Een dagje naar de speeltuin toe
Struinen door moerasbos op de Ruige Route
•i
J
Ouderwets gezellig
R
'Oh ja, waar
laten we
de bomen?'
HDC 970
vrijdag 9 augustus 2002 -
Elke (links) en Wiebe uit Leiderdorp voelen zich thuis in speeltuin DW in Sassenheim. Foto: Dick Hogewoning
Kwetteren en spetteren bij DW in Sassenheim
sassenheim - Watje van ver
haalt is lekker. Ouders die hun
kinderen in de schoolvakantie
wat anders willen voorzetten dan
de wipkip om de hoek, kunnen
eens een speeltuin in een andere
omgeving bezoeken. Zo biedt
Door Vrijheid Verenigd (DW) in
Sassenheim vertier voor koters
van binnen en buiten het dorp.
De twee kinderen van verslagge
ver Tim Brouwer de Koning wa
ren na een fietstocht uit Leider
dorp niet meer weg te slaan uit
de ruime, maar toch intieme
speeltuin aan de Sporthoflaan.
Het is maar goed dat Wiebe van
vijf nog niet kan lezen. Anders
was hij nooit als eerste van de
torenhoge glijbaan afgegaan.
Want halverwege de trap van 27
treden hangt toch echt het
bordje 'Niet onder de 6 jaar'.
Wat niet weet wat niet deert.
Wiebe roetsjt naar beneden, de
eerste keer nog met samenge
knepen billetjes, maar daarna -
met een juten zak als glijmiddel
- allengs sneller.
Pas de derde keer gaat het mis.
Zus Elke van zeven - leest alles
wat los en vast zit - wijst hem
niet al te subtiel op het verbods
bord. Huilend zoekt de vijfjarige
zijn ouders op. „Wèh, ik heb
zo'n spijt dat ik van de glijbaan
ben geweest", snikt hij. Hij stopt
pas met zijn hartverscheurende
act als hij hoort dat jongens van
vijfenhalf ook van de glimmen
de glijbaan afmogen, als ze
maar niet huilen. Bovendien
kan hij ook op tientallen andere
speeltoestellen terecht. Dat weet
hij wel, maar attracties zonder
die verbodsbordjes vindt hij niet
half zo spannend.
Zijn grote zus test in ijltempo de
andere toestellen. Gek genoeg
loopt zij in een grote boog heen
om de trots van DW: de water
speeltuin. Tientallen andere kin
deren spetteren en kwetteren er
dat het een aard heeft. Zij bevui
len daarbij niet alleen hun eigen
heldere zomerkleding, maar ook
die van volwassen omstanders.
Hoe druk het vanmiddag ook is,
de bankjes pal aan de rand van
de water- en zandvlakte blijven
daardoor angstvallig leeg. Opge
schoten jongetjes heersen in de
waterspeeltuin, die een dagje
naar het strand overbodig
maakt. Als de herrieschoppers
het al te bont maken, grijpt
moeder overste - de pittigste
tante van de ploeg vrijwilligers
die de speeltuin runt - in. Eén
voor één van de waterglijbaan af
en vooral niet plagen.
Dezelfde moeder en haar vrien
dinnen staan ook paraat als Elke
en Wiebe na een half uur dorstig
rond de geïmproviseerde toon
bank drommen. Voor een be
kertje water (Wiebe), limonade,
koffie en thee is het gezin na
lang vrijwillig gereken 85 cent
kwijt. Dat bedrag zal weinig af
wijken van de allereerste rond
jes vlak na de opening in 1945.
Gelaafd sprinten de kinderen
weg voor een tweede rondgang.
Zij komen na de loodzware ka
belbaan („Gelukkig hielp een
mevrouw ons, anders was het
nooit gelukt"), de draai- en de
zweefmolen onvermijdelijk weer
uit bij de verleidelijke hoge glij
baan. Wiebe moet tegenover
steeds meer zes- en zevenjari
gen verklaren hoe oud hij is. Om
zijn gram te halen voor die
voortdurende vernederingen
vraagt hij een nog kleiner ventje
naar zijn leeftijd (vier) zonder op
te biechten dat hijzelf ook nog te
jong is voor de glijbaan.
Omdat het gesjoemel met leef
tijden indruist tegen zijn jeugdi
ge rechtvaardigheidsgevoel
gooit Wiebe het over een andere
boeg. Hij wil alleen nog maar
van de glijbaan af met zijn va
der. In ruil daarvoor houdt hij
de hand van zijn vader vast op
de weg naar boven, 27 treden en
een verbodsbord lang. Triom
fantelijk en volkomen legaal
dendert hij op papa's schoot
naar beneden. „Dat was cool, hè
pap."
Koel is de tweede versnapering
ook, waarna het tijd is om op te
breken. Wat je van ver haalt is
lekker en je kunt er nog uren op
teren.
Terug in Leiderdorp beseffen de
kinderen dat verandering van
spijs doet eten. Nog geen vijf
minuten na thuiskomst rennen
zij aan achter de weinige vriend
jes die niet op vakantie zijn. In
het vertrouwde speeltuintje om
de hoek vechten zij om een
plekje op de wipkip.
door Saskia Buitelaar
Voor touwbruggen over een kol
kende watermassa en overleven
in het oerwoud kun je beter een
andere trip boeken van de avon
tuurlijke reisorganisatie SNP. An
ders dan de naam doet vermoe
den, zijn de natuurtochten met
de naam Ruige Route voor ieder
een goed te fietsen en wandelen.
Het enige dat echt nodig is, is (za-
del)zitvlees, een beetje conditie
en een fototoestel. Want hoewel
het met de ruigte nogal meevalt,
doet de gevarieerde tocht zeker
een paar van de mooiste plekjes
in Nederland aan.
Station Nijmegen, 10 uur. Mar
leen Raats van het SNP stuurt
ons op pad, voorzien van een
huurfiets, een routebeschrijving
en een discman. Het hoorspel
van historische verhalen, ge
dichten en gesprekken met de
veerbaas, de café-eigenaar en de
boer die we nog gaan ontmoe
ten, begeleiden ons tijdens de
tocht van circa 24 kilometer.
Over de Waalbrug is de lawaai
ige stad snel achter ons. Het
wordt een dag van fietsen langs
de uiterwaarden van de Waal,
de leidraad tijdens deze tocht.
Maar ook een bezoek aan de
oudste theetuin van Nederland
en struinen door het moerasbos
van de Millingerwaard. Weg van
de paden, over de hekken en
tussen de dieren.
De Ruige Routes gaan door na
tuurgebieden, op de fiets, lo
pend en per kano. Inmiddels
zijn er vier routes van twee tot
vijf dagen. Door de polders rond
Gouda, de Biesbosch, het Dom
meldal en rond Nijmegen. De
ene route heeft wat meer cul
tuur, de andere een kanotocht.
Wat ze gemeen hebben, zijn de
primitieve overnachtingen. „Dat
is vooral het ruige aan de routes:
slapen in een boerenstal, een ti-
pi of een hut", zegt SNP-woord
voerster Raats.
De deelnemers moeten de na
tuur 'beleven'. Met dat idee be-
de schaduw hun siësta houd
zijn even in hun rust gestooi
Na een slobber uit de rivier,
sjokken ze terug naar de koe)
In de theetuin verderop stoi
de wespen zich op de bos
vruchtentaart, in plaats vand
geurende, kleurende bloeme
rijkdom De ruigte begint bu
ten de tuin, waar brandnetels
bramen weinig uitnodigen oi
de smalle paadjes op te zoeki
Toch is de sluip-door-kruip-
doorroute onvermijdelijk als
het domein van de bevers wi3
betreden. n
- Badende steltlopers in een o
zandafgraving brengen ons c i<
een goed idee. De Bisonbaai, o
het eerste naaktrecreatiestrai
van Nederland, ligt tegenove
boerderij die het eindpunt is
Een duik in het koele natuur-
ter is de ultieme afsluiting van
een enerverende dag in de n n
tuur. Opdrogen in de zon id< r
dito.
Voor de verslaggever die ma t
een van de vijf dagen fietst, d
houdt de route op bij de boe
derij van Wim en Annie Reiji
De echte routiers stappen hi
in bed, vermoeid van de insp -
ningen en indrukken, licht v
brand en met een stevige bol
renmaaltijd in de maag. Eén
ding staat nu al vast: na zo'n
tocht is een ruige nacht slap
niet verkeerd.
De Ruige Routes zijn te boe
bij SNP, 023-3277000. Mee
doen kan nog tot half septe
ber, elke week, met maxim; i
twaalf deelnemers per toch
Prijzen (inclusief alles): 120
ro voor twee dagen tot 285
voor vijf dagen.
Info op www.ruigeroute.nl
Fraaie en gevariel
natuurroutes, orf
gelijk fout te rijd»
De planning
strak: anderhalf
in de Millingerw
is eigenlijk te kor
Echte natuur, dichtbij de stad
en voor iedereen toeganke
lijk, gaat dat wel samen? Ja
hoor, met de Randstadgroen
projecten van Staatsbosbe
heer. Uit een recente evalua
tie van het natuur- en recrea
tiegebied De Haaglanden bij
Den Haag, blijkt dat in de
jonge gebieden dichtbij de
stad natuur ontstaat waar
een kwaliteitsstempel niet
zou misstaan.
„We hebben het niet over
een flinke achtertuin", zegt
een woordvoerster van
Staatsbosbeheer. „We krijgen
echte natuur terug, die zich
ontwikkelt."
Het bos in De Haaglanden is
nog wat jong, maar de vogel
rijkdom is in vijftien jaar flink
gegroeid. Je vindt er de
zwartkop, tuinfluiter en
nachtegaal, maar ook zeldza
mere soorten zoals grasmus
en zanglijster. En dat terwijl
er het afgelopen jaar bijna
driekwart miljoen bezoekers
kwamen.
Ook de Kagerplassen, onder
deel van de groene ontslui
ting rond Leiden is zo'n ge
bied waar de laatste jaren aan
gewerkt is.
De natuurbeheerders streven
ernaar dat iedereen in de
Randstad binnen twintig mi
nuten in het groen kan zijn.
„Dat betekent dat je vantevo-
ren moet nadenken als je een
stad uitbreidt. Dus niet eerst
de boel volstampen en dan
pas denken: oh ja, waar laten
we de bomen?"
Langzaam maar zeker word je er
een beetje wee van. Jong, snel
en ieder jaar weer anders. Een
week lang trends volgen, en je
begint ernstig te twijfelen aan
het gezond verstand van de
mensheid in het algemeen, en
van iedereen die jong en snel is
in het bijzonder. En je vraagt je
af: is er dan niets dat gewoon bij
het oude blijft?
Op zo'n moment is het een ze
gen dat er nog zoiets is als de
ouderwetse familiecamping. De
camping waar vader en moeder
met hun kroost drie weken zo
mervakantie doorbrengen, en
dat ieder jaar opnieuw. De cam
ping waar de kindertjes de halve
dag bezig worden gehouden
door een paar enthousiaste
werkstudentes en waar pa en
moe 's avonds gezellig naar de
bingo kunnen. Van die cam
pings.
Want er zijn plaatsen waar de
tijd heeft stil gestaan. Wat is er
cool en trendy in de kantine van
de camping? Ja, bij camping
Club Soleil in Noordwijk is het
nog altijd de bingo die tradio-
neel het beste scoort. Gezellig
met een ratelende ballenmolen
geconcentreerd je kaart invullen
in de hoop op het eind van de
avond met een leverworst terug
te gaan naar de caravan. Het
ware campinggevoel.
Het linedancen en de Tupper-
ware-avond van Club Soleil lo
pen dan wat minder. Maar nog
altijd niet zo slecht dat ze van
het programma worden ge
haald. Ze kunnen nog jaren mee
als vaste onderdelen van het
campingleven.
Wanneer Club Soleil je iets voor
de kinderen organiseert, dein is
de knutselmiddag er de absolute
topper. Oké, dat knutselen krijgt
dan een beetje een modem tint
je door het in te passen in een
Harry Potter-week. Maar met
het in elkaar zetten van een to
verstafje van bamboe en crèpe-
papier zijn de kids nog makke
lijk anderhalf uur zoet. En ver
volgens lopen ze tot vervelens
toe alles wat los en vast zit met
hun stokje te betoveren.
De grote tophit van het seizoen
bij camping Sollasi in Noordwij-
bij op het laatste moment - bij
na allemaal tegelijk - koppetje
duikelen.
- In de Gendtsewaard is Neder
land op zijn groenst. Afwisse
lend passeren we maïsvelden en
koeien in mals gras. Krekels ver
zorgen het achtergrondgeluid
bij de zwijgzame vissers. Soezel-
pauze op een verscholen
strandje. En natte schoenen ha
len, als je aan de waterkant de
golfslag van een grote, passeren
de tanker te laat in de gaten
hebt.
- Op het rivierduin van Millin
gerwaard stuift plotseling een
kudde paarden voorbij. Ze klet
teren over een dam en zijn snel
weer in het ooibos verdwenen.
De schotse hooglanders die in
Reclamevlieger Bonne Boon op Lelystad Airport. Foto: Jan Scheerder
kerhout staat voor
het programma. Kantineb
der John Thomassen
zo'n 200 toeschouwers
jaarlijkse playbackshow.
is volle bak Drukker
Country avond (met
gooien en rodeostier
de grote
vorige week.
Maar ja, voor de
heeft hij al
gen, en je kunt er
men dat de
voor stuk voor de
hang gaan zorgen. Dus
looft een bonte avond
den.
Weg van de paden, over de hekken en tussen de dieren tijdens ruige natuurtochten. Publiciteitsfoto
langs de rivier, het ooibos, kan
niet alleen eventuele overstro
mingen beter doorstaan, het laat
ook zien hoe het land er duizen
den jaren geleden uitzag.
Hoewel de Millingerwaard zon
der twijfel zowel het ruigste als
het fraaiste onderdeel van onze
tocht is, zijn er ook genoeg an
dere belevenissen:
- Fietsend over de zomerdijk
langs de Waal bevind je je tus
sen twee uiterwaarden, waar je
genoeg veldboeketten kunt
plukken om een hele zomer de
keukentafel mee op te fleuren.
Ganzen zwermen in een lange
V boven ons hoofd. Luid gak
kend zetten ze de landing in
naar een nieuwe poedelplaats.
Nooit eerder gezien dat ze daar-
dachten het bureau Ideëel Orga
niseren en de stichting Natuur
lijk Bijzonder vijf jaar geleden de
Ruige Routes. Door mensen zelf
de natuur te
laten ontdek
ken en erva
ren, groeit
het bewust
zijn over de
waarde van
natuur. De
tochten pas
sen bij de
manier
waarop
Staatsbosbe
heer probeert oude natuur te
herstellen. Rondom de rivier de
Waal, bijvoorbeeld, krijgen de
oevers hun natuurlijke karakter
terug. In de uiterwaarden, die
delen van het jaar onder water
staan, leven talloze planten en
dieren. Je treft er meer dan 250
vogelsoorten
aan en bijna
tweederde
van de in Ne
derland
voorkomen
de planten.
De Millinger
waard is zo'n
beetje het
pronkstuk
van deze
'nieuwe ou
de' natuur. Met succes is daar
een paar jaar geleden de bever
in Nederland teruggebracht. En
de oorspronkelijke begroeiing
