Klimmen op Australische rots in Zoetermeer
Toeristen in Leiden:
'al moe voor ze iets hebben
gezien
'Ik hoor hem nooit over Jezus'
Aanslag
Ontdek je
digitale plekje
DONDERDAG 1 AUGUSTUS 2C
door Silvan Schoonhoven
Ayer's Rock is een rots van plastic,
die verrijst aan de rand van Zoe
termeer. Alles waarbij je verwon
dingen kan oplopen, is hier mo
gelijk. Boogschieten, abseilen,
mountainbiken, vlotvaren, en
vooral klimmen. Maar ook de
'Amazing Aboriginal Jump' staat
op het programma.
De steenrode kunststof rots in
Zoetermeer is omgroeid door
een oerwoud van houten palen,
sloten, tonnen, touwen en net
ten. Hier worden bezoekers
blootgesteld aan activiteiten als
vlotbouwen en kanoën. In to
taalprogramma's met namen als
het Aboriginal Fun Arrangement
moeten ze bovendien bungee-
nmnen, sumoworstelen, torens
oprichten en worden ze door
een touwbanenparcours ge
jaagd. Avontuur wordt hier vol
strekt risicoloos en in hapklare
brokken voorgeschoteld. „Beleef
de sfeer van de binnenlanden
van Australië", adviseert de fol
der van dit 'In- en Outdoorcen-
trum'. „Ervaar op een actieve
manier de mogelijkheden op het
gebied van duif, conditie en ple
zier."
Inderdaad is Ayer's Rock ge
bouwd als een stedelijke inter
pretatie van het beroemde Abo
riginal-heiligdom in de Australi
sche woestijn. Donkerrode glas
vezel platen zijn in grillige con
touren aan de buitengevel ge
schroefd. Hier en daar hangt de
kunstrots vervaarlijk over. Om
dat alleen de bobbels en bulten
van het glasvezel veel te weinig
steun bieden, zijn er talloze
klimgreepjes in verschillende
kleuren op bevestigd. Ook bin
nen in het gebouw verrijzen vijf
tien meter hoge klimwanden.
De natuur deed de afgelopen
dagen extra zijn best om Zoeter
meer op de zinderende Australi
sche woestijn te doen lijken.
Warmte en klimmen verdragen
elkaar slecht. Zweterige vingers
hebben weinig grip op het war-
Klimmer Sergio bedwingt de plastic versie van de Ayer's Rock. Foto: Dick Hogewoning
me plastic, ondervinden Ram en
Sergio (14 en 15) en Roxi, Zoey,
Lisa (9) en
Sterre (8).
Met een stel
anderen on
dergaan ze de
Koala Clim
bing Party.
Gelukkig is
het binnen
wat koeler.
Instructeur
Mye' Lung
Choy deelt klimgordels en wat
tips uit. Het touw gaat met een
knoop aan de gordel en dan is
de klimmer op eigen kracht en
lenigheid
aangewezen
om de verti
cale platen
te bedwin
gen. Sommi
ge van de
plastic gre
pen op de
wand bieden
steun aan
een hele
hand. Andere geven niet meer
dan een gemeen randje of een
bult om een voet op te plaatsen.
Met een beetje pech is een gat
of richel niet groter dan een vin
ger. De kunst is om de wand te
bedwingen zonder letterlijk op
het touw te moeten terugvallen.
Mye' Lung houdt dat losjes vast,
voor het geval dót.
Sergio, wiens kapsel wonder
baarlijk goed past bij zijn lui-
paardprint-klüngordel, slingert
zich moeiteloos als een aap naar
boven. De jongere deelnemers
hebben het moeilijker. „Een
klein eindje nog", brult Roxi
naar Zoey, terwijl die zuchtend
en steunend houvast zoekt.
„Daar, stop je voet in dat gat.
Pak die groene greep. Precies!"
Even later zijn de rollen omge
draaid en loopt Zoey te schreeu
wen, terwijl Roxi tegen de mum-
hangt. ,Auw, m'n handen",
klaagt die. „Oeoeoeh, ik val, hi-
hi." Het touw vangt haar op en
de instructeur laat haar voor
zichtig naar beneden zakken.
„Nou zeg. Dat was een moeilijk
stuk. Auw."
Als iedereen zijn vingers heeft
moegetrokken, is het tijd voor
de Amazing Aboriginal Jump.
Roxi rent via de wenteltrap i
de bovenste verdieping van
gebouw. Daar haakt de inst
tem haar vast aan een staalj
bel. Een loopplank eindigt j
luchtledige. De vloer wachtl
tien meter lager. Roxi stapt i
leegte en zacht zoemend wf
een katrol de staalkabel af.
paar seconden later staat z^
grijnzend op de grond. Ook,
po legt schijnbaar moeiteld
ajn leven in handen van de
tel en laat zich als een zak i
appelen vallen. Zoey en Ste
daarentegen deinzen terug'
de afgrond als ze aan de bel
ajn. „Niet naar beneden kij
Gewoon doen! Loop maar r
\oren!" moedigt Roxi hen a^
,Het is best griezelig om ov.
het randje te stappen", geef
toe. „Maar eenmaal in de li
is het niet eng meer."
Lisa is het daar blijkbaar ml
eens, want ze laat zich al vc
de derde keer vasthaken.
ben altijd bang dat ik niet g
vist zit", geeft ze toe. Hoewi
best weet dat de touwen ed
ken zo sterk zijn dat je er ee
olifant aan kan hangen. „M
dat doen ze natuurlijk nietj
dat is zielig."
Waan Ayers Rock, Buytenj
laan 14, Zoetermeer. Telef
€79 3230323. www.ayersrc
Prijs: tal van arrangement,
mogelijk voor kinderen en
vahvassenen. De Koala Cli
bing Party kost bijvoorbee
14,50 per kind voor twee u
inclusief menu en ijs. Vooi
boeken is noodzakelijk.
Klimmen betekent
loze diepten, verkra
spieren, ondei
competitie en gel
met touw. Wat wi
mens nog meer.
De drankjes zijn i
sproken dum.
-i9bi
3b
-3 OV/
Vari Lsiden genieten is soms
een kwestie van stug volhouden,
blijkt uit een korte rondgang
langs toeristen in de binnen
stad. Datlgaat bijvoorbeeld op
voor Guy Truchet Die maakte
met kind en al bijna weer
rechtsomkeert, toen hij het sta
tionsplein op stapte. Even dacht
de Fransman dat hij in de ver
keerde, stad was beland. „Het
leek wel de eerste de beste ban-
lieu sale, vieze voorstad." Maar
hij zette door en zit nu achter
een Cola Light naar Molen de
Valk te kaken. Kijk: dót is hoe hij
zich Nederland had voorgesteld.
Brigitte Preo uit Duitsland
kwam aiejt per trein aan, maar
met de auto. Dat beviel slecht.
„Weet je wat echt blöd is in Lei
den", sist ze. „Het is een schan
de. Je gaat de snelweg af en dan?
Niets! Geen enkele aanwijzing
over waar je kan parkeren."
Boos roert ze in haar thee aan
een tafeltje in de Haarlemmer
straat. „Het probleem is niet dat
je véélmoet betalen", vult haar
man Milicek aan, „maar dat je
vooióf fnöet betalen. Je denkt, ik
gooi ervoor twee uurtjes in en
dan moet je weer helemaal te
rug lopen. We zijn al moe voor
we wat gezien hebben."
Nee, dan Zweden. Daar parkeer
je gratis buiten de stad, trek je
een plattegrondje uit een appa
raat en neem je een pendelbusje
naar het centrum. Het Transfe
rium? Niet gezien. Erg behulp
zaam ajri de Leidenaren overi
gens ook niet. En wat Brigitte en
Milicek verder tegenvalt: nie
mand spreekt hier Duits.
Geen last van parkeerproble
men hebben Csilla Karlik en Gi-
zella Börcsök uit Boedapest,
Hongarije. Op de fiets doen ze
met veertig Hongaren een rond
je Nederland. Vandaag hebben
ze hun fietsen bij de Burcht ge
stald. „We rijden zo'n zeventig
kilometer per dag. In Haarlem
troffen we een Hongaarse orga
nist die op het orgelfestival
speelde. Ook hebben we al van
de famous Dutch fish gegeten."
Op het Rapenburg loopt een
slonzige rugzaktoerist met een
vlasbaardje. Rudolph Ivan Wels-
ka blijkt uit Tsjechië te komen.
Per bus en liftend, met een ruim
persoonlijk rantsoen Oost-Euro-
pese wiet in het slaapzakcom
partiment. Of hij geen water
naar de zee draagt? Daar moet
Rudolph even over nadenken,
draaiend aan de knopen van
zijn jas. „Een roker wil afwisse
ling", is uiteindelijk de slotsom.
De wiet is hier goed, maar ei
genlijk té goed, 'een beetje nas
ty'. Hij maakt een weids gebaar
en wijst naar de straattegels.
Hongaarse toeristen in Leiden: „We hebben al een 'famous Dutch fish' gegeten." Foto: Henk Bouwman
„Wist je dat Einstein hier gelo
pen heeft? Hier, over deze te
gels. En weet je wie nog meer?
Freud! Freud, hier over deze te
gels." Alsof hij verwacht dat het
tweetal zich elk moment weer
kan melden, tuurt hij verwilderd
van tegels naar horizon. Dan
moet hij door, want hij moet de
universiteitsbibliotheek nog be
zoeken.
Ook Irvin Kehoe uit het Ameri
kaanse Boulder voelt de wind
van cultuur en wetenschap
waaien door Leiden. Al rond
wandelend is de geoloog tot de
slotsom gekomen dat de Euro
peaan hoger op de intellectuele
ladder staat dan de Amerikaan.
„Neem nou die muurgedich
ten", zegt Kehoe die op het sta
tionsplein op de bus wacht. „Ik
snap er meestal geen woord
van. In de States zou dat dus
niet kunnen." Kehoe had een
flinke stapel waarschuwingen
meegekregen van huis toen hij
op het vliegtuig stapte. Je moest
in Nederland bijvoorbeeld geen
sigaretten aannemen van een
vreemde, want die zitten tjokvol
weed of heroïne. De werkelijk
heid bleek minder spannend.
Slechts één waarneming viel de
Amerikaan rauw op het dak. „In
de Pieterskerk zag ik een meisje
met het woord Slut op haar T-
shirt. Dat zou dus óók niet kun
nen in de States."
door Ilse Keuenhof
Op camping Noordduïnen huist
een evangelisatieteam dat da
gelijks Het Woord verkondigt en
de kinderen bezig houdt met
spelletjes en bijbelverhalen.
Een vervolg van een tweeluik
over campingevangelisatie in
Katwijk.
Stel je voor: Je rit eindelijk rus
tig in je tuinstoel onder je pa
rasolletje voor je stacaravan.
Uit de verte komt een jonge,
blije evangelist aanlopen die je
een folder in handen duwt en
een verhaal begint over de
pracht van een leven met God.
Geen ondenkbaar scenario
voor de gasten van camping
Noordduinen in Katwijk. Het
evangelisatieteam Dab ar huist
in het gebouwtje 'de Boei' op
het campingterrein, en houdt
met een spelletjesprogramma
de koters bezig.
Ger Velda, een oudere vrouw
uit Velp heeft wel van de Boei
gehoord. Ze staat dan ook al
tien jaar op dezelfde plek op
de camping. Een bezoekje aan
de evangelisatiekeet heeft ze
nog nooit gebracht. „Daar heb
ik echt geen zin in. Dat bingo
en zo, nee dat vinden wij hele
maal niet leuk."
Velda is bij lange na niet de
enige vaste gast op de cam
ping. Dolf en Marietje Heide-
man uit Utrecht komen er al
dertig jaar. Ze bezweren de
warmte door heel kalmpjes in
de schaduw van hun stacara
van te zitten. En de Boei? Dat
zijn 'hele lieve mensen die
goed werk doen'. „Ze zullen
wel van een dorp komen aan
gezien ze nog geen interesse
hebben in verkering en dat
soort zaken."
Dolf denkt met weemoed terug
aan betere tijden. „Vroeger,
toen stikte het hier nog van de
kinderen. Ze konden ook ner
gens anders naartoe. Nu heb
ben ze allemaal een eigen fiets
en gaan naar zee."
Campingbeheerder Hany Ber-
gelink kijkt toe hoe een paadje
wordt bestraat. Hij vindt het
'allemaal prachtig' daar bij de
Boel „Ze laten de mensen vrij
in him keuze en voorzien ken
nelijk in een behoefte, want de
kinderen en volwassenen blij
ven komen." En nee, een
evangelisatieteam drukt vol
gens Bergelink 'absoluut geen
christelijk stempel op de cam-
ping".
Henk van Dongen kijkt tijdens
'waterpret', de middagactiviteit
van Dabar, tevreden toe vanaf
de zijlijn. Leuke spelletjes, daar
gaat het de vader van Barry en
Jessy om.
„Het evangeliseren is geen
drijfveer om mijn kinderen
hier dagelijks naartoe te bren
gen. Maar ik moet zeggen dat
ze de bijbelverhalen prachtig
vinden. Geen probleem toch",
schatert het in onvervalst Am
sterdams over het terrein. „Nu
vinden ze alles leuk. Later kun
nen ze zelf besluiten of ze ge
loven of niet."
Bas Huiskamp en Dirk van der
Wetering uit Epe vinden al die
drukte maar niets. Zij zitten
heel relaxed voor hun caravan.
De zoon van Bas, Twan, is
naar de Boei. „Maar wij gaan
nooit hoor", haast Bas zich te
zeggen.
„Wij gatn lekker naar het
strand, twan vindt het daar
wel leuk, geloof ik. Om negei
uur staat hij al voor de deur 1
wachter!, terwijl ze pas om ti
uur beginnen." Met het chri:
telijk geloof heeft dat niets te
maken, denkt Dirk. „Wij gele
ven niet. Het gaat Twan dan
ook voornamelijk om de spe
letjes. Ik hoof hem ook nooit
over Jezus."
Ondertussen wordt op het
speelveld eamlid Rianne flir
onderhanden genomen met
een waterpistooL Nadruppe-
lend strijktze neer bij twee o
ders. Ze troosten hun dochte
die net eengoede smak op d
zeepbaan heeft gemaakt Voi
Rianne een mooie gelegenhc
voor een pnatje en een acht
loze vraag oyer het geloof Ze
heeft beet. De ouders vinder
Dabar een 'prima initiatief.
„We kregen de folder in han
den gedrukt", vertelt Bert
Westland. „VIfe wisten dat er
activiteiten vraren maar niét
dat een evangelisatieteam ze
verzorgde. We zijn zelf gelov
dus het is mopi meegenome
Toch?"
Op zoek naar een leuke fiets-,
wandel- of kanoroute in de re
gio? Verschillende instanties uit
Zuid-Holland schieten geza
menlijk te hulp.
De website www.ontdekzuid-
holland.nl biedt een schat aan
informatie over mooie plekjes in
de nabijheid.
Naast ruim dertig routes ver
meldt de site ook toeristische
gegevens en informatie over flo
ra en fauna.
Zo komt u te weten dat u tijdens
het volgen van de Oostgeerroute
Gangs Spookverlaat, Galgweg en
Papenvaart, nabij Hazerswou-
de-Dorp) de pinkster- en koe
koeksbloem, kunt tegenkomen,
net als de wilde eend en de klei
ne karekiet.
Via een digitale kaart zijn routes
op te zoeken en kan de gekozen
route worden uitgeprint. Een
mooie fietstocht in de buurt van
Leiden? Klik met uw muis op de
plaatsnaam en u weet alles. Na
deel: gebruik van de digitale
kaart neemt veel tijd in beslag.
ledereen hoopt op een onverge
telijke tijd op vakantie. Maar een
maal op pad kan veel misgaan.
De Leidse cabaretier Onno Inne-
mee ondervond dat aan den lijve
toen hij met zijn vriendin in de
winter van 1997 naar het Egypti
sche Hurghada afreisde.
„Mijn vakantie in Egypte was
verschrikkelijk. Daar ging echt
alles mis. Ik heb er zelfs nog een
sketch over geschreven.
Mijn vakantie vond plaats vlak
na een aanslag op een bus met
toeristen. Egypte was op dat
moment dus niet erg populair.
Het gevolg was dat het groepje
toeristen waar ik me in bevond,
voortdurend besprongen werd
door iedereen. Wij moesten met
z'n zessen de verloren omzet
goedmaken. We werden elke
winkel en elk restaurant inge-
sleurd. En als je er eenmaal zat,
lieten ze je niet meer gaan. We
stapten een zaak binnen om
naar een buikdanseres te kijken:
we hebben er uren onvrijwillig
gezeten. En de buikdanseres
hebben we nooit gezien.
Toen had ik al kunnen weten
dat het de hele vakantie niet
meer goed zou komen. We ver
bleven in een kamer op de bo
venste verdieping van een be
hoorlijk smerig hotel. Overal za
ten vochtplekken. Het is de cul
tuur, zeiden we telkens maar.
Precies boven onze kamer wa
ren ze ook nog aan het werk op
het dak. En niet één dag natuur
lijk, maar continu. Een herrie!
Dat hotel was sowieso geen suc
ces. De lakens op de bedden,
bijvoorbeeld, zaten onder de
vlekken. Van die zwarte puntjes,
die opduiken wanneer ze voch
tig worden opgeborgen. Als je
om andere lakens vroeg, kreeg je
lakens met dezelfde vlekkei
een andere plek. Tot ovenr
van ramp werd ook nog eei
lingerie van mijn vriendin 1
hotelkamer gestolen.
We zouden eigenlijk tien di
blijven. Maar halverwege d
week hoorde ik dat onze vli
geannuleerd was. Los van I
feit dat ik temg moest vanv
een optreden, wilde ik ook
niet langer in Egypte blijvei
het nodige regelen kon ik u
delijk per boot naar Sharm
Sheik om daar een andere
vlucht te pakken. Zes uur d
de die boottocht. En zes ui
lang heb ik gekotst. Dat wa
Egypte dus. Gelukkig had d
rugvlucht verder geen verü
ging."
