Ouwewijventrio met Peppie- en Kokkiepaarden
Innige omhelzingen in het dierenpension
Zeg nooit 'camping' tegen een natuurkampeerterrein
De mug wint
Beloftes en
mislukkingen
R5
DONDERDAG 22 AUGUSTUS 2002
door Paul de Vlieger
Geiten die het anker gooien. Man
nen die gelukkig worden dankzij
een ouwewijventrio. Peppie- en
Kokkiepaarden, ezels, cracks, vlieg
tuigen en pikeurs met houten
klauwen. Neem plaats op de tribu
ne van renbaan Duindigt in Was
senaar en het duizelt je soms van
de termen die je om de oren vlie
gen. De draf- en rensport is niet al
leen een apart wereldje, ze spre
ken er zelfs een eigen taal.
Renbaan Duindigt bestaat al bij
na honderd jaar. In 1906 werd op
het gelijknamige landgoed op de
grens van Wassenaar en Den
Haag een renbaan aangelegd. In
1940 kwam daar een drafbaan bij
en sinds enige jaren wordt ook
het middenterrein voor paarden
sport benut. Daar wordt bij tijd
en wijlen polo gespeeld. Maar de
rennen en de draverijen, de laat
ste vooral, vormen de hoofd
moot. Iedere zondagmiddag, met
uitzondering van de winter
maanden, wordt er gekoerst en
in de regel om de veertien dagen
ook op woensdagmiddag.
Een paard dat slecht of tegenval
lend presteert: 'Een bok, een geit,
een ezel, een omvaller'.
Een paard dat juist heel goed
presteert: 'Een crack, een vliegtuig
een raket, met dit beestje kun je
achterstevoren nog winnen, deze
kan het niet verliezen, deze heeft
vandaag niets te kloppen'.
Renbaan Duindigt is prachtig ge
legen, temidden van heel veel
groen. Alleen al de toegangsweg
met aan beide zijden eeuwenou
de kastanjes is de moeite van een
bezoek waard. Wie de weg hele
maal afloopt, komt bij het com
plex zelf. In de hoogtijdagen van
de draf- en rensport in Neder
land, in de jaren zeventig, adem
de Duindigt Vooral grandeur.
Daar is anno 2002 veel van inge
leverd. Duindigt is tegenwoordig
een beetje vergane glorie. Met
een lik verf hier en daar wordt
het complex ieder voorjaar wel
weer toonbaar gemaakt, maar
duidelijk is dat de baan, die ooit
als het walhalla van de sport
Met uitzondering van de wintermaanden wordt iedere zondagmiddag gekoerst op Renbaan Duindigt in Wassenaar. Foto: Wim Huybers
gold, aan een grondige renovatie
toe is. Daarover wordt overigens
door de betrokkenen al jaren ge
praat. Maar vooralsnog ook niet
meer dan dat.
Een goede pikeur: 'Die man heeft
gouden handjes'.
Een slechte pikeur: 'Die vent heeft
houten klauwen, een bakfietspi
keur'.
Overdekte tribunes, panorama
zalen, restaurants, bars, een bui
tenterras, een sociëteit, een ijs
cokar en een snackbar. Wie
Duindigt bezoekt, hoeft niets te
kort te komen. Al is het restau
rant soms helemaal gevuld met
gereserveerde plaatsen en moet
je op de spaarzame drukke dagen
- bijvoorbeeld als klassiekers als
de Derby of de Grote Prijs der La
ge Landen worden verreden -
voor een frietje een kwartier in de
rij staan. Maar daarom niet ge
treurd. We bezoeken Duindigt
immers niet om te eten, maar
voor de paarden. En dan vooral
om een gokje te wagen op de uit
slagen.
Een paard dat het in de eindstrijd
laat afiveten: „Het is gebeurd met
'm, hij gaat leeg, hij gooit het an
ker, hij gaat stappen, het is een
staker'.
Een paard dat in de eindstrijd op
vallend goed presteert: „Kijk 'm
eens gaan, hij passeert ze alsof hij
ze tegenkomt. Wat een eindschot!
Deze is dertig meter beter dan de
rest. Hij loopt een straat bij het
veld vandaan'.
Maar als hij het dan net niet redt:
'Op de streep
geklopt, neus
je geklopt'.
Gokken blijkt
trouwens niet
de goede
term, zo kan
elke doorge
winterde
koersganger
je vertellen.
Op paarden
gok je niet, op paarden wed je.
Het verschil zit 'm erin dat je bij
de paardensport min of meer
kunt beredeneren wie er in de
prijzen vallen, terwijl dat bij pak
weg het casino, een fruitkast in
het café of de postcodeloterij
toch moeilijk valt vol te houden.
Dat is pas gokken
Kennis hebben van de paarden
die in de koersen meelopen, is
voor het succesvol wedden uiter
aard wel een eerste vereiste,
maar daarin biedt het program
maboekje een helpend hand.
Van elk paard dat koerst, worden
de laatste vijf prestaties uitgebeid
omschreven en voor wie aan de
hand daarvan nog geen keuze
kan bepalen, staan in het pro
gramma tips
gepubliceerd
van negen
kenners.
De voorste po
sitie aan de
buitenkant
van het pelo
ton paarden:
'Het dodens-
poor'. Een
koers uitge
schreven voor beginners of de
mindere goden: Teppie- en Kok
kieklasse'. Galopperen: 'Springen,
in de fout gaan, huppelen'. Een
mak paard: 'Een hondje'. Een re
medie voor een paard dat niet
presteert of erg lastig is: 'Z'n staart
afsnijden... vlak achter z'n oren'.
Een koersprogramma kunnen
doorgronden is voor een leek
overigens geen gemakkelijke
zaak. Op het eerste gezicht lijkt
het een wirwar van cijfers en let
ters, maar elke 'buurman' of -
vrouw op de tribune blijkt graag
bereid uitleg te geven. En dat
geldt ook voor het invullen van
de op het eerste gezicht wat inge
wikkelde wedformuliertjes. Voor
speluitleg kan de bezoeker ook
terecht in de speciale ruimte van
totalisator Champions, in een
hoek van de grote totohal, onder
de hoofdtribune.
Op televisiemonitoren die overal
in de totohal zijn opgehangen
zijn voortdurend de cötes te zien,
dat zijn de bedragen die de paar
den - als ze winnen, uiteraard -
de wedder uitbetalen als op dat
moment het inzetten zou wor
den gestopt.
Die uitbetalingen kunnen heel
erg verschillen: van €1,10 per in
gelegde euro voor een huizen
hoog favoriet, tot 100 of meer
per ingelegde euro voor een
paard dat in zijn of haar laatste
koersen weinig tot niets presteer
de. Voor een Peppie- en Kokkie-
paard dus.
Een uitbetaling hoger dan vijf
honderd euro zodat kansspelbe
lasting moet worden afgedragen:
'Een melder'. De paarden die de
nummers een, twee en drie dra
gen, worden respectievelijk eerste,
tweede en derde: 'Een ouwewij
ventrio'.
Maar ook voor minder goklustige
bezoeker is er op Duindigt ge
noeg te beleven. Zo is bijvoor
beeld een bezoekje aan de stal-
terreinen aan te bevelen. Vooral
vlak voor en vlak na een race is
het daar een drukte van belang.
De paarden worden ingespan
nen, of juist weer van hun tuiga
ge en sulky ontdaan. Na de koers
krijgt elke deelnemer een grondi
ge wasbeurt en wordt er met de
paarden gewandeld bij wijze van
cooling down.
De jockeys en pikeurs, te herken
nen aan hun kleurrijke pakken
en bemodderde gezichten, leg
gen ondertussen aan de eige
naars van de paarden uit waarom
het deze keer weer net niet is ge
lukt. „Tja, zonde, op de streep
geklopt.'' Maar er is er natuurlijk
ook altijd een die felicitaties en
klappen op zijn schouder staat te
incasseren. „Jongen, jij hebt gou
den handen." „Ja, maar ik had
vandaag dan ook wel een vlieg
tuig voor de kar staan."
Waan Renbaan Duindigt,
Waalsdorperlaan 29, Wasse
naar.
Wanneer: Van begin maart tot
oktober, iedere zondagmiddag
vanaf 13.30 uur en in de zomer
om de veertien dagen op
woensdagmiddag.
Prijzen: Volwassenen 5 euro,
65-plus 4 euro, kinderen tot 12
jaar gratis en van 12 tot 17 jaar
2,50 euro.
Als je mazzel hebt, kost
het dagje uit je niets of
ga je zelfs met een ge
vulde portemonnee
huiswaarts.
Wie minder gelukkig is
in het spel en toch
wedt, loopt het risico
platzak de poort uit te
wandelen.
olen in het groen tussen de Voge-
:ef in Noordwijk en de Amster-
waterleidingduinen ligt Natuur-
erterrein Ruigenhoek. Al bijna
lar. Redacteur Paul de Vlieger
zijn tentje opgeslagen en doet
Vandaag deel i.
iningszin doet het gezicht van
raard Janny Piena al direct ver-
tot een pijnlijke grimas. „Goe-
dag mevrouw, ik wil graag een
agen op deze camping logeren."
lelemaal fout. „Wij noemen het
en camping", klinkt het vrien-
naar beslist. „Bij een camping
ht u namelijk allerlei voorzie
ningen en die hebben we niet. Geen
elektriciteit, geen kampwinkel, nee
zelfs geen warm water. Daarom heet
het hier kampeerterrein. Natuurkam
peerterrein. Maar u bent van harte
welkom."
Janny en echtgenoot Cesco Piena zijn
deze week kampwaard, de vrijwilligers
die kampeerterrein Ruigenhoek run
nen. Ze ontvangen de gasten, onder
houden het terrein en het sanitair en
beantwoorden vragen. Vriendelijke
mensen, die sinds een jaar of vijftien
wonen in Amersfoort maar, verdraaid,
hun wortels in Leiden hebben liggen.
„Mijn vader was een zeer bekende Lei-
denaar", begint Cesco ongevraagd te
vertellen na een korte rondleiding -
'zoek zelf maar een leuk plekje uit' -
De kampwaard
is de zoon van
'Blonde Kees
over het prachtige terrein van Ruigen
hoek. „Hij stond in de stad bekend als
"Blonde Kees' en is nog een aantal ja
ren wethouder geweest. Mijn vader
werkte bij het Academisch Ziekenhuis
als administrateur, maar was in de he
le stad en de wijde omgeving berucht
omdat hij kindertjes in de houdgreep
nam bij wie de amandelen werden ge
peld. Dat gebeurde in die tijd nog on
verdoofd. Men geloofde dat dat beter
was, omdat losse stukjes die in de keel
achterbleven, gemakkelijker konden
worden weggeslikt. Mijn vader was be
resterk en nam de kinderen klemvast
op schoot terwijl de chirurg zijn werk
deed. Hij maakte zich er bij de kleine
Leidenaartjes niet erg populair mee,
ook al had hij na de ingreep altijd een
ijsje voor ze."
Maar al is hij de zoon van de beruchte
Blonde Kees en klinkt zijn functie -
kampwaard - ook best een beetje
streng, Cesco Piena boezemt vertrou
wen in.Als je vragen of problemen
hebt, kun je altijd bij ons terecht. We
wonen in de tweede caravan, daar ver
derop", wijst hij in de kampwaardca-
ravan die als piepkleine 'receptie' van
Ruigenhoek dienst doet. Voor de
boodschappen heeft hij nog een laat
ste tip: „De kampwinkel van bunga
lowpark Sollasi is hier een kilometer
verderop. Maar als je meer tijd hebt en
een fiets of een auto tot je beschikking
hebt, kun je beter naar De Zilk of
Noordwijkerhout rijden. Dat scheelt
behoorlijk."
En weg is hij. Want er arriveert een an
dere nieuwkomer die moet worden
rondgeleid. Het blijkt de standaardpro
cedure te zijn op de drie natuurkam
peerterreinen van Stichting Goed
Kamp. 'Zodat de kampeerders zich
snel op het kampeerterrein thuis zul
len voelen', staat te lezen in de folder
van de stichting. Wel, dat is dan goed
gelukt.
Morgen deel 2 van deze miniserie: de
huisregels van Ruigenhoek.
Laten we meteen maar begin
nen met het slechte nieuws. De
zomer mag dan over zijn hoog
tepunt heen zijn, van de groot
ste zomerergemis - de mug -
zijn we voorlopig nog niet ver
lost. En om het allemaal nog er
ger te maken: afgezien van een
hermetisch met horren afgeslo
ten huis is er eigenlijk niets te
doen aan het nachtelijk gezoem
en gesteek.
Het leek allemaal zo mooi. Tot
een paar jaar geleden kon je in
de supermarkt een prachtig ver
stuivertje kopen dat echt hielp.
De muggen vielen dood uit de
lucht. Voor altijd verlost van
nachtelijke speurtochten naar
die ellendige mug die zich zo
gauw je het licht aan deed na
tuurlijk nergens meer liet zien.
Maar toen kwam de Keurings
dienst van Waren. En die keurde
het apparaat af. Omdat niet al
leen de muggen, maar ook de
slapende mensen erdoor wer
den vergiftigd. Die jongens heb
ben ook altijd wat te zeuren.
Het volgende wapen in de strijd
tegen de mug sneuvelde on
langs ook op de Keuringsdienst.
De elektronische vliegenmepper
waarmee je alles wat vliegt een
voudig elektrocuteert, is ineens
gevaarlijk omdat je er ook jezelf
(en anderen!) een flinke schok
mee kunt geven.
Eén zomer telt drie generaties
muggen. We zitten nu halverwe
ge generatie nummer twee. Nog
even doormeppen dus.
leke Dijke
iet opendoen van de
1(J de omhelzing zit amper
Ir tellen. Alsof Tes weet
jv hter de deur staat,
ir, e hond op baas André
sj uitzinnig van vreugde
I J tniet op tegen zijn baas
ingen, ook niet als die
'lijf!' roept. Straks luis-
wel weer, maar nu even
wil hij even bij het
ijn.
ludwater slaat de innige
ig lachend gade. Hond
leef een paar weken bij
leylingen Dierenpen-
de Van de Berch van
deweg in Voorhout.
Iten en dochter Iris uit
tering zijn tevreden
ippassers, maar willen
't dat er veel reclame
pension wordt ge-
Anders hebben wij vol-
geen plaatsje meer."
ie Otten kwam een dag
terug uit zuid Frankrijk
ès het liefst direct gaan
nwege het slechte weer
ze een dagje wachten,
net hem thuiskomen,
altijd eerst gewassen
Daarna moet hij naar
n zich uit te schudden,
is niks met dat slechte
mdat ze het kaartje met
igstijden kwijt zijn,
1 om half tien 's och-
>r het hek van Teylin-
:hten. Officieel kun-
hun dier alleen tus-
m elf en vier en vijf op-
tar voor Otten maakt
Jé'ludwater deze morgen
indering.
itoortje liggen de kaar-
Monica (8) en Nanette (16) in de kattenspeelruimte. Foto: Hielco Kuipers
ten al klaar van de honden en
katten die vandaag worden op
gehaald. Het zijn er niet zoveel,
omdat de meeste mensen aan
het eind van de week terugko
men van vakantie. Sommige
dieren die vandaag weggaan zal
de ^milie Oudwater een beetje
missen, want in de drie jaar dat
het pension open is, zijn al heel
wat mensen en dieren vaste
klant geworden.
Eén van die dieren is Droppie,
een jong donkerkleurig katje. De
jongste telg van de familie Oud-
wat(°,r, Monica van acht, heeft
haar hart aan hem verloren. Ook
witte Pluis mag er wezen, vindt
ze, maar die doet soms een
beetje gek. „De vorige keer
kwam iemand zijn kat halen en
toen ging Pluis erbij in het
mandje. Niemand zag het. Maar
toeflfx die mensen thuis kwamen,
zagen ze opeens vier ogen in
plaats van twee. Gelukkig heb
ben ze Pluis meteen terugge
bracht." Dieren hebben aan
aandacht geen gebrek bij Tey-
lingen, meldt de oudste dochter,
Nanette van 16. „We zijn met
vier.meiden, dus aandacht krij
gen ze genoeg." Behalve vrijwil
lig knuffelen helpen de vier vol
gens een rooster mee met voe
ren en schoonmaken.
Dat er wordt geknuffeld is voor
Carmen Heeneman uit Sassen-
heim misschien een opsteker.
Ze overweegt haar kat in okto
ber een weekje te brengen maar
twijfelt erg. „Wat is nou beter
hem thuis laten en eten laten
geven of hem hier brengen. Aan
de ene kant vind ik het zielig als
hij alleen thuis blijft. Aan de an
dere kant maak ik me veel zor
gen. Ik ben bang dat hij in een
pension niet aardt." Ze overlegt
met Oudwater, die vindt dat het
van het dier afhangt. „Tsja, het
is wel een gezelschapsdier",
geeft Heeneman toe.
Het Voorhoutse pension hoeft
nooit moeite te doen om klan
ten te vinden. „De dierenarts
verwijst door, of het gaat via
mond-tot-mondreclame. In het
westen is een tekort, vandaar",
verklaart Oudwater. Ook de
Leidse Jacqueline Mos kwam via
haar dierenarts in Voorhout te
recht, omdat de rest van de pen
sions was volgeboekt. Haar kat
en naamgenoot Mos bleef an
ders altijd thuis, maar dit jaar
waren er geen oppassers te vin
den. Als ze hem komt ophalen,
vist Oudwater de kat uit een
hoekje waar hij zich heeft terug
getrokken. „Hij is al wat ouder,
en ik vond het een veilig idee
dat ze hier een dierenarts bellen
als hij wat mankeert", zegt Mos
als ze van Oudwater heeft ge
hoord hoe de medicijnen zijn
toegediend. „Van vrienden of
kennissen die zelf geen dieren
hebbpn, moet je dat nog maar
afwachten."
Vakantieliefdes, die mislukken
altijd. Je bent nog niet thuis of
hij of zij loopt alweer met een
ander aan de arm. Volkszanger
Leidse Kees moet er in elk geval
weinig van hebben. Natuurlijk,
in een ver verleden heeft hij tij
dens zijn vakanties ook wel eens
een aardige ontmoeting gehad.
Maar tegenwoordig doet hij er
niet meer aan mee.
„Ik heb een relatie, ik ben heel
gelukkig met mijn vriend. Geen
vakantieliefdes dus voor mij. Ik
hoef geen nieuwe liefde meer.
En eigenlijk ben ik de laatste tijd
ook niet meer op vakantie ge
weest. Ik heb het veel te druk
met zingen. Op de campings
bijvoorbeeld, vlak bij Lunteren,
ik weet niet waar. De boekingen
stromen binnen. Dat vind ik
heel leuk, daér ben ik voor. Dat
is voor mij vakantie.
Sommige mensen worden zo
snel verliefd... Ik heb drie keer
voor dezelfde meneer gezongen,
tijdens zijn drie bruiloften. Drie
keer getrouwd, nou vraag ik je.
Ik bef; heel moeilijk, qua smaak.
Natuurlijk, heel vroeger heb ik
verschillende vakantieliefdes ge
had, zoals iedereen, maar die
zijn allemaal inMgelopen. Of er
hele bijzondereoijzaten? Nou
overval je me een beetje. Nee,
laat ik er maar niets over zeggen.
Ach, dan doe je beloftes over en
weer. Maar dat werkt natuurlijk
niet. Dan zit je in het vliegtuig of
de auto terug naar huis, en dan
weet je bijna zeker dat zo ie
mand al weer met een ander
loopt. Ik ben daar maar mee op
gehouden. Een vakantieliefde
gaat nooit goed. Het zal wel met
de afstand te maken hebben,
een andere stad of een ander
land. Het is gewoon te ver weg
om het tot een gelukkig einde te
brengen.
Maar ja, zoals gezegd, ik ben al
bezet. Ik hoef me daar niet druk
meer over te maken. En zoals
gezegd: ik ben al tijden niet
meer op vakantie geweest. Sinds
ik in alle kranten heb gestaan,
toen vorig jaar op Tweede Kerst
dag mijn geluidsbanden waren
gestolen, stromen de boekingen
binnen."
