GESPREK VAN DE DAG
Vrouw stuit op glazen plafond
Ik denk dat ik niet kapot kan
'Sommigen denken: zo'n
telefoonmiepje regelt alles'
ZWAAR
Tf*
Dikste stad
van Brazilië
op slanke p;
'Zij is hysterisch of emotioneel en hij wordt doortastend of gepassioneerd gevonden'
Dagje Londen
ZATERDAG 17 AUGUSTUS 2i
MENSELIJK
Dartskampioen RAYMOND 'Bar
ney' VAN BARNEVELD begint
een keten van dartcafés. Elk eta
blissement dat meedoet, krijgt
de naam Barney's Dart Center.
Net als bij McDonalds moet de
keten bestaan uit zelfstandige
ondernemers die op franchiseba
sis de naam Barney's gebruiken.
Bezoekers kunnen er natuurlijk
pijltjes gooien, maar ook dartsspullen kopen en een pils
je drinken. Anders dan bij de hamburgerketen, komen
niet alle dartscentra er exact hetzelfde uit te zien. Daar
door kunnen ook eigenaren van bestaande horecagele
genheden vrij gemakkelijk omschakelen, als ze dat wil
len. Vóór het begin van het Embassy-toernooi in januari
moet het eerste café geopend zijn.
Foto: Ton Kastermans
In het Tilburgse dieren
park De Oliemeulen zijn
in de nacht van donder
dag op vrijdag dertien rat-
tenslangen geboren. Op
zich niets bijzonders. Wa
re het niet dat SLANG
nummer 13 TWEE KOP
PEN heeft. Uniek", vol
gens een verzorger van
het park.Het komt wei
eens voor dat er een twee
ling uit het ei komt, maar
dit hebben we nog nooit
meegemaakt." Beide kop
pen leven volgens de ver
zorger. ,,Maar het is na
tuurlijk de vraag of dat zo
blijft. Dat moeten we af
wachten." De Amerikaan
se rattenslang, die rood
van kleur is, kan maxi
maal tweeëneenhalve me
ter worden. ,,We noemen
het hier een beginners
lang. Veel mensen die
met het houden van deze
reptielen beginnen, heb
ben dit dier in huis", al
dus de verzorger. Als de
slang met de twee koppen
gezond blijft, kunnen ge-
interesseerden in het
weekend van 24 en 25
augustus naar het bijzon
dere dier komen kijken.
WERK
Nicos Melachropoulos
sjorder
31 jaar
Veel werknemers slijten hun
dagen op kantoor. Maar niet
iedereen. Deel 6 in een serie
over fysiek zware beroepen
Pak die stang maar op, dan
kun je uit eigen ervaring
vertellen hoe zwaar het
werk van sjorders is vertelt Ni-
cos Melachropoulos op het dek
van de m/s Nirint Progress die
aan de Graanweg in Moerdijk
ligt. Oppakken is het probleem
niet: de stang weegt 25 kilo.
Maar hij is zes meter lang en
moet bij het ene eind worden
genomen om het andere eind -
met de handen boven de schou
der - in de derde container van
onder vast te haken. Het om
hoogsteken lukt net en is moor
dend voor arm-, schouder- en
rugspieren. „Nou weet je met
een dat we daar wel eens last
hebben."
Nicos, 31 jaar en al vijftien jaar
sjorder bij International Lashing
Services in Rotterdam, klaagt
niet. Natuurlijk, sjorren is zwaar
werk Doordouwen. Op een
schip staan vaak zeventien con
tainers naast elkaar. De tweede
en derde van onder aan beide
kanten met twee stangen wor
den vastgezet.Acht stangen
per positie, dus bij elkaar 136",
rekent zijn baas Nees Maas
voor. Er zijn schepen met 23 rij
en. „Lopende band werk", weet
Melachropoulos.
Maar nogmaals hij klaagt niet,
want het is mooi werk Niet zo
zeer de containers. Nicos' hart
ligt bij het stukgoed. „Complete
jachten, bulldozers, trucks, au-
to's, generatoren", somt hij op.
„En motoronderdelen voor
schepen, die wegen soms vier
honderd ton. Je moet er inzicht
voor hebben. Hoe plaats je het
en hoe zet je het vast met het
oog op de stabiliteit van het
schip en de dekbelasting."
Het sjorren is handwerk. Dat
lijkt gek, in een tijd dat alles is
gemotoriseerd, tot je een sjorder
aan het werk ziet. Het is kruip-
door- sluip-doór met kettingen,
kabels en touwen tussen de la
dingen en de scheepswand
door. Zo'n ketting weegt tiental
len kilo's. Hij wordt bevestigd
aan bijvoorbeeld een truck en
aan een ring op het dek Dan
begint het echte werk: met arm-
kracht de ketting op spanning
trekken, een hevel aanbrengen
en dan de ketting vastsjorren.
Dat gebeurt krom staand, op
hurken of liggend; geen stand is
te gek. Loodzwaar werk, vaak in
weer en wind. „Met een truck
valt het dan nog mee, want daar
geeft de vering wat ruimte, maar
een motoronderdeel geeft geen
millimeter mee. Dan sta je met
twee man op volle kracht aan
een stang te trekken."
De kettingen aanspannen is -
met het aanbrengen van de
containerstangen - het zwaarst
„En uitblokken", vult Nicos
zichzelf aan. „Met hout aan de
zijkant de lading tot een geheel
maken met het schip. Dat ge
beurt met voorhamers en spij
kers. Hele grote spijkers."
Sjorren is naast zwaar ook wei
nig sociaal. Sjorders werken ze
ven dagen in de week, dag en
nacht; zijn zij klaar, dan kan het
schip weg of worden gelost. „Ze
zeggen wel dat we de hoeren
van de haven zijn", zegt Nicos.
„Je moet niet lui zijn en hart
hebben voor de zaak. Vaak is er
overwerk; het werk moet af.
Maar je hebt vrijheid. Als het
werk loopt, hoor je niemand. Je
kunt altijd alles zeggen tegen el-
Nicos Melachopoulos. Foto: GPD/Harry Verkuylen
kaar en je komt overal. Monaco,
Friesland, Duitsland, Italië. In
Genua zijn we eens vier dagen
geweest voor het vastzetten van
een onderdeel van een boorei
land dat per se op tijd moest
zijn. Een uurtje werk. Dat zijn de
mooie klussen."
Het werk levert ook vaak een
goed gevoel op.Als je de boot
na een halve nacht overwerken
een metertje uit de wal ziet gaan
en je denkt: dat hebben wij
mooi vastgezet." Nicos wil het
wel tot zijn vut volhouden. „Dat
kan. Het werk verandert niet en
veel jonge gasten zien niks in
zwaar werk, ploegendienst en
veel overuren. De zwaarte houdt
me niet bezig. Ik denk dat ik niet
kapot kan."
Erik Huisman
Met twee ton zijn ze nog
lang niet tevreden. Het n
ten er minstens drie woi
den. Op een groot billbo
voor het stadhuis houdt
Zuid-Braziliaanse stadje
goa dos Tres Cantos bij 1
veel de bevolking tot duj
collectief is afgevallen. Ti
vorige week was dat 2131
lo.
Lagoa dos Tres Cantos
inwoners) bestaat hoofd
kelijk uit nazaten van Du
immigranten en geniet d
weinig begerenswaardig
faam de 'dikste' gemeeni
van Brazilië te zijn. Ruim
zestig procent van de bei
ners lijdt aan overgewich
Daarom schreven 503
'zwaarlijvigen' zich in voj
een gemeentelijke verma
ringscursus, ontworpen
door de Universiteit van|
Paulo.
Het probleem van de exti
kilo's kwam aan het lich
de uitkomsten van een g
zondheidsonderzoek D;
uit bleek dat 25 procent
de bevolking last heeft v
kortademigheid. Het geb
aan lucht houdt direct v(
band met de onstuitbare
zucht naar calorieën. Gn
boosdoener is een lokale
riant van een Duitse taai
de cuca. Die bestaat uit e
ren, roomboter, kokos, j;
smeerkaas, karamelpasü
veel suiker en is gemeen
goed in zowat elk huisho
den. Maar ook een overt
sis bier en worst dragen
aan het overgewicht.
Frans Lindenkamp
Het dikke handboek en een vakkundige monteur helpen de meeste
technische problemen de wereld uit. Foto: GPD/Cees Mooij
Alles is zeiknat en ze is het
wachten zó zat, vat ze de hope
loze situatie samen. „Ik weet
niet hoe het met u is, maar het
regent hier", voegt de vrouw Re-
né van de Plassche, de baas van
het ANWB-steunpunt in Lyon,
toe. Samen met de regen druipt
pure wanhoop door de tele
foonhoorn.
Samen met haar man is ze ge
strand in de buurt van Beaune.
Op de terugweg naar Nederland
begaf de radiator het. Ze konden
kiezen: of een huurauto of
wachten op reparatie. Het werd
het laatste. De technische dienst
van het steunpunt vond de ra
diator bij een garage in Marseil
le.
De wanhoop slaat om in pure
opluchting als Van de Plassche
meldt dat de radiator er nog 's
middags wordt ingezet. „En gaat
u maar een hapje eten op kos
ten van de ANWB", zegt hij.
„Hartstikke fijn, heel erg be
dankt", stamelt de vrouw.
Het mes snijdt aan twee kanten.
Het echtpaar heeft het de
ANWB makkelijker gemaakt
door voor reparatie te kiezen.
Daardoor hoeft de auto niet
naar Nederland te worden ver
voerd. Van de Plassche: „En
daar mag best wat tegenover
staan."
In 1973 begon de ANWB het
steunpunt in een hotelkamer -
voorzien van een telex - op een
steenworp afstand van de huidi
ge locatie bij de Porie de Lyon,
pal aan de A6, voor vakantievie
rend Nederland beter bekend
als de Autoroute du Soleil. Nu
zit de Touringclub des Pays-Bas,
zoals de ANWB in Frankrijk
heet, in één gebouw samen met
andere Europese automobilis
tenclubs. Inmiddels werken er
in de drukke zomermaanden 83
mensen, het merendeel tijdelijk.
Deze middag zijn bijna alle 64
beeldschermen bezet. De helft
staat in de meldkamer, tegen
woordig front geheten. In de
zelfde ruimte bevinden zich de
technische dienst, bestaande uit
technici, het backoffice, dat lo
pende dossiers afhandelt, en de
Personenhulpverlening, de af
deling die onder meer mensen
helpt die in een ziekenhuis te
recht zijn gekomen.
Het steunpunt heeft het ge
merkt dat Nederland dit jaar
weer eens massaal naar Frank
rijk is gegaan, aldus Van de Plas
sche. „In juli hadden we 5.200
dossiers, tegenover 4.100 in juli
vorig jaar", zegt hij. „In juli had
den we op een dag 2.400 tele
foontjes. Dat is eigenlijk niet te
doen."
Het steunpunt regelt voor bezit
ters van de Internationale Reis-
en Kredietbrief - simpel ANWB-
lid zijn is niet voldoende - en
ongeveer vijftig Nederlandse
verzekeraars alles. Het slepen
van een auto naar een van de
zeshonderd 'vertrouwensgara-
ges', een huurauto, onderko
men, een terugreis naar Neder
land, medische begeleiding en
een bloemetje voor iemand die
moederziel alleen en jarig in een
Frans ziekenhuis ligt.
Wie belt, krijgt bijvoorbeeld Fre-
derique Kremer aan de lijn. Ze
werkt nu voor het vierde jaar bij
het steunpunt, is inmiddels su
pervisor, en deinst niet terug
voor de moeilijke gevallen. Lea
serijders, bijvoorbeeld, zijn altijd
wat veeleisender. Neem de di
recteur die belt dat hij van rijn
secretaresse morgen terug moet
rijn omdat hij 'een stamp af
spraken' heeft staan. Hij, rijn
gezin en zijn Alfa Romeo staan
al een week stil. Te wachten op
onderdelen. „Hij heeft zelf rijn
garage in Nederland gebeld",
zegt Kremer. „Om een onder
deel te laten komen. Dat is goed
bedoeld, maar je verliest er toch
tijd mee. Nu ben ik ook gebeld
door de laesemaatschappij en
die geef ik toch een beetje prio
riteit. Zakelijke rijders rijn be
langrijke klanten." Ze belt met
de garage. Het blijkt dat de V-
snaar wél, maar de spanrol niet
is ontvangen. De auto is diezelf
de middag niet klaar.
Ze had in het begin best moeite
met 'veeleisende, arrogante
klanten'. „Dan heb je de neiging
je organisatie te verdedigen.
Sommigen denken: 'ik bel de
ANWB en zo'n telefoonmiepje
regelt alles wel'. Maar daar komt
zóveel bij kijken. De mensen die
hier werken, hebben vaak een
hbo- of universitaire opleiding."
Inmiddels weet ze door training
en rollenspel dat ze niet in de
verdediging moet schieten.
Kremer rolt van het ene dossier
in het andere. Tegen een cara-
vanberitter: „Heeft u een zeven-
of een dertienpolige stekker?
Hm, zeven, een oud model
dus." Tegen een man en een
vrouw die alleen nog maar in de
vijfde versnelling kunnen rijden,
maar toch 'een stukje verder'
willen: „Dan creëert u vervolg
schade, dus laten we dat niet
doen."
Ze verzucht: „Voor sommige
mensen geldt de Wet van Mur
phy. Ze krijgen pech, worden
bestolen én het thuisfront belt
op dat er iemand ziek is. Of ze
gaan enthousiast met een gere
pareerde auto op weg en hon
derd kilometer verderop is er
weer iets anders. Dan is het
waarschijnlijk geen goed onder
houden auto, maar dat kun je
natuurlijk niet zeggen."
Eelco van den Heuvel
Braams geeft een voorbeeld van
hun manier van werken. „Toen
wij vorig jaar de slankheidspro
ducten van SlimFast erbij kre
gen, zijn we meteen van start
gegaan om ze in de Nederlandse
markt te zetten. Wij hadden ook
anderhalf jaar of nog langer op
een plan kunnen studeren. Dat
hebben wij bewust niet gedaan.
Wij zijn meteen begonnen. Het
is niet voor honderd procent
vlekkeloos gegaan, maar gaan
deweg hebben wij geleerd. Dat
risico is bewust genomen. Slim
Fast is een heel ander product
dan olijfolie of margarine. Wij
waren verbaasd dat supermark
ten na een zaterdag al door hun
voorraad heen waren. Niemand
verwachtte dat mensen vijf, zes
producten tegelijk zouden ko
pen. Olijfolie wordt drie tot vier
keer per jaar aangeschaft, mar
garine één keer per week. Dat is
een heel verschil met SlimFast."
Soeripto: „Iedere markt heeft
rijn eigen dynamiek. Als je het
risico omarmt en een merk in
de markt probeert te zetten, dan
krijg je meteen reacties. Als er
weinig voorraad in de winkels
staat, dan komen bij ons de tele
foontjes binnen. Maar dat zien
wij als een luxe probleem."
Bestaat het glazen plafond nog
steeds? Jazeker, beiden beamen
dat volmondig. Braams: „Toen
ik tien jaar geleden begon, zou
ik zeggen: nee. Maar je krijgt te
maken met vooroordelen. Dat
moet je leren doorzien. Dat is
het moeilijke, omdat het samen
hangt met een bepaalde cultuur.
Het gaat eigenlijk om het veran
deren van die cultuur binnen
een bedrijf. Mannen beoordelen
een man vaak op zijn potentieel
en een vrouw op haar prestaties.
Dat maakt een groot verschil.
Een vrouw moet zich bewijzen,
Conny Braams (37) en Janti Soe
ripto (35) geven leiding aan het
bedrijfsonderdeel 'Spreads&Co-
oking CategÏÏr/, béter bëkénd'als
de margarines, bij Unilever Best
foods in Rotterdam. Dat is niet
uniek; maar wel redelijk zeld
zaam >en nieuw voor een concern
als Unilever. Braams is directeur
marketing, Soeripto financieel di
recteur. Ze vormen een twee
eenheid. Waar hun mannelijke
collega's alléén naar directiever
gaderingen gaan, bezoeken zij
samen die bijeenkomsten.
„Wij vinden dezelfde normen en
waarden belangrijk", zegt
Braams. „Er is geen concurren
tie tussen ons. Integendeel, wij
vullen elkaar aan. Dat werkt
prettig. Iedere dag is voor ons
een feest. Echt, wij lachen wat
af. Soeripto: „Zodoende hebben
wij voor onze mensen van de
business unit een veilige omge
ving gecreëerd. Dat werkt het
beste. Er is altijd het idee dat wij
op elkaar kunnen bouwen. Wij
hebben ook nooit op dezelfde
dag een baaidag."
Braams: „In zo'n veilige omge
ving durven mensen risico's te
nemen. Er is ook volop ruimte
om fouten maken. Van je fouten
leer je. Het brengt je soms op
een andere manier verder met je
projecten."
Het tweetal laat uitstekende re
sultaten zien. Sinds beiden drie
jaar geleden de leiding kregen,
rijn de verkopen van de ver
schillende margarinemerken,
van de olijfolie Bertolli en de
slankheidsrepen en -soepen van
SlimFast aan het groeien. Eén
van de initiatieven uit de groep
een man in dezelfde fund
heeft al het vertrouwen va
baas dat hij het kan. Er is
sprake van stereotypen. 0
managers herkennen in
jongere vaak zichzelf, zoni
zich daarvan bewust te zij
„Het scala aan gedraginge
mannen in een bedrijf kui
tonen, is veel groter dan g
cepteerd gedrag van vrou\
Van vrouwen wordt al sni
zegd dat ze hysterisch of f
tioneel zijn, terwijl een m;
doortastend of gepassiom
wordt gevonden. De reeks
stijlen bij vrouwen is vele
kleiner. Daar zul je in con
in je werk rekening mee n
houden.
Soeripto: „Dat glazen plaf
rit ook in de vrouwen zeil
migen vinden dat de hele
reld om hen heen moet v<
deren, voordat rij verande
Maar zo zit het bedrijfslev
niet in elkaar. Je zult zelf 0
moed en het lef moeten t<
om je nek uit te steken en
flexibel op te stellen in jei
Ik heb wel eens de indruk
vrouwen, als ze dan goedf
sultaten hebben geboekt,
niet voor uit durven kome
mag gerust trots rijn op di
taties, die je geleverd hebt
Waarom zou je dat onder
schoffelen."
„Maar het belangrijkste is
Braams aan, „datje in hetL
drijfsleven weet wat je will
eigen randvoorwaarden st
Dat schept duidelijkheid 0
naar anderen toe. Wil je ta
uur werken? Ben je van pl
veel op reis te gaan? Wat v1
belangrijk in je leven en w
niet? Daar moet je flexibel
omgaan."
Marie-Louise Thissen
neer naar Londen ben geweest.
Voor zaken. Goed. ik zal het een
keer herhalen: VOOR ZAKEN. Dat
zit zo: De BBC zendt een program
ma uit dat ik graag op de Neder
landse buis wil brengen. Na veel
soebatten mocht ik van Hilversum
een dagje naar Londen om met de
verantwoordelijke mensen te pra
ten. Als begeleider ging een man
mee met internationale ervaring.
Hij moest toevallig toch in Londen
zijn om een paar affaires af te han
delen.
Mijn begeleider posteerde mij in
Soho waar ik drie uur zoet moest
brengen in afwachting van mijn af
spraak. Ik nam mij voor om eens
uitgebreid te gaan lunchen uiter
aard op kosten van de omroep.
Maar om een of andere reden kon
ik mij er niet toe brengen om een
chique restaurant binnen te stap
pen. Het leven in de internationale
beau monde vereist niet alleen er
varing maar ook aanleg. En ik heb
al vaker gemerkt dat ik die niet heb.
Uiteindelijk belandde ik in een
tentje met 'Real English Breakfast.
Dat was een bord lauwe bonen, een
worstje, een spiegelei en een paar
stukjes spek. Ik stapte meteen daar
na een McDonalds binnen om met
een milkshake de smaak weg te
spoelen. Gewapend met een bonne
tje voor de boekhouding en een he-
icel aan mezelf liep ik Soho weer in.
Nou nodigt die buurt niet echt uit
tot mondain gedrag. Wat een ache
nebbisj toestand. Goed, je vindt er
een hoop theaters, oude panden
trouwens, maar verder hangen
overal afgeprijsde spijkerbroeken in
de etalage. En om de drie winkels
een zaak met petjes, voetbalshawls
en T-shirts met het opschrift: 'My
mum (dad, sister, parents, gir
lfriend) went to Londen and all I've
got was this lousy T-shirt". Geen
wonder, veel meer is er in dat Soho
ook niet te koop. De Nieuwendijk
in Amsterdam, daar lijkt het nog
het meest op. Treurnis.
Mijn afspraak ging overigens pri
ma. Een pittige dame stond ons te
woord die dingen zei als: „Iedere
aflevering vereist drie weken voor
bereiding maar we hebben ook wel
eens in vijf dagen een uitzending in
elkaar geramd.Met dat soort men
sen kun je praten. Nou nog zien dat
we de boel in Hilversum slijten.
Op het vliegveld was ik juist op tijd
om voor mijn vrouw een geurtje
van een gewenst merk te kopen. Op
de terugreis vertelde mijn metgezel
dat hij die dag iemand van e l
Amerikaans bedrijf had uitgt
digd om op een persbijeenkoi
Nederland overeen nieuwest
vertellen. Voor dat soort uitn
gingen bleken de Amerikanei
draaiboek te hebben. Er mo&
zorgd worden voor een busi-
nessclass vliegticket, een limoh
op Schiphol en een vijfsterrenf
in Amsterdam. Dat hoorde ika
maal aan met mijn milkslwïs
netje van de McDonalds uitS j-
burystreet in mijn zak. Thuis t
het flesje parfum met gejuich
vangen. Tot mijn vrouw ontir
dat ergens op het etiket met k)c
letters stond: For Men Only. 1
In één dag met het vliegtuig
neer: het is voor mij gewoon i1
hoog gegrepen.
f
e
f
X
Conny Braams (rechts) en Janti Soeripto. Foto: GPD/Roel Dijkstra
was de opening van het
Toscaans lunchcafé Bertolli in
Den Haag.
De concerndirectie van Unilever
juicht hun eigenzinnige manier
van leidinggeven toe. Is er dan
toch iets veranderen in het Ne
derlandse bedrijfsleven? Is een
topmanager niet meer bij uit
stek een man? Van de manage-
menttrainees, die van de univer
siteiten komen en bij de Neder
landse bedrijven van Unilever
gaan werken, is vijftig procent
man en vijftig procent vrouw.
Van de topmanagers is slechts
twee procent vrouw. In de Ver
enigde Staten is dat twaalf tot
vijftien procent.
Soeripto: „In een concern als
Unilever geldt één systeem voor
iedereen. Om carrière te maken
moet je eenzelfde gebaande weg
volgen. Je begint in Nederland,
dan ga je enkele jaren naar het
buitenland en vervolgens kom je
terug in Nederland en ben je
een aantal niveaus hoger ge
klommen. Dertig jaar lang is die
manier van carrièreplanning
met succes gevolgd. Als er strak
wordt vastgehouden aan dit sys
teem dan sluit je met deze ge
dachtegang alle diversiteit uit.
En dat is jammer. Wij hebben
gelukkig de kans gekregen om
ons werk op een andere manier
te doen. Dat is niet uniek. Ieder
een gebruikt zijn eigen talenten.
Een veelheid van meningen is in
het bedrijfsleven aantrekkelijk,
omdat meer mensen zich erbij
thuisvoelen."
Vrouwen die een volledige baan
Er zijn dingen die men
niet doet. Naar een an
der land gaan met een
vliegtuig en dezelfde
dag terugvliegen, is
één van die dingen.
te Een dagje op en neer
met fiets, auto of trein:
in orde. Maar meteen
vliegtuig ga je ergens
heen om er een paar we
ken te blijven. Niet om
dezelfde dag al weer naar
huis te gaan. Waarom
weet ik eigenlijk niet. Het
heeft iets decadents, vind
ik. Iets upper ten-achtigs.
Iets da t ons soort mensen
niet doet.
Ik schrijf dit natuurlijk alle
maal op om u te vertellen dat
ik deze week een dagje op en
hebben, lopen vaak óf in hun
werk of in hun huiselijke taken
vast en moeten voortijdig afha
ken. Zo niet Braams: „Ik begin 's
morgens wat later dan Janti om
dat ik mijn twee dochtertjes
eerst naar school breng. Ik zorg
ervoor om vaak zes uur 's
avonds thuis te rijn. Dan kan ik
me bezighouden met de kinde
ren. Als ze in bed liggen, ga ik
als het moet weer verder met
mijnwerk."
Soeripto: „Bij mij lopen werk en
privé door elkaar heen. Leuk
werk geeft je energie. Het is bij
mij niet zo gescheiden. Als ik
boodschappen doe in de super
markt, dan ben ik ook met mijn
werk bezig. Waar staan onze
merken, hoe doen ze het. Je
blijft bezig."
