-
anderen."
door Janet van Dijk
Amsterdam - Met zijn hondje Bas
zit hij in de late-zomerzon op een
terras in Amsterdam, de stad
waar hij woont, werkt, een studie
doet en een aantal jaren voetbal
de. Deze zomer maakte de stads-
jongen de overstap naar een ech
te dorpsclub, WSB in Noordwij
kerhout. „Ik heb in tijden niet
zo'n prettig gevoel over een club
gehad", zegt Laurens Bianchi.
Laurens Bianchi is de zoon van
Rob Bianchi, voormalig prof
voetballer en hockeybonds-
coach en van Marjolijn Gouka,
voormalig hockeyintemational
en -coach. Zijn vader is bij WSB
zijn trainer en iedereen denkt
natuurlijk dat dat lastig is, maar
Laurens denkt van niet.
Hij maakte Rob Bianchi als trai
ner al mee bij AFC. „Hij is een
goede trainer, die heel gevari
eerde trainingen geeft. Hij heeft
een goede kijk op het spel en is
communicatief heel sterk." Zijn
vader zal bovendien het beste
uit hem naar boven kunnen ha
len. „Hij weet wat ik kan, en hij
eist van mij dat ik doe wat ik
kan."
Het enige nadeel is volgens de
24-jarige aanvaller dat er altijd
mensen zullen zijn die, als het
slecht gaat, zeggen dat de zoon
alleen maar wordt opgesteld
omdat zijn vader de trainer is.
Maar goed, vervelende opmer
kingen heeft hij in Noordwijker
hout nog helemaal niet ge
hoord. Niet over dit onderwerp,
niet over andere dingen. Louter
lovend is de Amsterdammer
over de sfeer bij WSB. De ge
sprekken met het bestuur waren
heel prettig, en hij merkte direct
dat mensen en spelers het waar
deren wat hij doet. „Bij vorige
clubs is dat wel eens anders ge
weest."
Rijtje
Die vorige clubs vormen inmid
dels een klein rijtje. In de jeugd
voetbalde Laurens Bianchi bij
Huizen, daarna een aantal jaren
bij AFC, toen een jaar bij Spa
kenburg, en vorig seizoen een
paar maanden bij De Beursben-
gels.
En dan nu bij eersteklasser
WSB. Maar voor hoe lang? Lau
rens Bianchi benadrukt dat hij
helemaal geen 'clubhopper' wil
zijn, dat hij door 'omstandighe
den' maar kort bij zijn vorige
twee clubs speelde. Bij Spaken
burg kwamen sponsors in het
bestuur die af wilden van de
door hun voorgangers aange
trokken spelers, bij De Beurs
bengels heerste een sfeer die
hem het plezier in het voetbal
ontnam. Hij vat zijn 'hobby' als
voetballer nu eenmaal serieus
op.
Een deel van vorig seizoen train
de en speelde hij weer bij AFC,
maar de trainer van het eerste
had geen plaats voor hem. En
toen viel de keuze op WSB, de
club waarover in huize Bianchi
zo positief wordt gesproken. Al
les is er goed geregeld, het com
plex is prachtig, het materiaal is
goed, de spelers zijn 'leuke, en
thousiaste en hardwerkende
jongens die niet zeiken'. Ook
belangrijk was dat zijn moeder
er een 'goed gevoel' over had. Ze
gaat elke wedstrijd kijken 'en dat
zegt mij ook wat'.
Laurens Bianchi, bezig aan zijn
laatste jaar commerciële econo
mie aan de Johan Cruyff Univer
sity en samen met een vriend ei
genaar van een adviesbureautje
voor grafische vormgeving, luis
tert graag naar de raad van zijn
ouders. „Vroeger wilde ik vooral
niet doen wat mijn ouders zei
den, maar zij weten wel waar ze
het over hebben. Laatst werd de
kelder leeggehaald, toen kwa
men er plakboeken met kran
tenartikelen tevoorschijn. Als je
dan ziet wat voor traject mijn
ouders hebben doorlopen, daar
heb ik echt respect voor."
Vooralsnog is hij 'echt heel blij'
met de keuze voor WSB, dat
Barbara van der Gugten viert jubileum op 24ste Leidsch Dagblad Masters
Go
INDELING LD-MASTE R.s<
HE cat.3
Poule A:
Wimpe Thomas
Mark Fleischeuer
Dennis van Dijk
Poule B:
Guido van den Broek
Tjeerd Star
Bartel Swart
DE CAT. 3
Poule A:
Katja Nossik
Ingrid van der Plas
Barbara van der Gugten
Poule B:
Linda Verhoeve
Martine Griekspoor
Heddy Boers
HE cat. 5
Poule A:
Leon van der Linden
Menpo van de Bor
Tom van Vliet
Poule B:
Rutger Goudriaan
Thijs Bakker
Joachim Jagel
HE cat. 7
Poule A:
Marcel Kukler
Rob van der Meer
Sjoerd Huizinga
Poule B:
Nicky Sjaardema
Sjoerd Strijk
Dennis Kolmus
DE cat. 5
Poule A:
Anouk Sanders
Jasmijn van Blijswijk
Sharon van Putten
Poule B:
Anouk Kits
Marlot Meddens
Leonie Guijt
DE cat. 7
'ork
I Op
;ren;
I wei
woi
[in
b Fr
:6-3
f-jaii
I de
ar kl
Poule A: Gc
Jasmijn v.d. Bent ihuic
Deborah Korten hoeven (van
Judith Koning jn i
Poule B: trdec
Caroline Waal snoe
Jeanine van der Sprong eer:
Charlotte Schouten ftf, ir
utv
b set
land
chte
Laurens Bianchi (WSB) wil geen 'clubhopper' zijn
door Gertjan van Geen
Barbara van der Gugten doet
voor de tiende keer op rij mee
aan de Masters. De 23-jarige
Rijnsburgse tennisster was veer
tien jaar toen ze in Ci (de huidige
categorie 5) in de poule uitge
schakeld werd. De negen daarop
volgende jaren was ze onafge
broken aanwezig op het hoogste
niveau. Tussen 1998 en 2000
won ze drie keer op rij het evene
ment, dat komende week zijn
24ste aflevering beleeft. Van der
Gugten, lid van Zee Duin in
Katwijk, heeft recht van spreken
en dat dan ook. Een monoloog.
Het seizoen
Ik ben dit jaar bijna niet fit ge
weest. Tijdens de competitie
verstapte ik me en kreeg ik last
van mijn knie. Daarna ben ik
ook nog door mijn rug gegaan.
De eerste vier weken van het
toemooiseizoen heb ik gemist.
Ik heb De Merenwijk gespeeld,
terwijl ik nog geblesseerd was.
Dat was dom. Alleen in Nieuw-
Vennep ben ik blessurevrij ge
weest en kon ik eindelijk tennis
sen zonder na te denken hoe ik
me moest bewegen. Om me nog
te plaatsen heb ik aan Zuid-
West meegedaan. Dat is wel een
geinig toernooi, op kunstgras.
Maar al met al is het geen leuk
jaar geweest.
De nieuwe generatie
Er zijn een paar meiden bijgeko
men, die aardig kunnen ballen.
Dat die zich niet hebben ge
plaatst is niet raar. Ze zijn tech
nisch niet veel slechter, maar ze
hebben geen ervaring. Wie van
die meiden heeft nou constant
gepresteerd? Niemand en toen
ik 15 was zat ik wel bij de Mas
ters. Ik zie sommige meiden lo
pen en dan denk ik: ga eerst
eens laten zien dat je kan ten
nissen en gedraag je dan pas zo
als je je nu gedraagt. Alles klopt
qua materiaal en qua training,
maar ik heb het idee dat ze lie
ver niet gaan tennissen als hun
mama ze niet weg kan brengen.
Ik weet niet of ik degene ben die
dat mag zeggen en ik klink ook
wel erg oud nu, maar ik vraag
me echt af of ze gemotiveerd
zijn. Ik ging op mijn fietsje een
paar keer in de week van Rijns
burg naar pakweg Sassenheim
als dat nodig was.
Zelfstandig
Ik ben altijd erg zelfstandig ge
weest. Zo ben ik ook opgevoed.
Als je wat wilt, moet je er wat
voor doen en niet hard gillen en
dan afwachten tot het naar je
toe komt. Als je achter je eigen
keuzes staat, is het altijd een
goede keuze en kan je er geen
spijt van krijgen. Op mijn veer
tiende ben ik zelf naar Unicum
gegaan om te vragen of ik daar
kon spelen. Ik kwam thuis en
dere mensen wel blij van mij
worden.
Ik kan ongeïnteresseerd zijn als
mensen zeuren. Misschien vin
den ze dat niet leuk, maar ik
mag het toch wel laten weten als
iets me niet boeit. Dan heb ik
niets te maken met die non-ver
bale afspraak, dat dat niet hoort.
Ik heb respect voor anderen,
maar als mensen zich als slacht
offer opstellen, haak ik af. Doe
er iets aan of zeur er niet over,
tenzij je echt slachtoffer bent.
Maar het grappige is dat echte
slachtoffers het minst zeuren.
De baas
Ik ben heel prestatiegericht, ook
als het mijn leerlingen aangaat.
Mijn aanpak is zo individueel
mogelijk. Het is belangrijk dat
kinderen weten wat ze kunnen.
Als ik een faalangstige leerling
ervan kan overtuigen dat hij of
zij iets wel kan, is dat mooi. Ik
leer ze een leven met sport, om
dat dat belangrijk is en als ik kan
helpen om te vinden wat ze leuk
vinden, heb ik een doel bereikt.
Ik ben de baas, maar ik probeer
op een gelijk niveau te commu
niceren. Natuurlijk weet ik meer
dan een puber van veertien,
maar dat betekent niet dat ik
meer ben. Ik wil dat ze hun ver
antwoordelijkheid nemen. Als je
iemand een lui vindt, maar je zit
bij hem in een groepje, moet je
hem even tien minuten geen lui
vinden.
Als ik iemand de klas uitstuur,
probeer ik uit te leggen dat dat
niet komt omdat ik diegene niet
aardig vind, maar omdat ik het
gedrag niet tolereer. Ik spreek
leerlingen erop aan als ze ie
mand pesten. Dan kan ik uit
mijn pan gaan. Ze moeten el
kaar respecteren.
De Masters
Ik heb weinig ritme. Dit week
einde ga ik voor het eerst weer
spelen sinds Zuid-West. De
Masters is anders dan andere
toernooien. Misschien is het wel
makkelijker om de Masters te
winnen, omdat het geen moeite
kost om de motivatie op te
brengen. Ik voel me geen kans
hebber, maar als ik fit ben waar
om kan ik dan niet voor de vier
de keer winnen? In mijn eerste
finale was ik bij voorbaat kans
loos tegen Katja Nossik. Zij had
geen enkele partij verloren dat
jaar en het was een schok dat ik
haar versloeg. Dat kan weer. Ik
ben fel genoeg.
Mercedes-Benz
L.I.A.M.
zaterdag 7 SEPTEMBER 20!
10 juni t/m 8 september
40 open toernooien
7 categorieën
voor toernooi kalender
en circuit regels
''icircv^" 071 -535 63 62
www.leidschdagblad.nlwww.tennisworld.nl
•s^ch
vA
KNLTB
district Leiden
MKWIJK"N
Verzekeringen, hypotheken
en pensioenen
Barbara van der Gugten: „Misschien is het wel makkelijker om de Masters te winnen, omdat het geen
moeite kost om de motivatie op te brengen." Foto: Mark Lamers
zei: ik ga bij Unicum spelen.
Mijn ouders vroegen of dat een
goed idee was, ik zei ja en zij
vonden het goed.
Ik kwam altijd alleen naar de
parken. Natuurlijk vond ik het
wel leuk als ik weggebracht
werd, maar ik vond dat ik mijn
ouders daar niet mee kon belas
ten. Als ik vijf keer per week wil
de trainen, kon dat niet beteke
nen dat mijn moeder niet naar
haar werk kon. Ik kreeg op mijn
zestiende ook gelijk een brom
mer. Ze komen wel zo veel mo
gelijk kijken. Ze zijn ook trots.
Toen ik voor het eerst de Mas
ters won, liep mijn vader nog
net niet met een bord voor met
de tekst: dat is mijn dochter. Hij
is een klein mannetje, maar niet
op dat moment.
Ik woon nog thuis. Ik kan doen
en laten wat ik wil. Het is net of
ik op kamers woon. Ik kook zelf.
Het is een soort woongemeen
schap. Ik heb het daar naar mijn
zin, maar het is niet zo dat ik
pas weg ga als ik ga trouwen.
Rijnsburg
Ik ben misschien niet een door
snee Rijnsburgse, maar ik heb
me nooit anders gevoeld. Als ik
door het dorp loop en ik zie
meisjes van mijn leeftijd, die al
getrouwd zijn, denk ik daar niets
bij. Ie moet elkaar respecteren.
Ik geloof in God, ben van huis
uit Nederlands hervormd. Als
iemand in Boedda gelooft, vind
ik dat ook prima. Volgens mij
zijn de basale dingen in elk ge
loof hetzelfde. Ik ga wel eens
naar de kerk. Het is iets van de
laatste twee jaar, nadat ik een
half jaar in Amerika was geweest
om te tennissen op een univer
siteit. Ik zat op een plek, waar de
mensen erg baptistisch waren.
Daar kon ik me niet zo in vin
den, maar wat ik wel zag in die
mensen, trok me. De overtui
ging, ergens vol voor gaan. Te
rug in Nederland dacht ik: laat
ik ook eens iets zoeken. Niet dat
ik onwijs zoekende ben naar
antwoorden, maar ik wil wel er
gens een bevestiging van.
Ik ga niet per se naar een her
vormde kerk. Bij ons op het
dorp is de gereformeerde kerk
leuker. Misschien komt het door
de persoon die het erover heeft.
Als iemand er vol van is en het
kan overbrengen, raakt mij dat.
Ik wil me kunnen verplaatsen in
anderen. Iedereen maakt fouten
en ik dus ook. Wie ben ik dan
om een ander te veroordelen? Ik
vind het wel een mooie gedach
te als er iemand is die het wel
kan beoordelen. Als weet ik niet
eens zeker of ik diegene God
moet noemen.
Mieren
Ik denk niet na over wat mijn
missie op aarde is of wat voor
radertje ik in het geheel ben. We
zijn maar een stel mieren die op
een ronde bol heen en weer
rennen. Ik heb een leuke baan
als gymlerares op het Teylingen
college in Oegstgeest. Daarnaast
werk ik nog een paar uur als fit
ness- en aerobicstrainer op de
sportschool. Het doel is dat ik
gelukkig ben. Ik ben eerlijk en te
vertrouwen en ga van het goede
in de mens uit. Ik denk dat an-
