KUNST 8c CULTUUR
Marco Borsato maakt alles waar
Rudi van Dantzig tussen heden en verleden
'Alibi' spreekt ta
van het lichaanl
Balletschool wekt Noordwijk van de jaren twintig flitsend tot leven
Zachtjes rolt een ma
over het Stadhuispie
Award voor
Shakira
Kunstwedstrijd
in Rijnsburg
Hague Hiphop in
centrum Den Haag
Recorddrukte
Oerol Festival
Oeuvreprijs voor Koolh
maandag I7JUNI 2002
dans recensie
Maja Landweer
Voorstelling: 'Rudi van Dantzig-
Programma' van Het Nationale Ballet met
'Lommer' (première). Choreografie: Rudi
van Dantzig. Muziek: Anton Webem.
Reprises: 'Collective symphony*.
Choreografie: Rudi van Dantzig, Hans van
Manen en Toer van Schaijk. Muziek:
Stravinsky 'Voorbijgegaan'.
Choreografie: Rudi van Dantzig. Muziek:
Chopin. 'Monument voor een gestorven
jongen'. Choreografie: Rudi van Dantzig.
Muziek: Jan Boerman. Gezien: 16/6,
Muziektheater, Amsterdam. Nog te zien
aldaar: t/m 22/6.
Het laatste programma van het
seizoen staat bij Het Nationale
Ballet in het teken van de herin
nering. Uit het rijke choreogra
fische verleden van ex-huischo-
reograaf Rudi van Dantzig, dat
bijna een halve eeuw bestrijkt,
zijn vier danswerken opgediept.
Daarnaast kent de veelomvat
tende avond een link naar het
heden. Door het ballet 'Ant
woord gevend' te transforme
ren tot 'Lommer' de titel ver
wijst naar de Amsterdamse wijk
'Bos en Lommer' waar Van
Dantzig opgroeide slaat Van
Dantzig een brug naar nu. Uit
'Antwoord gevend' (1980) be
hield hij enkel de drie duetten,
de rest van het choreografische
materiaal is nieuw. En daarmee
is het voor het eerst dat Van
Dantzig zich sinds zijn vertrek
bij Het Nationale Ballet in 1994
aan nieuw werk heeft gewaagd.
De oorspronkelijke duetten
hebben hun kracht behouden,
terwijl het herziene deel nog
enigszins verwijst naar de au
thentieke versie. Het is gecho
reografeerd in de voor Van
Dantzig zo kenmerkende pluri
forme stijl die een mix is van ly
rische romantiek, expressionis
tische dramatiek en koele ab
stractie. In het kille decor van
Shakira. Foto: AP
Toronto - Shakira heeft giste
ren tijdens de MuchMusic Vi
deo Awards in Toronto de prijs
voor beste internationale video
uitgereikt gekregen voor haar
clip 'Whenever, Wherever'. Ze
liet daarmee Pink, Ja Rule en
Enrique Iglesias achter zich.
Shakira kreeg ook de publieks
prijs voor favoriete internatio
nale artiest.
rijnsburg - Amateurkunste
naars uit Rijnsburg en Valken
burg kunnen meedoen aan een
grote expositie en wedstrijd
voor amateurkunst die van 9 tot
en met 17 augustus wordt ge
houden in het Rijnsburgse
raadhuis. Op dinsdag 18 en
donderdag 20 juni is er 's
avonds van 19.00 tot 20.00 in
het raadhuis gelegenheid om in
te schrijven op de verschillende
categorieën, uiteenlopend van
tekenen tot fotografie.
den haag - De Hofplaats in het
centrum van Den Haag is op 6
juli de locatie van Hague Hip
hop 2002. Ook het hiphop-ele
ment graffiti is dit jaar aanwe
zig. Zestien graffiti-schrijvers
zullen op diverse locaties op
hun manier het festival kleurrij
ker maken. Het programma be
gint om 12.00 uur en duurt tot
ongeveer 22.30 uur. Info: 070-
3686800/www.musicon.nl.
Terschelling - Het eerste week
einde van het 21ste Oerol Festi
val op Terschelling heeft een re
cordaantal bezoekers getrok
ken. Ongeveer 25.000 festival
gangers bezochten het eiland.
Een van de meest populaire
voorstellingen was 'The Never-
lands' van de Argentijnse Kris
Niklison. Zij maakte een voor
stelling van een combinatie van
circus, dans, videoproductie en
levende muziek. Het festival
duurt tot en met 23 juni. De or
ganisatie verwacht in totaal on
geveer 50.000 bezoekers.
amsterdam/anp - De oeuvre-
prijzen van het Fonds voor Beel
dende Kunsten, Vormgeving en
Bouwkunst gaan dit jaar naar de
architect Rem Koolhaas, de
beeldend kunstenaars Alfred Ei
kelenboom, Wïm T. Schippers
en Peter Struycken en de vorm
gevers Jan Janssen en Keso Dek
ker. Elke laureaat krijgt 23.000
euro.
Galeriehoudster Riekje Swart
krijgt de Benno Premselaprijs
van het fonds omdat zij sinds de
jaren zestig een belangrijke bij
drage heeft geleverd aan de ont
wikkeling van de beeldende
kunst in Nederland. 1
krijgt de oeuvreprijs
voor zijn architectuur o
de gedachtevorming via
blicaties. Het oeuvre w
lenboom bestaat uit mo
tale sculpturen, utopist
dellen en architectonisd
stellen. Schippers krijgt
voor zijn beeldend werk
ken voor zijn monumfl
toegepast werk en zijn
zoek naar kleur en arcbj
Janssen ontvangt de n
zijn vele schoenontwa
Dekker voor zijn kostu
theaterontwerpen.
muziek recensie
Louis du Moulin
Concert: Marco Borsato in het kader van
'Onderweg'. Met dertienkoppige
begeleidingsgroep en aJs speciale gasten
Sita, Blof, Trijntje Oosterhuis, Giorgia.
Gezien: vnjdag-, zaterdag- en
zondagavond, de Kuip, Rotterdam.
Er kan nog meer bij. In allerlei
opzichten heeft Marco Borsato
heel lang zo naar zijn ambitieu
ze avontuur in de Rotterdamse
Kuip kunnen toeleven. Want de
mogelijkheden bij deze gewel
dige krachttoer leken nagenoeg
grenzeloos. Qua techniek, de
cor, medewerkersploeg én pu
bliek zat er ook amper een rem
op de groei van wat tot nader
order zal voortleven als de
grootste spektakelshow ooit
door een Nederlandse artiest
neergezet.
Alleen wat betreft het muzikale
aanbod heeft 's lands populair
ste zanger (35) bij nader inzien
veel meer moeten schipperen
dan hem lief was. Alle beloofde
hits, een aantal nieuwe num
mers, diverse speciale gasten,
voldoende speelruimte voor die
fantastische band, bij elkaar
een puzzel die hem tijdens de
aanloop nog de meeste hoofd
brekens heeft gekost.
En waarvoor Borsato, bleek tij
dens zijn 'driedaagse' in het
uitverkochte Feyenoordstadion,
een passende oplossing vond in
de vorm van een uitgebalan
ceerd mega-concert van dik
drie uur, dat vrijdagavond bij
de ouverture ondanks de tegen
werking van de weergoden al
door adembenemend bleef. Of
schoon de absolute held in dit
'circus maximus' liet 'Marcoot-
je' het zeker niet aankomen op
een complete egotrip, maar
maakte hij er veel meer een col
legiale show van. Zodoende
kreeg allereerst Sita, met wie de
gastheer natuurlijk ook het
Oranje-duet 'Lopen Op het Wa
ter' vertolkte, de kans om mid
dels 'Selfish' haar punt te zet
ten. En mocht vervolgens Blof
uitpakken middels een pittig ei
gen blok, met als uitschieter
voor de (ongeveer 50.000) tri
bune- en arenaklanten het re
frein 'Het regent harder dan ik
hebben kan'. Waarmee eensge
zind (ook door vips als Moni
que van de Ven, Ronald Koe
man, Gordon en de hele familie
Breukhoven) een jolig voor
schotje werd genomen op de
plensbuien die het laatste half
uur de Kuip teisterden.
Omdat Borsato deze kapitale
stuntshow ook presenteert als
een carrière-overzicht tot nu
toe, was zijn eerste duetpartner
Trijntje Oosterhuis eveneens
van de partij, voor uiteraard
him gezamenlijke hit "Wereld
Zonder Jou'.
Minder vanzelfsprekend was de
aanwezigheid van Marco's eni
ge buitenlandse gast, de Itali
aanse vedette Giorgia. Zijn 'hal
ve landgenote' had zich willen
afmelden vanwege het recente
overlijden van haar vriend bij
een motorongeluk, maar was
uiteindelijk gezwicht voor Bor-
sato's peptalk en toonde zich
samen met hem tijdens de eer
ste toegiftenreeks een ijzerster-
ke combinatie.
Het aandeel 'puur Borsato' in
deze even gevarieerde als sfeer
volle popparade van liefst 36
liedjes mocht er niettemin zijn.
Heel opmerkelijk, en ook al bij
het proefdraaien in het Ant
werpse sportpaleis door hem zo
ervaren, was de goede ont
vangst van juist het 'kleine ge
baar' op maxi-formaat, zoals
zijn al vroeg opgediende klas
sieker 'Margherita', 'Onbe
woonbaar Verklaard' en 'Oud
En Afgedankt'. Stuk voor stuk
mooie rustpuntjes in een over
wegend wervelende show, die
voor Borsato de regelrechte be
vestiging is van zijn vermoeden
dat de Kuip, hoe regen- en
windgevoelig ook, toch nog al
tijd veel concertvriendelijker is
dan de Amsterdam Arena of het
Gelredome.
„Hier hangt gewoon een win
naarssfeer, zoals je die nergens
anders aantreft," aldus een uit
eindelijk kletsnatte, maar zeer
tevreden Borsato, die zaterdag
avond in Rotterdam de basis
heeft gelegd voor een 'live-dvd'
en gisteravond waarschijnlijk
zelf het meest heeft kunnen ge-
Marco Borsato: de grootste spektakelshow ooit door een Nederlandse artiest neergezet, ondanks de
plensbuien die de Kuip teisterden. Foto: WFA/Michel Utrecht
nieten van het samenzijn met
de derde lichting Kuipgangers.
Aan een snelle rentree aldaar
wil hij voorlopig niet denken,
van kolossaal gaat hij straks
naar heel klein: in het najaar
akoestisch de theaters langs.
Wie weet achten de mannen
van Blof zich volgende zomer
wel rijp voor een eigen optre
den in het stadion van hun fa
voriete club.
theater recensie
Maarten Baanders
Voorstelling: 'Noordwijk danst' door Noordwijkse
Balletschool. Gezien: 16/6, Stadsgehoorzaal, Leiden.
Hoe zou het zijn om als klein meisje op het
Noordwijkse strand te lopen, een fles te vin
den met een brief erin en dan door waternim
fen meegevoerd te worden naar 1920, het jaar
waarin die brief geschreven is? Als het gaat
zoals de Noordwijkse Balletschool laat zien,
wil iedereen zo'n avontuur graag meemaken.
Niet alleen de taferelen uit het vrolijke jaar
1920 zijn een feest om te zien, ook als we te
rug zijn in 2002 spettert de energie ervan af,
terwijl de scènes onder water en bij de dieren
in de duinen op een ontroerende manier la
ten zien dat de natuur altijd prachtig is, of het
nu 1920 is of 2002.
De dansschool heeft er veel werk van ge
maakt het Noordwijk van de jaren twintig tot
leven te wekken. De kostuums zijn prachtig
en de dans, of die nu klassiek is of showach
tig, treft de sfeer uitstekend. De vissersvrou
wen met hun zware oud-Hollandse dans zor
gen voor een komisch moment met hun wild
opbollende jurken, terwijl de pootjebadende
vrouwen een heel wat frivolere kant van het
leven laten zien, met hun gebaren die de sfeer
van oude films oproepen. Vrolijk en elegant
zijn de tennisspeelsters en de obers, die op
hun glimmende dienbladen de sorbets ko
men aandragen, zijn geweldig met hun ge
smeerde tapdansshow. Echt een vlotte bedie
ning! Ook de kamermeisjes doen hun werk
goed en het is leuk te zien hoe het werk met
de plumeaus een inspiratiebron is voor dans
bewegingen. Ook als de natuur aan het woord
komt, valt het op hoe mooi de bewegingen
passen bij de dieren en de elementen. Kreef
ten kruipen, kwallen zweven voorbij en visjes
zwermen kleurig door het water. De goed ge
trainde paardjes, bedrijvig pikkende meeu
wen, speelse konijnen en ijl wapperende zee
sterren worden mooi gekarakteriseerd. Bij de
waternimfen zijn het niet alleen hun klassieke
gebaren, sprongen en omhoogkrullende ar
men die de deining van de zee oproepen, ook
de stof van hun jurken golft mee. En
rode en gele bloemen ziet dansen,
wensen dat bloembollenvelden ook
echt konden bewegen. Via 'Baywatch
we terug naar 2002, het flitsende strai
met de surfers, de pittige salsa en de
kelijke, strak uitgevoerde showdansni 71
in het uitgaansleven.
De Noordwijkse Balletschool heeft eei
prestatie geleverd. De leerlingen zijn g
traind en de scènes volgen elkaar vlot
dat het publiek op een spannende
een reis door de tijd krijgt voorgeschot
door Herman Joustra
leiden - Tien tamboers roffelen
op een rijtje, ratata-ratata-rata-
tatata, en halen hier en daar wat
kunststukjes uit: ze duwen één
stok onder de arm en slaan te
gelijk met de ander op het trom
melvel. Ze geven een klap met
de achterkant van een stok of ze
slaan met twee stokken tegen el
kaar. Allemaal keurig gelijk. „Ze
hebben een opleiding van een
jaar of vijf achter de rug, spelen
nu op eredivisieniveau. Dit is
bedoeld als een opwarmertje
voor zometeen."
Aan het woord is Henk Sierat,
van Muziekvereniging de
Burcht. Sierat staat met zijn rug
naar een joekel van een podium
op het Stadhuisplein. Het is za
terdagmiddag even voor vieren.
Dadelijk zetten meer dan veertig
muzikanten hun beste beentje
voor. En dat allemaal in het ka
der van de zogenoemde Muziek
Play In. Waar het kort gezegd op
neer komt, is dat iedere muzi
kant die een blaas- of slaginstru
ment bespeelt uit de wereld van
de harmonie, (drum) fanfare en
brassband, mag meespelen.
Niet helemaal onvoorbereid na
tuurlijk, dat spreekt voor zich.
Eerder op de dag hebben ze
twee keer gerepeteerd.
Het is voor de tweede maal dat
De Burcht de Muziek Play In
houdt. Sierat: „Het moet nog
een beetje op gang komen,
maar er zijn al meer deelnemers
dan vorig jaar. Toen hadden we
er zo'n 25, schat ik. Vandaag
kwamen er geregeld mensen
langs die vertelden dat ze van
niks wisten. Anders hadden ze
zeker meegedaan. Ik di
we volgend jaar alle mu
enigingen maar aanschri
de muziek meteen mee
Dan doen er zeker vei
mensen meedoen. We
dit evenement afgekel
Brouwershaven. Daar k he
enorm. Daar deden de
pen keer 335 muzikanten
Ontevreden is Sierat zei
Al was het alleen maar v
het prachtige podium
jaar stonden we op de E
markt. Op een podium
beetje een rond dak. D
cirkelde het geluid te
podium, met een schu
pend dak, is beter."
Als de muzikanten hun
menten beginnen te ster
elk nootje duidelijk hi
Dan is het tijd voor he
den. Henk Sierat en zooi ui t«
nic, die om beurten d lev!
klimmen op het podium
jes rolt de eerste mars 1120
Stadshuisplein. Hup-twi Kan
twee. Vrijwel zonder aai
van de deelnemende
ten. Wat een beetje oe
niet vermag. Ook de wa
stukken, zoals het Ita
Cittadella met veel tei
stemmingswisselingen,
de muzikanten tot een
de. Met hier een daar
tje. Zo geeft een van d«
sionisten van het geleg
orkest één reusachtige
een gevarendriehoek, 1
dienst doet als triangel.
Het winkelend publiek
op een stoeltje of hange
een boom, vindt het
En de marktkooplui? I
een dansje achter hun k
bijten, maar misschien
aangrijpend koppel
vormen. Het meest
gend is de herkenbi
het alledaagse leven
andige sfeer, waarin
onder hoogspanninj
staan en zowel slai
geweldpleger is. Een
wordt tegen de muur
dansers rukken elka;
pen uit de handen,
tratie en agressie regei
„Wie heeft er wel eei
laten plegen?", roe]
Freeman. Priemend
vinger in het publiel
Dan krimpt hij plotsi
alsof hij een lading
het publiek moet ine;
één klap is hem de
snoerd en geeft zijn'
zich over aan een
reeks bewegingen:
bonkt van achteren
de schouders schokk
hoog en de romp dra) on t;
Telkens weer opnieuw
een prachtig moment v
gave en saamhorigheid
de andere dansers in hi
hok op het toneel mee
de eentonige, elekt
muziek van Paul Lemp.
'Alibi' is een doordacht
datief geheel van bi
dans, tekst, beeld en ge
een mooie balans tus
neergeslagen rust en 0 NOC
onrust. Terwijl twee uu *d-H
duistere kanten van
hoogtij vieren, rest uit acht-
slechts een desolate ap ord-F
minutenlang schokken
deren zeven lichamen M
ophouden, zich beweg ionas
sen euforie en totale on WOJ
C 22.1
00 To
WEJ
flio Vy
an di
op ve
irme'
dans recensie
Maja Landeweer
Voorstelling: Dans Holland Festival. Meg
Stuart/ Damaged goods met 'Alibi'.
Gezien: 14/6, Tropenmuseum,
Amsterdam.
Hoewel het Holland Festival op
toneelgebied twee klassiekers
van Euripides heeft geprogram
meerd, worden in de twee
dansvoorstellingen alle conven
ties losgelaten. Met name het
nieuwe stuk van de Amerikaan
se Meg Stuart 'Alibi' tart de de
finitie van dans als in tijd en
ruimte geordende beweging.
Het is beweging wat we hier te
zien krijgen, maar geordend,
nee. Het is beweging voortko
mend uit primaire impulsen,
het is rennen voor je leven, het
is trillen, schokken, slaan, trap
pen en duwen. 'Alibi' spreekt
de taal van het lichaam zonder
deze te polijsten. Op geen enke
le manier gebruikt Stuart het li
chaam als instrument om te be
hagen. Het lichaam is schok
kend naturel en biedt bij Stuart
een doorkijkje naar een verziek
te geest. Stuart laat zien wat we
eigenlijk liever niet zien en
dringt genadeloos binnen bij de
toeschouwer. Op een onthul
lende manier legt 'Alibi' de tijd
geest bloot, op een confronte
rende manier houdt zij het pu
bliek een spiegel voor.
Stuarts aanklacht tegen geweld
raakt de toeschouwer in het
hart. Met 'Alibi' levert hij een
prachtig bewijs af dat dans en
engagement elkaar hoeven niet
Het Nationale
Ballet danst
hoogtepunten
uit het veel
omvattende
'Rudi van
Dantzig-Pro-
gramma'.
Foto: ANP/
Juan Vrijdag
Toer van Schaik met hoge zilve
ren zuilen, kleine zilveren zitku-
bussen en kostuums in felle
kleuren met contrasterende
biesjes, opvallend hip voor
1980, creëert Van Dantzig een
dreigende en onheilspellende
sfeer. Enigszins in het vage blijft
de relatie van de eenling, die
nooit meebeweegt met de syn
chrone stukken, ten opzichte
van de groep. Mooi is de ver
scheidenheid van de drie duet
ten, waarin vooral Caroline
Sayo Iura, die puntig en daad
krachtig beweegt, en de lyrische
Sara Fontaine, opvallen.
Perfect passend bij het terug-
blik-thema van de avond is het
deemoedige en romantische
duet Voorbijgegaan', dat Van
Dantzig in 1979 creëerde ter ge
legenheid van het 20-jarig
dansjubileum van Alexandra
Radius en Hans Ebbelaar. Nu
wordt het lyrisch uitgevoerd
door de binnenkort vertrekken
de Caroline Sayo Lura en Vïa-
cheslav Samodurov. Op de tere
klanken van Chopin laten zij
zich als wervelwinden, in zwie
rige golven, meevoeren over het
toneel. Alsof zij voor even zwel
gen in voorbije tijden. Meer
feestelijk van aard is 'Collective
symphony', een gezamenlijk
werk van Rudi van Dantzig,
Hans van Manen en Toer van
Schaijk, waarin strakke groeps-
patronen de boventoon voeren.
Op 'Monument voor een ge
storven jongen' na ook in de
nieuwe cast indrukwekkend
zijn het niet Van Dantzigs be
roemdste en belangrijkste wer
ken die in de ode aan deze cho
reograaf worden uitgevoerd.
Toch is het bijzonder deze wer
ken, die lange tijd niet meer zijn
opgevoerd, terug te zien. Voor
trouw publiek is het een prettig
weerzien en voor nieuw publiek
een boeiende kennismaking
met een'bloeiperiode uit de Ne
derlandse dans.
