BOEKEN
Vader verstrooit de as van zijn dochter
EMH
Belijdenissen uit
het roodwitte hal
Big Brother mei
dodelijke afloop
Burgertrut met opmerkelijke geheimen Kunstenaar onder de kunstenaars^
Nieuwe roman Leon de Winter van internationale allure
Heerlijke friemel-frutsel tekeningetjes
VRIJDAG 7 JUNI 2002
Een roman noemt Leon de Win
ter 'God's Gym'. Dat is het ook,
zelfs een heel klassieke met zijn
proloog en epiloog, zijn drie de
len en zijn tragische hoofdper
soon. Maar 'God's Gym' is ook
een fantastisch filmscript en een
flitsende detective met een ui
terst actuele inhoud over 'kut
Marokkaantjes' en moslim-fun
damentalisten.
cabaret recensie
Wim Vogel
'God's Gym' door Leon de Winter.
Uitgeverij De Bezige Bij. Prijs: €18,50.
Deze nieuwe Leon de Winter
onderzoekt de nieuwste inzich
ten van de experimentele fysica
en koppelt daarmee de weten
schap aan de mystiek. Maar bo
venal is dit nieuwe prachtboek
een aangrijpend verslag van een
zevenveertigjarige vader die pre
cies op haar zeventiende ver
jaardag zijn enige dochter Mir
jam verliest. Kortom, God's Gym
is een rijk boek, een roman van
internationale allure.
Nadrukkelijk aanwezig zijn de
feiten. Veel hoofdstukken ope
nen daarmee: data, tempera
tuur, hoeveelheid regen en aller-
DE LEESTAFEL
lei topografische gegevens die
de lezer houvast moeten geven
in de glitterwereld van Los An
geles en Hollywood, het milieu
waarin ook De Winters vorige
roman De hemel van Hollywood
zich afspeelde. Typerend voor
die wereld is dan ook dat Tom
Green, hoofdpersoon in die vo
rige roman, nu terloops één
keertje wordt genoemd als een
aan lager wal geraakte filmac
teur.
Tegenover al die feiten staan de
raadsels en feitelijk draait de ro
man daarom: hoe meer feiten
bekend zijn, hoe raadselachtiger
de wereld voor ons wordt. Ooit
dacht de mens het door God ge
wilde centrum van zijn schep
ping te zijn. De jongste uitkom
sten van de moderne fysica sug
gereren het bestaan van een on
eindig groot aantal parallelle
universa, houden rekening met
meer dimensies dan de ons ver
trouwde en verbannen daarmee
de mens steeds meer uit het
centrum van de kosmos.
door Jan Kuys
Wekelijks ligt een ander genre
boeken op de leestafel. Deze
week de recente oogst nieuwe
stripboeken.
Ook stripuitgevers presenteren
zich graag royaal. Vandaar dat
voorafgaand aan de Haarlemse
Stripdagen slechts mondjes
maat nieuwe albums versche
nen, zodat diezelfde uitgevers
tijdens de Stripdagen groots
konden uitpakken. En dat is ook
gebeurd. Een stortvloed van
nieuwe albums daalde over
stripminnend Nederland neer.
Een beknopte selectie voor de
Leestafel.
De stripheld Buddy Longway is
na dertien jaar teruggekeerd.
Het album De laatste afspraak
verscheen eind jaren tachtig en
daarna werd gevreesd dat die ti
tel tevens het einde van de suc
cesvolle reeks betekende. Maar
nu is een nieuw deel versche
nen, onder de titel Kijkt-voor-
bij-de-wolken (Le Lombard,
4,99). De eerder verschenen
zestien albums van de Zwitserse
tekenaar waren lange tijd moei
lijk verkrijgbaar, maar de lief
hebbers kunnen gerust zijn:
herdrukken staan op stapel.
Veel nieuw werk uit gerenom
meerde series bovendien. Erik
Kriek heeft alweer de zevende
aflevering van zijn Gutsman Co
mics 4,95) uitgebracht. Typex
brengt deel twee van Chorizo
4,55) uit Chorizo is door de re
dactie van het tijdschrift Zone
5300 omschreven als 'roem
rucht jeugdblad voor volwasse
nen'. Prikkelende stripliteratuur.
Voorts: Single van Hanco Kolk
en Peter de Wit (De Harmonie,
11,30). Gebundelde Parool-
Het knappe en het troostrijke
van God's Gym is dat het die
existentiële eenzaamheid gena
deloos accentueert maar haar
tegelijkertijd relativeert door het
duizelingwekkende perspectief
van al die nieuwe dimensies en
universa. Wat weten we eigenlijk
zeker?
In 1982 vertrekken Joop Koop
man, een joodse jongen uit Den
Bosch en vriendin Ellen Meer
man naar Los Angeles. Zij als art
director, gespecialiseerd in kle
ding, hij als tekstschrijver. Een
jaar later wordt dochter Mirjam
geboren. Als Ellen, wat haar
achternaam al suggereert, Joop
ontrouw is, keert zij terug naar
Nederland, Mirjam blijft in
Amerika.
In december 2000 balt de we
reld zich voor Joop samen. Pre
cies op haar verjaardag komt
zijn dochter bij een verkeerson
geluk om het leven. Haar hart
wordt getransplanteerd, haar lijk
gecremeerd en na een paar da
gen verstrooid op zee. Tegelij
kertijd zoekt Joops joodse
schoolgenoot uit Den Bosch,
Philip, contact met hem. Mos
lim-fundamentalisten worden
door de Israëlische geheime
dienst in de gaten gehouden, er
dreigen aanslagen in Amerika.
Joop wordt gevraagd, tegen veel
geld, contact te zoeken met Om
ar van Lieshout, een terrorist en
een zoon van een vrouw uit Be
verwijk en een Marokkaanse
gastarbeider.
Daarnaast duikt plotseling Lin
da op, Joops jeugdliefde. Wat
zich dan ontplooit is een fasci
nerend en razend knap gecon-
trueerd spel van list, bedrog en
wraak waarin joodse tegoeden
uit de Tweede Wereldoorlog,
boeddhistische mystiek, reïn
carnatie en menselijke hebzucht
een rol spelen. Evenals Joop
blijft de lezer verweesd achter:
hij kent de feiten, maar begrijpt
er steeds minder van.
Het schrijversschap van De
Winter staat nogal eens ter dis
cussie. Ik heb daar nooit veel
van begrepen. Zijn problematiek
is actueel, internationaal én per
soonlijk. 'De hoogste vorm van
moed is hoogmoed,' zei Multa-
tuli. De Winter grijpt inderdaad
hoog, maar God's Gym bewijst
zijn gelijk: het is een in alle op
zichten bijzonder boek.Een va
der verstrooit de as van zijn
dochter. Hoe beschrijf je dat?
Sentimentaliteit dreigt, ironie is
ongepast, te grote woorden on
gewenst. Alleen al met deze pas
sage laat Leon de Winter zien
wat goed schrijven is. 'En in een
opwelling van liefde hield hij de
urn schuin, zodat de deksel in
het water viel. Hij zag haar as.
Langzaam walmde ze weg in de
wind, werd ze in grijze, ijle
wolkjes meegenomen tot ze zich
onzichtbaar had gemaakt. Erroll
uitte klanken die hij niet be
greep maar toch herhaalde. Hij
wist dat er geen Opperwezen
bestond dat zijn dochter zou
opvangen en troosten, en des
ondanks zei hij de woorden na -
terwijl de wind de urn leegde.'
Illustratie uit 'Ibicus' van Pascal Sabaté.
strips met heerlijke humor over
de ingewikkeldheid van simpele
dingen. En niet te vergeten: De
Negende Sessie van Sigmund
(Oog Blik, 7,95), de meest
zwartgallige psychiater van Ne
derland. Van diezelfde Peter de
Wit natuurlijk.
Toen de hond Dommel op 16
april 1968 zijn opwachting
maakte in het weekblad Kuifje,
konden zijn geestelijke vaders,
de scenarist Greg en tekenaar
Dupa, niet vermoeden dat deze
sympathieke viervoeter uit zou
groeien tot een van de meest
populaire striphelden van
Frankrijk en België. De beleve
nissen van Dommel vonden
door de jaren heen gretig aftrek
en zijn nu vastgelegd in liefst 39
albums. Met de dood van teke
naar Dupa kwam op 8 novem
ber 2000 een einde aan de avon
turen van de viervoeter. Het nu
verschenen album Een hemel
op aarde (Le Lombard, 4,99)
betekent dus het laatste in een
humoristische reeks die een
kleine 35 jaar uitermate succes
vol was.
Nederland ontdekt verstripping.
In 1998 bewerkte Stéphane
Heuet het meesterwerk van
Proust tot het beeldverhaal, dat
nu de Lage Landen verovert. In
datzelfde jaar maakte Pascal Ra-
baté een bewerking van Ibicus
van de stalinist Alexeï Tolstoi.
Rabaté is hier vrij onbekend,
maar heeft al een reeks opmer
kelijke publicaties op zijn naam
staan. Oog Blik brengt het al
bum 14,95) in vertaalde vorm
uit. Een ingetogen werk, vooral
door het gebruik van gewassen
inkt en het ontbreken van kleur.
Het is Eric Heuvel eindelijk ge
lukt zijn Bud Broadway-reeks in
een album te gieten. De strip
verscheen vanaf 1995 geduren
de vierenhalf jaar in het Alge
meen Dagblad en vervolgens
bleef het stil. Nu is De weg naar
Java (Boumaar, 7,50), het eer
ste van in totaal negenverhalen
verschenen. Mooi getekend vol
gens de Klare Lijnstijl en voor
zien van verhalende tekst onder
de plaatjes.
Urenlang leesplezier, tot slot,
garandeert Maaikes Grote Dag
boekje (Oog Blik, 15,95). De
heerlijke friemel-frutseltekenin-
getjes van Maaike Hartjes met
ontboezemingen uit haar dage
lijkse leven lijken speciaal ge
maakt om af en toe op te pak
ken, even te genieten, dan weer
wat anders gaan doen en zo ver
der.
MOOISTE BOEK
TOP TIEN FICTIE
1. (-) Nicci French, De bewoon
de wereld.
Ambo/Anthos, 18,90
2. (1) J.M. Auel, Vuurplaats in
steen.
A.W Bruna, 29,50
3. (4) Robert Anker, Een soort
Engeland.
Querido, 18,50
4. (6) Nescio, Titaantjes.
Nijgh Van Ditmar, 15,95
5. (-) Jacqui Lofthouse, Perfecte
glimlach.
De Bezige Bij, 12,50
6. (-) Leon de Winter, Gods
gym.
De Bezige Bij, 18,50
7. (-) J.K. Rowling, Harry Potter
en de gevangene van Azkaban.
Harmonie, 14,50
8. (3) Judith Koelemeijer, Het
zwijgen van Maria Zachea.
Plataan, 17,54
9. (-) Henning Mankell, Moor
denaar zonder gezicht.
De Geus, 3,00
10. (-) Janet Fitch, Witte Olean
der.
De Bezige Bij, 12,50
Het schrijversduo Nicci French
leverde opnieuw een ijzingwek
kende thriller af over een jonge
vrouw die na een geheimzinni
ge ontvoering haar leven pro
beert te reconstrueren. De
nieuwe Leon de Winter wordt
elders op deze pagina bespro
ken. Andere nieuwe binnenko
mers zijn goedkope herdrukken
van thrillers (Lofthouse en
Mankell, de laatste voor slechts
drie euro!), een goedkope editie
van een sterke roman (Fitch),
en twee bestsellers die we al
veel vaker tegenkwamen: Koe
lemeijer en Harry Potter.
De boekentoptien wordt weke
lijks samengesteld op basis van
verkoopcijfers van Athenaeum
Boekhandel en H. de Vries Boe
ken in Haarlem, Boekhandel
Kooyker in Leiden, Plantage
Boekhandel Harkema in Hilver
sum, Boekhandel Los in Bus-
sum en Boekhandel De Ark in
Almere.
Feyenoord-supporter tijdens de UEFA-Cupfinale Feyenoord-i
Dortmund. Foto: ANP/Jasper Juinen
sportboek recensie
Tonny Meijerman
'Feyenoord bedankt' door Ralf Bormans.
Uitgeverij Sun. Prijs: €17,50.
Karl Heinz Schnellinger, de
Duitse verdediger in dienst van
AC Milan, zal het Feyenoord-
publiek nooit vergeten. Nadat
zijn ploeg in het najaar van 1969
was uitgeschakeld door de Rot
terdammers verzuchtte hij: „We
zijn in Italië heel wat gewend,
maar taferelen zoals die zich in
de Kuip afspelen, zijn uniek."
En de internationale toparbiter
Kim Nielsen merkte onlangs op:
„Ik ben vaak bij Feyenoord ge
weest en de sfeer in het stadion
is geweldig. Feyenoord vormt
een van de grootste herinnerin
gen uit mijn carrière."
Het zijn enkele uitspraken over
het Legioen, een bijzonder feno
meen in Nederland en ver daar
buiten. Over andere clubs wor
den boeken geschreven, maar
vrijwel nooit over hun suppor
ters. Alleen over de aanhang van
Feyenoord verschijnen regelma
tig drukwerken. Socioloog Ralf
Bormans voegt daar nu Feyen
oord bedankt! aan toe.
Een Feyenoord-fan vermeldt
zijn clubüefde op zijn cv: het ge
tuigt van een hoge mate
casserings- en doorzettkfj
mogen. Supporter Dan/
het slecht gaat, wil ik e(|t
bij zijn. Dan houdt nj
meer tegen." Robert:-Di
slechter het gaat, hoe nil, r
ik heb om wedstrijden tffht
ken en de club achterncre
zen." Feyenoord is eejne
liefde, vergelijkbare mibn
vrouw of vriendin. Ariaise
keer als ik een vriendin heil
ik gezegd dat Feyenojegi
nummer één komt en aoe
rest." tel<
Bormans - werkzaam bifcn
meente Rotterdam - is Itte
Feyenoord-fanaat die gele b
strijd overslaat. Hij is defl ki
ge op het gebied van jol
supporters en - vandalise 0
hooligans krijgen in zijsct
bovenmatig veel aandadba
is jammer, omdat delier
kem' van vernielers n
schoppers slechts een klj
vormt van de totale a
Neemt niet weg dat Ft
bedankt! een heerlijke 1
voer is voor de vele Fe;
aanhangers en bij uit
schikt om er papa vliee
week zondag mee te veraa
Degenen die geen roodven
bezitten, zullen hun scljid
ophalen over dit boek vtnp
denissen. Voor hen is Ft
bedankt! dan ook niet bei is
ie
|e
Ir
Yann Arthus-Bertrand werd wereldberoemd met de 170 luchtfoto's uit zijn bestseller 'The earth from the
air'. Op bijzonder formaat is nu een nieuwe, sterk uitgebreide versie van dat boek verschenen (Thames
Hudson, €45,00, Nederlandse importeur Nilsson Lamm), waarin bij elke dag van het jaar een luchtfoto
is geschoten. Het levert verbluffende fotografie op van tropische paradijzen, Amerikaanse bossen in
herfsttooi, onmetelijke woestijnen en - Arthus-Bertrand schuwt de actualiteit niet - ontluisterende beel
den van aardbevingen, overstromingen (zoals de hier afgebeelde in Midden-Frankrijk) en andere natuur
rampen. Diverse auteurs leveren adequaat Engelstalig commentaar bij de beelden. Een salontafelboek
dat, als u aan het koken slaat, de gasten minstens een half uur leesplezier bezorgt én de boekbezitter
zelf opzadelt met een bijna onbedwingbare lust om meteen de koffers te pakken. Foto uit beproken boek
thriller* recensie
Arno Ruitenbeek
'Doodshow' door Jim Brown. Uitgeverij
De Boekerij. Prijs: €17,25.
De Amerikaanse radiojoumalist
Jim Brown komt de eer toe de
definitieve oplossing te hebben
gevonden voor alle Big Brother-
en andere reality-tv-rotzooi. In
zijn thrillerdebuut Doodshow
sterft steeds een van de twaalf,
op een desolaat eiland bijeenge
brachte, kandidaten van het
programma 24/7 een vreselijke
dood. De tien kleine negertjes
van de 21ste eeuw.
Brown neemt gelukkig geen hal
ve maatregelen. Al meteen cre
peert het personeel van de com
merciële tv-zender, die de show
op het eiland moet begeleiden.
Een meneer die zich Control
noemt, neemt de leiding over
24/7 in handen en maakt zijn
belofte waar: de kandidaat cfie
de meeste tegenstemmen van
het kijkerspubliek krijgt, zal on
middellijk worden gedoi
een vreselijk virus.
Browns heldin is Dana
Deze kandidate is een g(
ziende, 'gewone' Amei
ongetrouwde vrouw
dochter die binnenkort
ernstige spierziekte zal
den. Tenzij Dana de pi
miljonair wordt en haar
wens mag vervullen,
dochter Jenna naar een
se kliniek kunnen stun
een succesvolle expei
behandeling van de spiei
Hoe gedegenereerd
toont Brown haarfijn ai
de kijkers toch ook op
beeld Dana te laten sti
'Alles voor de kijkcijfers'
motto, zelfs als Magere
helpende hand moet toi
Het openbare leven dn
komen ontwricht te
doordat iedereen wil ziei
tijdelijke eilandbewoner
dag aan moet geloven.
De scherpte van dit boel
enigszins afgevlakt door
wachte oplossing.
roman recensie
Margot Engelen
'Waterscheiding' door Anne Wiarda.
Uitgeverij De Arbeiderspers. Prijs: €14,95.
De op haar vijftigste gedebu
teerde schrijfster Anne Wiarda
levert met haar tweede roman
opnieuw een aardig kunststukje
af. In Waterscheiding portret
teert ze een eigenzinnige, dwar
se bejaarde vrouw die achter
een scherm van burgertruttig
heid een paar opmerkelijke ge
heimen verbergt.
De opbouw van het boek is ver
nuftig. Fragmenten uit een dag
boek worden afgewisseld door
de overwegingen en reacties van
degene die het dagboek in één
middag uitleest. De bejaarde
vrouw heeft het dagboek niet in
de loop van haar leven geschre
ven, maar de week voorafgaand
aan de dag waarop haar doch
ter, Deirdre, het vindt en leest.
Daardoor worden het verleden
en het heden hecht samenge
bald en krijgt het dagboek het
karakter van een biecht.
Het is niet nilcs wat de keurige
bejaarde Rose van Roëll op haar
kerfstok heeft. Ze noemt zichzelf
een semi-alcoholica (maar semi
kan wel vervallen), ze blijkt
overspel te hebben gepleegd
met een zeer grofgebekte woeste
strandjutter, ze heeft een abor
tus voor haar dochter min of
meer afgedwongen, verder nog
een huisarts gechanteerd, een
moord gepleegd, het lijk in de
tuin begraven en een begrafenis
met een lege kist op touw gezet.
De lezende dochter, die er toe
vallig die dag ook nog achter is
gekomen dat haar reageerbuis
baby levensvatbaar lijkt, ont
steekt in helse woede als ze be
seft dat ze jarenlang bloemen op
een leeg graf heeft gezet. Rose
heeft haar echtgenoot, de hard
werkende en gerespecteerde
huisarts Maarten, tien jaar gele
den een forse handgreep pillen
uit zijn eigen huisapotheek toe
gediend om een eind te maken
aan zijn lijdensweg als opgege
ven kankerpatiënt.
Nadat ze hem, met hulp van zijn
gechanteerde opvolger, in de
tuin begraven heeft, houdt ze
een ritueel Keltisch vreugdevuur
in de open haard binnen, waar
bij ze Maartens geliefde dicht
bundels van Van Schagen ver
brandt en ook zijn klarinet. Dat
Keltische element, door het hele
boek heen vervlochten, is een
vreemde eend in de Nederland
se literaire bijt, maar wel een erg
leuke - het maakt de recalcitran
te Rose met haar Ierse groot
moeder nog weer iets aparter.
Ook het dagelijkse drankmis
bruik van de oude dame werkt
als een running gag in de ro
man. „Tijdens spaarzame ogen
blikken van inzicht zie ik wie ik
werkelijk ben: een verlept,
drankzuchtig wezen in het bezit
van een klein hondje - een
vrouw die voortdurend dingen
kwijtraakt die ze nodig heeft en
dingen vindt die ze kan missen
als kiespijn."
De roman Waterscheiding kent
echter ook heel ontroerende
momenten die ondanks de a-
sentimentele toon van dwarse
Rose de lezer aangrijpen. Naast
de drie Godinnen in haar leven -
haar Ierse granny, haar eigen
moeder die het Keltische geloof
in Holland heeft afgezworen, en
zijzelf - zijn er ook drie Goden
geweest, cfie echter een voor een
gewone mannen werden.
Haar bewonderde vader is hard
van zijn voetstuk gevallen, haar
man werd een gewone drukbe
zette huisarts zonder tijd voor
haar of hun gezin, en alleen
haar bijzondere, tierende min
naar kreeg niet helemaal de
kans te stollen tot gewoon mens
In weerwil van de titel vormt
water in Waterscheiding een
bindende factor. De schrijfster
laat het motief telkens even op
duiken, om te beginnen in het
motto van de twee koningskin
deren: 'Sy hadden malkander
soo lief, Sy konden by malkan
der niet komen, Het water was
veel te diep.'
Het water, al of niet met alcohol,
is een knap aangewende specie
in deze onderhoudende, verras
sende roman.
beeldende kunst recensie
Coos Versteeg
'Tussen kunstenaars, een romance' door
Rudi Fuchs. Uitgeverij De Bezige Bij. Prijs:
€45,00 (tot 1 sept., daarna €55,00).
Slechts weinig kunsthistorici
zijn in staat op een aangename
manier over moderne kunst te
verhalen. Rudi Fuchs (1942), di
recteur van het Stedelijk Muse
um in Amsterdam, kan het als
geen ander. Al sinds 1962 - in de
tijd dat we nog gefascineerd
naar Pierre Janssen luisterden -
schrijft Fuchs over kunst. Co
lumns in NRC Handelsblad en
Het Parool, inleidingen en voor
woorden in catalogi, essays, in
terviews, een enkel boek en le
zingen in binnen- en buiten
land.
Fuchs beschikt, zowel in woord
als geschrift, over magische
kracht als het gaat om zieltjes
winnen voor de kunst. Omstre
den en verkwistend als hij was
in zijn functies bij het Van Abbe
Museum, het Haags Gemeente
museum en uiteraard nu ook
weer bij het Amsterdams Stede
lijk, wist hij de politiek niettemin
voortdurend naar zijn hand te
zetten en de bestuurderen nog
te overtuigen ook. Herinrichtin
gen, verbouwingen, aankopen,
verkopen, nieuwbouw etc. kreeg
hij voor elkaar; dat alles in
dienst van de kunst, van zijn
kunst vooral.
Welke kunst dat is, is genoeg
zaam bekend. Fuchs is door de
jaren heen zijn idolen trouw ge
bleven: Jan Dibbets, Donald Ju-
dd, George Basefitz, AR. Penck,
Markus Liipertz, Jannis Kounel-
fis, Amulf Rainer, Günther Förg,
Gilbert George en Per Kirkeby,
om de bekendste meesters maar
te noemen. Later kwamen daar
Karei Appel en Edward Hopper
nog bij. Als Fuchs over hen
"spreekt of schrijft, maakt een
ongekende warmte zich van
heririmeester. Geen dweperige
aanbidding, maar een soort ar
tistieke verliefdheid die aanste
kelijk werkt.
Fuchs kan prachtig onder woor
den brengen hoe de opgestapel
de houten balken van Donald
Judd voortkomen uit zijn figura
tieve schilderijen, gevolgd door
abstract landschappelijk werk in
de jaren vijftig en de reliëfs in de
jaren zestig. De weg van schilde
rij naar object. Fuchs kijkt tus
sen en achter de fijnen, strepen
en krassen die Amulf Rainer
over portretfoto's aanbrengt. En
hij laat zijn lezers meelrijken.
Fuchs haalt de kruisen van Rai
ner uit de religieuze context en
plaatst ze naast de kruisende lij
nen van Mondriaan. Basefitz
ontleedt hij bijna centimeter
voor centimeter. Niet altijd even
makkelijk, maar toch heel hel
der.
Tussen kunstenaars, een roman
ce heeft Fuchs zijn vuistdikke
bundel genoemd. De vormge
ving van het omslag is zodanig
dat je het ook kan lezen als 'Ru
di Fuchs Tussen Kunstenaars.
Zeker gezien het toevoi
woordgrapje 'Een romanjd
je het boek zien als eeF
soonfijke getuigenis van f1
desrelatie die de museu
teur met kunstenaars heel
Je hoeft Fuchs niet eer*
soonfijk te kennen om d
wantschap te proeven,
begrijp je hoe hij met
handelbaar iemand alsf"
Appel overweg kan. Wit
museumdirecteur is zei
schien geen kunstenaar,
vol tegenstrijdigheid is 1
wel.
In zijn directiefunctie
soms reuze onhandig. Nii3
niets staat hij tegenwoorf'
kefijk onder curatele.
Fuchs denkt als een kun#
en doet als een kunsP
Daarom voelt hij zich zo f'
element op ateliers. In c
doet Fuchs zich ook te koj1
die ondertitel Een romatU
gaat hier immers om aaj
fijk meer dan een idyllisch
desavontuur.
