Ik vind mezelf redelijk correct'
m
Harry Mens hoeft niet meer zo nodig aardig gevonden te worden
jy Mens: „Doen waar ik zin in heb, dat is voor mij geluk." Foto: GPD/Marissa Beretta
ZATERDAG
27 juli
2002
ER
BIJ
Neerlands bekendste
makelaar Harry Mens
(55) woont in een hotel,
leidt niet langer een
dubbelleven, heeft een
politieke carrière uit het
hoofd gezet en bereidt
zich voor op een nieuw
podium. „Nu krijg ik
natuurlijk weer heel
Nederland over me heen,
maar ik wil gaan zingen
in een vol Ahoy."
door Monique de Knegt
I k ben rigoureus dingen aan
het afsluiten. Sinds ander -
I halve maand ben ik geschei
den. Ik sta aan de vooravond van
een nieuwe levensfase. De glamour-
periode heb ik achter de rug. Ik heb
minder behoefte aan feestjes en zo.
Ik hoef niet meer zo nodig aardig ge
vonden te worden. Ik sta anders in
het leven. Ik heb niet meer die gren
zeloze dadendrang van mannen van
veertig die willen pieken. Ik zie de
betrekkelijkheid van de dingen. Je
zult maar op het verkeerde moment
in het World Trade Center hebben
gezeten. Je zult Volkert van der G.
maar tegenkomen op je pad. Een
vriendje van me kreeg acute darm
kanker en was in korte tijd dood. Al
les is zo vergankelijk. Albada Jelgers-
ma van Laurus verliest twee miljard.
Tijdens spreekbeurten moet ik aan
studenten uitleggen wie Ruud Lub
bers was. Kijk naar de dood van Pim.
Een paar maanden geleden waren er
een miljoen mensen op de been, bij
de herbegrafenis nog vierhonderd.
Het was natuurlijk ook complete on
zin, die herbegrafenis. Een vergis
sing. Je gaat maar één keer dood. Ik
was wel uitgenodigd, maar ik ben
niet gegaan. Het werd een wedstrijd
wie de meeste kilometers met Pim
heeft gelopen. Daar doe ik niet aan
mee. 's Avonds op televisie heb ik
drie minuten journaalbeelden ge
zien van z'n graf, een luxe villa. Ik
zou zo niet begraven willen worden.
Ik wil gras met een houten kruis. En
alles in stilte. Alleen m'n vier doch
ters en beide vrouwen zijn welkom.
Voor de rest niemand. Vrienden?
Wat zijn nou vrienden? Ik heb best
goede kennissen, maar mijn doch
ters zijn mijn beste vrienden. Als het
erop aankomt zijn weinig mensen te
vertrouwen. Bewaar me, ik hou van
mensen, maar om nu te zeggen dat
het de meest integere diersoort is? Ik
ben door schade en schande wijs ge
worden. Ik weet dat er weinig men
sen tot de finish toe correct blijven.
Ik? Ik vind mezelf redelijk correct."
„Ik heb het gevoel dat ik nu op de
helft van m'n leven ben. Ik ben er
van overtuigd dat ik 98 word. In de
tweede helft zal ik wel wat kritischer
naar mensen zijn. Vroeger had ik de
behoefte aardig gevonden te wor
den. Dat heb ik afgeleerd, door Pim.
Ik wil niet koketteren met de dood
van Pim, maar hij kon alles zeggen
wat hij dacht en had toch een heel
grote aanhang. Hij zei gewoon voor
de radio dat hij het sperma nog kon
proeven van de jongen waarmee hij
de dag ervoor seks had gehad. God
verdomme kreng, dacht ik dan, kun
je dat wel allemaal zeggen. Ja dus.
Twee miljoen mensen hebben op
Pim gestemd! Als ik dan kijk hoe ne
derig ik deed toen ik acht jaar gele
den voor de WD in de politiek wil
de. Ik vroeg na tweehonderd spreek
beurten in het land of ik op de on
verkiesbare plaats 59 mocht staan. Ik
was er namelijk van overtuigd dat ik
met voorkeurstemmen zou worden
gekozen. Maar Bolkestein had me
wel door. Die hield de deur dicht.
Pim was niet nederig, die begon ge
woon een eigen lijst, zei wat hij
dacht en kreeg twee miljoen stem
men! Mensen houden helemaal niet
van dat Haagse tactische gedoe. Nee,
ik was niet jaloers op Pim. Pim was
gewoon vele malen beter. Hij was
veel erudieter, belezener, deskundi
ger. We waren wel allebei even emo
tioneel."
Met zijn witte linnen broek, blote
voeten in de schoenen en katoenen
trui, ziet Mens er vele malen vlotter
uit dan tien jaar geleden, toen hij al
tijd en overal in een veilig pak ver
scheen. „Ik heb van Pim geleerd niet
meer zo krampachtig te zijn. Hij
heeft me er ook toe aangezet mijn
dubbelleven op te biechten. 'Gooi
het er toch uit Harry'zei hij dan.
Ruim tien jaar lang heb ik verzwegen
dat ik een vriendin had met wie ik
ook twee dochters heb. Ze woonde
in Brussel en ik was verliefd op haar.
We kregen een kind. Niet per onge
luk, we wilden het. Mijn vriendin
zou thuis bevallen - ze woonde in
middels in Amsterdam. Uiteindelijk
moest ze toch naar het ziekenhuis.
Het werd een keizersnede. Ik mee
naar de operatiezaal. Er waren zes
tien mensen met zo'n groen lapje
voor. Iedereen heeft kunnen zien
wie ik was, maar ik heb er nooit wat
van gehoord. Mooi hè? Dit jaar zat ik
eigenlijk wel te wachten tot het uit
kwam. Het werd onhoudbaar. Mijn
dochter ging vertellen dat ze pappa
op televisie had gezien.
De emoties thuis zijn hoog opgelo
pen. Het doet wel pijn dat ik mijn
vrouw tien jaar van haar leven heb
beroofd, maar ik heb er geen spijt
van. Ik wilde de lieve vrede bewaren
en de kinderen die toen tien en
twaalf waren, aan de finish brengen.
Ik ben correct, ja. Op het moment
dat het gebeurde, was ik eerlijk. Als
mijn vrouw er destijds naar had ge
vraagd dan had ik het gezegd. Mis
schien heeft ze het wel gemerkt
maar niet willen weten. Ze heeft het
me in elk geval nooit op de man af
gevraagd. Ik heb er vrede mee dat
het zo is gelopen. We zijn na 25 jaar
huwelijk gescheiden zonder advo
caat en ik heb nog steeds de sleutels
van haar voordeur in m'n zak."
Zijn vriendin (42) woont sinds twee
weken met zijn jongste twee doch
ters in Noordwijk. „Ik heb er gisteren
voor het eerst geslapen. Maar ik blijf
voorlopig lekker hier in het hotel
wonen. Ik maak 39 televisiepro
gramma's per jaar. Dat kost veel
energie. En een dochter van twee is
heel leuk, maar ook erg vermoeiend.
Niet dat ik me aan het vaderschap
wil onttrekken. Maar ik ben gewoon
niet zo'n vader uit sprookjesboeken
die verhaaltjes voorleest voor het
slapen gaan. De man is een jager en
moet de buit binnenhalen. Vrouwen
horen bij de kinderen. Dat is de na
tuur. Mijn vriendin wil ook niet wer
ken. Ze is Marokkaanse, erg gezins-
minded en de baas in huis."
Zijn eigen vader was wel een gezins-
man. Hij overleed toen Harry zeven
tien jaar was. „Ik was de oudste en
had wel het gevoel dat ik voor m'n
moeder en zes broers en zussen
moest zorgen. Tot m'n zesentwintig
ste ben ik thuis geweest. Ik denk niet
dat mijn vader nu trots op mij ge
weest zou zijn. Hij was zo katholiek
als de klere en zou nooit een buiten
echtelijk kind hebben gehad. Dan
lijk ik meer op m'n moeder. Die is
nu tachtig en met haar vijfde vriend
bezig. Drie liggen er inmiddels op
het kerkhof. Ze was zeventien jaar
met mijn vader en daarna zeventien
jaar met haar tweede man. tot deze
overleed. Ze liggen bij elkaar in het
zelfde graf. Dat vond ik niet zo leuk."
Harry maakte de hbs niet af maar
begon telefonisch bloembollen te
verkopen. Hij bleek een geboren
handelaar. Hij rook dat er meer geld
was te verdienen in de makelaardij
en werd in korte tijd miljonair. Hij
wierf bekendheid door Pavarotti
naar Nederland te halen en schreef
een boek over zijn eigen succes.
Maar Mens wil meer zijn dan een
handige jongen met veel geld. „Ik
ben veel socialer dan mensen den
ken. Achteraf had ik wel arts willen
zijn in een ziekenhuis. Maar ik was
niet zo'n student."
Hij werd politiek actief voor de WD
en was vastbesloten om in de Twee
de Kamer te komen om vervolgens
minister van volkshuisvesting te
worden. Toen de WD hem niet op
de lijst wilde hebben, rook hij zijn
kans bij Leefbaar Nederland en later
Pim Fortuyn. Hij is niet gevraagd.
„Ik was graag minister van volks
huisvesting geweest. Dan zou ik ge
meenten dwingen voor elke twee-
onder-een-kap-woning die ze bou
wen een woning neer te zetten voor
150.000 euro. Want je ziet dat het
heel moeilijk wordt voor nieuwko
mers op de woningmarkt om een
huis te kopen." Hij gelooft niet dat
zijn dubbelleven zijn vertrouwen als
minister zou schaden. „Er zijn veel
mensen die er bewondering voor
hebben, maar er wordt ook met
schroom naar gekeken. Als ik op een
berekende Haagse manier de sluwe
vos had uitgehangen, was ik minis
ter geworden. Als ik gewoon m'n bek
had gehouden, me in de kudde had
gevoegd en ingelikt bij Herben, dan
was het me op maat gelukt. Maar ik
ben zoals ik ben. Na de dood van
Pim heb ik Nederland geadviseerd
niet op de LPF te stemmen. Ik sta
nog steeds achter dat stemadvies.
Door mijn ingreep heeft de partij
tien zetels minder gehaald en dat gaf
precies de stabiliteit die er nodig was
in het land. Ik moet er niet aan den
ken dat de LPF de grootste partij zou
zijn geweest. Pim dacht tien, vijftien
zetels te gaan halen. Die heeft zich
nooit bemoeid met de mensen die
lager stonden dan nummer vijftien.
Dat vond hij zonde van de tijd.
Ik ben nog steeds niet onder de in-
drukfvan de kwaliteit van de LPF-
ffactie, maar ik kom er steeds meer
achter dat de kwaliteit van de con
currerende lijsten ook niet bijster
groot is. Neem nou zo'n Clemens
Cornielje, die gaf zeven jaar geleden
nog de planten water bij de WD,
sjouwde de tas van Bolkestein en is
nu vice-fractievoorzitter voor de
WD. De LPF is een partij zonder lei
der. Herben is een lieve, integere
man, maar geen leider. Hij laat zich
te snel inkapselen. Herman Heins-
broek, de nieuwe minister van eco
nomische zaken, heeft alle ingredi
ënten in zich om een nieuwe Pim te
zijn. Hij is een kruising tussen Ken
nedy, Clinton en Pim. De LPF moet
hem het leiderschap gunnen. Als
Herman de macht krijgt en hij heeft
integere bedoelingen, zal ik nooit
meer zeuren."
Mens heeft andere noten op zijn
zang. „Ken je Robbie Williams, die
zanger? Ik heb hem nummers van
Frank Sinatra zien zingen in de Roy
al Albert Hall in Londen. Toen ik die
man zag deinen op de muziek dacht
ik: dat wil ik ook! üc ga zingen voor
een vol Ahoy. In m'n eentje, ja. Ik
vind dat niet eng. De aandacht op
een podium geeft mij juist een hap
py feeling. Nu krijg ik natuurlijk heel
Nederland over me heen: daar gaat-
ie weer. Nou zet er maar bij dat ik
het niet voor het geld doe. Laat de
mensen alvast maar een goed doel
bedenken, dan ben ik van dat gezeur
af. Het lijkt me gewoon kicken en ik
vind het heerlijk om al die sluime
rende calvinisten wakker te krijgen.
Ik zong vroeger in het jongerenkoor,
maar ik heb nooit wat met mijn
zangtalent gedaan. Muziek is echt
een gemiste kans geweest. Piano
spelen lijkt me ook geweldig. Ik ga
nu ook een vleugel kopen voor mijn
jongste dochters.
Doen waar ik zin in heb, dat is voor
mij geluk. Geld verdienen, mwah. Ik
geniet meer van mijn televisiepro
gramma Business Class dan van mijn
onroerend goed. Ik ben een commu-
nicatiedier. Maar ik kan m'n creativi
teit ook kwijt in mijn werk als make
laar in onroerend goed. Omdat be
leggen in aandelen erg onzeker is,
adviseer ik mensen te beleggen in
baksteen: zeg maar goed verhuurde
winkels. Zo beheer ik voor honderd
miljoen gulden van particulieren. Ik
zie kans om furore te maken met
een winkelpandje van een kruide
nier in Lisserbroek."
Als het niks wordt met Ahoy, dan wil
hij graag een live-programma ma
ken, uitgezonden vanuit steeds wis
selende steden in Europa. „Good
Morning Europe, live. Rechtstreeks is
kwetsbaarder, spannender en daar
door nog mooier." Voorlopig blijft
het programma opgenomen in
Noordwijk met Theo van Gogh als
opvolger van Pim Fortuyn. „Ieder-
een zegt dat ik met hem ruzie krijg,
maar ik weet zeker dat het goed gaat.
Theo heeft zo'n klein hartje. En wist
je dat hij speeches schreef voor
Pim?"
Hij staat op om zijn dagelijkse
strandwandeling naar Katwijk te ma
ken en terug. Daarna eten bij vrien
din en kinderen? „Nee, ik ga naar
een restaurantje hier vlakbij. Het is
een veldslag voordat de kinderen in
bed liggen."
