Koningshuys krijgt oude glorie terug
O
Lissese projectontwikkelaar Bas Romeyn wil Kerstmis 2003 in Sassenheim wonen
ZATERDAG
6 JULI
2002
ER
BIJ
glorie van het Oude Koningshuys in Sassenheim. Van links naar rechts: de hoofdingang, een blik vanuit het Koningshuys op de katholieke Pancratiuskerk in Sassenheim, een muurschildering uit de tijd van het partycentrum, kolossale binten op de zolder,
beeld in de verwaarloosde tuin van het dichtgetimmerde pand en de gang bij de trap. Foto's: Hielco Kuipers
Het Oude Koningshuys aan de Sassenheimse Wilhelminastraat is nog minder dan vergane
glorie. Het frisse groen in de verder verwilderde tuin maskeert het nog enigszins, maar hoe
dichter je het huis nadert, hoe beter het verval zichtbaar wordt. Volgende week geeft de
Sassenheimse gemeenteraad het groene licht voor de plannen van projectontwikkelaar Bas
Romeyn om het pand in oude luister te herstellen. Over anderhalf jaar moet het pand er
weer als nieuw bij staan. „Het zou fantastisch zijn als we hier volgend jaar Kerstmis zitten",
zegt Romeyn.
door Sjaak Smakman
p alle verdiepingen kraken de houten vloeren.
Her en der liggen hopen puin, vooral van onbruikbaar
gemaakt sanitair. Water en elektra zijn afgesloten, een
voorzorg tegen krakers. Een kauw fladdert verschrikt op
in de zijvleugel bij het onverwachte bezoek, op zoek naar
een uitgang die hij niet kan vinden. Bas Romeyn zet er
gens een raampje open om het beestje na het vertrek
van de bezoekers een uitweg te bieden.
Ruim twee jaar geleden kocht Romeyn het pand waar
van de geschiedenis teruggaat tot naar schatting het ein
de van de vijftiende eeuw. De keldergewelven van Sas-
sigt - zoals het toen heette - dateren uit die tijd. Prins
Maurits huisvestte er een van zijn onechte dochters na
dat haar man, de naar Nederland gevluchte Portugese
koning Emmanuel, haar de rug toe keerde. In 1688 erfde
stadhouder Willem III Sassigt en gebruikte het als
jachtslot. Toen Willem het uiteindelijk tot koning van
Engeland schopte, waren latere bewoners daar zo trots
op dat ze Sassigt omdoopten tot het Koningshuys.
Vooral na de Tweede Wereldoorlog kalfde de glorie van
het pand af. Van de twintig hectare grond waar het pand
oorspronkelijk op stond, werd deel na deel verkocht om
de geldzorgen de baas te blijven. Op de hoek Wïlhelmi-
nalaan-Hoofdstraat, waar het toegangshek tot het Ko-
ninghuys stond, verrees het nieuwe Sassenheimse ge
meentehuis. Anno 2002 staat het Koningshuys nog op
ongeveer een hectare.
Het laatste gebruik van het pand was als partycentrum.
Het is nog te zien aan de kitscherige muurschilderingen,
de nodige tussenmuurtjes en een aan twee punaises op
gehangen stoffen wijnblad. Romeyn wil terug naar de
oude grandeur. „Het is heel bijzonder, zo'n oud monu
ment. Ik vind het geweldig om het zo op te knappen dat
het er voor de komende generaties weer staat."
Hij wil er samen met zijn vrouw en schoonzus, die de
bestaande zijvleugel krijgt, gaan wonen en werken. Voor
dat werk wordt aan de kant van de Prins Hendriklaan
een vleugel aangebouwd. Het huidige kantoor aan de
Lissese Heereweg blijft gewoon bestaan. Het kantoor
aan huis betekent vooral dat Romeyn minder in Lisse te
vinden zal zijn. „In mijn vak ben je niet zo aan een
plaats gebonden." Al is hij nu 58 jaar, aan pensioen
denkt hij niet. „Zolang als ik kan, wil ik doorwerken. Dit
vak is elke dag spanning en sensatie. Ik ben geen man
om dagen op de golfbaan te gaan staan."
Romeyn is geen moment bang dat hij straks zal 'verzui
pen' in het pand. .Absoluut niet. Het is goed te bewo
nen. We hebben zelfs alle kamers al in ons hoofd inge
richt." Bovendien: ook in Lisse woont hij al bijna een
kwart eeuw meer dan riant aan de Don Boscostraat. En
het Oude Koningshuys is kleiner dan het lijkt. Het huis
meet ongeveer zestien bij veertien meter en heeft met
een inhoud van 3.000 kubieke meter 'slechts' de omvang
van zeven doorsnee eengezinswoningen. Logeerkamers
op de zolder, keuken en een eetzaal in het souterrain,
een riante woonkamer plus een bibliotheek voor zijn
collectie van 10.000 boeken op de begane grond, en een
grote slaapkamer, twee kleedkamers en een badkamer
op de eerste verdieping: daar zit het Oude Koningshuys
straks mee vol en daarmee is de woning, zoals Romeyn
het uitdrukt, 'handzaam' gemaakt. „Maar", voegt hij
daaraan toe, „het is natuurlijk niet hokkerig. Alle ruim
ten zijn royaal."
Ook de tuin wordt grondig aangepakt. Boomchirurg
Coppijn heeft van alle bomen een diagnose gesteld.
Ruim dertig bomen, vooral zaailingen, moeten het veld
ruimen. Maar de grote, eeuwenoude kastanjes en beu
ken blijven staan. En verder worden de vijver en fontein
voor het huis in ere hersteld.
Eén blik is genoeg om te zien dat de restauratie een klein
fortuin gaat kosten. Maar bedragen wil Romeyn niet
noemen. „Heel veel", is alles wat hij daarover kwijt wil.
De keldergewelven onder Sassigt, zoals het Koningshuys in de vijftiende eeuw heette.
