Sneller
herstel met
'tovertape'
E
B
Gaten in de pinpas
Nieuwe methode doet hardnekkige
klachten verdwijnen
Verbluft
Hoogleraar wil kwaliteitskeur voor software
y h
2002
Japanners zweren erbij,
in Amerika vindt hij
gretig aftrek en in
Nederland groeit zijn
populariteit in
sneltreinvaart. De
Kinesio-tape is niet meer
te stuiten. En niet ten
onrechte, vinden de
fysiotherapeutes Wilma
Waters en Truus
Sijmonsma. De
hechtstrip biedt namelijk
verlichting bij spier- en
gewrichtsklachten,
lymfe-oedeem en
instabiliteitsproblemen.
„Soms sta je echt
versteld."
door Kitty van Gerven
Een rolletje elastisch band dat
amper van een doorsnee
hechtpleister valt te onder
scheiden. Meer lijkt de Kinesio-tape
niet om het lijf te hebben. Dat zo iets
simpels kan helpen bij doorgaans
hardnekkige problemen als nek- en
schouderklachten, lage rugpijn, zere
knieën, tennisellebogen of RSI-pro-
blemen valt moeilijk te geloven. Wil
ma Waters en Truus Sijmonsma, de
twee fysiotherapeutes die sinds me
dio april in Enschede Curefit, het
eerste Kinesio Taping Centre van
ons land runnen, weten wel beter. In
de jaren dat zij nu met de Kinesio-
tapingmethode werken, hebben ze
zulke opmerkelijke resultaten be
reikt, dat ze geen moment meer twij
felen aan de effectiviteit van dit
ogenschijnlijk zo simpele materiaal.
„Ik geef toe dat ik bij de eerste ken
nismaking ook sceptisch was", zegt
Sijmonsma, „maar na tweeënhalf
jaar word ik nog met de dag enthou
siaster." „Je staat soms versteld",
vult Waters aan. „Dan heeft het zo'n
effect, datje er gewoon kippenvel
van krijgt."
De Kinesio-tape is niet wat het op
het eerste gezicht lijkt; het is geen
royaal uitgevallen pleister die je wil
lekeurig op je lichaam plakt om de
pijn te verzachten. Net zo min als de
behandeling ermee een fluitje van
een cent is. Want het tapen op zich
mag volgens de beide therapeutes
dan niet zo moeilijk zijn, het vereist
wel de nodige medische kennis. „Je
moet precies weten hoe en waar je
een aandoening moet behandelen."
Ze geven daarmee aan dat de me
thode niet de zoveelste variant is op
de beroemde Haarlemmerolie, maar
een serieuze aanvulling op het be
handelingenpakket binnen de medi
sche en paramedisché zorg.
Onvrede
De Kinesio-tape is nooit bedoeld ge
weest als een wondermiddel. Toen
de Japanse chiropractor en kinesio-
loog (bewegingsdeskundige) dr.
Kenzo Kase eind jaren zeventig de
tape ontwikkelde, deed hij dat uit
onvrede met de op dat moment be
staande behandelingen. Wilma Wa
ters: „Om blessures en aandoenin
gen te verhelpen werd en wordt nog
altijd veel gebruik gemaakt van
sporttape. Dat is een weinig elas
tisch tape, waarmee een beschadigd
lichaamsdeel wordt geïmmobili
seerd, zodat dit steun krijgt en rust
om te kunnen genezen. Denk maar
aan het inzwachtelen van een ver
stuikte enkel. Probleem is echter dat
het gewricht hierdoor verstijft, waar
door iemand, als de kwaal al is gene
zen, ook nog eens moet genezen van
de behandeling. Hij moet bijvoor
beeld opnieuw leren lopen."
Vanuit de principes van de kinesio-
logie (bewegingsleer) kwam Kenzo
Kase op het idee om een materiaal te
ontwikkelen dat de meest ideale
voorwaarden schept voor het li
chaam om zichzelf te genezen. Het
resultaat was een tape, die qua elas
ticiteit, dikte en gewicht overeen
komt met de menselijke huid.
Waters: „Je krijgt dus als het ware
een tweede huid om je heen, die
steun biedt, maar de bewegingen
niet belemmert. De gewrichten en
spieren blijven mobiel, terwijl de
tape ondertussen ook nog eens een
soort samenwerking aangaat met de
eigen huid. De tape zorgt er namelijk
voor dat de opperhuid wordt opge
tild, waardoor het volume van de
tweede huidlaag, met daarin de
haarvaatjes, groter wordt. Hierdoor
ontstaat een betere doorbloeding,
waardoor afvalstoffen sneller wor
den afgevoerd en voedingsstoffen
sneller worden aangevoerd. De ge
nezing wordt hierdoor bevorderd."
„Bovendien", vult Sijmonsma aan,
„wordt door de liftende werking de
druk op de zenuwuiteinden gerin
ger, waardoor de pijn vermindert."
Dankbaar
Beide tapingtherapeutes ervaren dit
laatste effect nog altijd als het meest
opzienbarende en ook het meest
dankbare. Sijmonsma: „We krijgen
hier menSen die soms al jaren met
pijnklachten lopen en die na het ta
pen ineens van hun pijn zijn verlost.
Het gebeurde in de periode dat profvoetballer Alfred Nijhuis nog in
Japan speelde bij de Urawa Red Diamonds. Hij liep daar een boven
beenblessure op en liet die behandelen met de in Japan zo populaire
Kinesio-tape. Nijhuis was zo verbluft over de snelle genezing, dat hij
de tape enkele jaren geleden mee terugnam naar huis en sedertdien
voor de verkoop en distributie ervan in Nederland zorgt. Sinds me
dio april is zijn kantoor in Enschede uitgebreid met het eerste Kine
sio Taping Centre van ons land.
Sommigen kunnen hun geluk echt
niet op. En ja, dat zijn van die mo
menten waarop je ineens weer weet
waarom je dit vak jaren geleden hebt
gekozen."
Genezen is echter meer dan het
wegnemen van pijn alleen. Daarom
is de wijze van tapen heel belangrijk.
„De ene blessure vraagt namelijk om
een spierversterkende behandeling
en de andere om een spierontspan
nende, de derde weer om verminde
ring van zwelling en de vierde alleen
maar om ondersteuning van de ban
den en gewrichten. Door de tapes op
verschillende manier aan te brengen
kun je diverse effecten bereiken. Je
kunt zelfs met het plakken van stro
ken op bepaalde reflexpunten op de
rug de werking van sommige orga
nen beïnvloeden. Zo kun je er men
struatiepijn mee tegengaan, maar
ook bijvoorbeeld incontinentiepro
blemen", legt Wilma uit.
Hoewel er vaste principes gelden
voor het tapen, kan de wijze waarop
het gebeurt van patiënt tot patiënt
verschillen. „Een aandoening is na
melijk vaak opgebouwd uit meerde
re klachten", legt Sijmondsma uit.
„Een pijnlijke elleboog kan bijvoor
beeld veroorzaakt worden door een
te hoge spierspanning in schouders
en nek. Die laatste pijn wordt niet
gevoeld omdat de zere elleboog
overheerst. Heb je de elleboog ech
ter zodanig getapet dat de pijn daar
is verdwenen, dan laat de schouder
zich voelen. Dus wordt die vervol
gens ook getapet. En zo gaan we ver
der."
Sommige patiënten verlaten de
praktijk dan ook bijna als mummies.
Gelukldg is het verwijderen van de
'tweede huid' na vijf tot tien dagen
niet zo pijnlijk als het lostrekken van
pleisters. De anti-allergische kleef
stof laat zich namelijk vrij gemakke
lijk verwijderen.
Legio mogelijkheden
De behandelmogelijkheden met Ki
nesio-tape zijn legio, zo hebben de
fysiotherapeutes inmiddels wel ge
leerd. De methode is niet alleen een
remedie tegen overbelaste spieren
en gewrichten. „Je kunt er bijvoor
beeld ook prima bloeduitstortingen
mee verhelpen", meent Waters. „Of
littekenweefsel mee losmaken. Maar
het kan ook ondersteunend werken
bij instabiliteitsproblemen die het
gevolg zijn van een handicap of een
verlamming na een hersenbloe
ding." In haar fysiotherapiepraktijk
in Baarlo heeft zij de laatste jaren
bovendien goede resultaten geboekt
bij de behandeling van lymfe-oe
deem, een probleem waarmee veel
vrouwen na een borstamputatie te
kampen hebben.
Hoewel de Kinesio-tapingmethode
is Nederland nog niet zo'n vlucht
heeft genomen als in Japan en Ame
rika, verwachten de therapeutes dat
de animo zeker zal groeien. Nadeel
is dat de behandeling nog niet door
de zorgverzekeraars wordt vergoed.
En zo'n behandeling kost toch al
gauw 45 euro. „Maar", voegt Waters
eraan toe, „in veel gevallen is één
behandeling voldoende om de pijn
voorgoed te laten verdwijnen."
Voor meer informatie: Curefit, Buurser-
straat 214 in Enschede, tel: 053-
478.47.10. Geopend op maandag,
woensdag en vrijdag.
Pinpas, parkeerkaart, tankpasje. De stapel waardekaarten in
onze portemonnee groeit. En daarmee de kans op
vergissingen, fouten en opzettelijk misbruik. Prof. dr. Bart
Jacobs legt het onzichtbare 'risicoprofiel' bloot dat verborgen
ligt in de software van elk pasje.
door John van Oppen
De toenemende fraude met pinpasjes en andere chipcards vraagt om nog
hogere eisen op het gebied van veiligheid. Foto: GPD/Brand Overeem
„Ga naar de eerste de beste witgoed
handel, koop een strijkijzer en je
krijgt een garantiecertificaat. Als het
ding binnen het eerste jaar na aan
koop kuren vertoont, krijg je een an
der exemplaar. Vergelijk dat eens
met de gang van zaken in de soft-
ware-branche. Je koopt een pro
gramma, zoals een tekstverwerker of
een spelletje, en je moet maar hopen
dat alles draait zoals beloofd."
Bart Jacobs (Nuenen, 1963) is on
langs benoemd tot hoogleraar aan
de Faculteit der Natuurwetenschap
pen, Wiskunde en Informatica van
de Nijmeegse universiteit. Zijn spe
cialisatie is beveiliging van compu
terprogramma's. Hij verbaast zich al
jaren over het gebrek aan veiligheid,
bedrijfszekerheid en correctheid
daarvan. En over het ontbreken van
enige vorm van garantie.
In zijn nieuwe functie krijgt Jacobs
de kans én de middelen om daar iets
aan te doen, zeker als het gaat om
het zoeken naar een 'kwaliteitskeur'
voor software die zit ingebakken in
de chipkaarten die we bij ons dra
gen: pinpas, telefoonkaart, chipknip,
SIM-card in het mobieltje, parkeer
kaart, airmilespasje, tankpasje, klan
tenpas van de supermarkt, bonus
kaart, zorgkaart van het ziekenfonds,
toegangspasje tot het werk.
Bedrijven en instellingen die hun
systeem van werken volledig geba
seerd hebben op deze informatica-
technieken, durven zelden openlijk
toe te geven dat er risico's aan kle
ven, zelfs niet als ze opeens gecon
fronteerd worden met ingebakken
problemen. En hoe langer het dan
nog duurt voordat een ontdekt hiaat
wordt gedicht, hoe groter het risico
dat slimmeriken in de tussentijd
misbruik maken van die situatie.
Kwaadwillende hackers weten maar
al te goed dat de weg terug voor veel
bedrijven niet gemakkelijk is, als de
chipkaartjes eenmaal in omloop
zijn.
Jacobs: „Al die bedrijven hebben
hun programma ooit uitvoerig ge
test. Destijds was de foutenkans, of
het risico van misbruik, wiskundig
geredeneerd zó minimaal dat men
die wel voor lief durfde nemen. Maar
nu de hele wereld gebruik maakt van
deze pasjes, groeit de kans dat er
vroeg of laat iets verkeerd gaat - op
zettelijk of onopzettelijk. Dat pro
bleem is alleen te ondervangen met
een stelselmatige certificering van
software. Daarom proberen we tech
nieken te ontwikkelen waarmee voor
gevoelige toepassingen - zoals op
chipkaarten - de veiligheid, be
trouwbaarheid en correctheid van
werken stelselmatig geverifieerd kan
worden."
Jacobs noemt als voorbeeld tele
foonkaarten, bedoeld om er in een
cel mee te bellen. Die zijn gebaseerd
op softwareprogramma's die uitgaan
van de hoeveelheid tikken. Het aan
tal tikken dat iemand nog tegoed
heeft, moet alleen maar kunnen da
len naarmate er vaker gebeld wordt
met dezelfde kaart. Jacobs: „Dat is
een simpel en logisch principe, uit te
drukken in een wiskundige formule
voor de veelgebruikte programmeer
taal Java. Maar als dat vanzelfspre
kende principe niet met wiskundige
zekerheid vastgesteld kan worden,
zou een hacker dat kunnen ontdek
ken en uitbuiten, en daardoor eeu
wig en wereldwijd kunnen bellen
met zo'n kaart."
Soortgelijke programmeerfouten
kunnen opduiken in elke chipkaart,
weet Jacobs. „Ik beschouw het als
mijn opdracht om een systeem van
wiskundige formules te ontwikkelen
met bijbehorende speciale 'logische
calculators' voor verificatie, waar
mee straks programma's kunnen
worden gecontroleerd op zowel de
aanwezigheid van programmeerfou
ten, als op de adequaatheid en vei
ligheid in alle mogelijke scenario's
van gebruik."
Vorige maand ontstond landelijk
deining vanwege de toenemende
fraude met pinpasjes. Kwaadwillen
de slimmeriken weten de magneet
strip met een speciaal apparaat te
kopiëren. Daarnaast kijken ze de
pincode af, bijvoorbeeld met een
piepkleine videocamera. Het is een
vorm van criminaliteit die alleen
werkt voor magneetkaarten. Jacobs:
„We moeten voorkomen dat crimi
nelen met verstand van informatica
straks ook chipcards op grote schaal
misbruiken."
Jacobs, wetenschapper in hart en
nieren, acht het zijn taak om soft-
ware-ontwikkelaars te helpen in hun
streven naar een perfect program
ma. Om hem zoveel mogelijk van
dienst te zijn in die missie, heeft de
Nijmeegse universiteit hem be
noemd tot hoogleraar, met als op
dracht de beveiliging van computer
programmatuur. Ook de Nederland
se Organisatie voor Wetenschappe
lijk Onderzoek (NWO) erkent de bij
zondere waarde van zijn zogeheten
Pionier-project. De NWO heeft het
inmiddels uitgekozen tot onderzoek
van nationaal belang. Samen met de
Nijmeegse universiteit^westeert
NWO de komende vijf jaar nu bijna
1,8 miljoen euro in het project.
Instituties als de Nederlandse Ver
eniging van Banken, maar ook grote
telecommunicatieconcems zoals
KPN, zijn belanghebbenden. Het
probleem blijft echter bestaan, dat
alle chipcardverstrekkers moeite
blijven houden met het openlijk be
spreken van de kwetsbare kanten in
hun systeem. Jacobs: „Er heerst een
cultuur van geheimzinnigheid,
waarbij niemand te veel aan iemand
wil vertellen, in de hoop dat het gro
te geheim bewaard blijft."
De noodzaak voor nieuwe openheid
dringt zich echter op. Zeker nu gren
zen vervagen en instellingen steeds
vaker gegevens willen combineren
op één chipkaart. Jacobs: „Dat
vraagt om een nieuwe ontwikkelstra-
tegie, om het zo openlijk mogelijk
bespreken van de gebruikte stan
daards, zodat iedereen ze kan imple
menteren en uittesten. Zwakke on
derdelen komen dan aan het licht.
Daar kan dan met man en macht
aan gewerkt worden. Die wijze van
werken leidt tot vooruitgang; stelsel
matig zwijgen betekent stilstand."
Er komt een vliegtuig over. Jacobs
wijst ernaar. „In de wereld van de
luchtvaart gelden al jarenlang uiter
mate strenge veiligheidseisen voor
softwareprogramma's. In de wereld
van de chipcards, waar de program
ma's klein en overzichtelijk zijn, gaat
het erom nóg hogere eisen waar te
maken. Dat is mogelijk, met behulp
van de nieuwe wiskundige verifica
tietechnieken en hulpmiddelen waar
we hier in Nijmegen hard aan wer
ken. Succes in deze sector zou zich
dan kunnen verspreiden."
Fysiotherapeuten Wjlma Waters en Truus Sijmonsma bezig met aanbrengen van de 'tweede huid',
voorgoed te laten verdwijnen." Foto: GPD/Charel van Tendeloo
„In veel gevallen is één behandeling voldoende om de pijn
