Het manusje
van alles
op Schiphol
Anderhalve eeuw jool en venijn
RMM: schoonmaker in het groot
Amsterdams studentencorps viert jubileum
ZATERDAG
20 juli
2002
een zeil opgevangen en gefilterd. Olie
dat er iemand vanaf valt."
Bij de vaste wasstraat van RMM op
Schiphol staan twee jongens een gi
gantische kerosinevrachtwagen af te
borstelen met twee bezems. „Alle
maal handwerk", vertelt Luttge. „En
we krijgen er nooit klachten over."
Tijdens het werk van de auto
schoonmakers blijven de meeste
KLM-werknemers gewoon achter
het stuur een krantje lezen of een
boterhammetje eten. Behalve bij de
echt grote wagens, waar wel een uur
werk aan zit.
Dat het bedrijf geen klachten krijgt,
is opmerkelijk. De brandweer van
Schiphol komt namelijk dagelijks
controleren of RMM zich wel aan de
milieuvoorschriften houdt bij de af
voer van het vuile water. Luttge heeft
zelf al zijn mobiele wasstraten ont
worpen. Die bestaan uit een aan
hangwagen waarin containers met
zeep en een afvalcontainer voor slib
en olie staan, hogedrukspuiten, en
een groot zeil met opblaasbare ran
den waar de wagens op worden ge
reden. Al het vuile waswater wordt
in dat zeil opgevangen en direct af
gevoerd naar een ingenieus filtersys
teem. Het zo schoongemaakte water
wordt direct op het vuilwaterriool
van Schiphol geloosd; slib en olie
komen in een grote zwarte ton in de
aanhangwagen terecht.
De hele installatie ziet er simpel uit,
maar dient wel te voldoen aan de
zwaarste milieueisen. Zo heeft Lutt
ge in samenwerking met een zeepfa
brikant een speciale zeep ontwor
pen, waarmee de tankauto's van de
KLM beter kunnen worden ontdaan
van de laag synthetische olie waar
mee die wagens voortdurend wor
den besmeurd tijdens het voltanken
van de vliegtuigen. „Met gewone
zeep krijg je dat er echt niet af', legt
Luttge uit. Hoewel het juli is, en de
winter nog ver weg lijkt, is Rob Lutt
ge alweer met het koude seizoen be
zig. Hij laat de winteropslagplaats
van de KLM zien. Er staan zo'n 25
de-icing-trucks, bedoeld om vlieg
tuigvleugels met chemicaliën te ont
doen van sneeuw en ijs. Al die wa
gens worden door RMM schoonge
maakt. De KLM is erg zuinig op het
materiaal. „Die wagens kosten dan
ook een half miljoen euro per stuk."
RMM begint steeds meer het ma
nusje van alles te worden op Schip
hol. Als 'de jongens' van Luttge even
niets te doen hebben, omdat al het
materieel in gebruik is, repareren ze
bagagekarretjes, spuiten ze honder
den bagagekratten schoon of helpen
ze elders op de luchthaven. „Dat ge
beurt vooral op sommige dagen in
de zomer. Het is dan zo druk, dat we
geen wagens krijgen om schoon te
maken. Dan spuiten we gewoon
even 750 kratten schoon."
Rob Luttge is directeur van het
bedrijf RMM Mobiele Truck
Cleaning Service. Met zijn
medewerkers is hij de hele dag
in touw om al het rijdend
materieel op Schiphol schoon te
houden. Met één vaste en
meerdere mobiele wasstraten
worden zo'n 1.400 voertuigen
regelmatig aan een grondige
schoonmaakbeurt
onderworpen. Behalve voor
Schiphol en de KLM werkt RMM
ook voor onder meer Heineken,
Van Gend Loos en vliegveld
Zestienhoven. In Almere heeft
het bedrijf, dat in Voorhout
kantoor houdt, sinds kort een
truckwasstraat. Een impressie
van een dagje schoonmaken op
de nationale luchthaven.
door Bart Vuijk
breidt het standaard personeelsbe
stand van zo'n zeven mensen uit tot
soms wel 25. Die jagen er in een zeer
hoog tempo en op een uiterst effici
ënte wijze tientallen voertuigen ach
ter elkaar doorheen.
Marcel Ros is een van de medewer
kers van het eerste uur. „Ik heb het
bedrijf hier zien groeien. Het is
prachtig werk. Elke dag is weer an
ders. Als medewerker van RMM kom
je in het hele land en je bent voort
durend in de buitenlucht. Op een
dag als vandaag zijn we afhankelijk
van wat we toegezonden krijgen
door onze klanten, maar soms moe
ten we op een avond wel zeventig
vrachtwagens achter elkaar afwer
ken. Elke vrachtwagen neemt zo'n
tien minuten in beslag. Twee man
spuiten hem schoon, twee man bor
stelen de wagen. Op een zaterdag
werken wij rustig zestig bestelbusjes
af in drie uur tijd. Het gaat ontiege
lijk hard", vertelt hij trots.
Alle werkzaamheden vergen de no
dige afstemming met de leidingge
venden op Schiphol. Die 'regis
seurs', zoals Luttge ze noemt, heb
ben het bedrijf uit Voorhout/Almere
vijf jaar geleden met gejuich binnen
gehaald. Tot dan toe deed KLM zelf
de schoonmaak van haar materieel.
Dat was geen groot succes, herinnert
manager magazijn en materieel Wil
lem Klaasse Bos zich.
„Wij zijn hartstikke tevreden over
deze jongens. Zelfs zo tevreden dat
wij hun takenpakket onlangs nog
hebben uitgebreid. Zo mogen ze nu
ook de vuilpersen bedienen. Vroeger
kregen wij het vuilnis, dat uit
schoongemaakte vliegtuigen kwam,
niet onder controle. We moeten het
vuil gescheiden afvoeren, papier
apart van het restafval. Maar vaak
kwamen wij niet boven negen pro
cent gescheiden afval uit. Dat bete
kent dat wij voortdurend papier met
het andere afval naar de vuilverbran
ding moesten brengen. Nu de jon
gens van RMM hiermee belast zijn,
wordt veel beter in de gaten gehou
den of er geen nuttige zaken worden
weggegooid en ook de scheiding van
het papier van de rest van het afval
wordt beter verricht. We zitten nu op
ongeveer 45 procent.
Vorige week hebben zij nog voor
1.500 euro aan per ongeluk wegge
gooide babywiegjes uit de bak gered.
Ook overgeschoten wc-rollen,
maandverband een ander materiaal
dat nog ongebruikt is, halen ze er
voor ons uit. Inmiddels heeft RMM
genoeg toiletrollen uit het vuilnis ge
vist om heel Amsterdam een rolletje
te geven, en genoeg maandverband
om heel Noord-Holland te voor
zien."
De uitbesteding van de vuilpersen
van Schiphol aan RMM betaalt zich
In de vaste wasstraat op Schiphol wordt
Aflikken
U °*- Goeiemorgen. Met
Rob spreek je. Weet jij
I wanneer vanavond die
koeien uit Polen aankomen?' Een
standaardgesprekje in het busje van
Rob Luttge. Terwijl hij met een snel
le stuurbeweging handig een geval
len koffer op het wegdek omzeilt,
probeert hij erachter te komen wan
neer hij zijn mensen die avond de
veewagens uit Polen kan laten
schoonmaken. We rijden op het
platform van Schiphol. De koeien
reizen vanaf Schiphol met het vlieg
tuig door naar Israël. Koeien uit Po
len heeft Luttge al een hele tijd niet
meer gezien. „Ze hebben daar net
een MKZ-crisis achter de rug", weet
hij.
De KLM is zijn grootste klant. Hon
derden auto's van de nationale
luchtvaartmaatschappij worden we
kelijks, maandelijks of tweemaande
lijks van voor tot achter en van on
der tot boven afgeborsteld en
schoongespoten. „Ook de boven
kant van de wagens, want iedereen
in de wachtruimtes op Schiphol kijkt
van boven op het materieel neer.
Dus moet het daar ook schoon zijn",
legt Luttge uit.
Verschillende luchtvaartmaatschap
pijen laten hun rijdend materieel
door de mannen van RMM schoon
maken. Martinair is geen vaste klant
bij RMM en dat is duidelijk te zien.
De roodwitte wagentjes steken met
een dikke laag vuil schril af tegen de
blinkende, blauwe karretjes van de
KLM.
Met een sterk wisselend personeels
bestand zorgt het bedrijf uit Voor
een vrachtwagen onder handen genomen.
We rijden langs een vliegtuigtrap. Op
het eerste gezicht geen speciaal ding.
Maar schijn bedriegt. „Dat is trap
D3", wijst Luttge. „Dat is de trap
waar al het koninklijk bezoek over
heen loopt. Als koningin Beatrix met
het vliegtuig arriveert, worden wij
meteen ingehuurd om die hele ko
ninklijke trap af te likken. Dat moes
ten we ook doen toen bijvoorbeeld
de keizer van Japan hier op bezoek
kwam." Luttge is er trots op dat de
KLM zoveel vertrouwen in zijn be
drijf heeft. „Met vliegtuigtrappen is
de KLM heel secuur. Ze willen niet
Medewerkers van RMM maken met behulp van de mobiele wasstraat een KLM-auto schoon. Het vuile waswater wordt in
en slib komen in een grote zwarte ton in de aanhangwagen terecht. Foto's: Bart Vuijk
hout ervoor dat het rollend materi
eel er tot in de puntjes verzorgd uit
ziet. En omdat Schiphol nu eenmaal
een vliegveld is, moet RMM daar de
meest buitenissige wagens schoon
maken. Zoals de reusachtige kerosi-
netrucks. Twee medewerkers van
RMM doen daar pakweg een uur
over. „Dan hebben we het over een
wagen waar tachtig kuub kerosine in
gaat. Zo'n beetje het grootste voer
tuig dat hier op het platform rond
rijdt. Voordat wij vijfjaar geleden
met ons werk begonnen op Schip
hol, moesten de chauffeurs van die
vrachtwagens zelf eens in de zoveel
tijd hun wagens schoonmaken. En
daar hadden ze dan een hele dag
voor nodig. Ze zijn blij met ons,
want nu kan zo'n wagen veel eerder
weer 'de operatie' in."
Mierenhoop
Het dagelijks leven op het platform
van Schiphol laat zich nog het meest
vergelijken met een kolossale mie
renhoop. Alle voertuigen zijn op
drukke momenten voortdurend in
gebruik. „Wij komen pas als het wa
genpark stilstaat", legt Luttge uit.
Dat lijken voor werknemers niet de
prettigste momenten, 's Ochtends
vroeg, 's avonds laat, diep in de
nacht en tussen de middag: dat zijn
de momenten waarop de schoon
makers van RMM hun werk doen.
Zaterdag is de drukste dag. Dan
vanzelf terug, zo constateert de
KLM-manager tevreden. „Als wij een
ton oud papier aan een recyclingbe
drijf verkopen, levert dat ons veertig
euro op. Maar als wij datzelfde pa
pier moeten laten verbranden, kost
dat ons 235 euro per ton. En we
merken het al direct: er worden veel
minder containers naar de verbran
dingsoven gestuurd dan vroeger."
Commotie
Rob Luttge zit weer in zijn busje. Hij
laveert om de koffers heen, die van
de diverse bagagekarretjes zijn ge
vallen. Hij moppert. „Ik ben ooit met
mijn bumper tegen zo'n stevige
Samsonite-koffer geknald, die vlak
voor mij van zo'n karretje af viel. Dat
kostte me toen mooi mijn bumper.
Het gebeurt zeker tachtig keer per
dag dat er een koffer valt. Op een ge
geven moment komt een pendelbus
je langs dat alle koffers opruimt."
Het koeientransport zorgt voor de
nodige commotie in de gelederen
van RMM. Er moet ineens veel extra
menskracht worden opgetrommeld
om de veewagens schoon te maken,
voordat deze naar Polen teruggaan.
Luttge wordt opgebeld. Een van zijn
medewerkers deelt hem mee dat de
mobiele wasstraat is uitgevallen van
wege een plaatselijke stroomstoring.
„Los het maar op", zegt Luttge dom
weg in zijn telefoon. En tegen de ver
slaggever naast hem: „Dit werk ver
eist flexibele mensen. De mannen
die ik in dienst heb, vormen een fan
tastische ploeg. Ik betaal ze ook
goed. Ik verwacht namelijk van mijn
mensen dat ze er staan, zeven dagen
per week. En ze moeten aardig wat
in huis hebben. Ze moeten bijvoor
beeld met alle voertuigen kunnen
rijden die hier op Schiphol zijn, of
het nou een vliegtuigtrekker of een
cateringwagen is. Ze hebben alle
maal een groot rijbewijs en kunnen
kleine technische storingen zelf ver
helpen. Ze werken erg hard en zijn
zeer gemotiveerd. En dat verwach
ten de KLM en andere klanten ook
van ons. In ons vak heb je geen
domme mensen."
Het Amsterdamse studentencorps ASV/AVSV bestaat 150 jaar. Ter
gelegenheid daarvan verscheen het gedenkboek 'Wij
Amsterdamse Studiosi', geschreven door Piebe Teeboom. De
feestweek die vorige week begon met een reünistendag, wordt
vandaag afgesloten met een lustrummusical.
door Aaf Brandt Corstius
Het Amsterdamse studentencorps
houdt nog altijd tradities in ere (in
een lied uitbarsten bij elke mogelijke
gelegenheid, elkaar een beetje ont
groenen, een bralletje op zijn tijd),
maar om nou te spreken van een
oudbakken zooi, nee. „Er lopen hier
ook mensen met een plat Amster
dams accent rond", zegt_Hijmans.
Internet is nu de manier van com
municeren voor veel disputen. Hoe
hard het bestuur ook zijn best doet,
mensen gebruiken in sociëteit NIA
aan de Warmoesstraat toch stiekem
hun mobieltjes. De Bacardi Breezer
is hier bij borrels nog niet gesigna
leerd, maar de hippe gymp weer wel.
De opvallendste gebeurtenis tussen
al dit gefeest is het verschijnen van
Wij Amsterdamsche studiosi, een
boek over anderhalve eeuw studen
tencorps. Ook voor niet-corpsleden
een heel fijn lees- en kijkboek, ge
schreven door Piebe Teeboom (25),
AIO nieuwste geschiedenis aan de
UvA. De ontgroensenaat was het
eerste zweempje corps dat er in Am
sterdam ontstond. Een universiteit
was er nog niet: het handjevol koop
manszonen dat vanaf 1632 in Am
sterdam studeerde, deed dat aan het
Athenaeum Illustre. In 1818 werd de
ontgroensenaat Ne Praeter Modüm
opgericht op initiatief van een paar
vooraanstaande studenten in navol
ging van Utrecht en Leiden. De ont
groensenaat was er om een soort bul
aan eerstejaars te geven, die bewees
dat ze al gestudeerd hadden.
De verhalen lezen fantastisch weg,
vooral als het gaat over de soms zeer
vreemde bezigheden van de dispu
ten. Zo proberen ze de 'knorren'
(benaming voor studenten die geen
lid zijn) te tonen wat ze van hen
denken door de stad rond te rijden
in 'varkenskoetsen' met varkenskop
pen op stokken. Om die stokken vast
te houden, huren ze overigens men
sen van buiten in.
In 1881 komen de eerste vrouwen in
Amsterdam studeren. In 1892 rich
ten drie van hen samen een eigen
vereniging op: Dicendo Discentes
Discimus. De vrouwen houden zich
zo ver mogelijk van de mannen. In
1903 gaan mannen en vrouwen sa
men, om nog een paar keer te schei
den. Auteur Teeboom: „Misschien is
dat wel de meest ingrijpende veran
dering in de hele geschiedenis van
het corps."
De vrouwen ontgroenden ook, en
waren hun tijd ver vooruit. De com
missies van toezicht die tegenwoor
dig in het leven zijn geroepen om
foeten te behoeden van dood-door-
drank, hadden zij toen al ingesteld.
En die waren behoorlijk streng. In
1903, het jaar dat mannen en vrou
wen fuseerden, vond de commissie
de ontgroening veel te hard.
'De novitiae hebben op den grond ge
zeten, zijn bij nummers in plaats van
bij namen genoemd, er heeft een no-
vitia met een bloempot over straat
moeten loopen, dat alles zijn dingen
die bij mannen nog doorgaan, maar
die bij vrouwen absoluut niet te pas
komen".
Het boek zit vol met dit soort hilari
sche passages. Maar het is niet een
en al 'jool', om in corpstermen te
blijven. Een van de meest aangrij-
pende_stukken is een scène die zich
afspeelt in de Tweede Wereldoorlog.
De oorlog is begonnen, en de Duit
sers besluiten dat joden niet meer lid
mogen worden van gezelligheidsver
enigingen. 401 van de 451 mannen
en 284 van de 313 vrouwen besloten
toen dat het corps daarom opgehe
ven moest worden. En dan volgt de
beschrijving van de laatste kroegjool:
'De gehele wijnvoorraad werd opge
zopen. Een gebrek aan kurkentrek
kers werd opgelost door de halzen
van de flessen op de tafelrand kapot
te slaan. Behalve de gigantische
hoeveelheid wijn, bier en sterke
drank verslonden de leden ook de
enorme hoeveelheid zuurkool en eie
ren die in de voorraadkamers van
NIA lagen opgeslagen. Om te
voorkomen dat de piano in verkeerde
handen zou vallen, werd hij door de
leden geheel gesloopt, waarbij velen
een pianotoets als aandenken mee
namen'.
In het boek worden de eigen mis
stappen ook belicht. Zo is er het
overbekende Dachau-schandaal uit
1962. Tijdens de groentijd zei de
praeses van de sociëteitscommissie
tegen de foeten: 'Nu gaan we Dach-
autje spelen'. Een joodse eerstejaars
protesteerde en werd vervolgens
'vuile rotjood' genoemd. Gevolg: na
tionale ontzetting. En de UvA stelde
een onderzoek in. In het boek wordt
het schandaal uitgezocht. Teeboom
schrijft dat het voorval - hoewel zeer
ernstig - uiteindelijk veel erger leek
dan het was. Daarbij is hij niet ge
stuurd door loyaliteit aan zijn eigen
vereniging, zegt hij. „Ik heb niet aan
zelfcensuur gedaan, en ben ook niet 9
gecensureerd. De rector las mee, en
de voorzitter van de reünistenver
eniging. Maar die hebben zich niet
met de inhoud bemoeid.
De term 'Dachautje spelen' was,
bleek uit Teebooms onderzoek, tij
dens de groentijd nooit eerder ge
bruikt. Toch is het incident nog
steeds bekend. Volgens Teeboom
kreeg het mede zoveel aandacht om
dat de trauma's van de Tweede We
reldoorlog in de jaren zestig net naar
boven kwamen en mensen extra ge
voelig reageerden op alles wat met
de oorlog te maken had.
De bekende 'hoffotograaf Nico
Schuitvlot maakte van 1883 tot 1934
alle foto's voor het studentencorps.
In het Maagdenhuis is tot en met 23
augustus een fototentoonstelling te
zien, gewijd aan 150 jaar studenten
leven van ASC/AVSV.
Wij Amsterdamsche Studiosi is voor 45
euro inclusief verzendkosten te bestel
len bij de senaat (020-5238010) of vla
www.reunistenasc-avsv.nl.
