Ouwewijventrio met Peppie- en Kokkiepaarden Innige omhelzingen in het dierenpension Zeg nooit 'camping' tegen een natuurkampeerterrein De mug wint Beloftes en mislukkingen R5 DONDERDAG 22 AUGUSTUS 2002 door Paul de Vlieger Geiten die het anker gooien. Man nen die gelukkig worden dankzij een ouwewijventrio. Peppie- en Kokkiepaarden, ezels, cracks, vlieg tuigen en pikeurs met houten klauwen. Neem plaats op de tribu ne van renbaan Duindigt in Was senaar en het duizelt je soms van de termen die je om de oren vlie gen. De draf- en rensport is niet al leen een apart wereldje, ze spre ken er zelfs een eigen taal. Renbaan Duindigt bestaat al bij na honderd jaar. In 1906 werd op het gelijknamige landgoed op de grens van Wassenaar en Den Haag een renbaan aangelegd. In 1940 kwam daar een drafbaan bij en sinds enige jaren wordt ook het middenterrein voor paarden sport benut. Daar wordt bij tijd en wijlen polo gespeeld. Maar de rennen en de draverijen, de laat ste vooral, vormen de hoofd moot. Iedere zondagmiddag, met uitzondering van de winter maanden, wordt er gekoerst en in de regel om de veertien dagen ook op woensdagmiddag. Een paard dat slecht of tegenval lend presteert: 'Een bok, een geit, een ezel, een omvaller'. Een paard dat juist heel goed presteert: 'Een crack, een vliegtuig een raket, met dit beestje kun je achterstevoren nog winnen, deze kan het niet verliezen, deze heeft vandaag niets te kloppen'. Renbaan Duindigt is prachtig ge legen, temidden van heel veel groen. Alleen al de toegangsweg met aan beide zijden eeuwenou de kastanjes is de moeite van een bezoek waard. Wie de weg hele maal afloopt, komt bij het com plex zelf. In de hoogtijdagen van de draf- en rensport in Neder land, in de jaren zeventig, adem de Duindigt Vooral grandeur. Daar is anno 2002 veel van inge leverd. Duindigt is tegenwoordig een beetje vergane glorie. Met een lik verf hier en daar wordt het complex ieder voorjaar wel weer toonbaar gemaakt, maar duidelijk is dat de baan, die ooit als het walhalla van de sport Met uitzondering van de wintermaanden wordt iedere zondagmiddag gekoerst op Renbaan Duindigt in Wassenaar. Foto: Wim Huybers gold, aan een grondige renovatie toe is. Daarover wordt overigens door de betrokkenen al jaren ge praat. Maar vooralsnog ook niet meer dan dat. Een goede pikeur: 'Die man heeft gouden handjes'. Een slechte pikeur: 'Die vent heeft houten klauwen, een bakfietspi keur'. Overdekte tribunes, panorama zalen, restaurants, bars, een bui tenterras, een sociëteit, een ijs cokar en een snackbar. Wie Duindigt bezoekt, hoeft niets te kort te komen. Al is het restau rant soms helemaal gevuld met gereserveerde plaatsen en moet je op de spaarzame drukke dagen - bijvoorbeeld als klassiekers als de Derby of de Grote Prijs der La ge Landen worden verreden - voor een frietje een kwartier in de rij staan. Maar daarom niet ge treurd. We bezoeken Duindigt immers niet om te eten, maar voor de paarden. En dan vooral om een gokje te wagen op de uit slagen. Een paard dat het in de eindstrijd laat afiveten: „Het is gebeurd met 'm, hij gaat leeg, hij gooit het an ker, hij gaat stappen, het is een staker'. Een paard dat in de eindstrijd op vallend goed presteert: „Kijk 'm eens gaan, hij passeert ze alsof hij ze tegenkomt. Wat een eindschot! Deze is dertig meter beter dan de rest. Hij loopt een straat bij het veld vandaan'. Maar als hij het dan net niet redt: 'Op de streep geklopt, neus je geklopt'. Gokken blijkt trouwens niet de goede term, zo kan elke doorge winterde koersganger je vertellen. Op paarden gok je niet, op paarden wed je. Het verschil zit 'm erin dat je bij de paardensport min of meer kunt beredeneren wie er in de prijzen vallen, terwijl dat bij pak weg het casino, een fruitkast in het café of de postcodeloterij toch moeilijk valt vol te houden. Dat is pas gokken Kennis hebben van de paarden die in de koersen meelopen, is voor het succesvol wedden uiter aard wel een eerste vereiste, maar daarin biedt het program maboekje een helpend hand. Van elk paard dat koerst, worden de laatste vijf prestaties uitgebeid omschreven en voor wie aan de hand daarvan nog geen keuze kan bepalen, staan in het pro gramma tips gepubliceerd van negen kenners. De voorste po sitie aan de buitenkant van het pelo ton paarden: 'Het dodens- poor'. Een koers uitge schreven voor beginners of de mindere goden: Teppie- en Kok kieklasse'. Galopperen: 'Springen, in de fout gaan, huppelen'. Een mak paard: 'Een hondje'. Een re medie voor een paard dat niet presteert of erg lastig is: 'Z'n staart afsnijden... vlak achter z'n oren'. Een koersprogramma kunnen doorgronden is voor een leek overigens geen gemakkelijke zaak. Op het eerste gezicht lijkt het een wirwar van cijfers en let ters, maar elke 'buurman' of - vrouw op de tribune blijkt graag bereid uitleg te geven. En dat geldt ook voor het invullen van de op het eerste gezicht wat inge wikkelde wedformuliertjes. Voor speluitleg kan de bezoeker ook terecht in de speciale ruimte van totalisator Champions, in een hoek van de grote totohal, onder de hoofdtribune. Op televisiemonitoren die overal in de totohal zijn opgehangen zijn voortdurend de cötes te zien, dat zijn de bedragen die de paar den - als ze winnen, uiteraard - de wedder uitbetalen als op dat moment het inzetten zou wor den gestopt. Die uitbetalingen kunnen heel erg verschillen: van €1,10 per in gelegde euro voor een huizen hoog favoriet, tot 100 of meer per ingelegde euro voor een paard dat in zijn of haar laatste koersen weinig tot niets presteer de. Voor een Peppie- en Kokkie- paard dus. Een uitbetaling hoger dan vijf honderd euro zodat kansspelbe lasting moet worden afgedragen: 'Een melder'. De paarden die de nummers een, twee en drie dra gen, worden respectievelijk eerste, tweede en derde: 'Een ouwewij ventrio'. Maar ook voor minder goklustige bezoeker is er op Duindigt ge noeg te beleven. Zo is bijvoor beeld een bezoekje aan de stal- terreinen aan te bevelen. Vooral vlak voor en vlak na een race is het daar een drukte van belang. De paarden worden ingespan nen, of juist weer van hun tuiga ge en sulky ontdaan. Na de koers krijgt elke deelnemer een grondi ge wasbeurt en wordt er met de paarden gewandeld bij wijze van cooling down. De jockeys en pikeurs, te herken nen aan hun kleurrijke pakken en bemodderde gezichten, leg gen ondertussen aan de eige naars van de paarden uit waarom het deze keer weer net niet is ge lukt. „Tja, zonde, op de streep geklopt.'' Maar er is er natuurlijk ook altijd een die felicitaties en klappen op zijn schouder staat te incasseren. „Jongen, jij hebt gou den handen." „Ja, maar ik had vandaag dan ook wel een vlieg tuig voor de kar staan." Waan Renbaan Duindigt, Waalsdorperlaan 29, Wasse naar. Wanneer: Van begin maart tot oktober, iedere zondagmiddag vanaf 13.30 uur en in de zomer om de veertien dagen op woensdagmiddag. Prijzen: Volwassenen 5 euro, 65-plus 4 euro, kinderen tot 12 jaar gratis en van 12 tot 17 jaar 2,50 euro. Als je mazzel hebt, kost het dagje uit je niets of ga je zelfs met een ge vulde portemonnee huiswaarts. Wie minder gelukkig is in het spel en toch wedt, loopt het risico platzak de poort uit te wandelen. olen in het groen tussen de Voge- :ef in Noordwijk en de Amster- waterleidingduinen ligt Natuur- erterrein Ruigenhoek. Al bijna lar. Redacteur Paul de Vlieger zijn tentje opgeslagen en doet Vandaag deel i. iningszin doet het gezicht van raard Janny Piena al direct ver- tot een pijnlijke grimas. „Goe- dag mevrouw, ik wil graag een agen op deze camping logeren." lelemaal fout. „Wij noemen het en camping", klinkt het vrien- naar beslist. „Bij een camping ht u namelijk allerlei voorzie ningen en die hebben we niet. Geen elektriciteit, geen kampwinkel, nee zelfs geen warm water. Daarom heet het hier kampeerterrein. Natuurkam peerterrein. Maar u bent van harte welkom." Janny en echtgenoot Cesco Piena zijn deze week kampwaard, de vrijwilligers die kampeerterrein Ruigenhoek run nen. Ze ontvangen de gasten, onder houden het terrein en het sanitair en beantwoorden vragen. Vriendelijke mensen, die sinds een jaar of vijftien wonen in Amersfoort maar, verdraaid, hun wortels in Leiden hebben liggen. „Mijn vader was een zeer bekende Lei- denaar", begint Cesco ongevraagd te vertellen na een korte rondleiding - 'zoek zelf maar een leuk plekje uit' - De kampwaard is de zoon van 'Blonde Kees over het prachtige terrein van Ruigen hoek. „Hij stond in de stad bekend als "Blonde Kees' en is nog een aantal ja ren wethouder geweest. Mijn vader werkte bij het Academisch Ziekenhuis als administrateur, maar was in de he le stad en de wijde omgeving berucht omdat hij kindertjes in de houdgreep nam bij wie de amandelen werden ge peld. Dat gebeurde in die tijd nog on verdoofd. Men geloofde dat dat beter was, omdat losse stukjes die in de keel achterbleven, gemakkelijker konden worden weggeslikt. Mijn vader was be resterk en nam de kinderen klemvast op schoot terwijl de chirurg zijn werk deed. Hij maakte zich er bij de kleine Leidenaartjes niet erg populair mee, ook al had hij na de ingreep altijd een ijsje voor ze." Maar al is hij de zoon van de beruchte Blonde Kees en klinkt zijn functie - kampwaard - ook best een beetje streng, Cesco Piena boezemt vertrou wen in.Als je vragen of problemen hebt, kun je altijd bij ons terecht. We wonen in de tweede caravan, daar ver derop", wijst hij in de kampwaardca- ravan die als piepkleine 'receptie' van Ruigenhoek dienst doet. Voor de boodschappen heeft hij nog een laat ste tip: „De kampwinkel van bunga lowpark Sollasi is hier een kilometer verderop. Maar als je meer tijd hebt en een fiets of een auto tot je beschikking hebt, kun je beter naar De Zilk of Noordwijkerhout rijden. Dat scheelt behoorlijk." En weg is hij. Want er arriveert een an dere nieuwkomer die moet worden rondgeleid. Het blijkt de standaardpro cedure te zijn op de drie natuurkam peerterreinen van Stichting Goed Kamp. 'Zodat de kampeerders zich snel op het kampeerterrein thuis zul len voelen', staat te lezen in de folder van de stichting. Wel, dat is dan goed gelukt. Morgen deel 2 van deze miniserie: de huisregels van Ruigenhoek. Laten we meteen maar begin nen met het slechte nieuws. De zomer mag dan over zijn hoog tepunt heen zijn, van de groot ste zomerergemis - de mug - zijn we voorlopig nog niet ver lost. En om het allemaal nog er ger te maken: afgezien van een hermetisch met horren afgeslo ten huis is er eigenlijk niets te doen aan het nachtelijk gezoem en gesteek. Het leek allemaal zo mooi. Tot een paar jaar geleden kon je in de supermarkt een prachtig ver stuivertje kopen dat echt hielp. De muggen vielen dood uit de lucht. Voor altijd verlost van nachtelijke speurtochten naar die ellendige mug die zich zo gauw je het licht aan deed na tuurlijk nergens meer liet zien. Maar toen kwam de Keurings dienst van Waren. En die keurde het apparaat af. Omdat niet al leen de muggen, maar ook de slapende mensen erdoor wer den vergiftigd. Die jongens heb ben ook altijd wat te zeuren. Het volgende wapen in de strijd tegen de mug sneuvelde on langs ook op de Keuringsdienst. De elektronische vliegenmepper waarmee je alles wat vliegt een voudig elektrocuteert, is ineens gevaarlijk omdat je er ook jezelf (en anderen!) een flinke schok mee kunt geven. Eén zomer telt drie generaties muggen. We zitten nu halverwe ge generatie nummer twee. Nog even doormeppen dus. leke Dijke iet opendoen van de 1(J de omhelzing zit amper Ir tellen. Alsof Tes weet jv hter de deur staat, ir, e hond op baas André sj uitzinnig van vreugde I J tniet op tegen zijn baas ingen, ook niet als die 'lijf!' roept. Straks luis- wel weer, maar nu even wil hij even bij het ijn. ludwater slaat de innige ig lachend gade. Hond leef een paar weken bij leylingen Dierenpen- de Van de Berch van deweg in Voorhout. Iten en dochter Iris uit tering zijn tevreden ippassers, maar willen 't dat er veel reclame pension wordt ge- Anders hebben wij vol- geen plaatsje meer." ie Otten kwam een dag terug uit zuid Frankrijk ès het liefst direct gaan nwege het slechte weer ze een dagje wachten, net hem thuiskomen, altijd eerst gewassen Daarna moet hij naar n zich uit te schudden, is niks met dat slechte mdat ze het kaartje met igstijden kwijt zijn, 1 om half tien 's och- >r het hek van Teylin- :hten. Officieel kun- hun dier alleen tus- m elf en vier en vijf op- tar voor Otten maakt Jé'ludwater deze morgen indering. itoortje liggen de kaar- Monica (8) en Nanette (16) in de kattenspeelruimte. Foto: Hielco Kuipers ten al klaar van de honden en katten die vandaag worden op gehaald. Het zijn er niet zoveel, omdat de meeste mensen aan het eind van de week terugko men van vakantie. Sommige dieren die vandaag weggaan zal de ^milie Oudwater een beetje missen, want in de drie jaar dat het pension open is, zijn al heel wat mensen en dieren vaste klant geworden. Eén van die dieren is Droppie, een jong donkerkleurig katje. De jongste telg van de familie Oud- wat(°,r, Monica van acht, heeft haar hart aan hem verloren. Ook witte Pluis mag er wezen, vindt ze, maar die doet soms een beetje gek. „De vorige keer kwam iemand zijn kat halen en toen ging Pluis erbij in het mandje. Niemand zag het. Maar toeflfx die mensen thuis kwamen, zagen ze opeens vier ogen in plaats van twee. Gelukkig heb ben ze Pluis meteen terugge bracht." Dieren hebben aan aandacht geen gebrek bij Tey- lingen, meldt de oudste dochter, Nanette van 16. „We zijn met vier.meiden, dus aandacht krij gen ze genoeg." Behalve vrijwil lig knuffelen helpen de vier vol gens een rooster mee met voe ren en schoonmaken. Dat er wordt geknuffeld is voor Carmen Heeneman uit Sassen- heim misschien een opsteker. Ze overweegt haar kat in okto ber een weekje te brengen maar twijfelt erg. „Wat is nou beter hem thuis laten en eten laten geven of hem hier brengen. Aan de ene kant vind ik het zielig als hij alleen thuis blijft. Aan de an dere kant maak ik me veel zor gen. Ik ben bang dat hij in een pension niet aardt." Ze overlegt met Oudwater, die vindt dat het van het dier afhangt. „Tsja, het is wel een gezelschapsdier", geeft Heeneman toe. Het Voorhoutse pension hoeft nooit moeite te doen om klan ten te vinden. „De dierenarts verwijst door, of het gaat via mond-tot-mondreclame. In het westen is een tekort, vandaar", verklaart Oudwater. Ook de Leidse Jacqueline Mos kwam via haar dierenarts in Voorhout te recht, omdat de rest van de pen sions was volgeboekt. Haar kat en naamgenoot Mos bleef an ders altijd thuis, maar dit jaar waren er geen oppassers te vin den. Als ze hem komt ophalen, vist Oudwater de kat uit een hoekje waar hij zich heeft terug getrokken. „Hij is al wat ouder, en ik vond het een veilig idee dat ze hier een dierenarts bellen als hij wat mankeert", zegt Mos als ze van Oudwater heeft ge hoord hoe de medicijnen zijn toegediend. „Van vrienden of kennissen die zelf geen dieren hebbpn, moet je dat nog maar afwachten." Vakantieliefdes, die mislukken altijd. Je bent nog niet thuis of hij of zij loopt alweer met een ander aan de arm. Volkszanger Leidse Kees moet er in elk geval weinig van hebben. Natuurlijk, in een ver verleden heeft hij tij dens zijn vakanties ook wel eens een aardige ontmoeting gehad. Maar tegenwoordig doet hij er niet meer aan mee. „Ik heb een relatie, ik ben heel gelukkig met mijn vriend. Geen vakantieliefdes dus voor mij. Ik hoef geen nieuwe liefde meer. En eigenlijk ben ik de laatste tijd ook niet meer op vakantie ge weest. Ik heb het veel te druk met zingen. Op de campings bijvoorbeeld, vlak bij Lunteren, ik weet niet waar. De boekingen stromen binnen. Dat vind ik heel leuk, daér ben ik voor. Dat is voor mij vakantie. Sommige mensen worden zo snel verliefd... Ik heb drie keer voor dezelfde meneer gezongen, tijdens zijn drie bruiloften. Drie keer getrouwd, nou vraag ik je. Ik bef; heel moeilijk, qua smaak. Natuurlijk, heel vroeger heb ik verschillende vakantieliefdes ge had, zoals iedereen, maar die zijn allemaal inMgelopen. Of er hele bijzondereoijzaten? Nou overval je me een beetje. Nee, laat ik er maar niets over zeggen. Ach, dan doe je beloftes over en weer. Maar dat werkt natuurlijk niet. Dan zit je in het vliegtuig of de auto terug naar huis, en dan weet je bijna zeker dat zo ie mand al weer met een ander loopt. Ik ben daar maar mee op gehouden. Een vakantieliefde gaat nooit goed. Het zal wel met de afstand te maken hebben, een andere stad of een ander land. Het is gewoon te ver weg om het tot een gelukkig einde te brengen. Maar ja, zoals gezegd, ik ben al bezet. Ik hoef me daar niet druk meer over te maken. En zoals gezegd: ik ben al tijden niet meer op vakantie geweest. Sinds ik in alle kranten heb gestaan, toen vorig jaar op Tweede Kerst dag mijn geluidsbanden waren gestolen, stromen de boekingen binnen."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2002 | | pagina 13