KUNST CULTUUR
Vakantiebaantje voor Carlo Boszhard
Geen spektakel,
maar wel gezellig
niertje in een wijde rok van zwart landbouwplastic pubuek faust °p spoon-aiis
-r
Tv-presentator als foute pooier in musical Saturday Night Fever
Grenzen vallen
weg bij
ontmoeting
van koren
Beeldend theater op het Noordwijkse strand
Overzichtsexpositie Paul Huf
malig concert
a Roach
De Amerikaanse nu-
Jgroep Papa Roach komt
[een eenmalig conceit naar
•rland. De band scoort mo-
:eel een hit met 'She loves
ot', afkomstig van het der-
bum 'Lovehatetragedy".
inkpop 2001 was Papa Ro-
en van de hoogtepunten,
oncert wordt zaterdag 12
>er gegeven in de Tilburgse
aal 013.
's gekozen
or Dane Parade
Erdam - Uit ruim vijftig in-
jvingen heeft de Zuid-Hol-
e Popunie vijf DJ's gese-
üd die mogen draaien op
;st Beatz X-posure truck
e Popunie. Deze truck
nee tijdens de FFWD Hei-
Dance Parade op 10 au-
s in Rotterdam. De keuze
allen op DJ Taras, DJ Re-
)J Cryptor, Th'Acquisition
Moshe en DJ Dunca.
este cultuur
<tr Limburgers
rmeer - Limburgse scho-
tech ma^en het meest gebruik
e cultuurvouchers waar-
otheide overheid leerlingen in
stelt theaters, musea en
n open te bezoeken. Tachtig
nt van de Limburgse leer-
,pea gebruikt ze. Aan de
j wh vse schoolkinderen zijn
nnen het minst besteed,
ïeer dan 60 procent van
dingen gaat ermee op
Afgelopen seizoen kregen
eren voor de tweede keer
op de bon'. Over het ge
naakte 73 procent er dit
iljaar gebruik van en dat
D procent meer dan het
seizoen. Werden de bon-
et eerste jaar nog vooral
e lm besteed, nu verloor het
doek deze vooral aan het
ZATERDAG 6 JULI 2002
tage
rthe
nthe knapt
Gogh Huis op
- De provincie Drenthe
>ijna 66.000 euro uit voor
nt jiintal bouwkundige aan-
ïgen van het Van Gogh
tandin Nieuw-Amsterdam. In
pd heeft Vincent van
in 1883 enkele maanden
ierd. Door de verbouwing
et huis opgenomen wor-
het programma van het
ogh-jaar in 2003. De pro-
Drenthe wil hiermee in-
ionaal naam maken. De
chting is dat het Van
Huis begin oktober open-
oor publiek.
RY
INIsn solist bij
Ie Britannia'
in - De Amerikaanse diri-
Leonard Slatkin breekt dit
jtet een traditie op de Last
of the Proms, de traditio-
jfsluiting van de Henry
|-promenadeconcerten in
tn. Er is geen solist om
pritannia' te zingen. Het
zal het lied, waarin
Brittannië wordt opge-
over de wereldzeeën te
i, slechts spelen. Slatkin
dat de woorden van het
it uit 1740 stamt en het
and van koning George II
n: jrookt 'een beetje ouder
ijn. „Wij hebben brieven
n waarin ons werd ge-
om ons van 'Rule Bri-
i' te ontdoen. En ik moet
;n dat ik me niet op mijn
voel bij de gedachte het
he\fen"
door Herman Joustra
leiden - Da's even schrikken. Op het podium
achter Vroom Dreesmann moet het zoge
noemde avondspektakel plaatsvinden. Vanaf
half negen. Onderdeel van de Leidse Laken-
feesten. Maar helaas, er is weinig spektakel te
beleven. Op de Hoogstraat staan precies 23
man te kijken en te luisteren. Naar de KPN
Big Band die op een podium onder een lui
felle aarzelend wat nootjes laat horen.
Erger nog: het swingt totaal niet. Halverwege
een latijnsgetint nummer legt de dirigent de
boel zelfs stil. Alle microfoons staan al open.
Duidelijk hoorbaar voor het publiek maant
hij de ritmesectie tot meer precisie, meer
swing.
Verwarring alom. Pas als hij zelf naar een mi
crofoon loopt, wordt alles duidelijk. „Ja, u
zult wel denken: wat een kort optreden. Maar
dit was gewoon de soundcheck. We houden
nu effe pauze, maar over een kwartiertje be
ginnen we echt." Had-ie best eerder mogen
zeggen. Maar goed, na de korte onderbreking
speelt de band ineens heel wat soepeler. Een
Braziliaans nummertje. En daar komt Glenn
Miller voorbij. Met het overbekende 'In the
mood'. Hé, en daar is het deuntje van het
oude Brandpunt Het is een feest van her
kenning.
Op de Hoogstraat en een niveautje lager, op
het terras van Annies Verjaardag, is het in
middels wat drukker geworden. Niet heel erg
druk, maar de 23 man van eerst hebben zich
inmiddels verzeven- of verachtvoudigd. „Het
gaat niet om de kwantiteit, het gaat om de
kwaliteit", zegt organisator Aad van der Luit.
Krek. En onder een parasol met een drankje
voor de neus is het zo erg niet dat het af en
toe regent. Als de muziek van de KPN Big
Band dan ook nog eens hier een daar een
zonnestraaltje tevoorschijn tovert Zie je lou
ter en alleen glimmende gezichten. Een echt
spektakel is het niet, maar het is wel gezellig.
door Jeroen de Valk
Amsterdam - Carlo Boszhard
heeft een opmerkelijk vakantie
baantje gevonden. Gedurende de
maanden juli en augustus speelt
hij avond aan avond de rol van DJ
Monty in de musical 'Saturday
Night Fever'. Hij neemt deze taak
over van Michael Diederich, die
vanaf de première in juni vorig
jaar deze rol voor zijn rekening
nam. Terwijl zijn omroepcollega's
naar het Spaanse strand of hun
huisje in Zuid-Frankrijk trekken,
gaat Boszhard keihard aan het
werk. Niet mis voor iemand die
drie wekelijkse tv-shows presen
teert en ook nog allerhande free-
lanceklussen verricht.
„In de vakantie moet je doen
wat je leuk vindt", zegt hij in het
monumentale Van den Ende
kantoor aan het Amsterdamse
Museumplein. „Ik heb voor mij
zelf een geweldige vakantiebe
stemming gevonden: een rol in
een musical. Dit is wat ik wil. Ik
speel een personage dat heel
dicht bij mij ligt: een hele foute
pooier. DJ Monty is de eigenaar
van de discotheek waar de
hoofdpersonen gaan dansen.
Hij geeft ook dansles. Van al zijn
vrouwelijke cursisten heeft hij er
al 65 procent 'gehad' en hij
streeft ernaar daar 75 procent
van te maken. Of nog lieven
honderd procent. Als hij wat
danspasjes voordoet, wordt-ie al
snel handtastelijk, op een hele
nadrukkelijke manier. Het is een
karikatuur, met een enorme
Afro-pruik en bakkebaarden. Ik
moet straks een hele tijd bij de
kap- en schminkafdeling zitten
voor ik de bühne op kan."
Het spelen van 'slechteriken'
schenkt Boszhard - bekend van
onder meer McCarlo, Life Co
oking en Telekids - veel genoe
gen. „Het is leuker om een dui
vel dan een engel te spelen. Zo'n
DJ Monty, die kun je ook nog
wat tragiek meegeven; mis
schien is-ie wel door een slechte
jeugd zo geworden als-ie is, en
misschien heeft-ie wel allemaal
complexen. In de Batmanfilms
is Batman ook maar een saaie
man. Veel interessanter vind ik
de Joker of de Riddler; die wor
den met satanisch genoegen ge
speeld door Jack Nicholson en
Jim Carrey."
Het geregelde musicalwerk con
trasteert met zijn grillige bestaan
als televisiepresentator. „Ik weet
nu in de zomermaanden 's och
tends precies wat ik 's avonds ga
doen. In mijn tv-shows is dat
nooit het geval; die zijn altijd
anders. In McCarlo bijvoor
beeld, speel ik steeds andere
personages. Mijn rol in 'Satur
day Night Fever' kan ik perfec
tioneren. Ik kan er steeds weer
iets aan toevoegen en verfijnen.
In het theater hoop ik rust en
stabiliteit te vinden, en krijg ik
de kans iets zo goed mogelijk te
doen. Er zijn bovendien twee
hele goede hoofdrolspelers,
Joost de Jong en Chantal Janzen,
werkelijk gigantische talenten,
en die kunnen als bliksemaflei
der fungeren terwijl ik mijn
plaats probeer te vinden. Uitein
delijk sta ik er niet om in m'n
eentje de aandacht te trekken. Ik
kom voor die rol, om zo goed
mogelijk DJ Monty te zijn. Daar
wil ik het respect van de ploeg
mee winnen."
Boszhard (33) belandde na een
screentest als negentienjarige op
de buis. Bekendheid kreeg hij
vooral als copresentator - in duo
met Irene Moors - van Telekids.
„Ik speelde daarin het ondeu
gende jongetje, dat ligt mij."
Maar daarnaast acteerde hij in
Pittige Tijden, schreef de griezel
film 'Het monster van Toth',
presenteerde de omstreden se
rie Ja, ik wil een miljonair en de
GTST-quiz, sprak stemmen in
voor tekenfilms en nam massa's
bekende Nederlanders in de
maling met Sterrengeheimen en
Monte Carlo.
„Provoceren, daar houd ik van.
Televisie moet iets losmaken bij
de mensen. Ze moeten er iets
van vinden. Ik keek gisteren
naar een wetenschapsprogram
ma met Wim T. Schippers. Het
was eigenlijk geen goede afleve
ring, maar ik bleef toch kijken.
Het dééd me iets. De serie Ja, ik
wil een miljonair hebben we op
touw gezet om in de hoogtijda
gen van Big Brother toch nog de
aandacht te trekken. Nou - dat is
gelukt. De Volkskrant en Nova
spraken er schande van. We gin
gen met al die dames naar
Frankrijk, ze hadden die man
nog nooit gezien, daarna trok
ken we weer naar Nederland en
moest die miljonair gaan kiezen.
Heel spannend, zo'n serie, en
héérlijk om te doen."
„Wat je wilt doen, moet je nu
doen", zegt hij ter verklaring van
zijn hyperactiviteit. „Want het
kan zo afgelopen zijn. Ik kan
mijn stem kwijt raken of een
been breken. Ik had vorige
maand een keelontsteking, en ik
kamp met zwakke enkels. Niet
zo lang geleden liep ik een
breuk op in het linkerhielbot,
toen ik met sportlieden aan de
gang was in McCarlo. Dat wordt
nog wat, als ik met hoge hakken
in de discotheek sta in 'Saturday
Night Fever'. Op een bepaald
moment moet ik zelfs een
sprong maken van vierenhalve
meter van de discobar naar de
dansvloer. Er zullen momenten
zijn waarop ik werkelijk mijn
doodsangsten probeer weg te
spelen."
Het is geen podiumverslaving,
ijdelheid wat hem drijft - eerder
de 'lol'. „Maar natuurlijk willen
we allemaal erkenning." De
waardering van het publiek re
sulteert in de riante hoeveelheid
aanbiedingen waar hij een keu
ze uit kan maken. „Het zijn er
nog steeds meer dan ik aankan.
Ik heb onlangs nee gezegd tegen
drie rollen in Nederlandse
speelfilms, waaronder Pipo de
Clown. Ik vond mezelf niet de
geschikte figuur om Pipo te spe
len."
Saturday Night Fever, Beatrix
Theater, Utrecht. Meer infor
matie: www.musicals.nl. Reser
veringen: 0900 300 5000.
Carlo Boszhard: „Het is leuker om een duivel te spelen dan een engel." Foto: GPD/Annette Vlug
muziek recensie
Lidy van der Spek
Concert: Internationale
Korenontmoeting Leiderdorp met
Meisjeskoor Dziewczecy o.l.v.
Miroslava Barczewska (Brodnica,
Polen), Gemengd koor Hid o.l.v. Anna
Hecht en Arpéd Édes (Samorin,
Slowakije) en Singing Devotion o.l.v
Peter Siereveld (Alphen aan den Rijn)
Gehoord: 5/7, Scheppingskerk,
Leiderdorp.
Een boordevolle Schep
pingskerk (Leiderdorp) luis
terde naar het tweede con
cert in het kader van de In
ternationale Korenontmoe
ting. Drie koren treden op,
uit Polen, Slowakije en uit
ons eigen Alphen aan de
Rijn. Het meisjeskoor uit
Brodnica (Polen) is véél
meer dan een warming-upje.
De samenklank van deze
groep pubers is van een ver
fijnde kwaliteit. Lichtvoetig
dansend passeren vrolijke
Poolse liedjes de revue; stro
fisch en/of met sierlijke
'walala'-refreintjes. In 'Ge
groet Maria sterre der zee'
komen de hoogste tonen wel
een beetje geknepen, maar
Maria zal er zeker blij mee
zijn. Dynamische verschillen
worden steeds delicaat gedo
seerd. 'Trouble' is ver te zoe
ken in het tere transparante
'Nobody knows'; te vinden
zijn troost en hoop. 'Matul-
eczku droga' klinkt als een
barcarolle, een bootje wie
gend over 't water, en in het
struweel ontelbare tjilpende
vogeltjes. Het is maar een
'vertaling', want met dat
Pools weet je het maar nooit
(bij navraag blijkt het over
een 'lief Moedertje' te gaan).
Ook Slovaakse gemengde
koren lijden aan mannente-
kort. Maar die acht die er
staan bij 'Hid' uit Samorin
hebben hoog en laag stem
men als klokken. In 'Hjarü
na Maru' komen de sopra
nen glashelder naar voren
terwijl de rest van het koor
donzig meedeint. Prachtig is
de langzaam opbloeiende en
vervagende dynamiek in
'Pataki diakdalok' van Fe-
renc Farkas. Dana-dana is
een grappig spelletje van el
kaar steeds de bal toegooien,
steeds vlugger en vlugger.
'Hid' is dol op zulk soort
liedjes.
'Singing Devotion' uit Al
phen aan den Rijn is de hek
kensluiter met swingende
Engelse songs. Ze beginnen
met 'This world' (arrange
ment Tom Parker), dat nog
een beetje plechtig klinkt.
Maar met een mooie homo
gene samenklank is de toon
gezet. Via een zonnig 'Cali
fornia' en een avontuurlijke
zeiltocht over zee sluiten de
gezamenlijke koren af met
de spetterende meezinger
Thank you for the music'.
Grenzen vallen weg; alle
Menschen werden Brüder.
Dus met z'n allen op naar de
slotmanifestatie, vanavond
in de Hooglandse!
«I lirnrkan \/^nnf imrrii/lKnm Lint nrninnt In nrntnr
a de With
'ijk - Voor de argeloze
ciee wandelaar moet het op
ijhoi tanisch ritueel hebben ge-
Een horde in het zwart
e mensen holt heen en
over het regenachtige
van Noordwijk. Zo nu en
leffen ze hun hoofd op
le hemel. Twee mannen
ïlkaar met stokken. En on-
;n stoten draagbare ra-
iterieuze klanken uit.
le luisteraar thuis moet
surrealistische ervaring
'eest. Het vertrouwde
:-plaatje van het lokale ra-
ion heeft plaats gemaakt
ikreten en ondefinieer-
tuziek, die meer dan een
ether vullen. Van regis
tert van der Velden uit
rdorp is het een gouden
geweest. Hij heeft een
ran de circa honderd be-
van zijn strandvoorstel-
^Back Box One' gisteravond
»st met potable geluids-
|s. Ze ontvangen allemaal
ifde station op 105.3 FM en
ien op die manier de thea-
Muctie van muziek.
JBox One', het eerste deel
ïrwefcen theaterdrieluik in de
B regio, had de opmaat
het Noordwijkse straatthe-
fjtival moeten zijn. Door fi-
ple problemen vindt dat
f geen doorgang. Geert van
der Velden liet zich niet uit het
veld slaan en zette door. Hij
wacht zijn publiek op bij snack
bar Coco Snacks aan het Vuur-
torenplein. Terwijl een ver
dwaalde toerist een kalfskroket
bestelt, zet de strandsafari zich
in beweging. Paraplu's, regen
jacks en laarzen lopen noord
waarts.
Na een kwartiertje komt een
groep mensen ons tegemoet ge
rend. Ze zijn gehuld in zwart
plastic en houden ook een grote
lap plastic omhoog. Er zitten ga
ten in. Daardoor steken handen
die ons wenken. We volgen de
groep die een stuk verderop te
gen de duinrand het plastic
neerlegt als publieke tribune.
Het decor op het strand is een
meer dan manshoge box van
blank hout met daarin een
zwarte doos. De zee is echter
bovenal het decor.
Voor onze ogen ontrolt zich de
voorstelling. De acteurs negeren
de regen en lopen, rennen, dan
sen, springen en rollen door het
zand. Soms loopt er een vrouw
met een emmer naar de zee. Als
ze met een wijde rok van land-
bouwfolie naar de zee staat te
staren, is de associatie met
Kniertje snel gemaakt. Maar
waarom duiken dan voortdu
rend die gesluierde vrouwen op?
Zijn dat moslimvrouwen? Gaat
de voorstelling over botsing van
culturen? Allochtonen versus
autochtonen? Of juist over inte
„Ik snap er niets van", fluistert
een bezoekster tegen haar buur
vrouw. Die is echter vooral bezig
een droog achterwerk te houden
op het plastic, waarop de plas
sen water langzaam veranderen
in riviertjes.
Een verhaal is er ook niet. Het
gaat regisseur Geert van der Vel
den om de beelden. Hij heeft de
'black box', de zwarte doos die
voor veel theatermakers als de
ideale speelruimte geldt, uit het
theater gehaald en op het strand
geplaatst.
In september wil hij de zwarte
doos naar de Meelfabriek aan de
Zijlsingel in Leiden verplaatsen.
Voor het slotdeel van zijn drie
luik wil hij volgend jaar terugke
ren naar het theater, naar het
klassieke lijsttoneel van de
schouwburg aan de Oude Vest
in Leiden.
Directeur Bart van Mossel van
'Black Box One',
het eerste deel
van een theater
drieluik in de
Leidse regio had
gisteravond het
Noordwijkse
strand als decor.
Foto: Mark Lamers
de Leidse Schouwburg was gis
teravond een van de toeschou
wers. „Twee weken geleden was
er een locatievoorstelling bij
Kasteel Oud-Poelgeest in Oegst-
geest en nu weer op het strand
van Noordwijk", zegt hij. „Zo
hebben we hier ons eigen Oer-
oL"
almere/anp - Vanaf verrijdbare
tribunes op spoorrails zullen
naar verwachting duizenden be
zoekers deze zomer het theater
spektakel 'Faust' van Goethe
kunnen aanschouwen. Het to
neelstuk is vanaf 10 augustus te
zien op een vuilnisbelt bij land
goed De Kemphaan in Almere.
Regisseur en multimediakunste
naar Bert Barten maakte vorig
jaar al naam met de succesvolle
uitvoering in de Almeerse bui
tenlucht van Dantes 'La Divina
Commedia' waar 25.000 men
sen op af kwamen. Nu is het de
cor verplaatst naar een vuilnis
belt.
„De restanten van de samenle
ving", aldus Barten. Begin au
gustus zullen drie decors verrij
zen. Het publiek, per voorstel
ling maximaal 1200 personen,
wordt tijdens het toneelstuk met
tribune en al over een spoorrail
verplaatst van decor naar decor.
Het project is groter geworden
dan verwacht, erkent ook Bar
ten. Hij lichtte eerder deze week
zijn theaterplannen op locatie
toe. Het nieuwe project kost een
slordige anderhalf miljoen euro.
Aan het theaterspektakel 'Faust',
over de oude geleerde man die
zijn ziel aan de duivel verkoopt,
werken zo'n tweehonderd per
sonen mee. Bij elkaar zullen tus
sen 10 augustus en 14 septem
ber 25 voorstellingen van ander
half uur worden gegeven en
worden 30.000 belangstellenden
verwacht.
Het publiek zit op zes enorme
verrijdbare tribunes van twaalf
bij twaalf meter. Tussen de ber
gen vuilnis ligt een spoor van
driehonderd meter in een U-
vorm. Diverse bouwbedrijven in
Nederland hebben meegewerkt
aan deze unieke constructie,
waar normaliter hijskranen
overheen rijden.
Amsterdam - Fotografiemuse-
um Foam in Amsterdam wijdt
tot en met 12 september een
overzichtsexpositie aan het werk
van Paul Huf. De fotograaf over
leed eerder dit jaar. De tentoon
stelling met de titel 'Regie Paul
Huf is de eerste in Foam na de
drie maanden durende verbou
wing van het museum aan de
Keizersgracht. Huf stond met
collega Eva Besnyö aan de wieg
van het museum. De overzichts
expositie van een van Neder
lands bekendste fotografen is
samengesteld door Paul An-
driessen. Hij laat zien dat Paul
Huf (1924-2002) bovenal een
glamourfotograaf was. Hij legde
niet het leven van alledag vast,
maar deed dat op een verleide
lijke, elegante en sophisticated
manier. Zo maakte hij ook zijn
portretten.
Onder een parasol met een drankje en muziek van de KPN Big Band is de regen zo erg niet. Foto: Mark Lamers
