GELOOF SAMENLEVING
'Een school is geen strandtent'
Germanen in beestenvellen op dorpsplein Lisse
'De echte pijn in de preken ii
dat de inhoud is zoekgeraak
Joden mogen weer ritueel slacht©
MENINGEN
'Huisartsen gedwongen in
medische Kolchozen'
KLANKBORD
woensdag 17 juli 2002
Wichelroedeloper Chris Zoet loopt stad en land af om leylijnen, aardstralen en magnetische velden aan het lichtte brengen. Foto's: Silvan Schoonhoven
door Silvan Schoonhoven
vervolg van voorpagina
Vooral de knooppunten van leylijnen zijn
interessant voor wichelroedelopers als
Chris Zoet, want daar komt energie in
'een draaikolk' tezamen. Plaatsen als Sto-
nehenge of de piramide van Cheops zijn
voor hem het Mekka. Maar ook dichter
bij huis treft hij leycentra aan; onder ka
thedralen, oude kapelletjes of graancir
kels.
Het instrumentarium: twee gebogen spa
ken, een in elke hand. Zoet houdt ze los
jes voor zich, parallel aan de looprich
ting. Kruist de wichelroedeloper een ley-
lijn, dan draaien de naalden naar binnen,
aangestuurd door onbewuste spierbewe
gingen. Passeer je daarentegen een aard-
straal, dan gaan ze naar buiten. „En als je
een magnetisch veld binnenstapt, dan
gaan ze heen en weer. Ik word daar dus
altijd ziek van hè, zó gevoelig ben ik voor
magnetische velden."
De helderziende, buiten adem na het be
klimmen van de trap naar de Burcht,
voelt dat hij hier een bijzonder krachtig
leycentrum te pakken heeft. „Daar waar
die eik staat", wijst hij, „daar is een ley
centrum. En bij die andere boom óók."
Dat verklaart waarom het hier altijd zo
druk is. „Sommige mensen kunnen hier
uren en uren blijven. Omdat ze zich zo
prettig voelen."
Bij aardstralen en magnetische velden
ligt dat anders. Zoet herinnert zich een
graancirkel, waar hij na een uur barsten
de koppijn kreeg. Een week ziek was hij
ervan. „Ik sprak een graancirkelonder
zoeker, die had dat ook altijd. Zo'n cirkel
is dan ontstaan door een magnetisch
veld, dat in contact staat met de kem van
de aarde. Door geologische breuklijnen
ontsnapt energie uit de kem, en dan krijg
je die cirkels." Kijk, wijst hij naar een
scheve boom. „Die staat dus op een
aardstraal. Die dwingt de boom om naar
buiten te groeien."
De helderziende wordt regelmatig inge
schakeld om aardstralen op te sporen in
huizen waar de zaken niet op rolletjes lo
pen. ,AUeen in het uiterste geval leg ik
een koperen ring neer in het huis, om de
aardstraal af te zwakken." Soms zit er
niets anders op, en moet hij bewoners
domweg adviseren om te verhuizen. „Ik
heb het meegemaakt bij een keurig gezin,
dat overal schimmel zat in de huiskamer.
Dus ik zoeken met de wichelroede. Bleek
er een onderaardse waterader te lopen.
Op die ader stond ook de hondenmand.
Als ik u was zou ik die mand verplaatsen,
zei ik. Goed dat u het zegt, kreeg ik te ho
ren, want de hond heeft reuma. Dat
kwam dus door dat vocht."
„Kijk!" roept Zoet uit in de straten achter
het Boerhaavemuseum. „Een hondend
rol!" Onmiddellijk komen de breinaalden
weer voor de dag en inderdaad, de spa
ken kruisen zich boven het uitwerpsel.
Geen twijfel mogelijk, hier ligt een ley
centrum. Dan vdt zijn blik op het straat
naambord. „Sionsteeg! En Klooster! Zo
zie je maar weer. Dat kan geen toeval
zijn."
Door gaat het, naar een ander krachtig
energieknooppunt in Leiden: de Pieters1
kerk. De meeste kerken, gidst Zoet, heb
ben niet minder dan zeven leycentra on
der de vloer. „Onder het altaar, bij de
doopvont; die centra zijn voor de kerk
wat de zeven chakra's zijn in het lichaam
van een mens."
Stad en land loopt Zoet af om leylijnen,
aardstralen en magnetische velden aan
het licht te brengen. Zijn Stichting Pel
grimspad geeft boelges uit met complete
wichelroutes, ook tussen Haarlem en
Leiden. Bijna iedereen kan met een wi
chelroede leren omgaan, denkt hij. Een
kwestie van ontspannen. Het is net leren
schrijven.
Bij zijn wichelroede-metingen wordt
Zoet bijgestaan door zijn helderziende
vermogens. Zo ook in Lisse. Als kind al
kreeg de oud-Lissenaar een visioen op
het dorpsplein 't Vierkant Hij zag er Ger
manen in grijze beestenvellen vergade
ren, op de plek waar nu de blauwe ceder
staat
't Vierkant is helemaal niet vierkant.
Waarom dan toch die naam? De wichel
roede bracht uitkomst. Met zijn collega-
wichelroedelopers kon hij de vier hoek
punten lokaliseren van een vierkante
houten palissade uit de tijd van de Kel
ten, daar waar nu auto's een parkeerplek
bij de Digros zoeken.
Visioenen die helderheid brengen in het
mystieke verleden van leycentra, krijgt hij
wel vaker. Zoals bij een kerkje in Overijs
sel. „Ik was daar met een beroepshistori
cus. Op het kerkterrein lag een veldkei.
Opeens zag ik er bloed overheen lopen.
Een groep Germanen stond eromheen.
Op de kei lag een jongeman, klaar om te
worden geofferd. Die historicus heeft al
mijn waarnemingen genoteerd en ging
later in de bibliotheek op zoek. Haalde
uiteindelijk een doos onder het stof te
voorschijn, en vond oude documenten
over mensenoffers op die plek. Het bleek
te kloppen."
Informatie over workshops en wandel
tochten langs leylijnen bij Stichting Pel
grimspad, telefoon 0521 593507
door Hugo de Bruijne
harderwuk/gpd - 'Ik verlang
naar een brede preekbeweging
in Nederland, om elkaar over
kerkmuren heen te bemoedigen
in het mooiste wat een mens
mag doen: Gods naam uitroe
pen.' Zo sloot ds. Ron van der
Spoel zijn laatste impressie af
van een internationaal preek-
congres in Edinburgh.
Zaterdag 13 april verscheen het
stukje in het Nederlands Dag
blad. Terwijl Van der Spoel nog
in het vliegtuig op weg naar huis
zat, begon thuis in Harderwijk
de telefoon te rinkelen. Allerlei
predikanten en kerkelijke orga
nisaties meldden zich met de
vraag of ze mee mochten doen.
De volgende maandag belde hij
zijn vrijgemaakte collega Jos
Douma en ze besloten Passie
voor Preken op te zetten.
Jaarlijks wil de beweging een
conferentie organiseren, er
komt een boekenreeks en predi
kanten kunnen meedoen aan
een driedaagse cursus 'Preken
met passie'. Van der Spoel denkt
dat het vooral belangrijk is dat
voorgangers goed om zich heen
kijken. „De ene traditie heeft bij
voorbeeld altijd veel oog gehad
voor de hoorder, de andere voor
de boodschap. Zo zijn er meer
verschillen. Door dat bij elkaar
te brengen, kun je verder komen
in de verlegenheid die er nu bij
prekers en hoorders is", aldus
Van der Spoel.
„De meeste dominees die het
alleen proberen, lopen vast,
evenals kerkgenootschappen die
het zelfstandig aanpakken. In
Edinburgh heb ik gezien dat je
elkaar daarin over kerkmuren
heen nodig hebt. Zulke interker
kelijke bewegingen zie je ook in
veel andere landen."
„Wij willen niet de theorie be
spreken, maar de basisvragen:
wat is onze boodschap en hoe
brengen we die over aan de he
dendaagse hoorder? Om dit te
oefenen hebben we een drie
daagse cursus ontwikkeld. Die
leert je hoe je dicht bij Gods
Woord, dicht bij de hoorder en
dicht bij jezelf kunt blijven. In
veel preken gaat het niet meer
echt over God en de Bijbel. Hij
wordt genoemd, maar het gaat
niet over Hem. De echte pijn in
de preken is dat de inhoud is
zoekgeraakt"
„Heel vaak klinkt bijvoorbeeld:
Gemeente, zie op het kruis. Om
direct door te gaan met iets an
ders. Dan worden de grot
belse woorden kreten, wa
je veronderstelt dat de gein ,tC
ze oppikt en de theologisc;er
ding aanvoelt. Mijn stelli
dat de gemeente dat niet
doet. Een kwart eeuw u
voelden mensen het aan 1
bedoelde met: Gemeen:
moeten ons allemaal v? .1
moedigen. Nu vraagt het
rendeel zich af waarover i
hebt. Het klinkt vertrouwd
het zegt ze niets.
„Vorm en inhoud moete
mengaan. Zorg dat de spa
van de Schrift, tussen
G* lil
ivei
nt
mens, tussen zonae en ge
tussen de schrijvers en hi
zers, doorklinkt in de
Want die spanning voelt
dendaagse hoorder ook
z'n botten."
„Veel predikanten zijn
wanhopig op zoek naari-
hoeken, ideeën bij een
Schuif dat hele zaakje aa toj
kant, ga fietsen, breng je fe J
ren naar school en laat de J
op je inwerken. Daarom ge q,
ikzelf commentaren die ik rcj,
kast heb staan liever ad
om mezelf eventueel te co:
ren, dan vooraf, om
voor mijn preek te zetten."
Amsterdam - De Joodse Gemeente Amsterdam
kan doorgaan met de rituele slacht van zware stie
ren. De Rijksdienst voor de keuring van Vee en
Vlees (RW) legde de slacht begin mei stil, omdat
de joodse slachtwijze ten koste zou gaan van het
dierenwelzijn.
De Joodse Gemeente Amsterdam, die de rituele
slacht voor alle joden in Nederland uitvoert, be
streed dat en meende dat de vrijheid van gods
dienst in het geding was. Minister Brinkhorst
(Landbouw) heeft inmiddels een instructie opge
steld, waar de joodse gemeenschap zich 'op prag
matische gronden' in kan vinden.
Op grond van de tekst kan de joodse rituele slacht
van alle soorten runderen, waaronder ook de zwa
re stieren, worden voortgezet, aldus het Neder
lands-Israëlitisch Kerkgenootschap (NIK). Een
woordvoerster van het ministerie van Landbouw
tel
bevestigde dat er overeenstemming is bereik
de instructie. Daarin is volgens haar rekenineru
houden met zowel het dierenwelzijn als deiien
euze vrijheden. ve'
De RW heeft de joodse slacht in de afga l(^a
twee jaar ongeveer vier keer stilgelegd. He!Dntl
bleem speelde alleen bij zware stieren, omd om
een dermate dikke huid hebben dat de sla D8e
zijn mes meer dan een keer heen en weer 1(^ei
bewegen om de halsslagader door te snijde ^et
RW meende dat de dieren door de tijd dit ^8
handeling vergt niet snel genoeg buiten ba ^eI
zijn raakten. [ee
Brinkhorst heeft nu bepaald dat de slacht bi ®et
drie seconden moet plaatsvinden, aldic °ev
woordvoerster. Bij de joodse en islamü
slacht worden, anders dan bij de gewone
de dieren niet verdoofd.
rr;
bei
De vorming van grootschalige
huisartsenposten voor avond-,
nacht- en weekenddienst, waar
toe lokale en regionale huisart
sengroepen destijds zelf het ini
tiatief hebben genomen, is voor
een deel het antwoord op de
groeiende taakverzwaring van
de huisarts van de afgelopen ja
ren.
De uitbreiding van deze taken
leidde mede tot een steeds ho
gere werklast van de huisarts.
Het stijgende aantal huisartsen
dat uitvalt met bum-out laat
zien dat het om een serieuze
zaak gaat. Ook de toenemende
schaarste aan huisartsen, door
het aantal praktijkbeëindigingen
en de te geringe instroom van
jonge huisartsen, speelt bij de
ontwikkeling van de huisarten-
posten een rol, omdat door deze
schaarste de continuïteit van de
huisartsenzorg in gevaar is ge
komen.
Dat al deze ontwikkelingen in de
huisartsenzorg tot noodzakelijke
interventies aanleiding geven is
onvermijdelijk. De laatste twee
jaar is het aantal regionale huis
artsenposten dan ook aanzien
lijk gestegen. Inmiddels is er
echter door verschillende lokale
en regionale patiëntengroepen
en zelfs door enkele gemeente
besturen, zoals de gemeente Al
kemade over de dokterspost in
Leiden, de nodige kritiek gele
verd, met name waar het de be
reikbaarheid van de posten be
treft.
Een grote groep huisartsen in
Nederland ziet echter deelname
aan deze grootschalige huisart
senposten, waarbij soms voor
tientallen praktijken met hon
derdduizenden patiënten dienst
wordt gedaan, niet als een op
lossing voor de bestaande knel
punten. Zij voelen zich nu even
wel door de zorgverzekeraars in
de richting van deelname ge
dwongen. De bestaande, zeer
onvoldoende honorering voor
onregelmatige diensten, zal
waarschijnlijk worden vervan
gen door een iets hogere ver
goeding. Daarbij wordt dit ho
norarium voor avond-, nacht
en weekendzorg echter uitslui
tend nog uitgekeerd aan huisart
sen die zijn verbonden aan een
grootschalige huisartsenpost.
Een belangrijk deel van de Ne
derlandse huisartsen, zowel op
het platteland als in de grote
steden, vindt deze grootschalige
zorginstelling een verdere stap
in de bureaucratisering van de
zorg. Een stap die in strijd kan
zijn met de persoonsgerichte
zorg en die de bereikbaarheid
ervan voor patiënten negatief
beïnvloedt. Zij ervaren dat deze
vorm van huisartsenzorg in con
flict komt met hun medische en
maatschappelijke beroepsop
vatting. Maatwerk met betrek
king tot lokale en persoonlijke
omstandigheden van patiënten,
welke wezenlijk is voor goede
huisartsenzorg, wordt immers
veel moeilijker. Sommige huis
artsen spreken van de vorming
van 'medische kolchozen' om
dat het gaat om een gedwongen
vórm van collectivisatie binnen
hun beroepsveld. De onbewe
zen stelling in de publieke be
richtgeving van Zorgverzeke
raars en VWS, dat de grootscha
lige dienstenstructuur een bete
re kwaliteit zou leveren dan
kleinschalige vorm van avond-,
nacht- en weekenddienst, heeft
dan ook veel kwaad bloed gezet
bij deze groep huisartsen.
Op een bijeenkomst van voor
standers van kleinschalige
dienstvormen, waren deze week
ruim 100 vertegenwoordigers
van traditioneel werkende huis
artsengroepen uit het hele land
aanwezig. In de discussie met
een delegatie van het bestuur
van de Landelijke Huisartsen
Vereniging, onder leiding van de
voorzitter Bas Vos, bleek daar
begrip te bestaan voor de moge
lijkheid om ook huisartsen die
verder willen werken in een
kleinschalige dienstenstructuur,
een gelijkwaardige vergoeding te
bieden. De LHV-bestuursdele-
gatie heeft aangegeven om bin
nen het bestaande Akkoord met
Zorgverzekeraars Nederland, te
willen zoeken naar ruimte om
tegemoet te komen aan de wen
sen van de voorstanders van
kleinschalige avond-, nacht- en
weekendzorg. Daarbij spraken
de betrokken huisartsen hun
vertrouwen uit in het LHV-be-
stuur en achtten zij verdere vor
men van actie, zoals beëindiging
van hun avond-, nacht- en
weekenddiensten, voorlopig
niet aan de orde.
De organisatoren van de bijeen
komst, waarvan de organisatie
in handen was van de 'Club van
100' van verontruste huisartsen
en van de stichting 'de Vrije
Huisarts', menen dat met de
toezegging van de LHV-be-
stuursdelegatie een belangrijk
signaal is afgegeven naar de be
roepsgroep.
Hans Nobel, huisarts
'Club van 100' van verontruste
huisartsen
Alphen aan den Rijn
(door de redactie bekort)
De stelling 'Scholen mogen sexy kle
ding verbieden' wordt door een over
grote meerderheid (67 procent) onder
schreven. 33 Procent is het niet eens
met de stelling. Een selectie uit de re
acties die binnenkwamen via www-
.leidschdagblad.nl.
Liesbeth Berk, Leiden: „Eens. Er blijft
na school nog genoeg tijd over om er
sexy bij te lopen."
Ruben Bruijning, Leiden: „Een zekere
mate van representativiteit wordt elders
in de maatschappij ook van mensen
verwacht Ik wil niet terug naar school-
uniformpjes ofzo, maar er 'halfnaakt'
bijlopen op school, is weer de andere
kant van het verhaal."
Kirsten Verdel, Rotterdam:Als deze
stelling gebaseerd is op het verhaal over
het Bonaventuracollege - en dat is na
tuurlijk zo - dan is de stelling een beetje
vreemd. Want het Bona gaat het niet
'verbieden' maar mensen aanspreken
op hun gedrag. Zowel leerlingen als ou
ders, feitelijk. Want ja, er is inderdaad
een verschil tussen school- en strand
kleding. Maar als kinderen dan echt
per se in een topje naar school willen
komen dan is er geen wet die ze dat kan
verbieden, alleen de school kan een kle
dingvoorschrift instellen als zij dat
noodzakelijk acht."
Rachid Finge, Leiden: „Oneens. Wie
definieert de term 'sexy kleding'? Waar
wil men de grens leggen? Wat zijn exact
de negatieve gevolgen van 'sexy kleding'
in de klaslokalen?"
Annet Ouwehand, Katwijk: „Leerlingen
hebben zelf het recht om te kiezen wat
ze aantrekken. En anders moet de
school een uniform invoeren, dan hoeft
er ook gen drama te worden gemaakt
van de kleding van de leerlingen!"
De stelling van deze week haakt in op
de voorstellen voor een nieuw Euro
pees landbouwbeleid. De stelling luidt:
Boeren moeten niet langer gesubsidi
eerd worden. Via www.leidschdagblad-
.nl kan, tot en met maandag, worden
gereageerd op de stelling.
Kiedingtrends onder scholieren
zijn van alle tijden. De laatste ja
ren is het vooral mode om je een
beetje sexy te kleden. Het Bona
venturacollege in Leiden vind het
oprukkende bloot een beetje te
ver gaan.
In de schoolkrant roept de ver
trouwenspersoon de leerlingen
en ouders op om na te denken
over het verschil tussen strand
kleding en 'normale' schoolkle
ding. Mogen de leerlingen zelf
weten hoe zij zich kleden? Mag
een school kledingvoorschriften
opleggen?
F. Verhoeven, vestigingsdirec
teur van het Bonaventuracolle
ge in Leiden, in het Leidsch
Dagblad van 9 juli: „We kondi
gen geen voorschriften af, of iets
dergelijks. Maar de vertrou
wenspersoon heeft wel in alge
mene termen beschreven hoe
wij tegen de kleding aankijken.
Vervolgens vragen we in het ar
tikel aan de leerlingen en ouders
om zelf eens na te denken over
wat strandkleding is en wat voor
kledingstukken geschikt zijn
voor schooL"
Dennis Weijers, HBO-student
uit Lisse: „Ik vind van niet. Je
moet rekening houden met per
soonlijke gevoelens van men
sen.
Als een meisje naar school gaat
en verliefd is op een jongen uit
de klas, kan ik mij voorstellen
dat ze zich een beetje sexy
kleedt. Je hoeft van mij niet al
leen in een string naar school,
dat is overdreven. Maar een
beetje sexy kan geen kwaad.
Kledingvoorschriften zijn niet
nodig, want dan zou je ook wel
een discussie kunnen beginnen
over de hoofddoekjes."
Henk Klok, SGP-raaddslid uit
Katwijk:„Mogen? Ik zou zeggen
moeten verbieden. Kleding mag
Leerlingen met meer kleren uit dan aan. Op de foto is het nog een examenstunt, tegenwoordig schering en inslag tijdens de lessen.
Foto: United Photos De Boer
niet aanstootgevend zijn. Bo
vendien moeten de normen en
waarden op dit gebied gerespec
teerd worden. Gezien mijn SGP-
achtergrond bedoel ik uiteraard
de christelijke normen en waar
den."
M. Geluk, medewerker in een
kledingszaak aan de Haarlem
merstraat in Leiden: „Tot op
zekere hoogte kan ik me daar
wel iets bij voorstellen. Het
moet natuurlijk geen kermisat
tractie worden.
Je gaat naar school en niet naar
het strand. Het ligt aan de
school hoe ze dit moeten aan
pakken. Een reglement vind ik
wat te ver gaan, maar iedereen
moet wel weten waar de grens
ligt."
Anton Vermet, directeur van
het Teijlingencollege locatie
Duinzigt in Oegstgeest: „Het
was natuurlijk 'talk of the town'
vorige week op het schoolplein.
Hoewel ik vind dat een school
zich terughoudend moet opstel
len inzake kleding, vind ik wel
dat je leerlingen erop mag aan
spreken. Je moet rekening hou
den met het tijdsbeeld, het is
2002. Maar het moet niet zo zijn
dat als je niest alles van God ge
geven te voorschijn komt Een
school is geen strandtent. Leer-
nm
lingen moeten hun verantv seS
defijkheid beseffen en zich: and
seren dat sommige kleding lun
leidt en stuitend kan zijnJ de g
vragen soms wel eens of hfl De
minder kan." rate
Marloes Spooren, schollen npk
Voorhout, zit in de medea wij]
genschapsraad van het Rij
lands college in Sassenhec
Ik vind dat niet goed. Welp
in een vrij land en je moet!
kunnen bepalen wat je dia
Bij ons op de school zie je i
zomer wel van die spaghet!
tjes. Maar ja, wat moet je di
Het wordt als het buiten m
is, zo bloedheet in de klas.'
Anja Muller, coördinator)
gerenwerk in Noordwijk,
vind dat niet zo'n probk
hoort kennelijk bij de cult
De discussie is van alle tijda
want er is een tijd geweesti
de hotpants of bepaalde sd
niet meer mochten. Bij ons
de jongerenopvang valt hel
wel mee. Soms is het wel if
bloot. Zodra een meisje mi er
ontbloot bovenlijf gaat
pen wordt het wel wat ova hesti
ven." ewa
Joke van Rijn, orthopedajj nhe
uit Voorschoten, houdt a Aai
bezig met opvoedkunde:,
is een moeilijk vraagstuk u
het in een groep ter sprake ied<
brengen. Meestal zijn kinde ouitt
zich er niet van bewust wal rijkei
oproepen bij klasgenoten! ndei
wassenen. Maar als je erofl ft bi
praat en uitlegt waarom ze raad
een beetje moeten inhoudi ete
begrijpen ze het vaak welfl in zc
doen ze het niet meer. InP
verbod zie ik niks. Een kinil
heeft vaak de neiging om»
grenzen te aan te schoppe tena
iets niet mag, wordt het jui zit.
teressant om het toch te ga burg
doen. Dan werkt een verbfl Hocc
averechts." evr»
lelijk
le to
neldi
an d
Scholen mogen sexy
kleding verbieden
ffiD32Q229
@p
