Postzakken vol klachten van beleggers 'We zijn misleid door Legio Lease' Reportage Theo van Gogh blijft zijn vriend Pim Fortuyn verdedigen Het leven van een illegale familie in Nederland In België bestaan geen wachtlijsten De 'Stichting Lease- verlies' werkt aan een gigantische schadeclaim tegen het Leidse bedrijf Legio. Duizenden klanten van Legio (voorheen: Legio Lease) dachten via het slimme aandelen- leaseplan van het bedrijf een klein fortuin te vergaren, maar verloren uiteindelijk grote bedragen. Volgens de Consumentenbond heeft Legio haar klanten ten onrechte gouden bergen beloofd, en kan het bedrijf rekenen op een claim van honderden miljoenen euro. Heeft het Leidse bedrijf haar klanten bewust bedot? Of zijn de gedupeerden naïeve goudzoekers die niet tegen hun verlies kunnen? door Peter Groenendijk In februari 2001 meldt een adver tentie in de landelijke dagbla den: 'Ook u kunt al over 3 jaar een DRIEdubbele winst van maar liefst f 20.654,00 ontvangen. Belas tingvrij!' Anneke van Kuilen (67) leest de advertentie, geplaatst door het Leidse bedrijf Legio, en loopt met de krant in de hand naar haar man Wil, die net met pensioen is. Wil is al net zo enthousiast, en het echtpaar besluit zich aan te melden bij Legio. Voor 500 gulden per maand leasen zij vanaf dat moment een aandelenpakket. Ze verheugen zich al op de tienduizenden guldens die ze over drie jaar zullen ontvan gen. Vijftien maanden later slaapt me vrouw Van Kuilen nog maar zelden langer dan een paar uur per nacht. Het voorlopige resultaat van de be legging: een verlies van 11.800 euro, waar het echtpaar volledig zelf voor moet opdraaien. ,,Dat kunnen we nooit betalen", zegt ze. „Ik weet niet meer wat we moeten doen." Het leek allemaal zo mooi. Legio, een jong bedrijf aan de Schipholweg in Leiden, sprong begin jaren negen tig handig in op de groeiende be langstelling van particulieren voor het beleggen in aandelen. Tiendui zenden Nederlanders zagen hun kans schoon en kochten producten als de 'winstverdriedubbelaar', waarmee zij een aandelenpakket 'leasden'. Het principe van aandelen-lease is eenvoudig. De klant sluit een over eenkomst af waarbij het bedrijf (hier: Legio) de consument een bedrag leent. Dat geld wordt direct gebruikt om er effecten mee aan te kopen. Tijdens de looptijd betaalt de consu ment maandelijks een bedrag: de rente over de lening. Die was tot voor kort ook nog eens fiscaal aftrek baar. Na afloop van de looptijd moet de lening worden afgelost: daarna is de winst die met de effecten is be haald, volledig voor de klant. Ommekeer Jarenlang ging het goed. De oplo pende beurskoersen zorgden voor winsten van duizenden tot tiendui zenden guldens per klant. Heel wat particulieren hielden een nieuwe au to of een mooie vakantie over aan het Legio-avontuur. Er waren wel eens klachten - over de agressieve verkoopmethode van Legio, bijvoor beeld - maar de klant was over het algemeen tevreden. Tot eind 2000. De aandelenkoersen kelderden, en daarmee de winst van Legio-klanten. Beleggers die zich al hadden verheugd op mooie bedra gen, kregen de rekening gepresen teerd: na aflossing van de rente en het terugbetalen van de lening draai den zij op voor de waardeverminde ring van het 'geleasde' aandelenpak ket. Dat liep voor sommige mensen op tot tienduizenden guldens. Minstens één belegger pikte dat niet. De man, wiens naam niet bekend is, stapte naar de klachtencommissie van het Dutch Securities Institute (DSI), het keurmerkinstituut van de effectensector. En die gaf hem vorige Foto: Archief/Henk Bouwman maand gelijk. Legio moet het con tract met de man nu vernietigen en hem al zijn geld terugbetalen. Het verlies komt voor rekening van Le gio. De DSI-uitspraak was een morele opsteker voor duizenden andere ge dupeerden. Zij verenigden zich on langs in de Stichting Lease-verlies, een initiatief van de Consumenten bond en advocaat Willem Schone- wille. Die laatste is ook woordvoer der van de stichting. „Het aantal ge dupeerden dat wij vertegenwoordi gen loopt nu al in de duizenden", zegt hij. „Vier weken geleden heb ben wij de inschrijving geopend. Sindsdien halen we dagelijks een volle postzak op bij het postkan toor." Al die duizenden klanten voelen zich misleid door Legio. Ze zijn niet goed voorgelicht over de risico's die ze lie pen, zegt Schonewille, en nergens stond volgens hem vermeld dat het avontuur ook wel eens op een flink verlies zou kunnen uitdraaien. „De specifieke risico's die de contracten met zich meebrachten, zijn niet goed doorgegeven aan de consu ment. En in de wet staat dat wan neer mensen verlies lijden door mis leiding of onvolledige informatie voorziening, de verantwoordelijk heid voor die verliezen ligt bij dege ne die die informatie heeft verstrekt of had moeten verstrekken." Grens overschreden Een ander bezwaar van de advocaat is dat Legio voor veel mensen con tracten heeft opgesteld die een te grote aanslag vormden op het maandelijks inkomen van de betref fende klant. „De regeling toezicht op effectverkeer bepaalt dat je van de klant bij een dergelijk contract maar een bepaald percentage van het net to-inkomen mag innen. Die grens is in veel zaken overschreden. Deze klacht wordt bevestigd door Bas Koot, tot 2000 werknemer van Labouchere dat in 1998 eigenaar van Legio was geworden. „De inkomens- toets werd door Legio nogal eens ge negeerd", herinnert hij zich. „Men sen betaalden een onevenredig deel van hun loon per maand. Ik ken een voorbeeld van een man die netto 2.800 gulden verdiende en maande lijks 3.000 gulden moest overmaken. Dat kan gewoon niet. De instelling is verplicht te controleren dat maxi maal 25 procent van het netto maandinkomen aan termijnen voor leasecontracten wordt besteed." Koot, nu directeur van advies- en bemiddelingsbureau Intenvall, stelt dat het makkelijk anders had ge kund. „Labouchere, de firma die in 1998 eigenaar werd van Legio, ver kocht soortgelijke producten en daar heeft men de zaken heel anders aan gepakt. In reclame-uitingen werd duidelijk gemaakt dat je als deelne mer ook verlies kunt lijden." In 2000 werd Labouchere gekocht door Dexia Bank, dat daarmee ook eigenaar werd van het inmiddels in opspraak geraakte Legio. Dexia Bank voert nu het woord namens het Leidse bedrijf, maar wil vrijwel niets kwijt over 'de affaire'. „Wij zeggen niets over de aantijgingen betreffen de slechte voorlichting en het innen van een te groot deel van het inko men van klanten. Onze juristen zijn met de zaak bezig. Iets meer infor matie biedt een brief die Legio-klan ten onlangs thuis kregen. De brief was opgesteld naar aanleiding van de slechte publiciteit van de afgelo pen maanden. Legio geeft toe dat er misschien wel eens iets mis is ge gaan: „Het gaat om enkele honderd duizenden contracten en natuurlijk wordt daar wel eens een fout ge maakt." Bedenkingen Zijn duizenden Legio-klanten inder daad misleid door het Leidse bedrijf, zoals de Stichting Lease-verlies be weert? Contijn van Marle, als fiscalist en jurist werkzaam bij Stichting De Ombudsman in Hilversum, heeft zijn bedenkingen bij de beschuldi ging. „Ik wil deze mensen niet louter als slachtoffers betitelen", zegt hij. „Ze zijn misleid, maar met hun ei gen hebzucht als ondergrond. Het gaat om mensen die bang zijn voor beleggen, maar wel een graantje wil den meepikken van de koersstijgin gen. Verkopers, zoals die van Legio, hpbben daar handig gebruik van ge maakt." Handige misleiding, zo oordeelt Van Marle dus. Kan Legio daarvoor wor den aangepakt? Van Marle: „Het lijkt erop dat men in enkele gevallen in strijd met de wet gehandeld heeft, dat ben ik met Schonewille eens. Maar de meeste zaken hebben daar geen betrekking op." In de meeste gevallen gaat het om misleiding. De klant kreeg niet duidelijk te horen dat hij ook verlies kon lijden. Van Marle: „Je kunt dat gebrek aan voor lichting moreel verwerpelijk noe men. In mijn ogen zijn figuren als die van Legio wolven die de geld markt afstropen, op zoek naar slachtoffers. Zulke figuren hebben altijd bestaan, en zullen altijd blijven bestaan." Beleggers, zegt Van Marle, hadden gewoon beter moeten weten. In de wereld van beleggingen zijn al langer dan Legio bestaat firma's actief die de onnozelheid van beleggers willen gebruiken. „Legio is binnen dat we reldje niets bijzonders. Sterker nog: binnen de wildwest-markt is Legio de minst erge. Natuurlijk: Legio had veel duidelijker moeten melden dat er kans is op waardeverlies van de aandelen. Maar er zijn veel van deze firma's, tientallen, en Legio is meer dan al die anderen redelijk helder geweest in haar voorlichting. Er zijn veel gekkere dingen gebeurd. Maar Legio is veruit de grootste en krijgt daarom nu de kritiek. Ex-medewerker Bas Koot is kriti scher over Legio's werkwijze. „Ze zijn begonnen als een fatsoenlijk be drijf, maar het is na de eerste succes volle jaren ietwat uit de hand gelo pen. Studenten in callcenters moes ten de producten verkopen en ze de den dat volledig op provisiebasis. Wanneer ze niets verkochten, ver dienden ze ook niks. Dan kun je voorspellen dat er verkeerde dingen gebeuren." Toch moet gezegd: in de wervende brochures van Legio, die tot voor kort in gigantische oplagen in heel Nederland werden verspreid, staat duidelijk te lezen dat 'beleggen bij wie en in welke vorm dan ook' fi nanciële risico's met zich mee brengt, dat de kans op een 'lager dan gemiddeld rendement' een risico voor de belegger is, en natuurlijk dat in het verleden behAlde rendemen ten geen garantie bieden voor de toekomst. Waren die waarschuwingen werke lijk niet genoeg om de belegger te wijzen op de gevaren van een lease contract? De gedupeerde Anneke van Kuilen schudt het hoofd. „Na tuurlijk wisten we dat het ook mis kon gaan. Maar dat zou hooguit be tekenen dat we geen winst zouden maken. Het woord 'verlies' is in al die telefoongesprekken nooit geval len, en het staat ook nergens in de contracten of de folders. We zijn misleid." Zij begrijpt dat sommige mensen haar dom vinden, en een slechte verliezer. „Misschien zijn mijn man en ik ook wel hele domme mensen. Maar begrijpt u goed: wij hadden nog nooit belegd. We dach ten ons geld in handen te geven van mensen die er verstand van hadden. We zagen het als sparen met een he le mooie rente. Over risico was ons gewoon nooit iets verteld." (Vervolg elders in dit bijvoegsel)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2002 | | pagina 41