GELOOF SAMENLEVING
7
'Ik ben toch niet gek dat ik dit geloof
Prima strandsfeer
in een winkelstaat
De pappa van ons allen
r
Pelgrims uit Lisse bezoeken bedevaartsoord in Brielle
-Éi
Humanisten tegen dogmatisch geloq
DUIN-EN BOLLENSTREEK
I
'Dinsdagavond 1' wint beachvolleybal
Arts vrijuit bij medisch tuchtcollege
Voorhout skate tegen zinloos gewe
Neem een proefabonnement
BEL 071-5128030
WEKEN VOOR 22,00
maandag 8 JULI 2002
door Ilse Keuenhof
lisse/brielle - Negen uur 's och
tends. Tweeënveertig oudere be
devaartgangers worden de bus in
geholpen, nog snel wordt een rol
stoel en een stel krukken opge
borgen. Vol verwachting kloppen
de harten voor een dag van aan
bidding, gezelligheid en devotie.
Een Lissese bedevaart naar de
Martelaren van Gorcum in Brielle.
Terwijl de bus de snelweg op
draait, begint pastoor van Leeu
wen van de Agathakerk de bede
vaartstour gepast met een 'ge
bedje om de reis te zegenen'. Na
het Amen vertelt hij het verhaal
van de martelaren van Gorcum.
„Op school leerde ik het verhaal
van de Geuzen, onze nationale
helden. Nooit had ik van de
martelaren gehoord."
Op het zogenaamde Martelveld
in Brielle werden in 1572 negen
tien katholieke geestelijken op
gehangen door de watergeuzen.
De geuzen hadden bij de ver
overing van Gorcum alle religi
euzen in de stad gevangen ge
nomen. Die werden door verne
dering en foltering gedwongen
het 'nieuwe geloof aan te ne
men. Ze bleven de katholieke
kerk echter trouw. Nadat de reli
gieuzen in een schuit naar Briel
le waren vervoerd, moesten zij
deze trouw op 9 juli met de
dood bekopen; ze werden opge
hangen. „Sjonge, jonge wat een
ellende", mompelt een van de
reizigers verbijsterd. „Op bede
vaart leer je relativeren. Je doet
zoveel energie op."
De eerste regendruppels slaan
tegen de ramen waardoor Pauli
ne Broekhof uit Lisse naar het
voorbijglijdende natte land
schap ldjkt. „Ik mis de rust in de
gewone jachtige wereld." We rij
den Brielle binnen. Tijd om nog
even snel een tientje te bidden.
„Wees gegroet Maria, vol van
genade", dreunt de bus de pas
toor na. Het is een rare gewaar
wording; een hypermoderne
bus vol prevelende mensen die
een eeuwenoude plaats binnen
rijden.
De deuren gaan open en het
schelle luiden van de klok van
de bedevaartskerk dringt bin
nen. Tourbussen rijden af en
aan. Aksnel is elk plekje bezet.
Teleurgesteld druipt een non af
- de misboekjes zijn op.
In vol ornaat betreden de bis
schoppen in al hun pracht en
praal het podium. Nadat bis
schop Ad van Luyn van Rotter
dam de eucharistieviering heeft
geopend met de mededeling dat
het dinsdag 430 jaar geleden is
dat de martelaren stierven,
dreunt de overvolle kerk het
neerslachtige gebed van verge
ving op. „Ik belijd voor de Al
machtige God dat ik gezondigd
heb in woord en gedachte, in
doen en laten, door mijn schuld
door mijn schuld, door mijn
grote schuld."
Bedwelmende wierookwolken
omringen de kerkgangers op de
eerste rijen. „Broeders en zus
ters, de martelaren waren men
sen als u en ik", begint hulpbis
schop De Kok zijn preek. „His
torisch gezien waren het pech
vogels. Ze waren in 1572 op de
verkeerde tijd op de verkeerde
plaats. Maar tegelijkertijd wordt
duidelijk wat echte moed wer
kelijk betekent. Echte moed is
niet spectaculair. Echte moed is
je niet uit het veld laten slaan als
het tegen zit."
Hoewel De Kok een sprankelen
de preek houdt, doen bisschop
Van Luyn en kardinaal Simonis
niet veel moeite om het imago
van de katholieke kerk als inge
dut instituut van zich af te
schudden. De één kijkt verveeld
voor zich uit en de ander lijkt in
gedommeld. Maar een non op
de voorste banken is duidelijk
De Nederland
se bisschoppen
met het
'woord van
God', vooraf
gaand aan de
eucharistie.
Foto: ANP/Ro
bin Utrecht
geroerd door de woorden van
de kardinaal. In haar ooghoek
blinkt een voorzichtige traan.
Buiten strijkt Pauline Broekhof
neer op de galerij die de Martel
gang achter de kerk omringt. Op
het grasveld staat op de plek van
ophanging een koepelvormig
monument met altaar. „Met de
crisis thuis, ik zit midden in een
scheiding, is een bedevaart heel
geschikt om een beetje rust te
vinden. Dat vind je niet meer in
een kerkdienst van een uurtje.
Hier word je je heel bewust dat
er meer is tussen hemel en aar
de dan geregel en overleven.''
Voor busgenoot Joke van Noort
is het de eerste keer. Ze wilde
wel eens de sfeer van een bede
vaart proeven, want 'je bent ka
tholiek en daar hoor een bede
vaart bij'. Haar buurman Piet
van Reisen steimt op zijn wan
delstok. Hij is vooral gegaan uit
devotie voor de martelaren.
„Zoveel Nederlandse heiligen
hebben we niet, dus degenen
die we hebben moeten we toch
in ere houden."
Zielenherder van Leeuwen deelt
net een boterhammetje met een
parochielid. Bedevaarten is voor
hem niets nieuws. Elk jaar be
zoekt hij Lourdes. „Ik vind het
prachtig. Je gaat eens op bezoek
bij de heiligen, kunt heel dicht
bij ze zijn. Als je de massa ka
tholieken hier ziet heb je toch
zoiets van: ik ben toch niet gek
dat ik dit geloof."
Binnen in de kerk verdringen de
gelovigen zich voor de tafels met
bedevaart-souvenirtjes. Rozen
kransen, Mariaprentjes, ansicht
kaarten en noveenkaarsen lig
gen, voorzien van prijskaartjes,
zij aan zij.
In de rij voor de damestoiletten
brengen vrouwelijke pelgrims
snel het permanentje in model.
Uit de open deur van één van de
toiletten klinkt nog een opsom
ming van alle bezochte bede
vaartplaatsen.
Buiten zit kerststallenbouwer
van de Agathakerk Bart van Ger-
ven. Lachend geeft hij toe dat hij
in eerste instantie niet enthousi
ast was over de bedevaart. „Ik
moest mee van mijn vrouw
want zij is koster van de Agatha.
Ach, zij gaat ook mee met mijn
zeemanskoor, maar dat doet ze
ook niet uit overtuiging. Ik vind
grote groepen wel mooi, dus dat
treft. De devotie en de saamho
righeid zijn prachtig. Ik had
meer nonnen verwacht, maar er
zijn een heel zooitje in burger, je
pikt ze er zo uit."
Het leven van een pelgrim gaat
niet over rozen. Een kwartiertje
krijgen ze om op adem te ko
men. Het strakke programma
dicteert dan een afsluitende ge
bedsdienst. En weer wordt er
veel gezongen. Lofzangen, psal
men, danklieden; het gaat er al
lemaal in als zoete koek. In een
kanon van de gouwe ouwe
'Knielt christenschaar, voor 't
zoenaltaar. Ziet Jezus zoet ons
hoogsten goed' trekt de optocht
voor de laatste keer naar het
Martelveld voor de pelgrimsze
gen. Dan is het voorbij. De bus
staat ldaar voor de terugweg
naar de moderne wereld.
iai
ra
hi
preek recensie
Ilse Keuenhof
pastoor Jeroen Hans Smith, Sint Petrusparochie in Leiden, zondag 9.30 u
E
r
ui
F
Grote rode en witte gladiolen sieren de zijpila
ren. De brede, moderne kerk van de Sint Petrus
parochie die voor de helft gevuld is met een
enigszins vergrijsd publiek is genoemd naar Sint
Petrus, patroon van Leiden. De nalatenschap
van de patroon is nog steeds te zien aan de Leid-
se sleutels, symbool van Petrus in zijn rol van
eerste paus.
Het lijkt wel of de winnaar van de John Cleese
look-alike wedstrijd ach
ter het altaar staat. Uit
pastoor Smiths' mond
komen echter geen grap
pen. „'Ik prijs u Vader,
Heer van hemel en aar
de'. In de oren van de
mensen toen moet dit ge
bed van Jezus heel merk
waardig geklonken heb
ben. Had Jezus gebeden
'ik prijs u Heer van hemel
en aarde', dan was het de
bekende en vertrouwde
taal van die tijd. Maar Je
zus voegde daar een
woordje bij, Vader'. Het
was niet het respectvolle
woord dat wij ook gebrui
ken, hij is mijn vader. Nee
hij gebruikte het woordje
van vertrouwen."
De blikkerige stem van de
zielenherder die door de
luidsprekers schalt, toont
veel gelijkenis met die van
het natuurkundig genie
Stephen Hawking. Hoe
wel de monotone toon
van de preek de kerkganger niet bepaald op
beurt, schuilt in Simths monoloog toch ook een
humoristisch snufje Cleese. „Jezus gebruikte het
woordje van vertrouwen, mijn pappa, mijn aller
dierbaarste vadertje." De geestelijke zegt het met
zoveel liefde en vertedering dat de tranen je in
de ogen zouden kunnen springen. Bijna zie hem
als klein jongetje wegkruipen in de grote sterke
PREEKTIJGERS
armen van zijn 'vadertje' die alles goed maakt"
„Jezus is het sprekende beeld van God de Vadg
Niet Boeddha die vierhonderd jaar voor Jez
leefde. Niet Mohammed, zeshonderd jaar|sT
Christus. Niet de eendagsvliegen uit onze ppoi
tiek, sport en mediawereld. Nee het is Jézus. Efg,
maar één die mag zeggen 'Komt allen tot mij'ige
dat is Jézusss, de zoon van God!" Of
De mensheid is hard toe aan die uitnodigijdi
meent Smith. Het ifg'
hem op dat mensen sop
bij de meest vreemdefui
guren hulp zoeken. "|di
dens een uitje naar Lp
den bezocht hij het Sip
lock Holmes museum, rs
verbazing valt van zijn m
zicht te lezen als hij teijdf
denkt aan alle brieven pn
mensen schreven aan
grote privé-detecti
„Mensen schrijven 'ik L.
mijn huisdier kwijt, u
hem wel opsporen'. Da™
nog onschuldig, maar P
ging verder. 'Er is iei
vermoord in onze bi
de politie kon de d;
niet vinden. Komt u tfei
alstublieft naar ons ljte
want u zult hem zqec
vinden'. Zouden <p
mensen echt niet wefo
dat Sherlock Holmes fch
verzonnen personage, d
Misschien niet", peinsp
pastoor. „Waarom lar e
we al deze mensen br
even rusten en gaan we naar Hem toe die wejtii
lijk kan zeggen 'Kom toch allen tot mij'? Hij |m
ons de rust en vrede geven die we zo nodig bd
ben. Die vader in de hemel is niet een hooghjoi
ge God ver weg, nee, hij is de Abba, de Vader,
Pappa van ons allen. En wij, wij mogen eenv,
dig kinderen zijn en ingaan op die uitnodig
van Jézus, 'Kom allen tot mij'." li"1
noordwijkerhout/anp - Het
moderne humanisme is niet-
dogmatisch en legt zijn aanhan
gers geen geloof op. Het is een
antwoord op het wijdverbreide
verlangen naar een alternatief
voor dogmatische godsdienst.
Dat staat in de zaterdag aange
nomen slotverklaring van het
vijftiende humanistisch wereld
congres, dat in Noordwijkerhout
werd gehouden. Het document
wijst erop dat de grote wereld
godsdiensten beweren dat ze
gebaseerd zijn op openbaringen
die voor altijd gelden. Veel reli
gies proberen hun wereldvisie
aan de hele mensheid op te leg
gen. Humanisten moeten daar
niets van hebben. Ze geloven
dat de oplossingen voor pi?n
men in de wereld eerder lpg
in het denken en handeleer
de mens, aldus de Amsteva
Verklaring 2002. Dat is eeiel]
deme versie van het docp.
dat de internationale humafn
sche organisatie IHEU rc
jaar geleden bij haar oprifjn
in Amsterdam opstelde. II
C
f°
ei
I
door Margrit Tibboel
voorhout - Misschien is het al
te simpel geredeneerd. Maar dat
je voor een partijtje beachvolley
bal het best op een strand te
recht kunt ligt voor de hand,
zou je denken. Dat het ook an
ders kan, werd gisteren in Voor
hout bewezen. Met een beetje
goede wil, een heleboel fantasie
en karrenvrachten zand kom je
zelfs in een oerdegelijke Hol
landse winkelstraat, ingeklemd
tussen de buurtsuper, de kapper
en de snackbar, een heel eind in
het scheppen van een prima,
strandsfeertje.
Om een uur is het zo ver. De 203
deelnemers aan het 'Beachvol
leybal Toernooi 2002' staan
startklaar en blootsvoets in het
zand. Het publiek uit Voorhout
en uit de verre omtrek dromt
verwachtingsvol samen om de
rood en wit plastic uitgezette
speelvelden. En dan wordt het
startsein gegeven. In een tijds
bestek van vijf uur treden de 28
teams minimaal vier keer in het
strijdperk Dat is geen kleinig
heid.
Halverwege de Herenstraat bi
vakkeert Jeroen Schulte van de
Stichting Promotie Herenstraat
(SPH) in het zenuwcentrum,
een grote open truck Van daar
uit coördineert hij de sportivitei-
ten. Vanaf zijn hoge positie
neerkijkend op de drukte stelt
hij vast „We wilden een beetje
reuring in de tent, hier in Voor
hout En dat lukt aardig, zo te
zien."
Zelfs het weer speelt de organi
satie in de kaart volgens Schulte,
die de grijs bewolkte lucht
nauwgezet afspeurt naar on
rechtmatigheden. „Zolang het
droog blijft, mogen we niet kla
gen. Als het strandweer is ben je
slechter af. Dan kun je het wel
vergeten dat je zoveel mensen
op de been krijgt. Dit is zonder
meer perfect."
Dan komt de 23-jarige Sassen-
heimer Martin van der Vlugt, die
met een aantal collega-vakken
vullers van een Voorhouts win
kelbedrijf aan het toernooi deel
neemt, de score doorgeven. Te
gelijkertijd passeert de Bono
Beach Band de truck en trekt al
le registers open. Communicatie
is verder uitgesloten, maar even
later worden de pogingen her
vat.
„Gewonnen", laat de volleybal
ler druk gebarend weten en hij
keert Schulte demonstratief de
rug toe. De naam van het deel
nemende team: 'Meedoen zon
der fratsen' wordt breeduit op
zijn T-shirt leesbaar. Schulte
steekt instemmend een duim
omhoog en noteert de uitslag.
Veel tijd voor verder commen
taar is er niet. Door de luidspre
kers klinkt het geluid dat er aan
de kop van de Herenstraat een
demonstratiewedstrijd wordt
gehouden. Ron Zwerver, Peter
Blangé en Martin Teffer van het
gouden team van Atlanta '96
gaan hun krachten meten met
drie scheidsrechters van de Sas-
senheimse volleybalclub VCS.
Van der Vlugt wil, voordat hij
met zijn kameraden de verrich
tingen van de ex-internationals
gaat volgen, op de valreep nog
wel even een compliment aan
het adres van de organiserende
SPH kwijt. „Onwijs gaaf, dat ze
het voor elkaar krijgen zo'n hele
straat voor het verkeer af te slui
ten. Een balletje beuken in de
Herenstraat, wie had gedacht
dat zoiets zou kunnen? Het is te
gek."
Tegen zessen wordt het winnen
de team bekendgemaakt. De
Edah wisseltrofee gaat dit jaar
naar het team Dinsdagavond 1.
tv
Onopgemerkt hartinfarct blijft zonder gevolgen voor Lissese
door Roelf Reinders
den haag/lisse - Een hartinfarct
is door een huisarts niet altijd
vast te stellen. Met deze consta
tering heeft het regionaal me
disch tuchtcollege in Den Haag
een klacht over het handelen
van een huisarts in Lisse afge
wezen. Een patiënt uit Lisser-
broek had een hartinfarct dat de
dokter niet had opgemerkt.
De man had op een avond in ja
nuari 2000 de huisarts gebeld,
omdat hij hevige pijn op z'n
borst had. De pijn straalde uit
naar z'n armen, hij begon te
kwijlen en het schuim stond op
z'n mond. Voordat de waarne
mend arts uit Lisse bij de man
aanbelde, was het ruim een half
uur later. Ook dat verweet de
patiënt de huisarts, die al eens
door het tuchtcollege is berispt.
Het duurde volgens hem veel te
lang voordat de dokter er was.
De huisarts was wel onmiddel
lijk vertrokken, maar had even
moeten zoeken naar het goede
adres omdat de huisnummering
van het appartementencomplex
waar de Lisserbroeker woont,
onduidelijk is.
De arts onderzocht de patiënt
uitgebreid. Hij dacht niet dat er
iets met het hart was. Daarom
gebruikte hij niet het ECG-appa
raat, dat hij bij zich had. Met
een ECG-apparaat kunnen hart-
filmpjes worden gemaakt, waar
mee een geoefend oog een hart
infarct kan vaststellen. De huis
arts gaf de man uiteindelijk een
zetpil tegen de pijn.
Op de zitting vertelde de huis
arts dat hij een 'pluis gevoel'
had wat een hartinfarct betreft.
Toen de dokter weg was, is de
patiënt door z'n echtgenote
naar het ziekenhuis gebracht
omdat de situatie onhoudbaar
bleef. De man werd onmiddel
lijk op de hartbewaking gelegd,
omdat hij een zeer ernstig hart
infarct bleek te hebben.
De patiënt sleepte de Iisser arts
voor het tuchtcollege om<r
vindt dat de dokter onmidj
een ECG-onderzoek hadL
ten verrichten, of hem
wel naar het ziekenhuisai
een hartonderzoek had ru
sturen. Het tuchtcollegei
artsen en juristen, vin<'
niet. „Een hartinfarct is|
een huisarts niet altijd
stellen", stelt het college,
patiënt was een aantal sy
men dat op een hart
wees, maar ook een aant
een infarct onwaarscl
maakte. „Zo had klager of
geen pijn gehad, transpi
hij niet, was hij niet mi
had hij niet gebraakt en
pijn niet midden op de
maar meer aan de buiten
aldus het medisch tuchtcc
Verder valt de arts niet te
ten dat hij het adres van d
ent niet onmiddellijk ko
den. Ruim een half uur
telefoontje aankomen, is
tabel, vindt het tuchtcollej
In het centrum van Voorhout werd zaterdag beachvolleybal gespeeld. Foto: Dick Hogewoning
voorhout - De wijk Oosthout in Voorhout wordt
op zondag 14 juli omgetoverd in een skatebaan
van vier kilometer. Voor het verkeer levert dat
vanaf 11.00 uur hinder op. Tijdens de skatetoch-
ten wordt de helft van de weg afgesloten voor alle
verkeer met hekken en linten, die een uur voor
aanvang worden aangebracht en binnen een uur
na afloop worden verwijderd. Het bestemmings
verkeer kan via de andere weghelft in één richting
de wijken bereiken of verlaten. Start en finish lig
gen aan de Zuidelijke Randweg. Het parcours is
de Oosthoutlaan, Zuidelijke Randweg, Schouten
laan en weer Oosthoutlaan.
De tocht, de eerste in Voorhout, is een initiatief
van de Rotary Club Voorhout en wordt georgani
seerd door Pascal en Etienne Vergeer. De broers,
in de regio bekende wielrenners en schaatsers,
doen dat namens de Stichting Sport Promotie
Duin- en Bollenstreek. De skatetocht heeft het
motto 'Tegen zinloos geweld' gekregen. Etienne
Vergeer: „Dat is eigenlijk naar aanleiding van de
moord op Pim Fortuyn. We vonden het een goed
idee om dat doel aan de skatetocht te verbii
De tochten vallen onder de zogenaamde cal
vrije skatetoertochten. Om 11.45 is de start
prestatietocht voor kinderen tot 16 jaar. Om
uur worden de deelnemers aan de halve en
marathon weggeschoten.
Iedereen kan een afstand naar keuze rijden
eigen tempo. Verder worden er activiteiten
kinderen georganiseerd. Er is er een terras ii
richt en de hele dag wordt voor muziek gez(
Deelnemers worden door de organisatie dri
verzocht minimaal een valhelm, knie- en pc
schermers te dragen.
De bekende marathonschaatser Erik Hulzel
is de hele dag aanwezig om een aantal skate
te verzorgen. Hij skate ook mee tegen zinlof
weid. Wie dat ook wil, kan voor voorinschri
tot 9 juli, terecht bij: Skatetocht tegen zinlof
weid, postbus 170, 2170 AD Sassenheim. In
ven op de dag zelf is mogelijk op het terrein
Gemeentewerken aan de Nijverheidsweg in
hout.
